💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 66

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

രാവിലെ ഉറക്കം എഴുന്നേറ്റ അപ്പു കാണുന്നത് ഇരു കൈകളും ജനലഴികളിൽ പിടിച്ച് പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്ന രുദ്രനെ ആണ്. അപ്പു പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് പവിയെ ശരിക്ക് കിടത്തിയതിനു ശേഷം രുദ്രൻ്റെ അരികിലേക്ക് നടന്ന് വന്ന് അവനെ പിന്നിൽ നിന്ന് കെട്ടി പിടിച്ചു . "എത്ര രുദ്രാ ഇങ്ങനെ കാര്യമായി ഒറ്റക്ക് നിന്ന് ചിന്തിക്കുന്നേ. " എയ് ഒന്നൂല്ല." അവൻ ജനലിലൂടെ അകലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ഒന്നും ഇല്ലേ '' അവൾ ഒന്നുകൂടി രുദ്രനെ കെട്ടി പിടിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. " ഒന്നും ഇല്ല '' രുദ്രൻ അത് ഗൗരവത്തോടെ ആണ് പറഞ്ഞത്. അത് കേട്ടതും അപ്പു അവനെ ചുറ്റി പിടിച്ചിരുന്ന തൻ്റെ കൈകൾ അയച്ചു. ശേഷം അവൻ്റെ ഇരു കൈകൾക്കിടയിലേക്ക് നുഴഞ്ഞ് കയറി അവൻ്റെ മുന്നിൽ നിന്നു. തൻ്റെ തൊട്ടു മുന്നിൽ അപ്പു ഉണ്ടായിരുന്നിട്ട് കൂടി രുദ്രൻ അവളെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ അകലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. " രുദ്രാ. നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയേ എന്നോട് പറ" അപ്പു തൻ്റെ ഇരു കൈൾ കൊണ്ടും അവൻ്റെ മുഖം കൈയ്യിൽ എടുത്തു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

''ഒന്നും ഇല്ല കുഞ്ഞേ. ഞാൻ ഓഫീസിലേ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ച് നിന്നതാ " രുദ്രൻ അവളെ കെട്ടിപിടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " എന്തേ ഓഫീസിൽ എന്തെങ്കിലും problem ഉണ്ടോ രുദ്രാ " " എയ് പ്രത്യേകിച്ച് പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല." രുദ്രൻ അവളുടെ തോളിൽ താടി വച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. കുറച്ച് നേരം അവർ നിശബ്ദരായി അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു. പിന്നീട് തോളിൽ എന്തോ നനവ് തോന്നിയപ്പോൾ ആണ് രുദ്രൻ കരയുകയാണെന്ന് അപ്പുവിന് മനസിലായത്. " രുദ്രാ നീ കരയുകയാണോ " " എയ് അല്ല " രുദ്രൻ പെട്ടെന്ന് കണ്ണു തുടച്ച് കൊണ്ട് അവളുടെ തോളിൽ നിന്നും മുഖം ഉയർത്തി. ശേഷം തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. " രുദ്രാ നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയെ .എന്നോട് ഒന്ന് പറ പ്ലീസ്" തിരിഞ്ഞ് നടന്ന രുദ്രൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് കൊണ്ട് അപ്പു ചോദിച്ചു. ''ഒന്നും ഇല്ല എന്ന് ഞാൻ നിന്നോട് ഒരു വട്ടം പറഞ്ഞതല്ലേ. നിനക്ക് എന്താ മലയാളം പറഞ്ഞാൽ മനസിലാവില്ലേ "

