💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 34

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

അലോക്ക് നിൽക്കുന്ന കുട്ടികളെ ഓരോരുത്തരെ ആയി നോക്കാൻ തുടങ്ങി.ആ നോട്ടം ചെന്ന് അവസാനിച്ചത് ഗായത്രിയിൽ ആയിരുന്നു. " ഇയാൾ വരു" ചോക്ക് ഗായത്രിക്ക് നേരെ നീട്ടികൊണ്ട് അലോക്ക് പറഞ്ഞതും എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ ഗായത്രിയിലേക്കായി. "നിനക്കു പറ്റും ഗായത്രി . പോയി ചെയ്യ്തിട്ട് വാ" രേവതി തന്ന ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ ഗായത്രി ധൈര്യത്തോടെ അലോക്കിനരികിലേക്ക് നടന്ന് അവൻ്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ചോക്ക് വാങ്ങിച്ചു . ''ദാ ഈ പ്രോബ്ലം '' ടെക്സ്റ്റിലെ question ഗായത്രിക്ക് കാണിച്ച് കൊടുത്ത് കൊണ്ട് അലോക്ക് പറഞ്ഞു. ആ question കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഗായത്രിയുടെ പകുതി കിളികൾ പറന്ന് പോയി. " ചെയ്യ്തോളൂ" അലോക്ക് രണ്ട് സ്റ്റെപ്പ് പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങി ഇരു കൈകളും കെട്ടി ഗായത്രിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. ഗായത്രി ഉമിനീരിറക്കി കൊണ്ട് ബോർഡിനരികിലേക്ക് നടന്നു. അവൾ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ബോർഡിലേക്കും അലോക്കിനേയും മാറി മാറി നോക്കി. ഇടക്കെപ്പോഴോ ഫസ്റ്റ് ബെഞ്ചിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അഹങ്കാരത്തോടെ ഇരിക്കുന്ന എയ്ഞ്ചലിനേയും ഗായത്രി കണ്ടിരുന്നു.

എല്ലാവരേയും ഞെട്ടിച്ച് കൊണ്ട് ഈ പ്രോബ്ലം സോൾവ് ചെയ്യ്ത് എയ്ഞ്ചലിൻ്റെയും, സാറിനിയും മുന്നിലൂടെ സ്മാർട്ടായി പോവണം. നിന്നെ കൊണ്ട് പറ്റും ഗായു. അവൾ സ്വയം ഒന്ന് പറഞ്ഞു. ഒന്ന് മിണ്ടാതെ ഇരുന്നേ മനസെ ഇത് എതാ പോബ്ലം എന്നോ, എന്തിന് എത് ചാപ്റ്റർ ആണോ എന്ന് പോലും അറിയാത്ത ഞാൻ എങ്ങനെ ഇത് ചെയ്യാനാ (ഗായത്രി ആത്മ) "സാർ" തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് കൊണ്ട് അവൾ അലോക്കിനെ നോക്കി. ബുക്കിൽ എന്തോ നോക്കുകയായിരുന്ന അലോക്ക് അവളുടെ വിളി കേട്ട് തലയുയർത്തി. "എന്താ " അലോക്ക് ഗൗരവത്തോടെ ചോദിച്ചു. "എനിക്ക് ഇത് ചെയ്യാൻ അറിയില്ല " സർവ്വ ധൈര്യവും സംഭരിച്ച് കൊണ്ട് ഗായത്രി പറഞ്ഞു. " അപ്പോ എങ്ങനെയാ. എല്ലാവരും ഇംപോസിഷൻ എഴുതാൻ റെഡിയല്ലേ " എഴുന്നേറ്റ് നിൽക്കുന്ന കുട്ടികളെ നോക്കി കൊണ്ട് അലോക്ക് ചോദിച്ചു. " ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് ,നിങ്ങൾക്ക് മാത്രം. ഒരു ചാൻസ് കൂടി തരാം. ഈ പ്രോബ്ലം നിങ്ങളുടെ ക്ലാസിലെ എതെങ്കിലും ഒരു കുട്ടി സോൾവ് ചെയ്യ്താൽ നിങ്ങളെ ഇംപോസിഷൻ എഴുതുന്നതിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കാം. നിങ്ങളെ മാത്രം "

