💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 61

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

"എടീ അലോക്ക് സാർ വരുന്നുണ്ട് " എല്ലാവരും അവരവരുടെ സീറ്റിൽ കയറി ഇരുന്നു. അലോക്ക് ക്ലാസിലേക്ക് കയറി വന്നതും ഗായുവിൻ്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി. അലോക്ക് ക്ലാസിൽ കയറി ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ നേരെ ക്ലാസ്സ് എടുക്കാൻ തുടങ്ങി. അലോക്ക് നല്ല ഗൗരവത്തോടെയാണ് ക്ലാസ് എടുക്കുന്നത് .അത് ഗായത്രിയുടെ ഭയം വർദ്ധിക്കുന്നതിന് കാരണമായി. " ഇന്ന് ഇത്ര മതി. ഇനി ഞാൻ ഒരു പ്രോബ്ലം തരാം. ഞാൻ പറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളിൽ നിങ്ങൾ അത് സോൾവ് ചെയ്യണം" അലോക്ക് ചോക്കുമായി ബോർഡിനരികിലേക്ക് നടന്നു. അവൻ ബോർഡിൽ question എഴുതിയതിനു ശേഷം തിരികെ എല്ലാവർക്കും മുൻപിൽ വന്ന് നിന്നു. " Your time starts now" അലോക്ക് വാച്ചിൽ നോക്കി പറഞ്ഞതും എല്ലാവരും പ്രോബ്ലം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. " ഇയാൾ എന്താ ഓട്ടമത്സരം നടത്തുകയാണോ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറയാൻ. എൻ്റെ ഭഗവാനേ നീ തന്നെ എനിക്ക് തുണ" (ഗായു ആത്മ) "Stop writing" അലോക്കിൻ്റെ ശബ്ദം ആ ക്ലാസ്സ് ആകെ കിടന്ന് മുഴങ്ങി.

എല്ലാവരും എഴുത്ത് നിർത്തി. അപ്പോഴും എയ്ഞ്ചൽ എഴുതി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. " നിന്നോട് ഇനി വേറെ പ്രത്യേകം പറയണോ എഴുത്ത് നിർത്താൻ " എഴുതി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന എയ്ഞ്ചലിനരികിലേക്ക് വന്നു കൊണ്ട് അലോക്ക് ചോദിച്ചു. "Stand up and give your answer." അലോക്ക് അത് പറഞ്ഞതും എയ്ഞ്ചൽ സീറ്റിൽ നിന്നേഴുന്നേറ്റ് ബുക്ക് അലോക്കിന് നേരെ നീട്ടി. "What is this. ഇത് മുഴുവനും തെറ്റാണല്ലേ." എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ ബുക്ക് ഡെസ്കിലേക്ക് എറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് അലോക്ക് അലറി. "കുറച്ച് നന്നായി പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയാണല്ലോ എന്ന് കരുതി കുറച്ച് freedom തന്നപ്പോൾ " അലോക്ക് പറഞ്ഞ് മുഴുവൻ ആക്കാതെ അടുത്ത് ഇരിക്കുന്ന സാന്ദ്രയുടെ ബുക്ക് എടുത്ത് ഉത്തരം നോക്കി. " ഇത് എന്താണ്. ആ ബുക്കിൻ്റെ ഫോട്ടോസ്റ്റാറ്റ് ആണോ. തെറ്റുകൾ അതേ പോലെ പകർത്തി വച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ " അലോക്ക് ഓരോരുത്തരുടേയും ബുക്കിലെ answer check ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.ഒപ്പം കണ്ണ് പൊട്ടുന്ന ചീത്തയും പറയുന്നുണ്ട്. എന്തോക്കെ ആയാലും ഗായത്രിക്ക് എയ്ഞ്ചലിനെ വഴക്ക് പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ മനസിന് എന്തോ ഒരു സന്തോഷം തോന്നിയിരുന്നു.

