🔥അരുന്ധതി [ 2 ] 🔥 : ഭാഗം 28

എഴുത്തുകാരി: ദിവ്യ സാജൻ  

അവന്റെ പെട്ടന്നുളള പ്രവൃത്തിയിൽ അവളൊന്ന് ഭയന്നു....അവനിൽ നിന്നും അകന്നു മാറാനായി അവനെ പിന്നിലേക്ക് പിടിച്ച് തളളിയതും ബാലൻസ് തെറ്റി കാൽ വഴുതി ജാനി കുളത്തിലേക്ക് വീണുപോയി......നീന്തലറിയാതെ കൈകാലിട്ടടിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ആദം വെളളത്തിലേക്കെടുത്ത് ചാടി .......മുങ്ങാം കുഴിയിട്ട് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു...... അവന്റെ കൈകൾ അവളിലുടക്കിയതും അവനവളെ വലിച്ച് കരയ്ക്കു കൊണ്ട് വന്നു......അവളെ എടുത്തുയർത്തി പടവുകളിലൊന്നിൽ ഇരുത്തി......അപ്പോഴേക്കും തളർന്നു പോയിരുന്നവൾ......തലയ്ക്ക് കൈകൾ താങ്ങി കുനിഞ്ഞ് ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു ജാനി.....മനസ് മറ്റൊരു ലോകത്തായ പോലെ തോന്നി......വെളളത്തിൽ വീണ സമയത്ത് തന്നെ തേടി വന്ന ആദത്തിന്റെ കൈകളിലൊന്നിൽ വർഷങ്ങളായി തന്റെ മനസ്സിൽ മായാതെ നിൽക്കൂന്ന ആ കുരിശ് രൂപം കണ്ട പോലൊരോർമ്മ......

എന്നാടീ.....വെളളം കൂടിക്കാനിറങ്ങിയതാ കൊച്ച് .....കുസൃതി കണ്ണുകളിൽ നിറച്ച് കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു...... അവളുടെ മനസ് അപ്പോഴും ആ കുരിശ് രൂപത്തിലുടക്കി കിടക്കുകയായിരുന്നു.....ആദം തലമുടിയിലെ വെളളം കൈകളാൽ ഉഴിഞ്ഞു മാറ്റി കൊണ്ട് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു.....അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു....... എന്നാടീ...... എന്നാ പറ്റി കൊച്ചിന്.....ഏഹ്..... അവളുടെ മനസ്സിൽ അപ്പോഴും ആ കുരിശ് രൂപം തന്നെയായിരുന്നു......അവൻ പറഞ്ഞതൊന്നും അവളുടെ ചെവികളിൽ എത്തിയില്ല...... ഒരു വേള ഇച്ഛായൻ തന്നെയായിരിക്കുമോ അന്നെന്നെ കുളത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിച്ചത് അവളോർത്തു കൊണ്ട് അവനെയൊന്ന് നോക്കി...... നീന്തലറിയാമ്മേലാഞ്ഞിട്ടാന്നോടീ ഒറ്റയ്ക്ക് ഈ കുളപ്പടവിൽ വന്നിരുന്നേ.....കപട ദേഷ്യത്തോടെ അവളെ നോക്കി ആദം.....

അവളുടെ കണ്ണുകൾ അവന്റെ കുഞ്ഞികണ്ണുകളിലുടക്കിയതും ആ കൺപീലികളിൽ നിന്നും ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന ജല കണികകളെ അവളറിയാതെ നോക്കി ഇരുന്നു പോയി......വീണ്ടും ആ കുരിശ് രൂപം അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയതും അവൾ അവന്റ വലത് കൈത്തണ്ടയിൽ പരതി പക്ഷെ കണ്ടില്ല......തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ഇടതു കൈയിൽ നോക്കാനാഞ്ഞതും അവളിലെ പിടി വിട്ട് ആദം എണീറ്റിരുന്നു...... കൊച്ചെഴുന്നേറ്റ് വന്നേരെ...... ഇനിയും ഇങ്ങനെ ഇരുന്നാലെ ഇച്ഛായന് വല്ലതുമൊക്കെ തോന്നും അവളുടെ നനഞ്ഞൊട്ടിയ ദേഹത്തൂടൊന്ന് കണ്ണോടിച്ച് കൊണ്ട് കളളച്ചിരിയോടെ അവനത് പറയുമ്പോഴാണ് അവൾ അവളെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചത്..... വേഗം കൈ കൊണ്ട് നനവാൽ അനാവൃതമായ ശരീരം മറച്ച് അവനെ ചമ്മലോടെ നോക്കി......ആദം അവളെയൊന്ന് പാളി നോക്കി ക്കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടന്നു.....

