💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 01

"NO ഡാഡ് ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല. എനിക്ക് ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതമല്ല. എനിക്ക് എൻ്റെ നന്ദൂനെ മറന്ന് ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല. അമ്മേ അമ്മ ഡാഡിനെ പറഞ്ഞ് ഒന്ന് മനസിലാക്ക്." "മോനേ ദേവാ നിൻ്റെ അവസ്ഥ ഈ അമ്മക്ക് മനസിലാവും . പക്ഷേ സത്യം നീ ഉൾകൊണ്ടേ പറ്റൂ. നന്ദു നമ്മളെ എല്ലാം വിട്ടു പോയി.അവൾ ഇനി ഈ ലോകത്തേക്ക് ഒരിക്കലും തിരിച്ച് വരില്ല. പിന്നെ നമ്മുടെ പവി മോൾ വളർന്ന് വരുകയാണ്. അവൾ ഒരു പെൺകുട്ടിയാണ്. ഒരു അമ്മയുടെ സ്നേഹവും, സംരക്ഷണവും നിനക്ക് കൊടുക്കാൻ കഴിയില്ല. അതിന് ഒരു അമ്മ തന്നെ വേണം. "stop ।t ".അവൻ തൻ്റെ ഇരു കൈകൾ കൊണ്ട് ചെവി അടച്ചു പിടിച്ചു. "നന്ദുവിൻ്റെ ജീവൻ എന്നേ വിട്ട് പോയിരിക്കാം. പക്ഷേ അവളുടെ ഓർമകളിലൂടെ അവളുടെ സംഗീതത്തിലൂടെ അവൾ ഇപ്പോഴും എന്നിൽ ജീവിക്കുന്നുണ്ട്. അത് ആരെ കൊണ്ടും ഇല്ലാതാക്കാൻ കഴിയില്ല.

ഈ നിമിഷം വരെ ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരേ ഒരു കാരണം എൻ്റെ പവിമോൾ മാത്രമാണ്. എനിക്ക് അവളും, അവൾക്ക് ഞാനും മതി.അതിനിടയിൽ വേറെ ഒരാൾ വരേണ്ട". മേശപ്പുറത്തെ പ്ലേറ്റ് തട്ടി തെറിപ്പിച്ച് രുദ്രൻ ദേഷ്യപ്പെട്ട് എഴുന്നേറ്റ് പോയി. ( ഇത് നമ്മുടെ ഹീറോ രുദ്ര ദേവ് മഹാജൻ. മഹാജൻ ഗ്രൂപ്പ് ഓഫ് കമ്പനീസിൻ്റെ CEO .ആള് കുറച്ച് കലിപ്പൻ ആണ്. അല്ല സാഹജര്യങ്ങൾ അവനെ അങ്ങനെ ആക്കിയത് ആണ്.) കോണി പടികൾ കയറി മുകളിൽ എത്തിയ രുദ്രൻ മുറിയുടെ വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു. ദേഷ്യത്താൽ മേശപ്പുറത്തിരുന്ന ഫ്ളവർവൈസ് എറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചു. എന്നിട്ടും ദേഷ്യം മാറാതെ മേശപ്പുറത്തെ സാധനങ്ങളെല്ലാം വലിച്ചു താഴേക്ക് ഇട്ടു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ദേഷ്യം ഒന്ന് കുറഞ്ഞപ്പോൾ രുദ്രൻ റൂമിനോടു ചേർന്ന ബാൽക്കണിയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. ബാൽക്കണിയുടെ കൈവരിയോട് ചേർന്ന് നിന്ന് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു. ആകാശത്ത് ഒരു കുഞ്ഞു നക്ഷത്രം അവനെ നോക്കി ഒന്ന് കണ്ണു ചിമ്മി കാണിച്ചു.

