💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 45

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

അവളുടെ വിരലിലെ നഖങ്ങൾ ഒപ്പം രുദ്രൻ്റെ പുറത്തും മുറിവുകൾ സ്യഷ്ടിച്ചിരുന്നു.അവസാനം ശ്വാസം നിലക്കുമെന്നായപ്പോൾ അവൾ തൻ്റെ സർവ്വ ശക്തിയുമെടുത്ത് രുദ്രനെ പിന്നിലേക്ക് തള്ളി. വിചാരിക്കാതെയുള്ള തള്ളൽ ആയതിനാൽ അവനും പെട്ടെന്ന് പിന്നിലേക്ക് പോയിരുന്നു. അപ്പു നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ച് കൊണ്ട് ശ്വാസം ഉള്ളിലേക്ക് ആഞ്ഞ് വലിച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം അവൾ രുദ്രനെ ഒന്ന് നോക്കി കൊണ്ട് താഴേക്ക് ഓടി. രുദ്രൻ താൻ ഇപ്പോൾ ചെയ്യ്തത് എന്താണെന്നറിയാതെ ആ മഴയത്ത് തന്നെ നിന്നു. മുറിയിൽ എത്തിയ അപ്പു നേരെ കബോഡിൽ നിന്നും ഡ്രസ്സ് എടുത്ത് ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് കയറി. ഞാൻ ഒരിക്കലും രുദ്രൻ്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും അത്തരം ഒരു പ്രവൃത്തി പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല .മാത്രമല്ല രുദ്രൻ മദ്യപിച്ചിട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷേ ഇനി ഞാൻ നന്ദു ആണെന്ന് കരുതി ആയിരിക്കുമോ.എയ് അങ്ങനെ വരാൻ വഴി ഇല്ല. പിന്നെ എന്തിനാ എന്നോട് സോറി പറഞ്ഞേ. എനിക്ക് അയാളെ മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല ലോ എൻ്റെ ഭഗവാനേ. പക്ഷേ എന്തുകൊണ്ടോ കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ആലോചിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി തെളിഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പു കുളി കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയിട്ടും രുദ്രൻ മുറിയിൽ എത്തിയിരുന്നില്ല. അവൾ ടവൽ കൊണ്ട് മുടി തോർത്തിയതിനു ശേഷം ഡ്രയർ ഉപയോഗിച്ച് മുടി ഉണക്കി . രുദ്രനെ അത്ര നേരമായിട്ടും കാണാത്തതിനാൽ അവൾ വാതിൽ ചാരിയ ശേഷം പവിയുടെ അരികിൽ വന്ന് കിടന്നു.

താൻ പോലും അറിയാതെ തൻ്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഉണ്ടായ അത്തരം ഒരു പ്രവൃത്തി രുദ്രൻ്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കുറ്റബോധം ഉണ്ടാവുന്നതിന് കാരണമായി. അവൻ നേരെ ഓഫീസ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. ഓഫീസ് റൂമിലെ ആരും കാണാത്ത രീതിയിൽ മറച്ചു വച്ചിരുന്ന മദ്യ കുപ്പികളിൽ നിന്നു ബോട്ടിൽ എടുത്തു. സ്വബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നതു വരെ രുദ്രൻ കുടിച്ചു ശേഷം അവൻ പതിയെ ഓഫീസ് റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. കാല് നിറത്തുറക്കാതെ എങ്ങനെയോ രുദ്രൻ മുറിയിൽ എത്തി. അവൻ റൂമിൽ എത്തുമ്പോഴേക്കും അപ്പുവും പവിയും ഉറങ്ങിയിരുന്നു . രുദ്രൻ ബാത്ത് റൂമിൽ കയറി ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയ ശേഷം അവൻ ആടി ആടി അപ്പുവിൻ്റെ അടുത്തെത്തി. അവൻ കുറച്ച് നേരം അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. കാറ്റത്ത് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് പാറി വീണ മുടിയിഴകൾ മാടി ഒതുക്കാൻ കൈകൾ ഉയർത്തി എങ്കിലും അവൻ സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചു . ശേഷം അവൻ നേരെ പവിയുടെ അരികിൽ വന്ന് കിടന്നു . * "എൻ്റെ ഭഗവാനെ ഇന്നലത്തെ പോലെ ഇന്ന് ആ കാട്ടു മാക്കാനെ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കാണല്ലേ. 2 ദിവസം ക്ലാസ്സില്ലാത്തതിനാൽ അയാളുടെ തിരുമോന്ത കാണണ്ട എന്ന് കരുതി സന്തോഷിച്ചതാണ്. പക്ഷേ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും അയാൾ എന്നേ വെറുതെ വിടുന്നില്ല ലോ " ഗായത്രി അലോക്കിനെ കുറിച്ച് ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് കിടന്നു .

