💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 02

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

Are you mad റോഡിലൂടെ ആണോ സ്വപ്നം കണ്ട് നടക്കുന്നത്." രുദ്രൻ കാറിൽ നിന്നും പുറത്ത് ഇറങ്ങി. രുദ്രനെ കണ്ടതും അപർണ്ണയുടെ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി. താൻ അന്വോഷിച്ച് നടന്ന എന്തോ തൻ്റെ കൈയ്യേത്തും ദൂരത്ത് വന്നതു പോലെ ഒരു അനുഭവം. "തനിക്ക് എന്താടോ ചെവി കേൾക്കന്നില്ലേ." രുദ്രൻ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു. "താൻ ശ്രദ്ധയില്ലാതെ വണ്ടിയോടിച്ച് എന്നേ ഇടിക്കാൻ നോക്കിയതും പോരാ ഇപ്പോ കുറ്റം എനിക്കിടുന്നോ. താൻ ആളു കൊള്ളാലോ." അപർണ്ണ അതേ രീതിയിൽ തിരിച്ച് പറഞ്ഞു. രുദ്രൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി. പെട്ടെന്ന് അവൻ്റെ ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്യ്തതും അവൾ കോൾ അറ്റൻ്റ് ചെയ്യ്ത് കാറിൽ കയറി.അപർണ്ണയെ ഒന്ന് ദേഷ്യപ്പെട്ട് നോക്കിയ ശേഷം അവൻ കാർ മുന്നോട്ട് എടുത്തു. അപർണ്ണ വീണ്ടും മുന്നോട്ട് നടന്നു. സമയം ഒരുപാട് വൈകി. എന്തായാലും അവള്മാരെ ഒന്ന് വിളിച്ച് പറയാം ലേറ്റ് ആവും എന്ന്. അവൾ ഫോൺ എടുത്ത് ആരതി എന്ന നമ്പറിലേക്ക് ഡയൽ ചെയ്യ്തു. " ആദി ഞാൻ വരാൻ കുറച്ച് വൈകും" " ഞാൻ നിന്നോട് ഈ കാര്യം പറയാൻ വിളിക്കാനിരിക്കുകയായിരുന്നു.

ഞങ്ങൾ രുദ്രൻ സാറിൻ്റെ ഓഫീസിൽ എത്തി. നീ ഇനി എന്തായാലും ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ട കോളേജിലേക്ക് വന്നാ മതി" " ആ ശരി" അവൾ ഫോണ് കട്ട് ചെയ്യ്ത് മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങി. ഓഫീസിൽ എത്തിയ രുദ്രൻ നേരെ കാബിനിലേക്ക് നടന്നു. "സാർ. സാറിനെ കാണാനായി St thomas college ലെ കുട്ടികൾ വന്നിട്ടുണ്ട്. അവർ appoinment എടുത്തിരുന്നു.'' "ok വരാൻ പറയൂ " ഓഫീസ് സ്റ്റാഫ് വിളിച്ചതും ഒരു 5 പെൺകുട്ടികൾ ക്യബിനുള്ളിലേക്ക് കയറി വന്നു. "സാർ ഞങ്ങൾ St Thomas Thrissur college students ആണ്. ഞങ്ങളുടെ കോളേജിലെ ഫങ്ങ്ഷന് സാറിനെ invite ചെയ്യാൻ വന്നതാണ്.ഈ വരുന്ന Sunday ആണ് പോംഗ്രം'' അവർ പ്രോഗ്രം സീറ്റെയിൽസ് രുദ്രന് explain ചെയ്യ്ത് കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി. " അച്ഛേ " ഒരു മൂന്ന് വയസുള്ള പെൺകുട്ടി അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു. രുദ്രൻ അവളെ എടുത്ത് മടിയിൽ ഇരുത്തി. പിന്നിൽ അവളുടെ സ്കൂൾ ബാഗുമായി ലളിതാമ്മയും വരുന്നുണ്ട്. " അച്ഛൻ്റെ പൊന്ന് ഇന്ന് പ്ലേ സ്കൂളിൽ പോവുന്നില്ലേ " രുദ്രൻ അവളുടെ മൂക്കിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "മോനേ കണ്ടില്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഇന്നലെ തുടങ്ങിയ വാശിയാണ്.

