💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 29

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

അപർണയും രുദ്രനും നേരെ മണലിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു. അവർക്ക് അടുത്തായി തന്നെ പവി മണലിൽ ഇരുന്ന് കളിക്കുന്നുണ്ട്. അധികം തിരക്ക് ഇല്ലാത്ത പ്രദേശം ആയിരുന്നെങ്കിലും അവിടെ ഉള്ളവരിൽ കൂടുതലും കപ്പിൾസ് ആയിരുന്നു. അപർണ ആ കടലിലെ തിരകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു. സന്ധ്യ ആവാറായതിനാൽ സൂര്യൻ കടലിൽ അസ്തമിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. സൂര്യൻ്റെ അന്തിച്ചുവപ്പ് ആകാശമാകെ പടർന്നിരുന്നു. അപർണയുടേയും രുദ്രൻ്റെയും ഇടയിൽ മൗനം തളം കെട്ടി നിന്നു. "അമ്മ ബാ വെള്ളത്തിൽ കളിച്ചാം "പവി അപർണയുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രുദ്രനെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അപർണ പിവയോടോപ്പം വെള്ളത്തിൽ കളിക്കാൻ തുടങ്ങി. പവിയുടെ കൂടെ കളിക്കുന്ന അപർണ യെ രുദ്രൻ നോക്കുകയായിരുന്നു. അവളുടെ മുഖത്തെ നിഷ്കളങ്കമായ പുഞ്ചിരി കണ്ട് രുദ്രൻ്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു. കുറേ നേരം കളിച്ചതിനു ശേഷം അപർണയും പവിയും രുദ്രൻ്റെ അടുത്ത് വന്ന് ഇരുന്നു.അവർ ഇരുവരും വല്ലാതെ കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. " അച്ചേ നാൻ ശീണിച്ചു. എനിക്ക് ഐസ്കീം വാങ്ങി താ"

" മോള് അമ്മടെ ഒപ്പം ഇരിക്ക് ഞാൻ പോയി വാങ്ങി വരാം". "ബേണ്ട നമ്മക്ക് 3 പേർക്കും കൂടി പോവാ " "എൻ്റെ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ ആകെ നനഞ്ഞു. നിങ്ങൾ പോയിട്ട് വാ "കാറ്റത്ത് പാറി പറന്ന മുടിയിഴകൾ ഒതുക്കി കൊണ്ട് അപർണ പറഞ്ഞു. രുദ്രൻ്റെ കൈയ്യും പിടിച്ച് നടന്ന് പോവുന്ന പവിയേയും രുദ്രനെയും അപർണ കുറച്ച് നേരം നോക്കി നിന്നു . നന്ദു കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഇവരുടെ ജീവിതം എത്ര സന്തോഷമായിരുന്നേനേ. ഒന്ന് നെടുവീർപ്പ് ഇട്ടു കൊണ്ട് അപർണ അവർ പോയ വഴിയിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു. ദൂരെ സൂര്യൻ അസ്തമിക്കാറായി. അകലെ കപ്പലുകളും, ബോട്ടുകളും കാണാം. "അപർണ " പിന്നിൽ നിന്നും ഉള്ള വിളി കേട്ട് അപർണ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി. " എന്നേ ചതിച്ച് മറ്റൊരു പണ ചാക്കിനെ കെട്ടി മോള് കടല് കാണാൻ വന്നതായിരിക്കും. അല്ലേ " ''ചതിച്ചെന്നോ "അപർണ അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു. " പിന്നല്ലാതെ. ഞാൻ കോളേജിൽ നിൻ്റെ പിന്നാലെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞത് എത്ര കാലം നടന്നതാ. അപ്പോ നീ പറഞ്ഞതെന്താ നിനക്ക് അതിനൊന്നും താൽപര്യം ഇല്ല എന്നല്ലേ നീ ഇപ്പോ ഈ പണച്ചാക്കിനെ പ്രേമിച്ച് അല്ലേ കെട്ടിയത് "