മറുഭാഗത്ത് അലോക്കിൻ്റെ അവസ്ഥയും അത് തന്നെയാണ്. അലോക്ക് രാത്രി ബാൽക്കണിയിൽ നിൽക്കുകയാണ്. ആകാശത്തെ പൂർണ്ണ ചന്ദ്രനും നക്ഷത്രങ്ങളും കാണാം. ഇവിടത്തെ കോളേജിൽ ജോലി കിട്ടിയപ്പോൾ ആശാമ്മയുടെ റെക്കമെൻ്റെഷൻ വഴി ഒരു വീട്ടിൽ പെയിൻ ഗസ്റ്റായി താമസിക്കാൻ സൗകര്യം കിട്ടി. എങ്കിലും ഒറ്റപ്പെട്ടുള്ള ഈ ജീവിതം ഒരുപാട് വെറുക്കുന്നുണ്ട്. പഴയ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നായി ആലോചിച്ച് നിൽക്കുമ്പോഴാണ് അലോക്കിൻ്റെ മനസിലേക്ക് ഗായത്രിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞ് വന്നത്. ആ കാന്താരിയെ കുറിച്ച് ഓർക്കുമ്പോൾ മനസിൽ എന്തോ ഒരു സന്തോഷം.വഴക്കിലൂടെയാണ് കണ്ട് മുട്ടിയത് എങ്കിലും അവളോട് ആദ്യം ഒരു ദേഷ്യം ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ പിന്നീട് ആ അനാഥാലയത്തിൽ വച്ച് കണ്ടപ്പോൾ, അവിടെയുള്ള കുട്ടികളോടുള്ള സ്നേഹം കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ ആ ദേഷ്യം ഇല്ലാതെയായി. അതെ സമയം ചെറുപ്പത്തിലെ ആ അനാഥാലയത്തിലെ ഓർമകളും അവൻ്റെ മനസിലേക്ക് ഓടി വന്നു. നന്ദുവിൻ്റെ കൂടെ കഴിഞ്ഞിരുന്ന അവൻ്റെ ബാല്യക്കാലം. പക്ഷേ എല്ലാം ഇല്ലാതായി. അല്ല ഇല്ലാതാക്കി അയാൾ . ഈ ഭൂമിയിൽ എനിക്ക് ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരേ ഒരു കൂട പിറപ്പിനെ ഇല്ലാതാക്കിയ അയാളെ ഞാൻ ഒരിക്കലും വെറുതെ വിടില്ല . സമൂഹത്തിന് മുന്നിൽ ഇപ്പോഴും അയാൾ നല്ല പദവിയിൽ ജീവിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ അതിനു പിന്നിൽ അയാൾ ഇല്ലാതാക്കിയ കുറെ ജീവിതങ്ങൾ കൂടി ഉണ്ട്.

എല്ലാത്തിനും ഞാൻ കണക്ക് ചോദിച്ചിരിക്കും. നിന്നോടു മാത്രമല്ല നിൻ്റെ കുടുംബത്തിനോടും " അലോക്കിൻ്റെ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ വലിഞ്ഞ് മുറുകി. ** സാധാരണ അപ്പു എഴുന്നേൽക്കുന്നതിന് മുൻപേ രുദ്രൻ എണീക്കാറുണ്ട്. എന്നാൽ ഇന്ന് സമയം എറെ വൈകിയിട്ടും രുദ്രൻ എഴുന്നേറ്റിട്ടില്ല. "മോളേ ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുള്ള സമയം ആയി. ഇത്ര നേരം ആയിട്ടും ദേവയെ താഴേക്ക് കാണുന്നില്ലലോ " " അറിയില്ല അമ്മേ. ഞാൻ താഴേക്ക് വരുമ്പോൾ രുദ്രൻ നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്നു " " നീ എന്താ പറഞ്ഞേ . രുദ്രൻ എന്നോ. നീ ദേവയെ പേരാണോ വിളിക്കാറ് " " ആ അതെ " പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവ വ്യത്യസങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാതെ തന്നെ അപ്പു പറഞ്ഞു. " ഗായു പറയുന്ന പോലെ നിങ്ങൾ ഒക്കെ ന്യൂ ജനറേഷൻ ആയിരിക്കാം. പക്ഷേ ഭർത്താവിനെ പേര് വിളിക്കുന്ന ശീലം അത്ര നല്ലതല്ല. അമ്മ എന്താണ് ഉദേശിച്ചത് എന്ന് മോൾക്ക് മനസിലായിക്കാണും അല്ലേ." " മനസിലായി അമ്മേ. ഇനി ഞാൻ രുദ്രനെ അല്ല രുദ്രേട്ടനെ പേര് വിളിക്കില്ല." " ഉം. മോള് പോയി അവരെ എല്ലാവരെയും വിളിച്ചിട്ട് വാ. ഡാഡി ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വരാറായി " " ശരി അമ്മേ " അപ്പു മുകളിലേക്ക് നടന്നു.അപ്പോഴേക്കും ഗായത്രി താഴേക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. " ആ ഗായു നീ വന്നോ. ഞാൻ നിന്നെ വിളിക്കാൻ വരുകയായിരുന്നു. നീ താഴേക്ക് നടന്നോ ഞാൻ പവിയേയും, ആളേയും കൂടി വിളിച്ചിട്ട് വരാം"

