💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 31

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

എത്രയൊക്കെ ശ്രമിച്ചാലും കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തിയ ആളുടെ മനസിൽ തനിക്ക് ഒരു ഇടവും ഇല്ല എന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ മനസിൻ്റെ ഏതോ ഒരു കോണിൽ ഒരു നോവ്. അപ്പു രുദ്രന് പിന്നാലെ അകത്തേക്ക് നടന്നു. ** "അല്ലു നീ കാണാൻ കാത്തിരുന്ന ആൾ എത്തിയിട്ടുണ്ട്. അപർണ ". ആ പേര് കേട്ടതും അലോക്കിൻ്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. "മഹാദേവൻ സാറിൻ്റെ കുടുബത്തിലെ എല്ലാവരും എത്തിയിട്ടുണ്ട്'' അത് കേട്ടതും അവൻ്റെ മുഖം മങ്ങി. "അവരെ കാണാനോ സംസാരിക്കാനോ എനിക്ക് താൽപര്യം ഇല്ല ആശാമ്മേ .ഞാൻ ഇവിടെ വന്നത് എൻ്റെ നന്ദുവിനെ കാണാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്. " "മോനേ അല്ലു നീ നന്ദുവിൻ്റെ ഹ്യദയം സ്വീകരിച്ച ആ കുട്ടിയെ കാണാൻ എത്രത്തോളം ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. അതു കൊണ്ട് തന്നെയാണ് അവർ ഇവിടേക്ക് വരുന്ന വിവരം നിന്നേ ഞാൻ അറിയിച്ചത്. പക്ഷേ നീ മറ്റൊരു കാര്യം കൂടി മനസിലാക്കണം അല്ലു ,നിൻ്റെ അനിയത്തിയെ അത്രത്തോളം രുദ്രൻ സ്നേഹിച്ചത് കൊണ്ടല്ലേ അവളുടെ ഹൃദയം മാറ്റി വച്ച അപർണ യെ തന്നെ അവൻ വിവാഹം കഴിച്ചത് "

"അല്ല ആശാമ്മേ .അപർണ യെ കുറിച്ചുള്ള സത്യങ്ങളൊന്നും രുദ്രന് അറിയില്ല. അവൻ്റെ ബിസിനസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് എതോ ഒരു പ്രോബ്ലത്തിൻ്റെ പേരിലാണ് അവൻ അപർണയെ കല്യാണം കഴിച്ചത് " " അത് എന്തോ ആവട്ടെ നിനക്ക് അവരേ ഒന്ന് ചെന്ന് കണ്ടോടേ " " എന്നേ കൊണ്ട് പറ്റില്ല .ഈ ലോകത്ത് എനിക്ക് സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന കൂടപിറപ്പിനെ ഇല്ലാതാക്കിയത് അവരാ .എനിക്ക് അവരോട് ഒരിക്കലും ക്ഷമിക്കാൻ സാധിക്കില്ല." " പവി......" ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വരാന്തയിലൂടെ ഓടുന്ന പെൺകുട്ടിയെ അലോക്ക് ഒന്ന് നോക്കി. "പവി മോളേ നിക്ക് " "അമ്മ എന്നേ പിടിച്ചാൻ വാ " പവി മുന്നിൽ ഓടി. അതിന് പിന്നിലായി അപ്പുവും ഓടി വരുന്നുണ്ട്. അലോക്കിനെയും,ആശാമ്മയേയും കണ്ടതും പവി അവിടെ നിന്ന് തിരിച്ച് അപർണയുടെ അരികിലേക്ക് ഓടി.അപർണ ഇരു കൈകൾ കൊണ്ടും പവിയെ എടുത്തു. " അപർണ മോളേ " പവിയേ എടുത്ത് കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞ് നടന്ന അപർണയെ ആശാമ്മ പിന്നിൽ നിന്നും വിളിച്ചു. അപർണ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞ് നടന്ന് വന്നു. "മോൾക്ക് എന്നേ മനസിലായോ"

