💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 40

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

രുദ്രൻ പതിയെ അപ്പുവിനെ താഴേക്ക് കിടത്തി.അവൾ അപ്പോഴേക്കും ഉറങ്ങിയിരുന്നു. കുറേ കരഞ്ഞതുകൊണ്ടാവാം കണ്ണുകൾ വീങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ചാറ്റൽ മഴ അപ്പോഴേക്കും മാറിയിരുന്നു. രുദ്രൻ നേരെ അവളുടെ അരികിലായി കിടന്നു. ഗാർഡനിലെ മുല്ല പൂ വിരിഞ്ഞിരുന്നു. അതിൻ്റെ ഗന്ധം അവിടമാകെ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു. അവൻ അപർണക്ക് അഭിമുഖമായി കിടന്നു. '' നിൻ്റെ സങ്കടം എനിക്ക് മനസിലാകും അപ്പു. പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ വേർപാട് മനസിനെ എത്രത്തോളം വേദനിപ്പിക്കും എന്ന് മറ്റാരെക്കാളും കൂടുതൽ എനിക്ക് മനസിലാകും അവൻ മലർന്ന് കിടന്ന് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി മഴക്കാർ എല്ലാം മാറി മാനം തെളിഞ്ഞിരുന്നു. * രാവിലെ സൂര്യകിരണങ്ങൾ കണ്ണിൽ വന്ന് പതിച്ചപ്പോഴാണ് രുദ്രൻ ഉറക്കമുണർന്നത്. അപ്പോഴും അപ്പു ഉണർന്നിരുന്നില്ല അവൾ രുദ്രൻ്റെ നെഞ്ചിൽ തല വെച്ച് കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ ഉറങ്ങുകയാണ്. രുദ്രന് അവളോട് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു വാത്സല്യം തോന്നി. അവൻ അവളെ തൻ്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും പതിയെ അടർത്തി മാറ്റാൻ നോക്കി.

അപ്പോൾ അവൾ ഒന്നു കൂടെ ചിണുക്കി രുദ്രനെ കൈകൾ കൊണ്ട് ചുറ്റി പിടിച്ചു. "അപർണ " രുദ്രൻ അവളെ വിളിച്ചു. " ഉം " അവൾ മൂളികൊണ്ട് ഒന്നു കൂടെ രുദ്രൻ്റെ നെഞ്ചോട് ചേർന്നു കിടന്നു. "അപർണ .എഴുന്നേൽക്ക് " രുദ്രൻ അവളുടെ കൈകളിൽ തട്ടി കൊണ്ട് വിളിച്ചു. അപർണ ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് കണ്ണു തുറന്നു. രണ്ട് സെക്കൻ്റ് കഴിഞ്ഞാണ് അവൾക്ക് താൻ എവിടെയാണ് തലവച്ച് കിടക്കുന്നത് എന്ന ബോധം ഉണ്ടായത്. അവൾ രുദ്രൻ്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും ചാടി പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റൂ. അവൾക്ക് എന്തോ ഒരു നാണക്കേട് തോന്നി.ഒപ്പം ഇന്നലത്തെ കാര്യങ്ങളും മനസിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു . ചേച്ചിയെ കുറിച്ച് ആലോചിക്കുമ്പോൾ മനസിനുള്ളിൽ എന്തോ ഒരു സങ്കടം. പക്ഷേ ദൈവം എന്നേ ഇവിടേക്ക് തന്നെ എത്തിച്ചില്ലേ.എൻ്റെ സ്വന്തം മോളായി തന്നെ പവിയെ കിട്ടിയില്ലേ.അത് മതി . രുദ്രൻ അപർണയുടെ മുഖഭാവങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു. അവൾ എന്തോ കാര്യമായ ആലോചനയിൽ ആണെന്ന് അവന് മനസിലായി. " പവി" എന്തോ ഓർത്ത പോലെ അവൾ തൻ്റെ ചുറ്റും ആരേയോ തിരഞ്ഞു.

