💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 32

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

റൂമിലെത്തിയ രുദ്രൻ ബെഡ് ഷീറ്റ് മാറ്റി പുതിയ ഷീറ്റ് എടുത്ത് വിരിച്ചിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും അപർണ ബാത്ത് റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു.അവൾ ബെഡിലേക്കും രുദ്രനേയും മാറി മാറി നോക്കി അപർണയുടെ നോട്ടം കണ്ട് രുദ്രൻ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. " പെയിൻ ഉണ്ടോ മെഡിസിൻ വല്ലതും വേണേ''രുദ്രൻ ടെൻഷനോടെ ചോദിച്ചു. " എയ് വേണ്ട'' " എന്നാ താൻ കിടന്നോ "ബെഡിലേക്ക് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് രുദ്രൻ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവൻ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് ബ്ലഡ് ആയ ബെഡ്ഷീറ്റുമായി നടന്നു. " എപ്പോഴും ഗൗരവം മാത്രമുള്ള രുദ്രൻ്റെ ഈ കെയറിങ്ങ് അപർണ യെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.ഈ മനുഷ്യൻ്റെ ഭാര്യയായി ജീവിച്ച നന്ദു ശരിക്ക് ഭാഗ്യവതിയാണ്. അപ്പു പതിയെ ബെഡിൽ കിടന്നു. വേദന ഒന്നും ഇല്ല എന്ന് രുദ്രനോട് പറഞ്ഞെങ്കിലും നല്ല വയറുവേദനയും, നടുവേദനയും ഉണ്ട്.അപ്പു കുറേ തിരിഞ്ഞും, മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം വരുന്നില്ല. അപ്പോഴേക്കും രുദ്രൻ ബാത്ത് റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു. അവൻ നേരെ ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് കയ്യിൽ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വെളളവം ,ഹോട്ട് ബാഗുമായി തിരിച്ച് വന്നു. ഹോട്ട് ബാഗ് മേശപ്പുറത്ത് വച്ച് ഗ്ലാസിലെ വെള്ളവുമായി അപ്പുവിൻ്റെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. "ദാ ഉലുവയും പച്ചമരുന്നുകളും ഇട്ട് തിളപ്പിച്ച വെള്ളം ആണ്.ഇത് കുടിക്ക് നടുവേദന കുറവുണ്ടാവും"

രുദ്രൻ ഗ്ലാസ് അപർണക്ക് നേരെ നീട്ടി. അപ്പു ആ ഗ്ലാസ്സ് വാങ്ങി അതിലെ വെള്ളം കുടിച്ചു. നല്ല ചവർപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ വേണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ രുദ്രൻ ദേഷ്യപ്പെടുമോ എന്ന് ഭയന്ന് അപ്പു വേഗം ആ വെള്ളം ഒറ്റ വലിക്ക് കുടിച്ചു. ''താൻ കിടന്നോ " രുദ്രൻ ബെഡ് ലാമ്പ് ഓൺ ചെയ്ത് ഹോട്ട് ബാഗുമായി അപർണയുടെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. ഹോട്ട് ബാഗ് അവളുടെ വയറിനു മുകളിൽ പതിയെ വച്ചു. ആ ചൂട് തട്ടിയതും വയറുവേദനക്ക് എന്തോ ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി.അപർണയുടെ മിഴികൾ പതിയെ അടഞ്ഞു.അധികം വൈകാതെ അവൾ ഉറങ്ങി. ആ വേദനയിലും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി തങ്ങി നിന്നിരുന്നു. ആ ചിരി രുദ്രൻ അതിശയത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. അപർണയുടെ സ്വഭാവത്തിൽ എവിടേയോ എനിക്ക് നന്ദുവിനെ കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്. ഇവളുടെ ചില പ്രവ്യത്തികൾ നന്ദുവിനെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു പക്ഷേ എല്ലാം എൻ്റെ തോന്നലാകാം. എല്ലാവരുടേയും മുന്നിൽ അണിഞ്ഞിരിക്കുന്ന എൻ്റെ ഈ ഗൗരവത്തിൻ്റെ മുഖം മൂടി ഇവളുടെ അരികിൽ എത്തുമ്പോൾ മാത്രം ഇല്ലാതാകുന്നു. ഇവൾ എൻ്റെ ആരാണ്. ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങൾ. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ബെഡിൻ്റെ മറുവശത്ത് രുദ്രനും കിടന്നു. അവൻ അപർണക്ക് അഭിമുഖമായി കിടന്നു.

