🌸എന്നെന്നും എന്റെ മാത്രം 🌸: ഭാഗം 7

രചന: അനു

"ഞാൻ വിശ്വസിക്കാം... അച്ഛൻ പറയുന്നതൊക്കെ വിശ്വസിക്കാം.... സോഷ്യൽ മീഡിയയെ നമ്മൾ ഇങ്ങനെ കണ്ണുമടച്ചു വിശ്വസിക്കരുത്... ഞാൻ സമ്മതിക്കാം നിശ്ചയത്തിന്.... പക്ഷേ.....? അവന്റെ വാക്കുക്കളിൽ ആദ്യം തെളിഞ്ഞ ആശ്വാസം ആ പക്ഷേയിൽ മങ്ങി.... എല്ലാരേയും പോലെ സംശയത്തോടെ ഞാനും അവന് കാതോർത്തു... " എന്താ മോനെ ഒരു പക്ഷേ....???" അച്ഛൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു... തെളിനീർ തിളക്കമുള്ള ആ കണ്ണുകളിൽ പ്രതീക്ഷയുടെ വെട്ടം ഞാൻ കണ്ടു..... " അനുരാധ പറയണം,,,,,, ഇതൊന്നും സത്യല്ലന്ന്...!!!! ഇങ്ങനെയൊരു കല്യാണം നടന്നിട്ടില്ലന്ന്....!!! " വീണ്ടും നെഞ്ചിൽ വെള്ളിടി വെട്ടി..... ഞെട്ടി വിറച്ഛ് തലയുയർത്തി ദയനീയമായി ഞാൻ അവനെ നോക്കി... അബി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും എല്ലാരുടേയും ശ്രദ്ധ എന്റെ നേരെയായി..... ചുറ്റും കൂടി നിൽക്കുന്ന എല്ലാരേയും ഞാൻ നോക്കി... കുടുംബത്തിന്റെ മാനം, അഭിമാനം, അന്തസ്സ് എല്ലാം എന്റെ നാവിൻ തുമ്പിലാണ്.... ഭാരം.... എടുത്താൽ പൊങ്ങാത്ത ഭാരം...!!! എന്റെ തല വീണ്ടും കുനിഞ്ഞു.. "പറയും...!!! ന്റെ കുട്ടി പറയും....!!!!" ഉറച്ച വിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞ് അച്ഛനെന്റെ അരികിലേക്ക് ഓടി വന്നു... അച്ഛന്റെ മുഖത്തെ തിളക്കം കാണേ എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണീരിന് പകരം രക്തം ഒഴുക്കി...

ഇന്നലെ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞാ മതിയായിരുന്നു... ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എല്ലാരുടേയും മുന്നിൽ അച്ഛനൊരു കോമളിയാവില്ലായിരുന്നു...!!!!! അച്ഛൻ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് ചേർത്ത് പിടിച്ഛ് പറയാൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും എന്റെ കണ്ണുകൾ അച്ഛനിൽ മാത്രം തറച്ചു നിന്നു.... ശബ്ദം പോയിട്ട് ശ്വാസം പോലും എടുക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല... എനിക്ക് തളർച്ച തോന്നി... താങ്ങാൻ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ന്ന് തോന്നി... വീട്ടിൽ ആരോടെങ്കിലും പറയാമായിരുന്നു... അമ്മൂനോടെങ്കിലും... "വെറുതെ പറഞ്ഞ പോരാ.... കത്തുന്ന നിലവിളക്കിനേയും കൂടിയിരിക്കുന്ന ബന്ധുക്കളേയും കാവിലെ ഭഗവതിയേയും സാക്ഷിയാക്കി നിർത്തി അച്ഛന്റേയും അമ്മയുടേയും പേരിൽ സത്യം ചെയ്യണം... ഇതെല്ലാം കളവാണ്.. ഇങ്ങനെയൊരു കല്യാണം നടന്നിട്ടില്ല ന്ന് അനുരാധ പറയണം.....!!!" അബി വീണ്ടും ഒന്നൂടെ വ്യക്തമാക്കി പറഞ്ഞു... "എടാ അബി,,,, നിനക്ക് വേറെ പണിയില്ലേ....??? ഫോട്ടോ, ഡോക്യൂമെന്റ്‌സ് തുടങ്ങി എല്ലാം ഉണ്ട്.. ഇതിലിപ്പോ അവിശ്വസിക്കാൻ എന്താ ഉള്ളത്....???" അബിയുടെ അമ്മാവൻ ഇടയ്ക്ക് കയറി.... ഞാൻ അച്ഛനോട് ചേർന്ന് തലകുനിച്ഛ് നിന്നു.... "വരട്ടെ അമ്മാമേ,,,,, അനുരാധ പറയട്ടെ...!!!" അബി അമ്മാവനെ കൺവിൻസ് ചെയ്തു... ഞാനെങ്ങനെ പറയും...??? എന്ത് പറയും..??

