💞എൻ്റെ ആത്മസഖിക്ക്💞 ഭാഗം 71

എഴുത്തുകാരി: അപർണ അരവിന്ദ്

 "എട്ടാ. എട്ടാ എണീക്ക് " ഗായുവിൻ്റെ വിളി കേട്ട് ആണ് രാവിലെ രുദ്രൻ ഉറക്കം ഉണർന്നത്. ''എന്താ എന്താ ഗായു " രുദ്രൻ ഗായുവിൻ്റെ വിളി കേട്ട് ചാടി എണീറ്റു. " അപ്പുവിന് എന്താ പറ്റിയെ അവൾ എന്തിനാ വീട്ടിലേക്ക് പോയേ " "പാറു പോയി എന്നോ. നീ എന്താ ഈ പറയണേ" " സത്യാ എട്ടാ. അപ്പു പോയി. അച്ഛനേം അമ്മയേയും കാണണം എന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ പോയി. പക്ഷേ അതൊന്നും അല്ല വേറെ എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ട്. എന്താ എന്താ കാര്യം" "എനിക്ക് അറിയില്ല ഗായു എന്താ അവളുടെ പ്രശ്നം എന്ന്. ഇന്നലെ മുറിയിൽ നിന്നും എൻ്റെയും നന്ദുവിൻ്റെയും പെൻസിൽ ഡ്രൊയിങ്ങ് ചെയ്യ്ത ഒരു പുസ്തകം പവിക്ക് കിട്ടി. അത് പാറു കണ്ട് സങ്കടപ്പെടേണ്ടാ എന്ന് കരുതി ഞാൻ അത് നന്ദുവിൻ്റെ റൂമിൽ കൊണ്ടുപോയി വച്ചു. തിരികെ വരുമ്പോൾ എൻ്റെ കൈത്തട്ടി നന്ദുവിൻ്റെ ഒരു ഫോട്ടോ താഴെ വീണു ഞാൻ അത് എടുത്ത് തിരികെ അവിടെ തന്നെ വച്ചു തിരിഞ്ഞതും പിന്നിൽ കണ്ണും നിറച്ച് നിൽക്കുന്ന പാറുവിനെ ആണ് കണ്ടത്. പിന്നെ അവൾ എന്താ പറഞ്ഞത് എന്ന് എനിക്കും മനസിലായില്ല.

രണ്ട് ദിവസമായി അവൾ എന്നോട് ഒന്നും മിണ്ടാറില്ല. ഇനി അഥവാ മിണ്ടിയാൽ തന്നെ ദേഷ്യത്തിൽ മാത്രമാണ് സംസാരിക്കുന്നത് .അവളുടെ പ്രശ്നം എനിക്ക് മനസിലാവുന്നില്ല." "സാരില്ല്യാ എട്ടാ. എട്ടൻ വിഷമിക്കേണ്ട. എന്തായാലും ഞാൻ അപ്പുവിനോട് ഒന്ന് സംസാരിക്കാം. അതിന് മുൻപ് എനിക്ക് ഒരു കാര്യം അറിയണം" ഗായു ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു. "എന്ത് കാര്യം" രുദ്രൻ ഒന്നും മനസിലാവാതെ ഗായുവിനെ നോക്കി. " നന്ദുവിനെ എട്ടന് ഇപ്പോഴും മറക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലേ." " ഇപ്പോൾ എന്ന് അല്ല. ഈ ജീവിതക്കാലം മുഴുവൻ എൻ്റെ മനസിൻ്റെ ഒരു കോണിൽ അവൾ ഉണ്ടാവും. ഒരിക്കലും മായാതെ. ഒരു ഓർമ്മയായി " " അപ്പോ അപ്പുവോ " ഗായു സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. " അവൾ എൻ്റെ ജീവൻ അല്ലേ. ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ ഒരു പാട് തെറ്റുകൾ ചെയ്യ്തിട്ടുണ്ട്. ആ തെറ്റുകളിൽ ഒരേ ഒരു ശരി എൻ്റെ പാറു മാത്രമാണ്. അവളെ ഒരു വാശിക്ക് വേണ്ടി കല്യാണം കഴിച്ചതാണെങ്കിലും ഇപ്പോൾ ഞാൻ എന്നേക്കാൾ അവളെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്. " ''എട്ടൻ പറഞ്ഞത് സത്യം ആണോ"