അപർണക്ക് മറുപടി എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നു. അപ്പോഴേക്കും രുദ്രനും പവിയും അകലെ നിന്നും വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. " നീ നോക്കിക്കോടി നീ എന്നേ പറഞ്ഞ് പറ്റിച്ചതിന് തിരിച്ച് ഒരു പണി തന്നില്ലെങ്കിൽ എൻ്റെ പേര് അർജുൻ എന്നല്ല " രുദ്രൻ അടുത്ത് എത്തി എന്ന് കണ്ടതും അവൻ അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു. അർജുൻ പറയുന്നത് കേട്ട് ഒരു ഞെട്ടലോടെ അപർണ നിന്നു. " ആരാ അത് .എന്താ പ്രശ്നം " രുദ്രൻ ഗൗരവത്തോടെ ചോദിച്ചു. " അത് എൻ്റെ കോളേജിലെ സീനിയർ ആണ്.ഇവിടെ വച്ച് കണ്ടപ്പോൾ സംസാരിച്ചു എന്നേ ഉള്ളു. " മനസിൽ തെളിഞ്ഞ് വന്ന കള്ളം അപർണ പറഞ്ഞു. " ഉം " രുദ്രൻ ഒന്ന് അമർത്തി മൂളി.അപർണ കള്ളം പറഞ്ഞതാണെന്ന് രുദ്രനും മനസിലായിരുന്നു. പിന്നിട് അപർണയുടെ മനസ് വേറെ എവിടെയോ ആയിരുന്നു .ഉള്ളിൽ എന്തോ ഒരു ഭയം പോലെ. സന്ധ്യയോടു കൂടി അവർ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു. നനഞ്ഞ ഡ്രസ്സിൽ കാറ്റ് അടിക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് വല്ലാത്ത തണുപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു.പവിയുടെയും അവസ്ഥ അതു തന്നെ ആയിരുന്നു.

അവൾ പവിയേ മടിയിൽ ഇരുത്തി.തൻ്റെ മാറോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.പവിയും തൻ്റെ ഇരു കൈകളും കൊണ്ട് അപർണ യെ കെട്ടി പിടിച്ചു. യാത്രക്കിടയിൽ പവി എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അപർണ അതെല്ലാം ഒരു മൂളലിൽ ഒതുക്കി പുറത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. അപർണയുടെ ആ ഭാവമാറ്റം രുദ്രനും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. ' എന്നാലും അർജുനേട്ടൻ എന്തിനാണ് അങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞത്. ആ ചേട്ടനെ ഇഷ്ടമാണെന്ന രീതിയിൽ ഒരു നോട്ടമോ, സംസാരമോ എൻ്റെ ഭാഗത്ത നിന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. പിന്നെ എന്തിന്. ചിലപ്പോൾ എന്നെ വെറുതെ ഒന്ന് പേടിപ്പിക്കാനായിരിക്കും അങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞ് 'ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് അപർണ സ്വയം ആശ്വസിച്ചു. പെട്ടെന്ന് രുദ്രൻ കാറിൽ സോങ്ങ് പ്ലേ ചെയ്യ്തതും അപർണ പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി. കാറ്റ് അടിച്ച് അപ്പോഴേക്കും പവി ഉറങ്ങിയിരുന്നു. അപർണ ഒന്നുകൂടി പവിയേ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് ആ പാട്ടിനായ് കാതോർത്തു . Tu mile dil khile Aur jine ko kya chahiye Tu mile dil khile Aur jine ko kya chahiye Na ho tu udas tere pas pas Main rahunga zindagi bhar Na ho tu udas tere pas pas Main rahunga zindagi bhar Sare sansar ka pyar maine Tujhi me paya Tu mile dil khile aur Jine ko kya chahiye Tu mile dil khile aur Jine ko kya chahiye 7 മണിയോട് കൂടി അവർ വിട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി.

