💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 48

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

രാത്രിയോട് കൂടി അപ്പുവും, രുദ്രനും, ഗായുവും പവിയും തറവാട്ടിൽ എത്തി.രാജ മംഗലം എന്ന ബോർഡ് വച്ച വീട്ടിലേക്ക് അവരുടെ കാർ കടന്ന് പോയി. വീടിനടുത്ത് എത്തുന്തോറും അപ്പുവിൻ്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി. " ഈ വീട്ടിൽ ആരൊക്കെ ഉണ്ട് ഗായു."അപ്പു ടെൻഷനോടെ ചോദിച്ചു. "ഇവിടെ നമ്മുടെ മുത്തശ്ശി ഉണ്ട്. മുത്തശിയാണ് തറവാട്ടിലെ മെയിൻ ആള്.പിന്നെ അമ്മായി ഇണ്ട്. അമ്മാവൻ ഉണ്ട് പിന്നെ അവരുടെ 2 മക്കൾ. മൂത്തത് ആദർവ്വ് ചേട്ടൻ.രണ്ടാമത്തേത് ആത്മിക ചേച്ചി. പിന്നെ അച്ഛൻ്റെ എട്ടൻ. ഞങ്ങടെ വല്യച്ഛൻ.വല്യഛന് 3 മക്കൾ ആണ് മൂത്ത ചേച്ചി കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് US ൽ ആണ് .രണ്ടാമത്തെ ചേച്ചി ഇവിടെ ഉണ്ട്. ചേച്ചിടെ പേര് ആലിയ .കുറച്ച് ജാഡ ഒക്കെ ഉള്ള കൂട്ടത്തിൽ ആണ്. പിന്നെ ഇളയ മകൻ കാശിനാഥൻ.ആള് നാട്ടിലെ പേര് കേട്ട കൂതറയാണ്. അയാൾ എന്നേ കെട്ടണം എന്നോക്കെ പറഞ്ഞ് കുറെ നടന്നതാണ്. പക്ഷേ ഡാഡ് സമ്മതിച്ചില്ല. അവരുടെ അമ്മ ചെറുപ്പത്തിലേ മരിച്ചു ". "നിങ്ങൾ കാറിൽ തന്നെ ഇരിക്കാനാണോ ഭാവം" രുദ്രൻ കാറിലെ ലഗേജുകൾ പുറത്ത് എടുത്ത് വച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. അപ്പുവും ,ഗായത്രിയും കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി.

അപ്പോഴേക്കും പവി ഉറങ്ങിയിരുന്നു. അപ്പു പവിയെ ഉണർത്താതെ അവളെ എടുത്തു. രുദ്രൻ മുൻപിൽ ബാഗുകളുമായി നടന്നു. അപ്പു പവിയേയും എടുത്ത് കൊണ്ട് രുദ്രന് പിന്നാലെ നടന്നു. ഗായു തൻ്റെ ബാഗുകളും വലിച്ച് അവർക്ക് പിന്നാലെ നടന്നു. " ദേവാ " അവരെ കണ്ടതും മുത്തശ്ശി രുദ്രൻ്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു. " കയറി ഇരിക്ക് മക്കളെ നിങ്ങൾ എന്താ അവിടെ തന്നെ നിൽക്കുന്നത് "ഗായുവിനേയും അപ്പുവിനേയും നോക്കി മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു. "പവി ഉറങ്ങി മുത്തശ്ശി. " " എന്നാ ദേവാ അവളെ കൊണ്ടുപോയി കിടത്ത് .അപ്പുവിന് മുറി കാണിച്ച് കൊടുക്ക് ദേവ " ശേഷം രുദ്രൻ ബാഗുമായി മുന്നിൽ നടന്നു. പിന്നിൽ പവിയേയും എടുത്ത് കൊണ്ട് അപ്പുവും. " മുത്തശ്ശി കുട്ടി" ഗായത്രി ഓടി വന്ന് മുത്തശിയുടെ അടുത്ത് വന്ന് ഇരുന്നു. " ൻ്റെ കുട്ടിയാകെ ക്ഷീണിച്ച് പോയല്ലോ " ഗായത്രിയുടെ മുഖത്തേക്ക് പാറി വീണ മുടിയിഴകൾ ഒതുക്കി കൊണ്ട് മുത്തശ്ശി ചോദിച്ചു. "ഓഹ് ഇനി എന്ത് ക്ഷീണിക്കാൻ ആണ്.ഇപ്പോ തന്നെ ഉണക്ക കമ്പിൻ്റെ അത്രയേ ഉള്ളൂ" ഹാളിലേക്ക് വന്ന അമ്മായി ഗായത്രിയെ കളിയാക്കി.