"പവി.പവി എവിടെ "അവൾ രുദ്ര നോടായി ചോദിച്ചു. "അവൾ മുറിയിൽ ഉണ്ട് " അപർണ ചോദിച്ചപ്പോൾ ആണ് രുദ്രനും പവിയെ കുറിച്ച് ഓർത്തത്. " അപ്പോ ഇന്നലെ എൻ്റെ കുട്ടി ഒറ്റക്കാണോ ഭഗവാനേ അവിടെ കിടന്നത് " അപ്പു സ്വയം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നേരെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി. അപ്പുവിൻ്റെ പോക്ക് കണ്ട് രുദ്രൻ്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. താൻ ഇന്നലെ അവളെ കുറിച്ച് കരുതി വച്ച കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം തെറ്റാണ്. അപർണക്ക് എപ്പോഴും പവി തൻ്റെ സ്വന്തം മോൾ ആയിരിക്കും എന്ന് അവനും മനസിലായി തുടങ്ങിയിരുന്നു. മുറിയിലേക്ക് ഓടി എത്തിയ അപ്പു ഉറങ്ങുന്ന പവിയുടെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. അവൾ പതിയെ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മ നൽകി. ആ മാതൃ സ്നേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞ പോൽ പവിയും ഉറക്കം ഉണർന്നിരുന്നു. "അമ്മ" പവി ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് അപർണ യെ കെട്ടി പിടിച്ചു. അമ്മ ആ വിളി അവളുടെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. ഒപ്പം കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു. "അമ്മ എന്തിനാ കരയണേ" അപർണയുടെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പവി ചോദിച്ചു .

" ഇല്ല .അമ്മ കരഞ്ഞില്ലലോ " "ബേണ്ട. അമ്മ വെറുതെ പറയ്യാ അമ്മ കരഞ്ഞു ". "ഇല്ലടാ അമ്മ കരഞ്ഞില്ല ". സന്തോഷം കൊണ്ടോ സങ്കടം കൊണ്ടോ അപർണയുടെ കണ്ണുനീർ നിയന്ത്രണം വിട്ട് പുറത്തേക്ക് ഒഴുകിയിരുന്നു. അവൾ പവിയെ കെട്ടി പിടിച്ച് അവളുടെ മുഖത്ത് തുടരെ തുടരെ ഉമ്മ വച്ചു. "അമ്മച്ച് വാവു ആണോ.സാരില്ല്യാ ട്ടോ. വാവു വേഗം മാറും" അപർണയുടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും രുദ്രൻ റൂമിലേക്ക് വന്നിരുന്നു. അവൻ അപ്പുവിനേയും, പവിയേയും ഒന്ന് നോക്കിയതിനു ശേഷം ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് കയറി. അപ്പു പവിയുമായി ഗായത്രിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു . ആ പൊട്ടിയ വയലിൻ്റെ കാര്യം ചോദിച്ചറിയാൻ ആണ് അപ്പു വന്നത്. പക്ഷേ ഗായത്രി കോളേജിലേക്ക് പോകാനുള്ള തിരക്കിനായതിനാൽ അപ്പു അതിനെ കുറിച്ച് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. * രാവിലെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചതും ഗായത്രി തിരക്ക് പിടിച്ച് കോളേജിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ക്ലാസിൽ എത്തിയതും എന്നത്തേയും പോലെ ലാസ്റ്റ് ബഞ്ചിൽ തന്നെ അവൾ ചെന്ന് ഇരുന്നു. "ടി ഇന്ന് ഉച്ചവരെ അലോക്ക് സാർ ആണ് " രേവതി ഗായത്രിയോടായി പറഞ്ഞു. "എൻ്റെ ഭഗവാനെ ഇത് എന്തൊരു കഷ്ടമാണ്. ഇന്ന് നല്ലൊരു ദിവസമായിട്ട് അയാളുടെ വായിൽ ഇരിക്കുന്നത് മൊത്തം ഞാൻ കേൾക്കേണ്ടി വരും "

