💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 49

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

" കാശി നീ വന്നോ " മുറ്റത്ത് ഗായത്രിയെ തന്നെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന കാശിനാഥനോടായി മുത്തശ്ശി ചോദിച്ചു "ഒന്നൂല്ല മുത്തശ്ശി " കാശിനാഥൻ സ്വയം തലയിൽ ഒന്ന് തട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് പോയി. "കാല് കൊണ്ടൊന്നും വയ്യാതെയായി. " മുത്തശ്ശി എഴുന്നേറ്റ് അകത്തേക്ക് നടന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. മുത്തശ്ശിക്കൊപ്പം കയ്യും പിടിച്ച് രുദ്രനും ആത്മികയും അകത്തേക്ക് നടന്നു. "എടീ ഗായു നീ പറഞ്ഞ നിൻ്റെ കാശിനാഥൻ ആണോ ഇത് " അപ്പു കളിയാലെ ചോദിച്ചു. "എൻ്റെ കാശിനാഥനോ അത് അങ്ങ് പള്ളിയിൽ പോയി പറഞ്ഞാൽ മതി. അയാളെ എനിക്ക് കണ്ണെടുത്താൽ കണ്ടു കൂടാ" ഗായത്രി വെറുപ്പോടെ പറഞ്ഞു . "അതെന്താടി നീ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുന്നത്.ആള് കാണാൻ സൂപ്പർ അല്ലേ.പിന്നെ നീ വയലിൻ വായിക്കുമ്പോൾ അയാൾ കണ്ണെടുക്കാതെ നിന്നെ നോക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു." " നീ ഒന്ന് പൊയ്ക്കേ. എനിക്ക് വേണ്ടി ജനിച്ച ആളെ ഞാൻ ഒരു നാൾ കണ്ടു പിടിക്കും .അത് എന്തായാലും കാശിനാഥൻ ആയിരിക്കില്ല."

''അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ഓർമ വന്നത്. കാശിനാഥൻ നിൻ്റെ വല്യഛൻ്റെ മകൻ അല്ലേ. അപ്പോൾ അയാൾ നിൻ്റെ 'സഹോദരൻ അല്ലേ " "അല്ല. അയാൾ എൻ്റെ സഹോദരനും അല്ല. അയാളുടെ അച്ഛൻ എൻ്റെ വല്യ ഛനും അല്ല " ഗായത്രി പറഞ്ഞത് മനസിലാവാതെ അപ്പു സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി നിന്നു. "അതെടി അവർ ഈ കുടുംബത്തിലെ ആരും അല്ല. ഡാഡിക്ക് 10 വയസുള്ളപ്പോൾ വല്യഛനെ മുത്തശ്ശൻ ഈ കുടുംബത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്. വല്യഛനെ എല്ലാവരും സ്വന്തം മകനെ പോലെയാണ് വളർത്തിയത്. വല്യഛൻ്റെ കല്യാണം നടത്തി കൊടുത്തതും മുത്തശ്ശൻ ആണ്. മുത്തശ്ശൻ്റെ അവസാന ആഗ്രഹമായി പറഞ്ഞത് എൻ്റെയും അയാളുടേയും കല്യാണമാണ്. പക്ഷേ ഡാഡ് അത് എതിർത്തിരുന്നു. എന്നാൽ മുത്തശ്ശിക്ക് ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കണം എന്ന് ആഗ്രഹം ഉണ്ട്" ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ ഗായത്രി പറഞ്ഞു. "നിനക്ക് പേടി ഉണ്ടോ ഗായൂ" അപ്പു ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു.