" ഇല്ല" " ഞാൻ ഈ മoത്തിലെ സ്റ്റാഫ് ആണ് പത്ത് നാൽപത് കൊല്ലം ആയിട്ട് ഇവിടെ തന്നെയാണ് .മോൾക്ക് ഇവിടെ ഒക്കെ ഇഷ്ടമായോ'' " ആ ഇഷ്ടായി .അവടെ എന്നെ എല്ലാവരും അന്വേഷിക്കും ഞാൻ പോയ്ക്കോട്ടെ". " ആ മോള് പൊയ്ക്കോ, "അപർണ കൺമുന്നിൽ നിന്നും നടന്ന് അകലുന്നത് വരെ അലോക്ക് അവളെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി കൊണ്ട് നിന്നു. ഉച്ചയോടെ മഹാദേവനും മoത്തിലേത്തി. ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിനു ശേഷം അവർ തിരിച്ച് പോകാനായി നിന്നു. അനാഥാലയത്തിലെ കുട്ടികൾക്കെല്ലാം വസ്ത്രവും, മറ്റ് സാധനങ്ങളും വിതരണം ചെയ്യ്തിരുന്നു. തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോവാനായി കാറിൽ കയറാൻ നേരം ആണ് ഗായത്രിക്ക് ഫോണിൻ്റെ കാര്യം ഓർമ വന്നത്. ''പവി എൻ്റെ ഫോൺ എവിടെ " " അത് ഞാൻ അബടെ കളിക്കണ സലത്ത് വച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഗായു കണ്ടില്ലേ '' " ഇല്ല ഞാൻ കണ്ടില്ല. എട്ടാ ഒരു മിനിറ്റ് ഞാൻ ഇപ്പോ വരാം'' ഗായത്രി കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. "ഗായു ഒറ്റക്ക് പോവണ്ട. ഞാനും കൂടി വരാം" " വേണ്ട അപ്പു ഞാൻ ഓടി പോയിട്ട് ഓടി വരാം" ഗായത്രി മുന്നോട്ട് നടന്നു. അനാഥാലയത്തിലെ കുട്ടികൾ കളിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് അവർക്കൊപ്പം കളിക്കുകയായിരുന്നു അലോക്ക് . അപ്പോഴാണ് അവിടെ ഇട്ടിരിക്കുന്ന ബെഞ്ചിനു മുകളിലായി ഇരിക്കുന്ന ഫോൺ കണ്ടത്.

അലോക്ക് അത് കൈയ്യിൽ എടുത്തു.ഫോൺ ലോക്ക് ആണ്. ഫോൺ അന്വേഷിച്ച് വന്ന ഗായത്രി കാണുന്നത് തൻ്റെ ഫോൺ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അലോക്കിനെ ആണ്. അവൾ അവൻ്റെ അരികിലേക്ക് നടന്ന് കൈയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ പിടിച്ച് വാങ്ങിച്ചു. "തനിക്ക് ഒരു മര്യാദ ഇല്ലേടോ. ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ഫോൺ ഇങ്ങനെ അവളുടെ അനുവാദം ഇല്ലാതെ നോക്കാൻ " ''ഈ ഫോൺ ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് എടുത്തതാണ്.പിന്നെ ഈ ഫോണിനു പുറത്ത് ഇത് പെൺകുട്ടിയുടെ ഫോൺ ആണ് എന്ന് ഒന്നും എഴുതി വച്ചിട്ടില്ല. അതു കൊണ്ട് അറിയാതെ ഒന്ന് എടുത്ത് നോക്കിയതാണ്''. അലോക്ക് ഗായത്രിയോടായി പറഞ്ഞു. "എനിക്ക് എല്ലാം മനസിലായി. താൻ ഇനി കൂടുതൽ കിടന്ന് ഉരുണ്ട് കളിക്കണ്ട " "ഒരു പെണ്ണ് ആണെന്ന് കരുതിയാണ് ഞാൻ ഇത്ര നേരം മിണ്ടാതെ ഇരുന്നത്. ഇത്രക്ക് അഹങ്കാരം ഒന്നു വേണ്ട" . "ഓഹ് തനിക്ക് എന്നേ ഒരു ചുക്കും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല." "നിനക്ക് നിൻ്റെ ഫോൺ കിട്ടിയില്ല .ഇനി 'മര്യാദക്ക് വായ അടച്ച് വച്ച് വന്ന വഴിക്ക് പൊയ്ക്കോ. വെറുതെ മനുഷ്യൻ്റെ കൈയ്യിന് പണി ഉണ്ടാക്കാതെ " '' ഇതിന് മറുപടി പറയാൻ എനിക്ക് സമയം ഇല്ല അതുകൊണ്ട് താൻ രക്ഷപ്പെട്ടു ." ഗായത്രി അലോക്കിനെ നോക്കി പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. അപ്പോഴേക്കും അലോക്കിൻ്റെ കൂട്ടുക്കാരൻ രാഹുൽ അവിടേക്ക് വന്നിരുന്നു.

