💙എൻ ജീവനിൽ💙 ഭാഗം 7

രചന: ആമി

അവന്റെ സാമീപ്യം അവളിൽ അരോചകം ഉണ്ടാക്കി.. എത്രയും പെട്ടന്ന് അവിടെ നിന്നും പോവുക എന്ന ലക്ഷ്യം മാത്രം ആയിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സിൽ.. എന്ത് സംഭവിച്ചാലും അവനോടു സംസാരിക്കില്ല എന്ന് തന്നെ ഉറപ്പിച്ചു അവൾ മുന്നോട്ടു നടന്നു നീങ്ങി.. അവളുടെ മനസ്സ് വായിച്ചത് പോലെ സിദ്ധാർഥ് വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റി ഇട്ട് അതിൽ ചാരി നിന്നു.. അവൾ പതിയെ മുഖം ഉയർത്തി അവനെ നോക്കി.. അവനിൽ ഒരുപാട് മാറ്റം ഉണ്ടായത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.. താടിയും മുടിയും ഒന്നും വെട്ടാതെ ആകെ കോലം കേട്ടതു പോലെ.. പഴയ പോലെ ആ ചിരി പോലും ആ മുഖത്തു കാണുന്നില്ല.. അവളെ കാണുമ്പോൾ വിടരുന്ന കണ്ണുകൾ ഇന്ന് അവൾക്കു കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..അവനെ കണ്ണിൽ ആവോളം നിറച്ചു അവൾ വീണ്ടും മുഖം താഴ്ത്തി.. ആമി.. ഞാൻ പറയുന്നത് ഒന്നു കേൾക്ക്.. പഴയത് എല്ലാം പറഞ്ഞു നിന്നെ കൺവിൻസ്‌ ചെയ്യാനോ ഒന്നും അല്ല.. ജസ്റ്റ്‌ കുറച്ചു സമയം സംസാരിക്കണം അത്ര ഉള്ളു.. എനിക്ക് ഒന്നും കേൾക്കേണ്ട.. വാതിൽ തുറക്ക്.. എനിക്ക് പോണം..

നിങ്ങളുടെ ചതി ആണെന്ന് മനസിലായില്ല.. ചതി അല്ല.. നിന്നെ ഒന്നു അടുത്ത് കിട്ടാൻ വേണ്ടി മാത്രം.. അല്ലാതെ.. പിന്നെ ഓഫിസിൽ വിളിച്ചു ജോലി ചെയ്യാൻ പാടില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞതോ.. എന്നെ ജീവിക്കാനും സമ്മതിക്കില്ല എന്നാണോ.. സിദ്ധാർഥ് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അവൾ കേൾക്കില്ല എന്ന് അവന് അറിയാമായിരുന്നു.. അത് കൊണ്ട് തന്നെ സമാധാനപരമായ സംസാരം അവിടെ ഉണ്ടാവില്ല എന്ന് ഉറപ്പ് ആയതും അവൻ ഫോൺ എടുത്തു ആരോടോ അങ്ങോട്ട്‌ വാരാൻ പറഞ്ഞു.. ആ സമയം അത്രയും അഭി അവനെ നോക്കിയില്ല.. അവന്റെ അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും അവൾ വെറുത് പോയിരുന്നു.. ആമി.. സോറി.. അഭിരാമി.. ആ വിളി കേട്ട് അവൾ അവനെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി.. അവന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും തന്നെ പറിച്ചു മാറ്റിയെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി.. എന്നാൽ അവന്റെ മനസ്സിൽ മറ്റെന്തോ ആയിരുന്നു.. ജസ്റ്റ്‌ വെയിറ്റ്.. എനിക്ക് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ ഉണ്ട്.. നോട് പേർസണൽ.. ഇട്സ് ഒഫിഷ്യൽ.. അഭി അപ്പോളും ഒന്നും മിണ്ടാതെ തന്നെ നിന്നു..