" ഞാൻ എന്തിന് പേടിക്കണം ഗായു. അതൊക്കെ നമ്മുടെ വിധി അല്ലേ. നിൻ്റെ കാര്യം തന്നെ നോക്ക്. നീ സ്വപ്നത്തിൽ എങ്കിലും നീ കരുതിയോ എൻ്റെ എട്ടൻ്റെ ഭാര്യ ആവും എന്ന് " " ഇല്ല" അപ്പു തലയാട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും അകത്ത് നിന്നും ആത്മികയും അവരുടെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. "നിങ്ങൾക്ക് ഒരു കാര്യം അറിയോ ഒരു ആണിൻ്റെ വാരിയെല്ലുകൊണ്ടാണ് പെണ്ണിനെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത്. അപ്പോ ഈ വാരിയെല്ലിൻ്റെ ഉടമയെ കണ്ട് പിടിച്ച് അവൻ എൻ്റെ അരികിൽ എത്തും. വിധി എൻ്റെ അരികിൽ അവനെഎത്തിക്കു. I am waiting for my soulmate.'' "വിധി അതൊക്കെ വെറുതെയാ ഗായൂ. നമ്മൾ ഒരാളെ ആത്മാർത്ഥമായി സ്നേഹിച്ചാൽ അയാൾ നമ്മുടെ അരികിൽ എത്തും എന്നോക്കെ പറയും. പക്ഷേ വെറുതെയാ .ചില സമയങ്ങളിൽ നമ്മുടെ സ്നേഹം ഒന്ന് തുറന്ന്പറയാൻ പോലും വിധി നമ്മുക്ക് ഒരു അവസരം തരില്ല. തട്ടി പറിച്ചെടുത്ത് വേറൊരാൾക്ക് കൊടുക്കും" ആത്മിക ദൂരെക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

"ഇവിടെ എവിടേയോ ഒരു വിരഹ മണം പരക്കുന്നുണ്ടല്ലോ ആമി ചേച്ചി " ആത്മികയെ നോക്കി ഗായു പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ആമി ഒരു മങ്ങിയ ചിരി ചിരിച്ച് അകത്തേക്ക് കയറി പോയി. ആത്മികയുടെ പോക്ക് കണ്ട് അപ്പുവും ഗായു പരസ്പരം നോക്കി . * മുറിയിലേക്ക് എത്തുമ്പോഴേക്കും ആത്മികയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു. അവൾ വേഗം മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് വാതിലിൽ ചാരി നിന്നു. ശേഷം കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് താഴേക്ക് ഊർന്നിറങ്ങി നിലത്തിരുന്നു . സങ്കടം തടയാൻ കഴിയാതെ അവൾ വാ പൊത്തി പുറത്തേക്ക് ശബ്ദം കേൾക്കാത്ത രീതിയിൽ അവൾ അലറി കരഞ്ഞു. കുറേ കരഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്ക് മനസിന് എന്തോ ആശ്വാസം തോന്നി. അവൾ പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ഷെൽഫിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. ആരും കാണാതെ ഷെൽഫിലേ ബുക്കുകൾക്ക് ഇടയിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ഒരു ഫോട്ടേയും അതിനൊപ്പം ഉള്ള ഒരു മയിൽ പീലിയും അവൾ കൈകളിൽ എടുത്തു. മേശക്കരികിലേ കസേര വലിച്ചിട്ട് അവൾ അതിൽ ഇരുന്നു .

അവൾ ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി പരാതി പറയാൻ തുടങ്ങി. "എത്ര അകന്ന് പോവാൻ നോക്കിയാലും അതിന് ഇരട്ടി ശക്തിയിൽ നിങ്ങൾ എൻ്റെ മനസ്സിൽ പതിയുകയാണ്. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും മനസിൽ നിന്നും മായ്ച്ച് കളയാൻ സാധിക്കുന്നില്ല ഈ മുഖം. ഓരോ തവണ നിങ്ങൾ എൻ്റെ അരികിൽ വരുമ്പോഴും ,നീ അവളെ നോക്കുമ്പോഴും എൻ്റെ ഹൃദയം കുത്തി നോവിക്കുന്ന വേദനയാണ് '" അവളുടെ ഒരിറ്റ് കണ്ണീർ ആ ഫോട്ടോക്ക് മേൽ വന്ന് വീണു . " ആമി ചേച്ചീ''കതകിൽ ആരോ തട്ടിയതും അവൾ കണീർ തുടച്ച് വാതിൽ വന്ന് തുറന്നു . ''ചേച്ചി ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വാ " ഗായത്രി അവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ഞാൻ ഇപ്പോ വരാം" മേശപ്പുറത്തിരിക്കുന്ന ബുക്ക് ഷെൽഫിലേക്ക് വച്ച് കൊണ്ട് ആ മി ഗായത്രിക്കൊപ്പം താഴേക്ക് നടന്നു. * ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് അപ്പുവും പവിയും രുദ്രൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. ഗായത്രി ആമിയുടെ മുറിയിലേക്കും. അപ്പു മുറിയിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ രുദ്രൻ ലാപ് ടോപ്പിൽ എന്തോ വർക്ക് ചെയ്യുകയാണ്.