ജാനി വേഗം എഴുന്നേറ്റ് പിന്നാമുറത്തൂടെ ആരും കാണാതെ റൂമിലേക്ക് പോയി ഉടുത്ത് മാറാനുളളത് മെടുത്ത് ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു.....വസ്ത്രം മാറുമ്പോഴും അവളുടെ മനസ്സിൽ തൊട്ട് മുന്നേ നടന്ന കാര്യങ്ങളിൽ കുടുങ്ങി കിടന്നു......വീണ്ടും വീണ്ടും താൻ കണ്ടത് സത്യമായിരുന്നോ അതോ തന്റെ വെറും തോന്നലായിരുന്നോ എന്ന് ഓർത്തെടുക്കുകയായിരുന്നവൾ......ഫ്ഷ് ആയി തിരികെ റൂമിലേക്ക് വരുമ്പോൾ കണ്ടു ഒരു തോർത്ത് കൊണ്ട് തല തുവർത്തി നിൽക്കുന്നവനെ..... അവന്റെ വിരി മാറിലെ രോമങ്ങളിൽ തങ്ങി നിന്ന ജല കണികകൾ ജനാലയിലൂടെ റൂമിലേക്ക് അരിച്ചു കയറിയ സൂര്യ പ്രകാശത്തിൽ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....നെഞ്ചോരം പറ്റിച്ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന സ്വർണ്ണ കുരിശു മാലയിൽ മിഴികളുടക്കിയതും.....പന്ത്രണ്ടാം വയസ്സിൽ നെഞ്ചിൽ ചേക്കേറിയ ആ നസ്രാണിയെ ഓർത്തു......

വീണ്ടും കൈത്തണ്ടയിലെ കുരിശ് രൂപം മിഴിവോടെ മനസ്സിൽ വന്നതും അവളുടെ കാലുകൾ അവനടുത്തേക്ക് ചലിച്ചു ...... ജനലഴികളിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്ന് തലതുവർത്തുകയായിരുന്നു ആദം.....ജാനി തന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടതും കുസൃതി ഒളിപ്പിച്ചൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ ചെരിഞ്ഞു നോക്കി..... അവനവളെ നോക്കുന്നെന്ന് കണ്ടതും അവളുടെ കാലുകൾ നിലച്ചു......പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയവളെ അരയിലൂടെ കൈചേർത്ത് അവന്റെ നനവാർന്ന മാറോട് ചേർത്ത് നിർത്തി..... അവന്റെ നോട്ടം അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തറഞ്ഞതും പകപ്പോടെ മിഴികൾ താഴ്ത്തി ജാനി..... ആദം അവളുടെ താടിത്തുമ്പിൽ പിടിച്ചു മുഖമുയർത്തി......അവന്റെ നോട്ടം അവളുടെ മുഖത്താകമാനം പായുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... അവന്റെ കൈക്കുളളിലാണ് താനെന്ന് ഓർത്തതും അവനിൽ നിന്നും കുതറാൻ തുടങ്ങി.....അവൾ കുതറുന്നതിനനുസരിച്ച് അവന്റെ പിടിമുറുക്കം കൂടി കൂടി വന്നു ....അവന്റെ കരുത്തിൽ ശരീരം തളരുന്ന പോലെ തോന്നി ജാനിക്ക്......

