CRAZY PARTNERS😎💞: ഭാഗം 15

രചന: ദേവാഗ്നി

"രാമനാഥന്റെയും ഹേമയുടെ മൂത്ത മകളാണ് രാധിക എന്ന രാധു. എന്നെ കൂടാതെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഒരു മകനും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു രാധേവ് എന്ന ഞങ്ങളുടെ റിച്ചുട്ടൻ. അച്ഛൻ സ്കൂൾ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്നു അമ്മയാണെങ്കിൽ ഒരു പാവം വീട്ടമ്മയും. കുഞ്ഞുനാൾ മുതലേ എന്റെ ലോകം അച്ഛനും അമ്മയും റിച്ചുട്ടനും ആയിരുന്നു എന്നാൽ എല്ലാം തകിടം മറിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവർ ഞങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് വന്നത്. ഞാൻ പ്ലസ്ടുവിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഞങ്ങളുടെ വീടിനടുത്ത്‌ തന്നെ ഒരു കുടുംബം താമസിക്കാൻ എത്തിയത്. ഒരച്ഛനും അമ്മയും മകനും.വീടിന്റെ അടുത്ത് ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങൾ ഇടക്കിടക്കി അവിടേക്ക് പോയിരുന്നു അങ്ങനെ പോകെ പോകെ അവരെല്ലാം എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവർ ആയി. സാവിത്രി അമ്മ സാവൂമ്മയായി ശ്രീധരൻ അച്ഛൻ ശ്രീയച്ഛനായി എല്ലാത്തിനുമുപരി കൃഷ്ണദേവ് എന്റെ മാത്രം കിച്ചേട്ടൻ ആയി അല്ല എന്നെ അങ്ങനെ വിശ്വസിപ്പിച്ചു. 5 വർഷത്തെ പ്രണയം, പ്രണയം എന്നത് ഇത്രയും മനോഹരം ആണെന്ന് എനിക്കി കാണിച്ചുതന്നത് കിച്ചേട്ടൻ ആയിരുന്നു.എന്റെ ലോകം കിച്ചേട്ടൻ മാത്രമായി ചുരുങ്ങി അതിനിടയിൽ എന്റെ ജീവനായവരെ മനപ്പൂർവം മറന്നുകളയുകയായിരുന്നു ഞാൻ. അങ്ങനെ ഒരിക്കൽ കോളേജിൽ എന്തോ പ്രോഗ്രാം ഉള്ളത്കൊണ്ട് ഞാൻ നേരത്തെ വീട്ടിലേക്ക് വന്നതായിരുന്നു. വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അച്ഛനും അമ്മയും പുറത്ത് പോയതായിരുന്നു

റിച്ചുട്ടൻ ആണെങ്കിൽ സ്കൂളിൽ നിന്ന് വന്നതും ഇല്ല.കുറേ നേരം കഴിഞ്ഞതും വീട്ടിന്റെ കോളിങ്ബെൽ മുഴങ്ങി അച്ഛനും അമ്മയും ആയിരിക്കും എന്ന് കരുതി അലസമായി ഡോർ തുറന്ന ഞാൻ കണ്ടത് ചിരിയോട് എന്നെ നോക്കുന്ന കിച്ചേട്ടനെ ആണ് ഒരു നിമിഷം ഞാനൊന്ന് അമ്പരന്നെങ്കിലും അടുത്തനിമിഷം എന്റെ മുഖം സന്തോഷതാൽ വിടർന്നിരുന്നു. എന്നാൽ എന്റെ സന്തോഷത്തിന്റെ അസ്തമയത്തിന്റെ വരവാണ് അതെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞില്ല. അന്ന് ശെരിക്കും എന്താണ് നടന്നത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല എന്നാൽ ഒന്ന് മാത്രമറിയാം ആ ദിവസം എല്ലാവരെയും മറന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ അവനിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിയിരുന്നു മനസ്സുകൊണ്ടും ശരീരം കൊണ്ടും കിച്ചുവിന്റെ മാത്രം രാധു ആയി മാറി. " ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ തലചെരിച്ചു ശ്രീരാഗിനെ നോക്കി. താൻ പറയുന്നത് ഏറെ ശ്രെദ്ധയോടെ കേൾക്കുകയാണ് അവൻ എന്നറിഞ്ഞതും അവൾ തുടർന്നു. "എന്നാൽ അതിനുശേഷം എനിക്കാകെ ഒരു വെപ്രാളം ആയിരുന്നു അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്യുന്നത് പോലെ റിച്ചുട്ടനെ പോലും ഫേസ് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നില്ല ആകെ ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നത് പോലെ. എന്നാൽ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചുകളഞ്ഞത് ഇത്രയൊക്കെ നടന്നിട്ടും ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തത് പോലെ പെരുമാറുന്ന കിച്ചേട്ടനെ കാണുമ്പോൾ ആയിരുന്നു. പോകെപോകെ കിച്ചേട്ടൻ എന്നിൽ നിന്നും അകലാൻ തുടങ്ങി മുഗാമുഖം കാണുന്ന സന്ദർഭങ്ങൾ കുറഞ്ഞു