രുദ്രൻ ആ നക്ഷത്രത്തെ നോക്കി സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. " നന്ദൂ എന്നെ ആരും മനസില്ലാക്കുന്നില്ല. നീ എൻ്റെ ജീവനായിരുന്നു എന്ന് ഡാഡിക്കും, അമ്മക്കും അറിയുന്നതല്ലേ.പിന്നെ എന്തിനാ അവർ എന്നേ ഒരു കല്യാണത്തിന് നിർബന്ധിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ പവി മോൾക്ക് 3 വയസ് പ്രായം അല്ലെ ഉള്ളൂ. അവളെ നിന്നെ പോലെ സ്നേഹിക്കാൻ മറ്റ് ആർക്കും കഴിയില്ല.എനിക്ക് നിൻ്റെ സ്ഥാനത്ത് മറ്റൊരു ആളെ കാണാനും കഴിയില്ല നന്ദൂ. അവൻ കുറച്ച് നേരം ആ നക്ഷത്രത്തെ നോക്കി നിന്നു. കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ റൂമിനുള്ളിലേക്ക് തിരിച്ച് നടന്നു. അവൻ റൂം തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.അപ്പുറത്തെ മുറിയുടെ വാതിൽ പതിയെ തുറന്നു. പവിമോൾ നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആണ് .തൊട്ടപ്പുറത്ത് ലളിതാമ്മയും ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. നന്ദു പോയതിനു ശേഷം രുദ്രൻ ഇല്ലാത്ത സമയങ്ങളിൽ പവിമോളുടെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം നോക്കുന്നത് ലളിതാമ്മ ആണ്.ഒരു ജോലിക്കാരി എന്നതിനപ്പുറം ആ സ്ത്രീ രുദ്രൻ്റെ അമ്മയേ പോലെ തന്നെയാണ് കാണുന്നത്. " ആഹ് ദേവ മോൻ വന്നോ. മോള് കുറേ നേരം കാത്തിരുന്നു.

മോനേ കാണാതെ കരഞ്ഞിട്ടാ കിടന്ന് ഉറങ്ങിയത് " "ഓഫീസിൽ കുറച്ച് വർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു അതാ." രുദ്രൻ പവിയെ എടുക്കാൻ നിന്നതും ലളിതാമ്മ തടഞ്ഞു. " മോള് ഇന്ന് എൻ്റെ കൂടെ കിടന്നോട്ടേ "മോൻ മുറിയിലേക്ക് പോയ്ക്കോ" ലളിതാമ്മക്ക് സ്വന്തം പേരകുട്ടിയെ പോലെ ആണ് പവി. അതു കൊണ്ട് തന്നെ അവളോട് ഒരു പ്രത്യേക സ്നേഹം അവർക്ക് ഉണ്ട്. രുദ്രന് അത് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് അവൻ തിരിച്ച് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു ബുക്ക് എടുത്ത് രുദ്രൻ ബെഡിൽ ഇരുന്നു. ബുക്കിനിടയിൽ നിന്നും ഒരു ഫോട്ടോ അവൻ കൈയ്യിലെടുത്തു. പാർവ്വണ .എൻ്റെ നന്ദു. സംഗീതത്തിലും, നൃത്തത്തിലും, പഠിപ്പിലും, സ്വഭാവത്തിലും മികച്ചവൾ.എല്ലാവരേയും തൻ്റെ സ്വന്തം പോലെ കാണുന്നവൾ അതുപോലെ സ്നേഹിക്കുന്നവൾ. അതു തന്നെയാണ് എന്നേ അവളിലേക്ക് ആകർഷിച്ചതും. സംഗീതത്തെ ജീവനായും, നൃത്തത്തെ ജീവ ശ്വാസമായും കണ്ടവളായിരുന്നു എൻ്റെ നന്ദു. അവളുടെ ചിലങ്കയുടെ ശബ്ദം എൻ്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിനെ പോലും നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിവുള്ളവയായിരുന്നു.

രുദ്രൻ മേശപ്പുറത്ത് ഇരിക്കുന്ന ബ്ലൂടൂത്ത് സ്പീക്കർ ഓൺ ചെയ്യ്തു. നന്ദുവിൻ്റെ ഫോട്ടോ തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് രുദ്രൻ ബെഡിലേക്ക് കടന്നു. ബ്ലൂടൂത്തിൽ നിന്നും ഉയർന്ന നന്ദുവിൻ്റെ സംഗീതം ആ മുറിയാകെ ഒഴുകി നടന്നു. ★ ആയിരം കണ്ണുള്ള മാലാഖ വാനിലായ് ഈ രാവിൽ ആകെ തിളങ്ങി നിൽക്കെ പോരുവാൻ ആശയുണ്ടെറേ കിളിക്കൂടു മെയ്യുവാൻ നിൻ്റെയാ നെഞ്ചകത്തിൽ . കിളികളാം കുരുവികൾ കുറുകുന്ന കാട്ടിലെ വിജനമാം പാതയിൽ നാം രണ്ടു പേർ പകലേതുമറിയാതെ ഇരവേതുമറിയാതെ വിരിയാത്ത പൂക്കളെ കാത്തു നിൽപ്പൂ. പകലേതും അറിയാതെ ഇരവേതുമറിയാതെ വിരിയാത്ത പൂക്കളെ കാത്തു നിൽപ്പൂ ★ രുദ്രൻ്റെ കൺകോണിലൂടെ കണ്ണീർ ഒലിച്ചിറങ്ങി." ഞാനില്ലാതെ നിനക്കോ നീ ഇല്ലാതെ എനിക്കോ ഒരിക്കലും ജീവിക്കാൻ കഴിയല്ല രുദ്ര " എന്ന നന്ദുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ രുദ്രൻ്റെ ചെവിയിൽ പ്രതിധ്വാനിച്ചു. *****