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ആരോ വന്നു വാതിൽ മുട്ടി.. സിദ്ധാർഥ് പോയി വാതിൽ തുറന്നു.. പിന്നെ വീണ്ടും വാതിൽ അടച്ചു അവൻ അകത്തു വന്നു.. വരുമ്പോൾ അവന്റെ കയ്യിൽ എന്തോ ഫയൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അത് അവൻ ടേബിളിൽ വച്ചു സോഫയിൽ ഇരുന്നു.. കാലിൽ കാൽ കയറ്റി വച്ചു അഭിയോട് ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി ആഗ്യം കാണിച്ചു.. പക്ഷെ അഭി ഇരുന്നില്ല.. അഭിരാമി.. എന്റെയോ നിന്റെയോ കാര്യം അല്ല.. ഒഫിഷ്യൽ ആണ്.. എന്താണെങ്കിലും പറഞ്ഞോളൂ.. എനിക്ക് കേൾകാം.. സിദ്ധാർഥ് പിന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. അവൻ മുന്നിലെ ഫയൽ എടുത്തു ഓപ്പൺ ചെയ്തു അവൾക്ക് മുന്നിലേക്ക് നീട്ടി വച്ചു കൊടുത്തു.. അഭിയുടെ കണ്ണുകൾ അതിലേക്ക് നീണ്ടു.. എന്താ എന്ന് ഒന്നും മനസിലായില്ല എങ്കിലും അതിന് താഴെ ഉള്ള അവളുടെ ഒപ്പ് കണ്ടതും അവൾ ഞെട്ടി അതിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.. അവളുടെ ഞെട്ടൽ മനസിലായതും സിദ്ധാർഥ് എഴുനേറ്റു അവളുടെ അടുത്ത് പോയി നിന്നു.. വെൽക്കം മിസ്സ്‌ അഭിരാമി.. വെൽക്കം ടു യാദവ് ഗ്രൂപ്പ്‌ ഓഫ് ഇൻഡസ്ട്രിയൽ.. വാട്ട്‌... ഇത് എങ്ങനെ..

നീ തന്നെ അല്ലെ ഒപ്പിട്ടത്.. ഇത് നിന്റെ ഒപ്പ് തന്നെ അല്ലെ.. അഭി ആ ഫയൽ കയ്യിൽ എടുത്തു മുഴുവൻ വായിച്ചു നോക്കി.. പത്തു വർഷത്തേക്ക് ഉള്ള ഒരു കരാർ ആയിരുന്നു.. യാദവ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ അക്കൗണ്ടിങ് സെക്ഷനിൽ താൻ ജോയിൻ ചെയ്യുന്നു എന്നും പത്തു വർഷത്തിന് മുന്നേ ആ ജോലിയിൽ നിന്നും പറഞ്ഞു വിടുകയോ അല്ലെങ്കിൽ റിസൈൻ ചെയ്യുകയോ ചെയ്താൽ കമ്പനിയുടെ പ്രൊഫൈറ്റിന്റെ കാൽ ശതമാനം താൻ നഷ്ട്ടപരിഹാരം നൽകാം എന്നും ഉറപ്പ് നൽകുന്നു.. താഴെ അവളുടെ പേരും ഒപ്പും കൂടെ കണ്ടതോടെ അവൾ ഞെട്ടി വിറച്ചു.. താൻ ഓർമയിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു പേപ്പറിൽ സൈൻ ചെയ്യില്ല.. പക്ഷെ ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു എന്നറിയാതെ അവൾ കുഴഞ്ഞു.. അപ്പൊ നാളെ മുതൽ താൻ എന്റെ ഓഫീസിലെ സ്റ്റാഫ് ആയിരിക്കും.. നോ.. ഒരിക്കലും ഇല്ല.. ഇത് ചതിയാണ്.. എനിക്ക് പറ്റില്ല.. പറ്റില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട.. അതിൽ പറഞ്ഞത് പോലെ നഷ്ട്ടപരിഹാരം തന്നാൽ ഓക്കേ.. അല്ലെങ്കിൽ.. അല്ലെങ്കിൽ താൻ എന്തോ ചെയ്യും.. കേസ് കൊടുക്കുമോ.. എന്ന കൊടുക്ക്..

ഈ സിദ്ധാർഥ് യാദവ് വിചാരിച്ചാൽ കേസ് അല്ല മറ്റ് പലതും നടക്കും.. നിനക്ക് കാണണോ.. അവന്റെ ഭീഷണിയുടെ സ്വരം മനസ്സിലായതും താൻ ചതിയിൽ പെട്ടു കഴിഞ്ഞു എന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി.. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകുമ്പോൾ അവൻ കാണാതെ അവൾ അത് തുടച്ചു കളഞ്ഞു.. ഇനി നിനക്ക് മറ്റൊരു കമ്പനിയിലും ജോലി ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല..മാത്രം അല്ല.. വേറെ എവിടെ ജോലിക്ക് പോയാലും എന്റെ ഒരു കാൾ അത് മാത്രം മതി നിനക്ക് അതെല്ലാം നഷ്ടം ആവാൻ.. അവൾക്ക് ദേഷ്യം നുരഞ്ഞു പൊന്തി.. അവൾ കയ്യിൽ ഉള്ള ഫയൽ കീറി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് എറിഞ്ഞു.. സിദ്ധാർഥ് മുഖം ചെരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. ഇനി എന്ത് ചെയ്യും നിങ്ങൾ.. പറ.. അത് ഒറിജിനൽ അല്ല ഡി പെണ്ണെ.. അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവൾക്ക് നല്ല ദേഷ്യവും സങ്കടവും വന്നു.. അവൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു അടുത്ത് അവന്റെ ഷർട്ടിൽ കുത്തി പിടിച്ചു.. അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു തീ പാറുന്ന നോട്ടം പായിച്ചു.. നിങ്ങൾക് എന്താ വേണ്ടത്.. നിങ്ങളുടെ ആവശ്യം എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഉപേക്ഷിച്ചു പോയത് അല്ലെ നിങ്ങൾ.. ഇപ്പൊ വീണ്ടും വന്നു എന്നെ ഉപദ്രവിക്കുന്നത് എന്തിനാ.. ഞാൻ നിങ്ങളോട് എന്തെങ്കിലും ദ്രോഹം ചെയ്തോ.. അവളുടെ വാക്കുകളിൽ സങ്കടവും നിരാശയും എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു..

