💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 12

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

ഇന്ന് തൻ്റെ വിവാഹമായിരുന്നു. തൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു തരത്തിലുള്ള പരിചയവും ഇല്ലാത്ത ഒരാളുമായി . അതു കൊണ്ട് തന്നെ ഈ താലിക്കോ സിന്ദൂരത്തിനോ ഒരു പ്രധാന്യവും ഇല്ല.പിന്നെ എന്തിനാണ് ഇതൊക്കെ . കൈയ്യിലുള്ള സിന്ദൂര ചെപ്പിലേക്ക് നോക്കി അപർണ ഒരു നിമിഷം നിർവികാത്തോടെ നിന്നു. ''വേണ്ട ഇതിൻ്റെ ഒന്നും ആവശ്യം ഇല്ല." അപർണ കൈയ്യിലെ സിന്ദൂര ചെപ്പ് മേശ പുറത്ത് തന്നെ വച്ചു. അവൾ തിരിഞ്ഞ് നടന്ന് മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു. പക്ഷേ എതോ ഒരു ശക്തി അവളെ വീണ്ടും തിരിച്ച് മുറിയിലേക്ക് തന്നെ നടത്തിച്ചു. അവൾ കുങ്കുമ ചെപ്പിൽ നിന്നും ഒരു നുള്ള് കുങ്കുമം എടുത്ത് തൻ്റെ നെറ്റിയിൽ ചാർത്തി . അവൾ നേരെ ഗായത്രിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. " ഗായത്രി "അപർണ വാതിലിൽ തട്ടി.ആരും പ്രതികരിക്കുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അവൾ തുടരെ തുടരെ ഡോറിൽ കുറേ നേരം തട്ടി. പെട്ടെന്ന് കതക് തുറന്ന ആളെ കണ്ട് അപർണ ഞെട്ടി. "എന്താ " രുദ്രൻ ഗൗരവത്തോടെ ചോദിച്ചു. " അത് ഞാൻ അത് " രുദ്രനെ കണ്ടതും അപർണക്ക് ആകെ ഒരു പരവേശം .വാക്കുകൾ പോലും പുറത്തേക്ക് വരാത്ത ഒരു അവസ്ഥ. "നിനക്ക് എന്താ വിക്ക് ഉണ്ടോ '' "ഇ ഇല്ല" "പിന്നെന്താ മര്യാദക്ക് സംസാരിക്കാൻ അറിയില്ലേ". " അത് ഞാൻ ഗായത്രിയെ വിളിച്ചതാ.

ഒന്ന് അവളെ കാണണം''. അപ്പു എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞ് ഒപ്പിച്ചു. "ഗായത്രിയെ കാണണം എങ്കിൽ അവളുടെ മുറിയിലാണ് പോയി അന്വേഷിക്കേണ്ടത് അല്ലാതെ ഇവിടെ അല്ല. അതാണ് അവളുടെ മുറി " അപ്പുറത്തെ മുറി ചൂണ്ടി രുദ്രൻ പറഞ്ഞു .ഒപ്പം അവൻ ആ മുറിയുടെ വാതിൽ ഉറക്കെ അടച്ചു. ആ ശബ്ദം കേട്ട് പെട്ടെന്ന് അപ്പു ഒന്ന് ഞെട്ടി. അവൾ നേരെ ഗായത്രിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. ഇയാൾ ഇത് എന്ത് മനുഷ്യനാ. ഒരു ജാതി കട്ട കലിപ്പൻ. ഇതിനൊക്കെ എന്തിനാ ഇത്ര ബിൾഡ് അപ്പ് ഒക്കെ കാണിക്കണ്ട ആവശ്യം. വെറും ജാഡ അല്ലാതെ ഇതിനൊക്കെ എന്താ പറയാ. അപർണ ഓരോന്ന് പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് ഗായത്രിയുടെ റൂമിലേക്ക് കയറി. "ചേച്ചി ഇത്ര പെട്ടെന്ന് റെഡി ആയോ " " ആ എനിക്ക് റെഡിയാവാൻ അത്ര സമയം ഒന്നും വേണ്ട" (എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോകുമ്പോൾ ഒരു മണിക്കൂർ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിൽക്കാറുള്ള തന്നെ കുറിച്ച് അപർണ ഒന്ന് സ്വയം ചിന്തിച്ചു) " ചേച്ചി എന്താ ആലോചിച്ച് നിൽക്കുന്നത് വാ നമ്മുക്ക് താഴേക്ക് പോവാം" അവർ രണ്ടു പേരും മുറി വിട്ട് പുറത്ത് ഇറങ്ങിയതും ഒരു ബ്ലാക്ക് പാൻ്റും, വൈറ്റ് ഷർട്ടും ഇട്ട് സ്റ്റയർ ഇറങ്ങി പോകുന്ന രുദ്രനെ ആണ് കണ്ടത്.

"ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ ഗായൂ" " ചേച്ചിക്ക് ഈ പേര് ആരാ പറഞ്ഞ് തന്നത് രുദ്രേട്ടൻ ആണോ" "അല്ല ഞാൻ വെറുതെ വിളിച്ചതാ. എന്തേ " "ഇവിടെ എല്ലാവരും എന്നേ ഗായൂ എന്നാ വിളിക്കാറുള്ളത്.'' ''അത് ശരി. എന്നാ ഇനി ഞാനും അങ്ങനെ വിളിക്കാം" " ചേച്ചിക്ക് എന്താ ചോദിക്കാൻ ഉള്ളത് '' " അത് നിങ്ങൾ ഫുൾ ഫാമിലി ബ്ലാക്ക് ആൻ്റ് വൈറ്റ് കളർ ലൗവേർസ് ആണോ" "അതെന്താ ചേച്ചി അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ " "ആള് ഇപ്പോ ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഡ്രസ്സ് ബ്ലാക്ക് ആൻ്റ് വൈറ്റ് ,കാർ ഫുൾ വൈറ്റ്, റൂമിലെ പെയിൻറ് ബ്ലാക്ക് ആൻ്റ് വൈറ്റ്, ബെഡ് ഷീറ്റ് വൈറ്റ് , ടേബിൾ ബ്ലോക്ക്, എന്തിന് പറയുന്നു എൻ്റെ ഡ്രസ്സ് പോലും ബ്ലാക്ക് ആൻ്റ് വൈറ്റ് '' അപർണയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ട് ഗായത്രി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. " ചേച്ചി പറഞ്ഞത് കുറച്ച് ഒക്കെ ശരിയാണ്. പക്ഷേ ബ്ലാക്ക് ആൻറ് വൈറ്റ് പ്രാന്ത് എൻ്റെ എട്ടന് ആണ് എന്ന് മാത്രം .ചേച്ചി ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഈ ഡ്രസ്സ് എട്ടൻ എനിക്ക് ബർത്ത് ഡേക്ക് ഗിഫ്റ്റ് തന്നത് ആണ്". അവർ ഇരുവരും നടന്ന് താഴേ എത്തി. ഡെയിനിങ്ങ് ടേബിളിൽ ഇരുന്നു. അവർക്കുള്ള ചായ വിലാസിനി ടേബിളിൽ കൊണ്ടു വന്നു വച്ചു. " എട്ടൻ എവിടെ അമ്മേ " " അവൻ പ്ലേ സ്കൂളിൽ നിന്നും പവിയേ വിളിക്കാൻ പോയിരിക്കുകയാണ്. അപ്പു മോൾക്ക് ഈ വീട് ഇഷ്ട മായോ" " മ്മ് ഇഷ്ടമായി അമ്മേ " "നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഇരുന്ന് സംസാരിക്ക് ഞാൻ പവിമോൾക്കുള്ള പാൽ എടുത്ത് വക്കട്ടേ "

