മഴ മേഘം: ഭാഗം 9

രചന: മുല്ല

 ""മിത്രാ........."" അവന്റെ കണ്ണുകളും നിറയുകയായിരുന്നു...... തന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി ധ്രുവ്...... കലങ്ങിയ ആ കണ്ണുകൾ കാണെ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വിങ്ങൽ അനുഭവപ്പെട്ടു...... ""എന്നെയിങ്ങനെ സ്നേഹിക്കല്ലേ മിത്രാ നീ...... നിന്റെ പ്രണയം ഓരോ നിമിഷവും എന്നെ ഇല്ലാതാക്കി കൊണ്ടിരിക്കുകയാ..... നിന്നെ തിരിച്ചു സ്നേഹിക്കണമെന്നുണ്ട് പക്ഷെ...... ഞാൻ.....ഞാനെന്താ ചെയ്യണ്ടേ..... എനിക്ക്‌....എനിക്ക്‌ മരിക്കണമെന്ന് തോന്നുന്നു മിത്രാ.... ഇങ്ങനെ നീറാൻ എനിക്ക്‌ വയ്യ......."" മിത്രയ്ക്ക് വേദന തോന്നി..... താൻ കാരണം..... തന്റെ പ്രണയമാണ് അവനെ ധർമസങ്കടത്തിൽ ആക്കുന്നത് എന്നോർക്കേ അവൾക്ക് സ്വയം പുച്ഛം തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... ""എന്താ സർ ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നത്..... ഞാൻ കാരണം മരണം ആഗ്രഹിക്കുകയാണോ സർ......വേണ്ട സർ......... ഞാൻ... ഞാനാ.... എല്ലാത്തിനും കാരണം... ഞാൻ ജനിക്കരുതായിരുന്നു ഈ ഭൂമിയിൽ..... എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ആഗ്രഹിച്ചത് പോലെ ഞാൻ ജനിക്കാതെ ഇരുന്നിരുന്നെങ്കിൽ..... സർ ഇങ്ങനെ സങ്കടപ്പെടേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നു......""

പുറത്തേക്ക് വരുന്ന തേങ്ങൽ അടക്കി പിടിച്ചു പറയുന്ന ആ പെണ്ണിനെ കാണെ അവളോട് സഹതാപം തോന്നി പ്പോയി അവന്...... ""മിത്രാ....."" അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ നെറ്റിയിൽ അമർത്തി ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു അവൻ...... മിത്രയ്ക്കായി അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ നൽകുന്ന ആദ്യ ചുംബനം........ അവളുടെ കണ്ണുകൾ താനെ അടഞ്ഞു..... അവ നിറഞ്ഞൊഴുകി...... മിത്രയേ മുറുകെ പുണർന്നു അവൻ..... അവളും അവനെ പിരിയാൻ കഴിയില്ലെന്ന പോലെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു...... നിമിഷങ്ങൾ..... അവർ അത് പോലെ നിന്നു...... അവൻ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ നിന്നും ചുണ്ടുകൾ വേർപ്പെടുത്തിയതും അതേ നിമിഷം തന്നെ മിത്ര ഉയർന്നു വന്നു അവന്റെ നെറ്റിയിലായി ചുംബിച്ചു..... അടഞ്ഞു ഇരുന്നിരുന്ന അവന്റെ ഇരു കണ്ണുകളിലും ചുംബിച്ചു..... അവന്റെ അധരങ്ങളിലേക്ക് തന്റെ അധരങ്ങളെ ചേർത്ത് വെച്ചു കൊണ്ട് മൃദുവായി ചുംബിച്ചു അവൾ........ ധ്രുവിന്റെ നെഞ്ച് അതിശക്തമായി മിടിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി......കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു...... മിത്ര തന്റേതാണെന്ന് മനസ് പറയുന്നു.......

ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ ആവേശത്തിൽ അവളുടെ അധരങ്ങളെ കവർന്നെടുത്തു അവൻ...... അവൾ തന്റേതാണെന്ന തിരിച്ചറിവിൽ........ മിത്രയൊന്നു ഞെട്ടി..... പിന്നെ അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു...... അവളെ വേദനിപ്പിക്കാതെ അവൻ ആ അധരങ്ങളെ നുകർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു...... മിത്ര കണ്ണുകൾ അടച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു..... അവനായി തന്നെ വിട്ടു നൽകി കൊണ്ട്.......അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ ടീ ഷർട്ടിൽ മുറുകി..... അവന്റെ മുടിയിൽ വിരൽ കോർത്തു പിടിച്ചു വലിച്ചു........... അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും തന്റെ ദേഹത്തേക്ക് അവളെ ചേർത്ത് പിടിക്കേ അവളിൽ വിറയൽ ബാധിച്ചു......ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ താളം മാറി......വിയർക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു അവൾ....... നിമിഷങ്ങൾ നീണ്ടു നിന്ന ചുംബനം....... തന്നിലെ വികാരങ്ങൾ മാറി മറിയുന്നത് അറിഞ്ഞു ധ്രുവ് അവളെ വിട്ടു മാറി നിന്നു...... കണ്ണുകൾ അടച്ചു നിന്ന് കിതക്കുന്ന അവളെ കണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ച് നീറാൻ തുടങ്ങി....... ആ കവിളിലൂടെ ഒഴുകുന്ന കണ്ണുനീർ അവന്റെ ഹൃദയത്തെ പൊള്ളിച്ചു... ""മിത്രാ..... I'm sorry......ഞാൻ പെട്ടെന്ന്......""

കുറ്റബോധത്തോടെയുള്ള അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നവനെ നോക്കി...... ഒന്നും പറയാതെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നവളെ കാണെ അവന്റെ നെഞ്ച് പിടയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... അവളെയൊന്ന് നോക്കി പോകാൻ തിരിഞ്ഞതും അവന്റെ കൈ വിരലിൽ അവൾ കൈ കോർത്തു...... ""ധ്രുവ്.........."" ആദ്യമായി അവൾ തന്റെ പേര് വിളിക്കുന്നത് കേൾക്കെ അവനിൽ സങ്കടം വന്നു മൂടിയിരുന്നു..... ""പോവാണോ.....പോകല്ലേ ധ്രുവ്...... ഇവിടെ എന്റെ ഒപ്പം ഇരിയ്ക്കോ.... പ്ലീസ്‌......ഈ ഒരു രാത്രി മാത്രം അല്ലേ...... പ്ലീസ് ധ്രുവ്....ഇനി... ഇനി ഉണ്ടാകില്ലല്ലോ ഇങ്ങനെ ഒരു ദിവസം.....വേറൊന്നിനും അല്ല..... വെറുതെ.... വെറുതെയാ....."" അവൾ അപേക്ഷിക്കേ മറുത്തു പറയാൻ കഴിയാതെ പോയി അവന്..... അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് കട്ടിലിലെ ഹെഡ് ബോർഡിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്നു അവൻ..... അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തല വെച്ചു കൊണ്ട് അവനോട് ചേർന്നിരുന്നു മിത്ര........ നിമിഷങ്ങൾ......അവ നിശബ്ദമായി കടന്നു പോയി..... ""ഈ രാത്രി ഇരുട്ടി വെളുക്കുമ്പോൾ നമ്മള് പിരിയും അല്ലേ ധ്രുവ്.....

."" ആ നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറയെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങി....... ""പിന്നേ.... പിന്നെ നമ്മള് തമ്മിൽ ഒരിക്കലും കണ്ട് മുട്ടില്ല അല്ലേ....."" വീണ്ടും അവളുടെ കണ്ണുനീർ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വീഴാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു...... ""മിത്രാ..... എന്റെ കൂടെ പോരുന്നോ നീ........."" ചോദിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല അവന്........ ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് തല ഉയർത്തി നോക്കി അവൾ....... നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന അവന്റെ കണ്ണുകൾ....... അവൾക്ക് വേദന തോന്നി..... താൻ കാരണം ഒരുപാട് വിഷമിക്കുന്നുണ്ട് ഈ മനുഷ്യൻ..... ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി അവൾ...... അവന്റെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു..... ""വേണ്ട ധ്രുവ്.... ആ അച്ഛന്റേം അമ്മയുടെയും പിന്നെ ഒരു പാവം പെണ്ണിന്റേം സന്തോഷം തല്ലിക്കെടുത്തിയിട്ട് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ലൈഫിലേക്ക് വരില്ല.... അവരുടെ കണ്ണുനീരും ശാപവും.... അത് കൂടെ ഏൽക്കാൻ ഈ മിത്രയ്ക്ക് വയ്യ ധ്രുവ്.......""

