💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 16

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

രാവിലെ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് ഇരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയാണ്. എന്തോ ഒരു നാണക്കേട് കൊണ്ട് അപ്പു രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതും പോലും ഇല്ല . അവൾ പവിക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്നതിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു.ഗായത്രി എന്തൊക്കെയോ കുറേ അപർണയോട് പറയുന്നുണ്ട്. മറുപടിയായി അപർണയും ചിരിച്ച് കളിച്ച് സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്. പെട്ടെന്നാണ് മഹാദേവൻ്റെ ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്യ്തത് .ഡിസ്പ്ലേയിൽ തെളിഞ്ഞ് വന്ന പേര് കണ്ട് അയാളുടെ മുഖ ഭാവം മാറി. ''ആരാ ഡാഡ് " അയാളുടെ മുഖം കണ്ട് രുദ്രൻ ചോദിച്ചു. "അപർണയുടെ അച്ഛനാണ് " അത് കേട്ടതും ചിരിച്ച് കളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അപർണ നിശബ്ദയായി. മഹാദേവൻ കോൾ അറ്റൻ്റ് ചെയ്യ്തു. ''ഹലോ.'' " ആ അപർണ ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയാണ് ഫോൺ ഇപ്പോ കൊടുക്കാം ''മഹാദേവൻ ഫോൺ അപർണക്ക് നേരെ നീട്ടി.അപർണ വിറക്കുന്ന കൈകളോടെ ഫോൺ വാങ്ങി.

"ഹലോ അച്ഛാ " "സുഖമാണോ അപ്പു നിനക്ക് '' ''അതെ അച്ഛാ സുഖമാണ്. അമ്മ എവിടെ അച്ഛാ.'' അത് പറയുമ്പോൾ അപർണയുടെ സ്വരവും ഇടറിയിരുന്നു. "അമ്മ ഇവിടെ ഉണ്ട്. മോള് സങ്കടപ്പെടേണ്ട. മോൾടെ ഭാഗത്ത് ഒരു തെറ്റും ഇല്ല എന്ന് അച്ഛന് അറിയാം. എൻ്റെ കുട്ടി സങ്കടപ്പെടേണ്ട " " ഉം "അപർണക്ക് പറയാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടിയില്ല. " അച്ഛനും, അമ്മയും അങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട് ഒരു ദിവസം. മോള് സങ്കടപ്പെടേണ്ട. സന്തോഷം ആയി ഇരിക്ക്.അച്ഛൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യുകയാണ്. " ശരി അച്ഛാ "അപർണ തിരിച്ച് ഫോൺ 'മഹാദേവന് നൽകി. അവൾ സങ്കടം പുറത്ത് പ്രകടമാവാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കാതെ എഴുന്നേറ്റ് പോയി. "അമ്മ എന്തിനാ ഗായൂ കരയണേ" പവി നിറകണ്ണുകളോടെ ചോദിച്ചു.അതിൽ നിന്നും പവിക്ക് അപ്പുവിനോടുള്ള സ്നേഹം മനസിലാവുമായിരുന്നു. "ഒന്നുല്ല മോളേ " പവിയെ ഗായത്രി സമാധാനിപ്പിച്ചു. "ആരാ ഗായു അമ്മേ നേ കരയിപ്പിച്ചേ "അത് കേട്ടതും ഗായുവും, മഹാദേവനും, വിലാസിനിയും ഒരുമിച്ച് രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

ഇത് മനസിലാക്കിയ രുദ്രൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കാതെ എഴുന്നേറ്റ് പോയി. ഗായത്രി പവിയെ അമ്മയുടെ കൈയ്യിൽ ഏൽപ്പിച്ച് അപർണയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു. അപർണ പുറത്ത് എന്തോ ആലോചിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു. ''അപ്പു " ഗായത്രി അപർണയുടെ തോളിൽ കൈവച്ച് വിളിച്ചു. ഗായത്രിയെ കണ്ടതും അപർണ അവളെ കെട്ടി പിടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി. ഗായത്രിയും അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. "എൻ്റെ എട്ടൻ ചെയ്ത തെറ്റിന് ഞാൻ നിന്നോട് മാപ്പു ചോദിക്കാ അപ്പു. നീ എട്ടനെ ശപിക്കരുത് അപ്പു .എട്ടൻ ഇങ്ങനെ പുറമേ ദേഷ്യം കാണിക്കുമെങ്കിലും എട്ടൻ പാവം ആണ്. എട്ടൻ സ്നേഹിച്ച എല്ലാവരും എട്ടനെ വിട്ട് പോയിട്ടേ ഉള്ളൂ.'' അപ്പുവിനെ കെട്ടിപിടിച്ച് ഗായത്രിയും കരയാൻ തുടങ്ങി. ഗായത്രിയുടെ സാമിപ്യം ഒരു പരിധി വരെ അപർണയുടെ സങ്കടം ഇല്ലാതാക്കുന്നതിന് കാരണമായി. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അപർണ ഓക്കെ ആയി. അപ്പോഴേക്കും അമ്മ പവിയെ സ്കൂളിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചിരുന്നു. ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഗായത്രിയും ,അപർണയും മുകളിലേക്ക് പോയി. "ഇത് ആരുടെ റൂം ആണ്.