"മോളേ അപ്പൂ എണീക്ക് സമയം എത്രയായി എന്നാ നിൻ്റെ വിചാരം" "നശിപ്പിച്ചു.ഈ അമ്മ എല്ലാം നശിപ്പിച്ചു. ഇന്നും അയാളുടെ മുഖം കാണാൻ പറ്റിയില്ല. അപർണ്ണ പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റൂ. "എന്താടീ നീ പറയുന്നേ? അയാളെ കാണാൻ പറ്റിയില്ലന്നോ? ആരെ? " ഞാൻ ഇടക്ക് ഇടക്ക് സ്വപ്നത്തിൽ കാണാറുള്ള അയാളെ.അയാളുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വരുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും ഈ അമ്മ വന്ന് വിളിച്ചു." " ഇപ്പോ ഞാൻ വിളിച്ചതാണോ കുറ്റം. നീയല്ലേ രാവിലെ നേരത്തെ വിളിക്കണം എന്നും കോളേജിൽ ഏതോ ഫങ്ങ്ഷൻ ഉണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞേ". " ആ ശരിയാ. ഞാനാ കാര്യം മറന്നു." അപ്പുവേഗം കോളേജിൽ പോവാൻ റെഡിയായി. " മോളേ ഭക്ഷണം എടുത്ത് വച്ചിട്ടുണ്ട് കഴിക്കാൻ വാ" "ദാ വരുന്നു അമ്മ" "മോളേ" "എന്താ അച്ഛാ "മോൾക്ക് അടുത്ത ആഴ്ച്ച ചെക്കപ്പ് ഉണ്ട് മറക്കണ്ട." " മറന്നിട്ടില്ല അച്ഛാ". "അമ്മ പറഞ്ഞു ഇന്ന് മോൾടെ കോളേജിൽ ഇന്ന് എതോ ഫങ്ങ്ഷൻ ഉണ്ട് എന്ന്". "ഫങ്ങ്ഷൻ ഉണ്ട്. ഇന്ന് അല്ല. അടുത്ത ആഴ്ച്ചയാണ്. ഫങ്ങ്ഷനുള്ള വലിയ ഗസ്റ്റുകളെ വിദ്യാത്ഥികൾ നേരിട്ട് ചെന്നാണ് ഇപ്രവശ്യം ഇൻവൈയ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത്.അതിനാണ് ഇന്ന് പോവുന്നത്."

" ആ വേഗം വീട്ടിൽ എത്തണം. അല്ലെങ്കിൽ അമ്മക്ക് ടെൻഷൻ ആവും." ഇല്ല അച്ഛാ വൈകില്ല. ഓരോ ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റിനും ഓരോ ഗസ്റ്റിനെയാണ് ക്ഷണിക്കേണ്ടതുള്ളൂ. ഞങ്ങളുടെ ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റിന് എതോ ഒരു ബിസിനസ് മാൻ ആണ്. രുദ്രദേവ് മഹാജൻ എന്നോ മറ്റോ ആണ് പേര്. " അമ്മ, അച്ഛാ ഞാൻ പോവാണേ" " മോളേ മെഡിസിൻ കഴിച്ചിട്ട് പോ" "ആ ഞാൻ കഴിച്ചു അമ്മ" അവൾ ഗേറ്റ് കടന്ന് നടക്കാൻ തുടങ്ങി. വളരെ ശാന്തമായ റോഡ് .അധികം വണ്ടികളും തിരക്കും ഇല്ലാത്ത പ്രദേശം.ആ റോഡ്‌ ചെന്ന് അവസാനിക്കുന്നത് ഒരു ഹൈവേയിൽ ആണ്. ഹൈവേ എത്തുന്നതിന് മുൻപ് കുറച്ച് ദൂരം റോഡിൻ്റെ ഇരു സൈഡിലും വാകമരം പൂത്തുനിൽക്കാനുണ്ട്. ആ റോഡിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് ഒരു പോസറ്റീവ് ഫീൽ അനുഭവപ്പെട്ടു. കോളേജിൽ നേരത്തെ എത്തുന്നതിനായി അവൾ നടത്തത്തിൻ്റെ വേഗം കൂട്ടി. *****