" ആളോ .അതാരാ " ഗായത്രി മനസിലാവാത്ത പോലെ ചോദിച്ചു. " അത് .അത് പിന്നെ രുദ്രൻ. അല്ല രുദ്രേട്ടൻ" അപ്പു മടിച്ച് മടിച്ച് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും ഗായത്രി നിന്ന് ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. " നീ എന്താ ഇപ്പോ എട്ടനെ വിളിച്ചേ രുദ്രേട്ടൻ എന്നോ. നിനക്ക് എന്ത് പറ്റി അപ്പു. പതിവില്ലാത്ത ഓരോ വിളി " " അത് അമ്മ പറഞ്ഞു ഭർത്താവിനെ പേര് വിളിക്കാൻ പാടില്ല എന്ന് " . " അത് എതായാലും നന്നായി. പക്ഷേ ഈ രുദ്രേട്ടാ വിളി ഒരു രസം ഇല്ല'. "പിന്നെ ഞാൻ എന്താ വിളിക്കാ" അപ്പു സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. "ദേവേട്ടാ .... അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ടാ അത് ഒരു രസം ഇല്ലാ" ഗായത്രി കാര്യമായി 'ഒരോ പേര് ആലോചിക്കുകയാണ്. "മോളേ അപ്പു അവരെ വിളിച്ചില്ലേ " അമ്മ താഴേ നിന്നും വിളിച്ച് പറഞ്ഞു. " ഞാൻ താഴേക്ക് ചെല്ലട്ടേ. നിൻ്റെ ഭർത്താവിനുള്ള പേര് നീ തന്നെ കണ്ടു പിടിച്ചോ " ഗായത്രി അപ്പുവിനെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് താഴേക്ക് പോയി. അപ്പു നേരെ രുദ്രൻ്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു .റൂമിനടുത്തേക്ക് അടുക്കുന്തോറും അവളുടെ ഹ്യദയമിടിപ്പ് കൂടി . റൂമിനുള്ളിലേക്ക് കയറിയതും പരസ്പരം കെട്ടിപിടിച്ച് കിടന്നുറങ്ങുന്ന പവിയേയും രുദ്രനേയും ആണ് കണ്ടത്. രണ്ട് പേരും നല്ല ഉറക്കത്തിലാണ്. അപ്പു ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ പതിയെ നടന്ന് പവിയുടെ അടുത്ത് എത്തി.പവിയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്ന രുദ്രൻ്റെ കൈകൾ പതിയെ എടുത്ത് മാറ്റി.

"പവി. പവി മോളേ " രുദ്രൻ കേൾക്കാത്ത രീതിയിൽ അടഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ പവിയെ അപ്പു വിളിച്ചു. അത് കേട്ട് പവി പതിയെ കണ്ണ് തുറന്നു. " സമയം കുറേ ആയി.അച്ചയോട് എണീക്കാൻ പറയ്" അപ്പു രുദ്രനെ എഴുന്നേൽപ്പിക്കാൻ ഉള്ള മടി കാരണം അതിനായി പവിയോട് പറഞ്ഞു . " അച്ചേ .അച്ചേ .സമയം കൊറേ ആയി " പവി രുദ്രനെ തട്ടി വിളിച്ചു. അത് കേട്ട് രുദ്രൻ ഒന്നു കൂടെ പുതപ്പിനുള്ളിലേക്ക് ചുരുണ്ടു. " അച്ചേ. അച്ചയോട് അമ്മ എണീക്കാൻ പറഞ്ഞു .എണീച്ച് അച്ചേ " പവി രുദ്രനെ തുടരെ തുടരെ തട്ടി വിളിച്ചു. പവിയുടെ ശല്യം സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ രുദ്രൻ കണ്ണ് തുറന്നു . രുദ്രൻ എണീറ്റതും അപ്പു പവിയെ കുളിപ്പിക്കാനായി ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. രുദ്രൻ പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ബെഡിൻ്റെ ഹെഡ് ബോർഡിൽ തല വച്ച് ഇരുന്നു. തലക്ക് എന്തോ വല്ലാത്ത ഭാരം അവന് തോന്നി. ഇന്നലെ എന്താണ് ഉണ്ടായത്.ഗാർഡനിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഞാൻ എങ്ങനെയാ ഇവിടെ എത്തിയത്. ഒന്നും ഓർമ ഇല്ലലോ . രുദ്രൻ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും അപ്പു പവിയെ കുളിപ്പിച്ച് വന്നിരുന്നു. എന്തോ കാര്യമായി ഇരുന്ന് ആലോചിക്കുന്ന രുദ്രനെ നോക്കി കുറച്ച് നേരം അപ്പു നിന്നു. "ഇവൾ എന്തിനാ എന്നേ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നേ " തന്നെ കണ്ണെടുക്കാതെ അപ്പു നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് രുദ്രൻ സ്വയം ഒന്ന് ആലോചിച്ചു.

