💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 39

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

" അപ്പു. ..... .അപ്പു നീ എവിടേയാ" ഗായത്രി വിറയാർന്ന ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞ് പതിയെ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വന്നു. ഗായത്രി താഴേ എത്തിയതും ഹാളിലെ ലൈറ്റുകൾ ഓൺ ആയി. "ഹാപ്പി ബർത്തെഡേ ഗായൂ" ഹാളിലെ ഡെക്കറേഷനുകളും എല്ലാം കണ്ട് ഗായുവിൻ്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ഗായു കേക്ക് കട്ട് ചെയ്യ്ത് ആദ്യ പീസ് അച്ഛന് നേരെ നീട്ടി. "ഹാപ്പി ബർത്തി ഡേ മോളേ " ഒരു ഗിഫ്റ്റ് ബോക്സ് മഹാദേവൻ ഗായത്രിക്ക് നേരെ നീട്ടി. "താങ്ക്സ് ഡാഡ് " ഗായത്രി ഗിഫ്റ്റ് വാങ്ങി.ആ ഗിഫ്റ്റ് ബോക്സ് ഓപ്പൺ ചെയ്തു. അതൊരു ഗോൾഡൺ ചെയിൻ ആയിരുന്നു. അവൾ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയാലേ അത് കഴുത്തിൽ അണിഞ്ഞു . അടുത്ത പീസ് കേക്ക് അവൾ അമ്മക്ക് നേരെ നീട്ടി. അമ്മ അത് വാങ്ങി .ഒരു കഷ്ണം അവളുടെ വായിലേക്ക് വച്ച് കൊടുത്തു.കൂടെ ഒരു ഗിഫ്റ്റും. റോസ് ആൻ്റ് യെല്ലോ കളർ കോബിനേഷൻ ദാവണി ആയിരുന്നു അത്. അടുത്ത പീസ് കേക്ക് അവൾ മടിച്ച് മടിച്ച് രുദ്രന് നേരെ നീട്ടി. രുദ്രൻ അത് നിറ പുഞ്ചിരിയാലെ സ്വീകരിച്ചു. രുദ്രൻ്റെ ആ പുഞ്ചിരി അപർണ ഒഴികെ എല്ലാവരിലും അത്ഭുതം ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. രുദ്രൻ ഒരു ഗിഫ്റ്റ് ബോക്സ് ഗായത്രിക്ക് നേരെ നീട്ടി. അത് അവൾ ആകാംഷയോടെ വാങ്ങി. കുറച്ച് വലിപ്പമുള്ള ഗിഫ്റ്റ് തന്നെ ആയിരുന്നു അത്.

ഗായത്രി ഗിഫ്റ്റ് ബോക്സ് പൊട്ടിച്ച് ആ ഗിഫ്റ്റ് പുറത്തെടുത്തു. രുദ്രൻ നൽകിയ സമ്മാനം കണ്ട് ഗായത്രിയുടെയും അതുപോലെ മറ്റുള്ളവരുടേയും മുഖത്ത് അതിശയം നിറഞ്ഞിരുന്നു. "താങ്ക് യൂ എട്ടാ " അത് പറയുമ്പോൾ ഗായത്രിയുടെ സ്വരവും ഇടറിയിരുന്നു . "അയ്യേ പുലി കുട്ടി ഗായത്രി കരയുന്നോ.അപ്പോ നിനക്ക് ഞങ്ങടെ ഗിഫ്റ്റ് വേണ്ടേ " പവിയെ എടുത്ത് നിൽക്കുന്ന അപ്പു ഗായത്രിയേ നോക്കി കളിയായി പറഞ്ഞു. " ഉം വേണം" നിറ മിഴികളോടെ ഗായു പറഞ്ഞു. ഗായത്രിക്ക് വേണ്ടി എടുത്ത ലഹങ്ക അപ്പുവും പവിയും കൂടി ഗായത്രിക്ക് നൽകി. " ഇനി നീ ഈ വയലിൻ പ്ലേ ചെയ്യ് " അപ്പു ആകാംഷയോടെ പറഞ്ഞു. " നിൻ്റെ ഫേവറേറ്റ് പാട്ട് എതാ അപ്പു " വയലിൻ കയ്യിലെടുത്ത് കൊണ്ട് ഗായു ചോദിച്ചു . "നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള പാട്ട് വായിച്ചോ " " അത് ഞാൻ വായിക്കാം അതിന് മുൻപേ നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള പാട്ട് പറ" " ഉം ആലോചിക്കട്ടെ. " " പുതു വെള്ളെയ് മഴേയ് ഇൻട്ര് പൊഴികിട്രത്. ആ പാട്ട് മതി" അപ്പു പറഞ്ഞ പാട്ട് കേട്ട് എല്ലാവരും രുദ്രനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു .പക്ഷേ എന്തിനാണെന്ന് അപ്പുവിന് മാത്രം മനസിലായില്ല. .. ഇത് എട്ടൻ്റെ favourite സോങ്ങ് ആണ്. എട്ടൻ എപ്പോഴും പാടാറുള്ള സോങ്ങ്. ഗായത്രി വയലിനെ സ്ട്രിങ്ങുകൾ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യ്ത് വയലിൻ പ്ലേ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.

