🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 7

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

മിഴിയും മിത്രയും പപ്പയോടും അമ്മയോടും ഒന്നും മറച്ച് വയ്ക്കാറില്ലായിരുന്നു. മിത്രയ്ക്ക് സൂര്യയോടുള്ള ഇഷ്ടം അവൾ തന്നെ പപ്പയോടും അമ്മയോടും തുറന്ന് പറഞ്ഞു. മക്കളുടെ ഇഷ്ടം എന്താണോ അത് തന്നെയായിരുന്നു ആ സ്നേഹനിധിയായ മാതാപിതാക്കളുടെയും ഇഷ്ടം... മക്കളിൽ അവർ അർപ്പിച്ച വിശ്വസത്തിനെതിരായി മിത്രയും മിഴിയും ഇന്ന് വരെ ഒന്നും ചെയ്യ്തിട്ടില്ല. പപ്പയും അമ്മയും പഠിപ്പിച്ച മൂല്യങ്ങൾ എന്നും അവർ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. ഒരിക്കൽ മിത്ര സൂര്യയുടെ വീട്ടിൽ ചെന്നപ്പോൾ രാജീവ് വിളിച്ചിരുന്നു. മിത്രയുടെ കൈയിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങി സുമിത്ര അന്ന് കുറേ നേരം മാധുരിയോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു. മിത്രയും സൂര്യയും പ്രണയം തുറന്നു പറഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് അതിനെ പറ്റി ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല ന്ന് മാത്രം... എങ്കിലും സുമിത്ര യുടെ ഓരോ വാക്കുകളിൽ നിന്നും മിത്ര അവർക്ക് എല്ലാം എത്രമാത്രം പ്രിയപ്പെട്ടവൾ ആണെന്ന് മാധുരിക്കും രാജീവിനും ബോധ്യമായി. അവർക്ക് അത് ഏറെ ആശ്വാസമായി.. മിത്ര സൂര്യയുടെ കമ്പനിയിൽ ജോയിൻ ചെയ്തിട്ട് അഞ്ച് മാസം പിന്നിട്ടു.

ഓഫീസിലെ ഓരോ വിശേഷങ്ങളും ഒന്ന് വിട്ടാതെ മിത്ര മിഴിയെ അറിയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. "അക്കീ.... മറ്റന്നാൾ ഒരു ഇംപോർട്ടന്റ് ക്ലൈന്റ് മീറ്റിംഗ് ഉണ്ട്.. ആ ഒരു മീറ്റിംഗ് സക്സസ് ആയാൽ it will be a golden chance... സൂര്യേട്ടന്റെ കമ്പനി ആയിരിക്കും പിന്നെ No.1. ഇത്ര ചെറിയ സമയത്തിനുള്ളിൽ ഇത്രയും വലിയ ഒരു ഓർഡർ കിട്ടുമെന്ന് expect ചെയ്യ്ത്തതെയില്ല... ഒക്കെ സൂര്യേട്ടന്റെ മിടുക്കാ...." "അങ്ങനെ എല്ലാ ക്രെഡിറ്റും നിന്റെ സൂര്യേട്ടന് കൊടുക്കേണ്ട... ഈ ഒരു ഓർഡറിന്റെ കാര്യത്തിന് വേണ്ടിയല്ലേ മൂന്നാലു ദിവസം ഉറക്കം ഒഴിച്ച് നീ പണിയെടുത്തത്... ഓർഡർ കിട്ടിയാൽ അത് നിന്റെ കൂടി പരിശ്രമത്തിന്റെ ഫലമാണ്..." "😊😊😊 അക്കീ..." "എന്തോ......." "മറ്റന്നാൾ ഈ മീറ്റിംഗ് സക്സസ് ആയാൽ സൂര്യേട്ടനോട് ഞാൻ എന്റെ ഇഷ്ടം തുറന്നു പറയും...." ഇത്തിരി നാണം കലർന്നിരുന്നു മിത്രയുടെ ശബ്ദത്തിൽ "Really?????" "മ്മം..... ഇനിയും പറയാതിരിക്കാൻ വയ്യ... കരിയറിൽ സൂര്യേട്ടന് കിട്ടുന്ന ഏറ്റവും വലിയ break through ആണ് ഈ ഓർഡർ... അതിന്റെ സന്തോഷത്തിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ എന്റെ പ്രണയവും തുറന്നു പറയും...