ഇന്ന് രാവിലെ കുറേ കരഞ്ഞു. മോനേ കണ്ടിട്ടേ സ്കൂളിൽ പോവുന്നുള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞ് വന്നതാണ് " ലളിതാമ്മ രുദ്രനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. ''ആണോ ചക്കരെ'' " ഉം " തലയാട്ടി കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു. ഒന്നും മനസിലാവാതെ പരസ്പരം നോക്കുകയാണ് ആരതിയും കൂട്ടുക്കാരും ഇത് മനസിലാക്കിയ രുദ്രൻ അവരോടായി പറഞ്ഞു. " ഇത് എൻ്റെ മോള് ആണ്. പേര് പല്ലവി .ഇവിടെ അടുത്തുള്ള പ്ലേ സ്കൂളിൽ ആണ് പഠിക്കുന്നത് " ആരതി അവളുടെ ബാഗിൽ നിന്നും ചോക്ലേറ്റ് എടുത്ത് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി. അവൾ അത് വേണ്ട എന്ന രീതിയിൽ തലയാട്ടി. " അവൾ പുറമേ നിന്ന് ആര് എന്ത് കൊടുത്താലും വാങ്ങില്ല " ലളിതാമ്മ അവരെ നോക്കി പറഞ്ഞു. "അപ്പോ ok സാർ ഞങൾ ഇറങ്ങുകയാണ്. " അവർ ഓഫീസ് വിട്ട് പുറത്ത് വന്നു. അപർണയും കൂട്ടുകാരും കോളേജിലെ ക്യാന്റീനിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. "അപ്പു നമ്മുക്ക് ഇവിടെ അടുത്തുള്ള പ്ലേ സ്കൂളിൽ പോവണം.അവിടെ നിന്നും ഒരു ചെക്ക് വാങ്ങാൻ ഉണ്ട്." "ആ ശെരി പോവാം ." "ഞാൻ ഒരു സംശയം ചോദിക്കട്ടെ " കുറെ നേരത്തെ ആലോചനക്ക് ശേഷം സഞ്ചന അവരോട് പറഞ്ഞു. "എന്താടി .

"ആരതി ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു " " ആ രുദ്രൻ സാറിൻ്റെ പ്രൊഫെയിൽ നമ്മൾ അന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ സാർ SingIe എന്ന് അല്ലെ കണ്ടത്. പിന്നെ എങ്ങനെ സാറിന് ഒരു കുട്ടി ഉണ്ടായി" "അതൊന്നും എനിക്ക് അറിയില്ല. പക്ഷേ സാർ നല്ല ഹാൻസം ആണ്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഒരു കുട്ടി ഉണ്ട് എന്ന് ആരും പറയില്ല." ആരതി അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. " അപ്പു നീ എന്തായാലും മിസ്സ് ചെയ്യ്തു. സാർ അത്രയും സൂപ്പർ ആയിരുന്നു. സാരില്ലാ ഫങ്ങ്ഷന് വരുമ്പോൾ കാണാം " "എനിക്ക് വരണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ അയാൾ കാരണം ആണ് ഞാൻ വരാൻ ലേറ്റ് ആയത് '' "ആര് " ''അത് അറിയില്ല. ഒരു ജാഡക്കാരൻ. പക്ഷേ ഞാൻ അയാളെ ഇതിന് മുൻപ് എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുണ്ട് പക്ഷേ ഓർമയില്ല" " ആ നന്നായി. ഇനി അത് പറഞ്ഞ് ഇരുന്ന് സമയം കളയണ്ട. നമ്മുക്ക് വേഗം പ്ലേ സ്കൂളിൽ കൂടി പോയിട്ട് വരാം " ആരതിയും അപർണ്ണയും കോളേജിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി. " ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാ നിനക്ക് സങ്കടം ആവുമോ " " നീ എൻ്റെ മുത്തല്ലേ. നീ ധൈര്യം ആയിട്ട് ചോദിക്ക്" അപർണ്ണ ആദിയുടെ തോളിൽ കൈ ഇട്ടു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