"ഹും,,,,, ഇത്രയൊക്കെ നടന്നിട്ടും വാ തുറന്ന് കമാനൊരക്ഷരം മിണ്ടാതെ കല്ല് പോലെ നിൽക്കുന്ന ഇവളാണോ സത്യം പറയാൻ പോവുന്നത്.. ഇനിയിപ്പോ പറഞ്ഞാലും അങ്ങനെ ഇവളെ വിശ്വസിക്കും...???" അമ്മാവൻ വീണ്ടും പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു... "ഞാൻ വിശ്വസിക്കും...!!!" അബി വിശ്വസത്തോടെ പറഞ്ഞു... അമ്മാവൻ വീണ്ടും ഇടയ്ക്ക് കയറി... "അമ്മാമേ,,,, പ്ലീസ്.... ഇത്തരമൊരു ഫോട്ടോയും ഡോക്യൂമെന്റ്‌സും ഉണ്ടാക്കാന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഇപ്പോഴത്തെ കാലത്ത് വലിയ കാര്യമൊന്നും അല്ല... നമ്മുക്ക് അവൾക്ക് പറയാനുള്ളത് കൂടി കേൾക്കാം,,, എന്നിട്ട് പഴിച്ചാരാം...!!!" അബി വീണ്ടും ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു... മരവിച്ച മനസ്സുമായി അച്ഛനോട് ചേർന്ന് തളർന്ന് നിൽക്കുന്ന എന്നെ അബി പറഞ്ഞത് കേട്ട് അച്ഛൻ നിലവിളക്കിന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി നിർത്തി, എന്റെ കൈ എടുത്ത് അച്ഛന്റെ നെറുക്കിൽ വെച്ചു.... നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകളോടെ ഞാനച്ഛനെ നോക്കി.... തളർച്ചയോടെ എന്റെ കൈകൾ അച്ഛന്റെ നെറുക്കിൽ നിന്ന് ഊർന്നിറങ്ങി തുടങ്ങിയതും അച്ഛൻ എന്റെ കൈത്തലം നെറുക്കിലേക്ക് കയറ്റി ഉറപ്പിച്ച് വെച്ചു... "പറ മോളേ,,,, ന്റെ കുട്ടി ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ലെന്ന് പറ.... കത്തുന്ന വിളക്കിനേയും നാട്ടുകാരേയും വീട്ടുക്കാരേയും ഈ കൂടിനിൽകുന്ന എല്ലാരേയും സാക്ഷിയാക്കി എന്റെ തലയിൽ കൈ വെച്ച് കാവിലെ ഭഗവതിയെ ആണയിട്ട് പറ... ഇങ്ങനെയൊരു കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന്...!!!"

അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു നിന്ന ആത്മധൈര്യവും പ്രതീക്ഷയും എന്നെ കൂടുതൽ കൂടുതൽ തളർത്തി...!!! അനങ്ങാതെ മരവിച്ഛ് നിൽക്കുന്ന എന്നെ കുലുക്കി വിളിച്ചു കൊണ്ട് അച്ഛൻ വീണ്ടും വീണ്ടും പറയാൻ നിർബന്ധിച്ചു.... അച്ഛന്റെ മുഖത്തേക്ക് ദയനീയമായി നോക്കി കണ്ണീരോടെ ഞാൻ നിന്നു..... ന്റെ ഭഗവതീ..... ഞാൻ എങ്ങനെ...???എങ്ങനെ പറയും ഞാൻ.. അതും അച്ചന്റെ തലയിൽ കൈ വെച്ഛ്...??? എന്റെ കണ്ണുകൾ ജോയെ തിരിഞ്ഞു.... ജോ എന്നെ നോക്കി പറയാൻ കേണപ്പേക്ഷിക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാൻ പറ്റില്ലെന്ന് തലായട്ടി.... അത് കണ്ട് അവൽ കണ്ണോണ്ട് പറയെടീ പ്ലീസ് ന്ന് വീണ്ടും യാചിച്ചതും ഞാൻ അച്ഛനെ നോക്കി.... " അച്ഛാ,,, ഞാൻ.....!!!" ഞാൻ നിസ്സഹായതയോടെ അച്ഛനെ വിളിച്ചു.... "പറ മോളേ.... ഇങ്ങനെയൊരു കല്യാണം കുട്ടി കഴിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് പറ....??? " മറ്റേന്തിനേക്കാളും ആത്മവിശ്വാസം നിറഞ്ഞ അച്ഛന്റെ മുഖമാണ് എന്നെ പേടിപ്പിച്ചത്.... അച്ഛൻ അത്രമേൽ എന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ട്... ഞാനൊരിക്കലും തെറ്റ് ചെയ്യില്ല ന്നുള്ള അച്ഛന്റെ ഉറപ്പ്... എല്ലാം തകർന്ന് പോകുമെന്ന് ഓർക്കെ രണ്ടും കല്പിച്ഛ് കള്ളം പറയാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു... "ക......കത്തുന്ന.... നിലവിളക്കാണെ..... കാ. കാവിലെ ഭ... ഭഗവതിയാണെ..... ന്റെ.... എന്റെ... അ.. അച്ഛനാണെ....

എന്റെ അച്ഛനാണെ.... അച്ഛനാണെ...." സ്വരുക്കൂട്ടിയ ധൈര്യമൊക്കെ ആ ഒരു വാക്കിൽ ചോർന്നൊലിച്ചു... എന്റെ അച്ഛൻ..... എന്റെ അച്ഛൻ..... ബാക്കി പറയാൻ നാവ് പൊങ്ങുന്നില്ല... കാവിലെ ഭഗവതിയുടെ ഉഗ്ര രൂപം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു... നിലവിളക്കിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ഛ്,, എന്റെ അച്ഛന്റെ തലയിൽ കൈ വെച്ഛ്, അമ്മയുടെ പേരിൽ ഞാനെങ്ങനെ.....??? കഴിയില്ല...!!! പറ്റില്ല....!!! ചെയ്യാൻ പാടില്ല...!!!! ഒരിക്കലും ചെയ്തൂടാ...!!! ഞാൻ പേടിയോടെ കൈ പിൻവലിച്ഛ് രണ്ടടി വിട്ട് മാറി നിന്ന് അച്ഛനെ നോക്കി നിഷേധർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.... "എനിക്ക്.... എനിക്ക് പറ്റില്ലച്ചാ... എന്റെ അച്ഛന്റെ തലയിൽ തൊട്ട് എനിക്ക് കള്ളസത്യം ചെയ്യാൻ വയ്യ... എനിക്ക് കഴിയില്ല.......!!!!! " പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാൻ അലറി പറഞ്ഞു... മാനമോ, അഭിമാനവോ, അന്തസ്സോ, ആഭിജാത്യോ അങ്ങനെ എന്തൊക്കെ തകർന്നാലും വേണ്ടില്ല.. എന്നെ ചതിയത്തിയായോ, കുറ്റക്കാരിയായോ, വേശ്യയായോ, വൃത്തിക്കേട്ട പെണ്ണയോ എന്ത് വേണെങ്കിലും കരുതിക്കോട്ടെ, ആര് വേണെങ്കിലും വിളിച്ചോടെ, എന്നാലും അച്ഛന്റെ തലയിൽ കള്ളസത്യമിട്ട് എനിക്ക് ഒന്നും നേടണ്ട...!!! വിക്കി വിക്കി എങ്ങനെയെങ്കിലും പറഞ്ഞൊപ്പിക്കണമെന്ന് വിചാരിച്ചതാ.... പക്ഷേ.... അച്ഛനെ.... എന്റെ അച്ഛനെ... പറ്റില്ല...!!! എല്ലാം കൂടി കണ്ടും കേട്ടും തളർന്ന് പുറക്കിലെ കസേരയിൽ ഇരുന്ന് മുന്നിലെ മേശയിലേക്ക് തലയ്ക്ക് കൈ കൊടുത്ത് ഇരുന്ന് പോയിരുന്നു ആ പാവം... എനിക്ക് അറിയാം,,,

എന്നോടുള്ള അച്ഛന്റെ വിശ്വാസമാണ് ഇപ്പോ ഇവിടെ തകർന്നടിഞ്ഞത്....!!! അച്ഛന്റെ ജീവനോളം വലുതല്ലല്ലോ എന്നോടുള്ള വിശ്വാസം...!!! "ഇപ്പോ എല്ലാർക്കും തൃപ്തിയായല്ലോ....?? ഇവള്ടെ വായീന്ന് തന്നെ കേട്ടപ്പോ എല്ലാർക്കും വിശ്വാസായില്ലേ....??? ഇനി പോവല്ലോ....???" അബിയേയും മറ്റുള്ളവരേയും നോക്കി അമ്മാവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അബി ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ തല കുനിച്ചു.... ഒന്നും മിണ്ടാതെ തല കുനിച്ചു നിൽക്കുന്ന അച്ഛനേയും മാമ്മന്മാരേയും കണ്ട് എന്റെ ഉളം നീറിപ്പുകഞ്ഞു... അധികം വൈകാതെ തന്നെ അബിയും വീട്ടുകാരും അരങ്ങൊഴിഞ്ഞു.... കിട്ടിയ അവസരം മുതലാക്കാൻ എന്റെ കുടുംബക്കാരും തീരുമാനിച്ചു..... " എന്തൊക്കെയായിരുന്നു..... പഠിപ്പിക്കുന്നു... പുറത്ത് ജോലിക്ക് പറഞ്ഞേക്കുന്നു... ഞാനപ്പഴേ പറഞ്ഞതാ.... അപ്പോ,,,, ഞാൻ പഴഞ്ചനായി പഠിപ്പിന്റെ വിലയറിയാത്തവനായി...... നിനക്കായിരുന്നല്ലോ നിർബന്ധം.... ഇപ്പോ നിനക്ക് തൃപ്തിയായില്ലേ നാരായണാ...." വെല്യച്ഛൻ "പറയെടീ..... അസത്തെ.... ആരാ...?? ആരെയാടീ നീ കെട്ടിയത്....??? കുന്തം പോലെ നിൽക്കാതെ വാതുറന്ന് പറയെടീ...."അമ്മാവൻ കൊടുങ്കാറ്റ് പോലെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു വന്ന് എന്റെ കൈ തണ്ടയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് നേരെ നിർത്തികൊണ്ട് അമ്മാവൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.. ഞാൻ അമ്മാവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.... " എനി,,,, എനിക്ക്,,,,,അറിയില്ല അമ്മാവാ.... സത്യയിട്ടും എനിക്കറില്ല.... ആരാന്നോ....?