"അതൊന്നും ഞങ്ങൾക്കറിയണ്ട. ഉച്ചക്ക് ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്ന് പേർക്കും ബർത്തി ഡേ ട്രീറ്റ് തരണം" മൂന്നു പേരും ഒരേ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. "ഓഹ് തരാം" ഗായത്രി മൂന്നു പേരെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും അലോക്ക് ക്ലാസിലേക്ക് കയറി വന്നു. അലോക്കിൻ്റെ തലവെട്ടം കണ്ടതും ഗായത്രി ബാഗും എടുത്ത് സൈഡ് ബഞ്ചിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. രണ്ടടി മുന്നോട്ട് വച്ചതും ഗായത്രി അലോക്കിനെ കണ്ട് അതിശയിച്ച് നിന്നു. ഗായത്രി മാത്രമല്ല ആ ക്ലാസിലെ മറ്റു കുട്ടികളുടെ അവസ്ഥയും അതു തന്നെ ആയിരുന്നു . നീല കളർ ഷർട്ടും, കസവ് കരയുള്ള മുണ്ടും നെറ്റിയിൽ ചുവപ്പും, മഞ്ഞയും ചന്ദനം തൊട്ട് അലോക്കിനെ കണ്ട എല്ലാവരും ഒന്ന് ഞെട്ടി. മുണ്ടിൻ്റെ ഒരു അറ്റം വലതു കൈ കൊണ്ട് പിടിച്ച് ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരിയുമായി ക്ലാസിലേക്ക് കടന്ന് വരുന്ന അലോക്കിനെ കണ്ട് ഗായത്രി ശരിക്കും ഞെട്ടിയിരുന്നു. ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാ കുട്ടികളും സ്വന്തം സീറ്റിൽ ഇരുന്നിട്ടും ഗായത്രി മാത്രം ക്ലാസിലെ നടുവിൽ അലോക്കിനെ നോക്കി വാ പൊളിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്. " മാഡം എന്താ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്നില്ലേ ആവോ.അതോ ഇരിക്കാൻ വല്ല ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടോ " അലോക്കിൻ്റെ ചോദ്യം കേട്ടാണ് ഗായത്രി സ്വപ്ന ലോകത്ത് നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നത്. അത് കേട്ട് ക്ലാസിലെ എല്ലാ കുട്ടികളും ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

"സോറി സാർ" ഗായത്രി വേഗം സൈഡിലെ ബഞ്ചിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു. " ഇന്ന് എന്താ സാർ വിശേഷം " എയ്ഞ്ചൽ ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു. " ഒന്നുമില്ല വെറുതെ ഒരു ചെയ്ഞ്ചിന് ഇന്ന് മുണ്ട് ഉടുത്തു എന്നേ ഉള്ളൂ" അലോക്ക് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു അലോക്ക് ക്ലാസ് എടുക്കാൻ തുടങ്ങി. പുതിയ ഒരു ടോപ്പിക്കായിരുന്നു എടുത്തിരുന്നത്.ഗായത്രി ശ്രദ്ധയോടെ ക്ലാസ് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു . " ലഞ്ച് ബ്രേക്കിനു ശേഷവും ഞാൻ തന്നെയാണ്. അപ്പോ ഞാൻ ഒരു പ്രോബ്ലം തരാം. അത് നിങ്ങൾ സ്വയം ചെയ്യണം" ലഞ്ച് ബ്രേക്കായതും അലോക്ക് എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞ് ശേഷം ക്ലാസിന് പുറത്തേക്ക് പോയി. " ഉച്ചക്ക് ശേഷവും ആ കാട്ട് മാക്കാൻ തന്നെ ആണല്ലോ ഭഗവാനേ ഇന്നും ''ഗായത്രിയും, രേവതിയും, ശിൽപ്പയും, ശ്യാമയും കൂടി കാൻ്റീനിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. "അത് എന്തായാലും നന്നായി. സാറിനെ കണ്ട് കൊണ്ടിരിക്കാലോ " ബിരിയാണിയിലെ ചിക്കൻ പീസ് കടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ട് ശ്യാമ പറഞ്ഞു . " അത് എന്തായാലും ശരിയാണ്. ആ മുണ്ടിൽ സാർ എന്തൊരു ലുക്കാ '' രേവതിയും പറഞ്ഞു.