സൂര്യേട്ടനും എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് എനിക്കറിയാം... പക്ഷേ നാളെ അത് തുറന്നു പറയുന്ന സിറ്റുവേഷൻ ഓർക്കുമ്പോ ഇപ്പോ തന്നെ വല്ലാത്തൊരു പേടിയും വെപ്രാളവും തോന്നുവാ..." "എന്തിനാ പേടിക്കണേ... സൂര്യയെ നിനക്ക് നല്ല പരിചയമുള്ളതല്ലേ... പോരാത്തതിന് അവന് നിന്നെ ഇഷ്ടവുമാണ്... പിന്നെന്തിനാ ടെൻഷൻ ആവുന്നേ... നീ ധൈര്യമായി പോയി ഇഷ്ടം പറഞ്ഞു വാ...." മിഴി യുടെ വാക്കുകളായിരുന്നു മിത്രയുടെ ധൈര്യം... പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് മുതൽ മിത്രയ്ക്ക് ഭയങ്കര തിരക്കായിരുന്നു. ക്ലൈന്റ് മീറ്റിംഗിങ്ങിന് വേണ്ട കാര്യങ്ങൾ ഒരുക്കുന്നതിന്റെ തിരക്കിലായിരുന്നു ഓഫീസിൽ എല്ലാവരും.... സന്ധ്യക്ക് മിഴി വിളിക്കുമ്പോഴും മിത്ര ഓഫീസിൽ തന്നെയായിരുന്നു. "ഹലോ അക്കീ...." "കഴിഞ്ഞില്ലേ നിന്റെ തിരക്ക്.... ഇന്ന് പതിവ് വിളി ഒന്നും കണ്ടില്ലല്ലോ..." "ഭയങ്കര ബിസ്സി ആയിരുന്നെഡാ... ഇപ്പഴാ ഫുഡ് പോലും കഴിച്ചത്..." "മിത്രാ... നിന്നോട് ഞാൻ പലതവണ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാ ഫുഡ് കഴിക്കാതെയുള്ള ജോലി ഒന്നും വേണ്ട ന്ന്... സ്വന്തം ആരോഗ്യം ശ്രദ്ധിക്കണം ആദ്യം അതിൽ കുറച്ചുള്ള ആത്മാർത്ഥത ഒക്കെ മതി...."

"ഓ.... ന്റെ അക്കീ മതി... ഞാൻ അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോയി... ഇനി അതില് പിടിച്ച് കയറണ്ട... കുഞ്ഞ് കാര്യങ്ങൾ മതി ന്റെ അക്കിക് ദേഷ്യം വരാൻ..." മിഴി യുടെ വാക്കുകളിലെ ദേഷ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് കളി പറഞ്ഞ് അവളുടെ മൂഡ് മാറ്റിയെടുത്തു. "അല്ലാ... സമയം 7മണി ആയല്ലോ... ഹോസ്റ്റലിൽ പോവണ്ടേ നിനക്ക്???" "കുറച്ചു ജോലി കൂടി ഉണ്ട്... ഇപ്പോ ഓഫീസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങും ബാക്കി ഒക്കെ ഇനി ഗസ്റ്റ് ഹൗസിൽ..." "പതിവ് പോലെ സൂര്യ തന്നെ നിന്നെ ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കൂല്ലേ..." "മ്മം... സൂര്യേട്ടൻ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാം ന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്... ഹോസ്റ്റലിൽ വാർഡനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്... എല്ലാ ഫയൽസും പ്രസന്റേഷനും ഒന്ന് കൂടി സെറ്റ് ചെയ്യണം... അത് കഴിഞ്ഞാൽ സൂര്യേട്ടൻ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കാം...." "ആയിക്കോട്ടെ... ദേ കാമുകനും കാമുകിയും ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരു ഗസ്റ്റ് ഹൗസിൽ ആണെന്ന് കരുതി കുരുത്തക്കേട് ഒന്നും ഒപ്പിച്ചു വയ്ക്കല്ലേ..." "പോടീ.... പിന്നെ ഞങ്ങൾ ആദ്യയിട്ട് ഒന്നുമല്ലല്ലോ രാത്രി ഗസ്റ്റ് ഹൗസിൽ പോണത്... അന്നൊന്നും നടക്കാത്ത ഒരു കുരുത്തക്കേടും ഇനിയും നടക്കാൻ പോണില്ല...."

"ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാഡീ... എനിക്ക് അറിഞ്ഞൂടെ നിന്നെ... എന്നേക്കാൾ വിശ്വാസമാണ് എനിക്ക് നിന്നെ...." "മിത്രാ.... Come.... ലേറ്റാവണൂ...." സൂര്യ വന്ന് മിത്രയെയെ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു... "അക്കീ ഞാൻ പോവുവാണേ... പിന്നെ വിളിക്കാം... ബൈ......" മിത്ര ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. അതിന് ശേഷം മിഴി മിത്രയുടെ ശബ്ദം കേട്ടിട്ടില്ല... അവളുടെ കളിചിരികൾ കേട്ടിട്ടില്ല... അന്ന് അവസാനമായി സൂര്യയുടെ കൂടെ പോയ മിത്രയെ പിന്നീട് കാണുന്നത് ഹോസ്പിറ്റൽ മുറിയിൽ സ്വന്തമായി ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും കഴിയാത്ത മരവിച്ച് കിടക്കുന്നതാണ്... മിത്രയ്ക്ക് ഒരു ആക്സിഡന്റ് പറ്റി എന്നറിഞ്ഞാണ് ചെന്നൈയിലെ ഇന്റേൺഷിപ്പിന്റെ ഇടയിൽ നിന്നും ഓടി വന്നത്... അന്ന് മിത്രയുടെ ആ കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ ബോധം മറഞ്ഞു വീണ തന്നെ താങ്ങി പിടിക്കാൻ പപ്പയുടെ ചുളിവ് വീണ കൈകൾ മാത്രമേ കൂട്ടിന് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... ബോധം വരുമ്പോൾ തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് വിതുമ്പുകയായിരുന്നു പപ്പ... "പപ്പാ.... നമ്മുടെ മിത്രാ...." കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പപ്പയെ ഇറുകെ പുണർന്നു. തന്റെ കണ്ണുനീർ വീണ് പപ്പയുടെ ഷർട്ട് നനഞ്ഞ് കുതിർന്നു.

തന്റെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴും പപ്പയുടെ ശരീരം വിറ കൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും മിത്രയ്ക്കും തനിക്കും ഒരു കുഞ്ഞ് പനി വന്നാൽ പോലും പപ്പയ്ക്കും അമ്മയ്ക്കും സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല... അപ്പോ മിത്രയുടെ ഈ അവസ്ഥയിൽ പപ്പയുടെ മനസ്സ് എത്രമാത്രം തളർന്നു കാണുമെന്ന് ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ... പതിയെ പപ്പയിൽ നിന്നും അടർന്നുമാറി മാറി... നിറഞ്ഞ് തൂവിയ കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ചു. താനും കൂടി തളർന്നിരുന്നാൽ അത് പപ്പയുടെ വിഷമം കൂട്ടുകയേ ഉള്ളൂ എന്ന് അറിയാമായിരുന്നു. "അമ്മയെവിടെ???" "മാധുവിന് ചെറിയൊരു ബിപി വെരിയേഷൻ... അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ ഉണ്ട്..." എല്ലാം കൊണ്ടും രാജീവ് ആകെ തളർന്നിരുന്നു. "പപ്പാ.... നമ്മുടെ മിത്ര... അവൾക്ക് എന്താ പറ്റിയത്???" വീണ്ടും അത് ചോദിച്ച് പപ്പയെ വിഷമിപ്പിക്കണം എന്ന് കരുതിയതല്ല പക്ഷേ അതറിയാതെ തനിക്ക് ഒരു സമാധാനമുണ്ടാവില്ല... അതറിയാതെ ഇനി മുന്നോട്ട് എന്ത് ചെയ്യണമെന്നും തീരുമാനിക്കാനാവില്ല... "അവൻ... അവനാ മോളേ... നമ്മുടെ മിത്രയെ... ആ സൂര്യ" വിറ കൊള്ളുന്ന ശബ്ദത്തിൽ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. "സൂര്യാ??? അവൻ... അവനെന്താ ചെയ്ത്തത് മിത്രയെ...." മിഴി രാജീവിനെ പിടിച്ച് ഒന്നുലച്ചു

"അവൻ ന്റെ കുട്ടിയേ നശിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു മോളേ..... സ്വന്തം ജീവിതം പോലും നൽകാൻ ഒരുങ്ങി നിന്ന അവളെ ഒരു ദാക്ഷിണ്യവും കൂട്ടാതെ പിച്ചിച്ചീന്തി കളഞ്ഞു... ഒരു തുണ്ട് തുണി പോലുമില്ലാത്തെ ചോര ഒലിപ്പിച്ചു കിടന്ന ന്റെ കുഞ്ഞിനെ വഴിയരികിൽ കൊണ്ട് തള്ളി ആ ദുഷ്ടൻ... എണീറ്റ് നിൽക്കാൻ നോക്കി കാണും വേദന കൊണ്ട് അലറി കരഞ്ഞ് കാണും ന്റെ മോള്... പാഞ്ഞ് വന്ന ഒരു കാറ് ഇടിച്ചു തെറിപ്പിച്ചപ്പോൾ മരണം മുന്നിൽ കണ്ടു കാണും... എന്നിട്ടും ജീവൻ ബാക്കിയുണ്ട് അവളിൽ... പക്ഷേ ശരീരവും മനസ്സും ഒരുപോലെ മരവിച്ചു പോയി... അത്രയും അനുഭവിച്ചു കാണും ന്റെ കുട്ടി...." അലറി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് രാജീവ് മിഴിയുടെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു വീണു. കേട്ടതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ മിഴി തറഞ്ഞിരുന്നു പോയി.... "പപ്പാ...." ഒട്ടു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവിശ്വസനീയതയോടെ മിഴി രാജീവിനെ വിളിച്ചു. മിത്രയുടെ വാക്കുകളിലൂടെ അറിഞ്ഞ സൂര്യയ്ക്ക് ഒരിക്കലും അവളോട് അങ്ങനെയൊന്നും.... പക്ഷേ പപ്പ കള്ളം പറയില്ല... ഇനി എന്തെങ്കിലും തെറ്റിദ്ധാരണ വന്നാലും ഉള്ളിൽ തളർന്നു കിടക്കുന്ന മിത്ര കള്ളമല്ലല്ലോ...

