💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 46

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

ഓക്കാനിക്കുന്ന അപ്പുവിൻ്റെ പുറത്ത് രുദ്രൻ പതിയെ തടവി കൊടുത്തു. ശേഷം വായും മുഖവും കഴുകി തിരിച്ച് നടന്നതും അവൾക്ക് എന്തോ വയ്യായ്ക തോന്നി. കണ്ണിൽ ഇരുട്ടു കയറുന്നതു പോലെ തോന്നിയതും അവൾ വീഴാൻ പോയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും രുദ്രൻ്റെ കൈകൾ അവളെ താങ്ങിയിരുന്നു. അത് കണ്ട് ഗായത്രിയും, പവിയും പേടിച്ചെങ്കിലും അമ്മയുടെ ചുണ്ടിൽ മാത്രം ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു . രുദ്രൻ അവളെ താങ്ങി നേരെ സോഫയിൽ കൊണ്ടുവന്ന് ഇരുത്തി. അപ്പോഴേക്കും അമ്മ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളവുമായി വന്നിരുന്നു. രുദ്രൻ അത് വാങ്ങി അപ്പുവിനെ കുടിപ്പിച്ചു. "പെട്ടെന്ന് എന്തോ തല കറങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി. എനിക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല." വെള്ളം കുടിച്ചതിനു ശേഷം അപ്പു സോഫയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. "മോൾടെ മുഖം കണ്ടാൽ അറിയാം വയ്യാ എന്ന് മോള് പോയി റസ്റ്റ് എടുക്ക് " അമ്മ അപ്പുവിൻ്റെ നെറുകയിൽ തലോടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " വേണ്ട അമ്മേ എനിക്ക് ഒന്നും ഇല്ല" " അവൾ അങ്ങനെ ഒക്കെ പറയും .നീ അവളെ റൂമിൽ കൊണ്ടു പോ" അമ്മ രുദ്രനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

രുദ്രൻ അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് മുകളിലെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. "എനിക്ക് അസുഖം ഒന്നും ഇല്ല. ഞാൻ തനിയെ നടന്നോളം " തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുന്ന രുദ്രൻ്റെ കൈകൾ മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ച് കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു. " അത് നീ അല്ല തിരുമാനിക്കേണ്ടത് " രുദ്രൻ ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞ് അവളെ ഒന്നു കൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അവളെ റൂമിൽ ആക്കിയ ശേഷം രുദ്രൻ താഴേക്ക് തന്നെ വന്നു. താഴെ ഹാളിൽ പവി രുദ്രൻ്റെ അമ്മയുടെ മടിയിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. "അമ്മാമേ അമ്മച്ച് എന്താ പറ്റിയെ. എൻ്റെ അമ്മച്ച് വയ്യേ. എനിക്ക് സങ്കടം വരുവാ" നിറ മിഴികളോടെ പവി വിലാസിനിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. " മോള് എന്തിനാ കരയണേ.സന്തോഷിക്കുകയല്ലേ ചെയ്യണ്ടത്. മോൾക്ക് ഒരു കുഞ്ഞു വാവ വരാൻ പോവുകയല്ലേ ". " ആണോ അമ്മാമ്മേ ." അവൾ വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ചോദിച്ചു. "ആ അതെ " അത് കേട്ടതും പവി സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടി.എന്നാൽ മറു വശത്ത് ഇതെല്ലാം കേട്ട് നിന്ന രുദ്രൻ ഞെട്ടി. അമ്മ ഇത് എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്. ഞാൻ അറിയാതെ എങ്ങനെ .ഇനി ഞാൻ കുടിച്ച് ബോധം ഇല്ലാതെ ദിവസം എങ്ങാനും .എയ് അതിന് സാധ്യത ഇല്ല.( രുദ്രൻ ആത്മ) അമ്മ പറയുന്നത് കേട്ട് പവി സന്തോഷത്തോടെ മുകളിലേക്ക് ഓടി.

"അമ്മ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ. അമ്മ വിചാരിക്കുന്നത് പോലെ ഒന്നും ഇല്ല" പവിക്കുള്ള ഭക്ഷണം ഒരു പ്ലേറ്റിൽ എടുത്ത് കൊണ്ടുവരുന്ന ഗായത്രി അമ്മയോടായി പറഞ്ഞു. " അവള് ഇന്നലെ മുതൽ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല അതിൻ്റെ ക്ഷീണം ആണ്. അല്ലാതെ വെറൊന്നും അല്ല. അല്ലേ എട്ടാ " അന്തം വിട്ട് നിൽക്കുന്ന രുദ്രനോടായി ഗായത്രി ചോദിച്ചു. " എ .എന്താ .ആ അതു തന്നെയാണ് " എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ രുദ്രൻ വിക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ഞാൻ ഇത് അപ്പുവിന് കൊണ്ടു കൊടുത്തിട്ട് വരാം '' ഗായത്രി പ്ലേറ്റുമായി മുന്നോട്ട് നടന്നു. "ഗായൂ .ഇങ്ങ് താ. ഞാൻ കൊണ്ട് പോയി കൊടുക്കാം " ഗായത്രിയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും രുദ്രൻ പ്ലേറ്റ് വാങ്ങിച്ചു. " ആ കാരണക്കാനായ ആള് തന്നെ പോയി കൊണ്ടു കൊടുക്ക് " രുദ്രൻ പ്ലേറ്റുമായി സ്റ്റയർ കയറി മുകളിലേക്ക് നടന്നു. " എന്നാലും എൻ്റെ ആഗ്രഹം നടന്നില്ല'' അമ്മ ആവലാതിയോടെ പറഞ്ഞു. " അതോർത്ത് അമ്മ ടെൻഷൻ അടിക്കണ്ട. അമ്മയുടെ ആഗ്രഹം വേഗം തന്നെ നടക്കും.എട്ടന് മാറ്റങ്ങൾ ഒക്കെ വന്നിട്ടുണ്ട്. എട്ടൻ എന്നേ വിളിച്ചത് കേട്ടീല്ലേ ഗായൂന്ന്. എട്ടൻ എന്നേ അങ്ങനെ വിളിച്ചിട്ട് എത്ര നാളായി. " ഗായത്രി സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു. മുകളിൽ എത്തിയ പവി അപ്പുവിൻ്റെ അടുത്ത് വന്ന് ഇരുന്നു.

