🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 6

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

"ഇല്ല മിത്രാ നിന്നേക്കാൾ വലുതല്ല മിഴിയ്ക്ക് ഈ ലോകത്ത് മറ്റൊന്നും ഈ താലി പോലും... നിന്നെ മറന്ന് ഒരു ജീവിതം മിഴിയ്ക്ക് ഇല്ല... നിന്നെ ഇഞ്ചിഞ്ചായി വേദനിപ്പിച്ചതിന് സൂര്യയോട് ഞാൻ പകരം ചോദിച്ചിരിക്കും ഇത് ഞാൻ നിനക്ക് തരുന്ന വാക്കാണ്... മിഴിയുടെ നീലമിഴികളിൽ പ്രതികാരാഗ്നി തെളിഞ്ഞു നിന്നു. അപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ കുറുമ്പ് കാട്ടി ഓടി മറയുന്ന മിത്രയുടെ മുഖം മാത്രമായിരുന്നു..... 🔥🔥 "മിത്രാ എണീക്ക്... ദേ സമയം വൈകി ട്ടോ..." തല വഴി പുതച്ച് മൂടി കിടക്കുന്ന മിത്രയെ കുലുക്കി വിളിച്ചു എണീപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലായിരുന്നു മിഴി. "ഫൈവ് മിനുട്ട്സ് അക്കീ..." ഒന്ന് കൂടി പുതപ്പ് വലിച്ച് കയറ്റി മിത്ര തിരിഞ്ഞു കിടന്നു. "ഡീ പെണ്ണേ എണീക്കാൻ...." മിഴി അവളുടെ പുതപ്പ് പിടിച്ച് വലിച്ചു. ഉടുമ്പ് പിടിച്ചത് പോലെ അവളും മുറുകെ പിടിച്ച് ചുരുണ്ട് കൂടി. "എന്തായീ മോളേ... അവൾ എഴുന്നേറ്റില്ലേ???" ചിരിയോടെ അതും ചോദിച്ചു കൊണ്ടാണ് രാജീവും മാധുരിയും ആ മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നത്. "എവിടുന്ന്... ഈ കുംഭകർണ്ണി എണീക്കുന്ന മട്ട് ഒന്നും കാണുന്നില്ല..."

മിഴി അവരെ ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു നിന്നു. "അമ്മേടെ മിത്രകുട്ടി എണീറ്റേ..." മാധുരി മിത്രയോട് ചേർന്നിരുന്ന് അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടി.. "മ്മ്ഹും...." ഒന്ന് ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് അവൾ അമ്മയുടെ മടിയിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി. "മിത്രാ മോളേ.... ഇതാ മിഴിടെ കൈയില് നിനക്ക് ഒരു സർപ്രൈസ് ഗിഫ്റ്റ് ഉണ്ടേ..." അത് കേട്ടതും അമ്മയുടെ മടിയിൽ നിന്നും ചെറുതായി മുഖം ഉയർത്തി അവൾ ഓട്ടകണ്ണിട്ട് എല്ലാരെയും നോക്കി. പറ്റിക്കുവാണോ ന്ന് അറിയണമല്ലോ... ഇല്ലേൽ ചുമ്മാ ഉറക്കം പോവും... മിത്രയുടെ നോട്ടം കണ്ടതും മിഴി അവളുടെ കൈയിലിരുന്ന പേപ്പർ ഉയർത്തി കാട്ടി. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തെ സന്തോഷത്തിൽ നിന്ന് എന്തോ കാര്യമുണ്ടെന്ന് മിത്രയ്ക്ക് ഉറപ്പായി. "എന്താത്???" മിത്ര വേഗം ബെഡിൽ നിവർന്നിരുന്നു. "തുറന്ന് നോക്ക്..." മിഴി ആ കടലാസ് മിത്രയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടി. അവളത് വാങ്ങിച്ച് തിടുക്കപ്പെട്ട് വായിച്ചു നോക്കി. "Wow... Appointment letter... പപ്പ എനിക്ക് ജോലി കിട്ടി..." മിത്ര മുട്ടുകാലിൽ നിവർന്നിരുന്ന് രാജീവിനെ ഇറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. "അക്കീ നോക്കെഡാ.... ടൺടണഡാ... ടഡാ.. ടഡാ..."