എന്താന്നോ....? ഒന്നും...!!! എന്നെ വിശ്വാസിക്ക് മാമാ... ഞാൻ പറയുന്നത് സത്യാ.... " ഞാൻ കരഞ്ഞ് പറഞ്ഞു..... എന്റെ കൈ തള്ളി വിട്ട് കൊണ്ട് മാമ്മൻ മാറി നിന്നു... "അയ്യടാ... ഒരു സത്യവാൻ സാവിത്രി.... അറിയില്ല പോലും...!!! നീയെന്താടീ വിചാരിച്ചത്.... നീ എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞങ്ങളെല്ലാരും വെള്ളം തൊടാതെ വിഴുങ്ങൂന്നോ.....??? നിന്റെ അത്ര വിവരമിലെങ്കിലും ഞങ്ങളും ഈ ലോകത്ത് തന്നെയാ ജീവിക്കുന്നത്...... അറിയില്ല പോലും.....!!!" അമ്മായി(1) "അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഇവളെ പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം വളർത്തുദോഷം അല്ലാതെന്താ.... മകളെ തോന്നിയ പോലെ വിട്ടാൽ ഇങ്ങനാ..... മക്കളെ നിർത്തേണ്ട സ്ഥലത്ത് നിർത്തിയിലെങ്കിൽ ഇങ്ങനെ തലകുനിച്ചു നിൽക്കേണ്ടി വരും...." വെല്യച്ഛൻ "ഛേ......!!!!!! ഞങ്ങളെങ്ങനെ ഇനി ഞങ്ങളുടെ ഭർത്താക്കന്മാരുടേയും അവരെ വീട്ടിക്കരുടെയും മുഖത്തു നോക്കും.... നീ കാരണം കുടുംബത്തിലുള്ളവർക്ക് പുറത്തിറങ്ങി നടക്കാൻ പറ്റാതായി.... നാശം....!!!!" ചേച്ചി "അവര് പറഞ്ഞപ്പോലെ എന്താണാവോ ഇവൾക്ക് അവിടെ പണി.....??? അവിടെ എന്താ നടക്കുന്നതൊക്കെ ആർക്കറിയാം..." അമ്മായി(2) അത് വരേ കരഞ്ഞോണ്ടിരുന്ന ഞാൻ അമ്മായി ആ പറഞ്ഞത് കേട്ട് വീറോടെ ഞാൻ അമ്മായിയെ നോക്കി.. എല്ലാരും കൂടി എന്നെ കുത്തി നോവിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എല്ലാം കേട്ട് നിന്നത് കേൾക്കാൻ ഞാൻ ബാധ്യസ്ഥയാണ് ന്ന് ബോധം ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ടാ...