വിലാസിനി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. *** രുദ്രൻ പ്ലേ സ്കൂളിന് പുറത്ത് പവിയെ കാത്തു നിൽക്കുകയാണ്. ടീച്ചറുടെ കൈയ്യും പിടിച്ച് ഗേറ്റിനടുത്തേക്ക് വരുന്ന പവിയെ കണ്ടതും രുദ്രൻ്റെ മനസിൽ വാത്സല്യം നിറഞ്ഞു. ടീച്ചറുടെ കൈയ്യും പിടിച്ച് മങ്ങിയ മുഖത്തോടെ വന്ന പവി രുദ്രനെ കണ്ടതും സന്തോഷത്താൽ ടീച്ചറുടെ കൈ വിട്ട് രുദ്രൻ്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി. "അച്ചേ "പവിയെ രുദ്രൻ ഇരു കൈകൾ കൊണ്ടും വാരിയെടുത്ത് അവളുടെ കവിളിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തു. ആ മുത്തത്തിൽ ആ കുഞ്ഞു മനസിലെ വേദനകൾ എല്ലാം അലിഞ്ഞില്ലാതെ ആയി. " ഇന്ന് അച്ചയാണോ എന്നേ വീട്ടിച്ച് കൊണ്ടുവാൻ ബന്നത് " "അതെടാ ചക്കരെ. നമ്മൾ ഇന്ന് പുറത്തൊക്കെ ചുറ്റി കറങ്ങി രാത്രിയെ വീട്ടിലേക്ക് പോവൂ." രുദ്രൻ ടീച്ചറുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ബാഗ് വാങ്ങി പവിയെ കാറിൽ ഇരുത്തി. ശേഷം ഫോൺ എടുത്ത് വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു. തുടരെ തുടരെ ഉള്ള ഫോണിൻ്റെ റിങ്ങ് കേട്ട് മറ്റാരും അവിടെ ഇല്ലാത്തതിനാൽ കോൾ അറ്റൻറ് ചെയ്യ്തത് അപർണയായിരുന്നു. "ഹലോ " രുദ്രൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അപ്പു ഒന്ന് പേടിച്ചു.

" ഹ ഹലോ " അപ്പു വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു .ആ ശബ്ദം കേട്ടതും അത് അപർണ ആണെന്ന് രുദ്രന് മനസിലായി. "അമ്മ എവിടെ " "അമ്മ അടുക്കളയിൽ ആണ് " "മ്മം ഞാനും പവിയും എത്താൻ ലേറ്റ് ആവും എന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞേക്ക്"അപർണ മറുപടി പറയും മുൻപേ രുദ്രൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യ്തിരുന്നു. തിരിച്ച് രുദ്രൻ കാറിൽ കയറി.കാർ മുന്നോട്ട് എടുത്തു. "അച്ഛടെ പൊന്നിന്ന് ഇന്ന് എവിടെ ഒക്കെ പോവണം" "നിച്ച് എവടേം പോവണ്ട അച്ചേ "പവി സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. "ചക്കരക്ക് എന്താ പറ്റിയെ. ടീച്ചർ എന്തിനേലും വഴക്ക് പറഞ്ഞോ " " ഇല്ല അച്ചേ. എൻ്റെ ക്ലാസിലെ അനന്തുൻ്റ അമ്മ അവന് മാമ്മു വാരി കൊടുക്കും, പാട്ടു പാടി കൊടുക്കും കുളിപ്പിച്ചും ഒക്കെ ചെയ്യും അച്ചേ. എൻ്റെ അമ്മ വന്നാ എനിച്ചും ഇതൊക്കെ ചെയ്യ്ത് തരുംന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ അവൻ പറയാ എൻ്റെ അമ്മ മരിച്ചൂന്ന്. ഇനി ഒരിച്ചലും ബിരല്ലാന്ന് ആണോ അച്ചേ. അവൻ ബെറുതെ പറയാ ലെ. എൻ്റെ അമ്മ വേഗം വരില്ലേ അച്ചേ." പവി പ്രതീക്ഷയോടെ രുദ്രനെ നോക്കി. "അതെ മോളേ അമ്മ വേഗം വരും ട്ടോ " പിന്നീട് രുദ്രൻ്റെ മനസിൽ എന്തോ ഒരു സങ്കടം വന്നു നിറഞ്ഞു.