പക്ഷേ അതിനെക്കാൾ കൂടുതൽ ചീത്ത ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് കേൾക്കും. അലോക്ക് തൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്തോറും ഗായത്രി ആകെ പേടിച്ചു വിയർത്തു . അലോക്ക് അവളുടെ അരികിലേക്ക് വന്ന് അവളുടെ ബുക്ക് എടുത്തു. "ഇതെന്താ ഇത്ര നേരമായിട്ടും ഇത്ര സ്റ്റെപ്പുകൾ മാത്രമേ ചെയ്യ്തിട്ടുള്ളു. ബാക്കി ചെയ്യാൻ വീട്ടിൽ നിന്ന് ആരെങ്കിലും വരാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ. ക്ലാസിൽ ഡെയ്ലി വരുകയും ഇല്ല. ഒന്നും പഠിക്കുകയും ഇല്ല .പിന്നെ എന്തിനാ എന്നും ഇങ്ങനെ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി വരുന്നത് " അലോക്ക് ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. ഇതിലും വലിയ ചീത്ത മുൻപ് അലോക്ക് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോ എന്തോ സാർ എന്നേ ചീത്ത പറയുമ്പോൾ മനസിന് വല്ലാത്ത ഒരു വേദന. നിറഞ്ഞ് വന്ന കണ്ണുനീർ അടക്കി പിടിക്കാൻ ഗായു ഒരു പാട് ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ നിയന്ത്രണം വിട്ട് അവ പുറത്തേക്കൊഴുകി.അവർ ആരും കാണാതെ വേഗം കണ്ണീർ തുടച്ചെങ്കിലും അത് ഒരാൾ മാത്രം കണ്ടിരുന്നു. "ലഞ്ച് ബ്രേയ്ക്ക് വരെ ടൈം തരാം .അതിനുള്ളിൽ എല്ലാവരും പ്രോബ്ലം സോൾവ് ചെയ്യ്തിരിക്കണം. ഗായത്രി ,ഉച്ചക്ക് എല്ലാവരുടേയും നോട്ട്സ് കളക്ട് ചെയ്യ്ത് സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ താൻ കൊണ്ട് വന്ന് വക്കണം"

അതും പറഞ്ഞ് അലോക്ക് ക്ലാസിന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. സാധാരണ ദിവസങ്ങളിൽ എയ്ഞ്ചലിനോടാണ് ഇതൊക്കെ പറയാറുള്ളത് .ഇന്ന് എന്താ ഒരു മാറ്റം. ഇനി അന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞ കാര്യത്തെ കുറിച്ച് ചോദിക്കാൻ ആയിരിക്കോ. ദൈവമേ രക്ഷിക്കണേ (ഗായു ആത്മ) ഉച്ചക്ക് ലഞ്ച് ബ്രെയ്ക്ക് ആയതും ഗായുവിൻ്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഉച്ചക്ക് എന്തോക്കെയോ കഴിച്ചു എന്ന് വരുത്തി അവൾ വേഗം എണീറ്റു. ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞതും അവൾ വേഗം നോട്ടുകൾ എല്ലാം കളക്ട് ചെയ്തു. "ഡീ നീ ഈ നോട്ടുകൾ സാറിന് കൊണ്ടു പോയി കൊടുക്കുമോ" ഗായത്രി രേവതിയോട് കെഞ്ചി. " ഇല്ല മോളേ ഐം വെരി സോറി. സാറ് നിന്നോടല്ലേ കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കാൻ പറഞ്ഞത്. " " അത്. അത് നീ എനിക്ക് തലവേദനയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാ മതിയേടി'' "എനിക്ക് സാറിൻ്റെ രാവിലത്തെ മുഖം ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ പേടി ആവാ " '' എന്നാ എൻ്റെ ഒപ്പം ഒന്ന് കൂട്ടായി എങ്കിലും വാ. എൻ്റെ പൊന്നു രേവൂട്ടി അല്ലേ " " ഉം നീ ഇത്രയും പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഞാൻ നിനക്ക് ഒരു സപ്പോട്ടിനു വേണ്ടി വരാം"

ഗായത്രിയും രേവതിയും നോട്ട്സുമായി നേരെ സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. "എടീ സാറിനെ ഇവിടെ ഒന്നും കാണാൻ ഇല്ല. സാർ വരുന്നതിന് മുൻപ് ബുക്ക് വച്ചിട്ട് പോവാം'' ഗായു ബുക്കുമായി രണ്ടടി മുന്നോട്ടു നടന്നതും അലോക്ക് സീറ്റിൽ വന്നിരുന്നതും ഒപ്പം ആയിരുന്നു. "സാർ ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ട് രേവതി" ഗായു തിരിഞ്ഞ് നോക്കി പറഞ്ഞതും രേവതിയുടെ പൊടി പോലും അവിടെ കാണാൻ ഇല്ല. ആ പരട്ട തെണ്ടി എന്നേ ഒറ്റക്ക് ആക്കി മുങ്ങി.നിനക്ക് വച്ചിട്ടുണ്ടെടി ഞാൻ " ഗായത്രി പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞ് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും അലോക്ക് അവളെ കണ്ടതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അലോക്ക് കണ്ടു എന്ന് മനസിലായതും ഗായത്രി മുന്നോട്ട് നടന്ന് വന്ന് അലോക്കിന് മുൻപിലുള്ള ടേബിളിൽ ബുക്ക് കൊണ്ട് വന്ന് വച്ചു. ''ഗായത്രി തനിക്ക് ഒരു ഡൗട്ട് ഉണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ.ഞാൻ ഇപ്പോ അത് ക്ലിയർ ചെയ്യ്ത് തരാം" അലോക്ക് ഒരു ബുക്ക് കൈയ്യിലെടുത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ഡൗട്ടോ .എനിക്കോ. ഞാൻ എപ്പോ " ഗായത്രി ഒന്നും മനസിലാവാതെ ചോദിച്ചു.