ബെഡ് ലാമ്പിൻ്റെ മഞ്ഞ വെളിച്ചത്തിൽ അവളുടെ മുഖം വ്യക്തമായി കാണാം. ചെറു മുടിയിഴകൾ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് പാറി വീണതും രുദ്രൻ അവൻ്റെ വലതു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ ചെവിക്ക് പിന്നിലേക്ക് മാടി ഒതുക്കി. ശേഷം അവളുടെ നെറ്റിയിൽ പതിയെ ഒന്ന് തലോടി.ആ സ്പർശനം മനസിലാക്കിയെന്ന പോലെ അപ്പുവും ഉറക്കത്തിൽ ഒന്ന് ചിണുങ്ങി. * രാവിലെ രുദ്രൻ ഓഫീസിലേക്ക് പോവാൻ റെഡിയായിട്ടും അപർണ ഉറക്കം ഉണർന്നിരുന്നില്ല. അവൻ പതിയെ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി നേരെ ഗായത്രിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. " അച്ചേ "പവി രുദ്രൻ്റെ അരികിലേക്ക് ഓടി. " അച്ചൻ്റെ പൊന്നൂസ് എഴുന്നേറ്റേ " "അമ്മ എവടെ അച്ചേ. എനിച്ച് അമ്മേനേ കാണണം.'. " അമ്മക്ക് വയ്യ മോളേ.അമ്മ കിടന്നോട്ടേ .മോള് ശല്യപ്പെടുത്താൻ പോവണ്ട ട്ടോ " " മ്മ്o "പവി മൂളി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. '' എന്നാ വാ നമ്മുക്ക് താഴേക്ക് പോവാം " രുദ്രൻ പവിയെ എടുത്ത് കൊണ്ട് താഴേക്ക് നടന്നു. " നീ വരുന്നില്ലേ ഗായു "തിരിഞ്ഞ് നോക്കി കൊണ്ട് രുദ്രൻ ചോദിച്ചു. രുദ്രൻ്റെ ഗായു എന്ന വിളി കേട്ട് ഗായത്രി ഞെട്ടി. രുദ്രൻ അവളെ ആ പേര് വിളിച്ചിട്ട് കാലം കുറേ ആയിരുന്നു.

സത്യത്തിൽ രുദ്രൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഗായു എന്ന് ആണ് താൻ വിളിച്ചത് എന്ന്. " ഇല്ല എട്ടാ. ഞാൻ ഇപ്പോ കഴിക്കുന്നില്ല നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോ" അത് കേട്ടതും രുദ്രൻ താഴേക്ക് നടന്നു. അപ്പു ശരിക്കും എട്ടനെ മാറ്റി എടുത്തോ.എട്ടൻ്റെ ഗായു എന്ന വിളി കേട്ട് എനിക്ക് രോമാഞ്ചം വന്നു. ഗായത്രി നേരെ അപർണയുടെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു.പതിയെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്ത് കയറി. വാതിൽ അടച്ചു. വാതിൽ അടക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ആണ് അപർണ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്. അപർണയുടെ അരികിലേക്ക് വന്ന ഗായത്രിയുടെ കണ്ണ് നേരെ ഉടക്കിയത് ബെഡ്ഷീറ്റിലാണ്. വൈറ്റ് കളർ ബെഡ് ഷീറ്റ് മാത്രം ഉപയോഗിക്കുന്ന ഏട്ടൻ്റെ ബെഡിൽ കളർ ഷീറ്റ് കണ്ട് അവൾ അന്ധാളിച്ചു. അവൾ നേരെ അപർണയുടെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. " അപ്പു എന്ത് ഉറക്കാ ഇത്. സമയം എത്രയായി എന്നാ വിചാരം "ബെസ് റെസ്റ്റിൽ ചാരി ഇരിക്കുന്ന അപ്പുവിനെ നോക്കി ഗായത്രി ചോദിച്ചു.