അപ്പോഴേക്കും പവിയെ മുറിയിൽ കിടത്തി അപ്പുവും രുദ്രനും ഹാളിലേക്ക് വന്നിരുന്നു. " ഉം ബെസ്റ്റ് . നാത്തുനും നാത്തൂനും ഓരേ പോലെ ആണല്ലോ. ഒട്ടും തടിയില്ല. അന്ന് കല്യാണ സാരിയിൽ ആവശ്യത്തിന് തടി ഉള്ള പോലെ തോന്നിയിരുന്നു. നിനക്ക് വീട്ടിൽ ഒന്നും തിന്നാൻ തരുന്നില്ലേ കൊച്ചേ " അമ്മായി അപ്പുവിനെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. അതിന് മറുപടിയായി അപ്പു അവരെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം ഗായുവിൻ്റെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു . " ആ പെണ്ണും പിള്ള പറയുന്നതൊന്നും നീ കാര്യമാക്കണ്ട അപ്പു. അതിന് ചൊറിച്ചിലിൻ്റെ അസുഖം കുറച്ച് കൂടുതലാ" ഗായു അപ്പുവിൻ്റെ ചെവിയിലായി പതിയെ പറഞ്ഞു. * "എടാ ഇനി എത്ര സമയം ഉണ്ട് അവിടെ എത്താൻ " വണ്ടി ഓടിക്കുന്ന യാദവിനോടായി അലോക്ക് ചോദിച്ചു . " ഇനി കുറച്ച് ദൂരം കൂടിയെ ഉള്ളൂ. നമ്മൾ എപ്പോഴേ അവിടെ എത്തേണ്ടതാണ്. നീ കാരണം തന്നെയാണ് നേരം വൈകിയത് " യാദവ് അലോക്കിനെ ബുള്ളറ്റിൻ്റെ മിററിലൂടെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അതിന് മറുപടിയായി അലോക്ക് ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു.

" ഇനി ഒരു ചായ കുടിച്ചിട്ട് പോവാം " യാദവ് വഴിയരികിലേ ഒരു തട്ടുകടക്ക് മുന്നിൽ വണ്ടി നിർത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. "രണ്ട് ചായ " കടക്കാരനോട് യാദവ് പറഞ്ഞതും അയാൾ രണ്ട് ചില്ലു ഗ്ലാസുകളിലായി ആവി പറക്കുന്ന ചായ അവർക്ക് നേരെ നീട്ടി. സൂര്യൻ അസ്തമിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. റോഡുകളിൽ മുഴുവൻ വഴി വിളക്കുകൾ പ്രകാശം പരത്തി.ചെറുതായി മഞ്ഞ് പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവർ ഇരുവരും ചുടു ചായ ഊതി കുടിച്ചു.അപ്പോഴാണ് ഒരു അച്ഛൻ്റെ ഇരു കൈകളും പിടിച്ച് ഒരു ആൺ കുട്ടിയും പെൺകുട്ടിയും ആ വഴി വന്നത്. ആ പെൺകുട്ടിയെ കാണുമ്പോൾ അലോക്കിന് ചെറുപ്പത്തിലെ അവൻ്റെ നന്ദുവിനെ പോലെ തോന്നി. അലോക്ക് ആ അച്ഛനേയും മക്കളേയും കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിന്നു . "അച്ഛാ എനിക്ക് പരിപ്പുവട വേണം" പെൺകുട്ടി റോഡ് ശ്രദ്ധിക്കാതെ ക്രോസ് ചെയ്യാൻ നിന്നതും ഒരു വണ്ടി വന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അത് കണ്ട് അലോക്ക് നിന്നിടത്തു നിന്നും രണ്ടടി മുന്നോട്ട് വച്ചതും അവളുടെ കൂടെയുള്ള ആൺ കുട്ടി അവളെ റോഡിൽ നിന്നും പിന്നിലേക്ക് വലിച്ചിരുന്നു.