Penn Illaadha Oorile, Adi Aann Poo Ketpadhaillai Penn Illaadha Oorile, Kodi Thaan Poo Pooppadhillai Un Pudavai Mundhaanai Saaindhadhil, Indha Bhoomi Poo Poothadhu Idhu Kamban Paadaadha Sindhanai, Undhan Kaadhodu Yaar Sonnadhu ? Pudhu vellai mazhai, ingu pozhigindradhu Indha kollai nilaa, udal nanaigindradhu Ingu sollaadha idam kooda kulirgindradhu Manam soodaana idam thedi alaigindradhu Nadhiye Nee Aaanaal, Karai Naane Siru Paravai Nee Aanaal, Un Vaanam Naane പാട്ട് കേട്ട് എല്ലാവരും കയ്യടിച്ചു. "മതി ബാക്കി ഒക്കെ ഇനി നാളെ .എല്ലാവരും പോയി ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്." അമ്മ ശാസനയോടെ പറഞ്ഞതും ഗായത്രിയും, മഹാദേവനു സ്വന്തം മുറിയിലേക്ക് പോയി. രുദ്രൻ പവിയെ എടുത്ത് റൂമിലേക്ക് പോയി .അപ്പു ഹാളിലെ ഡെക്കറേഷൻ ഒക്കെ ഒതുക്കി വക്കാൻ അമ്മയെ സഹായിച്ചു. "മതി അപ്പു. ഇനി ഇതൊക്കെ നാളെ സ്റ്റോർ റൂമിൽ കൊണ്ടു പോയി വക്കാം. നീ പോയി കിടന്നോ " " ഇങ്ങ് താ അമ്മേ. ഞാൻ എന്തായാലും മുകളിലേക്ക് അല്ലേ പോവുന്നത്. കയ്യോടെ ഞാൻ സ്റ്റോർ റൂമിൽ ഇത് വക്കാം " അമ്മയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ബോക്സ് വാങ്ങി അപ്പു മുകളിലേക്ക് നടന്നു. സ്റ്റോർ റൂമിനു മുന്നിൽ എത്തിയ അപ്പു പതിയെ ഡോർ തുറന്നു. ഈ വീട്ടിൽ വന്നിട്ട് കുറച്ച് ദിവസങ്ങളായെങ്കിലും ഈ മുറി ഇതേ വരെ കണ്ടിട്ടില്ല . അപ്പു അകത്ത് കയറി ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്യ്തു .