പക്ഷേ അമ്മായി അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് എനിക്ക് സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറത്തായിരുന്നു..... " ദേ,,,,, അമ്മായി.... അനാവശ്യം പറ.........!" പറഞ്ഞു മുഴുമിക്കുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ കവിളിൽ ഒരു കൈ പതിഞ്ഞിരുന്നു..... തിരിഞ്ഞ് പോയ കവിളിൽ കൈ വെച്ഛ് നേരെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അടിച്ച ആളെ കണ്ടതും എന്റെ കണ്ണുകൾ വേദനയോടെ നിറഞ്ഞു.... ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി വിറയ്ച്ചു.... "അമ്മാ.......!!!!" "മിണ്ടരുത്......!!!!!! ഒരക്ഷരം മിണ്ടിപ്പോവരുത് നീ... നിന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് എല്ലാകാര്യങ്ങളും ചെയ്ത് തന്നത്തിന് എനിക്കും അച്ഛനും തന്ന പ്രതിഫലം കൊള്ളാം,,,,,, നന്നായിട്ടുണ്ട്......!!!! നിന്റെ എല്ലാ ആഗ്രഹവും സാധിച്ചു തന്നതിന് എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ വെച്ച് അച്ഛനെ പറയിപ്പിച്ചപ്പോ നിനക്ക് സന്തോഷയില്ലേ....???? ഞങ്ങളെ ഇങ്ങനെ എല്ലാരുടേയും മുന്നിൽ തലകുനിച്ഛ് നാണം കെടുത്തി നിർത്തിയപ്പോ തൃപ്തിയായി....??? ഇല്ലേ...???" അമ്മ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചത് കേട്ട് ഞാൻ അലിവോടെ അമ്മയെ നോക്കി... "അമ്മേ,,,,ഞാൻ.....!!!!" "വിളിക്കരുത്....!!!!! വിളിക്കരുത് നീ അങ്ങനെ.... എനിക്കിനി ഇങ്ങനെയൊരു മകളില്ല,,,,, അവള് മരിച്ചു....!!!!!" അമ്മ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ തരിത്ത് പോയി.... ഞാൻ.... ഞാൻ മരിച്ഛ് പോയീന്ന്..... ഇങ്ങനെയൊരു മകളില്ല ന്ന്... അമ്മ വാശിയോടെ സൈഡിൽ നിന്നിരുന്ന അമ്മൂനെ പിടിച്ഛ് വലിച്ഛ് എന്റെ മുന്നിലേക്ക് കൊണ്ട് നിർത്തി.. " എനിക്കിനി മകളായി ഇവളേള്ളു....!! ഇവള് മാത്രം....!!! ഞാനും അച്ഛനും ചത്താ പോലും നീ വരരുത്.....!!!!

ഒരു തുള്ളി വെള്ളം പോലും തൊട്ട് തരരുത്...!!!" അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ ചാട്ടുളി പോലെയാണ് കാതിൽ പതിഞ്ഞത്... ആദ്യം അമ്പരപ്പോടെ പകച്ചു നിന്നെങ്കിലും ഞാൻ വേഗം തിരിച്ഛ് നടന്ന് പോകുന്ന അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് മുന്നിൽ നിന്നു... " അങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേ അമ്മേ.... ഞാൻ പറയുന്നത് സത്യാ.... ഞാനൊരു തെറ്റും ചെയ്‌തിട്ടില്ല.... ഒന്ന് വിശ്വാസിക്ക്..." ഞാൻ കരഞ്ഞ് പറഞ്ഞു.... അമ്മയെന്റെ മുഖത്തേക്ക് പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി.... " ഇല്ലെടീ.... നീയൊരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല..... തെറ്റ് ചെയ്‌തത്‌ മൊത്തം ഞങ്ങളാ... നിന്നെ പോറ്റി വളർത്തി ഇത്രയെത്തിച്ചില്ലേ...??? നീ ആഗ്രഹിച്ച ജോലിയ്ക്ക് വിട്ടില്ലേ...??? ഇതൊക്കെയാടീ ഞാനും നിന്റെ അച്ഛനും ചെയ്ത തെറ്റ്....!!! നിന്റെ സ്വാർത്ഥതക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ നീ നിന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് കല്യാണം കഴിച്ചത്....??? എന്റെ സ്വാർത്ഥതയ്ക്ക് വേണ്ടിയോ...??? ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു... ഒരിക്കലും അല്ല.... ഞാനെന്റെ സ്വാർത്ഥതയ്ക്ക് ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല..!!! ഞാൻ അമ്മയെ ദയനീയമായി നോക്കി നിഷേധർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.... "കാത് തുറന്ന് കേട്ടോ നീ.... ഒരു ദിവസം പോലും നീ സമാധാനത്തോടെ ജീവിക്കില്ല.... ചങ്ക് പൊട്ടിയാ ഞാനീ പറയുന്നത്.... പെറ്റ വയറിന്റെ ശാപാ...നീ ഒരുകാലത്തും ഗുണംപിടിക്കില്ല.... നശിച്ചു പോവും..... ദൈവം എന്നൊരാൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ നീ നന്നാവില്ല.....!!!!" അമ്മ കണ്ണീരോടെ തലയിൽ കൈ വെച്ഛ് ശപിക്കും പോലെ പറഞ്ഞു.... ഞാൻ മരവിച്ഛ് നിന്നു... "ഇപ്പോ,,,, ഇപ്പോ ഇറങ്ങണം നീ....