അപ്പുവിനെ നോക്കി ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞ് രുദ്രൻ കബോഡിനരികിലേക്ക് നടന്നു. " ഉച്ചക്ക് ശേഷം നമ്മൾ ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങു .ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ അതിന് മുൻപ് പാക്ക് ചെയ്യതോ " കബോഡിൽ നിന്നും ടവൽ എടുക്കുന്നതിനിടയിൽ രുദ്രൻ പറഞ്ഞു. പിന്നീട് അവൻ നേരെ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് കയറി. രുദ്രന് കാര്യമായി എന്തോ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്. ഇനി ഇവിടെ നിന്നും പോവുന്നത് കൊണ്ടുള്ള സങ്കടം ആണോ എയ് അത് ആയിരിക്കാൻ സാധ്യത ഇല്ല. കാരണം രുദ്രന് ഈ വീടും വീട്ടുക്കാരെയും ഇഷ്ടം അല്ലലോ .പിന്നെ എന്തായിരിക്കും. "അമ്മേ " അപ്പോഴേക്കും പവി എണീറ്റിരുന്നു. "അമ്മടെ പൊന്നു മോള് എണീറ്റോ " പവിയെ എടുത്ത് കൊണ്ട് അപ്പു ചോദിച്ചു . '' ഉം " അപ്പുവിൻ്റെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് കൊണ്ട് പവി മൂളി. "അമ്മടെ പവി കുട്ടി ഇന്ന് കുളിച്ച് സുന്ദരികുട്ടിയായിട്ട് നാട്ടിലേക്ക് പോവും ലോ" അത് കേട്ടതും പവിയുടെ മുഖം വാടി. " അപ്പോ നമ്മൾ ഇന്ന് പോവോ.അപ്പോ ഇനി ആ ഉണ്ണി വാവയെ കാണാൻ പറ്റില്ലേ " അത് പറയുമ്പോൾ പവിയുടെ മുഖത്ത് സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു.

"അതിനെന്താ .നമ്മുക്ക് ഇനി അടുത്ത പ്രവശ്യം വരുമ്പോ വാവയെ കാണാം ട്ടോ. അവിടെ ഗായുവും, അമ്മൂമ്മയും, അച്ഛഛനും ഒക്കെ മോളേ കാത്തിരിക്കാ .അപ്പോ നമ്മക്ക് അവിടേക്ക് പോവണ്ടേ " " എന്നാ നമ്മുക്ക് പോവുമ്പോൾ വാവയെ .കൂടി കൊണ്ടു പോവാം " " എയ് അത് പറ്റില്ല. ഇവിടെ അല്ലേ വാവടെ അമ്മ. അപ്പോ വാവയും ഇവിടെ അല്ലേ നിക്കാ" അപ്പോഴേക്കും രുദ്രൻ കുളി കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയിരുന്നു. ''വാ മോളേ അമ്മ കുളിപ്പിച്ച് തരാം" പവിയെ എടുത്ത് കൊണ്ട് അപ്പു ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. *** " ഗായു ഇന്ന് ദേവനും, അപ്പുവും പവിയും ഒക്കെ വരുന്നതല്ലേ. ഇന്ന് കോളേജിൽ നീ പോവണ്ട" രാവിലെ അമ്മ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ഗായുവിനോടായി പറഞ്ഞു. "അതൊന്നും പറ്റില്ല. എന്നേ ആള് കാത്തിരിക്കും " ഗായു കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ ആ ഒരു ഫ്ളോയിൽ അങ്ങ് പറഞ്ഞു. " ആളോ. ആര് കാത്തിരിക്കും എന്ന് "

