🔥അരുന്ധതി [ 2 ] 🔥 : ഭാഗം 13

എഴുത്തുകാരി: ദിവ്യ സാജൻ  

നിറുകിൽ ആരുടെയോ കൈ വിരലുകൾ ഓടി നടക്കുന്നതറിഞ്ഞ് കണ്ണുകൾ തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ കാണുന്നത് പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ തഴുകുന്ന ഏലിയാമ്മയെയാണ്.... എന്നതാ ഏലിയാമ്മോ ഈ നേരത്ത്.....കുറുമ്പോടവൻ ചോദിച്ചു.... ടാ കൊച്ച് മോനെ അത്താഴം കഴിക്കുന്നില്ല്യോ നീ.....ആരു അവിടെ കാത്തിരിക്കുവാ....അവർ അവന്റെ നിറുകിൽ തലോടി..... ആഹ്.....ഞാൻ കഴിച്ചതാ വല്യമ്മച്ചീ.....അമ്മയോട് കഴിച്ച് കിടന്നോളാൻ പറയ്.... ആദം കുറുമ്പോടെ അവരുടെ മടിയിൽ തല വെച്ച് കിടന്നു....

..കൊച്ചു തെമ്മാടീ എന്ത് വേലത്തനമൊപ്പിച്ചിട്ടാടാ ഇവിടെ വന്നിങ്ങനെ പതുങ്ങി കിടക്കുന്നേ .....പതിയേ അവന്റെ കവിളിൽ പിച്ചി .... വേലത്തനവോ?? ഞാനോ.....ഏയ് അങ്ങനൊന്നുവില്ല.....കളളച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നോട്ടം മാറ്റി..... മ്മ്ഹം .......സത്യം പറയടാ ചെറുക്കാ.....നീയിന്ന് ആലത്തറയിലേക്ക് പോയില്യോ.... ആ....ആലത്തറയിലോ....ഞാനെങ്ങും പോയില്ല പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു നാക്ക് കടിച്ചു..... ടാ താന്തോന്നി കളളം പറയുവാണേ.....കവളിമടലിനടിക്കും ഞാൻ ഓർത്തോ....പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവന്റെ കവിളിൽ തട്ടി..... ഓഹ്....എന്റെ ഏലിക്കുട്ടീ ആലത്തറയിലേക്ക് പോയത് നേര് തന്നാ....കണ്ണാപ്പീയ്ക്കിട്ട് പൊട്ടിച്ചതിന് ആ തമ്പ്രാക്കന്മാർക്ക് എന്തേലും കൊടുക്കാതിരുന്നാലെങ്ങനാ....അല്യോ.... എന്റീശോയേ നീ എന്ത് പണിയാടാ കൊച്ചു മോനേ കാണിച്ചേ.....ഇതെങ്ങാനും അലക്സറിഞ്ഞാലോ.....പിന്നെ അത് മതി.....ഏലിയാമ്മ പരിഭ്രമത്തോടെ പറഞ്ഞു... ഓഹ് ഒന്ന് ചുമ്മാതിരിക്കെന്റെ ഏലിക്കൊച്ചേ....അവറ്റകളിതിന്റെ പേരും പറഞ്ഞിങ്ങോട്ട് കെട്ടിയെടുക്കുകേലാ....അങ്ങനെ വരുവാണേ നാണം കെടുന്നത് അവറ്റകളായിരിക്കും.....അതവന്മാർക്ക് നല്ലോണം അറിയാം.....

പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മീശ മുറുക്കി.... അപ്പോ കാര്യമായിട്ടെന്തോ ഒപ്പിച്ച് വച്ചിരിക്കുവാ അല്ല്യോ......നിന്നെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യവില്ല.......ആ തന്തേടെ ചോരയല്ല്യോ.....ഇതൊക്കെ തന്നെ കാട്ടത്തൊളളൂ......വീട്ടിലിരിക്കുന്ന പെണ്ണുങ്ങൾടെ സ്വസ്ഥത കളയാൻ വേണ്ടി തന്തയും മോനും തുനിഞ്ഞിറങ്ങിയാ പിന്നെ എന്നാ ചെയ്യാനാ ......ഏലിയാമ്മ കെറുവിച്ച് കൊണ്ട് പതിയെ എഴുന്നേറ്റു മുന്നോട്ട് നടന്നു ..... ഹാ ....... ഏലിക്കുട്ടീ പിണങ്ങി പോവാണോ...അവിടെ നിന്നേ ഞാനൊന്ന് പറഞ്ഞോട്ടേ......പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവരെ നോക്കി കുസൃതിയോടെ ചിരിച്ചു..... നീയൊന്നും പറയണ്ടെടാ ചെകുത്താനേ..... ഞാൻ പോവാ.....കെറുവിച്ചു കൊണ്ട് ഏലിയാമ്മ പുറത്തേക്ക് പോയി.... ഒരു ചിരിയോടെ ആദം താടിയുഴിഞ്ഞു......ഈ സമയം അവന്റെ കവിളിൽ പറ്റിയിരുന്ന സിന്ദൂരം കൈ വെള്ളയിൽ പുരണ്ടു.....അത് കണ്ടതൂം ജാനകിയൂടെ മുഖം അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് തെളിഞ്ഞു വന്നു.....അവളുടെ തുളസിക്കതിരിന്റെയും കാച്ചെണ്ണയുടെയും സമ്മിശ്ര ഗന്ധം അവന്റെ ഷർട്ടിൽ തങ്ങി നിൽക്കുന്നത് പോലെ തോന്നിയവന്......അവളെ കുറിച്ചോർക്കെ വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് തന്റെ മനസ്സിന്റെ കോണിലേക്ക് കയറിക്കൂടിയ വെളളാരം കണ്ണുകളുളള ആ കൊച്ച് പെൺകുട്ടിയുടെ മുഖം അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നും ഒപ്പം അന്നത്തെ ആ സംഭവവും.....

വൈകുന്നേരം പളളിവക ഗ്രൗണ്ടിൽ ക്രിക്കറ്റ് കളിച്ചു കഴിഞ്ഞു തിരികെ താമരയ്ക്കലേക്ക് മടങ്ങിയതായിരുന്നു ആദമും ജോഷുവും....ഇന്നത്തെ പോലെ തന്നയായിരുന്നു അന്നും ആദമിനൊപ്പം വാല് പോലെ എപ്പോഴും ജോഷുവും ഉണ്ടാവും..... ആദത്തിനപ്പോ പതിനെട്ട് വയസ്സ് പ്രായം .....അവർ രണ്ടാളും കാവിനടുത്തുളള ആമ്പൽ കുളത്തിനരികിലൂടെ സൈക്കിളിൽ വരികയായിരുന്നു......ഈ സമയം കുളത്തിൽ വലിയ ഓളം കണ്ട് ജോഷു അമ്പരപ്പോടെ ആദത്തെ വിളിച്ചു കാണിച്ചു..... നോക്കുമ്പോൾ രണ്ടു കൈകൾ പൊങ്ങി വരുന്നതും വീണ്ടും താണു പോവുന്നതും കണ്ടു.....ആരോ വെളളത്തിൽ നീന്തലറിയാതെ കൈകാലിട്ടടിക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സീലായതും ആദം സൈക്കിൾൽ നിന്നു ചാടിയിറങ്ങി കുളത്തിലേക്കടുത്തൂ ചാടി.....മുങ്ങാം കുഴിയിട്ട് നോക്കുമ്പോൾ ഒരു പെൺകുട്ടിയായിരുന്നത്....അവൻ വേഗം അവളുടെ നീളമുള്ള തലമുടിയിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചു കരയ്ക്കു കൊണ്ട് വന്നു....അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ബോധം മറഞ്ഞ് അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണിരുന്നു....അവനവളെ നിലത്തേക്ക് കിടത്തി വയറിൽ അമർത്തി.....അപ്പോഴേക്കും കുടിച്ച വെളളം പുറത്തേക്ക് പോയി......വേഗം അവളുടെ അധരത്തിലൂടെ അവന്റെ ജീവശ്വാസം പകർന്നു കൊടുത്തു.....പതിയെ ചുമച്ച് കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ തുറന്നു .......അവളുടെ വെളളാരം കണ്ണുകൾ അവനെ കണ്ടതുമൊന്ന് അമ്പരപ്പോടെ വിടർന്നു.......