ഹാ.....അടങ്ങീ നിക്കെന്റെ ജാനുമ്മ എന്നാത്തിനാ ഇങ്ങനെ കിടന്നു പിടയ്ക്കുന്നേ......പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളിലേക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ചതും പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓർത്തത് പോലെ ജാനകി മുഖം തിരിച്ചു.....ആദം അവളിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി കളളച്ചിരിയോടെ അവളെയൊന്ന് നോക്കി ക്കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അവളവന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽപിടുത്തമിട്ടിരുന്നു.....ആദം വേഗം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് എന്തെന്നുളള അർത്ഥത്തിൽ പുരികമുയർത്തി അവളെ നോക്കി..... ജാനി മിഴികൾ താഴ്ത്തി അവന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് പരതി.....ആദത്തിന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ പച്ച കുത്തിയിയ കുരിശ് രൂപത്തിൽ ദൃഷ്ടി പതിഞ്ഞ ആ നിമിഷം അവളുടെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.....അവളുടെ വെളളാരം കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു വന്നു......ഞെട്ടലോടെ അവന്റെ മുഖത്തും കൈത്തണ്ടയിൽ കുരിശ് രൂപത്തിലും മാറി മാറി നോക്കിയവൾ......

ആദം അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു..... എന്നതാ ജാനൂമ്മാ.....എന്നാത്തിനാ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നേ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് നെറ്റിചുളുച്ചു..... ഇച്ഛായാ.... ഈ കുരിശ് രൂപം....ഞാൻ കണ്ടതാ.....അന്ന് അമ്പലക്കുളത്തില്....ഞാൻ....വീണപ്പോ....നിങ്ങളായിരുന്നോ..... പരവേശത്തിൽ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു പോയി ജാനിയ്ക്ക്..... ആദം ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ അവളെ നോക്കി..... എന്നതാ കൊച്ചേ.....അവനവളെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി.... ഇച്ഛായാ......നിങ്ങളാണോ വർഷങ്ങൾക്ക് മുന്നേ അമ്പലക്കുളത്തിൽ വീണ് നീന്തലറിയാതെ മുങ്ങിത്താഴാൻ തുടങ്ങിയ എന്നെ രക്ഷിച്ചത്.....അന്നെന്റെ കണ്ണിൽ പതിഞ്ഞതാ ഈ കുരിശ് രൂപം അവളുടെ വെളളാരം കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തി ആ കുരിശ് രൂപത്തെ ഒന്ന് കൂടി നോക്കി ഉറപ്പിച്ചു.... ആദം പെട്ടെന്ന് തന്റെ ഓർമ്മകളിലെ വെളളാരം കണ്ണുകളുളള ആ പെൺകുട്ടിയെ ഓർത്തെടുത്തു....അവന്റെ കണ്ണുകൾ അതിശയത്താൽ വിടർന്നു വന്നു..... ""നീലത്താമര""......അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ മൊഴിഞ്ഞു.....

അതേ......നീലത്താമര പൊട്ടിക്കാനാ അന്ന് ഞാൻ കുളത്തിലിറങ്ങിയതെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ നിങ്ങളെന്നെ ഒരുപാട് വഴക്ക് പറഞ്ഞു ......തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ആ പേര് വിളിച്ചു കൊണ്ട് നിങ്ങളെന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു......ഓർമയിൽ മായാതെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ആ സംഭവം അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ അന്ന് നടന്ന അതേ മികവോടെ തെളിഞ്ഞു വന്നു.... നീയായിരുന്നോ അത്......നിന്നെയായായിരുന്നോ ഞാൻ.......പറയാൻ വന്നത് നാവിൽ തന്നെ ഒതുക്കി വെച്ച് അവന്റെ കണ്ണുകൾ അപ്പോഴും അവളുടെ വെളളാരം കണ്ണുകളിൽ തങ്ങി നിന്നു....... അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൗതുകത്തോടെ വീണ്ടും വീണ്ടും അവന്റെ കൈത്തണ്ടയിലെ കുരിശ് രൂപത്തെ പുൽകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... ആദത്തിന് അപ്പോഴും തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നവളെയാണ് താനിതുവരെ മനസ്സിൽ കൊണ്ടു നടന്നതെന്ന് വിശ്വാസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല............... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...