അമ്മ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചപ്പോൾ ആണ് താൻ എന്താ പറഞ്ഞേ എന്ന ബോധം ഗായത്രിക്കും വന്നത്. " ആളോ എത് ആള്.ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. അമ്മ കേട്ടതിൻ്റെ കുഴപ്പം ആയിരിക്കും " " ഉം. ഇപ്പോ കുറ്റം എൻ്റെ ചെവിക്കായി അല്ലേ " "പിണങ്ങല്ലെ my dear ammakutty. അവർ വൈകുന്നേരം ആവില്ലേ ഇങ്ങോട്ട് എത്താൻ അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ ഇങ്ങ് വരാംന്നേയ് "ഗായു കൈ കഴുകി കൊണ്ട് ബാഗ് എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. "ഗായു" അമ്മ പിന്നിൽ നിന്നും വിളിച്ചു . "എന്താ അമ്മ" "രാവിലെ അപ്പു വിളിച്ചോ നിന്നെ " " ഇല്ല " "ഇന്നത്തെ ദിവസം നിനക്ക് ഓർമ്മയില്ലേ" " ഉം .ഓർമ ഉണ്ട്.പക്ഷേ അമ്മ അത് ഓർത്ത് ടെൻഷൻ അടിക്കണ്ട. അപ്പു ഉണ്ടല്ലോ എട്ടൻ്റെ കൂടെ " " ഉം " ഗായു വണ്ടിയും എടുത്ത് കോളേജിലേക്ക് ഇറങ്ങി ". ** "അപർണ്ണ . നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരെയും മുത്തശ്ശി വിളിക്കുന്നുണ്ട്. അർച്ചന അപ്പുവിനെയും, രുദ്രനെയും നോക്കി പറഞ്ഞത് മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. പിന്നാലെ രുദ്രനും അപ്പുവും ഹാളിലേക്ക് നടന്നു. ഹാളിൽ മുത്തശ്ശിയെ കൂടാതെ ഒന്ന് രണ്ട് ആളുകൾ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. രുദ്രൻ ഗൗരവത്തോടെ നേരെ സോഫയിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു. അപ്പു അർച്ചനയുടെ അരികിലും വന്ന് നിന്നു.

രുദ്രൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ താഴേക്ക് നോക്കി തന്നെ ഇരുന്നു. main yahaan aapako ek sampatti ke baare mein bataane vaala hoon jo mere daadaajee ke naam par likhee gaee thee. (ഇവിടത്തെ മുത്തശ്ശൻ മോൻ്റെ പേരിൽ എഴുതി വച്ച സ്വത്തിനെ കുറിച്ച് പറയാൻ ആണ് നിന്നെ ഇപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ച് വരുത്തിയത്.) രുദ്രൻ മിണ്ടാതെ താഴേ നോക്കി ഇരിക്കുന്നതിനാൽ കൂട്ടത്തിൽ ഒരു മധ്യവയസ്കൻ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അയാൾ പറയുന്നത് കേട്ട് രുദ്രൻ സംശയത്തോടെ മുത്തശ്ശിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. haan rudhra. is parivaar kee sampatti mein ek hissa aapake daada, yaaminee ke bete dvaara aapake naam par likha gaya hai." ("അതെ രുദ്രാ. ഈ കുടുംബത്തിൻ്റെ ആസ്ഥിയിൽ ഒരു പങ്ക് യാമിനിയുടെ മകനായ നിൻ്റെ പേരിൽ മുത്തശ്ശൻ എഴുതി വച്ചിട്ടുണ്ട്.') daadaajee kee antim ichchha aapako dekhane kee thee. par vah nahin hua. aapako apane daada rudr kee is ichchha ko poora karana hai. haalaanki apanee maan ko yaad rakhen " (മുത്തഛൻ്റെ അവസാനം ആഗ്രഹമായിരുന്നു നിന്നെ ഒന്ന് കാണണം എന്ന്. പക്ഷേ അത് നടന്നില്ല.

