💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 26

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

ദിവസങ്ങൾ വേഗത്തിൽ കടന്നു പോയി രുദ്രൻ്റെയും, അപർണയുടേയും വിവാഹ ദിവസം വന്നേത്തി. അപർണ സർവ്വാഭരണ വിഭൂഷിതയായി കല്യാണമണ്ഡപത്തിൽ കയറി .പൂജാവിധികൾക്ക് ശേഷം പൂജാരി നീട്ടിയ മഞ്ഞ ചരിടൽ കോർത്ത ആ ആലിലത്താലി രുദ്രൻ ഒരിക്കൽ കൂടി അപർണയുടെ കഴുത്തിൽ കെട്ടി. സിന്ദൂരം അവളുടെ സീമന്തരേഖയിൽ ചാർത്തി .അപർണ ഇരു കൈകളും കൂപ്പി കണ്ണടച്ച് കൊണ്ട് പ്രാർത്ഥിച്ചു. "ഇനിയുള്ള എഴേഴു ജന്മവും എനിക്ക് സ്വന്തമായ് ഈ മനുഷ്യനെ തരണം എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കാൻ എനിക്ക് ആവില്ല. പകരം ഈ ഉള്ള ജന്മം ഈ മനുഷ്യനെ എനിക്ക് എൻ്റെ ജീവൻ്റെ പാതിയായ് തരണേ.അടുത്ത ജന്മം നന്ദുവിന് സ്വന്തമായ് ഞാൻ തിരിച്ച് നൽകി കൊള്ളാം ഭഗവാനേ." അപർണയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. "നന്ദു എന്നേ വിട്ട് പോയ ആ ദിവസത്തിൽ തന്നെ വിധി എന്നേ കൊണ്ട് മറ്റൊരാളുടെ കഴുത്തിൽ താലി അണിയിപ്പിച്ചു. പക്ഷേ ഈ ജന്മം മാത്രമല്ല ഇനി ഉള്ള എഴു ജന്മത്തിലും എൻ്റെ പ്രണയം നീ മാത്രമായിരിക്കും നന്ദു.

ഇത് ഞാൻ നിനക്ക് തരുന്ന വാക്കാണ്.'' കല്യാണം വളരെ ചെറിയ രീതിയിൽ ആണ് നടത്തിയത്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചക്ക് എല്ലാ ബന്ധുക്കളും ഒരുമിച്ച് രുദ്രൻ്റെ വീട്ടിൽ എത്തി. രുദ്രൻ്റെ അമ്മ ഒരിക്കൽ കൂടി അപർണക്ക് വിളക്ക് നൽകി വീടിനകത്തേക്ക് കയറ്റി. ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് ബന്ധുക്കൾ എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞ് പോവാൻ തുടങ്ങി. രാവിലെ മുതൽ ഈ നേരം വരെ അപർണയുടെ കൈയ്യും പിടിച്ച് പവി ഉണ്ടായിരുന്നു. ''മോള് പോയി ഈ വേഷം ഒക്കെ മാറി വാ .മുത്തശ്ശിയും മറ്റുള്ളവരും വീട്ടിലേക്ക ഇറങ്ങാൻ നിൽക്കാ. അപ്പോഴേക്കും മോൾ പോയി ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയിട്ട് വാ '' പവിമോളേ ഗായത്രിയുടെ കയ്യിൽ എൽപ്പിച്ച് അപ്പു രുദ്രൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. മുറിയിൽ ആരും ഇല്ല എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തിയ ശേഷം അവൾ മുറിക്ക് ഉള്ളിൽ കയറി. വാതിൽ ചാരിയതിനു ശേഷം അവൾ നേരെ കണ്ണാടിക്ക് മുൻപിലേക്ക് നടന്നു. മുല്ലപ്പൂവും, ആഭരണങ്ങളും അഴിച്ച് വച്ചപ്പോൾ തന്നെ അവൾക്ക് പകുതി ആശ്വാസം തോന്നി. അവൾ കണ്ണാടിയിൽ തൻ്റെ പ്രതിബിംബം നോക്കി. കഴുത്തിൽ രുദ്രൻ എന്ന് കൊത്തി വച്ച ആ താലി കൈകളിൽ എടുത്തു.