"രാവിലെ ചോദിച്ചതല്ലേ. അപ്പോഴേക്കും മറന്നോ" അലോക്ക് ബുക്കുമായി മുന്നോട്ട് നടന്നു. ഗായു അലോക്കിന് പിന്നാലെ ഒന്നും മനസിലാവാതെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു . "ഇരിക്ക് " അധികം കുട്ടികൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു ഭാഗത്തെ മരച്ചുവട്ടിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് അലോക്ക് പറഞ്ഞു . "എനിക്ക് ഒന്നും ഡൗട്ട് .ഇല്ല ഞാൻ ചോദിച്ചിട്ടും ഇല്ല. സാറിന് ആള് മാറിയതായിരിക്കും. എയ്ഞ്ചൽ ആയിരിക്കും ചിലപ്പോ ചോദിച്ചത് " " അവളുടെ കാര്യം പറഞ്ഞ് നീ വെറുതെ എന്നേ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാതെ ഇവിടെ ഇരുന്നേ " അലോക്ക് അത് പറഞ്ഞതും ഗായത്രി അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയെ പോലെ അവനരികിൽ ഇരുന്നു. അവൾ അരികിൽ ഇരുന്നതും അലോക്ക് ബുക്ക് തുറന്ന് അതിലേക്ക് നോക്കി. ഒപ്പം ഗായുവും ബുക്കിലേക്ക് ശ്രദ്ധയോടെ നോക്കി. "എനിക്ക് തന്നോട് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്.അത് ഒരു സാർ സ്റ്റുഡൻ്റിനോട് പറയാൻ പാടുള്ള കാര്യം ആണോ എന്ന് ഒന്നും എനിക്ക് അറിയില്ല '' അലോക്ക് ബുക്കിൽ നോക്കി പറഞ്ഞതും ഒന്നും മനസിലാവാതെ ഗായത്രി ബുക്കിലേക്കും അലോക്കിൻ്റെ മുഖത്തേക്കും മാറി മാറി നോക്കി. "അയ്യോ ഇതൊന്നും ബുക്കിൽ ഇല്ലാല്ലോ" ഗായത്രി അലോക്കിനെ നോക്കി നിഷ്കു ആയി പറഞ്ഞു.

അത് കേട്ടതും അലോക്കിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു. "ഞാൻ. ബുക്കിൽ ഉള്ളത് ഒന്നും അല്ല പറയുന്നത്. നമ്മൾ രണ്ടു പേരും കൂടി ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് ആരും സംശയിക്കണ്ട എന്ന് കരുതിയാണ് ഞാൻ ബുക്ക് നോക്കി സംസാരിക്കുന്നേ "അലോക്ക് ഗായത്രിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും ഗായത്രിയുടെ കിളികൾ എല്ലാം കൂടും കുടുക്കയും എടുത്ത് പറന്ന് പോയി. അലോക്ക് വീണ്ടും സംസാരം തുടർന്നു. "എന്റെ മനസ്സിൽ ഉള്ളത് പറയുന്നതിന് മുൻപ് എനിക്ക് ഒരു കാരൃം അറിയാൻ ഉണ്ട്. നിനക്ക് കാശിനാഥനെ ഇഷ്ടമാണോ" " ആ ഇഷ്ടമാണല്ലോ. അത് എൻ്റെ എട്ടനാ. അലോക്ക് സാറിന് കാശിയേട്ടനെ അറിയോ " " ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് വെറും ഇഷ്ടമല്ല. അതായത് പ്രണയം" "അയ്യോ എനിക്ക് ഒന്നും ഇല്ല. അടുത്ത മാസം കാശിയേട്ടനെയും ആമി ചേച്ചിയുടെയും എൻഗേജ്മെൻ്റ് ആണ്.സാർ എന്തിനാ ഇതൊക്കെ 'ചോദിക്കുന്നേ " " ഉം അതോക്കെ ഉണ്ട് .ഞാൻ പറയാം. എനിക്ക് കാര്യങ്ങൾ വളച്ച് കെട്ടി പറയാൻ അറിയില്ല .കാര്യങ്ങൾ സ്ട്രെയ്റ്റ് ആയി തന്നെ പറയാം. എനിക്ക് തന്നെ ഇഷ്ടമാണ്. വിവാഹം കഴിക്കാൻ താൽപര്യം ഉണ്ട്. തനിക്ക് സമ്മതമാണെങ്കിൽ സമ്മതം ആണെങ്കിൽ മാത്രം തൻ്റെ വീട്ടുക്കാരോട് ഞാൻ സംസാരിക്കാം.