അവൾ അകത്തേക്ക് വന്നതും രുദ്രൻ ലപ് ടോപ്പ് അടച്ച് വച്ച് ടവൽ എടുത്ത് കൊണ്ട് ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. അപ്പു പവിയെ ഉറക്കി ബെഡിൽ കിടത്തിയതിനു ശേഷം ആ മുറിയാകെ ഒന്ന് വീക്ഷിച്ചു. അത് പഴയ ഒരു നാല് ക്കെട്ട് വീടായിരുന്നു. പഴയ ഓട് വീടാണെങ്കിലും അത്യവശ്യം സൗകര്യങ്ങൾ വീട്ടിൽ ഉണ്ട്.പക്ഷേ ഇടക്ക് ഇടക്ക് തട്ടും പുറത്ത് നിന്നും ചില ശബ്ദങ്ങൾ കേൾക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പു ബെഡിൽ കിടന്ന് മുകളിലെ മേൽക്കൂരയിലേക്ക് നോക്കി തന്നെ കിടന്നു.പതിയെ അവളും മയക്കത്തിലേക്ക് വീണു. രുദ്രൻ ഫ്രഷായി വന്നപ്പോഴേക്കും അപ്പുവും പവിയും ഉറങ്ങിയിരുന്നു. അവൻ ഡ്രസ്സ് ചെയിഞ്ച് ചെയ്യ്തതിനു ശേഷം ബെഡിൽ വന്ന് കിടന്നു. യാത്ര ക്ഷീണം കൊണ്ട് രുദ്രനും വേഗം ഉറങ്ങിയിരുന്നു. " ആ .... ." ഉറക്കത്തിൽ എന്തോ ശബ്ദം കേട്ട് രുദ്രൻ ന്തെട്ടി എഴുന്നേറ്റു. അവൻ വേഗം ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്യ്തു ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്യ്ത് തിരിഞ്ഞ രുദ്രൻ തൻ്റെ തൊട്ട് പിന്നിൽ പേടിച്ച് വിറച്ച് നിൽക്കുന്ന അപ്പുവിനെ കണ്ട് ഞെട്ടി. " നീ എന്താ പാതിരാത്രി പിന്നിൽ വന്ന് നിന്ന് മനുഷ്യനെ പേടിപ്പിക്കുകയാണോ" നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ച് കൊണ്ട് രുദ്രൻ ചോദിച്ചു. " എ.. . എന്തോ .എ... എൻ്റെ കാലിൽ വന്ന് തട്ടി " വിറച്ച് കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു.

" പഴയ വീട് അല്ലേ വല്ല എലിയും കാലിൽ തട്ടിയതായിരിക്കും'' ''എലിയോ..... " അപ്പു അലറി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു . "ഒന്ന് പതുക്കെ പറ പെണ്ണേ.പാതി രാത്രി കിടന്ന് ഒച്ച ഇട്ട് മറ്റുള്ളവരെ കൂടി എണീപ്പിച്ച് നീ മനുഷ്യനെ നാണം കെടുത്താനുള്ള പരിപാടിയാണോ " "എനിക്ക് എലിയെ പേടിയാ" അപ്പു നിഷ്കളങ്കതയോടെ പറഞ്ഞു. " എലി നിന്നെ പിടിച്ച് തിന്നുകയൊന്നും ഇല്ല. ഇങ്ങനെ കടന്ന് അലറാൻ .സമയം ഒരുപാടായി ചെന്ന് കിടക്കാൻ നോക്ക് ''രുദ്രൻ ശാസനയോടെ പറഞ്ഞു. " നീ കിടക്കുന്നില്ലേ എനിക്ക് ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്യണം" രുദ്രനെ നോക്കി അവൻ്റെ അരികിൽ തന്നെ നിൽക്കുന്ന അപ്പുവിനെ നോക്കി കൊണ്ട് രുദ്രൻ ചോദിച്ചു. അത് കേട്ടതും അപ്പു വേഗം വന്ന് പവിയുടെ അരികിൽ വന്ന് കിടന്നു. രുദ്രൻ അപ്പു കിടന്നതും ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്യ്തു. " എലിയെ പേടിക്കണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും സത്യത്തിൽ എനിക്കും എലിയെ പേടി ഉണ്ട്.പക്ഷേ ഇത്രയും വലുതായിട്ടും എലിയെ പേടിയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ നാണവും ,മാനവും എല്ലാം പോവും" ( രുദ്രൻ ആത്മ)....തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...