💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 69

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

ആരതി ഗായത്രിയോടായി പറഞ്ഞ സത്യങ്ങൾ പുറത്ത് നിന്ന് മറ്റൊരാൾ കൂടി കേൾക്കുന്നത് അവർ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അപ്പു കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അപ്പു ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായി നിന്നു. ശേഷം പെയ്യാൻ നിൽക്കുന്ന ഇരു കണ്ണുകളും ഇറുക്കി അടച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് മുറിയിലേക്കോടി. അപ്പു മുറിയിൽ വന്ന് വാതിൽ അടച്ച് ബെഡിൽ ഇരുന്നു. " അപ്പോ രുദ്രൻ ഇപ്പോൾ കാണിക്കുന്ന സ്നേഹം അത് എന്നോടല്ലേ. നന്ദുവിൻ്റെ ഹൃദയത്തിനോടാണോ. ഈ ജന്മത്തിൽ ഒരിക്കലും കിട്ടില്ല എന്ന് കരുതിയ രുദ്രൻ്റെ സ്നേഹം കിട്ടിയപ്പോൾ ഞാൻ ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ അത് അത് എന്നോട് അല്ല എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ " അപ്പു ശബ്ദം പുറത്ത് വരാത്ത രീതിയിൽ അലറി കരഞ്ഞു. " അപ്പു. അപ്പു "പെട്ടെന്ന് ആരോ വാതിലിൽ മുട്ടിയതും അവൾ കണ്ണുകൾ നന്നായി തുടച്ച് ബെഡിൽ നിന്നും എണീറ്റ് വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു. "നല്ല പണിയാ നീ കാണിച്ചേ. എനിക്ക് കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് നീ ഇവിടെ വന്ന് ഇരിക്കാ" "എനിക്ക് എന്തോ വയ്യാത്ത പോലെ തോന്നി അതാ. ഞാൻ ഇപ്പോ എടുക്കാം "

" വേണ്ട. ഞാൻ ഇറങ്ങാ. ഇനി ഒന്ന് രണ്ട് സ്ഥലത്തു കൂടി പോവാൻ ഉണ്ട്. നീ റസ്റ്റ് എടുത്തോ "ആരതി അപ്പുവിൻ്റെ കവിളിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " ഉം. ശരി" ആരതി തിരിഞ്ഞ് നടന്നതും അപ്പു വീണ്ടും മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ ചാരി . മനസിൽ എന്തോ വല്ലാത്ത സങ്കടം പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. മറ്റൊരാളുടെ ഹൃദയമാണ് ഇപ്പോ തൻ്റെ ശരീരത്തിലുള്ളത്. എന്നോട് ആരും ഈ സത്യം പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. എല്ലാവരും കൂടി എന്നേ ചതിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു പൊട്ടി ആക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പു ബെഡിൽ കമിഴ്ന്ന് കിടന്നു കൊണ്ട് കരയാൻ തുടങ്ങി. കുറേ നേരം കരഞ്ഞപ്പോൾ മനസിനും എന്തോ ഒരു ആശ്വാസം പോലെ. "അമ്മേ " അപ്പോഴേക്കും പവി വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് വന്നു.അവളുടെ വിളി കേട്ടതും അപ്പു വേഗം കണ്ണു തുടച്ചു. "എന്താ മോളേ " അപ്പു ബെഡിൽ എണീറ്റ് ഇരുന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. " അച്ച വിളിച്ചിരുന്നു അമ്മേൻ്റെ ഫോണില് " " എന്തിന് " " അച്ച രാവിലെ പറഞ്ഞില്ലേ ബീച്ചിൽ കൊണ്ടു പോവാ എന്ന്. അത് പറയാനാ വിളിച്ചേ. അച്ഛൻ വരുമ്പോഴേക്കും എന്നോടും അമ്മയോടും റെഡിയായി നിക്കാൻ അച്ഛ പറഞ്ഞു. "