എന്നാത്തിനാ കൊച്ചേ കുളത്തിലിറങ്ങിയേ?? അവളെ പതിയെ പിടിച്ച് എണീപ്പിച്ച് കൊണ്ട് ആദം കലിപ്പിൽ ചോദിച്ചു.... നീലത്താമയുടെ പൂവ് പൊട്ടിക്കാനാ....അമ്പലത്തിൽ കൊടുക്കാൻ....പതിയെ ഇടറിയ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു..... നീന്തലറിയാതെയാന്നോടീ കോപ്പേ വെളളത്തിലിറങ്ങുന്നേ....ഇപ്പൊ ഞങ്ങള് കണ്ടില്ലാരുന്നേലോ.....വയറ് നിറച്ചു വെളളം കുടിച്ചങ്ങ് സ്വർഗ്ഗത്തിലെത്തിയേനെ....അവനൊച്ചയെടുത്തു.... അവൾ ഞെട്ടി ക്കൊണ്ട് അവനെയൊന്ന് നോക്കി.... ചെല്ല് വേഗം ചെന്ന് വീട് പിടിക്കാൻ നോക്ക്.....പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ ഷർട്ടൂരി വെളളം പിഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് സൈക്കിൾ നടുത്തേക്ക് നടന്നു..... അവൾ പതിയെ പതിയെ മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങി.... ഈ സമയം അവന്റെ ഷർട്ടിൽ കുരുങ്ങിയ അവളുടെ സ്വർണ ചെയിൻ അവന്റെ കണ്ണിൽ പെട്ടു.....അവനത് വേഗം കൈയിലെടുത്തു കൊണ്ട് അവളെ നോക്കി....അവൾ കുറച്ചു ദൂരം മുന്നോട്ടെത്തിയിരുന്നപ്പോൾ..... ടീ.....നീലത്താമരേ......അവൻ നീട്ടി വിളിച്ചു....അവന്റെ ആ വിളി കേട്ട് പെട്ടെന്ന് അവളൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.....ഉടനെ ആദം ആ ചെയ്ൻ അവളെ കൊണ്ട് ചെന്നേൽപിച്ചു....പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ നോക്കി ക്കൊണ്ട് അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു....അവൾ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും മറയുന്നത് വരെ അവനവിടെ തന്നെ നിന്നു..... ഓരോന്നോർക്കെ ആദത്തിന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ ചെറു പുഞ്ചിരി മൊട്ടിട്ടു.....അവൻ പതിയെ കണ്ണുകളടച്ച് ബെഡിലേക്ക് ചാഞ്ഞു..... ❤❤

രാവിലെ കുളപ്പടവിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ജാനകി.....തലേ ദിവസത്തേ കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തു കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നവൾ....ഈ സമയം ഗൗരി അവിടേക്ക് വന്നു..... ആഹ്.....ജാനിയേച്ചീ ഇവിടെ ഇരിക്കാ ഞാനെത്ര നേരായിവതിരക്കാന്നറിയോ.... ജാനകി വേഗം കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി വരുത്തി അവളെ നോക്കി..... എന്തിനാ ഗൗരി മോളെ എന്നെ തിരഞ്ഞത്??? വീണ്ടും കരഞ്ഞൂലേ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.... മറുപടിയായി നേർമ്മയിൽ പുഞ്ചിരിച്ചു..... ഇനി ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് കരഞ്ഞത് മതി ....എണീറ്റ് വന്നേ നമുക്ക് പുറത്തേക്ക് പോവാം.....കാവിലെ കുളത്തില് നീലത്താമര പൂത്ത് കിടക്കാ.....എന്ത് രസാന്നോ കാണാൻ....ജാനിയേച്ചീം വാ നമുക്ക് പോയി കണ്ടിട്ട് വരാം.....അപ്പോഴേക്കും ചേച്ചീടെ വിഷമവും മാറും പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു ഗൗരി.... ഞാൻ വരുന്നില്ല മോളെ....മോള് പൊയ്ക്കോ....ജാനകി മടിയോടെ പറഞ്ഞു.... അതൊന്നും പറ്റീല്ല ഇപ്പൊ തന്നെ വന്നേ പറ്റൂ....പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗൗരി അവളെ വലിച്ചെണീപ്പിച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു..... ❤❤ രാവിലെ ഫിനാൻസിലേക്ക് പോവാനായി താഴേക്ക് വന്നതായിരുന്നു ആദം.....അവനെ കണ്ടതും ആരു അവനടുത്തേക്ക് വന്നു.... ടാ.....നീ എന്താടാ ഇന്നലെ രാത്രി അമ്മച്ചി വിളിച്ചിട്ട് കൂടി കഴിക്കാൻ വരാത്തത്.....അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.... ഓഹ് ......ഞാനിന്നലെ പുറത്ത് നിന്ന് കഴിചമ്മാ അതാ ഞാൻ.....