രുദ്രൻ ഓഫീസിൽ പോവാൻ റെഡിയായി താഴേക്ക് വന്നു. ഡൈനിങ്ങ് ഹാളിൽ എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയാണ്. "മോനേ രുദ്ര നീ ഓഫീസിൽ പോവാൻ റെഡി ആയോ. നീ ഇരിക്ക് ഞാൻ ഫുഡ് എടുത്തു വക്കാം" "വേണ്ട ചെറിയമ്മേ എനിക്ക് ഓഫിസിൽ പോവാൻ ഇപ്പോ തന്നെ ലേറ്റ് ആയി" "എട്ടാ എല്ലാവരുടേയും ഒപ്പം ഇരുന്ന് കുറച്ച് കഴിച്ചിട്ട് പോ". " ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ എനിക്ക് വേണ്ടാ എന്ന് don't force it me Swathi" രുദ്രൻ ദേഷ്യപ്പെട്ട് ഇറങ്ങിപ്പോയി. അല്ലെങ്കിലും കുറച്ച് കാലമായി ഞാൻ വീട്ടിലെ എല്ലാവരോടൊപ്പവും ഇരുന്ന് കഴിക്കാറില്ല. എന്ന് രുദ്രൻ ഓർത്തൂ. ഹൈവേ റോഡിലൂടെ പോകുന്ന രുദ്രൻ പെട്ടെന്ന് ഒരു ചെറിയ റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങി.ഒരിക്കലും താൻ സഞ്ചരിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത വഴിയാണിത്. °°" രുദ്രാ". "എന്താ നന്ദൂ". " രുദ്രാ എന്ത് ഭംഗിയാണ് ലേ ഇവിടെ കാണാൻ. തിരക്ക് കുറഞ്ഞ റോഡ് .റോഡിൻ്റെ ഇരു സൈഡും പൂമരം പൂത്തുലഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. നമ്മുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് നമ്മടെ മക്കളേയും കൂട്ടി ഇവിടെ വരണം. എന്നിട്ട് നമ്മുക്ക് അവരോടു പറയണം അവരുടെ അച്ഛനും അമ്മയും വന്നിരുന്ന് പ്രണയിച്ച സ്ഥലം ആണ് ഇത് എന്ന്. I Love this Place rudhra" .°° പക്ഷേ ഇപ്പോ ഞാൻ ഒരിക്കലും വരാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത സ്ഥലം ആണിത്.

എൻ്റെ നന്ദുവിൻ്റെ ജീവൻ ഇല്ലാതായ സ്ഥലം. എൻ്റെ ജീവിതത്തെ തന്നെ മാറ്റി മറച്ച സ്ഥലം ഇന്ന് മീറ്റിങ്ങിന് നേരത്തെ എത്താൻ വേണ്ടി മാത്രം ആണ് താൻ ഈ റോഡിലൂടെ വന്നത്. പൂമരങ്ങൾ പൂത്തു നിൽക്കുന്ന ആ റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങിയതും രുദ്രന് അവിടെ നന്ദുവിൻ്റെ സാമിപ്യം അനുഭവപ്പെട്ടു.താൻ ഇതിനു മുൻപ് ഈ വഴി വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും തനിക്ക് ഇവിടെ നന്ദുവിൻ്റെ സാമിപ്യം തോന്നിയിരുന്നില്ല. പക്ഷേ എന്തുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഇപ്പോൾ അവൾ എൻ്റെ തൊട്ടടുത്ത് ഉള്ളതുപോലെ തോന്നുന്നത്. രുദ്രൻ്റെ ഹ്യദയം വല്ലാതെ തുടിക്കാൻ തുടങ്ങി.പെട്ടെന്ന് കാറിനു മുന്നിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടതും രുദ്രൻ പെട്ടെന്ന് കാറിൻ്റെ ബ്രേക്ക് ഇട്ടു. "Are you mad റോഡിലൂടെ ആണോ സ്വപ്നം കണ്ട് നടക്കുന്നത്." രുദ്രൻ കാറിൽ നിന്നും പുറത്ത് ഇറങ്ങി.

രുദ്രനെ കണ്ടതും അപർണ്ണയുടെ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി. താൻ അന്വോഷിച്ച് നടന്ന എന്തോ തൻ്റെ കൈയ്യേത്തും ദൂരത്ത് വന്നതു പോലെ ഒരു അനുഭവം. "തനിക്ക് എന്താടോ ചെവി കേൾക്കന്നില്ലേ." രുദ്രൻ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു. "താൻ ശ്രദ്ധയില്ലാതെ വണ്ടിയോടിച്ച് എന്നേ ഇടിക്കാൻ നോക്കിയതും പോരാ ഇപ്പോ കുറ്റം എനിക്കിടുന്നോ. താൻ ആളു കൊള്ളാലോ." അപർണ്ണ അതേ രീതിയിൽ തിരിച്ച് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും രുദ്രൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി. ( തുടരും )