💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 36

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

"പൊന്നുട്ടി എന്താ ചെയ്യണത്.ആകെ വിയർത്തല്ലോ " പവിയുടെ മുഖത്തെ വിയർപ്പ് തുടച്ച് കൊണ്ട് രുദ്രൻ ചോദിച്ചു. " അമ്മ എനിച്ച് ഡാൻസ് പഠിപ്പിച്ച് തരാ അച്ചേ " പവി കൊഞ്ചി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രുദ്രൻ പവിയെ താഴേ ഇറക്കി. കബോഡിൽ നിന്നും ഒരു ടവൽ എടുത്ത് ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. "അമ്മേ നമക്ക് പാട്ട് വച്ചിട്ട് കളിക്കാ"പവി രുദ്രൻ്റെ ഫോൺ എടുത്ത് പാട്ട് വച്ചു. പാർവ്വണങ്ങൾ തേടും വനചന്ദ്രകാന്തിയിൽ സോമം പോൽ പകരൂ നിൻ രാഗോന്മാദം മഞ്ഞണിഞ്ഞൊരീ ഗന്ധമാദനം തളിരിടും മരമാകുവാൻ മഴവിൽ തേരിറങ്ങീ ഞാൻ ദേവീ...ആത്മരാഗമേകാം കന്യാവനിയിൽ സുഖദം കളഗാനം പകരാനണയൂ ഗന്ധർവ വീണയാകൂ നീ ദേവീ.. അപർണ പാട്ടിനനുസരിച്ച് ചുവടുകൾ വച്ചു .പവിക്ക് കളിക്കാൻ കിട്ടുന്നില്ലെങ്കിലും അപർണ കളിക്കുന്നത് നോക്കി അവളും കളിക്കുന്നുണ്ട്. ബാത്ത് റൂമിൽ നിന്നും ഫ്രഷ് ആയി ഇറങ്ങി വന്ന രുദ്രൻ അപർണയുടെ ഡാൻസ് കണ്ട് ഒരു നിമിഷം അത്ഭുതപ്പെട്ട് നിന്നു. ഒരു നിമിഷം അത് നന്ദു ആണോ എന്ന് രുദ്രന് തോന്നിപ്പോയി.ഞാൻ എൻ്റെ നന്ദുവിനായി പാടിയ പാട്ടാണിത്. രുദ്രനെ കണ്ടതും അപർണ പെട്ടെന്ന് ഡാൻസ് നിർത്തി. " അച്ചേ എനിക്കും ഇങ്ങനത്തെ കൊലുസ് വേണം." അപർണയുടെ ചിലങ്കയിലേക്ക് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു.

" അച്ച മോൾക്ക് നാളെ വാങ്ങി തരാം ട്ടോ " രുദ്രൻ ലാപ്ടോപ്പ് എടുത്ത് ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നടന്നു. ''ഞാനും പോവാ കുറേ എഴുതാൻ ഉണ്ട്" ഗായത്രി ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. " അപ്പോ നീ പഠിക്കാൻ തിരുമാനിച്ചു ലേ. നല്ല കാര്യം" "പിന്നെ എൻ്റെ പട്ടി പഠിക്കും. കുറച്ച് ഇംപോസിഷൻ എഴുതാൻ ഉണ്ട്. അത് എഴുതി ആ പരട്ട കേളവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് കൊടുക്കണം" " നീ ആരുടേ കാര്യമാ ഗായൂ ഈ പറയണേ" "എൻ്റെ സാറിൻ്റെ കാര്യം തന്നെ " "ആര് ആ സുന്ദര പൂച്ച കണ്ണൻ അലോക്ക് സാറോ" അപ്പു ഒരു പ്രത്യേക ടോണിൽ ചോദിച്ചു. ''സുന്ദരനോ അയാളോ പിന്നെ ലോകത്ത് വേറെ ആരും ഇല്ലെങ്കിൽ മാത്രം . രണ്ട് ഉണ്ട കണ്ണും മത്തങ്ങ പോലത്തെ മുഖവും ,കുറച്ച് മസിലും ഉരുട്ടി കേറ്റിയാൽ സുന്ദരൻ ഒന്നും ആവില്ല'' " അത് നിനക്ക് ദേഷ്യം കൊണ്ട് തോന്നുന്നതാ. നീ ഫോട്ടോ കാണിച്ച് തന്നപ്പോഴേ എനിക്ക് ഇഷ്ടായി. പക്ഷേ ഞാൻ അയാളേ എവിടെയോ കണ്ടപ്പോലെ " ''നീ അങ്ങനെ ഇഷ്ട്ടപ്പെടേണ്ട. നീ ഇഷ്ടപ്പെടേണ്ട ആള് ദാ അവിടെ പന പോലെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. നീ അങ്ങേരേ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ മതി" ബാൽക്കണിയിൽ ഇരിക്കുന്ന രുദ്രനെ ചൂണ്ടി കൊണ്ട് ഗായത്രി പറഞ്ഞു. "സാറിനെ പുകഴ്ത്തിയപ്പോൾ പെണ്ണിന് പൊള്ളി" അപ്പു കളിയാക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