"സാർ ഞാൻ ചെയ്യാം " അലോക്ക് പറഞ്ഞത് കേട്ടതും എയ്ഞ്ചൽ സീറ്റിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു. ബോർഡിനരികിലേക്ക് വന്ന് നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് എയ്ഞ്ചൽ പ്രോബ്ലം സോൾവ് ചെയ്യ്തു. ഗായത്രി ബോർഡിലേക്ക് നോക്കിയതും അവളുടെ ബാക്കിയുള്ള കിളികൾ കൂടി പറന്നു പോയിരുന്നു. "Very good.താൻ പോയി സീറ്റിലിരുന്നോള്ളൂ" അലോക്ക് എയ്ഞ്ചലിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അലോക്ക് പതിയെ ഗായത്രിയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു. "അപ്പോ നീ നാളെ 50 അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട 25 വട്ടം ഈ പ്രോബ്ലം എഴുതീട്ട് വാ "തല കുനിച്ച് നിൽക്കുന്ന ഗായത്രിയോട് പതിയെ പറഞ്ഞു. " എവിടെ പോയി നിൻ്റെ ഇന്നലത്തെ അഹങ്കാരം ഒക്കെ. ഇനി എങ്കിലും മറ്റുള്ളവരോട് മര്യാദക്ക് സംസാരിക്കാൻ പഠിക്ക് " അപ്പോഴേക്കും ഗായത്രിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവൾ അലോക്കിനെ ഒന്ന് തുറിച്ച് നോക്കിയ ശേഷം തൻ്റെ സീറ്റിലേക്ക് നടന്നു.അപ്പോഴും എയ്ഞ്ചൽ അഹങ്കാരത്തോടെ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. * ഓഫീസിലെത്തിയതും രുദ്രൻ്റെ മനസ് വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു. ഒന്നിലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.

അവൻ്റെ മനസ് മുഴുവൻ അപ്പുവിനെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളായിരുന്നു. അവളെ കുറിച്ച് ഓർത്ത് തൻ്റെ മനസ് എന്തിനാണ് ഇത്രക്ക് അസ്വസ്ഥമാകുന്നത്. "അവളെ ഒന്ന് വിളിച്ച് നോക്കിയാലോ " രുദ്രൻ മേശപ്പുറത്ത് നിന്നും ഫോൺ എടുത്തു. അപർണ എന്ന നമ്പറിലേക്ക് ഡയൽ ചെയ്യ്തു. റിങ്ങ് ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും കോൾ എഴുതുന്നില്ല. രണ്ട് മൂന്ന് വട്ടം വിളിച്ചെങ്കിലും കോൾ എടുക്കുന്നില്ല. ഇനി ഒരു പക്ഷേ എഴുന്നേറ്റിട്ടുണ്ടാവില്ലേ, അതോ വയ്യായ്ക മാറിയിട്ടുണ്ടാവില്ലേ. രുദ്രൻ്റെ മനസ് അവൻ പോലും അറിയാതെ കൂടുതൽ അസ്വസ്ഥമായി. അടുത്ത നിമിഷം കാറിൻ്റെ കീയും എടുത്ത് രുദ്രൻ ഓഫീസിൽ നിന്നും നേരെ വീട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങി. വീട്ടിലെത്തിയതും അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ഹാളിലും, ഡൈനിങ്ങ് എരിയയിലും ആയി അപർണയെ തിരഞ്ഞു വെങ്കിലും അവിടെ എങ്ങും അപർണ യെ കാണാൻ ഇല്ല. "എന്താ ദേവാ .എന്താ നീ ഈ സമയത്ത് വന്നിരിക്കുന്നത് " അടുക്കളയിൽ നിന്നും വന്ന അമ്മ രുദ്രനെ കണ്ടതും ചോദിച്ചു. " അത്. അത് ഞാൻ ഒരു ഫയൽ എടുക്കാൻ മറന്നു.അത് എടുക്കാനായി വന്നതാ "

