💙ഗൗരിപാർവതി 💙: ഭാഗം 28

രചന: അപ്പു അച്ചു

ഗൗരി മഹിയെ കാണാനാണ് ക്ലാസ്സിനു വെളിയിൽ ഇറങ്ങിയത്. പക്ഷേ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവൾ തൂണിൽ ചാരി നിന്ന്‌ കഴിഞ്ഞുപോയ നിമിഷങ്ങൾ ഓർത്തു. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 മഹി ക്ലാസ്സിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ ഗൗരിയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. അവളെ കണ്ട ആ കരിനീല കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി. മഹി പഠിപ്പിക്കുന്ന സമയം രണ്ടുപേരും പഠിത്തത്തിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു. മഹി നോട്ട്സ് എഴുതാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ക്ലാസ്സിലൂടെ നടന്നു അവസാനം ഗൗരീടെ അടുത്ത് വന്നു നിന്നു. ഗൗരി കണ്ടിട്ടും കാണാതെ പോലെ ഇരുന്നു. മഹി നോട്ട് ചെക്ക് ചെയ്യുന്നപോലെ ഗൗരിയെ നോക്കികൊണ്ട് നിന്നു. മഹി നോക്കുമ്പോൾ എന്തോ വിഷമിച്ച് ഇരിക്കുന്ന മാളൂനെയാണ് കണ്ടത്. അലൻ നല്ല എഴുത്തിലാണ്. മഹി ഡെസ്കിൽ കൈവെച്ച് കുനിഞ്ഞു ഗൗരിയുടെ നോട്ടിലേക്ക് നോക്കി ആ സമയം ഗൗരിയും തിരിഞ്ഞു. രണ്ടുപേരുടെയും കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ ഇടഞ്ഞു. വാകമരത്തെ തഴുകി വന്ന കാറ്റാണ് അവരെ സ്വബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്. മഹി പെട്ടന്ന് നോട്ടം മാറ്റി. "വായിനോക്കി ഇരിക്കാതെ ഇരുന്ന് എഴുതടി " മഹി കലിപ്പിൽ ഗൗരിക്ക് കേൾക്കാൻ പാകത്തിന് പറഞ്ഞു.

" ഞാൻ ആരെയും വായിനോക്കിയില്ല... " ഗൗരി മുഖം തിരിച്ചു. " ഇത്രയും നേരം നീ എന്റെ ചോര യൂറ്റുവല്ലായിരുന്നോ ". മഹി " പിന്നെ നോക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു സാധനം " ഗൗരി പുച്ഛിച്ചു വിട്ടു. " നീ ക്ലാസ്സിന് വെളിയിൽ വാ ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം എനിക്ക് എത്ര ഫാൻസാണെന്ന്... " മഹി " സാറെന്താ ഉണ്ണി മുകുന്ദനോ.... വെളിയിൽ ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഫാൻസ്‌ വരാൻ.. " ഗൗരി കളിയാക്കി ചിരിച്ചു. " നിനക്ക് കാണണമെങ്കിൽ വന്നാൽ മതി.. ഈ ഇരിക്കുന്ന സ്‌മൃതി നല്ല കുട്ടിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു.. എന്തായാലും നിന്നെ പോലെയല്ല... " ഫസ്റ്റ് ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്ന സ്‌മൃതിയെ ചൂണ്ടി ഒരു ചിരിയോടെ മഹി പതിയെ പറഞ്ഞു. ഗൗരി ദേഷ്യത്തിൽ അവനെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി. " ഇങ്ങനെ നോക്കല്ലേ.. ഞാൻ അങ്ങ് പേടിച്ചു പോകും "മഹി ഗൗരീടെ കാതിൽ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. മഹി അടുത്ത് നിൽകുമ്പോൾ ഗൗരിക്ക് എന്നോ തനിക്ക് നഷ്ട്ടപെട്ട ആരോ ആയിരുന്നു മഹിയെന്ന് തോന്നി. " എന്ത് ആലോചിക്കുവാടി എഴുതാൻ പറഞ്ഞില്ലേ... " മഹി.