എന്നാൽ മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ പഴയ കിച്ചുവായി പെരുമാറി.എന്നാൽ കിച്ചേട്ടന്റെ ഈ അവഗണന എനിക്കി സഹിക്കാവുന്നതിലും അതികം ആയിരുന്നു. അവനെന്നെ ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്ന എനിക്കി അവന്റെ ഒരോ അവഗണനയും നെഞ്ചിൽ സൂചികുത്തുന്ന വേദന ഉണ്ടാക്കി എന്നാൽ ഈ വേദന എല്ലാം ദേഷ്യമായി മാറാൻ അതികം സമയം വേണ്ടിവന്നില്ല. തൊടുന്നതും പിടിക്കുന്നതും എല്ലാം ദേഷ്യം എന്നാൽ എല്ലാത്തിനും ഇരയാവുന്നതോ പാവം റിച്ചുട്ടനും അപ്പോൾ പോലും അവൻ എനിക്കെതിരെ ഒരുവാക്ക് പോലും പറയില്ലായിരുന്നു. അമ്മയും അച്ഛയും എന്നെ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് വേണ്ടി സംസാരിച്ചത് അവനായിരുന്നു എങ്കിൽ കൂടെ എനിക്ക് അവനെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതിനിടയിൽ ഞാൻ പ്രെഗ്നന്റ് ആയി, അതറിഞ്ഞതും എന്ത് ചെയ്യണം എന്നെനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.അവസാനം ഒരു വഴി മാത്രം അവശേഷിച്ചു കിചേട്ടനോട് പറഞ്ഞു വേഗം കല്യാണം നടത്താൻ എന്നാൽ ഞാനിത് ചേട്ടനെ അറിയിക്കാൻ പലതവണ ശ്രെമിച്ചു എങ്കിലും നടന്നില്ല അവസാനം ചേട്ടന്റെ മുറിയിൽ ചെന്ന് ആ നെഞ്ചിൽ വീണു കരഞ്ഞുകൊണ്ട് എല്ലാം പറഞ്ഞു അതോടൊപ്പം ഇത്രയും നാൾ എന്നെ അവഗണിച്ചതിന്റെ പിണക്കവും ഉണ്ടായിരുന്നു.

എന്നാൽ എന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാം ചേട്ടൻ നോക്കാം എന്നും എന്നെ മറന്നത് അല്ല ജോലിതിരക്ക് ആണെന്ന് പറഞ്ഞു അത് മതിയായിരുന്നു ആ പൊട്ടിപെണ്ണിന് കിച്ചുവിനോടുള്ള പ്രണയവും വിശ്വാസവും ഇരട്ടിക്കാൻ. എന്നാൽ നമ്മൾ വിചാരിക്കുന്നത്പോലെ അല്ലല്ലോ എല്ലാം നടക്കുക എത്ര ഒളിപ്പിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചാലും സത്യം എന്നെങ്കിലും എല്ലാവരും അറിയും എന്നത് പോലെ മനസ്സിൽ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ച ആ വലിയരഹസ്യം ശരീരം പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നു.അന്ന് അന്നറിഞ്ഞു എല്ലാവരും എന്റെ വയറ്റിൽ ഒരു കുഞ്ഞ് വളരുന്നുണ്ട് എന്ന്, അച്ഛനും അമ്മയും മാറി മാറി അടിച്ചു എങ്കിലും തളർന്നില്ല അപ്പോഴും വാശി മുന്നിട്ടു അതിനേക്കാൾ ഏറെ അവനോടുള്ള വിശ്വാസവും. എന്നാൽ അവസാനം അവൻ വന്നു എന്നെ സ്വീകരിക്കാൻ അല്ല എന്നെ ബലികൊടുക്കാനായി. അവനെനിക്കൊരു കാമുകനെ ഉണ്ടാക്കി അവനാണ് എന്റെ വയറ്റിൽ വളരുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ എന്ന് പറഞ്ഞു.എനിക്ക് ആകെ ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നത്പോലെ തോന്നി എന്നിട്ടും ഞാൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു കിച്ചുവാണ് ഈ കുഞ്ഞിന്റെ ഉത്തരവാദി എന്ന് അത് പറഞ്ഞുപൂർത്തിയാക്കും മുൻപേ ഒരു കൈ എന്റെ മുഖത് പതിഞ്ഞു. സാവുമ്മഅറിയാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞുപോയി.