"അതെ " " പക്ഷേ അങ്ങനെ സ്നേഹിക്കുന്നതിനുള്ള കാരണം നന്ദുവാണോ.നന്ദുവിൻ്റെ ഹൃദയം അപ്പുവിന് കൊടുത്ത കാരണം ആണോ" "ഒരിക്കലും അല്ല. ഈ സത്യങ്ങൾ അറിയുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ ഞാൻ അവളെ സ്നേഹിച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു. പാറുവിൻ്റെ ഈ കാര്യം നീ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു. " രുദ്രൻ അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. " അപ്പുവിൻ്റെ കൂട്ടുകാരി ആരതിയാണ് എന്നോട് ഇതെല്ലാം പറഞ്ഞത് .പക്ഷേ ഈ കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും അപ്പു വിന് അറിയില്ല." ** അതിരാവിലെ തന്നെ അപ്പു വീട്ടിലെത്തി. രുദ്രനും പവിയും ഇല്ലാതെ അപ്പു ഒറ്റക്ക് വന്നതു കൊണ്ട് അച്ഛനും അമ്മയും ഓരോന്ന് ചോദിച്ചു. പക്ഷേ അപ്പു ഓരോ കള്ളങ്ങൾ പറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞ് മാറി. അവൾ നേരെ ബാഗുമായി മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. കുറേ നേരം കരഞ്ഞത് കൊണ്ടാകാം ഇനി കരയാൻ കണ്ണീർ ഇല്ലാത്ത പോലെ. മനസ് മരവിച്ച പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. അമ്മ രാവിലത്തെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ കുറേ വിളിച്ചെങ്കിലും വീട്ടിൽ നിന്നും കഴിച്ചിട്ടാണ് വന്നത് എന്ന് അവൾ കള്ളം പറഞ്ഞു. അപ്പു കതക് അടച്ച് വീണ്ടും റൂമിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.

ഇനി എന്ത്. ഒന്നും അറിയുന്നില്ല. അപ്പു ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് ജനലിനരികിൽ വന്ന് നിന്നു. പെട്ടെന്ന് ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്യ്തതും അപ്പു ഒന്ന് ഞെട്ടി. അവൾ വന്ന് മേശ പുറത്തിരിക്കുന്ന ഫോൺ എടുത്തു. രുദ്രൻ ആയിരുന്നു. അവൾ ആ പേര് കണ്ടതും ഫോൺ തിരിച്ച് മേശ പുറത്ത് തന്നെ വച്ചു. വീണ്ടും രുദ്രൻ കുറേ തവണ വിളിച്ചെങ്കിലും അവൾ കോൾ അറ്റൻ്റ് ചെയ്യാതെ തന്നെ ഇരുന്നു. * " നീ എന്താടി ഇങ്ങനെ ഒക്കെ നോക്കുന്നേ. വേഗം ഈ ഹെൽമറ്റ് വച്ച് വണ്ടിയിൽ കയറ്" '' ഒന്ന് നിൽക്ക് മനുഷ്യാ. എന്നേ ആരെങ്കിലും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ഒന്നു നോക്കട്ടെ" " നീ എന്തിനാടി ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നേ. ഇത്ര പേടി ഉള്ള ആൾ എൻ്റെ ഒപ്പം വരാൻ നിൽക്കണോ" "നിങ്ങൾക്ക് ഇതൊക്കെ പറയാം.ഇത് എൻ്റെ നാട് ആണ്. എന്നേ നിങ്ങളുടെ ഒപ്പം വച്ച് ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ അത് വീട്ടിൽ ചെന്ന് പറയും .പിന്നെ അതോടെ കഴിഞ്ഞു എല്ലാം ". " ഞാൻ ഇല്ലേ കൂടേ. പിന്നെ നീ എന്തിനാ ഗായത്രി പേടിക്കണേ" " അത് തന്നെയാ എൻ്റെ പേടി." ഹെൽമറ്റ് തലയിൽ വച്ച് കൊണ്ട് ഗായത്രി അലോക്കിൻ്റെ പിന്നിൽ കയറി.