അതിൽ അവൾ ഒന്ന് ഉമ്മ വച്ചു. വിയർപ്പിനാൽ നെറ്റിയിലെ കുങ്കുമം പരന്നിരിക്കുന്നു. " ഞാൻ എന്നാണ് അയാളെ സ്നേഹിച്ചത് " കണ്ണാടിയിലെ തൻ്റെ പ്രതിബിംബത്തെ നോക്കി അവൾ ചോദിച്ചു. ''സ്നേഹത്തോടെ ഒരു വാക്കോ, നോക്കോ അയാളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല പിന്നെ എന്തിന് ഇതൊക്കെ. അയാൾ പവി മോളുടെ ഭാവിക്ക് വേണ്ടിയാണ് എന്നേ കല്യാണം കഴിക്കാൻ തയ്യാറായത്. പക്ഷേ ഞാനോ, ആർക്ക് വേണ്ടി.പവി എൻ്റെ ആരും അല്ല പിന്നെന്തിന് ഞാൻ ഈ കല്യാണത്തിന് തയ്യാറായി. " ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരു ആയിരം ചോദ്യങ്ങൾ അവളുടെ മനസ് അവളോടായി ചോദിച്ചു. കുറച്ച് നേരം ആലോചിച്ച് നിന്നതിനു ശേഷം അവൾ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നതും അവളുടെ കണ്ണ് ചെന്ന് ഉടക്കിയത് നന്ദുവിൻ്റെ ഫോട്ടോയിൽ ആണ്. അവൾ ആ ഫോട്ടോക്കരികിലേക്ക് നടന്നു. നന്ദുവിനെ കാണുമ്പോൾ എന്തോ ഇവൾ എൻ്റെ ആരൊക്കെയോ ആണ് എന്ന ഒരു തോന്നൽ.

അവൾ ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു ഡ്രസ്സ് എടുത്ത് നേരെ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് കയറി. ബന്ധുക്കൾ ഓരോരുത്തരായി പിരിഞ്ഞ് പോവാൻ തുടങ്ങിയതും രുദ്രൻ നേരെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.സ്റ്റയർ കയറുന്നതിനിടയിൽ അവൻ തൻ്റെ കൈകളിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി. തൻ്റെ വിരലിൽ അപർണ എന്ന് എഴുതിയ ആ മോതിരത്തിൽ അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി.ആ മോതിരം വിരലിൽ അണിയിച്ചതു മുതൽ കൈ ചുട്ടു പൊള്ളുന്ന പോലെ അവന് അനുഭവപ്പെട്ടു. രുദ്രൻ റൂമിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ച് വിരലിൽ കിടന്ന മോതിരം ഊരി താഴേക്ക് എറിഞ്ഞു. ആ മോതിരം നേരെ ചെന്ന് വീണത് ബാത്ത് റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വീണ അപർണയുടെ കാൽചുവട്ടിലാണ്. പെട്ടെന്ന് എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് അപർണക്ക് മനസിലായില്ല. അപർണ യെ കണ്ടതും രുദ്രൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി. അവൻ അത് മറക്കാനായി ഗൗരവത്തോടെ നേരെ ബാൽക്കണി വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി .

