💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 21

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

"നിങ്ങൾ എന്താ ഈ പറയുന്നത്. നിങ്ങൾ അപർണയുടെ മാതാപിതാക്കൾ ഒക്കെ ആയിരിക്കാം പക്ഷേ ഇപ്പോൾ അവൾ രുദ്രൻ്റെ ഭാര്യ കൂടി ആണ് " ''ഭാര്യയോ നിങ്ങൾ എന്ത് ധൈര്യത്തിലാണ് ഇത് പറയുന്നത്. ഒരാളേ നിർബന്ധിച്ച് കല്യാണം കഴിച്ചു എന്ന് കരുതി ഭാര്യ ആവുമോ "മഹാദേവനുള്ള മറുപടി ആദിയാണ് നൽകിയത് "മോളേ രുദ്രൻ്റെ ഭാഗത്ത് തെറ്റ് ഉണ്ട് അത് ഞങ്ങൾ സമ്മതിക്കുന്നു. പക്ഷേ ഞങ്ങൾ ഈ വീട്ടിലെ എല്ലാവരും അപ്പുവിനെ മരുമകൾ ആയി അല്ല മകൾ ആയി തന്നെയാണ് കാണുന്നത് "മഹാദേവൻ ശാന്തമായി ആദിയോട് പറഞ്ഞു. ഇതെല്ലാം കണ്ട് അപ്പു ഒന്ന് പ്രതികരിക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ നിൽക്കുകയാണ്. അവൾ രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും രുദ്രൻ പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവ വ്യത്യസങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെയാണ് നിൽക്കുന്നത്. " അപ്പു വാ നമ്മുക്ക് പോവാം "ആദി അപ്പുവിൻ്റെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു .അവൾ ദയനീയമായി രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി എങ്കിലും രുദ്രൻ്റെ മൗനം അവളിൽ വേദന ഉണ്ടാക്കി. അപർണയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.

''മോള് സങ്കടപ്പെടേണ്ട .അച്ഛന് അറിയാം മോൾടെ ഭാഗത്ത് ഒരു തെറ്റും ഇല്ല എന്ന് .അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് അച്ഛനും, അമ്മയും മോളേ വിളിക്കാൻ വന്നത്." അപർണയുടെ അച്ഛൻ അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ആയി പറഞ്ഞു. "മോളേ അപ്പു നിനക്ക് ഞങ്ങളെ ഈ രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ട് മനസിലാക്കിയത് അല്ലേ. ഞങ്ങളുടെ സ്നേഹം കണ്ടതല്ലേ.അതെല്ലാം കണ്ടില്ല എന്ന് നടിച്ച് മോൾക്ക് ഞങ്ങളെ വിട്ട് പോവാൻ കഴിയാ" നിറമിഴിയോടെ വിലാസിനി പറഞ്ഞു. "അമ്മേ ഞാൻ പറയുന്നത് കൊണ്ട് ഒന്നും വിചാരിക്കരുത്. തൻ്റെ സ്വാർത്ഥ താൽപര്യത്തിന് വേണ്ടി കല്യാണം കഴിച്ച അമ്മയുടെ മകൻ മറ്റൊരു താൽപര്യം നേടാനായി ഞങ്ങളുടെ അപ്പുവിനെ ഉപേക്ഷിക്കില്ല എന്ന് അമ്മക്ക് ഉറപ്പ് പറയാൻ പറ്റുമോ " ആദിയുടെ ആ ചോദ്യത്തിനു മുന്നിൽ വിലാസിനിക്കും, മഹാദേവനും ഉത്തരം നൽകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. "വാ അപ്പു പോവാം " ആദി അപ്പുവിൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് തിരിഞ്ഞ് നടക്കാനായി ഒരുങ്ങി. ''അപ്പു " അത്രയും നേരം മൗനമായി നിന്ന ഗായത്രി ഓടി വന്ന് അപർണയുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു.