എന്നു മുതലാടാ കൊച്ചു മോനേ ഈ പുറത്ത് നിന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ശീലം നിനക്ക് തുടങ്ങിയേ ആരു അവനെയൊന്നിരുത്തി നോക്കി..... ഓഹ്.....എന്നും കഴിക്കാറില്ലല്ലോ അമ്മാ വല്ല പ്പോഴുമല്ലേ....വിട്ടേരെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ പിച്ചി.... എന്ത് കാണിച്ചു വെച്ചാലും എന്തെങ്കിലും ന്യായം കണ്ട് പിടിച്ച് നിന്നോണം.....അതെങ്ങനാ താമരയ്ക്കലെ അലക്സിന്റെ വിത്തല്ലേ.....മാറ്റ് കുറയുന്നതെങ്ങനാ....പുറത്ത് നിന്നും അകത്തേക്ക് കയറി വരുന്ന അലക്സിനെ നോക്കി ചിറികോട്ടി പറഞ്ഞു ആരു.... എന്നാടീ അന്നക്കൊച്ചേ രാവിലെ തന്നെ വഴക്കിടുവാണോ നീ....ഏഹ്.....അവളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു അലക്സ് മ്മ്ഹം.....തല്ലു കൊളളികളോടൊക്കെ എങ്ങനെ വഴക്കിടാതിരിക്കാനാവും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അലക്സിനെ ഒളി കണ്ണാലെ നോക്കി ആരു.... ടീ....ടീ....ടീ....രാവിലെ തന്നെ എന്തിനാടീ എന്നെ ക്കൊണ്ട് നിന്റെ തന്തയെ പറയിപ്പീക്കുന്നെ..... ടാ ചെറുക്കാ വെറുതെ എന്നെ കൂടി പറയിപ്പിക്കാതെ ഓഫീസില് പോവാൻ നോക്ക് .....കലിപ്പിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അലക്സ് മുകളിലേക്ക് കയറി പോയി ... ആരു അവനെ ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി ക്കൊണ്ട് അടുക്കളയിൽ പോയി..... രണ്ടു പേരും പോയിക്കഴിഞ്ഞ് ആദം പുറത്തേക്ക് പോയി..... ❤❤ ജാനി ഗൗരിക്കൊപ്പം കുളത്തിനടുത്ത് നിക്കാരുന്നു......

അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കുളം നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന നീലത്മര പൂക്കളായിരുന്നു......ഈ സമയം അവളുടെ മനസ്സിൽ പഴയ ചില ഓർമ്മകൾ കടന്നു വന്നു..... അവളുടെ ചൊടികളിൽ പുഞ്ചിരി മൊട്ടിട്ടു..... ജാനിയേച്ചീ എന്താലോചിച്ച് നിക്കാ?? ഗൗരിയുടെ സ്വരമാണ് അവളെ ചിന്തയിൽ നിന്നുണർത്തിയത്..... ഏയ് ഞാൻ ഓരോന്നോർത്ത് പോയി ഗൗരി.....നിനക്കറിയോ എനിക്ക് പന്ത്രണ്ടു വയസ്സുള്ളപ്പോ ഞാനൊരിക്കൽ ഈ കുളത്തിൽ മുങ്ങി പോയിട്ടുണ്ട്..... ആണോ....ചേച്ചി എന്തിനാ കുളത്തിലിറങ്ങിയേ.....ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു ഗൗരീ.... ഈ നീലത്താമര പൂവ് പൊട്ടിക്കാൻ....പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നീലത്താമരയുടെ ഗന്ധം വലിച്ചു ശ്വസിച്ചു ജാനി.... എന്നിട്ട് എന്താണ്ടായേ..... ആരോ ഒരാൾ എന്നെ കുളത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ച് കരയ്ക്കു കയറ്റി.... ആരാരുന്നത് ......ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു..... അറിയില്ല.....അന്ന് ആദ്യായിട്ട് കണ്ടതാ ഞാനയാളെ.......പിന്നൊരിക്കലും ഞാനയാളെ കണ്ടിട്ടേയില്ല....പക്ഷെ എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ നീട്ടിയ അയാളുടെ കരുത്തുറ്റ കൈത്തണ്ടയിലെ പച്ച കുത്തിയ കുരിശ് രൂപം എന്റെ മനസ്സിൽ ഇന്നും മായാതെ നിക്കാ.....പലപ്പോഴും ഞാനൊറ്റയ്ക്കാണെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ ആ കരങ്ങൾ എന്തു കൊണ്ടോ എന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വരാറുണ്ട്.....അത് കൊണ്ട് തന്നെ അതെപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിൽ മായാതെ നിക്കാ.....പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി................. തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...