ഇനിയൊരു നിമിഷം നിന്നെ ഇവിടെ കണ്ട് പോകരുത്... ഇറങ്ങിപ്പോ..... എങ്ങോട്ടെങ്കിലുംപ്പോ..... നിന്നെ കാണുന്നത് പോലും എനിക്കിപ്പോ അറപ്പാ.... " അമ്മ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു... ഞാനപ്പഴും മരവിപ്പോടെ അമ്മയെ നോക്കി... ~~~~~~~~~~ ആന്റിയുടെ കൈ പിടിച്ച് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അനു പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ പോലും നിൽക്കാതെ ആന്റി അവളെ പിടിച്ഛ് പുറത്തേക്ക് തള്ളി... ഞാൻ വേഗം പോയി അവളെ വീഴാതെ പിടിച്ഛ് നിർത്തി..... "ആന്റി,,,, അനു ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല... നിങ്ങൾക്കൊക്കെ വേണ്ടിയാ.... അമ്മയോട് പറഞ്ഞ് മുഴുമിക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അനു എന്നെ തടഞ്ഞു... ഇവർക്കൊക്കെ വേണ്ടിയാ ഇവള്... ആരും ഇവളെ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ലലോ,,, കർത്താവേ...!!! എന്തെക്കെയാ ഓരോരുത്തരും പറഞ്ഞത്.... എനിക്ക് ദേഷ്യം തോന്നി... ഒന്നും അറിയാതെ ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാതെ അറിയാൻ ശ്രമിക്കാത്തെ ഒരുവൾ ക്രൂശിക്കുന്നു... അതും കുടുംബത്തിന് വേണ്ടി ജീവിച്ചവളെ... എനിക്ക് ആന്റിയോട് പുച്ഛം തോന്നി... ഒരുനാൾ അവരിവളെ മനസ്സിലാക്കും.... "അമ്മേ... ചേച്ചിക്കുട്ടി.....???" ഉള്ളിലേക്ക് കയറേ അമ്മു വേദനയോടെ ഞങ്ങളെ നോക്കി കണ്ണീരോടെ ചോദിച്ചു.... ആന്റി ദേഷ്യത്തോടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.... " ഇവള് നിന്റെ ചേച്ചിയല്ല... ഞാൻ പറഞ്ഞു തന്നല്ലോ നീ ഇവളെ ചേച്ചീ ന്ന് വിളിച്ചു തുടങ്ങിയത്,,,,, ദാ,,, ഇപ്പോ അതേ ഞാൻ തന്നാ പറയുന്നത്... നിന്റെ ചേച്ചി ചത്തു... ഇവളെപ്പോലെയൊരു ചേച്ചിയുടെ മേൽവിലാസം നിനക്ക് വേണ്ട....!!!"