സന്തോഷം കൊണ്ട് മിത്ര തുള്ളിചാടുവായിരുന്നു. ബെഡിൽ നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി സ്വയം പാട്ട് പാടി ഡാൻസ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. "ജോലി കിട്ടിയപ്പോ തന്നെ ഈ പെണ്ണിന് വട്ടായോ പപ്പ...." മിത്രയുടെ കളി കണ്ട് ചിരിയോടെ മിഴി പപ്പയുടെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു. "ഈ പെണ്ണിന്റെ ഒരു കാര്യം... മിത്രാ... ഇങ്ങ് വാ... പപ്പ ചോദിക്കട്ടെ.. " രാജീവ് അവളെ തന്റടുത്തേക്ക് പിടിച്ചിരുത്തി. "മോള് ഈ ജോലിക്ക് പോണുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പിച്ചോ???" "എന്താ പപ്പാ... പപ്പയ്ക്ക് ഈ ജോലി ഇഷ്ടമായില്ലേ??? ചോദിക്കുമ്പോഴേക്കും മിത്രയുടെ മുഖത്തെ തെളിച്ചം തീരെ മങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു. "ഏയ്യ് അതോണ്ടല്ല മോളേ... ഇതിപ്പോ എറണാകുളത്ത് അല്ലേ മോൾ ഒറ്റയ്ക്ക് അവിടെ ചെന്ന് നിൽക്കേണ്ടി വരില്ലേ... " രാജീവ് അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ മിത്രയുടെ നോട്ടം ചെന്ന് നിന്നത് മിഴിയുടെ നേരെയായിരുന്നു. അന്ന് ആ അനാഥാലയത്തിൽ നിന്നും മിഴിയെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നതിനു ശേഷം ഇതുവരെ അവളെ പിരിഞ്ഞിരുന്നിട്ടില്ല... എന്നും എപ്പോഴും ഒരുമിച്ച്... പപ്പ റെയിൽവേസിൽ ആയത് കൊണ്ട് ഇടയ്ക്കിടെ മാറ്റം കിട്ടും.

സ്കൂൾ ടൈമിൽ പോന്നതിൽ പിന്നെ കേരളത്തിലോടും പോയിട്ടില്ല. മിത്ര ആകെ സങ്കടഭാവത്തിൽ എല്ലാവരെയും നോക്കി. ഒരു ജോലി ഒത്തിരി ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു എന്നാൽ ഇവരെയൊക്കെ വിട്ട് പോവേണ്ടി വരുമെന്ന് ആലോചിച്ചതും കൂട്ടിയില്ല. തല താഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്ന മിത്രയുടെ കൈയിലേക്ക് കൈ ചേർത്ത് മിഴി അവളോട് ഒട്ടിയിരുന്നു. "അയ്യേ... അപ്പോഴേക്കും മുഖം വാടിയോ??? നിന്നെ പിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നതിന്റെ വിഷമം കൊണ്ട് പപ്പ ചോദിച്ചതല്ലേ... സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കണമെന്ന നിന്റെ തീരുമാനത്തെ അംഗീകരിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് എല്ലാർക്കും കഴിയും.. അത് കൊണ്ട് ഇനി അത് ആലോചിച്ച് സങ്കടപ്പെട്ടണ്ട... നീ ആ ഓഫർ ലെറ്റർ ശരിക്കും നോക്കിയോ... പുതിയ ഒരു സ്റ്റാർട്ടപ്പ് കമ്പനിയാണ്. അവിടുത്തെ MDയുടെ PA പോസ്റ്റിലേക്കാ ജോലി കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്... നിനക്ക് അത് ശരിയാവുമോഡീ.???" "പിന്നില്ലാതെ... ഞാൻ പൊളിക്കും... പക്ഷേ നീ ഇല്ലാതെ എനിക്ക്..." "കഴിഞ്ഞ തവണ എക്സാമിന്റെ ഇടയ്ക്ക് സുഖമില്ലാത്തയത് കൊണ്ടല്ലേ ഞാൻ നിന്നേക്കാൾ ഒരു കൊല്ലം ബാക്കിൽ ആയി പോയത്... ഇല്ലേ ഞാനും വന്നേനേ നിന്റൊപ്പം..."

