💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 25

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

" രുദ്രൻ സത്യത്തിൽ അയാൾ എൻ്റെ ആരാണ്. എൻ്റെ കഴുത്തിൽ താലിക്കെട്ടി എന്നതിലുപരി ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധവും ഇല്ല.പിന്നെ എന്തിന് അയാളെ കാണുമ്പോൾ എൻ്റെ മനസ് ഇത്രത്തോളം സന്തോഷിക്കുന്നു . അയാളുടെ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് ,അല്ലെങ്കിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി കൊണ്ട് എൻ്റെ മനസിലെ എല്ലാ സങ്കടങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കുന്നു.'' രാത്രി അപർണ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്. തുറന്നിട്ട ജനൽ പാളികൾക്കിടയിലൂടെ ഒരു നേർത്ത കാറ്റ് അവളെ തഴുകി പോയി. ചെമ്പക മണം നിറഞ്ഞ് നിന്ന ആ കാറ്റിൻ്റെ ഗന്ധം കണ്ണുകൾ അടച്ച് അവൾ ഒരിക്കൽ കൂടി ഉള്ളിലേക്ക് അവാഹിച്ചു.ഇരു മിഴികളും അടക്കുമ്പോൾ മുന്നിൽ വരുന്നത് രുദ്രൻ്റെ ആ പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞ മുഖമാണ്. "വേണ്ട അപ്പു അർഹത ഇല്ലാത്തതൊന്നും ആഗ്രഹിച്ചു കൂടാ" അവൾ തൻ്റെ മനസിനെ സ്വയം വിലക്കി. രുദ്രൻ നന്ദുവിൻ്റെത് മാത്രമാണ്. ആ ഹൃദയത്തിൽ അവൾക്ക് മാത്രമാണ് സ്ഥാനമുള്ളു. പവിമോൾക്ക് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കുന്നത്. നൊന്തു പ്രസവിച്ചില്ലെങ്കിൽ കൂടി അവൾ എൻ്റെ സ്വന്തം മകൾ തന്നെയാണ്. *

" അച്ചേ എനിച്ച് ഒറക്കം ബരണില്ല. എനിച്ച് അമ്മയെ കാണാൻ തോന്നാ " രുദ്രൻ്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നു കൊണ്ട് പവി സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. രുദ്രൻ അതിന് ഒരു മറുപടിയും നൽകിയില്ല.സത്യത്തിൽ പവി പറഞ്ഞതു പോലും രുദ്രൻ കേട്ടിരുന്നില്ല. അവൻ്റെ ചിന്തയിൽ മുഴുവൻ അപർണയുടെ ആ നിറമിഴികൾ ആയിരുന്നു. " അച്ചേ ''രുദ്രൻ മറുപടി പറയാത്തതിനാൽ പവി ഒന്നുകൂടി അവനെ തട്ടി വിളിച്ചു. "എനിച്ച് അമ്മേനേ കാണണം" " മോള് പിന്നെ എന്തിനാ ഇവിടേക്ക് വന്നത്. അവിടെ തന്നെ നിൽക്കായിരുന്നില്ലേ " " ഞാൻ ഇബക്ക് ബരണില്ല എന്ന് പറഞ്ഞതാ അച്ചേ. അപ്പോ അമ്മ പറഞ്ഞു എന്നേ കാണാതെ അച്ചക്ക് സങ്കടം ആവുംന്ന്. പിന്നെ പോവുമ്പോ കരയേം, വാശിപ്പിടിക്കുകയും ചെയ്യരുത് എന്ന് പറഞ്ഞു. എനിച്ച് അബടന്ന് വരുമ്പോ കുറേ സങ്കടം ബന്നു അച്ചേ .പക്ഷേ അമ്മ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ കാരണം ഞാൻ കരഞ്ഞില്ല. പക്ഷേ അമ്മ കരഞ്ഞു കൊറേ കരഞ്ഞു. ഞാൻ ഇബടക്ക് ബരാൻ നേരം അമ്മ കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് കൊറേ ഉമ്മ തന്നു അച്ചേ " രുദ്രൻ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്യുതു.പവി കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും ഉറങ്ങി.