" ഗായത്രി നീ എന്ത് നോക്കിയാ നടക്കുന്നേ " അവളുടെ കൂടെയുള്ള ആൺകുട്ടി അവളെ വഴക്ക് പറയാൻ തുടങ്ങി.ശേഷം അവൻ തന്നെ അവളുടെ കൈ പിടിച്ച് ആ ചായകടയിലേക്ക് കയറി. ഇതെല്ലാം കണ്ടു നിൽക്കുന്ന അലോക്കിൻ്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.ഗായത്രി ആ പേര് കേട്ടതും അവൻ്റെ മനസിലേക്ക് കോളേജിലെ പല ഓർമകളും കയറി വന്നു. "എടാ പോവാം " യാദവ് ചായയുടെ പൈസ കൊടുത്ത് തിരികെ വന്ന് വണ്ടിയിൽ കയറി ഒപ്പം അലോക്കും കയറി ശേഷം അവർ മുന്നോട്ടുള്ള യാത്ര തുടർന്നു. * രാത്രി പൂമുഖത്ത് മുത്തശ്ശിയും ,അമ്മായിയും ആ വീട്ടിലെ എല്ലാവരും ഇരിക്കുകയാണ്. "മുത്തശ്ശിക്ക് ഞാൻ ഒരു കാര്യം കാണിച്ച തരാം" ഗായു പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്തപ്പേലെ അകത്തേക്ക് ഓടി. " കാശി ഇത്ര നേരമായും വന്നില്ലേ മാധവാ " " ഇല്ല അമ്മേ. അവൻ്റെ കാര്യങ്ങൾ അമ്മക്ക് അറിയുന്നതല്ലേ. തോന്നുമ്പോൾ വരും തോന്നുമ്പോൾ പോകും" വല്യച്ഛൻ ചെറിയ നീരസത്തോടെ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും ഗായത്രി അകത്ത് നിന്നും വയലിൻ എടുത്ത് കൊണ്ട് വന്നു. "മുത്തശ്ശി ഇത് നോക്ക്. എട്ടൻ എനിക്ക് ബർത്തി ഡേക്ക് വാങ്ങി തന്നതാ." ഗായത്രി മുത്തശ്ശിയോടായി പറഞ്ഞു. " ഞാൻ മുത്തശ്ശിക്ക് ഇത് വായിച്ച് തരട്ടേ "

" ഉം അതിനൊപ്പം ദേവാ നീ ഒരു പാട്ട് പാട് " "ഗായു വായിക്കട്ടെ മുത്തശ്ശി. ഞാൻ പിന്നെ ഒരു ദിവസം പാടാം" " ദേവാ നീ വലുതായി എന്നോന്നും ഞാൻ നോക്കില്ല. പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ നല്ല തല്ല് വച്ച് തരും." എന്തുകൊണ്ടോ മുത്തശ്ശിയുടെ വാക്കുകൾ എതിർക്കാൻ രുദ്രന് ആയില്ല. അവൻ ഗായത്രിയുടെ വയലിൻ ട്യൂൺ ചെയ്യുന്നതിനനുസരിച്ച് പാട്ടു പാടാൻ തുടങ്ങി. 🎶നീലശൈലങ്ങള്‍ നേര്‍ത്ത മഞ്ഞാലെ നിന്നെ മൂടുന്നുവോ.. രാജഹംസങ്ങള്‍ നിന്റെ പാട്ടിന്റെ വെണ്ണയുണ്ണുന്നുവോ.. പകുതി പൂക്കുന്ന പാരിജാതങ്ങള്‍ പ്രാവുപോല്‍ നെഞ്ചിലമരുന്നോ.. മുറുകി നില്‍ക്കുന്ന നിന്റെ യൗവനം രുദ്രവീണായ് പാടുന്നു.. നീ ദേവശില്പമായ് ഉണരുന്നു.. ഇതൊരമരഗന്ധര്‍വയാമം ഇതൊരനഘസംഗീതസല്ലാപം അലഞൊറിയുമാഷാഢതീരം അതിലമൃതുപെയ്യുമീ ഏഴാംയാമം..

അറിയാതെ അറിയാതെ ഈ പവിഴവാര്‍ത്തിങ്കളറിയാതെ.. അലയാന്‍ വാ അലിയാന്‍ വാ ഈ പ്രണയതല്പത്തിലമരാന്‍ വാ..🎶 പാട്ട് പാടുന്നതിനനുസരിച്ച് രുദ്രൻ്റെ കണ്ണുകൾ അപർണ യെ തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. അതിനിടയിൽ കാശിനാഥൻ്റെ വണ്ടി ഗേറ്റ് കടന്ന് വന്നു. ഗായത്രിയെ കണ്ടതും അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. അവൻ പതിയെ വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി അവരുടെ പാട്ടിനായി കാതോർത്തു. അപ്പു കുറച്ച് നേരം രുദ്രനെ പാട്ടിൻ്റെ മായിക ലോകത്ത് തന്നെ നിന്നു. രുദ്രൻ്റെ പാട്ട് കഴിഞ്ഞതും മുത്തശ്ശിയും ,ആത്മികയും, കയ്യടിച്ചു. ആലിയ പുഛത്തോടെ രുദ്രനേയും, ഗായത്രിയേയും ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അകത്തേക്ക് പോയി. " കാശി നീ വന്നോ " മുറ്റത്ത് ഗായത്രിയെ തന്നെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന കാശിനാഥനോടായി മുത്തശ്ശി ചോദിച്ചു.....തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...