. "എന്താ ഉണ്ടായത് പപ്പാ...." "എനിക്ക് അറിയില്ല മോളേ.... സൂര്യ യോടൊപ്പം ഗസ്റ്റ് ഹൗസിൽ പോകുവാണെന്നാ അവസാനമായി മിത്ര എന്നോട് പറഞ്ഞത്... പിറ്റേന്ന് രാവിലെ വരണത് ഒരു ഫോൺകോളാ മിത്രയ്ക്ക് ഒരു ആക്സിഡന്റ് പറ്റി ന്ന് പറഞ്ഞ്... ഒന്നും പറ്റി കാണില്ല ന്ന് വിശ്വസിച്ച് തന്നെയാ ഞാനും മധുവും കൊച്ചിക്ക് ഫ്ലൈറ്റ് കയറിയത്. ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെന്ന് കയറണത് വരെ ആ ഒരു വിശ്വാസമായിരുന്നു ഞങ്ങളിൽ... പക്ഷേ ICU ന്റെ ഉള്ളില് ജീവച്ഛവം പോലെ കിടക്കുന്ന ന്റെ കുട്ടിയെ കണ്ടപ്പോ നെഞ്ച് പൊട്ടി പോയി. നിന്നെ പോലെ അപ്പോ ബോധം കെട്ടു വീണതാ നിന്റെ അമ്മയും.... ന്റെ മോൾക്ക് പറ്റിയതൊക്കെ ഡോക്ടർ വിശദീകരിച്ചു തരുമ്പോ ആ നിമിഷം അവിടെ മരിച്ചു വീണാ മതി ന്ന് ആഗ്രഹിച്ച് പോയി ഞാൻ... അല്ലെങ്കിലും ഏതെങ്കിലും ഒരച്ഛന് സഹിക്കാൻ പറ്റണതാണോ സ്വന്തം മോളെ ഒരുത്തൻ കടിച്ച് കീറി കൊല്ലാറാക്കി ഇട്ട കാഴ്ച കണ്ട് നിൽക്കാൻ....

മധുവിനെയും കൂടി ചത്ത് കളയാം ന്ന് കരുതിയതാ ആദ്യം പക്ഷേ നിന്റെ മുഖം ഓർമ വന്നപ്പോ അതിനും ധൈര്യമില്ലാണ്ടായി ഈ പപ്പയ്ക്ക്... ICU ന്ന് ഇറങ്ങി വരുമ്പോ അവനും ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ ന്റെ മോള് ചത്തോ ന്ന് അറിയാനല്ല... കേസെടുക്കാതിരിക്കാൻ പോലീസിന് കൈമടക്ക് കൊടുത്ത് ഒതുക്കാൻ... പിന്നെ അവിടെ നിൽക്കാൻ തോന്നിയില്ല പേടിയായിരുന്നു അവളിലുള്ള ഒത്തിരി ജീവനും അവര് എല്ലാരും കൂടെ ഇല്ലാതാക്കുമൊന്ന്... രായ്ക്കുരാമാനം മിത്രയെയും മാധുവിനെയും കൊണ്ട് ഓടി പോന്നതാ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട്... അനങ്ങാൻ കഴിയില്ലെങ്കിലും ന്റെ ശ്വാസം നിലയ്ക്കണത് വരെ അവളെ ജീവനോടെ കാണല്ലോ... അത്രയും മതി എനിക്ക്..." അന്ന് തന്റെ മുന്നില് നെഞ്ച് പൊട്ടി കരയുന്ന പപ്പയുടെ മുഖം ഓർമ വന്നതും മിഴിയുടെ കണ്ണുകളിൽ സൂര്യയോടുള്ള പക ആളി കത്തുകയായിരുന്നു... സൂര്യയെ വെന്ത് വെണ്ണീറാക്കാൻ പാകത്തിലുള്ള പ്രതികാരാഗ്നി................... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...