" അത് നിൻ്റെ ചേച്ചിയെ കുറിച്ചാണ് " "എന്താ കാര്യം നീ പറ" " അർച്ചന ചേച്ചി മറ്റൊരാളോടൊപ്പം ഇറങ്ങി പോയിട്ട് ഇപ്പോ മൂന്ന് വർഷം ആയില്ലേ അവരെ കുറിച്ച് ഇപ്പോ എന്തെങ്കിലും വിവരം ഉണ്ടോ " "അവർ എർണാകുളത്താണ് എന്നാ പറഞ്ഞ് കേട്ടത് .അതും ഒന്ന് രണ്ട് വർഷം മുൻപ്. പിന്നീട് എൻ്റെ ആ ആക്സിഡൻ്റ് കേസ് കാരണം പിന്നീട് വിവരങ്ങൾ ഒന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല" " പിന്നീട് നിങ്ങൾ ചേച്ചിയെ കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചില്ലേ " "ഇല്ല. അച്ഛനും അമ്മക്കും അതിന് താൽപര്യം ഇല്ല .പിന്നെ ഞങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ച് മറ്റൊരാളോടോപ്പം അവൾ പോയതോടു കൂടി എനിക്കും അവളോട് ആകെ ദേഷ്യം ആയി. എതോ വലിയ പണക്കാരനാണ് അവളുടെ ഭർത്താവ് എന്ന് ആരൊ പറഞ്ഞു കേട്ടു .എവിടെ ആണെങ്കിലും സന്തോഷമായി ഇരിക്കട്ടെ " " അത് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മറ്റൊരു കാര്യം ഓർമ വന്നത് നിൻ്റെ ചെക്കപ്പ് ഒക്കെ എന്തായി.ഇപ്പോ മെഡിസിൻ കഴിക്കുന്നുണ്ടോ " " ആ മെഡിസിൻ ഉണ്ട്.പിന്നെ അടുത്ത ആഴ്ച്ചയാണ് ലാസ്റ്റ് ചെക്കപ്പ് " അവർ കുറച്ച് സമയത്തിനകം ''ആനന്ദ നഗർ " പ്ലേ സ്കൂളിൽ എത്തി. സ്കൂളിലെ വരാന്തയിൽ അപർണ്ണ നിന്നു. പ്രിൻസിപ്പാളിനെ കാണാൻ ആയി ആരതി ഓഫീസിലേക്ക് പോയി. ആരേയോ കാണാനായി തൻ്റെ ഹൃദയം തുടിക്കുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.

അവളുടെ കണ്ണുകൾ ആരെയോ തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. " നന്ദു അമ്മേ" ഒരു പെൺ കുട്ടി ഓടി വന്ന് അവളുടെ കാലിൽ പിടിച്ചു.അവളെ കണ്ടതും അപർണ്ണയുടെ മനസ് വല്ലാതെ സന്തോഷിച്ചു. അവൾ മുട്ടു കുത്തി ആ കുത്തിനരികിൽ ഇരുന്നു. "മോളേ പവി" ലളിതാമ്മ അവരുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു വന്നു . " മോള് എങ്ങോട്ടാ ഇങ്ങനെ ഓടുന്നേ.ലളിതാമ്മക്ക് ഈ വയസാൻ കാലത്ത് നിൻ്റെ ഒപ്പം ഓടാൻ ഒന്നും സാധിക്കില്ല കുഞ്ഞേ "പവിയെ നോക്കി ലളിതാമ്മ ശാസനയോടെ പറഞ്ഞു. " നാൻ നന്ദു അമ്മയെ കന്തപ്പോ ഓടി ബന്നതാ '' പവി കൊഞ്ചി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അപ്പോഴാണ അവർ അടുത്തിരിക്കുന്ന അപർണയെ ശ്രദ്ധിച്ചത്. " ഇത് മോളുടെ അമ്മ അല്ല. ഇത് വെറേ ഒരു ചേച്ചിയാ മോളേ " ലളിതാമ്മ പവിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. "അല്ല.ലളിതാമ്മ ബെറുതെ പറയ്യാ ഇത് ൻ്റെ അമ്മയാ" അപർണ്ണയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു. ഒപ്പം അവളുടെ കുഞ്ഞു മിഴികളും നിറഞ്ഞിരുന്നു. ലളിതാമ്മ നിസഹായതയോടെ അപർണ യെ നോക്കി. പവി പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. ഈ കുട്ടിയെ കാണുമ്പോൾ എന്തോ എനിക്കും നന്ദു മോളേ ഓർമ്മ വരുന്നു .