മുത്തച്ഛൻ്റെ ഈ ആഗ്രഹം എങ്കിലും നീ നടത്തി കൊടുക്കണം രുദ്രാ. നിൻ്റെ അമ്മയെ ഓർത്തെങ്കിലും ") maan. us mahila ke paas us shabd ke laayak kya hai? kya vah maan hai jisane apane bachche ko chhod diya, jo teen saal ka bhee nahin tha?" mere paas maan hai lekin yah aapakee betee yaaminee nahin hai. mere grhanagar mein pita kee patnee. vo meree maan hai. ek mahila sirph janm dekar maan nahin ban sakatee. aapako us bachche ko paalane kee bhee jaroorat hai. " (അമ്മയോ. ആ വാക്കിന് ആ സ്ത്രീക്ക് എന്ത് അർഹതയാണ് ഉള്ളത്.വെറും മൂന്ന് വയസ് പോലും പ്രായമില്ലാത്ത സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയ അവർ ആണോ അമ്മ. എനിക്ക് ഒരു അമ്മ ഉണ്ട് പക്ഷേ അത് നിങ്ങളുടെ മകൾ യാമിനി അല്ല .എൻ്റെ നാട്ടിലെ എൻ്റെ അച്ഛൻ ഭാര്യ. അവർ ആണെൻ്റെ അമ്മ. പ്രസവിച്ചത് കൊണ്ട് മാത്രം ഒരു സ്ത്രീ അമ്മയാവില്ല. ആ കുഞ്ഞിനെ വളർത്തുക കൂടി വേണം.) hat paisa, suno hamen kya kahana hai (" മോനേ നീ ഒന്ന് ഞങ്ങൾ പറയുന്നത് കേൾക്ക്) " nahin. aap jo kuchh kahana chaahate hain, main use sunana nahin chaahata. mujhe aapakee koee sampatti ya paisa nahin chaahie. rudran "uth gaya jahaan se vah gusse mein baitha tha" jab vah bina pareshaan hue akela rah gaya tha. "

(വേണ്ട. നിങ്ങൾ പറയുന്നത് ഒന്നും എനിക്ക് കേൾക്കാൻ താല്പര്യം ഇല്ല . എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ സ്വത്തും പണവും ഒന്നും വേണ്ട. എന്നേ ഒന്ന് ശല്യപ്പെടുത്താതെ വെറുതെ വിട്ടാൽ മത്" രുദ്രൻ ദേഷ്യത്തോടെ ഇരുന്നിടത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു " ) "Rudhra" മുത്തശ്ശി ദയനീയമായി വിളിച്ചു. രുദ്രൻ എഴുന്നേറ്റ് പോയതും മുത്തശ്ശിയും, അപ്പുവും ,അർച്ചനയും ഒഴികെ ബാക്കി എല്ലാവരും ഹാളിൽ നിന്നും പോയി. "ഇങ്ങോട്ട് വാ മോളേ " അപ്പുവിനെ മുത്തശ്ശി അരികിലേക്ക് വിളിച്ചു. kya mok is daadee se naaraaz hai?" ("മോൾക്ക് ഈ മുത്തശ്ശിയോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടോ )" അപ്പു മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞത് എന്താ എന്ന് മനസിലാവാതെ അർച്ചനയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. "നിനക്ക് മുത്തശ്ശിയോട് എന്തെങ്കിലും ദേഷ്യം ഉണ്ടോ എന്ന് ആണ് ചോദിച്ചത്." " എയ് ഇല്ല മുത്തശ്ശി " " രുദ്രൻ അവൻ്റെ അമ്മയെ പോലെ തന്നെ ആണ്. യാമിനിയുടെ ആ ദേഷ്യവും കോപവും ഒക്കെ അതെ പോലെ അവന് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. മോള് രുദ്രൻ്റെ അമ്മയെ കണ്ടിട്ടില്ലലോ. മോൾക്ക് യാമിനിയുടെ ഫോട്ടോ കാണണോ" " ഉം "

മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞത് അർച്ചന മലയാളത്തിൽ പറഞ്ഞ് കൊടുത്തതും അപ്പു ചിരിച്ച് കൊണ്ട് തലയാട്ടി. മുത്തശി അവരുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി ഒരു താക്കോലുമായി തിരികെ വന്നു. ' " ഇതാ മോളെ . ആ മുറി ആണ്‌. അവിടെ രുദ്രന്റെ ചെറുപ്പത്തിലേ ഫോട്ടോസും ഉണ്ട്." അത് കേട്ടതും അപ്പു സന്തോഷത്തോടെ ആ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. മുത്തശ്ശി തന്ന താക്കോൽ ഉപയോഗിച്ച് അവൾ ആ മുറി തുറന്നു. ഭിത്തിയിൽ മുഴുവൻ രുദ്രൻ ചെറുപ്പത്തിലെ ഫോട്ടോസ് ആയിരുന്നു. കുഞ്ഞു രുദ്രനെ കാണാൻ നല്ല രസം ഉണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ കുറെ അച്ഛന്റെയും ,യാമിനി അമ്മയുടെയും ഫോട്ടോസ് ആയിരുന്നു. യാമിനി അമ്മയുടെയും മുഖം കാണാൻ തന്നെ നല്ല ഐശ്വര്യം ആണ് . വട്ടത്തിൽ വലിയ ഒരു പൊട്ട്‌. വലിയ മൂക്കുത്തി. നീട്ടി എഴുതിയ കണ്ണുകൾ. മൊത്തത്തിൽ നല്ല ഐശ്വര്യം. "എന്തിനാ യാമിനിയമ്മെ എന്റെ രുദ്രനെ തനിച്ചാക്കി പോയത്.അതല്ലേ അവന് ഇത്രേം ദേഷ്യം. അവന് ഒരുപാട് സങ്കടവും ഉണ്ട്." അപ്പു ആ ഫോട്ടോ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവള് ആ മുറി മുഴുവൻ നോക്കി.

അപ്പോൾ ആണ് ഒരു ഡെയറി അവളുടെ കണ്ണിൽ പെട്ടത് .. അവള് ആ ഡെയറി തുറന്നു . "എന്റെ ശിവനെ ഇത് ഫുൾ ഹിന്ദി ആണല്ലോ.". അവൾ പേജുകൾ ഓരോന്ന് ആയി മറച്ചുനോക്കിയപ്പോൾ ആണ് അതിൽ രുദ്രൻ്റെ ഒട്ടിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്ന ഫോട്ടോസ് കണ്ടത്. "യാമിനി അമ്മെ. ഞാൻ ഈ ഫോട്ടോസ് എടുക്ക ട്ടോ കൂട്ടത്തിൽ ഈ ഡയറിയും .ഒന്നും തോന്നല്ലേ " അവൾ ഫോട്ടോ നോക്കി പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് മുറി വിട്ടിറങ്ങി. ഡയറി ഭദ്രമായി മുറിയിൽ ബാഗിൽ കൊണ്ടു വന്നു വച്ച ശേഷം അവൾ താക്കോൽ മുത്തശ്ശിക്ക് കൊണ്ടുവന്നു കൊടുത്തു. * ''ഗായു ഈ hour അലോക്ക് സാറിൻ്റെ ആണ്. നീ ലൈബ്രറിയിൽ പോയി ഒളിക്കുന്നില്ലേ " ഗായത്രിയെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് രേവതി ചോദിച്ചു. " നീ അധികം എന്നേ കളിയാക്കണ്ട. നീ നോക്കിക്കോ ഇന്നത്തെ എൻ്റെ പെർഫോമൻസ് " ഗായത്രി ബാഗ് എടുത്ത് അലോക്ക് അവൾക്കായി ഇട്ട ബെഞ്ചിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു. അലോക്ക് ബുക്കുമായി ക്ലാസിലേക്ക് കയറി വന്നതും ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ ഇരിക്കുന്ന ഗായുവിനെ ആണ് കണ്ടത്.