അവൾ കയറിയതും അലോക്ക് വണ്ടി മുന്നോട്ട് എടുത്തു. " ഇങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ നീ ഇവിടെ തന്നെ ഇറങ്ങിക്കോ" കുറച്ച് ദൂരം മുന്നോട്ട് പോയതും വണ്ടി ഒരു സൈഡിലേക്ക് ഒതുക്കി കൊണ്ട് ഗായത്രിയോട് പറഞ്ഞു. " അതിന് ഞാൻ ഇപ്പോ എന്താ ചെയ്തേ" ഗായത്രി ഒന്നും മനസിലാവാതെ ചോദിച്ചു. " നീ എന്താ പൊട്ടി ആണോ. അതോ പൊട്ടത്തിയെ പോലെ അഭിനയിക്കുകയാണോ. എനിക്ക് മനസിലാവാത്തതു കൊണ്ട് ചോദിക്കാ" അലോക്ക് ഗായത്രിയെ നോക്കി നിർവികാരത്തോടെ ചോദിച്ചു. " എന്നേ പൊട്ടി എന്ന് എങ്ങാനും വിളിച്ചാ ഈ ഗായത്രി ടെ ശരിക്കും ഉള്ള സ്വഭാവം നിങ്ങൾ അറിയും മനുഷ്യാ " പിന്നെ നിന്നെ എന്താ വിളിക്കേണ്ടേ. നിന്നോട് സംസാരിച്ചാ എനിക്ക് പ്രാന്ത് വരും "അലോക്ക്പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് ബൈക്ക് മുന്നോട്ട് എടുത്തു. അലോക്കിൻ്റെ മുഖഭാവം കണ്ട് ഗായത്രിക്ക് ചിരി ആണ് വന്നത്. നിങ്ങൾ എന്തിനാ ദേഷ്യപ്പെട്ടേ എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി മനുഷ്യാ. പക്ഷേ ഈ ഗായത്രി അത്ര പെട്ടെന്ന് ഒന്നും പിടി തരില്ല.(ഗായു ആത്മ) പിന്നീടുള്ള യാത്രയിൽ അവർ പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

20 മിനിറ്റ് യാത്രക്ക് ശേഷം അവർ കടലിനരികിൽ എത്തി. " ഉം.ഇറങ്ങ് " അലോക്ക് ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും ഗായത്രി വേഗം വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. അധികം തിരക്കില്ലാത്ത പ്രദേശം ആയിരുന്നു അത്. അലോക്ക് മുന്നോട്ട് നടക്കാതെ കൈ രണ്ടും കെട്ടി ബൈക്കിൽ തന്നെ ചാരി നിന്നു.അത് കണ്ട് ഗായത്രിക്ക് ചിരി വന്നെങ്കിലും അവൾ അത് പുറത്ത് കാട്ടിയില്ല. ''ഇവിടെ വന്ന് ഇങ്ങനെ നിൽക്കാൻ ആണോ ഇത്രയും ദൂരം വന്നത് " കാറ്റത്ത് മുഖത്തേക്ക് പാറി വീണ തൻ്റെ മുടിയിഴകൾ ഒതുക്കി കൊണ്ട് ഗായത്രി ചോദിച്ചു. " ഉം ഇപ്പോ തോന്നുന്നുണ്ട് വരണ്ടായിരുന്നു എന്ന് " അലോക്ക് അകലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ശേഷം അവൻ നേരെ മുന്നോട്ട് നടന്നു.അതു കണ്ടതും ഗായത്രി അവനു പിന്നാലെ നടന്ന് അലോക്കിൻ്റെ കൈയ്യിൽ തൻ്റെ വിരൽ കോർത്ത് പിടിച്ചു. അലോക്ക് അത്ഭുതത്തോടെ ഗായത്രിയെ നോക്കി. ഗായത്രി ഒരു ചിരിയോടെ അവനെ കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു. ശേഷം അവർ ഒരുമിച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു.അധികം ആരും ഇല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലത്ത് അവർ ചെന്ന് ഇരുന്നു.