" അപ്പു പോവല്ലേ അപ്പു .നിനക്ക് അറിയില്ലേ എനിക്ക് നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം, നമ്മുടെ പവിക്ക് നിനോടുള്ള ഇഷ്ടം.'' അപർണ പവിയേ ഒന്ന് നോക്കി. അവൾക്ക് അവിടെ നടക്കുന്നത് എന്താണ് എന്ന് മനസിലായില്ലെങ്കിലും അപർണ അവിടെ നിന്നും പോവുകയാണ് എന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായിരുന്നു. അതിൻ്റെ തെളിവായിരുന്നു പവിയുടെ നിറ മിഴികൾ. * അപ്പു നീ നിൻ്റെ പവിയെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോവുകയാണോ. രണ്ട് ദിവസത്തെ പരിചയം മാത്രമേ ഉള്ളൂ എങ്കിലും അവൾ എൻ്റെ സ്വന്തം മകൾ ആണ്. പക്ഷേ രുദ്രൻ. അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്കുകയാണ്.ഒരു പക്ഷേ അയാളുടെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞ് പോകണം എന്നായിരിക്കും അയാളുടെ ആഗ്രഹം. തെറ്റ് എൻ്റെ താണ്. അർഹിക്കാത്തത് ഞാനാണ് ആഗ്രഹിച്ചത്. രുദ്രൻ്റെ മനസിൽ നന്ദു മാത്രമേ ഉള്ളൂ. ഇനിയും അവൾ മാത്രമോ ഉണ്ടാകൂ. അത്രത്തോളം ഹ്യദയത്തിൽ അലിഞ്ഞ ആത്മാവിൽ തൊട്ട പ്രണയമാണ് അവരുടേത്. അവിടെ ഈ അപർണക്ക് സ്ഥാനം ഇല്ല . താൻ കൂടെ ചെല്ലും എന്ന വിശ്വാസത്തിലാണ് അച്ഛനും അമ്മയും വന്നത്. എനിക്ക് വേണ്ടിയാണ് ആദി ഇവരോട് ഇത്രയും ദേഷ്യത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നത്. എനിക്ക് വേണ്ടി സ്വന്തം സ്വപ്നങ്ങളും ,ആഗ്രഹങ്ങളും വേണ്ടാ എന്ന് വച്ചവളാണ് ആദി.

അവളെ സങ്കടപ്പെടുത്തി കൂടാ .അതു കൊണ്ട് തന്നെ നീ അച്ഛനും, അമ്മക്കും, ആദിക്കും ഒപ്പം പോവണം അപ്പു ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് സ്വയം ഒരു തിരുമാനം എടുത്തു. * ആദി അപർണയുടെ കൈ പിടിച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു. " എട്ടാ ദാ അപ്പു പോവുന്നു. അവളോട് പോവണ്ട എന്ന് പറയ് എട്ടാ.ഏട്ടൻ്റെ ഭാര്യ അല്ലേ അവൾ. അപ്പോ എട്ടൻ പറഞ്ഞാ അവൾ പോവില്ല. അവളോട് പോവണ്ട എന്ന് പറയ് എട്ടാ " ഗായത്രി രുദ്രനോട് കരഞ്ഞ് പറഞ്ഞു. പക്ഷേ ഇരു കൈകളും കെട്ടി രുദ്രൻ പ്രതികരിക്കാതെ തന്നെ നിൽക്കുകയാണ്. ** അവളെ തടയാൻ എനിക്ക് എന്ത് അവകാശമാണ് ഉള്ളത്.വെറും ഒരു താലി ചരടിൻ്റെ ബന്ധം മാത്രമേ ഉള്ളൂ.പവി മാത്രമാണ് ഞങ്ങളെ തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരേ ഒരു കണ്ണി. അതു കൊണ്ട് ഇനിയും എൻ്റെ സ്വാർത്ഥതക്ക് വേണ്ടി അവളുടെ ഭാവി ഇല്ലാതാക്കി കൂട. എനിക്ക് ഒരിക്കലും അവളെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ല. പിന്നെന്തിന് ഞാൻ അവളെ തടയുന്നത്. അവൾ പോയി രക്ഷപ്പെടട്ടേ രുദ്രൻ സ്വയം ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് മനസിനെ നിയന്ത്രിച്ചു. * "ഡാഡ് അപ്പുവിനോട് പോവണ്ട എന്ന് പറ .അമ്മ അപ്പുവിനോട് ഒന്ന് പറയ് "