" ഇയാൾക്ക് എന്താ ഒന്നും ഓർമ്മയില്ലേ" അപ്പു രുദ്രനെ നോക്കി കൊണ്ട് ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു. "എന്താ " രുദ്രൻ അപ്പുവിനെ നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "മ്ച്ചും " തോൾ അനക്കി കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു. അവൾ പവിയെ എടുത്ത് കൊണ്ട് താഴേക്ക് പോയി ഒപ്പം രുദ്രനും വേഗം കുളിച്ച് ഫ്രഷായി താഴേക്ക് പോയി. " ഇന്ന് വൈകുന്നേരം അല്ലേ നിങ്ങൾ തറവാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത് " ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ മഹാദേവൻ ചോദിച്ചു. "അതെ ഡാഡ് ഈവ്നിങ്ങ് പോവണം" "ഡാഡ് ഞാനും ഇവരോടോപ്പം പോവും" ഗായത്രി ചാടി കയറി പറഞ്ഞു. "ഇവര് പോവുമ്പോൾ അതിനിടയിൽ നീ എന്തിനാ ഗായു വാലായി പോവുന്നത്. മാത്രമല്ല നിനക്ക് ക്ലാസ്സ് ഇല്ലേ " " അതിന് ഇപ്പോ എന്താ .ഇവര് അതിന് ഹണിമൂണിന് ഒന്നും അല്ലാലോ പോവുന്നത് പിന്നെ എന്താ ഞാൻ പോയാല്.പിന്നെ എന്നും ക്ലാസിൽ പോയിട്ട് ഞാൻ മല മറക്കാൻ ഒന്നും പോവുന്നില്ല." " നീ എന്താ വച്ചാൽ ചെയ്യ് " അപ്പുവിനുള്ള ഭക്ഷണം വിളമ്പി കൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു. "മോളേ നീയും ഇരിക്ക് " അപ്പുവിനെ അമ്മ നിർബന്ധിച്ചു. "എനിക്ക് ഇപ്പോ വേണ്ടാ അമ്മേ "

"അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല " അമ്മ നിർബന്ധിച്ച് ഇരുത്തി. ചപ്പാത്തിയുടെ മൂന്നാമത്തെ കഷണം വായിലേക്ക് വച്ചതും അപ്പു ഓക്കാനിച്ച് കൊണ്ട് വാഷ് ബെസിനടുത്തേക്ക് ഓടിയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. ഗായത്രി എഴുന്നേറ്റ് അപ്പുവിനടുത്തേക്ക് എത്തുന്നതിനു മുൻപേ രുദ്രൻ അവൾക്കരികിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു. ഓക്കാനിക്കുന്ന അപ്പുവിൻ്റെ പുറത്ത് രുദ്രൻ പതിയെ തടവി കൊടുത്തു. ശേഷം വായും മുഖവും കഴുകി തിരിച്ച് നടന്നതും അവൾക്ക് എന്തോ വയ്യായ്ക തോന്നി. കണ്ണിൽ ഇരുട്ടു കയറുന്നതു പോലെ തോന്നിയതും അവൾ വീഴാൻ പോയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും രുദ്രൻ്റെ കൈകൾ അവളെ താങ്ങിയിരുന്നു. അത് കണ്ട് ഗായത്രിയും, പവിയും പേടിച്ചെങ്കിലും അമ്മയുടെ ചുണ്ടിൽ മാത്രം ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു ......തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...