രുദ്രൻ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് പോയതും അപർണ കുനിഞ്ഞ് നിലത്ത് വീണ് കിടക്കുന്ന മോതിരം കൈകളിൽ എടുത്തു. താൻ രുദ്രൻ്റെ കൈയ്യിൽ അണിയിച്ച് കൊടുത്ത മോതിരമാണ് അതെന്ന് അപർണ തിരിച്ചറിഞ്ഞതും അവളുടെ മനസ് ആകെ തകർന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവൾ ചുമരിൽ ചാരി നിന്നു താഴേക്ക് ഊർന്നിറങ്ങി. ** കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞ് രുദ്രൻ റൂമിനകത്തേക്ക് തിരിച്ച് വന്നപ്പോഴേക്കും അപർണ ആ റൂമിൽ നിന്നും പോയിരുന്നു. താഴേ അപർണ മുത്തശ്ശിയോട് സംസാരിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് രുദ്രൻ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വന്നത്. രുദ്രനും അപർണയും പരസ്പരം ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യ്തില്ല. രുദ്രൻ കാറിൻ്റെ കീയും എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് പോവാൻ നിന്നു. "മോനേ ദേവാ "മുത്തശ്ശി പിന്നിൽ നിന്നും വിളിച്ചു. "എന്താ മുത്തശ്ശി " അവൻ തിരിഞ്ഞ നടന്ന് വന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. " നീ എങ്ങോട്ടാ പോവുന്നേ " "ഓഫീസിൽ ഒന്ന് രണ്ട് വർക്ക് ഉണ്ട്". " നീ കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് പോയാൽ മതി. നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക് "അപർണയുടെ അരികിലേക്ക് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു. "എന്താ മുത്തശ്ശി എന്താ കാര്യം"

"നമ്മുടെ കുടുബത്തിൽ കുറച്ച് കാലമായി അടുപ്പിച്ച് മരണങ്ങൾ നടക്കുന്നുണ്ട്. അതു കൊണ്ട് നമ്മുടെ കുടുംബ ജോത്സ്യനേ ഒന്ന് വിളിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ജ്യോത്സ്യൻ എത്താറായി. " "എന്തിനാ മുത്തശ്ശി ഇതൊക്കെ. അതിൻ്റെ ഒന്നും ആവശ്യമില്ല " " അത് നീയാണോ ദേവാ തിരുമാനിക്കേണ്ടത് .നി ഇവിടെ ഇരിക്ക് " മുത്തശ്ശി അപർണയുടെ അരികിൽ നിർബന്ധിച്ച് രുദ്രനെ ഇരുത്തി. പക്ഷേ അവർ പരസ്പരം ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യ്തില്ല. അപ്പോഴേക്കും പവി ഓടി വന്ന് അപർണയുടെ മടിയിൽ കയറി ഇരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും ജോത്സ്യൻ എത്തിയിരുന്നു. "എന്താ രാജേശ്വരി അമ്മേ കുറേ നാളായല്ലോ കണ്ടിട്ട്. സുഖം അല്ലേ " "എന്താ പണിക്കരെ പറയാ.7 തലമുറക്ക് കഴിയാനുള്ള സ്വത്ത് ഉണ്ട് പക്ഷേ സമാധാനം എന്ന് പറയുന്ന സാധനം എന്താണെന്ന് കുറച്ച് കാലമായി അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. ദാ ഈ കുട്ടികളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാണ് ആകെ ഉള്ളൊരു സന്തോഷം " രുദ്രനേയും അപർണയേയും ചൂണ്ടി കാണിച്ച് മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു. ''ഇവരുടെ കല്യാണത്തിനാണോ മഹാദേവൻ അന്ന് നല്ല മുഹൂർത്തം കുറിപ്പിച്ചത് " "അതെ ജോത്സ്യരേ"

" ഉം .നന്നായി ഉത്തമ പൊരുത്തം ആണെന്ന് ജാതകങ്ങൾ കണ്ടതും ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു. ശരിക്കും ശിവ പാർവ്വതിമാരെ പോലെ " മറ്റ് കാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ച് രാജേശ്വരി അമ്മ സങ്കടപ്പെടണ്ട. പ്രതിവിധികൾ ഉണ്ടോ എന്ന് നമ്മുക്ക് നോക്കാലോ ''ജോത്സ്യൻ ഗണിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു. അതൊടൊപ്പം ജോത്സ്യൻ്റെ മുഖത്ത് ഒരു ഗൗരവവും നിറഞ്ഞു . "എന്താ ജോത്സ്യരെ വല്ല കുഴപ്പം " " ഉം.സൂക്ഷിക്കണം ശത്രുക്കൾ കുടുംബത്തിനകത്ത് തന്നെ ഉണ്ട്. സൂത്രശാലിയാണ്. ഞാൻ കുറച്ച് വഴിപാടുകൾ പറയാം അതൊക്കെ ഒന്ന് നടത്തണം" " ആയിക്കോട്ടെ ജോത്സ്യരെ.ഇനി എൻ്റെ കുട്ടിയുടെ ജാതകം കൂടി ഒന്ന് നോക്കണം. " രുദ്രൻ്റെ ജാതകം നൽകി കൊണ്ട് മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു. "ചെറിയ ദോഷങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. മംഗല്യം കൊണ്ട് ആ ദോഷങ്ങൾ എല്ലാം അകന്ന് മാറി. ഒരു പ്രത്യേകത നിറഞ്ഞ ജാതകമാണിത്. പാതി ദേവനും പാതി അസുരനും ആണ് ഗണം. ദേഷ്യം വന്നാൽ ശരിക്കും അസുരൻ തന്നെ ആയിരിക്കും.സംഹാര താണ്ഡവം ആടും.എന്നാൽ സ്നേഹമാണെങ്കിൽ ജീവൻ നൽകി സ്നേഹിക്കും.

