💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 13

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

"നീ എന്താടീ ഇവിടെ കിടക്കുന്നേ .നീ പോയി നിൻ്റെ കെട്ട്യോൻ്റെ മുറിയിൽ പോയി കിടക്ക് .ഇന്ന് നിൻ്റെ ആദ്യരാത്രി അല്ലേ " ചെറിയ നാണം അഭിനയിച്ച് കൊണ്ട് ഗായത്രി പറഞ്ഞു. " അതിന് " " അതിന് എന്താ ന്നോ. എണീറ്റേ എണീറ്റേ." ഗായത്രി അപർണ യെ തട്ടി എഴുന്നേൽപിച്ച് രുദ്രൻ്റെ റൂമിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. " നിൻ്റെ റൂമിൽ കിടക്കാൻ പറ്റില്ലെങ്കിൽ അത് പറഞ്ഞാ പോരേ" അപർണ കണ്ണുരുട്ടി ഗായത്രിയെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം രുദ്രൻ്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. " രുദ്രനും, പവിയും വന്നിട്ടില്ല എന്ന് ഉറപ്പുള്ളത് കൊണ്ട് അവൾ ധൈര്യമായി റൂമിനുള്ളിലേക്ക് കയറി. ബീച്ചിലും, ലുലു മാളിലും ഒക്കെ കുറേ നേരം കറങ്ങി നടന്നതിനാൽ പവി വീടെത്തും മുൻപേ തന്നെ ഉറങ്ങിയിരുന്നു. രുദ്രൻ പവിയെ ഉണർത്താതെ എടുത്ത് വീടിനുള്ളിലേക്ക് കയറി. ഇനി എഞാക്കെയാണ് സംഭവിക്കാൻ പോവുന്നത് എന്നോർത്ത് രുദ്രന് ഒരു ചെറിയ ടെൻഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. പവിമോൾ അധികം ആരോടും അടുക്കാത്ത ഒരു സ്വഭാവക്കാരിയാണ്. അതു കൊണ്ട് അപർണ യെ അവൾക്ക് എത്രത്തോളം അംഗീതരിക്കാൻ സാധിക്കും എന്നറിയില്ല.

അതുപോലെ അപർണക്കും പവിയെ സ്വന്തം മോളേ പോലെ ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുമോ എന്നും അറിയില്ല. എല്ലാം തൻ്റെ ഭാഗത്തെ തെറ്റ് തന്നെയാണ്. തൻ്റെ വാശിയായിരുന്നു അപർണ യെ കല്യാണം കഴിക്കാന്നും കാരണം.എന്നാൽ അത്തരം ഒരു സാഹജര്യത്തിൽ വേറെ ഒരു മാർഗവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. രുദ്രൻ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് മുറിക്ക് മുന്നിൽ എത്തി. അവൻ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്ത് കയറി.റൂമിൽ മൊത്തത്തിൽ ഒന്ന് നോക്കി. അപർണ യെ എവിടേയും കാണാനില്ല. രുദ്രൻ പിവയെ ബെഡിൽ കിടത്തിയതിനു ശേഷം കബോഡിൽ നിന്നും ഒരു ടവൽ എടുത്ത് ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. അപ്പോഴേക്കും അപർണ ബാത്ത് റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ രുദ്രനെ പെട്ടെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി. എന്നാൽ രുദ്രൻ അപർണയെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ നേരെ അവളെ മറികടന്ന് ബാത്ത് റൂമിനുള്ളിലേക്ക് കയറി. "ശ്ശെടാ ഇത് എന്ത് ജന്മം .എത് സമയവും ഇങ്ങനെ മുഖം വീർപ്പിച്ച് നടക്കാൻ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യ്തു .ഒന്നില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ അയാളുടെ ഭാര്യ അല്ലേ. ഒന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചാ മുത്തെങ്ങാനും വായിൽ നിന്നും പൊഴിയോ .ഹും "

രുദ്രനെ കുറിച്ച് ഒരോന്ന് ആലോചിച്ച് അവൾ ബെഡിനടുത്തേക്ക് വന്നു. അപ്പോഴാണ് ബെഡിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന പവിയെ അപ്പു കണ്ടത് അവൾ പതിയെ പവിയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് ഇരുന്നു.പതിയെ അവളുടെ തലയിൽ ഒന്ന് തഴുകി. അത് മനസിലാക്കിയ പോലെ ഉറക്കത്തിൽ പവിയുടെ മുഖത്തും ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു. അപർണ കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു .ബെഡിൽ നിന്നും തല തലയണ എടുത്ത് താഴെയിട്ടു. ഒരു ബെഡ്ഷീറ്റ് വിരിച്ച് താഴെ കിടക്കാൻ ഇരുന്നതും പവിമോൾ കരയാൻ തുടങ്ങി. അപർണ വേഗം എഴുന്നേറ്റ് പവിയുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു. അവളെ മാറോട് ചേർത്തവൾ പവിമോളേ സമാധാനിപ്പിച്ചു. ആ സ്പർശനം മനസിലാക്കിയപ്പോലെ ഉറക്കത്തിൽ പവിയും കരച്ചിൽ നിർത്തി.അപർണ പതിയെ അവളുടെ പുറത്ത് താളം തട്ടി കൊണ്ടിരുന്നു. പവിയുടെ കരച്ചിൽ കേട്ട് രുദ്രൻ വേഗം ബാത്ത് റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു. അപ്പോഴേക്കും അപർണ പവിയെ ഉറക്കിയിരുന്നു. ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് രുദ്രൻ്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി തെളിഞ്ഞു. അവൻ പവിയുടെ അരികിലേക്ക് വന്നു.പവി അപർണയെ ഇറുക്കി കെട്ടി പിടിച്ചാണ് ഉറങ്ങുന്നത്.