അലോചിച്ച് പതുക്കെ ഒരു മറുപടി പറഞ്ഞാൽ മതി. ഞാൻ ഒരിക്കലും തന്നെ ഫോഴ്സ് ചെയ്യില്ല." അത്രയും പറഞ്ഞ് അലോക്ക് എഴുന്നേറ്റ് നടന്നു. "സാർ" ഗായത്രി അലോക്കിനെ വിളിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു. " ഞാൻ അന്ന് എല്ലാവരുടേയും മുന്നിൽ വച്ച് സാറിനെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞതിന് സാർ എന്നേ കളിയാക്കുകയാണല്ലേ.ഞാൻ അത് അപ്പോഴത്തെ ഒരു സാഹജര്യത്തിൽ എനിക്ക് അങ്ങനെ പറയേണ്ടി വന്നതാണ് " "അതൊക്കെ മനസിലാക്കാനുള്ള കോമൺസെൻസ് എനിക്ക് ഉണ്ട് ഗായത്രി. പക്ഷേ ഞാൻ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞത് സത്യം തന്നെയാണ് തൻ്റെ പഠിത്തം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഈ കാര്യം പറയാം എന്നാണ് ഞാൻ കരുതിയത്. പക്ഷേ ചിലപ്പോ ഞാൻ ഈ മാസം കൂടിയേ ഈ കോളേജിൽ ഉണ്ടാവുകയുള്ളു. " " അപ്പോ സാർ പോവുകയാണോ. എന്തിനാ സാർ പോവുന്നേ " അത് പറയുമ്പോൾ അവൾ പോലും അറിയാതെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. " അതിന് കാരണം ആ എയ്ഞ്ചൽ എന്ന സ്റ്റുഡൻ്റ് തന്നെ ആണ് " " എയ്ഞ്ചലോ " ഗായു അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. "അതെ. ഇന്നലെ ആ കുട്ടി രാവിലെ വന്ന് ഇഷ്ടം ആണെന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ NO പറഞ്ഞു. എന്നാൽ വൈകുന്നേരം പ്രിൻസിപ്പിൾ വിളിച്ചിരുന്നു.

തനിക്കും അറിയാലോ എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ കോളേജാണ് ഇത് എന്ന്. ഞാനും അവളുമായുള്ള ഒരു കല്യാണ ആലോചനക്കാണ് അവർ വിളിച്ചത്. പക്ഷേ എൻ്റെ മനസിൽ താൻ മാത്രമാണ്. ഒരു അധ്യാപകൻ തൻ്റെ സ്റ്റുഡൻറിനോട് പറയാവുന്ന കാര്യമാണോ ഇത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല.ചിലപ്പോൾ തെറ്റായിരിക്കാം." " അപ്പോ സാറിന് എന്നോട് ഒരു ദേഷ്യവും ഇല്ലേ " "എനിക്ക് എന്തിനാടോ തന്നോട് ദേഷ്യം കാണിക്കുന്നേ. പിന്നെ ദേഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. തൻ്റെ ഈ പൊട്ടി തെറി സ്വഭാവം കണ്ട് .പക്ഷേ അന്ന് ആ അനാഥാലയത്തിൽ വച്ച് തന്നെ കണ്ടപ്പോൾ ആണോ എന്തോ മനസിലെ ദേഷ്യം മുഴുവൻ സ്നേഹമായി മാറി " അലോക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. "ഒരു സ്റ്റുഡൻ്റ് സാറിനോട് പറയാൻ പാടുള്ള കാര്യം ആണോ എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല. എന്നാലും ഞാൻ പറയാ എനിക്കും ഇഷ്ടാ ഈ കാട്ടു മാക്കാനേ " അതും പറഞ്ഞ് ഗായത്രി തിരിഞ്ഞ് ഓടി. അത് കേട്ട് അലോക്കിൻ്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു. " ഗായത്രി " അലോക്കിൻ്റെ പിന്നിൽ നിന്നുള്ള വിളി കേട്ടതും ഗായത്രി സ്റ്റക്ക് ആയി നിന്നു. "താൻ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഒരു മറുപടി തരണ്ട. ശരിക്കും ആലോചിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞാ മതി.