അവളുടെ കണ്ണിൽ ഉറ്റു നോക്കി നിൽക്കുന്ന സിദ്ധാർഥ് ആ നിമിഷം അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു അവന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. പേടിച്ചു പോയ അഭി ആ നിമിഷത്തിൽ ഒന്നു പതറി.. എന്നാൽ അവൾ അവന്റെ കൈകളിൽ കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. സിദ്ധാർഥ് അവളെ പിടിച്ചു തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളെ ഭിത്തിയോട് ചേർത്തു നിർത്തി.. അവളിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന ഗന്ധം അവനെ ഒരുപാട് പുറകിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.. ഓർമ്മകൾക്ക് ഇന്നും ആ ഗന്ധം ആയിരുന്നു.. എന്നാൽ അവന്റെ ശ്വാസം പതിയുമ്പോൾ എല്ലാം അവൾക്ക് ശരീരം ചുട്ടു പൊള്ളുന്നത് പോലെ തോന്നി.. അവനെ നോക്കതെ അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കുത്തി കൊണ്ടിരുന്നു.. എനിക്ക് നിന്നോട് ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ല.. നാളെ മുതൽ നീ ഇവിടെ ഉണ്ടാവണം..ഉണ്ടാവും.. ഇല്ല.. അങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥ വന്നാൽ എന്താ ചെയ്യണ്ടേ എന്ന എനിക്ക് അറിയാം.. നീ ഒന്നും ചെയ്യില്ല.. അപ്പൊ നാളെ കാണാം.. അവളിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി സിദ്ധാർഥ് മുന്നോട്ടു നടന്നു.. പിന്നെ എന്തോ ഓർത്തത് പോലെ പുറകിലേക്ക് തന്നെ നടന്നു നീങ്ങി..

നിനക്ക് ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല.. പഴയ എന്റെ ആമി തന്നെ.. എന്റെ മാത്രം ആമി.. അത് പറഞ്ഞു വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തു പോയി..അഭി അപ്പോളും അതെ നിൽപ്പ് തന്നെ ആയിരുന്നു.. അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിലത്തേക്ക് ഊർന്ന് ഇരുന്നു.. ഒരു വഴിയും മുന്നിൽ തെളിയുന്നില്ല.. കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.. പക്ഷെ ഇങ്ങനെ ഒരു കാഴ്ച..എന്നോട് എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഓക്കേ.. ഞാൻ അല്ലെ പ്രതികാരം ചെയ്യേണ്ടത്.. എന്റെ ജീവിതം അല്ലെ നശിപ്പിച്ചത്.. ചിന്തകൾ കാട് കയറാൻ തുടങ്ങുമ്പോളെക്കും അവൾ വേഗത്തിൽ എഴുനേറ്റു അവിടെ നിന്നും നടന്നു.. ലിഫ്റ്റ് കയറി അവൾ താഴെ വന്നു ഓട്ടോ പിടിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് പോയി.. സിദ്ധാർഥ് വളരെ സന്തോഷത്തിൽ ആയിരുന്നു.. അവളെ തിരിച്ചു കിട്ടിയ സന്തോഷത്തോടെ അവൻ ഇരുന്നു.. വെറുപ്പ് ആണെങ്കിൽ കൂടെ തന്റെ അടുത്ത് തന്നെ അവൾ ഉണ്ടല്ലോ എന്നവൻ ആശ്വസിച്ചു.. വീട്ടിൽ എത്തിയതും അഭി ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്നും വെള്ളം എടുത്തു കുടിച്ചു.. എത്ര കുടിച്ചിട്ടും ദാഹം മാറിയില്ല അവൾക്കു.. അവസാനം അവൾ തളർച്ചയോടെ സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നു..