പവി തന്നോടല്ലാതെ വേറെ ആരുടേയും കൂടെ ഇതുപോലെ ഉറങ്ങാറില്ല. അവൾക്ക് ഉറക്കത്തിൽ പോലും രുദ്രൻ്റെ സ്പർശനം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയും. അത്രത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്നു ആ അച്ഛനും, മകളും തമ്മിലുള്ള ആത്മബന്ധം. കുറച്ച് നേരം രുദ്രൻ അവർ ഇരുവരേയും നോക്കി നിന്നു. പവിയെ ഉറക്കി തിരിഞ്ഞ് എണീറ്റ അപർണ തന്നെ നോക്കുന്ന രുദ്രനെ ആണ് കണ്ടത്. അവൻ്റെ മുടിയിഴകളിൽ നിന്നും വെള്ളത്തുള്ളികൾ മുഖത്തേക്ക് ഒറ്റി വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു . ''പവി ഉറങ്ങിയോ " ''ആ ഉറങ്ങി " " ഉം.താൻ പവിയുടെ ഒപ്പം കിടന്നോള്ളൂ'. താഴെ വിരിച്ചിട്ട ബെഡ്ഷീറ്റിലേക്കും, തലയണയിലേക്കും നോക്കി രുദ്രൻ പറഞ്ഞു.. "മ്മം" "താൻ ഫുഡ് കഴിച്ചോ " "മ്മം കഴിച്ചു. " "ok എന്നാ താൻ കിടന്നോള്ളൂ." "തലയിലെ വെള്ളം ശരിക്ക് പോയിട്ടില്ല" രുദ്രൻ്റെ തലയിലേക്ക് നോക്കി അപ്പു പറഞ്ഞു. പക്ഷേ അത് പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് പിന്നീട് അവൾക്ക് തോന്നി. " ഉം ''അവൻ ഒന്ന് അമർത്തി മൂളി കൊണ്ട് കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിലേക്ക് നടന്നു. "അതെ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ " " ഉം. എന്താ " രുദ്രൻ ഗൗരവത്തോടെ ചോദിച്ചു. " അത്. അത് പിന്നെ പവി മോളുടെ അമ്മ"

"That's none of your business . ഈ കല്യാണം കുറച്ച് കാലത്തേക്കുള്ള ഒരു agreement ആണ്. അത് കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ ഒരു blank check നിനക്ക് തരും. നിനക്ക് ആവശ്യമുള്ള cash എഴുതി എടുക്കാം .അതിനിടയിൽ എൻ്റെയോ പവിയുടേയോ കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപ്പെടാൻ വരരുത് " രുദ്രൻ ദേഷ്യപ്പെട്ട് ബാൽക്കണി ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി. ഇത് കേട്ട് അപർണ തറഞ്ഞ് നിന്നു. അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീർ നിയന്ത്രണമില്ലാതെ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. മനസിന് എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു ഭാരം. ഒന്നും വേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന ഒരു തോന്നൽ.ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നും ഒരിളം കാറ്റ് അവളെ തഴുകി പോയി. വേണ്ട അപ്പു ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കരുത്. ഇതെല്ലാം നീ പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ലേ. അവൾ തൻ്റെ മനസിനെ സ്വയം പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിച്ചു. അവൾ കണ്ണീർ തുടച്ച് പവി മോളുടെ അരികിൽ വന്ന് കിടന്നു. " അവളോട് അത്രക്ക് ദേഷ്യപ്പെടേണ്ടിയിരുന്നില്ല അല്ലേ നന്ദു.

"ആകാശത്തെ നക്ഷത്രത്തെ നോക്കി രുദ്രൻ ചോദിച്ചു. മറുപടിയായി ആ കുഞ്ഞു നക്ഷത്രം അവനെ ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചു. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും എൻ്റെ ഭാഗത്ത് തന്നെയാണ് തെറ്റ്. ഞാൻ ആണ് അവളെ നിർബന്ധിച്ച് കല്യാണം കഴിച്ചത് " രുദ്രന് എന്തോ കുറ്റബോധം തോന്നി. പെട്ടെന്ന് അവൻ്റെ ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്യ്തു "ഹലോ മിസ്റ്റർ രുദ്ര ദേവ് മഹാജൻ. എന്നേ മറന്നിട്ടില്ല എന്ന് കരുതുന്നു" " കണക്കുകൾ ഒന്നും അത്ര പെട്ടെന്ന് മറക്കുന്ന ആൾ അല്ല ഈ രുദ്രൻ " " നിൻ്റെ ഈ ധൈര്യം അതാണ് രുദ്ര എനിക്ക് നിന്നിൽ എറ്റവും ഇഷ്ടം. നീ ആ പെണ്ണിനെ അങ്ങ് കെട്ടി എന്ന് കരുതി പ്രശ്നങ്ങൾ എല്ലാം അവസാനിച്ചു എന്ന് കരുതിയോ .എന്നാൽ നിനക്ക് തെറ്റി. " "എൻ്റെ കണക്കുകൾ ഒന്നും തെറ്റാറില്ല. എത്ര നാൾ നിനക്ക് ഇങ്ങനെ മറഞ്ഞിരിക്കാൻ കഴിയും എന്ന് എനിക്കും ഒന്ന് കാണണം'' " ഉടൻ ഞാൻ ഈ മറ നീക്കി പുറത്തു വരും രുദ്രാ'' " I am waiting"...... തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...