"അമ്മക്ക് വയ്യാ മോളേ.മോളും അച്ഛനും കൂടി പോയിട്ട് വാ " "എന്താ അമ്മക്ക് പറ്റിയേ. പനി ആണോ" അവൾ അപ്പുവിൻ്റെ നെറ്റിയിൽ തൊട്ട് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. " എയ് പനി ഒന്നും ഇല്ല. ഒരു ചെറിയ തലവേദന " അത് കേട്ടതും പവി നേരെ മേശക്കരികിൽ വന്ന് അത് തുറന്ന് ഒരു ബാം എടുത്തു. ശേഷം അത് അപ്പുവിൻ്റെ നെറ്റിയിൽ തേച്ച് കൊടുത്തു. "അമ്മ ഉറങ്ങിക്കോ ട്ടോ. ഞാൻ ഇമ്പടെ ഇരിക്കാ " പവി അവളുടെ നെറ്റിയിൽ തലോടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. " മോള് പോയി ഗായൂ നോട് ഉടുപ്പ് ഒക്കെ ഇട്ട് തരാൻ പറയ്.എന്നിട്ട് അച്ച വരുമ്പോഴേക്കും റെഡിയായി നിന്നോ " " വേണ്ട. ഞാൻ പോണില്ല. അമ്മടെ വയ്യായ മാറീട്ട് നമ്മുക്ക് ഒപ്പം പോവാം'' കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും അപ്പു ഉറങ്ങി.അപ്പു ഉറങ്ങിയതും പവി നേരെ താഴേക്ക് ചെന്നു. അമ്മക്ക് വയ്യാത്ത കാരണം ഇന്ന് പോവുന്നില്ല എന്ന് പവി രുദ്രനെ വിളിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നു.അതു കൊണ്ട് രുദ്രൻ നേരം വൈകി ആണ് വീട്ടിലേക്ക് വന്നത്. രുദ്രൻ വരുമ്പോഴേക്കും പവി ഉറങ്ങിയിരുന്നു. രുദ്രൻ റൂമിലേക്ക് വന്നതും അപ്പു ഉറങ്ങുന്ന പോലെ കണ്ണടച്ച് കിടന്നു.

അപ്പുവിനേയും പവിയേയും ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം രുദ്രൻ ഫ്രഷാവാനായി ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് പോയി. ഫ്രഷായി തിരിച്ച് വന്ന ശേഷം അവൾക്കും പവിക്കും പുതച്ച് കൊടുത്തു കൊണ്ട് ലാപ്ടോപ്പുമായി ബാൽക്കണിയിലേക്ക് രുദ്രൻ നടന്നു. രുദ്രൻ്റെ ഈ സ്നേഹം എനിക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല .എന്തായാലും രുദ്രനോട് ഒന്ന് ചോദിച്ച് നോക്കിയാലോ ലാപ്ടോപ്പുമായി ബാൽക്കണിയിൽ എത്തിയ രുദ്രൻ ലാപ് ടോപ്പിലെ അപ്പുവിൻ്റെ ഓരോ ഫോട്ടോസ് നോക്കുകയായിരുന്നു. അതിൽ കൂടുതൽ ഫോട്ടോസും അപ്പു അറിയാതെ എടുത്തിരുന്ന ഫോട്ടോസ് ആയിരുന്നു. ഓരോ ഫോട്ടോസും നോക്കുന്നതിനിടയിൽ അറിയാതെ നന്ദുവിൻ്റെ ഫോട്ടോസ് സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ഫോൾഡർ ഓപ്പൺ ആയി. വിവിധ പോസുകളിൽ നിന്ന് ചിരിക്കുന്ന നന്ദുവിൻ്റെ ചിത്രങ്ങൾ ആയിരുന്നു അത്. രുദ്രനോട് സംസാരിക്കാനായി ബാൽക്കണിയിലേക്ക് വന്ന അപ്പു കണ്ടത് ലാപ് ടോപ്പിൽ നന്ദുവിൻ്റെ ഫോട്ടോസ് നോക്കുന്ന രുദ്രനെയാണ്. അത് കണ്ടതും അപ്പുവിൻ്റെ മനസിൽ തളം കെട്ടി നിന്ന സങ്കടം എല്ലാം വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് തന്നെ വന്നു.

കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് അപ്പു മുറിയിലേക്ക് തന്നെ പോയി. ഇതൊന്നും അറിയാതെ രുദ്രൻ വീണ്ടും അപ്പുവിൻ്റെ ഫോട്ടോകൾ നോക്കി കൊണ്ട് ഇരുന്നു. മുറിയിൽ എത്തിയ അപ്പു കരഞ്ഞുകൊണ്ട് തളർന്ന് ഉറങ്ങി * രാവിലെ ഉറക്കം എഴുന്നേറ്റ രുദ്രൻ കാണുന്നത് കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി മുടി കെട്ടുന്ന അപ്പുവിനെ ആണ്. അവൻ പവിയെ ഒന്ന് നോക്കി. അവൾ നല്ല ഉറക്കത്തിലാണ്. അവൻ ഒരു ചിരിയോടെ പതിയെ ബെഡിൽ നിന്നും എണീറ്റ് അപ്പുവിനരികിലേക്ക് നടന്നു . അവൻ പതിയെ വന്ന് അപ്പുവിനെ പിന്നിൽ നിന്നും കെട്ടി പിടിച്ച് അവളുടെ പിൻ കഴുത്തിൽ ഉമ്മ വച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം അപ്പു രുദ്രൻ്റെ കൈകൾ തട്ടി മാറ്റി അവൻ്റെ അരികിൽ നിന്നും അവൾ മാറി നിന്നു. ''എന്താ എൻ്റെ പാറുകുട്ടി രാവിലെ തന്നെ ദേഷ്യത്തിൽ ആണു ലോ" രുദ്രൻ ഒരു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. " ഞാൻ ഒരു മനുഷ്യ ജീവിയാ എനിക്കും ദേഷ്യവും, സങ്കടവും, സന്തോഷവും ഒക്കെ വരും'' " ആണോ ഞാൻ കരുതി വല്ല അന്യഗ്രഹ ജീവിയും ആയിരിക്കും എന്ന് " " നിങ്ങളോട് ഒക്കെ സംസാരിച്ചാൽ എനിക്ക് പ്രാന്ത് ആവും " അപ്പു ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് പോവാൻ നിന്നതും രുദ്രൻ അവളെ തടഞ്ഞു. ''എന്താ നിൻ്റെ പ്രശ്നം " രുദ്രൻ ഗൗരവത്തോടെ ചോദിച്ചു . "എനിക്ക് ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ല. എന്നേ ഒന്നു വെറുതെ വിട്ടാൽ മതി"

തൻ്റെ കൈയിൽ നിന്നും തൻ്റെ കൈ മാറ്റി കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു. " പറ്റില്ല. നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയത് പറയ്.എന്താ നിൻ്റെ പ്രശ്നം " രുദ്രൻ അത് കുറച്ച് ദേഷ്യത്തോടെ ആണ് പറഞ്ഞത്. "എൻ്റെ പ്രശ്നം അത് നിങ്ങൾ തന്നെയാണ്" 'ഞാനോ. ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യ്തു" "അതെ നിങ്ങൾ ഒന്നും ചെയ്യ്തിട്ടില്ല. ചെയ്തത് മൊത്തം ഞാനാ. ഒന്നും അറിയാതെ വെറുതെ ഒരു പൊട്ടിയെ പോലെ എല്ലാവരുടേയും മുന്നിൽ " " പാറു നീ എന്തോക്കെയോ മനസിൽ വച്ച് കൊണ്ടാ ഈ പറയുന്നത്. നീ കാര്യം എന്താണ് എന്ന് വച്ചാ പറ. എനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട്" "അതെ നിങ്ങൾക്ക് മാത്രം ആണ് ദേഷ്യം സങ്കടം പോലുള്ള ഇമോഷൻസ് ഉള്ളു .എനിക്ക് ഇതൊന്നും ഇല്ല .ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ഉള്ള വെറും '' "ഡീ'' രുദ്രൻ അലറി കൊണ്ട് അപ്പുവിന് നേരെ കൈ ഉയർത്തിയതും രുദ്രൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് പവി ഉണർന്നു " അച്ചേ " പവിയുടെ വിളി കേട്ട് അപ്പുവിന് നേരെ ഉയർത്തിയ കൈ രുദ്രൻ പിൻവലിച്ചു. " അച്ച അമ്മയെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു തല്ലി. നോക്കിക്കോ ഞാൻ അമ്മൂമ്മയോടും ,അച്ഛച്ചനോടും പറഞ്ഞ് കൊടുക്കും" ഒപ്പം പവി കരയാൻ തുടങ്ങി....തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...