"എതാടാ അല്ലു ആ പെണ്ണ് " "അറിയില്ല. ഒരു കാന്താരിയാണ്. ചുള്ളി കമ്പിൻ്റെ അത്രയേ ഉള്ളു എങ്കിലും അത് നിറച്ച് അഹങ്കാരം ആണ് ". * വീട്ടിലെത്തിയതും അപർണയും ,ഗായത്രിയും, പവിയും ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു. ഉറക്കം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേൽക്കുമ്പോഴേക്കും വൈകുന്നേരം ആയിരുന്നു . ഉറങ്ങി എഴുന്നേറ്റത് മുതൽ അപർണ്ണക്ക് എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു അസ്വസ്ഥത. പക്ഷേ അവൾ അത് പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല. ഗായത്രിക്ക് കുറേ നോട്ട്സ് എഴുതാൻ ഉണ്ടായിരുന്ന കാരണം അപർണ അവളെയും ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചില്ല. രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പവി വിളിച്ചെങ്കിലും അപ്പു ഭക്ഷണം വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു. അമ്മക്ക് വയ്യ എന്ന് മനസിലാക്കിയ പവി അവളെ അധികം ശല്യപ്പെടുത്താതെ വേഗം കടന്ന് ഉറങ്ങി. അപർണക്ക് സുഖമില്ല എന്ന് രുദ്രന് മനസിലായെങ്കിലും അവൻ അതിനെ കുറിച്ച് ചോദിക്കനോ അന്വോഷിക്കാനോ നിന്നില്ല. ഉറക്കത്തിൽ എപ്പോഴോ ഉണർന്ന രുദ്രൻ വെള്ളം കുടിക്കാനായി എഴുന്നേറ്റു. അപ്പോഴാണ് അവൻ ബാൽക്കണിയിലെ വാതിൽ തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടത് അവൻ നേരെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നടന്നു.

താഴേ ഇരു കാലുകളിലും തല വച്ച് കുനിഞ്ഞ് ഇരിക്കുന്ന അപർണയെ കണ്ടതും അവൻ നേരെ അവിടേക്ക് നടന്നു. ''അപർണ " അവളുടെ കൈയ്യിൽ തട്ടി കൊണ്ട് രുദ്രൻ വിളിച്ചു. കണ്ണുകൾ തുടച്ച് അപർണ രുദ്രനെ തല ഉയർത്തി നോക്കി. "താൻ എന്തിനാ ഇവിടെ വന്ന് ഇരിക്കുന്നത് " " ഒന്നൂല്ല. ഉറക്കം വന്നില്ല അതുകൊണ്ട് ഇവിടെ വന്ന് ഇരുന്നതാ " "ഇവിടെ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കണ്ട .അകത്തേക്ക് വാ''അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് രുദ്രൻ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. അപർണ ആയാസപ്പെട്ട് താഴേ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് അകത്തേക്ക് വന്നു . രുദ്രൻ റൂമിൽ വന്ന് ലൈറ്റ് ഇട്ട് ബോട്ടിലിൽ നിന്നും വെള്ളം എടുത്തു കുടിച്ചു.അപ്പോഴേക്കും അപർണ റൂമിലേക്ക് വന്നു. ബെഡിനരികലേക്ക് വന്ന അപർണ ബെഡ്ഷീറ്റ് കണ്ടതും ഒന്നു ഞെട്ടി.അപർണയുടെ മുഖത്തെ പരിഭ്രമം കണ്ട രുദ്രൻ ബെഡിലേക്ക് നോക്കിയതും അപർണ വേഗം ബെഡ്ഷീറ്റ് മറിച്ച് ഇട്ടു. "എന്താ .എന്താ കാര്യം" രുദ്രൻ അപർണയുടെ അരികിലേക്ക് വന്നു. ''എയ് ഒന്നൂല്ല''. പക്ഷേ അപർണയുടെ പരിഭ്രമത്തിൽ നിന്നും രുദ്രന് എന്താ കാര്യം എന്ന് മനസിലായി.

"താൻ പോയി ഡ്രസ്സ് ചെയിഞ്ച് ചെയ്തിട്ട് വാ "അപർണ കബോഡിൽ നിന്നും ഡ്രസ്സ് എടുത്ത് നേരെ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് പോയി. രുദ്രൻ പവിമോളേ എടുത്ത് ഗായത്രിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. ഡോറിൽ ഉള്ള തട്ട് കേട്ട് ഗായത്രി വാതിൽ തുറന്നു. "എന്താ എട്ടാ എന്താ ഈ സമയത്ത് " "അപർണക്ക് സുഖമില്ല .അതുകൊണ്ട് പവിയെ നിൻ്റെ കൂടെ കിടത്താം" "എന്താ എട്ടാ എന്താ അപ്പൂന്" " എയ് പേടിക്കാൻ ഒന്നും ഇല്ല. ചെറിയ ഒരു ബാക്ക് പെയിൽ " പവിയെ ബെഡിൽ കിടത്തി കൊണ്ട് രുദ്രൻ പറഞ്ഞു. " എന്നാ ഞാനും വരാം " " എയ് വേണ്ട. നീ കിടന്നോ " രുദ്രൻ ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞ് മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് പോയി. റൂമിലെത്തിയ രുദ്രൻ ബെഡ് ഷീറ്റ് മാറ്റി പുതിയ ഷീറ്റ് എടുത്ത് വിരിച്ചിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും അപ്പു ബാത്ത് റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു.അവൾ ബെഡിലേക്കും രുദ്രനേയും മാറി മാറി നോക്കി.....തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...