ഗായത്രിയുടെയും, പവിമോളുടെ ഒപ്പം കൂടിയപ്പോൾ അപർണ മനസിലെ വിഷമങ്ങളും, പേടിയും മറന്നിരുന്നു. രാത്രി എല്ലാ വരും കൂടി ഒരുമിച്ചിരുന്നാണ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത്. അപർണയും, അമ്മയും ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നുണ്ട്. "നാളെ മഠത്തിലെ അനാഥാലയത്തിലെ കുട്ടികൾക്ക് ഭക്ഷണം നൽക്കുന്നുണ്ട്. അതു കൊണ്ട നാളെ ഉച്ചയോടെ എല്ലാവരും മഠത്തിലേക്ക് എത്തണം. രുദ്രാ ഇവരെ എല്ലാവരേയും കൊണ്ടുവരേണ്ട ഉത്തരവാദിത്വം നിനക്കാണ്. ഞാൻ നാളെ നേരെ ഓഫീസിൽ നിന്നും അങ്ങോട്ട് എത്തിക്കോളാം. " ശരി ഡാഡ് " ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് പാത്രം ഒക്കെ കഴുകിയതിനു ശേഷം അപർണ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. പവി ഉറങ്ങാനായി അപർണ യെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. "അമ്മ ബാ ഒറങ്ങാം " അപർണ വന്നതും പവി ബെഡിലേക്ക് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു അപർണ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പവിയുടെ അരികിൽ വന്ന് കിടന്നു.അവൾ ഉറങ്ങുന്നതിനായി അവളുടെ നെറ്റിയിൽ തലോടി. "അമ്മ ഇന്ന് ഒരു കാര്യം ഇണ്ടായി" അടഞ്ഞ് വന്ന മിഴികൾ വലിച്ച് തുറന്ന് കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു. " ഉം എന്തേ "അപ്പു മൂളികൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

" ഇന്ന് ഞാനും അച്ചയും കൂടി ഐസ്കീം വാങ്ങിക്കാൻ പോയപ്പോൾ ഒരു ഉണ്ണി വാവയെ കണ്ടു'' " എന്നിട്ട് " " ആത്മിക എന്ന വാവടെ പേര്.അച്ച ടെ ഓഫീസിലുള്ള അങ്കിളിൻ്റെ വാവയാ. നല്ല രസം ഇണ്ട് കാണാൻ.ഞാൻ ഉണ്ണി വാവക്ക് ഉമ്മ കൊടുത്തൂലോ" പവിയുടെ സംസാരം കേട്ട് അപർണ കൗതുകത്തോടെ അവളെ നോക്കി ഇരുന്നു . ''എനിക്കും വേണം അങ്ങനെ ഉണ്ണി വാവയെ .അമ്മ എനിച്ച് തരോ ''അപർണയുടെ വയറ്റിൽ കൈ വച്ച് കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും ബോട്ടിലിൽ നിന്നും വെളളം കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന രുദ്രൻ ചുമച്ചു. അവൻ തലയിൽ കൈ കൊണ്ട് തലയിൽ പതിയെ തട്ടി കൊണ്ട് ചുമച്ചു. "തലയിൽ വെള്ളം കയറിയതാ അച്ചേ തലയിൽ നന്നായി കൊട്ട്" പവി പറഞ്ഞു. "മാറിയോ അച്ചേ " " ഉം മാറി. " " എന്നാ അച്ചയും ഇബടെ വന്ന് കിടക്ക് ." തൻ്റെ മറുവശത്തേക്ക് ചൂണ്ടി പവി പറഞ്ഞു. രുദ്രൻ പവിയുടെ അരികിൽ വന്ന് കിടന്നു. "അമ്മേ എനിച്ച് വാവയേ തരുവോ" നിഷ്കളങ്കതയോടെയുള്ള പവിയുടെ ചോദ്യത്തിന് എന്ത് ഉത്തരം നൽക്കണം എന്നറിയാതെ അപ്പു രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി . എറെ കുറെ രുദ്രൻ്റെ അവസ്ഥയും അത് തന്നെ ആയിരുന്നു. അപ്പുവിൻ്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഒരു മറുപടിയും കിട്ടാത്തതു കൊണ്ട് പവിനേരെ രുദ്രന് നേരെ തിരിഞ്ഞു. പക്ഷേ ഇതെല്ലാം മുൻകൂട്ടി മനസിലാക്കിയ രുദ്രൻ കണ്ണുകൾ അടച്ച് ഉറങ്ങുന്നതു പോലെ കിടന്നു.........തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...