അത് കേട്ടതും അപർണ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ ഒരു നിമിഷം നോക്കി നിന്നു. ഇതു മനസിലാക്കിയ രുദ്രൻ അപർണ യെ എന്താ എന്ന രീതിയിൽ നോക്കിയതും അപർണ വേഗം മുഖം തിരിച്ചു. "ഇതിനു മുൻപ് രണ്ട്, മൂന്ന് മരണങ്ങൾ നടന്നതിനാൽ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ദമ്പതിമാർ കുടുംബ ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി ചില വഴിപാടുകൾ നടത്തണം.എന്നാൽ ഞാൻ ഇറങ്ങുകയാണ്. ദീർഘ സുമംഗലിയായ് ഇരിക്കട്ടെ " അപർണ യെ നോക്കി പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ജോത്സ്യൻ മടങ്ങി. ജോത്സ്യൻ പോയതിന് പിന്നാലെ തന്നെ രുദ്രനും കാറുമായി പുറത്തേക്ക് പോയി. സന്ധ്യയോടെ മുത്തശ്ശിയും വീട്ടുകാരും തറവാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. രാത്രി ഗായത്രിയും, പവിയും, അപ്പുവു ഉമ്മറത്ത് ഇരിക്കുകയാണ്.പവി മുറ്റത്തു കൂടെ ഓടി കളിക്കുന്നുണ്ട്. "ഇനി ഡിഗ്രി കഴിയാൻ 2 മാസം കൂടിയല്ലേ ഉള്ളൂ എന്താ നിൻ്റെ അടുത്ത പ്ലാൻ " അപ്പു ഗായത്രിയോട് ചോദിച്ചു.

" ഇനി എന്ത് പ്ലാൻ. എനിക്ക് പഠിച്ച് പഠിച്ച് മടുത്തു. ഇനി വീട്ടിലിരിക്കണം കുറച്ച് കാലം. അപ്പോ വീട്ടുക്കാർ തന്നെ എതെങ്കിലും കോന്തനെ കൊണ്ട് കെട്ടിച്ചോളും" "നിനക്ക് ഈ ഒരു വിചാരമേ ഉള്ളൂ. എൻ്റെ ഗായു" " പിന്നല്ലാതെ. പഠിച്ച് ജോലി വേടിക്കാനുള്ള ബുദ്ധി ഒന്നും എനിക്ക് ഇല്ല." " മക്കളെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വാ " അമ്മ അകത്ത് നിന്നും വിളിച്ച് പറഞ്ഞു. " രുദ്രൻ നേരം വൈകിയേ വരുകയുള്ളു എന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് അവർ എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അമ്മയെ കുറച്ച് നേരം സഹായിച്ച ശേഷം അപ്പുവും മുറിയിലേക്ക് പോയി. രുദ്രൻ്റെ മുറിയിൽ പവിയും ഗായത്രിയും ഇരുന്ന് കളിക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പു വന്നതും ഗായത്രി അപ്പുവിനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു. "അമ്മടെ പൊന്ന് ഉറങ്ങുന്നില്ലേ " ഉറക്കം തൂങ്ങുന്ന പവിയെ നോക്കി അപ്പു ചോദിച്ചു.രാവിലെ മുതൽ ഉള്ള കളി ആയതു കൊണ്ട് പവി നല്ലണം ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു. " ഉം "