അവളുടെ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്നു തന്നെ എന്തോ പണി വരാൻ പോവുന്നുണ്ട് എന്ന് അലോക്കിന് മനസിലായി. അവൻ ക്ലാസ്സിൽ വന്ന് ബോർഡിൽ പുതിയ ടോപ്പിക്കിൻ്റെ പേര് എഴുതി ഇട്ടു. ശേഷം ക്ലാസ് എടുക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ ക്ലാസ് എടുക്കുന്നതിനിടയിൽ ഗായത്രി അലോക്കിനെ നോക്കി ഓരോ ഗോഷ്ടി കൾ കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി. " അത് കണ്ടതും അലോക്ക് ആകെ കൂടി വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ എങ്ങനെയോ ആ ടോപ്പിക്ക് പറഞ്ഞത് അവസാനിപ്പിച്ചു. " എല്ലാവരും ഇനി ആ ടോപ്പിക്ക് ഒന്ന് വായിച്ച് നോക്ക്. എന്തെങ്കിലും സംശയം ഉണ്ടെങ്കിൽ ചോദിക്കൂ... " അവൻ ബുക്ക് ടേബിളിൽ വച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും എല്ലാവരും ബുക്ക് വായിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ പതിയെ നടന്ന് വന്ന് ഗായത്രിയുടെ ബെഞ്ചിൻ്റെ അറ്റത്ത് വന്ന് നിന്നു. "എന്താടീ പുല്ലേ നീ ഇവിടെ ഇരുന്നു കാണിക്കുന്നേ " അലോക്ക് പതിയെ ഗായത്രിയോടായി പറഞ്ഞു. "നിങ്ങൾ അല്ലെ ഇന്നലെ പറഞ്ഞേ ഞാൻ അൺ റൊമൻ്റിക്ക് ആണ് എന്ന്. അപ്പോ ഞാൻ കരുതി കുറച്ച് റൊമാൻ്റിക്ക് ആയി കളയാം എന്ന് "

" ഇത് ഒരു ക്ലാസ്സ് ആണ്. ഞാൻ നിൻ്റെ സാറും. അത് നീ മറക്കണ്ട. പിന്നെ ഇതാണോ നിൻ്റെ റൊമാൻ്റിക്ക് ഇതിന് വിളിക്കേണ്ട പേര് വെറെയാണ്" അലോക്ക് ശാസനയോടെ പറഞ്ഞു. "സാർ" അപ്പോഴേക്കും എയ്ഞ്ചൽ വിളിച്ചതും അലോക്ക് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. അവൾ എന്തൊക്കെയോ സംശയങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. അലോക്ക് അത് തീർത്തു കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അലോക്കിൻ്റെ മുഖത്ത് നിന്നും എയ്ഞ്ചൽ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കുന്നത് ഗായത്രിയും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. "സാർ" ഗായത്രി അലോക്കിനെ വിളിച്ചതും തിരിച്ച് അലോക്ക് അവളുടെ അരികിലേക്ക് തന്നെ നടന്ന് വന്നു . " അവളോട് മര്യാദക്ക് ഇരുന്നോളാൻ പറഞ്ഞോ. അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ അവളുടെ കണ്ണടിച്ച് പ്പൊട്ടിക്കും " ഗായത്രി ബുക്കിൽ നോക്കി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു . അലോക്ക് ഒന്നും മനസിലാവാതെ ബുക്കിലേക്കും ഗായത്രിയേയും മാറി മാറി നോക്കി. " നീ ആരുടെ കാര്യമാ ഈ പറയുന്നേ " " ആ എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ കാര്യം തന്നെ. എന്താ അവളുടെ ഒരു നോട്ടം.ആ നോട്ടം കണ്ടാൽ തന്നെ അവളുടെ തല അടിച്ച് പൊട്ടിക്കാൻ തോന്നും " ഗായത്രി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.