ഇതെന്താ പൂട്ടി ഇട്ടിരിക്കുന്നേ "ഇന്നലെ രുദ്രൻ ഇറങ്ങി വന്ന മുറിയിലേക്ക് ചൂണ്ടി അപർണ ചോദിച്ചു. "അത് നന്ദു ചേച്ചിയുടെ മുറി ആയിരുന്നു. നന്ദു ചേച്ചി പോയപ്പോൾ അത് പൂട്ടിയിട്ടു .പക്ഷേ എട്ടൻ ഇടക്ക് ആ റൂം തുറക്കും.എന്നാൽ ആരേയും ആ മുറിയിലേക്ക് കയറ്റിയിട്ടില്ല. പവിയെ പോലും " ''ഞാൻ നിന്നോട് ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാ നിനക്ക് സങ്കടം ആവുമോ" ഗായുവിനോടായി അപർണ ചോദിച്ചു. " നീ എന്താ ചോദിക്കാൻ പോവുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം നന്ദു ആണോ പവിയുടെ അമ്മ എന്നല്ലേ " "അതെ " " നന്ദു ആണ് പവിയുടെ അമ്മ.ഒരു വർഷം മുൻപാണ് മരിച്ച് പോയത്. ഒരു കാർ ആക്സിഡൻ്റ് ആയിരുന്നു. നിനക്ക് അറിയോ അപ്പു എൻ്റെ എട്ടൻ്റെ ജീവൻ ആയിരുന്നു നന്ദു. നീണ്ട 6 വർഷത്തെ പ്രണയം. നന്ദു മരിച്ചതിനു ശേഷം എൻ്റെ എട്ടൻ മനസ് നിറഞ്ഞ് ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ടില്ല. എട്ടൻ മാത്രമല്ല ഈ വീട്ടിലെ എല്ലാവരും മനസ് തുറന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് മൂന്ന് വർഷമായി. അച്ഛനും അമ്മക്കും എന്നേയും എട്ടനേയും കൂടാതെ ഒരു മകൻ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ എട്ടൻ ശിവ .ശിവ എട്ടൻ്റെ ഒരു പ്രണയ വിവാഹം ആയിരുന്നു.

കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് അധികം വൈകാതെ ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിലേക്ക് പവിമോളും വന്നു. പക്ഷേ ആ സന്തോഷം അധികകാലം നിലനിന്നില്ല അപ്പോഴേക്കും എട്ടനും, എട്ടത്തിയും ഞങ്ങളെ വിട്ട് പോയി. അതു കൊണ്ട് രുദ്രേട്ടൻ പവിമോളേ '' അപ്പോഴാണ് അവൾക്ക് ഇന്നലെ മഹാദേവൻ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഓർമ വന്നത്. " ഞാൻ ഇപ്പോ വരാം" ഗായത്രി വേഗം മുറി വിട്ട് പുറത്തിറങ്ങി .അപ്പു ഗായത്രി എന്താണ് പറഞ്ഞത് എന്ന് മനസിലാവാതെ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. " ഗായത്രി നീ എന്തൊക്കേയാ അപ്പുവിനോട് പറയുന്നേ .ഇന്നലെ ഡാഡ് പറഞ്ഞതല്ലേ അവളോട് ഒന്നും പറയരുത് എന്ന്. "തലക്കിട്ട് ഒന്ന് സ്വയം അടിച്ച് കൊണ്ട് ഗായത്രി പറഞ്ഞു . ഉച്ചക്ക് ശേഷം ഗായത്രിയോട് സംസാരിച്ചും, അമ്മയെ അടുക്കളയിൽ സഹായിച്ചും വൈകുന്നേരം വരെ അപ്പു സമയം തള്ളി നീക്കി. വെകുന്നേരം പവി സ്കൂൾ വിട്ട് വന്നതും ആദ്യം അന്യോഷിച്ചത് അപർണയെ ആണ്. രുദ്രൻ പറയുന്നതു മാത്രം അനുസരിച്ച് നടന്നിരുന്ന പവി മറ്റ് ആര് എന്ത് പറഞ്ഞാലും കേൾക്കുമായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ അങ്ങനെയുള്ള പവി വെറും ഒരു ദിവസത്തെ പരിചയം കൊണ്ട് മാത്രം അപർണയുമായി പിരിയാനാവാത്ത വിധം അടുത്തിരുന്നു. പവിക്ക് ഇപ്പോ എന്തിനും എതിനും അപർണ വേണം.