എന്നും തനിക്കായി സംസാരിചവർ ഈ നിമിഷം വരെ തന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ച ആ കൈ ഇന്നെന്റെ മുഖത്തു പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. വാത്സല്യം നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്ന കണ്ണുകളിൽ ഇന്ന് ദേഷ്യം അല്ല വെറുപ്പ് നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. കുറച്ചുനേരത്തേക്ക് എനിക്ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല ആരെക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട് എന്നാൽ അതൊന്നും ഞാൻ കേൾക്കുന്നില്ല അവസാനം അവർ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയതും ഞാനും പിറകെ ഓടി എന്നാൽ എന്നെ എല്ലാവരും ചേർന്നു ഒരു മുറിക്കുള്ളിൽ അടച്ചു. പതിയെ പതിയെ ഞാൻ മനസിലാക്കുക ആയിരുന്നു അവന്റെ ചതി. എന്നാൽ അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു അതിനിടയിൽ ഞാൻ എല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ പിഴച്ചവൾ ആയി മാറിയോ അറിയില്ല എങ്കിലും ഒന്നറിയാം അവനെല്ലാവർക്കും മുന്നിൽ നല്ലവൻ ആയിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ സമയം കൊണ്ട്തന്നെ അവനോടുള്ള പക എന്റെയുള്ളിൽ ആളി കത്തിയിരുന്നു.അവനോടുള്ള ദേഷ്യം ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രം ആ കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.സ്വന്തം കുഞ്ഞ് തന്റെ മുന്നിലുടെ പിഴച്ചസന്തതി ആയി വളരുമ്പോൾ അവനനുഭവിക്കുന്ന വേദന, ടെൻഷൻ ഇതായിരുന്നു അവൾക്ക് കാണേണ്ടിയിരുന്നത്.

എന്നാൽ അവനോടുള്ള പകക്ക് മുന്നിൽ അവൾ മറന്നുപോയ ഒരു കാര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു ആ കുഞ്ഞ് നാളെ ഈ സമൂഹത്തിൽ വളരുമ്പോൾ അവൻ അനുഭവിക്കുന്ന അപമാനത്തിന്റെ അളവ്. അവനോടുള്ള പകക്ക് മുന്നിൽ ആ കുഞ്ഞ് അറിയാതെ പോലും ബലിയാടാവും എന്നറിയാൻ അവൾ ഏറെ വൈകി. അങ്ങനെ കാലങ്ങൾക്കിപ്പുറം അവളൊരു പെൺകുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകി. അതുവരെ ആ കുഞ്ഞിനോട്‌ തോന്നിയ ദേഷ്യം എല്ലാം ആ കുഞ്ഞ്മുഖം കണ്ടപ്പോൾ അലിഞ്ഞു ഇല്ലാതായി. ആ കുഞ്ഞിനെ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാൻ അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾക്കും കഴിയില്ലായിരുന്നു.കുഞ്ഞ് വന്നതും അറിയാതെ അവൾ അവനോടുള്ള പ്രതികാരം മറന്നുപോയിരുന്നു അവളുടെ ഉള്ളിൽ താനും തന്റെ കുഞ്ഞും മാത്രമായിരുന്നു. എന്നാൽ അവൾ ആദ്യം കണക്കുകൂട്ടിയത്പോലെയാണ് പിന്നീട് സംഭവിച്ചത്. ആ കുഞ്ഞിനെ കാണുമ്പോൾ എല്ലാം അവനിൽ അസ്വസ്ഥത നിറഞ്ഞു,അതിനേക്കാൾ ഉപരി ആ കുഞ്ഞു വളർന്നുവന്നാൽ അച്ഛനെ കണ്ടെത്തിയാലോ എന്ന് അവൻ ഭയന്നു.അവന്റെ കുടുംബം നശിക്കാൻ ഈ കുഞ്ഞ് കാരണം ആവും എന്ന് തോന്നിയതും അവനൊരു കാര്യം ഉറപ്പിച്ചു ആ കുഞ്ഞിപെണ്ണിനെ കൊന്നുകളയാൻ എന്നാൽ അത് എങ്ങനെ എന്ന് അവനറിയില്ലായിരുന്നു.

അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ ആഴ്ചകളായും ആഴ്ചകൾ മാസങ്ങളായും പോയ്‌മറഞ്ഞു. ഇതിനിടയിൽ കുഞ്ഞ് രാധുവിന്റെ ജീവന്റെ ഒരു ഭാഗം ആയിമാറിയിരുന്നു.കുഞ്ഞിനോടുള്ള സ്നേഹവും വാത്സല്യവും കരുതലും മാത്രം അവളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നു അതോടപ്പം അവൾ മുടങ്ങിപോയ പഠിപ്പ് വീണ്ടും തുടർന്നു. നാട്ടുകാരും കൂട്ടുകാരും ഒറ്റപ്പെടുത്തിയപ്പൊഴും കുറ്റംപറഞ്ഞപ്പോഴും അവൾ അത് അവഗണിച്ചു നടന്നു എങ്കിലും എല്ലാവർക്കും പ്രിയപ്പെട്ടവൾ എത്ര പെട്ടെന്നാണ് എല്ലാവരിലും വെറുക്കപ്പെട്ടവൾ ആയത് എന്നവൾ മനസിലാക്കുകയായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഇരിക്കെ കുഞ്ഞിന് 6 മാസം ആയതും ചോറൂണ് നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചു, രാമനും രാധുവും ആദ്യം തന്നെ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു വഴിപാട് നടത്താൻ മറ്റും വേണ്ടിയാണ്‌ നേരത്തെ വന്നത്.അങ്ങനെ ചോറൂണിന് വേണ്ട കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഏർപ്പാടാക്കി എല്ലാവരും അവർക്കായി കാത്തിരുന്നു.സമയം പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു എന്നാൽ അവർ മാത്രം വന്നില്ല പതിയെ പതിയെ അവരിൽ പേടി വന്നുനിറഞ്ഞു.വൈകാതെ അച്ഛന് ഒരു ഫോൺ വന്നു അമ്മയും റിച്ചുട്ടനും കുഞ്ഞും സഞ്ചരിച്ച വാഹനം ആക്‌സിഡന്റ് ആയി എന്ന്. എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും അവർ വേഗം തന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് തിരിച്ചു അവിടെ ചെന്നതും അറിഞ്ഞു കുഞ്ഞ് ആക്‌സിഡന്റ് നടന്നപ്പോൾ തന്നെ.....

അവൾ പാതിവഴിയിൽ നിറഞ്ഞകണ്ണുകളോടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി. വൈകാതെ തന്നെ അമ്മയും റിച്ചുവും മരിച്ചിരുന്നു.ഞാനും അച്ഛനും ആകെ തകർന്നുപോയി, പലരും സഹതാപവാക്കുകളുമായി വന്നെങ്കിൽ മറ്റുപലർ അതിനിടയിലും ദോഷങൾ കണ്ടെത്തി.കുഞ്ഞില്ലാതെ ഒരു നിമിഷം പോലും ജീവിക്കാൻ സാധിക്കാത്ത എനിക്ക് അവളുടെ വേർപാട് സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു അവസാനമായി എന്റെ മോൾക്ക് വേണ്ടി ചെയ്യാൻ കഴിയുക ആ ആക്‌സിഡന്റ്ൽ ഒരു കേസ് നടത്തുക എന്നായിരുന്നു.എന്നാൽ അതിൽ നിന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് വ്യക്തമായി എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ തന്നെയാണ് ഇതിന് ഉത്തരവാദി എന്ന്. എല്ലായിടത്തും തെളിവിനായി അലഞ്ഞെങ്കിലും ഒന്നും കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചില്ല അവസാനം കോടതി അവൻ നിരപരാധി ആണെന്നും പറഞ്ഞു ഉത്തരവിട്ടു. ശേഷം അവന് എന്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു എല്ലാം ഏറ്റുപറയാൻ സങ്കടത്തോടെ അല്ല പുച്ഛത്തോടെ,അവനെ കൊല്ലാൻ വരെ ഒരുങ്ങിയത് ആണ് ഞാൻ എന്നാൽ അവനെന്റെ അച്ഛനെ കൊല്ലും എന്ന് പറഞ്ഞു ഭീഷണിപ്പെടുത്തി. ഒരു പരിധിവരെ ആ ഭീഷണിയിൽ ഞാൻ വീണുപോയി കാരണം എനിക്ക് ഇന്നീ ലോകത്ത് സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ അച്ഛൻ മാത്രമേ ഉള്ളു.ശെരിക്കും ഞാൻ കാരണം അല്ലെ എല്ലവരുടെയും ജീവിതം നശിച്ചത് ഞാനവനെ സ്നേഹിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഒന്നും സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നു