രുദ്രൻ പതിയെ ബെഡിൽ കിടത്തി. വീഴാതിരിക്കാൻ അവളുടെ ഇരു സൈഡിലും തലയണ വച്ചു. ബാൽക്കണിയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് രുദ്രൻ പതിയെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.പവി അവളുടെ ചേച്ചിയുടെ മോൾ ആണ് എന്ന് അറിയാതെ തന്നെ അവൾ പവിയെ ഒരു പാട് സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്. "ശരിക്കും അവൾ മറ്റുള്ളവർക്ക് വേണ്ടി സ്വന്തം ഇഷ്ടങ്ങൾ വേണ്ടാ എന്ന് വക്കുകയാണ്. പക്ഷേ എന്തിന്.ഞാൻ അവളെ ഒരിക്കലും ഭാര്യയായി കാണില്ല എന്ന് അവൾക്ക് അറിയാം .പക്ഷേ പവിക്ക് വേണ്ടി അവൾ സ്വന്തം ജീവിതം ഇല്ലാതാക്കുകയാണ്" രുദ്രൻ ബാൽക്കണിയിലെ കൈവരിയിൽ പിടിച്ച് കുറച്ച് നേരം ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു. " നന്ദു. നീ എന്തിനാ എന്നേ വിട്ട് പോയത്. അതു കൊണ്ടല്ലേ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ സംഭവിച്ചത്. സ്നേഹിച്ച് കൊതി തീരും മുൻപേ പോയില്ലേ പെണ്ണേ നീ." ആകാശത്തെ ഒരു കുഞ്ഞു നക്ഷത്രത്തെ നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു. അത് പറയുമ്പോൾ അവൻ്റെ സ്വരവും ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത് മനസിലായപോലെ ആ കുഞ്ഞു നക്ഷത്രം അവനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിമ്മി കാണിച്ചു. ഒപ്പം രുദ്രൻ്റ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു.

അവൻ ഒരു നിമിഷം കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ച് നന്ദുവിൻ്റെ ഓർമകളിലേക്ക് പോയി. പക്ഷേ അവിടെ തെളിഞ്ഞ് വന്നത് അപർണയുടെ മുഖം മാത്രമായിരുന്നു.* ഈ രുദ്രനെ വിട്ട് പോയ സതി ദേവി പുനർജനിച്ച് പാർവ്വതിയായത് അറിയാതെ. ഈ മഹാദേവൻ്റെ പാർവതിയെ അറിയാതെ അവൻ്റെ മനസും വിരഹ വേദനയാൽ നീറി.* * ഒന്ന് ഉറങ്ങി എഴുന്നേറ്റ രുദ്രൻ ബെഡിൽ പവിയെ തിരഞ്ഞെങ്കിലും അവളെ കാണാനില്ല. രുദ്രൻ ചാടി പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്യ്ത് പവിയെ ചുറ്റും നോക്കി. ബെഡിൻ്റെ ഒരു അരികിലായി ഇരുന്ന് തേങ്ങുന്ന പവിയെ കണ്ടതും രുദ്രൻ അത്ര നേരം അടക്കി വച്ച ശ്വാസം ഒന്ന് നേരേ വീട്ടു. ''അച്ചടേ പൊന്നിന് ഇത് എന്താ പറ്റിയെ " രുദ്രൻ പവിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. "എനിച്ച് അമ്മേനേ കാണണം അച്ചേ .എന്നേ അമ്മടെ അടുത്ത് കൊണ്ടാക്കി താ" പവി തേങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ഇപ്പോ എങ്ങനേയാ പോവാ മോളേ ഇപ്പോ രാത്രി ആയില്ലേ .അവർ ഒക്കെ ഉറങ്ങി കാണും" "എനിച്ച് അമ്മേ നേ ഇപ്പോ തന്നെ കാണണം" ''മോള് കരയല്ലേ. അമ്മ രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞാ ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ വരും.പിന്നെ മോളോടൊപ്പം എപ്പോഴും അമ്മ ഉണ്ടാകും " " ശരിക്കും "കണ്ണ് തുടച്ച് കൊണ്ട് പവി ചോദിച്ചു. "അതെന്നേ " " എന്നാ എനിച്ച് ഇപ്പോ അമ്മേനേ ഒന്ന് ഫോണിൽ വിളിച്ച് തരോ "