അവൾ മൂളികൊണ്ട് അപ്പുവിൻ്റെ അരികിൽ കിടന്നു.പെട്ടെന്ന് തന്നെ പവി ഉറങ്ങി.അപ്പു പവി ഉറങ്ങിയതും അവൾ വീഴാതെ ഇരിക്കാൻ ഒരു തലയണ തടസം വച്ച് ബെഡിൽ നിന്നും എണീറ്റു. കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് മുടി ചീകുന്ന അപർണ യെ ഗായത്രി നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. "എന്താടി ഇങ്ങനെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കണേ" അപ്പു സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. " എയ് ഞാൻ ഒരു കാര്യം ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു'. "എന്താ ഇത്ര കാര്യം ആയി ആലോചിക്കാൻ '' "നിനക്കും രുദ്രട്ടനും കൂടി ഒരു കുട്ടി ഉണ്ടായാൽ ആ കുട്ടിക്ക് നിൻ്റെ സ്വഭാവം ആയിരിക്കോ അതോ ഏട്ടൻ്റയോ " "എന്താ " " എയ് ഒന്നൂല്ല.'' ഗായത്രി പറഞ്ഞത് എന്താണെന്ന് അപ്പുവിന് മനസിലായെങ്കിലും അവൾ അത് മനസിലാവാത്ത ഭാവത്തിൽ തന്നെ നിന്നു. " ഞാൻ പവിയേ എൻ്റെ റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടു പൊയ്ക്കോട്ടേ " " എന്തിന് " "അല്ല ഇന്ന് നിങ്ങളെ ഫസ്റ്റ് നൈറ്റ് അല്ലേ " ഗായത്രി നഖം കടിച്ചു കൊണ്ട് നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു.

" നീ ഒന്ന് പൊയ്ക്കേ. അവളും അവളുടെ ഒരു ഫസ്റ്റ് നൈറ്റും "തലയണ ഗായത്രിയുടെ മേൽ എറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു. "ഓഹ് വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ടാ " ഗായത്രി റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി. ഗായത്രി മുറി വിട്ട് പോയതും അപ്പു വാതിൽ അടച്ച് പവിയുടെ അരികിൽ വന്ന് കിടന്നു. * * നീ ഇല്ലാതെ എനിക്കോ ഞാനില്ലാതെ നിന്നക്കോ ഒരിക്കലും ജീവിക്കാൻ കഴില്ല രുദ്രാ. കാരണം നാം രണ്ടല്ല. ഒന്നാണ്* നന്ദുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ രുദ്രൻ്റെ ചെവികളിൽ അലയടിച്ചു . രുദ്രൻ തൻ്റെ ഇരു ചെവികളും കൈകൾ കൊണ്ട് ഇറുക്കി അടച്ചു. കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന അവസാന ഗ്ലാസ്സ് മദ്യവും വായിലേക്കെഴിച്ച് രുദ്രൻ ആ ഗ്ലാസ് താഴേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. കുപ്പി ഗ്ലാസ് താഴേ വീണ് ചിന്നി ചിതറി. ഞാൻ ദുഷ്ടനാ നന്ദു. ഞാൻ നിനക്ക് തന്ന വാക്ക് തെറ്റിച്ച് മറ്റൊരുത്തിയെ കല്യാണം കഴിച്ചു., എൻ്റെ വാശിക്ക് ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ജീവിതം തന്നെ നശിപ്പിച്ചു. ഞാൻ എപ്പോഴും മറ്റുള്ളവരെ സങ്കടപ്പെടുത്തിയിട്ടേ ഉള്ളൂ . നന്ദൂ...... രുദ്രൻ അലറി വിളിച്ചു .ആ മുറിയാകെ ആ വിളി പ്രതിധ്വനിച്ചു. ദേഷ്യം വന്ന് അവൻ ആ മുറിയിലെ എല്ലാ സാധനങ്ങളും തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു.