സിദ്ധാർഥനെ കണ്ട ഷോക്കും അവന്റെ വാക്കുകളും എല്ലാം അവളെ ആകെ തളർത്തിയിരുന്നു.. മനസ്സിൽ അവനെ കണ്ട സന്തോഷം അലതല്ലുമ്പോൾ അവന്റെ പ്രവർത്തിയും വാക്കുകളും നൽകിയ വേദന ഇരട്ടിയായിരുന്നു.. എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അവൾ കുഴഞ്ഞു.. ഒടുവിൽ മനസ്സിൽ നന്ദന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞതും അവൾ വേഗം ഫോൺ എടുത്തു നന്ദന്റെ നമ്പർ ടൈൽ ചെയ്തു.. നന്ദൻ ഫോൺ എടുത്തതും അവൾ കരഞ്ഞു.. അവൾക്ക് അവന്റെ മുന്നിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. അവൾ എല്ലാം അവനോടു പറഞ്ഞു.. എല്ലാം പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്കു ആശ്വാസം തോന്നി എങ്കിലും നന്ദൻ എന്ത് തീരുമാനം എടുക്കും എന്നൊരു ഭയവും ഉണ്ടായിരുന്നു.. അഭി.. മോളെ നീ ഞാൻ പറയുന്നത് അനുസരിക്കില്ലേ.. നന്ദേട്ടാ.. അയാളുടെ അടുത്ത് പോകുന്നത് ആണെങ്കിൽ മാത്രം ഞാൻ ചെയ്യില്ല.. വേറെ എന്തും അഭി കേൾക്കാം.. അഭി നീ പോണം.. അവൻ നിന്നോട് ഉള്ള വാശി തീർക്കാൻ ആണ് ഇങ്ങനെ ഒരു പ്ലാൻ ഇട്ടത്.. അവനായിട്ട് തന്നെ വന്ന സ്ഥിതിക്ക് നമ്മൾ ഒന്നും ചെയ്യണ്ട.. നന്ദേട്ടാ.. ഞാൻ.. എനിക്ക് കാണുന്നത് തന്നെ ദേഷ്യം ആണ്.. മോളെ.. ഞാൻ നിന്നോട് അവനോടു സംസാരിക്കാനോ അല്ലെങ്കിൽ അവനോട് സ്നേഹത്തോടെ നിൽക്കനോ അല്ല പറയുന്നത്..

നിനക്ക് ആവശ്യം ഒരു ജോലി അല്ലെ.. നീ അവിടെ തന്നെ ജോലി ചെയ്തോ..എന്നിട്ട് അവന്റെ മുന്നിൽ ജീവിച്ചു കാണിച്ചു കൊടുക്ക്.. അവനെ ഓർത്തു കഴിയുകയല്ല നീ എന്ന്.. പക്ഷെ.. ഒരു പക്ഷെയും ഇല്ല.. ഞാൻ വരുമ്പോൾ അവിടെ വരും.. അത് വരെ നീ പൊ.. അന്നത്തോടെ എല്ലാം നിർത്തി നമുക്ക് പോരാം.. അവന്റെ എഗ്രിമെന്റ് എല്ലാം നമുക്ക് തന്നെ തീർത്തു കൊടുക്കാം.. അത് വരെ നീ അവനോടു ചെറുത്‌ നിൽക്കണം.. ഒന്നിലും വിട്ടു കൊടുക്കരുത്.. നന്ദൻ പറയുന്നത് ഒന്നും അവൾക്ക് ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുന്നത് ആയിരുന്നില്ല.. എങ്കിലും നന്ദൻ പറയുന്നതിൽ കാര്യം ഉണ്ടെന്ന് അവൾക്കു തോന്നി.. അവന്റെ മുന്നിൽ ജീവിച്ചു കാണിച്ചു കൊടുക്കുക തന്നെ വേണം.. പിന്മാറിയാൽ അത് അവന്റെ വിജയം ആവും.. അവൾ എന്തും നേരിടാൻ എന്നോണം മനസ്സിനെ പാകപ്പെടുത്തി.. ഓഫിസ് മുറിയുടെ ചെയറിൽ ഇരുന്നു സിദ്ധാർഥ് ഓർമകളിലേക്ക് യാത്ര പോവുകയായിരുന്നു.. അവന്റെ മാത്രം ആമിയുടെ ഓർമകളിലേക്ക്.. തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആ സുന്ദര നിമിഷങ്ങളിലേക്ക്.........കാത്തിരിക്കൂ.........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...