പിന്നെ എല്ലാത്തിനും ഉപരി ഞാൻ ഒരു ഓർഫൺ ആണ്. സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ആരും ഈ ലോകത്ത് എനിക്കില്ല." " അത് എതായാലും നന്നായി. അപ്പോ ഇയാളുടെ മനസിലുള്ള സ്നേഹം മൊത്തം എനിക്ക് തന്നെ കിട്ടുമല്ലോ" ഗായത്രിയുടെ മറുപടി കേട്ട് ഒരു ചിരിയോടെ അലോക്ക് തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. അലോക്ക് പോകുന്ന വഴി നോക്കി ഗായത്രിയും കുറച്ച് നേരം നോക്കി നിന്നു. ** "മുത്തശ്ശി നിങ്ങളോട് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വരാൻ പറഞ്ഞു. " ഉച്ചക്ക് അർച്ചന റൂമിലേക്ക് വന്ന് അപ്പുവിനോടും രുദ്രനോടും ആയി പറഞ്ഞു. " ആൻ്റീ വാവടെ പേര് എന്താ " ബെഡിൽ ഇരുന്ന് കളിക്കുന്ന പവി അർച്ചന എടുത്തു നിൽക്കുന്ന കുട്ടിയെ കണ്ടതും അവളുടെ അടുത്ത് വന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "വാവടെ പേര് ആദിദേവ " പവിയുടെ മുന്നിൽ മുട്ട് കുത്തി ഇരുന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രുദ്രൻ അർച്ചനയെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ഫോണുമായി പുറത്തേക്ക് പോയി. " ഞാൻ വാവക്ക് ഒരുമ്മ കൊടുത്തോട്ടേ ആൻ്റീ'' പവി കൊഞ്ചി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. " അതിന് എന്താ മോള് എത്ര ഉമ്മ വേണെങ്കിലും കൊടുത്തോ " പവിയുടെ മുന്നിൽ കുഞ്ഞിനെ നിർത്തി കൊണ്ട് അർച്ചന പറഞ്ഞു. "മോൾക്ക് കുഞ്ഞുങ്ങളെ നല്ല ഇഷ്ടമാണ് ലേ" പവിയെ നോക്കി കൊണ്ട് അർച്ചന അപ്പുവിനോടായി ചോദിച്ചു.

"അവൾക്ക് കുഞ്ഞുങ്ങളെ നല്ല ഇഷ്ടം ആണ്. വാവക്ക് എത്ര വയസായി" "രണ്ട് വയസ് ആയി.അവൾടെ അച്ഛൻ ഇന്ന് രാവിലെ ബാംഗ്ലൂൾ ക്ക് പോയി. അതിൻ്റെ സങ്കടത്തിൽ ഇത്ര നേരം കരച്ചിൽ ആയിരുന്നു. അവൾക്ക് എന്നേക്കാൾ ഇഷ്ടം അച്ഛനേയാ " അർച്ചന ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ചേച്ചി ഇരിക്ക് ഇന്നലെ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ പറ്റിയില്ല." അർച്ചനയെ ബെഡിൽ ഇരുത്തി കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും പവിയും, ആദിയും നല്ല കൂട്ട് ആയിരുന്നു .ആദി പവിയുടെ കൈ പിടിച്ച് റൂം മുഴുവൻ ഓടി കളിക്കാൻ തുടങ്ങി. " അപ്പുവിൻ്റെ വീട്ടിൽ ആരൊക്കെ ഉണ്ട്" . "എൻ്റെ വീട്ടിൽ അച്ഛനും അമ്മയും പിന്നെ രുദ്രൻ്റ വീട്ടിൽ അച്ഛനും, അമ്മയും ,പിന്നെ ഒരു അനിയത്തിയും'' "ചെറിയ കുടുംബം ആണല്ലേ.ഇത് വലിയ ഫാമിലി ആണ്. മൊത്തം 10 മക്കളും അവരുടെ ഹസ്ബൻ്റും വൈഫും കുട്ടികളും എല്ലാം കൂടി 32 പേർ ഉണ്ട് ഇവിടെ "അർച്ചന പറയുന്നത് കേട്ട് അപ്പു അത്ഭുതത്തോടെ ഇരുന്നു. "അയ്യോ ഞാൻ വന്ന കാര്യം മറന്നു. വാ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോവാ "

അർച്ചനയും, അപ്പുവും, പവിയും ആദിയും ഡെനിങ്ങ് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു. രുദ്രൻ ഡെന്നിങ്ങ് ടേബിളിൻ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അപ്പുവും പവിയും അവൻ്റെ അരികിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. ഒരു സ്ത്രീ അവർക്കായി ഭക്ഷണം വിളമ്പി. ചപ്പാത്തിയും പരിപ്പ് കറിയും പിന്നെ അപ്പു ജീവിതത്തിൽ പോലും കാണാത്ത എന്തൊക്കെയോ കറികളും അവർ വിളമ്പി .ഒപ്പം കുറെ സ്വിറ്റ്സും. അപ്പു പ്ലേറ്റിലേക്കും രുദ്രൻ്റെ മുഖത്തേക്കും മാറി മാറി നോക്കി.അപ്പുവിൻ്റെ മുഖഭാവം കണ്ട് രുദ്രനും ചിരി വന്നു. "ഇവിടെ ഇതൊക്കെയെ കിട്ടുള്ളൂ. നോക്കി ഇരിക്കാതെ കഴിച്ചോ " ചപ്പാത്തിയുടെ കഷ്ണം വായിലേക്ക് വച്ച് കൊണ്ട് രുദ്രൻ പറഞ്ഞു. അപ്പുവും, പവിയും മനസില്ലാ മനസ്സോടെ കഴിച്ചു. rudhra aapakee apane pote se yahaan aakhiree shaadee hai. isalie aapako shaadee ke kuchh samaaroh bhee karane honge. yah meree aakhiree ichchha hai. (ഇവിടെ പേരമക്കളിൽ അവസാനത്തെ കല്യാണം നിൻ്റെയാണ് രുദ്രാ. അതു കൊണ്ട് കല്യാണ ശേഷമുള്ള ചില ചടങ്ങുകൾ നിങ്ങളും ചെയ്യണം.അത് എൻ്റെ അവസാന ആഗ്രഹം ആണ്.)