""മിത്രാ........"" അവന്റെ വിളിയിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സങ്കടം അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.....അവൾ അവന്റെ കവിളിലേക്ക് കൈ ചേർത്തു.... ""എന്റെ ധ്രുവ് സങ്കടപ്പെടരുത്.... എനിക്ക്‌.... എനിക്ക്‌ ഇത് മതി..... ഈ രാത്രിയുടെ ഓർമ്മകൾ മതി..... ഈ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഓർക്കാനായി എന്റെ ധ്രുവ് എനിക്ക്‌ ഒരുപാട് നല്ല ഓർമ്മകൾ തന്നില്ലേ ഇന്നത്തെ ഒരു ദിവസം ..... ഇപ്പൊ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഇരിക്കുന്നില്ലേ..... അത് മതി മിത്രയ്ക്ക്...... ഈ ജന്മം മുഴുവൻ സായൂജ്യമടയാൻ......."" അവൾ പറയെ അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക്‌ ചേർത്ത് പിടിച്ചു അവൻ..... മുറുകിയ അവന്റെ ഹൃദയതാളം അവൾക്ക് മനസ്സിലാക്കി കൊടുത്തു എത്ര മാത്രം സമ്മർദ്ദത്തിലാണ് അവൻ എന്ന്.... സാന്ത്വനിപ്പിക്കും പോൽ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു അവൾ........ മൗനം പോലും വാചാലമായ നിമിഷങ്ങൾ..... ആ ഇരിപ്പിൽ ഉറങ്ങി പോകാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു മിത്ര..... ഈ രാത്രി പുലാതിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആ പെണ്ണ് മോഹിച്ചു.....ഈ രാവിനുമപ്പുറം തമ്മിൽ വേർപിരിയണം എന്നോർക്കേ അവളുടെ നെഞ്ച് പിടഞ്ഞു.....

അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്ന് ഇരുന്നു അവൾ...... ഉറങ്ങാതിരിക്കാനുള്ള അവളുടെ മോഹത്തെ പരാജയപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകളെ ഉറക്കം തഴുകി..... അവന്റെ ഹൃദയതാളം കേട്ട് കൊണ്ട് മിത്ര ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു...... മിത്ര കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ നേരം നന്നേ പുലർന്നിരുന്നു...... കിടക്കയിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു അവൾ.... പുതപ്പ് കൊണ്ട് ദേഹം പുതച്ചിരുന്നു....കണ്ണിലേക്കു വെയിൽ അടിച്ചു കൊണ്ടതും ഞെട്ടി കൊണ്ട് അവൾ ചുറ്റും പരതി നോക്കി..... ധ്രുവിനെ അവിടെ എങ്ങും കണ്ടില്ല....... അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങി......അവൻ പോയെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി..... എന്നെന്നേക്കുമായി അവൻ തന്നെ വിട്ടു പോയിരിക്കുന്നു.... ഒരു രാത്രിക്കപ്പുറം ഈ മിത്ര വീണ്ടും ഒറ്റക്കായിരിക്കുന്നു.... അവൾക്കരികിൽ അവന്റെ ചിത്രങ്ങൾ മാത്രം അവശേഷിച്ചു.... അതിലേക്കൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു അവൾ......

നിറകണ്ണുകളോടെ.... ഒരു ചിത്രത്തിന് താഴെ അവന്റെ കൈപ്പട....... ഗുഡ് ബൈ മിത്ര......I will miss you so much...... Always മിത്രാ........and I LOVE YOU DEAR.......മറക്കില്ല ഒരിക്കലും..... മറക്കാൻ കഴിയില്ലെനിക്ക്...... വരും ജന്മമെങ്കിലും ഒന്നായിടട്ടെ നമ്മൾ... ഹൃദയം പൊട്ടിപ്പോകും പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്...... സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല ഈ വേദന....... ധ്രുവ്.........💔 അലറി വിളിച്ചു അവളുടെ ഹൃദയം.... അവന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞ ആ കടലാസ് തുണ്ട് തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് വെച്ചു കൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു പോയി അവൾ....... ഒരു പുഴുവിനെ പോൽ പുളഞ്ഞു കൊണ്ട് ചുരുണ്ടു കൂടി അവൾ.... വീണ്ടും തന്നിലേക്ക് മാത്രം ചുരുങ്ങി കൊണ്ട്....................കാത്തിരിക്കൂ.........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...