തൻ്റെ വാശി ജയിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി താൻ അപർണ യെ കല്യാണം കഴിച്ചത്.ആ സമയത്ത് താൻ പവിയേ കുറിച്ചോ അവളുടെ ഭാവിയെ കുറിച്ചോ ഓർത്തില്ല .പവിക്ക് എത്രത്തോളം അപർണ യെ ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയും എന്നും അറിയില്ല. '' അച്ചേ നമ്മുക്ക് ബീച്ചിലും, ലുലു മാളിലും പോകാവേ " കുറച്ച് നേരത്തെ ആലോചനക്ക് ശേഷം പവി കൊഞ്ചി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രുദ്രൻ കാർ നേരെ ബീച്ചിലേക്ക് വിട്ടു. ** "ഇവൻ ഇത് എന്ത് പണിയാ കാണിച്ചത് .സമയം എട്ട് മണിയായി .ഒരു പെൺകുട്ടിയെ കല്യാണം കഴിച്ച് കൊണ്ട് വന്നിട്ട് അവൻ എന്താ ഒരു ഉത്തര വാദിത്തം ഇല്ലാതെ പെരുമാറുന്നത്.'' ഫയൽ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മഹാദേവനോടായി വിലാസിനി പറഞ്ഞു. "അവനെ കൊഞ്ചിച്ച് വഷളാക്കിയത് നീ തന്നെ അല്ലേ.ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. നീ പോയി ഭക്ഷണം എടുത്ത് വക്ക് " ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഗായത്രി അപർണയോട് എന്തോക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും അവൾ മറുപടിയായി ഒന്ന് മൂളുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്. "എന്താ മോളേ എന്താ പറ്റിയത് " " എയ് ഒന്നൂല്ല അമ്മേ " " രുദ്രൻ വരാത്തത് ഓർത്ത് മോള് വിഷമിക്കണ്ട. അവൻ്റെ സ്വഭാവം ചില നേരം അങ്ങനെയാണ്. പക്ഷേ പാവം ആണ് എൻ്റെ മോൻ '' ഓഹ് പിന്നെ പാവമോ അയാളുടെ തനി സ്വഭാവം നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നും അറിയാഞ്ഞിട്ടാണ്. പാവം ആണ് പോലും (അപ്പു ആത്മ) "

മോള് വിഷമിക്കണ്ട. മോൾടെ അച്ഛനേയും, അമ്മയേയും ഞാൻ വിളിച്ച് സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവർക്ക് മോളേ മനസിലാവും. നാളെ ഞാൻ അവരെ ചെന്ന് നേരിട്ട് കാണുന്നുണ്ട് "താൻ കേൾക്കാൻ കൊതിച്ച വാർത്ത മഹാദേവൻ്റെ നാവിൽ നിന്ന് കേട്ടതും അപർണയുടെ മുഖവും ഒന്ന് തെളിഞ്ഞു. ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവൾ ഗായത്രിക്കൊപ്പം മുകളിലേക്ക് പോയി. " ചേച്ചിക്ക് എത്ര വയസ്സായി" "എന്തിനാ " " അല്ല ഈ ചേച്ചി വിളി നല്ല ബോർ ആണ്. അതോണ്ട് ചോദിച്ചതാ. " " ഈ വർഷം 20 ആവും " ഗായത്രിയുടെ ബെഡിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് അപർണ പറഞ്ഞു . " ആ അപ്പോ ഞാൻ ഇനി ചേച്ചി എന്നോന്നും വിളിക്കില്ല .എനിക്കും 20 വയസ്സ് തന്നെയാണ് " "That's ok my dear നാത്തൂൻ.ഞാൻ കിടക്കാൻ പോവാ അപ്പോ ഗുഡ് നൈറ്റ് " ഗായത്രിയുടെ ബെഡിലേക്ക് കടന്ന് പുതപ്പ് കൊണ്ട് അപർണ തല മൂടി. " എണീറ്റേ എണീറ്റേ "ഗായത്രി അപർണ യെ തട്ടി വിളിച്ചു. " എന്തേ " ...... തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...