ദേവരാഗം🖤🖤: ഭാഗം 31
എഴുത്തുകാരി: ദേവിക
അവളുടെ വേഷം കണ്ടു അവന്റെ നെഞ്ചു പിടഞ്ഞു..,.. ഒരു ഭർത്താവും കാണാൻ പോലും കഴിയാത്ത അവസ്ഥ... ഒരിക്കൽ പോലും സ്വന്തം ഭാര്യയെയോ കുഞ്ഞിനെയോ സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവന്റെ അവസ്ഥയെ ഓർത്തു അവനു അവനോടു തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നി.... അയാളെ പിടിച്ചു എഴുനേൽപ്പിച്ചു തല മുറുകെ പിടിച്ചു കാട്ടിലിൻെറ കാലിന്റെ അവിടെ കൊണ്ടു അവൻ ശക്തിയിൽ ഇടിച്ചു... അപ്പോൾ തന്നെ അയാളുടെ കഷണ്ടി തലയിൽ നിന്നും ചോര വന്നു... അയാൾക്ക്‌ ഒന്ന് എഴുനേൽക്കാൻ പോലും ആവാതെ കിടന്നു... എല്ലാം തകർന്നവനെ പോലെ ഈശ്വർ യാമിനിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു..... അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഇറ്റ് വീണു കൊണ്ടിരുന്നു... അവൾ അപ്പോഴും മുട്ടിനു മേൽ തല വെച്ചു കിടന്നു.....അവൻ പതിയെ അവളുടെ അടുത്ത് പോയി ഇരുന്നു...... പേടിച്ചിട്ട് ആണെകിൽ പോലും അവൻ അവളുടെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു..... അയാൾ ആണെന്ന് ഓർത്തു യാമിനി വെപ്രാളപ്പെട്ടു പിന്നിലേക്ക് നിരങ്ങി ഇരുന്നു.... അവളുടെ ഓരോ പ്രവർത്തികൾ അവനെ മുറിവേൽപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.....
അവൻ അപ്പോൾ തന്നെ അവളെ രണ്ടു കൈ കൊണ്ടു തോളിൽ പിടിച്ചു.. അവനോടു ഉള്ള ദേഷ്യം കൊണ്ടു യാമിനി അവന്റെ കവിളിൽ ആഞ്ഞു തല്ലി.... വീണ്ടും ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ വന്ന അവനെ അവൾ തല്ലി കൊണ്ടിരുന്നു....... കരഞ്ഞു കൊണ്ടു അവനെ അവൾ ചെവിട്ടത്തു ആഞ്ഞു അടിച്ചു...... അവൻ അവളെ മുറുകെ വട്ടം പിടിച്ചു......... അവനിൽ നിന്നും കുതറി മാറുന്ന അവളെ അവൻ ബലം ആയി അവന്റെ നെഞ്ചിലെക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. കരച്ചിലിനു ഒടുവിൽ അവളും തളർന്നു അവനെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്തു... അപ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നനഞു കൊണ്ടിരുന്നു..അവൾ അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു... അവളുടെ കണ്ണീരിന് പോലും അവൻ ആണെന്ന് ഓർത്തു അവളുടെ കണ്ണീർ അവനെ ചുട്ടു പൊളിച്ചു.... ഏട്ടാ...... നമ്മുടെ മോളു........... ചാരുനു ഒന്നുമില്ലടാ....... നമ്മുടെ മോൾക്ക് ഒന്നുമില്ല..... നീ ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ പെണ്ണെ.... സഹിക്കുന്നില്ല എനിക്ക്..... എന്നോട് നീ പൊറുക്കു..... അവൻ അവളുടെ തലയിൽ തലോടി നെഞ്ചത്ത് ചേർത്ത് കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു...... നീ വായോ മോളു അവിടെ ഒറ്റക്ക് ആണു നീ വാ.....
അവൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.. അവളുടെ മേലേക്ക് അവൻ ഇട്ടിരുന്ന ഷർട്ട് ഊരി അവൻ കൊടുത്തു.... അവളുടെ ശരീരത്തിലെ പാട് കണ്ടതും അയാളുടെ പ്രായം പോലും ഈശ്വർ മറന്ന് അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി വയറിൽ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി....... വേദനയോടെ അയാൾ കരയുമ്പോൾ ഈശ്വർ അവന്റെ ദേഷ്യം മുഴുവൻ അയാളിൽ തീർത്തു......... യാമിനിയെ കൊണ്ടു ഈശ്വർ കാറിൽ കേറ്റുമ്പോൾ അവൾ മൗനം ആയി ഓരോന്ന് ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു... അവളുടെ കോലം കണ്ടു ഈശ്വറിന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു കല്ല് വേറെ വെച്ചാൽ പോലെ തോന്നി അവനു.,....... ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തുന്നതിന് മുന്ന് ഈശ്വർ അവൾക്ക് ഇടാൻ ഉള്ള ഒരു ചുരിദാർ വാങ്ങിച്ചു കൊടുത്തു.... ശീല പോലെ ഇരിക്കുന്ന അവളെ നോക്കി കാറിൽ വെച്ചു തന്നെ ആരും കാണാത്ത സ്ഥലത്തു വെച്ചു ഈശ്വർ അവൾക്ക് ഡ്രസ്സ്‌ മാറി കൊടുത്തു.. അയാളുടെ നഖവും പല്ലും കൊണ്ട സ്ഥലത്തു തൊടുമ്പോൾ അവൾ നീറുന്നത് കണ്ടു അയാളെ കൊല്ലാൻ വരെ അവനു തോന്നി പോയി... ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയതും ചാരുവിനെ കാണാൻ അവൾ ഓടുകയായിരുന്നു...