പക്ഷേ രൂപത്തിലോ ഭാവത്തിലോ ഇവർ തമ്മിൽ ഒരു സാമ്യവും ഇല്ല.ലളിതാമ്മ സ്വയം ഓർത്തു. " നന്ദു മോളുടെ അമ്മ ആണോ" " ആ അതെ " " പക്ഷേ എൻ്റെ പേര് നന്ദു എന്ന് അല്ല .അപർണ്ണ എന്നാ " അവളുടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് കൊണ്ട് അപർണ പറഞ്ഞു . "അല്ല ഇത് ൻ്റെ അമ്മയാ.അമ്മ എന്നെ പറ്റിച്ചാൻ നോക്കാ നിച്ച് അറിയാ" പവി പ്രതീക്ഷയോടെ അവളെ നോക്കി. അപർണ്ണ ഇരുകൈകളും കൊണ്ട് പവിയെ കോരി എടുത്തു.പവി അപർണ്ണയുടെ ഇരു കവിളിലും ഉമ്മ വച്ചു. " ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ലളിതമ്മേ ഇത് ൻ്റെ നന്ദു അമ്മയാണ് എന്ന് ''പവി ലളിതാമ്മയേ നോക്കി പറഞ്ഞു. " മോൾടെ പേര് എന്താ " അപ്പു പവിയുടെ നെറ്റിയിൽ തലോടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ''പല്ലവി .പക്ഷേ എല്ലാവരും പവീന്ന് വിളിച്ചും പക്ഷേ അച്ഛ എന്നേ പൊന്നുന്നാ വിളിച്ചാറ് ." "മോളുടെ അമ്മയോ " "ഇതാ എൻ്റെ അമ്മ" അപ്പുവിൻ്റെ കൈയ്യിൽ തൊട്ട് കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു. "പവി മതി വാ പോവാം " ലളിതാമ്മ പവിയെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ഇല്ല ഞാൻ ബരില്ല" അപ്പുവിൻ്റെ കഴുതിലൂടെ കൈയ്യിട്ട് പവി അവളുടെ തോളിൽ കിടന്നു.

"സോറി മോളേ.മോളേ കണ്ടപ്പോ ഇവൾക്ക് അവളുടെ അമ്മയെ പോലെ തോന്നി " " അത് സാരില്ലാ ആൻ്റീ.ചെറിയ കുട്ടിയല്ലേ. മോൾടെ അമ്മ എവിടെ " അത് കേട്ടതും ലളിതാമ്മയുടെ മുഖം വാടി. അത് കണ്ടപ്പോൾ അപർണക്ക് ആ കാര്യം ചോദിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് തോന്നി. " അപ്പൂ ''ഓഫീസിനു മുന്നിൽ നിന്നും ആരതി ഉറക്കെ വിളിച്ചു. "വാ പോവാം " ''ദാ വരുന്നു .ഒരു മിനിട്ട് '. അപ്പു ആരതിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.ഇത് കണ്ട ലളിതാമ്മ പവിയെ അപ്പുവിൻ്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ബലമായി വാങ്ങിച്ചു. "ന്നെ വിട് ലളിതാമേ ഇതെൻ്റെ അമ്മയാ" പവിയുടെ എതിർപ്പുകൾ വക വക്കാതെ അവർ അപ്പുവിൻ്റെ കൈയിൽ നിന്നും പവിയെ എടുത്തു. " കുട്ടി പൊയ്ക്കോളൂ." അപ്പുവിനെ നോക്കി ലളിതാമ്മ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അപ്പു അവരെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം ആരതിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.അവൾ ആരോടൊ ഫോണിൽ സംസാരിച്ച് നിൽക്കുകയാണ്. പവിയിൽ നിന്നും ഓരോ അടി മുന്നോട്ട് നടക്കുന്തോറും അപ്പുവിൻ്റെ മനസിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു സങ്കടം നിറഞ്ഞു നിന്നു. അപ്പു ആദിയുടെ (ആരതി)