അമ്മൂനേ നോക്കി ദേഷ്യത്തോടെ ഇത്രയും പറഞ്ഞു ആന്റി അവളേയും പിടിച്ച് വലിച്ചോണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി.... നിറഞ്ഞ കണ്ണോടെ അമ്മു അനൂനെ ദയനീയമായി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.... ആന്റിയും അമ്മുവും കയറി പോയതും അനു എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ഛ് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു... പിന്നെ എന്തോ ഓർത്ത പോലെ വേഗം എന്നിൽ നിന്ന് അടർന്ന് മാറി.. കണ്ണുതുടച്ഛ് അച്ഛന്റെ കസേരയുടെ അരികിൽ പോയി ഇരുന്ന് അച്ഛന്റെ കൈപിടിച്ചു.... "അച്ഛാ... എന്നെ എറ്റവും കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കിയത് അച്ഛനല്ലേ...??? അച്ഛനെങ്കിലും എന്നെയൊന്ന് വിശ്വസിക്ക്... ഞാനൊരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല... അച്ഛനറിയില്ലേ എന്നെ.... ഞാൻ അച്ഛന്റെ മോളല്ലേ... ഞാനിങ്ങനെ ചെയ്യുമെന്ന് അച്ഛൻ കരുതുന്നുണ്ടോ....??? അച്ഛനല്ലേ എന്നെ വളർത്തി പഠിപ്പിച്ചത് ഇത്രയാക്കിയത്... ആ ഞാൻ വഴി തെറ്റി പോവൂന്ന് തോന്നുണ്ടോ അച്ഛന്.....???" അവൾ കരഞ്ഞ് ചോദിച്ചു.... അങ്കിൾ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് പോലും നോക്കാതെ മേശയിൽ തല കൈതങ്ങി ചെയറിൽ ഇരുന്നു... അനു വീണ്ടും അങ്കിളിന്റെ കൈ പിടിച്ഛ് കുലുക്കി... അച്ഛാ എന്റെ മുഖത്തേക്കെങ്കിലും ഒന്ന് നോക്ക്... അച്ഛനല്ലേ എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രൈഡ്....?? അച്ഛാ,,, പ്ലീസ് എന്നെ ഒന്ന് നോക്കച്ചാ...." അവളൊരുപാട് വിളിച്ചെങ്കിലും അങ്കിളൊന്ന് അനങ്ങിയതുപ്പോലുംല്ല....

അനു ഒന്നൂടെ ശക്തിയായി കുലുക്കിയതും പൊടുന്നനെ കസേരയടക്കം പുറകിലേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു.... അവളുടെ അമ്മാവന്മാരും വെല്യച്ഛനും മറ്റും ചേർന്ന് അങ്കിളിനെ കോലായിലേക്ക് കിടത്തി.... ബോധമില്ലെന്ന് കണ്ടതും വേഗം ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.... പെട്ടന്നുയർന്ന നിലവിളി അച്ഛനെ ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപ്പോയതും തേങ്ങലുകൾ മാത്രമായി.... അനു അപ്പഴും നിലത്ത് അതേ ഇരുപ്പ് ഇരുന്നു.... ഇതിൽ കൂടുതൽ താങ്ങാൻ ഒന്നുമില്ല ന്ന് അവളുടെ ഇരുപ്പ് കണ്ടപ്പോ എനിക്ക് തോന്നി... അത്രയ്ക്ക് തകർന്ന് പോയിരിക്കുന്നു പാവം....!!! ഞാനവളെ പതിയെ തട്ടി വിളിച്ചതും ഒരു തൂവൽ പോലെ അവള് എന്റെ മേലേക്ക് ചാഞ്ഞു.... അവളിൽ ഉയർന്നു താഴുന്ന ശ്വാസം മാത്രമായിരുന്നു ജീവനോടെ ഉള്ളത്തിന് തെളിവ്.... പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടിപിടഞ്ഞു എണീറ്റ് അച്ഛനെ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞു ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ അവൾ കരഞ്ഞു.... അവളുടെ നിർബന്ധതിന് വഴങ്ങി ഞാനും അവളും ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയെങ്കിലും നിരാശയായിരുന്നു ഫലം.... കാണാൻ പോയിട്ട് അവളെ വാർഡിലേക്ക് കടത്തി വിട്ടാൻ പോലും അവളുടെ വെല്യച്ഛൻ സമ്മതിച്ചില്ല... ഹോസ്പിറ്റൽ വരാന്തയിൽ ചുമരിനോട് ചേർന്ന് നിന്ന് ഊർന്നിറങ്ങി അവള് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.......തുടരും.........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...