" അവൾ ഒരു സംശയം ചോദിച്ചതാ അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും അല്ല " " അവളുടെ സംശയങ്ങൾ ഈ ഇടയായി കുറച്ച് കൂടുന്നുണ്ട്. സാരി ല്ല്യാ അത് കുറക്കാൻ ഈ ഗായത്രിക്ക് അറിയാം" അത് കേട്ടതും ഡെസ്ക്കിനു മുകളിൽ കൈവച്ചിരിക്കുന്ന ഗായത്രിയുടെ വിരലിൽ തൻ്റെ ചെറുവിരൽ കൊണ്ട് അലോക്ക് ഒന്നു തൊട്ടു . ഗായത്രി പേടിച്ച് പെട്ടെന്ന് കൈ പിന്നിലേക്ക് വലിച്ചു.ഗായത്രിയുടെ മുഖഭാവം കണ്ട് അലോക്ക് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ബോർഡിനരികിലേക്ക് നടന്നു. പിന്നീട് അലോക്കിൻ്റെ ക്ലാസ് ഒന്നും ഗായുവിന് ശ്രദ്ധിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ആള് ഒന്ന് തൊട്ടപ്പോഴേക്കും എനിക്ക് എന്താ ഇങ്ങനെ ആകെ കൂടെ ഒരു രോമാഞ്ചിഫിക്കേഷൻ തോന്നുന്നേ. (ഗായത്രി ആത്മ) ** വൈകുന്നേരത്തോട് കൂടി അപ്പുവും, രുദ്രനും പവിയും വീട്ടിൽ എത്തി. രുദ്രൻ വീട്ടിൽ എത്തിയതും നേരെ ഓഫീസ് റൂമിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. ഇത്ര നേരം ആയിട്ടും അപ്പുവിനോടും രുദ്രൻ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. അതിൽ അപ്പുവിനും ഒരു സങ്കടം തോന്നിയിരുന്നു. " അപ്പു നീ എത്തിയോ " കോളേജ് വിട്ട് വരുന്ന ഗായത്രി അപ്പുവിനെ കണ്ടതും അവൾ ഓടി വന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചു. "എങ്ങനെ ഉണ്ട് മുബൈ വിശേഷങ്ങൾ.

അവിടെ പോയി അടിച്ച് പൊളിച്ചോ" " ഉം നീ പോയി ഫ്രഷ് ആയി വാ ഞാൻ നിനക്കുള്ള ചായ എടുത്ത് വക്കാം." അപ്പു നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. ** രാത്രി ഗായത്രി അപ്പുവിനെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചെങ്കിലും അവൾ തലവേദനയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് താഴേക്ക് ചെന്നില്ല. രുദ്രനേയും വിളിച്ചെങ്കിലും അവനും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വന്നില്ല. ഗായത്രി അത് അമ്മയോട് ചെന്ന് പറഞ്ഞു. അമ്മ പവിക്കും, മഹാദേവനും, ഗായത്രിക്കും ഉള്ള ഭക്ഷണം വിളമ്പി കൊടുത്ത ശേഷം അമ്മ രുദ്രൻ്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു. ഓഫീസ് റൂമിൽ നോക്കി എങ്കിലും അവനെ അവിടെ ഒന്നും കാണാൻ ഇല്ലായിരുന്നു. അമ്മക്ക് അറിയാമായിരുന്നു അവൻ നന്ദുവിൻ്റെ മുറിയിൽ ഉണ്ടാകും എന്ന് . " ദേവാ" നന്ദുവിൻ്റെ ബെഡിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് ചുമരിൽ തൂക്കി ഇട്ടിരിക്കുന്ന നന്ദുവിൻ്റെ ഫോട്ടോയിൽ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന രുദ്രൻ അമ്മയുടെ വിളി കേട്ടതും ഒന്ന് ഞെട്ടി. നിറഞ്ഞ് തുളുമ്പിയ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് കൊണ്ട് രുദ്രൻ ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. "എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. നീ ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ടാകും എന്ന് "