വളരെ കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ അവർക്കിടയിലെ അമ്മ, മകൾ ബന്ധം വളർന്നിരുന്നു. രാത്രി രുദ്രൻ വരാൻ വൈകും എന്നതിനാൽ ഗായത്രിയും, പവിയും, അപർണയും നേരത്തെ തന്നെ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഗായത്രിയുടെ മുറിയിൽ പോയി. ഗായത്രി ആണെങ്കിൽ തനിക്ക് ഒരു കൂട്ട് കിട്ടിയതിൻ്റെ ത്രില്ലിൽ ആണ്. എതു സമയവും അപർണയുടെ ഒപ്പം ഗായത്രിയും ഉണ്ടാകും. രുദ്രൻ ഓഫിസിൽ നിന്നും വന്ന് ഫ്രഷ് ആയപ്പോഴേക്കും സമയം 11 മണി ആയിരുന്നു. ഇത്ര നേരം ആയിട്ടും പവിയേയോ അപർണ യേയോ കാണാത്തതിനാൽ രുദ്രൻ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്ന് നോക്കി. ഗായത്രിയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് രുദ്രൻ അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നത്. രുദ്രൻ റൂമിലെ ഡോർ തുറന്നതും അകത്തെ കാഴ്ച്ച കണ്ട് ഞെട്ടി. മുറിയിൽ ആകെ ബെഡ്ഷീറ്റും തലയണയും വലിച്ച് വാരി ഇട്ടിട്ടുണ്ട് ഒപ്പം വായുവിൽ തലയണയിലെ പഞ്ഞികളും പറന്ന് നടക്കുന്നു. ഹോം തിയറ്ററിൽ നിന്നും പാട്ട് ഉയർന്ന് കേൾക്കുന്നുണ്ട് അതിനൊപ്പം ഡാൻസ് കളിക്കുന്ന പവിയും, ഗായത്രിയും, അപർണയും. മൂന്നു പേരും ബെഡിൽ നിന്ന് ചാടി തുള്ളുന്നുണ്ട്.

എന്നാൽ രുദ്രൻ വന്നത് മൂന്നു പേരും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. Kanne Kanne Veesadhe Kannalane Manam Manam Thankatha Maa Veerane Sirrukkrunthena Thavikkirenthana Vedhalai Puriyalaya Murukkura Meesa Therikkuth Aasa Ithukkoru Pazhiyillaya പാട്ടിനൊപ്പം ഗായത്രിയും ,പവിയും ചാടി തുള്ളുന്നുണ്ട് അപർണ ഡാൻസിനൊപ്പം ചീർപ്പ് കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് പാടി അഭിനയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട് with action. രുദ്രൻ റൂമിനുള്ളിലേക്ക് കയറി ഹോം തിയറ്റർ ഓഫ് ചെയ്തു. അപ്പോഴാണ് ഗായത്രി രുദ്രനെ കണ്ടത്. എന്നാൽ പാവം അപ്പു ഇതൊന്നും അറിയാതെ ബെഡിൽ നിന്ന് ഡാൻസ് കളിക്കുകയാണ്. "എന്തിനാടി പാട്ട് ഓഫ് ചെയ്യതേ" പാട്ട് നിന്നതും ഗായത്രിയെ നോക്കി അപ്പു ചോദിച്ചു. മറുപടിയായി ഗായു കണ്ണു കൊണ്ട് രുദ്രനെ അപ്പുവിന് കാണിച്ച് കൊടുത്തു. രുദ്രനെ കണ്ടതും അപർണ ഒന്ന് ഞെട്ടി. കയ്യിലുള്ള ചീർപ്പ് താഴേയിട്ട്, പരത്തി ഇട്ട മുടി ഒന്നായി കെട്ടി വച്ച് അവൾ ബെഡിൽ നിന്നും താഴേ ഇറങ്ങി.

ഗായത്രി പേടിച്ച് വിറച്ച് നിൽക്കുകയാണ്. "അച്ചേ "രുദ്രനെ കണ്ടതും പവി രു ദ്രൻ്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി. അവൻ പവിയെ കൈകൾ നീട്ടി എടുത്തു. ''what is this Gayathri. സമയം എത്രയായി എന്നാ വിചാരം. നിങ്ങൾക്ക് ഉറക്കം ഒന്നും ഇല്ലേ " " ആ എട്ടാ ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ പോവാ " താഴെ കിടക്കുന്ന ബെഡ്ഷീറ്റ് എടുത്ത് കൊണ്ട് ഗായത്രി പറഞ്ഞു. " ചിലര് വന്ന് കയറിയപ്പോൾ ഇതുവരെ ഇല്ലാത്ത പല ശീലങ്ങളും ഇവിടെ കാണിക്കുന്നുണ്ട്. അതൊന്നും ഇവിടെ നടക്കില്ല'' ഗായത്രിയെ നോക്കി ആണ് പറഞ്ഞത് എങ്കിലും അത് തന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചാണ് എന്ന് അപ്പുവിന് മനസിലായി. " ഞാൻ പറഞ്ഞോ ഇയാളോട് എന്നേ ഇങ്ങോട്ട് കെട്ടിയെടുക്കാൻ ' (അപ്പു ആത്മ) " അച്ചേ നമ്മുക്ക് പോവാ മുറീച്ച് ബാ" രുദ്രൻ പവിയുമായി തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. ''നിക്ക് അച്ചേ അമ്മ ബന്നില്ല. അമ്മേ ബാ പോവാ '' പവി അപർണയെ വിളിച്ചു....... തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...