''എനിക്ക് എന്തിന് പൊള്ളണ്ണം. എനിക്ക് അയാളോട് ദേഷ്യം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. തീർത്താ തീരാത്ത ദേഷ്യം" ഗായത്രി റൂം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി. അപ്പു ഗായത്രി പോയ വഴി നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ച ശേഷം പവിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.ലാപ് ടോപ്പിൽ വർക്ക് ചെയ്യുന്ന രുദ്രൻ്റെ അടുത്ത് നിന്ന് പവി എന്തൊക്കെയോ അവനോട് പറയുന്നുണ്ട്. രുദ്രൻ അതെല്ലാം മൂളി കേൾക്കുന്നതിനൊപ്പം ലാപ്പിൽ എന്തൊക്കെയോ വർക്ക് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. " അച്ചേ ഇന്ന് എൻ്റെ കാസിലെ ശ്രീ മാധവ് എല്ലാവർക്കും ചോക്ലേറ്റ് തന്നു." " ഉം " രുദ്രൻ ലാപ്പിൽ നോക്കി കൊണ്ട് ഒന്ന് മൂളി. " അച്ചേ. അച്ചൻ ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കുന്നുണ്ടോ " പവി രുദ്രൻ്റെ കൈയ്യിൽ കുലുക്കി കൊണ്ട് വിളിച്ചു. "എന്താ പൊന്നു. എന്താ കാര്യം" രുദ്രൻ പവിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. " അപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഒന്നും അച്ച കേട്ടിലേ. ഇന്ന് എൻ്റെ ക്ലാസിലെ ശ്രീ മാധവ് എല്ലാവർക്കും ചേക്ലേറ്റ് തന്നു ന്ന് ". "എന്താ അവൻ്റെ ബർത്ത് ഡേ ആയിരുന്നോ " "അല്ല അച്ചേ. അവന് ഒരു കുഞ്ഞു വാവ ഉണ്ടായി. " " ഉം " രുദ്രൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ഒന്ന് മൂളി. "എനിച്ചും അങ്ങനെ എല്ലാവർക്കും ചോക്ലേറ്റ് കൊടുക്കണം അച്ചേ" "അതിനെന്താ മോള് നാളെ എല്ലാവർക്കും ചോക്ലേറ്റ് കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തോ " " അത് പറ്റില്ല അച്ചേ.ബെറുതെ അങ്ങനെ ചോക്ലേറ്റ് കൊടുക്കാൻ പറ്റില്ല.