''സമയം കുറേ ആയിലേ. ഇന്നലെ കുറേ നേരം വൈകിയ കിടന്നേ അതു കൊണ്ട് നേരം വെളുത്ത തൊന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല. " "സത്യം പറ ഇന്നലെ ഇവിടെ എന്താ ഉണ്ടായത്.പവിയെ എൻ്റെ റൂമിൽ കൊണ്ടു വന്നു കിടത്തുന്നു, നീ നേരം വൈകി എഴുന്നേറ്റിരിക്കുന്നു., ബെഡ് ഷീറ്റ് മാറ്റിയിരിക്കുന്നു. സത്യം പറ ഇന്നലെ ഇവിടെ എന്താ ഉണ്ടായത് "ഗായത്രി സംശയത്തോടെ അപ്പുവിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു. "എന്താടി നീ പറയണേ .എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലാവുന്നില്ല'' അപ്പു നിഷ്കളങ്കതയോടെ ചോദിച്ചു. " നീ കൂടുതൽ അഭിനയിക്കണ്ട അപ്പു എനിക്ക് എല്ലാം മനസിലായി " '' ഒന്ന് പൊയ്ക്കേ പെണ്ണേ. ഇന്നലെ നീ വിചാരിക്കുന്നത് പോലെ ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല" അപ്പു തലേന്ന് നടന്ന കാര്യം ഗായുവിനോട് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. "ഓഹ് ഇതായിരുന്നോ കാര്യം. ഞാൻ ഒരുപാട് വേറെ എന്തോക്കെയോ ചിന്തിച്ച് കൂട്ടി. എന്നാ നീ റെസ്റ്റ് എടുക്ക്.ഞാൻ പോയി റെഡിയാവട്ടേ എനിക്ക് ഇന്ന് കോളേജിൽ പോവണം .കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച്ച ഒരു പുതിയ സാർ വന്നിട്ടുണ്ട് .സാറിനെ ഒന്ന് കാണണം.ചുള്ളൻ ആണെന്നാ പറഞ്ഞു കേട്ടത്. " ഗായത്രി നേരെ തിരിച്ച് അവളുടെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അപ്പു കുളിച്ച് റെഡിയായി താഴേക്ക് പോയി. അപ്പോഴേക്കും പവി സ്കൂളിലും, ഗായത്രി കോളേജിലും, രുദ്രൻ ഓഫീസിലും പോയിരുന്നു .

" ആ മോള് എഴുന്നേറ്റോ . ദേവൻ പറഞ്ഞു മോൾക്ക് സുഖം ഇല്ല.ചിലപ്പോൾ എഴുന്നേൽക്കാൻ നേരം വൈകും അതുകൊണ്ട് ശല്യപ്പെടുത്തണ്ട എന്ന് " അത് പറയുമ്പോൾ അമ്മയുടെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ അപർണ അത് കാര്യമാക്കിയില്ല. "മോൾക്ക് വയ്യേങ്കിൽ പോയി റസ്റ്റ് എടുത്തോ '' " എയ് വേണ്ട അമ്മേ' "അപർണ നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. "എൻ്റെ കൃഷ്ണ നീ എൻ്റെ പ്രർത്ഥന കേട്ടു .ഇനി ഇവർക്ക് അധികം വൈകാതെ ഒരു കുഞ്ഞിനെ കൂടി കൊടുക്കണേ ഭഗവാനേ " വിലാസിനി മനം ഉരുകി പ്രർത്ഥിച്ചു. " എന്നാലും എന്തിനാ അമ്മ അത് പറഞ്ഞത് ഒന്ന് ചിരിച്ചത്. ഇനി ഒരു പക്ഷേ അമ്മയും ഗായത്രിയെ പോലെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരിക്കുമോ." അടുക്കളയിൽ പാത്രം കഴുകുന്നതിനിടയിൽ അപർണ ആലോചിച്ചു.....തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...