ഗായത്രി അലോക്കിൻ്റെ തോളിൽ ചാരി ഇരുന്ന് കൊണ്ട് അകലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു. " ഗായത്രി നിനക്ക് അറിയോ.ഈ ലോകത്ത് എനിക്ക് സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ആരും ഇല്ല.പക്ഷേ നീ ഇങ്ങനെ എൻ്റെ തൊട്ട് അടുത്ത് ഇരിക്കുമ്പോൾ ആരൊക്കെയോ എനിക്ക് ഉള്ള പോലെ ഒരു തോന്നൽ. നീ ഇനി എന്നേങ്കിലും എന്നേ വിട്ട് പോവുമോ " അത് പറയുമ്പോൾ അലോക്കിൻ്റെ സ്വരം ഇടറിയിരുന്നു . "നിങ്ങൾ എന്നേ ഉപേക്ഷിക്കുന്ന വരെ ഞാൻ നിങ്ങളെ വിട്ട് പോവില്ല." അലോക്കിൻ്റെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് ഗായത്രി പറഞ്ഞു. "നിങ്ങൾക്ക് എന്നേ കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയേണ്ടേ. എൻ്റെ വീട് വീട്ടുക്കാർ " ഗായത്രി പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപ് അലോക്ക് അവളെ തടഞ്ഞു. " ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നത് നിന്നെ ആണ് അല്ലാതെ നിൻ്റെ വീട്ടുക്കാരെ അല്ല. അതു കൊണ്ട് എനിക്ക് അറിയുകയും വേണ്ട" " ആണോ എന്നാ വേണ്ട" ഗായത്രി വീണ്ടും അവൻ്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. കുറേ നേരം അവിടെ തന്നെ ഇരുന്ന ശേഷം അവർ തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് തന്നെ പോയി. * പാറുവിനെ കുറേ നേരമായി വിളിക്കുന്നു. പക്ഷേ അവൾ എടുക്കുന്നില്ല.

അവിടെ ഒന്ന് പോയി നോക്കിയാലോ പക്ഷേ എന്ത് കാരണം പറഞ്ഞാ പോവാ " രുദ്രൻ ഓരോന്ന് അലോചിച്ച് നിന്നു. " അച്ചേ " പവി രുദ്രനെ വിളിച്ച് കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് വന്നു. "എന്താ പൊന്നൂസേ " "എനിക്ക് അമ്മേനേ കാണാൻ തോന്നാ " "അതിനെന്താ നമ്മുക്ക് അമ്മയെ പോയി കാണാലോ " അപ്പുവിനെ കാണാൻ ഒരു അവസരം നോക്കി നടന്ന രുദ്രൻ്റെ മനസിൽ ലഡു പൊട്ടി. " അത് വേണ്ട അച്ചേ. എനിക്ക് അമ്മയെ ഒന്ന് വിളിച്ച് തന്നാ മതി" " അത് വേണ്ട മോളേ.നമ്മുക്ക് അവിടെ പോയി കാണാം " " ശരി അച്ചേ " * വൈകുന്നേരത്തോട് കൂടി രുദ്രനും പവിയും അപ്പുവിൻ്റെ വീട്ടിൽ എത്തി. "മോൻ എത്തിയോ .ഞാൻ അപ്പു നോട് രാവിലെ അന്വേഷിച്ചിരുന്നു. അപ്പോ അവൾ പറഞ്ഞു മോനു എന്തോ തിരക്ക് ഉണ്ട് എന്ന് " " ആ അതേ അച്ഛാ രാ വി ലെ കുറച്ച് തിരക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു." "മോൻ അകത്തേക്ക് ചെല്ല്.അപ്പു മുറിയിൽ ഉണ്ട്" " രുദ്രൻ അകത്തേക്ക് ചെന്നതും അപ്പു നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. അപ്പു ഒഴിഞ്ഞ് മാറിയത് ആണ് എന്ന് രുദ്രനും മനസിലായി. രുദ്രൻ വന്നത് മുതൽ അവന് ഇഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കുന്ന തിരക്കിൽ ആണ് അമ്മ .അമ്മക്ക് ഒപ്പം അപ്പുവും അവൾക്ക് പിന്നാലെ പവിയും നടക്കുന്നുണ്ട്. രുദ്രൻ അച്ഛൻ്റെ പിന്നാലെ നടന്ന് സമയം കളഞ്ഞു...........തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...