മിഴി മിത്രയുടെ കവിളിൽ പിടിച്ച് കൊഞ്ചിച്ചു. "കേട്ടോ മധൂ... അപ്പോ ഇവര് രണ്ടും കൂടി നമ്മളെ ഒറ്റയ്ക്കാകി പോവാനുള്ള പരിപാടിയിലായിരുന്നു..." രാജീവ് മക്കളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി. "Oohh... ഈ Sweet Romeo Juliet കുറച്ചു കാലം ഞങ്ങടെ ശല്യമില്ലാതെ പ്രണയിച്ചോട്ടെ ന്ന് കരുതിയിട്ടല്ലേ... അല്ലേ അക്കീ..." മിത്ര പപ്പയുടെയും അമ്മയുടെയും തോളിലൂടെ കൈയിട്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അത് കണ്ടതും മിഴിയും അവരുടെ ഇടയിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറി. രണ്ട് മക്കളോടുമൊപ്പം ചേർന്ന് നിൽക്കുമ്പോൾ രാജീവിന്റെയും മാധുവിന്റെയും മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞ സന്തോഷമായിരുന്നു. എന്നും തങ്ങളുടെ മക്കൾ ഇങ്ങനെ സന്തോഷമായി ഇരിക്കണേ എന്ന പ്രാർത്ഥന ആയിരുന്നു. രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മിത്ര എറണാകുളത്തേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു. ആദ്യം കുറേ സമയം കരയാതെ പിടിച്ചു നിന്നെങ്കിലും ട്രെയിനിന്റെ ചൂളമടി കേട്ടപ്പോൾ അടർത്തി മാറ്റാൻ കഴിയാത്ത വിധം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരച്ചില് തുടങ്ങി. ട്രെയിൻ പതിയെ നീങ്ങി തുടങ്ങിയപ്പോൾ രാജീവ് ഒരുവിധം ആശ്വസിപ്പിച്ച് മിത്രയെ യാത്രയാക്കി.

താൻ ഒപ്പമില്ലെങ്കില്ലും പപ്പയെയും അമ്മയെയും തന്റെ അക്കി നന്നായി നോക്കുമെന്ന വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു മിത്രയ്ക്ക്... അത് തന്നെയായിരുന്നു അവളുടെ ധൈര്യവും.... പിന്നീടുള്ള ഓരോ ദിവസവും മിത്രയുടെ സാന്നിധ്യം ഫോൺ കോളുകളിലൂടെ അവരുടെ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം തന്നെ മൂന്നും നാലും തവണ മിത്ര മിഴിയെ വിളിച്ച് തന്റെ വിശേഷങ്ങൾ അറിയിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കും... ഹോസ്റ്റലിലെ തടിച്ചി വാർഡനെയും റുംമേറ്റ് തള്ള് മേരിയെയും കൊമ്പൻ മീശക്കാരൻ സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടനെയും പോലും മിത്രയുടെ വാക്കുകളിലൂടെ മിഴിക്ക് സുപരിചിതരായി മാറി. മിത്രയുടെ ആ ഫോൺകോളുകളിലൂടെയാണ് ആദ്യമായി സൂര്യാംശ് വിശ്വനാഥൻ എന്ന പേര് കേൾക്കുന്നത്. ഓഫീസിലെ അവളുടെ ബോസ്സ്... The young handsome business man... ആദ്യം കുറച്ചു ദിവസം മിത്രയോട് ഇത്തിരി കടുപ്പത്തിലായിരുന്നു ആശാന്റെ നിലപാട് എങ്കിലും പോകെ പോകെ മിത്രയുടെ ജോലിയിലെ ആത്മാർത്ഥതയും കൃത്യനിഷ്ഠയും അവനെ അവളോട് അടുപ്പിച്ചു. ക്രമേണ അവർ തമ്മിൽ നല്ലൊരു സൗഹൃദം രൂപപ്പെട്ടു.