" ഇപ്പോ രാത്രി ആയില്ലേ. അമ്മ ഉറങ്ങി കാണും. പിന്നെ അത് മാത്രമല്ല അമ്മടെ നമ്പർ അച്ചടെ അടുത്ത് ഇല്ല. നാളെ രാവിലെ ഗായത്രിടെ അടുത്ത് നിന്ന് നമ്പർ വാങ്ങിട്ട് നമ്മക്ക് അമ്മയെ വിളിക്കാം." " ബേണ്ട ഇപ്പോ വിളിച്ചണം " പവി ബെഡിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി മേശക്കരികിലേക്ക് നടന്ന് അവളുടെ കുഞ്ഞു ബാഗിൽ നിന്നും ഒരു കടലാസ് കഷ്ണം എടുത്ത് കൊണ്ട് വന്നു. " ഇത് അമ്മടെ നമ്പറാ. ഇന്നലെ അമ്മ തന്നതാ. അച്ച അമ്മേനേ വിളിച്ച് "പേപ്പർ രുദ്രന് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു. പവിയുടെ മുഖഭാവം കണ്ട് എതിർക്കാൻ രുദ്രന് തോന്നിയില്ല. അവൻ ആ നമ്പർ വാങ്ങി അതിലേക്ക് ഡയൽ ചെയ്യ്തു .അപർണ ഈ സമയത്ത് വിളിച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നതിൽ എന്തെങ്കിലും കരുതുമോ എന്ന ഒരു ആശങ്ക രുദ്രൻ്റെ മനസിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു . ** നേരെ കുറേയായിട്ടും ഉറക്കം വരാത്തതിനാൽ അപർണ ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് നേരെ ജനാലക്കരികിലേക്ക് നടന്നു. രാത്രിയായതിനാൽ പാടത്തു നിന്നും നല്ല തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ കാറ്റിൽ തൊടിയിലെ ചെമ്പക മരം ആടി ഉലയുന്നത് അവൾ നോക്കി നിന്നു. നല്ല നിലാവുണ്ടായിരുന്നതിനാൽ മുറ്റത്ത് നല്ല വെളിച്ചം ഉണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്യ്തതും അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി. സമയം 12 മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ഈ സമയത്ത് ആരാണ് വിളിക്കുന്നത് എന്നോർത്ത് അവൾ ഫോൺ മേശപ്പുറത്ത് നിന്ന് എടുത്ത് . നമ്പർ മാത്രമേ ഉള്ളു. അപർണ കോൾ അറ്റൻ്റ് ചെയ്തു. "ഹലോ " " ഹലോ. " രുദ്രൻ്റ് ശബ്ദം കേട്ടതും അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിച്ചു. തുടർന്ന് അവളോട് എന്ത് സംസാരിക്കണം എന്ന് അറിയാത്തതുകൊണ്ട് രുദ്രൻ ഫോൺ നേരെ പവിക്ക് കൊടുത്തു. കുറച്ച് നേരം അപർണയോട് സംസാരിച്ചപ്പോൾ തന്നെപവിയുടെ സങ്കടം എല്ലാം മാറിയിരുന്നു. ഫോൺ സ്പീക്കറിൽ ഇട്ടതിനാൽ അപർണ പറയുന്നത് രുദ്രനും കേൾക്കാമായിരുന്നു. അപർണ പവി ഉറങ്ങുന്നതിനായി കഥ പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി. കഥ പകുതി പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും പവി ഉറങ്ങിയിരുന്നു. "അപർണ്ണ പവി ഉറങ്ങി. ഈ സമയത്ത് വിളിച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചതിൽ സോറി " " അത് കുഴപ്പമില്ല" "Ok എന്നാ good night " " ഉം ശരി" അപർണ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യ്തു." " അയാൾ എന്നേ ഒരു അപരിചിതയായി മാത്രമായാണ് കാണുന്നത്. അതു കൊണ്ട് അല്ലേ എന്നോട് സോറി പറയുന്നത് "അപർണയുടെ മനസ് ഓരോന്ന് ആലോപിച്ച് നീറി. എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയ അവൾ രാവിലെ ആദിയുടെ വിളി കേട്ടാണ് ഉണർന്നത്. " അപ്പു നീ ഇത്ര നേരമായും എണീറ്റില്ലേ. സമയം എത്രയായി എന്നാ വിചാരം. ഇന്ന് കോളേജ് ഫണ്ട്ഷന് പോവണ്ടേ." " ഞാൻ വരുന്നില്ലെടി നീ പോയിട്ട് വാ ''

"അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല. മറ്റാരു വന്നില്ലെങ്കിലും നീ വരണം.കാരണം ഗെസ്റ്റ് കളിൽ ഒരാൾ നിൻ്റെ ഭർത്താവ് അല്ലേ " ഭർത്താവ് ആ വാക്ക് കേട്ടതും അവളുടെ ഉള്ള ഒന്ന് പൊള്ളി. " നീ ഇങ്ങനെ അന്തം വിട്ട് ഇരിക്കാതെ എണീറ്റ് റെഡിയാവ്'' ആദി അവളെ ഉന്തി തള്ളി കുളിക്കാൻ പറഞ്ഞയച്ചു. കോളേജിൽ എത്തിയതും അപർണ തൻ്റെ ഫ്രണ്ട്സിനൊപ്പം കൂടി .അവരോട് കളിച്ച് ചിരിച്ച് സംസാരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവളുടെ മനസിൽ ഒരു കടൽ തന്നെ ഇരമ്പിയിരുന്നു. മുന്നിലെ റോയിൽ തന്നെ ഇരിക്കാൻ എല്ലാവരും നിർബന്ധിച്ചെങ്കിലും അവൾ അത് സമ്മതിക്കാതെ എറ്റവും പുറകിൽ ചെന്ന് രുദ്രൻ്റെ കണ്ണ് എത്താത്ത ഒരിടത്ത് ചെന്ന് ഇരുന്നു. പക്ഷേ അവളുടെ ഒഴിഞ്ഞു മാറ്റം മനസിലാക്കിയ ആദി അവളെ പിടിച്ച പിടിയാലേ മുന്നിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇരുത്തി. ഗെസ്റ്റ്കൾ ഓരോരുത്തരായി വരാൻ തുടങ്ങി. സമയം മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിനനുസരിച്ച് അപർണയുടെ ഉള്ളിലും ഭയം കൂടി കൂടി വന്നു. ഫങ്ങ്ഷൻ തുടങ്ങി 15 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞതും രുദ്രൻ്റെ ബ്ലാക്ക് ഓഡി കാർ കോളേജ് ഗേറ്റ് കടന്നു വന്നു. രുദ്രൻ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി ഓഡിറ്റോറിയത്തിലേക്ക് വന്നതും ഉറക്കം തൂങ്ങി ഇരുന്ന പിട കോഴികൾ എല്ലാം തല പൊക്കി. ഫങ്ങ്ഷത്തെ ഉദ്ഘാടന പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞ് ഓരോ ഗസ്റ്റുകളായി പ്രസംഗിക്കാൻ തുടങ്ങി.