നിലത്ത് ചിന്നി കിടന്നിരുന്ന ഗ്ലാസ്സ് ചില്ലുകളിൽ ഒരു കഷ്ണം അവൻ്റെ കൈയ്യിൽ തുളച്ച് കയറി. കാല് നിലത്തുറക്കാതെ ആടി ആടി രുദ്രൻ ഓഫീസ് കാബിൻ വിട്ട് പുറത്തിറങ്ങി. "സാർ ഈ രാത്രി ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിൽ ഒറ്റക്ക് വണ്ടി ഓടിച്ച് പോവണ്ട" സെക്കൂരിറ്റി പറഞ്ഞു. "Stop it .താൻ തൻ്റെ കാര്യം നോക്കിയാൽ മതി. എൻ്റെ കാര്യം നോക്കാൻ എനിക്ക് അറിയാ" രുദ്രൻ ആടി നടന്ന് കാറിൽ കയറി എങ്ങനേ യോ ഡ്രൈവ് ചെയ്യ്ത് വീട്ടിൽ എത്തി. വാതിൽ സ്പെയർ കീ വച്ച് വാതിൽ തുറന്ന് റൂമിന് മുന്നിൽ എത്തി. വാതിലിൽ തുടരെ തുടരെയുള്ള തട്ട് കേട്ട് അപർണ വാതിൽ തുറന്നതും രുദ്രൻ്റെ ഭാവം കണ്ട് അപർണ ഒന്ന് ഞെട്ടി. രുദ്രൻ ആടി ബെഡിനടുത്തെത്തി. അപ്പോഴാണ് അപർണ രുദ്രൻ്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ഒറ്റി വീഴുന്ന രക്തം കണ്ടത്. "അയ്യോ ഇത് എന്ത് പറ്റി " അപർണ രുദ്രൻ്റെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചതും അപർണയുടെ കൈകൾ രുദ്രൻ തട്ടി മാറ്റി. " എന്നേ വിട് എനിക്ക് ആരും വേണ്ട" രുദ്രൻ നേരെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നടന്നു.

അപർണ ഒന്ന് ഞെട്ടി എങ്കിലും അടുത്ത നിമിഷം രുദ്രൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. രുദ്രൻ ബാൽക്കണിയുടെ കമ്പിയിൽ ചാരി ഇരിക്കുകയാണ്. അപർണ ചെറിയ ഒരു ഭയത്തോടെ ഫസ്റ്റേഡ് ബോക്സെടുത്ത് രുദ്രൻ്റെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. രുദ്രൻ പാതി ബോധത്തിൽ ആയിരുന്നു എങ്കിലും അവരെ ചുണ്ടുകൾ നന്ദു എന്ന് മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അപർണ രുദ്രൻ്റെ കയ്യിൽ തട്ടി വിളിച്ചതും രുദ്രൻ പാതി കണ്ണ് തുറന്നു. " നന്ദു നിന്നെ ഞാൻ ചതിച്ചു. ഞാൻ ചതിയനാ" അപർണ യെ നോക്കി രുദ്രൻ പറഞ്ഞു. " നീ എന്നോട് ക്ഷമിക്കോ നന്ദു. "കുഞ്ഞിൻ്റെ നിഷ്കളങ്കതയോടെ രുദ്രൻ അപർണ യെ നോക്കി പറഞ്ഞു. നന്ദു ആ വിളി കേട്ടതും അപർണയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിച്ചു . " പറ നന്ദു നീ ക്ഷമിക്കോ" " ഉം ക്ഷമിക്കാം" അപർണ രുദ്രൻ്റെ കൈ എടുത്ത് ക്ലീൻ ചെയ്യ്ത് മരുന്നു വച്ച് കെട്ടി. " നന്ദു" രുദ്രൻ അവളെ ആർദ്രമായി വിളിച്ചു. "എന്താ രുദ്രാ "അപർണ എന്തോ ഒരു ഉൾവിളിയാൽ അവനെ വിളിച്ചു. " ഞാൻ കുറച്ച് നേരം നിൻ്റെ മടിയിൽ കിടന്നോട്ടേ ".. തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...