കൈയ്യും പിടിച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു. ഗേറ്റിനടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ അപ്പു ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അപ്പോഴും നിറകണ്ണുകളോടെ അവളെ പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കുന്ന ആ കുഞ്ഞി കണ്ണുകൾ അപ്പുവിൻ്റെ മനസിൽ ഒരു നൊമ്പരം സൃഷ്ടിച്ചു. പിന്നീട് കോളേജിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ അപ്പു നിശബ്ദയായി നടക്കുകയാണ്. ആദി എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവളുടെ മനസ് മുഴുവൻ ആ നിറ കണ്ണുകളോടെ നിൽക്കുന്ന പവിയിൽ ആയിരുന്നു. "ഡീ.നീയെന്താ സ്വപ്നം കാണുകയാണോ " ആദി അവളുടെ തോളിൽ തട്ടി വിളിച്ചപ്പോൾ ആണ് അവൾ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്. "എന്താടി നിനക്ക് പറ്റിയത് " " അത് ഞാൻ ആ സ്കൂളിൽ വച്ച് ഒരു കുട്ടിയെ കണ്ടു. അവളെ കുറിച്ച് ഓർത്തതാ" ''നീ അവിടെ ആരോടോ സംസാരിച്ച് നിൽക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും എനിക്ക് ഒരു കോൾ വന്നു .അതോണ്ട് എനിക്ക് അവരെ കാണാൻ പറ്റിയില്ല" " ഉം " അപ്പു ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്യ്തു '' എന്നാലും എൻ്റെ അപ്പു നിനക്ക് ആ ചുള്ളൻ രുദ്രദേവൻ സാറിനെ കാണാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ ''വിഷയം മാറ്റാനായി ആദി രുദ്രൻ്റെ കാര്യം എടുത്തിട്ടു.

" അത് സാരി ല്യാ ട്ടോ. ഞാൻ ഫങ്ങ്ഷന് വരുമ്പോ കണ്ടോളാം" " പക്ഷേ നേരിട്ട് അടുത്ത് നിന്ന് കണ്ട പോലെ ആവില്ല ലോ .പിന്നെ അത് മാത്രമല്ല ഫങ്ങ്ഷൻ്റെ ആ തിരക്കിൽ സംസാരിക്കാൻ പോയിട്ട് ഒന്ന് കാണാൻ പോലും സാധിക്കില്ല". "ഓ അത് ഞാൻ സഹിച്ചു. അയാളെ കണ്ടില്ല എന്ന് വച്ച് ആകാശം ഒന്നും ഇടിഞ്ഞ് വീഴില്ലല്ലോ " "അതൊന്നും ഇല്ല.പക്ഷേ നിനക്ക് കാണാനോ, സംസാരിക്കാനോ പറ്റിയില്ല ലോ .ഞങ്ങൾ ഒക്കെ കണ്ടേ "ആദി ഇടം കണ്ണിട്ട് അപ്പുവിനെ നോക്കി കളിയാക്കി. പിന്നീട് കുറച്ച് സമയത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ ആദി ഓരൊന്ന് പറഞ്ഞ് അവളുടെ മൂഡ് ശരിയാക്കി.അല്ലെങ്കിലും ആദി അങ്ങനെയാണ്.ചെറുപ്പം മുതൽ അപ്പുവിൻ്റെ സന്തത സഹജാരി. പഠിത്തത്തിൽ ആദി മിടുക്കി ആണ്. അതു കൊണ്ട് തന്നെ ഡിഗ്രിക്ക് അവൾക്ക് സ്കോളർഷിപ്പോടുകൂടി വിദേശത്ത് പഠിക്കാൻ അഡ്മിഷൻ കിട്ടിയതാണ്. പക്ഷേ വിദേശത്ത് പോകുന്നതിന് ഒരാഴ്ച്ച മുൻപാണ് അപ്പുവിന് ഒരു അപകടം പറ്റുന്നത്.പിന്നീട് അപ്പുവിനും,അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾക്കും ഒരു ആശ്വാസമായി കൂടെ നിന്നത് ആദിയാണ്.അതിന് വേണ്ടി അവൾ തൻ്റെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ വരെ ഉപേക്ഷിച്ചു. അപ്പു അപകടത്തിൽ നിന്നും റിക്കവർ ആയി വീണ്ടും ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് വന്നപ്പോൾ ആണ് ആദി തൻ്റെ പoനം വീണ്ടും ആരംഭിച്ചത്. ഇപ്പോൾ കോളേജിന് ഒരു റാങ്കിന് പ്രതീക്ഷയുള്ള കുട്ടിയാണ് ആരതി . അവർ ഉച്ചക്ക് കോളേജിൽ തിരിച്ച് എത്തി.