റൂമിൻ്റെ ഒരു ഭാഗത്ത് കുറേ പഴയ ഫർണീച്ചറുകൾ കൂട്ടി ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. അതിനിടയിലായി ഒരു പൊട്ടിയ വയലിനും അവൾ കണ്ടു. കയ്യിലുള്ള ബോക്സ് താഴെ വച്ച ശേഷം അവൾ ആ വയലിൻ കയ്യിലെടുത്തു. അത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഗായത്രിയുടെ വയലിൻ ആണെന്ന് അപ്പുവിന് മനസിലായി. "ഈ വയലിൻ ആരാ പൊട്ടിച്ചേ, അതോ ഇനി താനേ പൊട്ടിയതാണോ.ആഹ് എന്തെങ്കിലും ആവട്ടെ നാളെ ഗായുവിനോട് ചോദിക്കാം. പൊട്ടിയ വയലിൻ മേശപ്പുറത്ത് വച്ച് അപ്പു തിരിഞ്ഞു നടന്നതും അവളുടെ കൈ തട്ടി ഒരു കെട്ട് ന്യൂസ് പേപ്പർ താഴെ വീണു. അവൾ തറയിൽ ഇരുന്ന് ന്യൂസ് പേപ്പറുകൾ എല്ലാം അടുക്കി വക്കുന്നതിനിടയിൽ ഒരു ആൽബം കൂടി കിട്ടി. ന്യൂസ് പേപ്പർ മേശപ്പുറത്ത് തന്നെ ഒതുക്കി വച്ച ശേഷം അവൾ ആ ആൽബം തുറന്നു . ♥️ ശിവാർച്ചന♥️ അവൾ ആ പേരുകളിലുടെ ഒന്ന് വിരലോടിച്ചു. "ശിവ, അർച്ചന. ഇത് ഗായുവിൻ്റെ മരിച്ചു പോയ ചേട്ടനും എട്ടത്തിയും അല്ലേ.ഇത് അവരുടെ വെഡിങ്ങ് ആൽബം ആയിരിക്കും. അവരുടെ ഫോട്ടോ കാണാനായി അപ്പു ആകാംഷയോടെ അടുത്ത പേജ് മറിച്ചു.

ഒരു പയ്യനും അവൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് സ്കൂൾ യൂണിഫോമിൽ ഉള്ള ഒരു പെൺകുട്ടിയും. പഴയ ഫോട്ടോ ആയിതിനാൽ മുഖം വ്യക്തമല്ല. തുടർന്നുള്ള കുറച്ച് ഫോട്ടോകൾ മുഴുവൻ ഇതു പോലെ ഉള്ളവയായിരുന്നു. എന്നാൽ പിന്നിടുള്ള ഫോട്ടോ കണ്ട് അപ്പു ഒരു നിമിഷം ഞെട്ടി തരിച്ചു .അച്ചു ചേച്ചി. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മൊഴിഞ്ഞു . ഒരു യുവാവ് അവൻ്റെ ഒപ്പം വിവാഹ വസ്ത്രത്തിൽ നിൽക്കുന്ന അച്ചു ചേച്ചി. പിന്നീടുള്ള ഫോട്ടോകൾ മുഴുവൻ കല്യാണം മുതൽ ഒരു കുഞ്ഞ് ഉണ്ടാകുന്നതുവരെ ഉള്ള വിവിധ തരം ഫോട്ടോകൾ . അവസാനത്തെ ഫോട്ടോയിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു .കുഞ്ഞു പവി. അർച്ചന ചേച്ചിയും ശിവേട്ടനും പവിയും കൂടിയുള്ള ഒരു ഫാമിലി ഫോട്ടോ . അപർണക്ക് തൻ്റെ തലയൊക്കെ കറങ്ങുന്ന പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. അവൾ ആൽബത്തിലെ അവസാന ഫോട്ടോ എടുത്ത് അവൾ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. കാലുകൾ ഒക്കെ തളരുന്ന പോലെ .താൻ കരുതുന്നതൊന്നും ആവല്ലേ സത്യം എന്നവൾ മനമുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു. റൂമിനുള്ളിൽ എത്തിയ അപർണ റൂം മുഴുവൻ രുദ്രനെ തിരഞ്ഞു പക്ഷേ കാണാൻ ഇല്ല .