aapane kaha ki hamaare paas aao. ham aaye. ham kisee any samaaroh ke lie nahin rukenge. ham kal ghar jaenge. mujhe yahaan rahane mein koee dilachaspee nahin hai. daid ne hee hamen yahaan aane ke lie majaboor kiya. (ഞങ്ങളോട് വരണം എന്ന് നിങ്ങൾ പറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ വന്നു. എന്ന് വച്ച് മറ്റൊരു ചടങ്ങിനും ഞങ്ങൾ നിൽക്കില്ല .നാളെ തന്നെ ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്ക് പോവുകയും ചെയ്യും. എനിക്ക് ഒട്ടും താൽപര്യം ഇല്ല ഇവിടെ നിൽക്കാൻ .ഡാഡ് നിർബന്ധിച്ചത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഞങ്ങൾ ഇവിടേക്ക് വന്നത്.') രുദ്രൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റ് പോയി. അവിടെ എന്താ ഇപ്പോ ഉണ്ടായത് എന്ന് അപ്പുവിന് മനസിലായില്ല എങ്കിലും രുദ്രൻ ദേഷ്യത്തോടെയാണ് എഴുന്നേറ്റ് പോയത് എന്ന് അപ്പുവിന് മനസിലായി. അപ്പുവും രുദ്രന് പിന്നാലെ എണീറ്റു. ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് അപ്പു പവിയും ആദിയും കൂടി കളിക്കുന്നത് നോക്കി ഹാളിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. രുദ്രൻ എന്താ അവരോട് പറഞ്ഞത്. രുദ്രൻ എന്തിനാ ഇവരോട് ഇങ്ങനെ ദേഷ്യപ്പെടുന്നത്. പാവം അല്ലേ ആ മുത്തശ്ശി.അപ്പു ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്.

"എന്താ അപർണ കാര്യമായ എന്തോ ആലോചനയിൽ ആണല്ലോ " അപ്പുവിനരികിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് അർച്ചന ചോദിച്ചു. " എയ് ഒന്നൂല്ല ചേച്ചി .ചേച്ചിക്ക് ഹിന്ദി അറിയുമോ" "പിന്നെ അറിയാതെ. ഞാൻ മുബൈയിൽ വന്നിട്ട് 5, 6 കൊല്ലം ആയി. അപ്പോ പിന്നെ ഹിന്ദി അറിയാതെ ഇരിക്കുമോ" " അപ്പോ ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ രുദ്രനും മുത്തശ്ശിയും എന്താ പറഞ്ഞത് " അർച്ചന അവിടെ നടന്നതെല്ലാം അപ്പുവിനോട് പറഞ്ഞു. "അപർണ രുദ്രൻ്റെ അമ്മ ചെയ്തത് തെറ്റ് തന്നെയാണ്. പക്ഷേ ആ മുത്തശ്ശി പാവം ആണ്. അവരുടെ അവസാന ആഗ്രഹം അല്ലെ. നീ ഒന്ന് രുദ്രനോട് സംസാരിച്ച് നോക്ക് " " ശരി ചേച്ചി ഞാൻ രുദ്രനോട് പറയാം" ** രാത്രി അപ്പു ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് രാത്രി മുറിയിൽ ഇരുന്ന് ഗായത്രിയോട് ഫോണിൽ സംസാരിക്കുകയാണ്. "അങ്ങനെ നിൻ്റെ കാര്യം സെറ്റ് ആയി ലേ. പക്ഷേ അച്ഛൻ ,അമ്മ അവരെ ഒക്കെ സമ്മതിപ്പിക്കണ്ടേ. ഗായു ഞാൻ പിന്നേ വിളിക്കാം" രുദ്രൻ മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നതും അപ്പു വേഗം ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. "പവി എവിടെ." രുദ്രൻ ഒറ്റക്ക് റൂമിലേക്ക് കയറി വരുന്നത് കണ്ട് അപ്പു ചോദിച്ചു. " അവൾ രാവിലെ വന്ന ആ കുട്ടിയോടൊപ്പം കിടക്കുകയാണെന്ന് പറഞ്ഞ് വാശി പിടിച്ചു "