പക്ഷേ എല്ലാവരും മൗനമായി നിൽക്കുകയാണ്. അപ്പുവിൻ്റെ കൈയ്യും പിടിച്ച് ആദി ആ വീടിൻ്റെ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.ഒപ്പം അച്ഛനും, അമ്മയും ഉണ്ട്. മുന്നോട്ട് നടക്കുന്തോറും അപർണയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. " അമ്മ. പോവണ്ട അമ്മ. പവി മോള് ഇനി കുറുമ്പ് കാണിച്ചില്ല.നാൻ നല്ല കുട്ടി ആയിരിച്ചാം അമ്മേ" രുദ്രൻ്റെ കൈയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന പവി ഉറക്കെ വിളിച്ചു. ആ വിളി അപർണയുടെ കാതുകളിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു.അടുത്ത നിമിഷം ആദിയുടെ കൈ വിട്ട് അപ്പു വീട്ടിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് ഓടി. ഓടി വന്ന അപർണ രുദ്രൻ്റെ കൈയിൽ ഇരിക്കുന്ന പവിയെ പിടിച്ച് വാങ്ങി. അവളുടെ മുഖത്ത് നിർത്താതെ ഉമ്മ വച്ചു . "അമ്മ പോബണ്ട" പവി അപർണയുടെ കഴുത്തിലൂടെ കൈ ഇട്ട് പവി അവളുടെ മാറിൽ തല ചായ്ച്ച് കിടന്നു . അപ്പുവിൻ്റെ ആ പ്രവ്യത്തിയിൽ ആദിയും ,അച്ഛനും ,അമ്മയും ഞെട്ടി നിന്നു. അപർണ പവിയുമായി അവരുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു. " എന്നോട് ക്ഷമിക്ക് അച്ചാ. എൻ്റെ മോളേ വിട്ട് ഒരിക്കലും എനിക്ക് വരാൻ കഴിയില്ല. എന്നോട് ക്ഷമിക്ക് അമ്മേ " "സാരല്യാ മോളേ ഞങ്ങൾക്ക് മോളേ മനസിലാകും.

എത്രയോക്കെ അകറ്റാൻ ശ്രമിച്ചാലും രക്തം രക്തതെ തിരിച്ചറിയും എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണ്" "സോറി ടി. ഞാൻ പ്രസവിച്ചില്ലെങ്കിലും എൻ്റെ സ്വന്തം മോളാണ് പവി.എനിക്ക് വേണ്ടി നിൻ്റെ ജീവിതം പോലും വേണ്ടാ എന്ന് വച്ചവൾ ആണ് നീ. പക്ഷേ ഈ ഒരു കാര്യത്തിൽ നീ എന്നേ ഒന്ന് മനസിലാക്ക്'' "എനിക്ക് മനസിലാവും നിൻ്റെ മനസ്". എല്ലാ സത്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞിട്ടും നിന്നേ പവിയിൽ നിന്നും അകറ്റാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല അപ്പു.( ആദി ആത്മ) ''അപ്പുവിന് ഇവിടെ നിൽക്കാൻ ആണ് താൽപര്യം എങ്കിൽ അവൾ ഇവിടെ തന്നെ നിന്നോട്ടേ .പക്ഷേ ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഇവളെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകുകയാണ്." * രുദ്രനും അപർണയുമായുള്ള കല്യാണം നാടറിയിച്ച് നടത്താൻ 2 വീട്ടുക്കാരും തിരുമാനിച്ചു. വലിയ ആർഭാടമൊന്നും ഇല്ലാതെ കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ വച്ച് നടത്താൻ ആണ് തിരുമാനം. കല്യാണം വരെ അപ്പു സ്വന്തം വീട്ടിൽ തന്നെ നിൽക്കട്ടെ എന്ന് രണ്ട് വിട്ടുക്കാരും തിരുമാനിച്ചു. * " അച്ചേ ഞാൻ അമ്മടെ ഒപ്പം പോവട്ടേ'' വീട്ടിലേക്ക് പോവാൻ അപ്പുവും വിട്ടു ക്കാരും നിൽക്കുന്ന സമയം പവി രു ദ്രനോട് കെഞ്ചി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "പവിയോടോപ്പം ഞാനും പോട്ടേ ഡാഡ് " പവിയോടൊപ്പം ഗായത്രിയും പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും വിലാസിനി കണ്ണുരുട്ടി ഗായത്രിയെ പേടിപ്പിച്ചെങ്കിലും അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ ഗായത്രി വീണ്ടും അച്ചനോട് കെഞ്ചി...... തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...