അതിന് എനിക്കും ഒരു വാവയെ വേണം" പവി എന്താണ് പറഞ്ഞത് വരുന്നത് എന്ന് മനസിലായ രുദ്രൻ ഇത് എല്ലാം കേട്ട് നിൽക്കുന്ന അപർണ യെ ഒന്ന് നോക്കി. ആ നോട്ടത്തിൻ്റെ അർത്ഥം മനസിലായ അപർണ വേഗം പവിയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു. "പവി വാ സമയം ഒരുപാടായി ഉറങ്ങണ്ടേ. വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ അച്ചയോട് പിന്നെ പറയാം. അച്ചക്ക് കുറേ വർക്ക് ഉണ്ട് വാ " പവിയെ എടുത്ത് കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു. " ശരി. അച്ചേ ഞാൻ പിന്നേ പറയാവേ " പവി അപ്പുവിൻ്റെ ഒപ്പം റൂമിലേക്ക് പോയി. അവർ പോയതും രുദ്രൻ വീണ്ടും വർക്ക് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവൻ റൂമിലേക്ക് ഒരു ഫയൽ എടുക്കാനായി നടന്നു .അപ്പോഴും പവിയും ,അപ്പുവും ഉറങ്ങിയിരുന്നില്ല.പവി അപർണയോട് എന്തോ പറഞ്ഞ് വാശി പിടിക്കുകയാണ്. "അമ്മേ പറ എനിച്ച് വാവ യേ തരുവോ. പറ അമ്മേ ഞാൻ എത്ര നേരായി ചോദിക്കുന്നു '' " മോള് ഇപ്പോ കിടന്ന് ഉറങ്ങ്. അത് അമ്മ നാളെ പറയാം" " ഇല്ല അമ്മ എന്നെ പറ്റിച്ചും. അമ്മ ഇപ്പോ പറ. എന്നിട്ട് ഞാൻ ഒറങ്ങാം ". " ശരി അമ്മ വാവയെ തരാം. പക്ഷേ മോള് അച്ചയോട് ഈ കാര്യം വെറുതെ ഇടക്ക് ഇടക്ക് ചോദിക്കരുത് " " അത് എന്താ ചോദിച്ചാ '' " അത്. അത് പിന്നെ "പവിയോട് എന്ത് ഉത്തരം പറയണമെന്ന് അപർണക്ക് അറിയാതെയായി.

" മോള് ഇടക്ക് ഇടക്ക് പറയുമ്പോൾ അച്ചക്ക് ദേഷ്യം വരും. മോള് കുറച്ച് ദിവസം ഇതിനെ കുറിച്ച് പറയാതെ ആവുമ്പോ അച്ചൻ സർപ്രയിസ് ആയി വാവയെ കൊണ്ടു വന്നു തരും " " അത് ബേണ്ട. എനിച്ച് അമ്മടെ വയറ്റിലെ വാവയെ മതി. അമ്മ ഇനി മുതല് കുറോ മാമു കഴിച്ചണം. അപ്പോ അമ്മടെ വയറ് വീർത്ത് വരും അപ്പോ അതില് ഉണ്ണി വാവ വരും ലോ" അപ്പുവിൻ്റെ വയറിൽ കൈ വച്ച് കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു. "എൻ്റെ പൊന്നൂസേ നിന്നെ കൊണ്ട് ഞാൻ തോറ്റൂ. ഇതൊക്കെ നിനക്ക് ആരാ പറഞ്ഞ് തന്നത് '' ''അതൊക്കെ എനിച്ച് അറിയാ അമ്മേ '' " മ്മ്o. മതി ഉറങ്ങാം നോക്കാം " അപ്പു പവിയെ തൻ്റെ മാറോട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങി . പവിയുടേയും, അപ്പുവിൻ്റെയും സംസാരം കേട്ട് രുദ്രൻ്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി തെളിഞ്ഞു. അവൻ ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഫയൽ എടുത്ത് ബാൽക്കണിയിലേക്ക് തിരിച്ച് നടന്നു. ഇതൊന്നും അറിയാതെ അപ്പുവും, പവിയും ഉറങ്ങിയിരുന്നു.എന്നാൽ മറ്റൊരു മുറിയിൽ തന്നെ ദേഷ്യം ഇംപോസിഷൻ്റെ രൂപത്തിൽ എഴുതുകയാണ് ഗായത്രി. "എൻ്റെ ഭഗവാനെ .ഇത് എത്ര നേരം ആയി എഴുതാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കഴിയുന്നില്ലലോ പണ്ടാരം .ഇതിനൊക്കെ ആ കാട്ടു മാക്കാനോട് ഞാൻ പ്രതികാരം ചെയ്തിരിക്കും "