എങ്കിലും അച്ഛൻ ഇതും പറഞ്ഞു എന്നെ ഒരിക്കലും കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല എങ്കിലും ആ മനസ്സ് ഉരുകുന്നത് ഞാനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അതിനാൽ എല്ലാം മറന്നുജീവിക്കാൻ ഞാൻ ഒരു പാഴ്ശ്രെമം നടത്തി. ഒരിക്കലും നടക്കില്ല എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു അതുപോലെ തന്നെ നടന്നു നാട്ടുകാർ വേറൊരു കണ്ണുകൊണ്ട് നോക്കാൻ തുടങ്ങി ആവരുടെ ഒരോ വാക്കുകളും സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു അതിനിടയിൽ കൃഷ്ണദേവിന് ഒരു കുഞ്ഞ് ഉണ്ടായി അതിനെ കൊഞ്ചിചുകൊണ്ട് അവൻ വളർത്തുന്നുന്നത് പുച്ഛത്തോടെ അല്ലാതെ നോക്കാൻ എനിക്കാവില്ലായിരുന്നു.എന്നാൽ ഓരോ ദിവസം പിന്നിടുമ്പോഴും ആ നാട്ടിൽ നിൽക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയാതെയായി അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഒരുത്തൻ റോഡിൽ വെച്ച് എന്നെ കയറി പിടിച്ചു ആരും ചോദിക്കാൻ വന്നില്ല എല്ലാവരിലും പുച്ഛം മാത്രം.ഇനിയും ആ നാട്ടിൽ നിന്നാൽ ഞാൻ ഭ്രാന്തിയായി പോവും എന്ന് കരുതിയിട്ടാണ് ഞങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ടേക്കു വന്നത് ഒരുതരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ ഒരു ഒളിച്ചോട്ടം. അകലേക്ക്‌ നോക്കികൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു ശേഷം തിരിഞ്ഞുനിന്ന് അവനെ നോക്കി. "ഇവിടെ എത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും സ്നേഹം കിട്ടിയപ്പോൾ അറിയാതെ ഞാനും കുറേ സ്വപ്‌നങ്ങൾ കണ്ടു.

എന്നാൽ എന്റെ ജീവിതം ഇവരറിയുമ്പോൾ ഈ സ്നേഹം അവസാനിക്കുമോ എന്ന് ഭയന്നു അതുകൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാവരിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾ അത് മറച്ചുവെചു, എല്ലാവരുടെയും മരണം വെറും ആക്‌സിഡന്റ് ആക്കി കുഞ്ഞിന്റെ കാര്യം ആരോടും പറഞ്ഞില്ല അതുപോലെ അനിയൻ എന്നത് മാറ്റി ചേട്ടൻ ആയിരുന്നു റിച്ചു എന്ന് എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞു.എന്തിനാണ് ഈ കള്ളം പറഞ്ഞത് എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഒറ്റ ഉത്തരമെ ഉള്ളു ഇനിയും ഒരവഗണന താങ്ങാൻ എന്നെകൊണ്ട് ആവില്ല.എത്രയൊക്കെ മറക്കാൻ ശ്രെമിച്ചാലും ചില കാര്യങ്ങൾ ഒരു ദുസ്വപ്നം പോലെ നമ്മളെ പിന്തുടർന്ന് കൊണ്ടിരിക്കും.അന്നൊരിക്കൽ ഞാൻ കണ്ടു എന്റെ നാട്ടിൽ ഉള്ള ഒരാളെ അയാളിൽ നിന്ന് ഓടിയൊളിചതിനിടയിൽ ആണ് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വണ്ടിക്ക് മുന്നിൽ ചെന്ന് ചാടിയത്. ഇതൊക്കെ എനിക്കി വേണെങ്കിൽ നിങ്ങളിൽ നിന്ന് മറച്ചുവെക്കാം എന്നാൽ എനിക്കതിനു ആഗ്രഹമില്ല കാരണം ഞാൻ കാരണം ഒരാളുടെയും ജീവിതം നശിക്കരുത്. കൂടാതെ ഇനിയും ഒരു പ്രണയം, ജീവിതം അതൊന്നും ഉൾക്കൊള്ളാൻ എനിക്ക് ആവില്ല." എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞതും അവൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി ശേഷം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. വൈകാതെ തന്നെ ഒരു കാർ ഗേറ്റ് കടന്നു പോയത് അവൾ ജനലിനുള്ളിലൂടെ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ....തുടരും.........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...