" എന്നിട്ട് നിങ്ങൾ അവളെ അവിടെ ഒറ്റക്ക് ആക്കിയിട്ട് വന്നോ " " അവൾ വരുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു. ആ ചെറിയ കുട്ടിയോടൊപ്പം കളിക്കുകയാണ്. ആ കുട്ടിക്കും പവിയെ നല്ല ഇഷ്ടമായി തോന്നുന്നു." " എന്ന് വച്ച് അവളെ അവിടെ നിർത്തിയോ " അപ്പു ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. " അവൾക്ക് ഒരു വാവയെ കൊടുക്കേണ്ട ആവശ്യമേ ഉള്ളു. " രുദ്രൻ പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് ബെഡിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. "എന്താ " "ഒന്നും ഇല്ലേ.ഞാൻ എൻ്റെ ഒരു ആത്മഗധം പറഞ്ഞതാ." രുദ്രൻ കൈകൂപ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചിട്ട് വരാം " അപ്പു അർച്ചനയുടെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ പവിയും ആദിയും നല്ല കളിയിൽ ആണ്. "പവി അച്ഛ അവിടെ കാത്ത് ഇരിക്കാ നിന്നെ നീ വരുന്നില്ലേ " ''ഞാൻ ഇബടെ വാവയുടെ കൂടെ കടക്കാ അമ്മേ. അമ്മ പൊയ്ക്കോ" ''അവള് കിടന്നോട്ടെ അപർണ .ആദിക്കും ഒരു കൂട്ടായി " " വേണ്ട ചേച്ചി. ചേച്ചിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാവും " "ഇല്ല അപർണ .താൻ മുറിയിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ" "അമ്മ പൊയ്ക്കോ അമ്മേ. ഞാൻ നല്ല കുട്ടിയായി ഇവിടെ കിടന്നോളാം"

അപ്പു പവിയെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം മുറിയിലേക്ക് തിരികെ നടന്നു . " അവൾ വന്നില്ലേ " വാതിൽ കുറ്റിയിട്ടുന്ന അപ്പുവിനോട് രുദ്രൻ ചോദിച്ചു. " വന്നില്ല." അപ്പു ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്യ്ത് ബെഡ്ലാമ്പ് ഓൺ ചെയ്യ്ത് രുദ്രൻ്റെ അരികിൽ വന്ന് കിടന്നു. " രുദ്രാ " അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തല വച്ച് കൊണ്ട് അപ്പു വിളിച്ചു. "എന്താ കുഞ്ഞാ " " ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞാ ദേഷ്യം വരുമോ " " നീ ആദ്യം കാര്യം പറ .കേട്ടിട്ട് പറയാം ദേഷ്യം വരുമോ ഇല്ലയോ എന്ന് " അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി കൊണ്ട് രുദ്രൻ പറഞ്ഞു. " ആ മുത്തശ്ശി പാവം അല്ലേ. എന്തിനാ അവരെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നേ. അവരുടെ ആഗ്രഹം നടത്തി കൊടുത്തു കൂടെ " അവൾ രുദ്രൻ്റെ ഷർട്ടിലെ ബട്ടനിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. രുദ്രൻ കുറച്ച് നേരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ തന്നെ കിടന്നു. ശേഷം അവൻ പറയാൻ തുടങ്ങി . "എനിക്ക് മൂന്ന് വയസ് ഉള്ളപ്പോൾ ആണ് മമ്മി എന്നേയും, ഡാഡിയേയും ഉപേക്ഷിച്ച് പോയത്. എനിക്ക് മമ്മിയെ കുറിച്ച് വലിയ ഓർമകൾ ഒന്നും ഇല്ല. എങ്കിലും മമ്മിയുടെ സ്നേഹം ഇപ്പോഴും എൻ്റെ മനസിൽ ഉണ്ട്.