അലോക്കിനെ പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് ഗായത്രി എഴുതാൻ തുടങ്ങി. പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരിക്കുകയാണ്. " ഈ പെണ്ണ് ഇത് എവിടെ ചെന്ന് കിടക്കാ" ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നതിനിടയിൽ മുകളിലേക്ക് നോക്കി അമ്മ പറഞ്ഞു. "ഗായു ഇന്നലെ ലേറ്റ് ആയിട്ടാണ് കടന്നത്. അവൾക്ക് കുറേ എഴുതാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു." അപ്പു ഗായത്രിയെ ന്യായീകരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും മുകളിൽ നിന്നും ബാഗും ബുക്കുകളും കൈയ്യിലെടുത്ത് കൊണ്ട് ഗായത്രി താഴേക്ക് ഓടി ഇറങ്ങി. " ഞാൻ പോവാണേ അപ്പു ബയ്യ് " അപ്പുവിനെ കൈ വീശി കൊണ്ട് ഗായത്രി പറഞ്ഞു. "ഗായു അവിടെ നിക്ക് "അമ്മ പിന്നിൽ നിന്നും വിളിച്ചു. " നശിപ്പിച്ചു.ഒരു നല്ല കാര്യത്തിന് പോവുമ്പോൾ ഈ അമ്മക്ക് പിന്നിൽ നിന്നും വിളിക്കാൻ കണ്ട സമയം " " നീ എങ്ങോട്ടാ ഈ ഓടി പോവുന്നേ. നീ ഒന്നും കഴിക്കുന്നില്ലേ " അമ്മ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു. " ഇപ്പോ തന്നെ ലേയറ്റ് ആയി ഇനി കഴിക്കാൻ സമയം ഒന്നും ഇല്ല" ഷെൽഫിൽ നിന്നും ചെരുപ്പ് എടുത്ത് കൊണ്ട് ഗായു പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും അപ്പു ഒരു പ്ലേയിറ്റിൽ ഗായത്രിക്കായി ചപ്പാത്തിയും കറിയുമായി വന്നിരുന്നു .

സോഫയിൽ ഇരുന്ന് ചെരുപ്പ് ഇടുന്ന ഗായത്രിയുടെ വായിലേക്ക് ചപ്പാത്തി ഓരോ കഷ്ണങ്ങളായി അപ്പു വച്ചു കൊടുത്തു. "മതി അപ്പു ഞാൻ പോവാ " കുറച്ച് കഴിച്ചതിനു ശേഷം ബാഗും എടുത്ത് ഗായത്രി പുറത്തേക്ക് ഓടി. " നീ എന്തിനാ അപ്പു അവളുടെ താളത്തിന് നിൽക്കുന്നത്. അവൾക്ക് ഭക്ഷണം വേണ്ടായിരിക്കും അതാ കഴിക്കാതെ പോവാൻ നിന്നത് " . "അല്ല അമ്മേ. എത്ര തിരക്കായാലും ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട് മാത്രമേ അവൾ എവിടേക്കും പോവാറുള്ളു. അപ്പോ ഇന്ന് ഒന്നും കഴിക്കാതെ പോവണം എങ്കിൽ അത്രയും തിരക്ക് ഉള്ള കാരണം ആയിരിക്കും " അപ്പു ഗായത്രിയുടെ പ്ലേയ്റ്റുമായി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. ഇത്രയും കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ ആ വീട്ടിലെ എല്ലാവരേയും കുറിച്ച് ഇത്രയേറെ അപർണ മനസിലാക്കിയിരിക്കുന്നു എന്ന് രുദ്രൻ സ്വയം ആലോചിച്ചു........തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...