" ഞാൻ വാങ്ങിച്ചു തന്ന ബിരിയാണി കഴിച്ചിട്ട് എൻ്റെ ശത്രുവിനെ പുകഴ്ത്തി പറയുന്നോടി നിങ്ങൾ " ഗായത്രി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. "ഞങ്ങൾ വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ലേ ഗായു.ഞങ്ങൾക്ക് വലുത് നീ തന്നേ അല്ലേ പൊന്നേ " " ഉം. മതി മതി പൊക്കിയത് " ഗായു രേവതിയോടായി പറഞ്ഞു. "അല്ല ഗായു സാർ ഇന്ന് അഡാറ് ലുക്കിൽ വന്നിട്ടും നിൻ്റെ ദേഷ്യം ഒരു പൊടിക്ക് പോലും കുറഞ്ഞില്ലേ " ശ്യാമ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. "ഓഹ്. അയാളെ അത്രക്ക് പുകഴ്ത്തേണ്ട കാര്യം ഒന്നും ഇല്ല. അത്രക്ക് വലിയ ഭംഗി ഒന്നും അയാൾക്കില്ല" ഗായത്രി പുഛത്തോടെ പറഞ്ഞു. " ഉം. അത് നീ സാറ് വന്നപ്പോ വാ പൊളിച്ച് നോക്കി നിന്നപ്പോ തന്നെ എനിക്ക് മനസിലായി "അത് കേട്ട് ഗായത്രി ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു. ലഞ്ച് ബ്രേക്ക് കഴിഞ്ഞതും എല്ലാവരും ക്ലാസിൽ കയറി. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും അലോക്ക് ക്ലാസിലേക്ക് വന്നു. "ഹാപ്പി ബർത്ത് ഡേ സാർ" അലോക്ക് ക്ലാസിലേക്ക് കയറിയതും എയ്ഞ്ചൽ സാറിനെ വിഷ് ചെയ്യ്തു . "താങ്ക്സ്. താൻ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു ഇന്ന് എൻ്റെ ബർത്ത് ഡേ ആണ് എന്ന് " "സാർ ഇന്ന് ഈ ഡ്രസ്സ് ഇട്ട് വന്നപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് ഒരു സംശയം തോന്നിയിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് ഞാൻ ലഞ്ച് ബ്രെക്കിനു ഞാൻ fb യിൽ ഒന്ന് സെർച്ച് ചെയ്യ്തു. അപ്പോ കിട്ടിയതാ " അലോക്ക് അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

ഇതെല്ലാം കേട്ട് അസൂയയോടെ ഇരിക്കുകയാണ് ഗായത്രി . കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും അലോക്ക് ക്ലാസ്സ് എടുക്കാൻ തുടങ്ങി. " ഈ പ്രോബ്ലം എല്ലാവരും answer ചെയ്യ് " ഒരു ചോദ്യം നൽകി കൊണ്ട് അലോക്ക് പറഞ്ഞു. എന്നത്തെയും പോലെ എയ്ഞ്ചൽ തന്നെ ആദ്യം ഉത്തരം കണ്ടു പിടിച്ചു . അലോക്ക് answer ചെക്ക് ചെയ്യ്ത് എന്നത്തേയും പോലെ good എന്നും പറഞ്ഞു. അല്പസമയത്തിനുള്ളിൽ ക്ലാസിലെ എല്ലാവരും പ്രോബ്ലം സോൾവ് ചെയ്യ്തിരുന്നു. രാവിലെ ക്ലാസ് നന്നായി ശ്രദ്ധിച്ചെങ്കിലും ശരിയായ ഉത്തരം ഗായത്രിക്ക് കിട്ടുന്നില്ല. ഒറ്റക്ക് ഒരു ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്നതിനാൽ മറ്റാരോടും സംശയം ചോദിക്കാനും പറ്റിയിരുന്നില്ല. " ഉത്തരം കിട്ടിയോ ടോ" ബുക്കിൽ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന ഗായത്രിയുടെ അരികിൽ വന്ന് അലോക്ക് ചോദിച്ചു . "Answer കിട്ടുന്നില്ല സാർ" ഇടറിയ ശബ്ദത്തോടെ ഗായത്രി പറഞ്ഞു. "അയ്യേ താൻ എന്താ കരയുകയാണോ. ഇത് ഈസി question അല്ലേ.മനസിലായില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഒന്നു കൂടി പറഞ്ഞ് തരാം" അലോക്ക് ഡസ്ക് വലിച്ചിട്ട് ഗായത്രിയുടെ തൊട്ടരികിൽ തന്നെയായി ഇരുന്നു. അലോക്ക് തൻ്റെ അരികിൽ ഇരുന്നതും ഇതു വരെ തോന്നാത്ത ഒരു വിറയൽ അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. ഹൃദയമിടിപ്പ് വേഗത്തിലായി, കൈകാലുകൾ തളരുന്ന പോലെ, ശരീരമാകെ വിയർക്കുന്ന പോലെ ഒരു അനുഭവം.