പക്ഷേ മമ്മി എന്തിന് എന്നേ വിട്ട് പോയി എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല. " അത് പറയുമ്പോൾ രുദ്രൻ്റെ സ്വരം ഇടറിയിരുന്നു. " ഇപ്പോ തന്നെ പവിയെ തൊട്ട് അപ്പുറത്തുള്ള റൂമിൽ ആക്കിയതിന് തന്നെ നീ എത്ര ടെൻഷൻ അടിച്ചു.അമ്മ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അങ്ങനെ അല്ലേ വേണ്ടത്. പക്ഷേ എൻ്റെ മമ്മി എന്തിനാ എന്നേ ഒറ്റക്ക് ആക്കി പോയത്. ഒരു പക്ഷേ അച്ഛൻ രണ്ടാമത് ഒരു വിവാഹം കഴിച്ചില്ലാ എങ്കിൽ എനിക്ക് സ്വന്തം അമ്മയെ പോലെ സ്നേഹിക്കുന്ന വിലാസിനി അമ്മയെ കിട്ടിയിരുന്നില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പോ അനാഥനായി പോയേനെ. ഞാൻ എപ്പോഴും എല്ലാവരേയും സങ്കടപ്പെടുത്തിയിട്ടേ ഉള്ളു പാറു. നിന്നെ പോലും ഞാൻ എത്ര സങ്കടപ്പെടുത്തി." രുദ്രൻ ബെഡിൽ എഴുന്നേറ്റ് ഇരുന്ന് ഹെഡ് ബോർഡിൽ തല വച്ച് ഇരുന്നു. "ഒരു കാര്യം ആലോചിച്ചാൽ ഞാൻ അനാഥൻ തന്നെ അല്ലേ. സ്നേഹിക്കുന്നവർ എല്ലാം എന്നെ വിട്ട് പോയിട്ടേ ഉള്ളു. ആദ്യം എൻ്റെ മമ്മി ,എട്ടൻ ,എട്ടത്തി, പിന്നെ പിന്നെ നന്ദു'' രുദ്രൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. " രുദ്രാ നീ സങ്കടപ്പെടല്ലേ.ഈ കരയുന്ന രുദ്രനെ അല്ല ചിരിക്കുന്ന ആ ദേഷ്യപ്പെടുന്ന രുദ്രനെ ആണ് എനിക്ക് ഇഷ്ടം''

അപ്പു രുദ്രൻ്റെ മടിയിൽ കയറി ഇരുന്ന് അവൻ്റെ മുഖം കൈകളിൽ എടുത്തു. "ഈ ലോകത്ത് ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന കാലം വരെ നീയോ, നീ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന കാലം വരെ ഞാനോ ഒരിക്കലും തനിച്ച് ആവില്ല ". " നീ എന്തിനാ പാറു എന്നേ ഇങ്ങനെ സ്നേഹിക്കുന്നേ. നിൻ്റെ ഈ സ്നേഹം ആണ് എന്നേ നിന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചത്. പക്ഷേ നീ എനിക്ക് തരുന്ന അതേ അളവിൽ എനിക്ക് തിരിച്ച് ആ സ്നേഹം തരാൻ കഴിയില്ല പാറു. എത്ര ശ്രമിച്ചാലും നന്ദുനെ എനിക്ക് മറക്കാൻ സാധിക്കില്ല', ' "നന്ദുവിനെ സ്നേഹിച്ച ഞാൻ " രുദ്രൻ പറഞ്ഞ് പൂർത്തീകരിക്കുന്നതിന് മുൻപ് അപ്പു തൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ രുദ്രൻ്റെ ചുണ്ടിൽ ചേർത്തിരുന്നു. ശ്വാസം കിട്ടാതെ ആയപ്പോൾ ആണ് അവൾ രുദ്രൻ്റെ മുഖത്ത് നിന്നും തൻ്റെ മുഖം എടുത്തത്. "ഈ ജന്മത്തിൽ രുദ്രൻ നന്ദുവിൻ്റെ അല്ല. ഈ അപർണയുടെ ആണ്.ഈ എൻ്റെ മാത്രം " കിതച്ചു കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു .എങ്കിലും അവളുടെ സ്വരം ഉറച്ചതായിരുന്നു. അത് കേട്ടതും രുദ്രൻ അവളെ ഇറുക്കെ പുണർന്നു. ഒപ്പം അവർ ഇരുവരുടേയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു.

" I need you paaru. ഈ രുദ്രൻ്റെ മനസിൻ്റെ പാതിയായി, ആത്മാവിൻ്റെ പാതിയായി, ശരീരത്തിൻ്റെ പാതിയായി നിന്നെ വേണം.with out your permission . ഞാൻ നിന്നെ എൻ്റെ സ്വന്തം ആക്കുകയാണ് " രുദ്രൻ അവളെ ബെഡിലേക്ക് കടത്തി അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുഖം അടുപ്പിച്ചു. അവിടെ നിന്നും അവൻ്റെ പ്രണയ യാത്ര ആരംഭിക്കുകയായിരുന്നു. അവളുടെ ഓരോ അണുവിലും അവൻ്റെ സ്പർശനത്താൽ തൊട്ടുണർത്തി. അവളിലെ വികാരങ്ങളും ഉണർന്നു. അവളുടെ മാത്രം രുദ്രനായ് അവളിൽ അവൻ പടർന്ന് കയറി. മറയായ വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിഞ്ഞ് നീങ്ങി. അധികം വൈകാതെ അവൻ്റെ മാത്രം അപ്പുവായി അവൾ മാറി. അതിൻ്റെ തെളിവായ് രക്തവർണം പടർന്നു . രുദ്രൻ ആർദ്രമായ് അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു മുത്തമിട്ടു. " Thanks. Thanks a lot " രുദ്രൻ അവളുടെ ചെവിയിൽ ആർദ്രമായ് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ട് അവളുടെ ചുണ്ടിൽ നാണത്താൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നിരുന്നു.....തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...