ബെഡിൽ പവി കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്നുണ്ട്. അവൾ പവിയെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നടന്നു. പക്ഷേ രുദ്രനെ അവിടെയും കാണാൻ ഇല്ല. "രുദ്രാ. രുദ്രാ നീ എവിടേയാ" അപ്പു വിറയാർന്ന ശബ്ത്തോടെ വിളിച്ചു. " ഒന്ന് പൊട്ടി കരയാൻ അവളുടെ മനസ് കൊതിച്ചു . പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്ത പോലെ അവൾ മുകളിലെ ഗാർഡനിലേക്ക് ഓടി.ഒപ്പം അവളുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ** "മനസിൽ എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു കുറ്റബോധം." രുദ്രൻ ഒരു ഫുൾ ബോട്ടിൽ ബിയറുമായി സ്ഥിരം ഇരിക്കാറുള്ള ഗാർഡനിലെ കൽബഞ്ചിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. നല്ല കാറ്റു വീശുന്നുണ്ട്: മഴക്കുള്ള സാധ്യതയും ഉണ്ട്. രുദ്രൻ ബിയർ ബോട്ടിൽ ഓപൺ ചെയ്യ്ത് ഒരു സിപ്പ് ചെയ്യ്തു.അടുത്തത് ചുണ്ടോടു ചേർക്കാൻ നേരം തൻ്റെ അരികിലേക്ക് ഓടി വരുന്ന അപർണ യെ കണ്ട് അവൻ വെപ്രാളത്തോടെ ബിയർ ബോട്ടിൽ ചെടികൾക്കിടയിലേക്ക് ഒളിപ്പിച്ചു. അപർണയുടെ ഓടി കിതച്ചുള്ള വരവ് കണ്ട് രുദ്രൻ എഴുന്നേറ്റു. "എന്താ .എന്താ അപർണ " അവൻ പരിഭ്രമത്തോടെ ചോദിച്ചു. " ഇത്. ഇത് ആരാ " കയ്യിലുള്ള ഫോട്ടോ രുദ്രന് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് അപ്പു ചോദിച്ചു. ആ ഫോട്ടോ കണ്ടതും രുദ്രൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി. " .ഇത് നിനക്ക് എവിടേ നിന്ന് കിട്ടി " " സ്റ്റോർ റൂമിൽ നിന്ന് " പവിക്ക് അത്യവശ്യം തിരിച്ചറിവായപ്പോൾ അവൾ ഒരിക്കൽ ഇത് ആരാ എന്ന് ചോദിച്ചിരുന്നു.

അതു കൊണ്ട് സത്യങ്ങൾ ഒന്നും അറിയാതിരിക്കാൻ അവരുടെ ചിത്രങ്ങളും മറ്റു സാധനങ്ങൾ എല്ലാം സ്റ്റോർ റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയിരുന്നു. പക്ഷേ ഇത് ഇവൾക്ക് എങ്ങനെ കിട്ടി. രുദ്രൻ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് നിന്നു. " പറ രുദ്രാ ഇത് ആരാ " സങ്കടം ഉള്ളിൽ ഒതുക്കി അപ്പു ചോദിച്ചു. " എൻ്റെ എട്ടനും എട്ടത്തിയും'' "ഇവർ ഇപ്പോ എവിടേയാ"താൻ കരുതുന്ന ഒരു മറുപടി രുദ്രൻ പറയല്ലേ എന്ന് ഒരായിരം വട്ടം മനസിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് അപ്പു ചോദിച്ചു . "മരിച്ചു പോയി " അത് കേട്ടതും അപർണയുടെ കണ്ണു നീർ നിയന്ത്രണം വിട്ട് ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. " അല്ല. ഇത് എൻ്റെ അച്ചു ചേച്ചി അല്ല. അവളെ പോലുള്ള മറ്റാരൊ ആണ് " അപർണ കണീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് സ്വയം പിറു പിറുത്തു. "അതെ അപർണ . ഇത് നിൻ്റെ ചേച്ചി തന്നെയാണ്. എൻ്റെ അർച്ചനയേടതി " രുദ്രൻ്റെ വാക്കുകൾ ഇടി തീ പോലെ അവളുടെ കാതുകളിൽ പതിച്ചു . " ഇല്ല. ഞാൻ വിശ്വാസിക്കില്ല. നിങ്ങൾ വെറുതെ പറയുകയാണ് " "അല്ല അപർണ .നിൻ്റെ ചേച്ചി മരിച്ചു. 2 വർഷം മുൻപേ ഒരു കാർ അപകടത്തിൽ .പക്ഷേ നമ്മുടെ കല്യാണത്തിന് ശേഷം ആണ് ഞാൻ സത്യങ്ങൾ എല്ലാം അറിഞ്ഞത് ".