ആദ്യത്തെ സാർ വിളിയിൽ നിന്നും 'സൂര്യ' യിലേക്കും പിന്നീട് ആ വിളി സൂര്യേട്ടൻ എന്നുമായി മാറി. മിത്രയുടെ ഓരോ ഫോൺകോളുകളിലും പിന്നീട് അവൾക്ക് പറയാനുണ്ടായിരുന്നത് സൂര്യേട്ടന്റെ വിശേഷങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു. ഓഫീസിലെ സ്റ്റാഫ്സിനോടുള്ള അവന്റെ സൗഹൃദപരമായ പെരുമാറ്റം... ജോലിയിലെ കണിശത... Sensible dressing തുടങ്ങി ചിരിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ കവിളിൽ തെളിയുന്ന കുഞ്ഞു നുണകുഴികളെ പറ്റി പോലും മിത്ര വാചാലയാവാൻ തുടങ്ങി... മിത്രയുടെ ഉള്ളിൽ സൗഹൃദത്തിനും അപ്പുറമായി സൂര്യയോട് ഒരിഷ്ടം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ മിഴിക്ക് അധിക നാൾ വേണ്ടി വന്നില്ല. "എപ്പഴാ നീ നിന്റെ സൂര്യേട്ടനോട് ഇഷ്ടം പറയുവാ???" എന്ന മിഴിയുടെ ചോദ്യത്തിന് ആദ്യം അവൾക്ക് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു. മറ്റ് സ്റ്റാഫ്സിനോട് ഉള്ളതിനേക്കാൾ കെയറിങ്ങും അടുപ്പവും സൂര്യ മിത്രയോട് കാണിച്ചു അത് ഉള്ളിലെ ഇഷ്ടത്തെ ഒന്ന് കൂടി വളർത്തിയതേയുള്ളൂ. ഇടയ്ക്ക് ചില ആവശ്യങ്ങൾക്കായി അവൾ സൂര്യയോടൊപ്പം അവന്റെ വീട്ടിലും പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. വാൽസല്യനിധിയായ സൂര്യയുടെ അമ്മ സുമിത്രയെയും എപ്പോഴും പുഞ്ചിരിയോടെ സംസാരിക്കുന്ന ഏടത്തി ഋതുവിനെയും കുറിച്ച് മിത്ര മിഴിയോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

അവർ എല്ലാവരും മിത്രയ്ക്ക് സൂര്യയുടെ വീട്ടിൽ പൂർണ്ണ സ്വാതന്ത്ര്യവും അനുവദിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. "നീ ഞങ്ങടെ മോളല്ലേ....." ന്നും പറഞ്ഞ് സുമിത്ര അവളെ നോക്കി പിടിച്ച ദിവസം മിത്ര നിലത്ത് ഒന്നുമായിരുന്നില്ല... "അക്കീ.... സുമിത്രാമ്മ പറയുവാ ഞാൻ അവരുടെ മോളാന്ന്... അതിനർത്ഥം സൂര്യേട്ടനും എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്നല്ലേ... സൂര്യേട്ടൻ ആ ഇഷ്ടം അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്നല്ലേ... അവർക്ക് ഒക്കെ അതിന് സമ്മതമാണ് എന്നല്ലേ... അല്ലേ അക്കീ... നീ എന്തേലും ഒന്ന് പറയ്....'" "എന്റെ മിത്രാ... നീ ഇങ്ങനെ എല്ലാം കൂടി ഒറ്റയടിക്ക് ചോദിച്ചാൽ ഞാൻ എന്താ പറയുവാ.... നിന്റെ സൂര്യേട്ടൻ എന്തായാലും നിന്നോട് ഇഷ്ടം പറഞ്ഞ് വരുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നണില്ല... നീ പോയ് പറ ഇഷ്ടമാണെന്ന്... പുള്ളീടെ റെസ്പോൺസ് എന്താണെന്ന് നോക്കീട്ട് പോരേ ബാക്കി സ്വപ്നം കാണുന്നത്..." "അപ്പോ ഞാൻ പോയി പറയണോ???" "പിന്നെ പറയാതെ..." "ഇപ്പോ വേണ്ട അക്കീ.... സൂര്യേട്ടൻ കരിയർ തുടങ്ങിയതല്ലേയുള്ളൂ... കമ്പനി ഒന്ന് ട്രാക്കിൽ കയറി വരണതേയുള്ളൂ... ഏതെങ്കിലും ഒരു ബിഗ് ഡീൻ കിട്ടട്ടെ... കമ്പനി ഒന്ന് steady ആയതിന് ശേഷം ഞാൻ എന്റെ ഇഷ്ടം പറയാം... അതല്ലേ നല്ലത്???" "ആയിക്കോട്ടെ... നിന്റെ ജീവിതമാണ്... തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കേണ്ടത് നീയും... എന്തിനും നിനക്ക് ഒപ്പം ഞാനുണ്ട്...." മിഴി യുടെ ശക്തമായ പിന്തുണയും ഉണ്ടായിരുന്നു അവൾക്കൊപ്പം............ തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...