അത് പറയുമ്പോഴും രുദ്രൻ്റെ കണ്ണുകൾ അപർണ യെ തിരയുകയായിരുന്നു. അവൻ വേഗം മുകളിലേക്ക് കയറി പോയി. രുദ്രൻ്റെ പോക്ക് കണ്ട് വിലാസിനിയുടെ മുഖത്തും ഒരു ചിരി തെളിഞ്ഞു . "എനിക്ക് അറിയാം ദേവാ നീ ഈ സമയത്ത് എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് എന്ന് " വിലാസിനി സ്വയം പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. അപർണ യെ പ്രതീക്ഷിച്ച് റൂമിലെത്തിയ രുദ്രൻ റൂമിൽ എല്ലാം നോക്കി എങ്കിലും അവളെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഗായത്രിയുടെ മുറിയിൽ ഉണ്ടാകും എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച് അവിടേക്ക് നടന്നെങ്കിലും നിരാശ ആയിരുന്നു ഫലം. തിരിച്ച് അവൻ റൂമിലേക്ക് തന്നെ നടന്നു.അമ്മയെ കാണിക്കാനായി ഷെൽഫിൽ നിന്നു ഒരു ഫയൽ എടുത്ത് തിരിഞ്ഞ് നടന്നപ്പോളാണ് ടേബിളിനു മുകളിൽ ഇരിക്കുന്ന അപ്പുവിൻ്റെ ഫോൺ അവൻ്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. ഫോൺ ഇവിടെ ഉള്ള സ്ഥിതിക്ക് അവൾ പുറത്ത് എവിടേക്കും പോയിട്ടില്ല. ഈ വീട്ടിൽ എവിടെ എങ്കിലും കാണും. അവൻ വെറുതെ ഫോൺ ഒന്ന് എടുത്ത് നോക്കി. പക്ഷേ ലോക്ക് ആണ് .വാൾപേപ്പറിൽ രുദ്രനും, പവിയും ഒരുമിച്ച് നിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോ കണ്ടതും അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ലോക്ക് സ്ക്രീനിൽ തന്നെ 6 മിസ് കോൾ കാണാൻ ഉണ്ട്.അത് താൻ ആണെന്ന് രുദ്രന് മനസിലായി .അതിൽ കണ്ട പേര് രുദ്രനെ ശരിക്കും ഞെട്ടിച്ചിരുന്നു. ★ Mine ❤️★

അവൻ തിരിച്ച് ഫോൺ ടേബിളിൽ വച്ച് മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. അവൾ ശരിക്കും എന്നേ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ. പക്ഷേ എന്തിന്.ഞാൻ അവളെ ഒരിക്കലും സ്നേഹിക്കില്ല എന്ന് അവൾക്ക് അറിയുന്നതല്ലേ. ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ച് അവൻ സ്റ്റയർ ഇറങ്ങി താഴേ എത്തി. അപ്പോഴും രുദ്രൻ അപർണ യെ തിരഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു. അമ്മയോട് ചോദിക്കണം എന്ന് ഉണ്ട്.പക്ഷേ എന്തോ ഒരു മടി. അവൻ നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. അമ്മ കറിക്ക് അരിയുകയായിരുന്നു. "എന്താ ദേവാ ''ചിരി കടിച്ച് പിടിച്ച് കൊണ്ട് അമ്മ ചോദിച്ചു. " അത്. അത് ഞാൻ. ഞാൻ വെള്ളം കുടിക്കാൻ വന്നതാ." വേഗം ഫ്രിജ് തുറന്ന് കൊണ്ട് രുദ്രൻ പറഞ്ഞു. '' മ്മ്ഠ '' ഒന്ന് അമർത്തി മുളിയ ശേഷം അമ്മ വീണ്ടും കറിക്ക് അരിയാൻ തുടങ്ങി. " ടെറസിൽ ചെടി നനക്കാൻ പോയ മോളെ ഇത്ര നേരം ആയിട്ടും കാണാൻ ഇല്ലലോ "ബോട്ടിലിൽ നിന്നും വെള്ളം കുടിക്കുന്ന രുദ്രൻ കേൾക്കാനായി അമ്മ പറഞ്ഞു. അത് താൻ കേൾക്കാൻ ആണ് അമ്മ പറഞ്ഞത് എന്ന് രുദ്രനും മനസിലായി. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ ഫയൽ എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