രുദ്രൻ്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്ന് കൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു. "അമ്മേ ഞാൻ " "എനിക്ക് അറിയാം ദേവാ നിൻ്റെ സങ്കടം" " ഇന്നേക്ക് എൻ്റെ നന്ദുന് 24 വയസ് തികയുന്ന ദിവസം " രുദ്രൻ പതിയെ അമ്മയുടെ മടിയിലേക്ക് കടന്നു. " എല്ലാം ഞാൻ മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചതാ അമ്മേ.. ഞാൻ എൻ്റെ പാറു നെ സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങിയതാ. പക്ഷേ നന്ദുവിൻ്റെ ചില ഓർമകൾ അത് എൻ്റെ മനസിൽ നിന്നും മായുന്നില്ല. പക്ഷേ അത് ഞാൻ എൻ്റെ പാറുവിനോട് ചെയ്യുന്ന ചതി അല്ലേ " " രുദ്രാ നീ ഒന്ന് സമാധാനിക്ക്. നന്ദുവിനെ നീ എത്രത്തോളം സ്നേഹിച്ചു എന്ന് ഈ അമ്മക്ക് അറിയാം" രുദ്രൻ്റെ നെറുകിൽ തലോടി കൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു. " പക്ഷേ അത് തെറ്റാണ് അമ്മേ. ഞാൻ ചതിയ നാ" " നിൻ്റെ ഈ സങ്കടം അമ്മക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല മോനേ. അപ്പുവിനെ സംബന്ധിച്ച് നീ അറിയാത്ത ചില സത്യങ്ങൾ കൂടി ഉണ്ട്. " അത് കേട്ടതും രുദ്രൻ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അമ്മയുടെ മടിയിൽ നിന്നും എണീറ്റു. "അതെ മോനേ.ഈ സത്യങ്ങൾ മുൻപേ അറിയിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചതാ പക്ഷേ മഹിയേട്ടൻ എന്നേ തടഞ്ഞു .

ഞാൻ പറയുന്ന സത്യങ്ങൾ നീ അറിയുമ്പോൾ നിനക്ക് മനസിലാവും എന്തു കൊണ്ട് നന്ദുവിനെ നിനക്ക് മറക്കാൻ കഴിയാത്തത് എന്നും, അപ്പുവിനെ നീ പോലുമറിയാതെ നീ സ്നേഹിച്ചതിൻ്റെ കാരണവും " അമ്മ പറയുന്നതൊന്നും മനസിലാവാതെ ഇരിക്കുകയാണ് രുദ്രൻ " നന്ദുവിൻ്റെ ഹൃദയമാണ് അപ്പുവിന് ദാനം ചെയ്യ്തിരിക്കുന്നത് " അത് കെട്ടതും രുദ്രൻ ഞെട്ടി ബെഡിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു. "അമ്മ. അമ്മ എന്താ ഇപ്പോ പറഞ്ഞേ " "അതെ മോനേ ഞാൻ പറഞ്ഞത് സത്യം ആണ്. നമ്മുടെ നന്ദുവിന് അപകടം പറ്റിയ അതേ ദിവസം തന്നെ അപ്പുവിനും ഒരു അപകടം പറ്റി. ഹാർട്ടിന് സാരമായ പരിക്കേറ്റു. അപ്പോഴേക്കും നന്ദുവിന് ബ്രെയിൻ ഡെത്ത് സ്ഥിതീകരിച്ചിരുന്നു. അപ്പുവിൻ്റെ അച്ഛൻ ഞങ്ങളോട് വന്ന് അപേക്ഷിച്ചപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് സമ്മതിക്കേണ്ടി വന്നു. അതിനേക്കാൾ ഉപരി അർച്ചനയുടെ അനിയത്തി ആണ് അപ്പു എന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് ആ അച്ഛൻ്റെ സങ്കടത്തെ കണ്ടില്ല എന്ന് കരുതാൻ ആയില്ല." അമ്മ പറഞ്ഞ് അവസാനിപ്പിക്കും മുൻപേ രുദ്രൻ ആ മുറി വിട്ട് പുറത്തിറങ്ങിയിരുന്നു......തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...