രുദ്രൻ്റെ ഊഴമെത്തിയതും അപർണയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിച്ചു. ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ബിസിനസ് രംഗത്തെ പുതിയ അവസരങ്ങളെ കുറിച്ചും, തൊഴിൽ മേഖലയേയും കുറിച്ച് ആണ് രുദ്രൻ പ്രസംഗിച്ചത്. വളരെ കുറച്ച് വാക്കുകൾ കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ പ്രസംഗം അവസാനിപ്പിച്ചതും ആൻഗർ അവനെ തടുത്ത് നിർത്തി. " Mr rudhra Dev mahajan ഒരു ബിസിനസ് മാൻ മാത്രം അല്ല നല്ല ഒരു ഗായകനും കൂടിയാണ്. സാർ ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ഒരു പാട്ട്" ഇത് കേട്ടതും വിദ്യാർത്ഥികൾക്കിടയിൽ നിന്നും കൈയ്യടികളും ആർപ്പുവിളികളും ഉയർന്നു. എന്നാൽ രുദ്രൻ്റെ ഉള്ളിൽ ദേഷ്യം നുരഞ്ഞ് പൊന്തുകയാണ് ചെയ്തത്.പക്ഷ ഇങ്ങനെ ഒരു അവസരത്തിൽ അത് അവന് പുറത്ത് കാണിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. അപ്പോഴേക്കും ഗിറ്റാറുമായി വന്ന് ഒരു പെൺകുട്ടി അവന് നേരെ നീട്ടി. രുദ്രൻ അത് വാങ്ങി. വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം രുദ്രൻ തൻ്റെ പ്രാണൻ ആയിരുന്ന ഗിറ്റാർ വീണ്ടും കൈകളിൽ എടുത്തു. ഗിറ്റാറിൽ ടൂൺ അഡ്ജൻ്റ് ചെയ്യ്ത് പ്ലേ ചെയ്യുന്നതിനോപ്പം അവൻ പാടാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോഴും രുദ്രൻ്റെ കണ്ണുകൾ ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ ആരേയോ തിരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ തിരയൽ അവസാനം ചെന്ന് എത്തിയത് അപർണക്ക് മേൽ ആയിരുന്നു. രുദ്രൻ തന്നെയാണ് നോക്കുന്നത് എന്ന് മനസിലാക്കിയ അപർണയുടെ ഉള്ളം എന്തോ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു.

അവളും ആ പാട്ടിനോപ്പം അലിഞ്ഞ് ചേർന്നു . ഒരു നോക്ക് കാണുവാന്‍ കാത്തിരുന്നവള്‍ മിഴിയകന്നു പോയോ.. ഒരു കാറ്റു പോലെയെന്‍ കൂടെവന്നവള്‍ വഴിമറന്നു പോയോ... ഒരു കഥയായി അവളകലും.. അവളുടെ തേന്‍ചിന്തുകള്‍ നോവുകളായ് പടരും... അലയുമൊരു കാറ്റിന്‍ ഇതളുകളായ് വിടപറയാന്‍ ഇന്നെന്തേ ഈ വഴിയില്‍... വഴി മറയുമേതോ നിഴലിന്‍..വിരലുകളാല്‍ അരികിലോരോമല്‍ തിരിയണയും നിമിഷമിതോ അലിയുമൊരു പാട്ടിന്‍ മധുകണമായ് ചെറു കിളികള്‍ ഇനി മെല്ലെ ചിറകുണരും അരികിലൊരു കാറ്റിന്‍ ചിറകുകളാല്‍ പ്രിയമെഴുമോമല്‍ കുളിരണിയും പുലരികളില്‍ പാട്ടിലെ ഓരോ വരിയും നന്ദുവിനു വേണ്ടിയാണ് പാടിയത് എന്ന് അപർണക്കും മനസിലായിരുന്നു. നന്ദു അത്രമേൽ അയാളുടെ ആത്മാവിൽ അലിഞ്ഞ് ചേർന്നിരുന്നു . രുദ്രൻ ഉടൻ തന്നെ ഓഡിറ്റോറിയം വിട്ട് പുറത്തിറങ്ങി.തൻ്റെ കാറിൽ കയറി .ഒരു നോക്കെങ്കിലും കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അപർണയുടെ ഉള്ളം കൊതിച്ചു. രുദ്രൻ്റെ കാർ കോളേജ് ഗേറ്റ് കടന്ന് പോകുന്ന വരെ അപർണ പ്രതിക്ഷയോടെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. പക്ഷേ അത് വിഫലം ആണെന്ന് മനസിലായ അവൾ തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. എന്നാൽ രുദ്രൻ ഇതെല്ലാം കാറിൻ്റെ മിററിലൂടെ കാണുന്ന കാര്യം അപർണയും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.... തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...