അപ്പോഴേക്കും അവളെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയിരുന്നു.... തലയിൽ ചെറിയ ഒരു മുറിവ് ഉണ്ട് ബ്ലഡ്‌ കണ്ടു പേടിച്ചിട്ട് ആണു ബോധം പോയത്...... യാമിനിയെ കണ്ടതും ചാരു കള്ളചിരി ചിരിച്ചു.. അപ്പോഴാണ് അവൾക്കു സമാധാനം ആയത്.... യാമിനി അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നു അവളുടെ മുഖം ഉമ്മകൾ കൊണ്ടു മൂടി....... അമ്മേ..... അച്ഛാ വന്നു അമ്മേ....... അവൾ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.... അമ്മേ അച്ചേ... അവൾ ഈശ്വറിനെ നോക്കി കണ്ടു പറഞ്ഞു..... അച്ചേ.... ഉവാവു വാ ചാരുനു... അവൾ ചുണ്ടു പിളർത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.... ഈശ്വർ അതു കണ്ടതും കുനിഞ്ഞു അവളുടെ കുഞ്ഞി ചുണ്ടുകളിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു....... യാമിനി ഒന്നു തിരിഞ്ഞതും അവിടെ നിൽക്കുന്ന ആളുകളെ കണ്ടു അവൾ അവരെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു... ഈശ്വറിന്റെ അമ്മയും വെല്ലിമ്മയും വെല്ലിചനും കേശവ് ആയിരുന്നു അതു.. മോളെ.....
ഈശ്വറിന്റെ അമ്മ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു... അമ്മയോട് മോളു പൊറുക്കണം.... ഞാൻ കാരണം ആണു... ഞാൻ മാത്രം കാരണം ആണു മോളു ഇങ്ങനെ ഒക്കെ കഷ്ട്ടപെടേണ്ടി വന്നത്....മാപ്പ് അപേക്ഷിക്കാൻ പോലും ഈ അമ്മക്ക് അർഹത ഇല്ല,..പണം മാത്രം ആണു ജീവിതം എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.. അതു ഒന്നുമല്ലന്നു കാലം എന്നേ പഠിപ്പിച്ചു..... എല്ലാവരും ഉണ്ടായിട്ടും ഒരു അനാഥയെ പോലെ ഞാൻ ജീവിച്ചു... സ്വന്തം ഭർത്താവിനെയോ മകനെയോ പോലും എനിക്ക് സ്നേഹിക്കാൻ പറ്റിയില്ല... അതിനു എല്ലാം ഞാൻ ഇന്ന് പ്രയിച്ചതാപിക്കുന്നു... മോളു ഈ കിളവിയോട് ഒന്നു പൊറുത്തുടെ..... ഇനിയെങ്കിലും മനസ് തുറന്നു എനിക്ക് ജീവിക്കണം സതോഷത്തോടെ എന്റെ പേര കുട്ടിയുടെ ഒപ്പം.... എന്റെ പൊന്ന് മോളെ വരെ ഞാൻ തള്ളി പറഞ്ഞു...... അവരുട സാരികൊണ്ടു മുഖം തുടച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.......
മോൾടെ കാലു ഞാൻ വരെ പിടിക്കാം മോളു എല്ലാം മറന്ന് വന്നൂടെ.... എന്റെ മോൾ ആയിട്ട്.... അപ്പോഴേക്കും അവർ അവളുടെ കാൽ പിടിക്കാൻ നിന്നു.... അതിനു സമ്മതിക്കാതെ അവൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറി ആ അമ്മയെ കരഞ്ഞു കൊണ്ടു കെട്ടിപിടിച്ചു... അവളുടെ വിഷമങ്ങളും പരിഭവങ്ങളും അവൾ ആ നെഞ്ചിൽ ഇറക്കി വെച്ചു..... കൂടെ നിന്നവർ അതു നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ നിന്നു... കേശവിനു അപ്പോഴും യാമിനിയുടെ മുഖത്തു നോക്കാം സാധിച്ചില്ല...അവൻ ചെയ്തു പോയ തെറ്റ് ഓർത്തു അവനു തന്നെ കുറ്റബോധം തുടങ്ങി...... പിന്നീട് യാമിനി ബാക്കി ഉള്ളവരോട് സതോഷത്തോടെ സംസാരിച്ചു......ഈശ്വർ പല വട്ടം അവളുട അടുത്തേക്ക് ചെല്ല്ന്തോറും മറ്റുള്ളവർ കാരണം അവരെ ഒന്നു ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ പോലും ആവാതെ അവനു ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു...................തുടരും…………