" അപ്പോ പവി.പവി എൻ്റെ അച്ചു ചേച്ചിയുടെ " പറഞ്ഞു മുഴുവൻ ആക്കുന്നതിനു മുന്നേ അവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു . ഒരു ആശ്വാസത്തിനെന്ന പോലെ രുദ്രൻ അവളെ തൻ്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.അവൾ തൻ്റെ മനസിലെ സങ്കടങ്ങൾ മുഴുവനായും കരഞ്ഞു തീർത്തു. ഇടക്കിടെ ഒരു തേങ്ങലായ് പുറത്തേക്ക് അത് പ്രതിധ്വനിച്ചു.അപ്പുവിൻ്റെ കണ്ണീരാൽ രുദ്രൻ്റെ നെഞ്ചിൽ നനവ് പടർന്നിരുന്നു. ഇടക്ക് ഒരു ആശ്വാസത്തിനായ് രുദ്രൻ അവളുടെ നെറുകിൽ തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും ചെറിയ ഒരു ചാറ്റൽ മഴ തുടങ്ങിയിരുന്നു . "അപർണ മഴ വരുന്നുണ്ട് .ഇനി ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട. വാ അകത്തേക്ക് പോവാം'' രുദ്രൻ അവളെ തൻ്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു . " രുദ്രൻ പൊയ്ക്കോള്ളൂ. ഞാൻ ഇവിടെ ഇരിക്കുകയാണ്. എനിക്ക് ഒന്ന് ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കണം" രുദ്രൻ്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും പിടി വിട്ട് അപർണ തറയിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പക്ഷേ അവളെ അവിടെ ഒറ്റക്കിരുത്തി പോവാൻ രുദ്രൻ്റെ മനസ് അനുവദിച്ചില്ല. അവൻ അപർണയുടെ അരികിൽ തന്നെ ഇരുന്നു . ഒരു നിമിഷം അപർണ രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു .ആ നോട്ടത്തിൻ്റെ അർത്ഥം മനസിലായ പോലെ രുദ്രൻ തൻ്റെ ഇരു കൈകളും അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി. അപർണ അവൻ്റെ ഇരു കൈകൾക്കിടയിലേക്കും ചാഞ്ഞു ഇരുന്നു.

" ചേച്ചിയെ ഒരു പാട് ഇഷ്ടമായിരുന്നു ലേ" രുദ്രൻ ആർദ്രമായ് ചോദിച്ചു. "മം" ആ മൂളലിൽ അവളുടെ മനസിലെ വേദന എത്രത്തോളം ഉണ്ടെന്ന് മനസിലാക്കാമായിരുന്നു. " ഞാൻ +1 നു പഠിക്കുമ്പോഴാണ് ചേച്ചി ഇഷ്ടപ്പെട്ട ആളോടൊപ്പം ഇറങ്ങി പോയത്. എന്നെ അമ്മയെ പോലെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ചേച്ചിയുടെ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള ആ പ്രവ്യത്തി എനിക്ക് ഒരിക്കലും ഉൾകൊള്ളാൻ ആയില്ല. പിന്നെ ചേച്ചി ഒളിച്ചോടി പോയപ്പോൾ ഞാനും അതുപോലെ തന്നെ ചെയ്യും എന്ന് നാട്ടുക്കാരെല്ലാവരും പറഞ്ഞ് നടന്നപ്പോൾ ഒന്ന് പ്രതികരിക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ തല കുനിച്ചു നിൽക്കുന്ന അച്ഛൻ്റെ മുഖം ഇപ്പോഴും എൻ്റെ മനസിലുണ്ട്. ഇതൊക്കെ കണ്ട എനിക്ക് ചേച്ചിയോട് ദേഷ്യമായിരുന്നു. പക്ഷേ ഉള്ളിൻ്റെ ഉള്ളിൽ എനിക്ക് ചേച്ചിയോട് സ്നേഹം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. എവിടെയാണെങ്കിലും സന്തോഷമായി ഇരിക്കണെ എന്നായിരുന്നു മനസിൽ പക്ഷേ.... " അപ്പുവിന് വാക്കുകൾ മുഴുവനാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അപർണ രുദ്രൻ്റെ മടിയിലേക്ക് പതുക്കെ ചാഞ്ഞു. രുദ്രൻ പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും ശേഷം അവൻ്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു. അവൻ പതിയെ അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി. "അച്ഛനും, അമ്മയും ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞാ അവർക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റുമോ രുദ്രാ " തല ഉയർത്തി രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അവൾ നിഷ്കളങ്കതയോടെ ചോദിച്ചു. "അവർക്ക് എല്ലാം അറിയാ അപ്പു. നിന്നെ ഒന്നും അറിയിക്കാതെ ഇരുന്നതാ " അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി കൊണ്ട് രുദ്രൻ പറഞ്ഞു. "ഉം " അവൾ ഒന്ന് മൂളികൊണ്ട് രുദ്രൻ്റെ മടിയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു......തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...