അലോക്ക് ഗായത്രിയുടെ ബുക്ക് തൻ്റെ അരികിലേക്ക് നീക്കി വച്ചു. "ദാ ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്ക്. ഇതു പോലെ ആണ് ചെയ്യേണ്ടത് " അലോക്ക് ഓരോ സെറ്റപ്പുകളായി അവൾക്ക് പറഞ്ഞത് കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി. :സാറിൻ്റെ പെർഫ്യൂമിൻ്റെയും, വിയർപ്പിൻ്റെയും കൂടി ചേർന്നുള്ള ഒരു പ്രത്യേക മണം ഉണ്ട്.അത് ശ്വാസിച്ചാൽ പിന്നെ ചുറ്റുമുള്ള ഒന്നും കാണില്ല: എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ വാക്കുകൾ ഗായത്രിക്ക് ഓർമ വന്നു. എയ്ഞ്ചൽ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്.ഒരു പ്രത്യേക മണം സാറിനുണ്ട്. എടീ ഗായത്രി നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയത്. നീ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചിന്തിക്കുന്നത്. ഇത് നിൻ്റെ സാർ ആണ്. ഗായത്രി തൻ്റെ മനസിനെ കുറ്റപ്പെടുത്തി. " നോക്ക് ഇപ്പോ ശരിയുത്തരം കിട്ടിയില്ലേ.മനസിലായോ എങ്ങനെയാ ഉത്തരം കിട്ടിയത് എന്ന് " " ആ മനസിലായി സാർ'' "Ok ഞാൻ വേറെ ഒരു പ്രോബ്ലം കൂടി തരാം അത് ചെയ്യാൻ പറ്റുമോ എന്ന് നോക്ക് " ബഞ്ചിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് അലോക്ക് പറഞ്ഞു. അലോക്ക് മറ്റൊരു പ്രോബ്ലം കൂടി ക്ലാസിലെ കുട്ടികൾക്ക് നൽകി. "സാർ answer കിട്ടി " എല്ലാവരും ആ ശബ്ദത്തിൻ്റെ ഉടമയെ കണ്ട് ഞെട്ടി.

അലോക്ക് പുഞ്ചിരിയോടെ ഗായത്രിയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു.അന്ന് പതിവിനു വിപരീതമായി എയ്ഞ്ചലിനു മുൻപേ ഗായത്രി പ്രോബ്ലം സോൾവ് ചെയ്യ്തു. എല്ലാവരും ഗായത്രിയെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി. "കറക്ട് ആൻസർ ആണ്. അപ്പോ ബുദ്ധി ഒക്കെ ഉണ്ട് .ശ്രമിക്കാഞ്ഞിട്ടാണ് " അലോക്ക് തിരികെ ബോർഡിനരികിലേക്ക് നടന്നു. ഇപ്പോ ഉത്തരം കണ്ടു പിടിച്ചതാണോ കുറ്റം ആയത്.ആ എയ്ഞ്ചൽ ആൻസർ കണ്ട് പിടിച്ചാൽ പറയും good എന്ന്. ഞാൻ ആൻസർ കണ്ട് പിടിച്ചപ്പോ എനിക്ക് കുറ്റം. എനിക്ക് പ്രോബ്ലം പറഞ്ഞ് തന്നു എന്ന് കരുതി എൻ്റെ മനസിലെ ശത്രുത മാറിയിട്ടൊന്നും ഇല്ല. സ്റ്റുഡൻസിന് ഉത്തരം പറഞ്ഞു കൊടുക്കേണ്ടത് സാറിൻ്റെ ഉത്തരവാദിത്വം ആണ്.(ഗായത്രി ആത്മ)......തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...