ഉച്ചക്ക് ശേഷം ഉള്ള ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞതും അവർ കോളേജിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. അപർണ്ണക്ക് ബസ് ഇറങ്ങി കുറച്ച് ദൂരം വീട്ടിലേക്ക് നടക്കാൻ ഉണ്ട്. ആദിയുടെ വീടിൻ്റെ മുന്നിൽ തന്നെ ബസ് സ്റ്റോപ്പ് ഉള്ള കാരണം അവൾക്ക് നടക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല. ''അപ്പു നാളെ ഡ്രസ്സ് എടുക്കാൻ ഷോപ്പിൽ പോവണം മറക്കണ്ട " ബസ് ഇറങ്ങുന്നതിന് മുൻപ് അപർണയോടായി ആദി പറഞ്ഞു. ''ഇല്ല ടീ മറക്കില്ല" "ഇന്നത്തെ പോലെ നാളെയും വഴിയിൽ ആരോടെങ്കിലും വഴക്ക് ഉണ്ടാക്കി വരാൻ നേരം വൈകണം ട്ടോ " ''ആലോചിക്കാം"ആദിയെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് അപ്പു ബസ് ഇറങ്ങി. ചെറിയ ചാറ്റൽ മഴയുണ്ട്. അത് കാര്യമാക്കാതെ അപർണ മുന്നോട്ട് നടന്നു. * വൈകുന്നേരം വീട്ടിലെത്തിയതും ഒന്നും കഴിക്കാതെ മുഖം വീർപ്പിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ് പവി.രാവിലെ മുതൽ ഈ നേരം വരെ പവി ലളിതാമ്മയോട് ഒന്നും മിണ്ടിയിട്ടില്ല. പിണങ്ങി ഇരിക്കുന്നതിനുള്ള കാരണം വീട്ടിലുള്ള എല്ലാവരും മാറി മാറി ചോദിച്ചിട്ടും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. "നാൻ ൻ്റെ അച്ഛയോടു മാത്ര മിണ്ടൂ" . "മോൾ മിണ്ടണ്ട. പക്ഷേ ഈ പാല് കുടിക്ക് " ഗായത്രി കൈയ്യിലുള്ള പാൽ ഗ്ലാസ് പവിമോൾക്ക് നേരെ നീട്ടി. "ച്ച് ബേണ്ടാ ന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ ഗാച്ചൂ " പവി ഗായത്രിക്ക് എതിരെ മുഖം തിരിച്ചു. " മോള് ഈ പാല് കുടിച്ചില്ലേങ്കിൽ ഗാച്ചു മേമ്മക്ക് സങ്കടം ആവും " "ച്ച് ബേണ്ട "അവൾ പാൽ ഗ്ലാസ്സ് തട്ടി. പാൽഗ്ലാസ്സ് താഴേ വീണ് പൊട്ടി " പെണ്ണിനെ എല്ലാവരും കൂടി കൊഞ്ചിച്ചും, ലാളിച്ചും വഷളാക്കി. ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ല. അഹങ്കാരം എന്നല്ലാതെ ഇതിനൊക്കെ എന്താ പറയാ" പവിയെ നോക്കി അമ്മായി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞതും പിന്നിലുള്ള ആളെ കണ്ട് അവർ ഞെട്ടി... തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...