കാറിൻ്റെ ഡോർ തുറന്ന് ഉള്ളിൽ കയറി. പക്ഷേ തിരിച്ച് പോവാനായി അവൻ്റെ മനസ് അവനോട് മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അടുത്ത നിമിഷം അവൻ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി വീടിനുള്ളിലേക്ക് നടന്നു. വേണ്ട രുദ്ര. അവൾ നിൻ്റെ ആരുമല്ല. നീ പോവണ്ട .എന്ന് അവൻ്റെ തലച്ചോറ് അവനോടായി പറഞ്ഞു. എന്നാൽ അതിനേക്കാൾ ഇരട്ടി ശക്തിയിൽ മുന്നോട്ട് പോവാൻ അവൻ്റെ മനസ് കൊതിച്ചു. യാന്ത്രികമായി അവൻ്റെ കാലുകൾ മുന്നോട്ട് ചലിച്ചു.അതിനേക്കാൾ വേഗത്തിൽ അവൻ്റെ മനസും. മുകളിലെത്തിയ രുദ്രൻ ഒരു നിമിഷം അപർണ യെ കണ്ടതും നിശ്ചലമായി നിന്നു. വരി വരിയായി നിരത്തി വച്ചിരിക്കുന്ന വിവിധ നിറത്തിലുള്ള ഓർക്കിഡ് പൂക്കൾക്കിടയിൽ നിൽക്കുന്ന അപ്പുവിനെ കണ്ടതും അവൻ്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിച്ചു. കുറച്ച് പൊക്കത്തിലായി കയറ്റി വച്ചിരിക്കുന്ന മണി പ്ലാൻ്റിൻ്റെ ചെറിയ ചെടിക്ക് എത്തി വലിഞ്ഞ് വെള്ളം ഒഴിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പു .

ശേഷം താഴേ ചെടി ചെട്ടിയിൽ പുതിയതായി വിരിഞ്ഞ ചുവപ്പ് നിറമുള്ള പനിനീർ പൂ കാൺകെ അവളുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി തെളിഞ്ഞു.ആ ചിരി രുദ്രൻ്റെ ചുണ്ടിലും തെളിഞ്ഞു. രുദ്രൻ്റെ കാലുകൾ അപർണയുടെ അരികിലേക്ക് ചലിച്ചു .പക്ഷേ അപർണയെ അടുത്തു കാണുമ്പോൾ തൻ്റെ മനസിനുണ്ടാകുന്ന മാറ്റം രുദ്രൻ സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞു. മുന്നോട്ട് വച്ച കാൽ അവൻ പിന്നോട്ട് തന്നെ വച്ച് തിരിച്ച് നടന്നു. പിന്നിൽ നിന്നുള്ള കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ട് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയ അപ്പു തിരിഞ്ഞ് നടന്നു പോകുന്ന രുദ്രനെയാണ് കണ്ടത്. "രുദ്രാ " അപർണയുടെ വിളി കേട്ട് അവൻ ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലനായി നിന്നു. അവൻ അത്ഭുതത്തോടെ അവളെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി. അപ്പോഴേക്കും അവൾ നടന്ന് രുദ്രൻ്റെ അരികിൽ എത്തിയിരുന്നു. "അപർണ ഇപ്പോ എന്താ വിളിച്ചേ " രുദ്രൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു......തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...