ഹെഡ് ബോർഡിൽ തല വച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പു.ശേഷം അവളുടെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു. "എന്താ പൊന്നു .എന്താ പതിവില്ലാത്ത ഓരോ സ്നേഹ പ്രകടനം " പവിയുടെ തലയിൽ തലോടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "എനിച്ച് നല്ല സന്തോഷായി അമ്മേ " അപ്പുവിൻ്റെ വയറിൽ തല വച്ച് കിടന്നു കൊണ്ട് പവി പറഞ്ഞു. "എന്താ അമ്മടെ പൊന്നിന് സന്തോഷം ഉണ്ടാവാൻ ഉണ്ടായത് ". " എന്നോട് അമ്മാമ്മ പറഞ്ഞൂലോ അമ്മടെ വയറ്റില് കുഞ്ഞി വാവ ഇണ്ട് എന്ന് " പവി അപ്പുവിൻ്റെ വയറിൽ ഉമ്മ വച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.അത് കേട്ടതും അപ്പു ഒന്ന് ഞെട്ടി. 'പവി പറയുന്നത് കേട്ടാണ് രുദ്രൻ മുറിയിലേക്ക് വന്നത്. അവൾ രുദ്രനെ കണ്ടതും രുദ്രൻ്റെ അരികിലേക്ക് സന്തോഷത്തോടെ ഓടി വന്നു. രുദ്രൻ ഫുഡ് ടേബിളിനു മുകളിൽ വച്ച ശേഷം അപ്പുവിൻ്റെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു .പവിയും ഓടി വന്ന് രുദ്രൻ്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നു. " രുദ്രാ അമ്മ" അപ്പു എന്തോ പറയാൻ വന്നതും രുദ്രൻ പറയുന്നത് വിലക്കി. "പേടിക്കണ്ട. അമ്മയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അമ്മ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാണ്. അതിപ്പോ മാറി. " രുദ്രൻ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. "പൊന്നു" രുദ്രൻ പവിയെ സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു. "എന്താ അച്ചേ " " മോളോട് അച്ച ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞാല് പൊന്നുന്ന് സങ്കടം ആവോ '' "എന്താ അച്ചേ " പവി ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

" അത്. അത് മോളേ അമ്മാമ്മ പറ്റിച്ചതാണ്.അമ്മയുടെ വയറ്റിൽ വാവ ഒന്നും ഇല്ല." രുദ്രൻ അത് പറഞ്ഞതും പവിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങി. "അമ്മാമ്മ ന്നേ പറ്റിച്ചൂ " പവി കരയാൻ തുടങ്ങി. " അത് മേളേ അമ്മാമ്മ അറിയാതെ പറഞ്ഞതാണ്. മോള് കരയാതെ " അപ്പു അവളെ ആശ്വാസിപ്പിച്ചു. " പറ്റില്ല. എനിച്ച് ഇപ്പോ വാവയെ വേണം" പവി വാശി പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി. "പവി വെറുതെ നീ വാശി പിടിക്കണ്ട " രുദ്രൻ ചെറിയ ദേഷ്യത്തോടെ ആണ് പറഞ്ഞത്. അത് കേട്ടതും പവി കരയാൻ തുടങ്ങി. " പവി" അപ്പോഴേക്കും ഗായത്രി റൂമിലേക്ക് വന്നിരുന്നു. ഗായത്രി പവിയെ എടുത്ത് കൊണ്ട് അവളുടെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. പവി പോയതും രുദ്രൻ മേശ പുറത്ത് വച്ചിരിക്കുന്ന ഫുഡുമായി അപ്പുവിൻ്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു. "ദാ കഴിക്ക് " രുദ്രൻ അപ്പുവിന് നേരെ പ്ലേറ്റ് നീട്ടി. "എനിക്ക് വേണ്ട." " എന്നേ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാതെ മര്യാദക്ക് കഴിക്കടി ". രുദ്രൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞതും അപ്പു പ്ലേറ്റ് വാങ്ങി കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. രുദ്രനെ പേടിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ അവളുടെ തലയിൽ ഭക്ഷണം കയറി ചുമക്കാൻ തുടങ്ങി. അത് കണ്ടതും രുദ്രൻ താഴേക്ക് ഓടി. ശരവേഗത്തിൽ ഓടി പോയി ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളവുമായി റൂമിലേക്ക് വന്നു. രുദ്രൻ്റെ ആ മാറ്റം അപ്പുവിൽ അത്ഭുതം ഉണ്ടാക്കി......തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...