" ഞാൻ സാറിനോട് പറഞ്ഞതാണ് എന്നെ എടി പോടി വിളിക്കല്ലന്ന്... " ഗൗരി പിരികം ചുളിച്ച് ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കി. ദേഷ്യം വരുമ്പോൾ ചുമക്കുന്ന മുക്കും കവിളുകളും കാറ്റത്തു കണ്ണിലേക്കു പറന്നു വീഴുന്ന കുഞ്ഞി മുടികളും മഹി എല്ലാം നോക്കി കാണുവായിരുന്നു. " ഞാൻ എനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് വിളിക്കും കേട്ടോടി " മഹി. " താൻ ദേവൻ അല്ലോടോ അസുരനാ അസുരൻ.. " ഗൗരി പതുകെ ആരും കേൾക്കാതെ പോലെ പറഞ്ഞു. മഹിയെ ക്ലാസ്സിലെ സ്‌മൃതി ഡൌട്ട് ചോദിച്ചു വിളിച്ചു. മഹി അവളെ ഒന്ന് നോക്കിട്ട് അങ്ങോട്ട് പോയി. ഗൗരി വീണ്ടും എഴുത്തിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 " ഗൗരി...... " ഗൗരി ആലോചിച്ചു നിൽക്കുമ്പോഴാണ് പുറകിൽ നിന്ന് അവളെ ജിത്തു വിളിച്ചത്. " ഹായ് ജിത്തുവേട്ടാ...." ഗൗരി അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. " താനെന്താടോ ഒറ്റക്ക് നിൽക്കുന്നത്.. കൂടെ ഉള്ള രണ്ടുപേരെന്ത്യേ " ജിത്തു. " അന്നാ ശെരിയടാ.. നിങ്ങൾ സംസാരിക്ക് ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോകുവാ " ആൽബർട്ട് അവരുടെ അടുത്ത് നിന്നു മാറി. " മാളു ക്ലാസ്സിൽ ഉണ്ട് അലനെ ആരോ വിളിച്ചു കൊണ്ട് പോയി. " ഗൗരി. ജിത്തു ഗൗരിയോട് സംസാരിക്കുന്നതിന്റെ ഇടയിലാണ് ദീപ ( ടീച്ചറമ്മ ) അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്.

" എന്താ രണ്ടുപേരും കൂടെ... " ദീപ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഗൗരിയുടെ തലയിൽ തലോടി. " ഏയ്യ് ഞാൻ ഗൗരി ഇവിടെ ഒറ്റക്ക് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു. ചുമ്മ സംസാരിച്ചതാ... " ജിത്തു. " മ്മ്.... ഞാൻ സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് പോകുവാ.. ശെരി മോളേ... " ഗൗരീടെ കവിളിൽ ദീപ തഴുകി. തിരികെ പോകുമ്പോൾ ദീപയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു. " തനിക്ക് വിരോധം ഇല്ലെങ്കിൽ നമ്മുക്ക് ഒരു കോഫി കുടിക്കാം " ജിത്തു ഗൗരിയോട് കൂടുതൽ അടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഗൗരീടെ കണ്ണ് ജിത്തൂന്റെ പുറകിലേക്ക് നീണ്ടപ്പോഴാണ് സ്റ്റാഫ് റൂമിന്റെ മുമ്പിൽ മഹിടെ അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന സ്‌മൃതിയെ കണ്ടത് . " ഇവൾക്ക് ക്ലാസ്സിൽ വെച്ചും സംശയം.. വെളിയിൽ ഇറങ്ങുമ്പോഴും സംശയം... അതിന് ഒപ്പിച്ചു തുള്ളാൻ അങ്ങേരും... ഓ... ഇങ്ങേരെ ഞാൻ... 😡 " ഗൗരി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. ഗൗരി നോക്കുന്നത് മഹിയും കണ്ടു.. അവന്റെ കണ്ണുകൾ ജിത്തുവിലേക്ക് നീണ്ടു. ജിത്തൂന്റെ അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ഗൗരിയെ കണ്ട് അവന് ദേഷ്യം വരാൻ തുടങ്ങി.

മഹീടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം താൻ ജിത്തൂന്റെ അടുത്ത് നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് എന്ന് മനസിലായ ഗൗരി ജിത്തുനോടൊപ്പം ക്യാറ്റിനിൽ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. " ഓക്കേ.. "ഗൗരി പുഞ്ചിരിച്ചു. അവർ ക്യാറ്റിനിലേക്ക് നടന്നു. പോകുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ മഹിയെ ഒന്ന് നോക്കാനും ഗൗരി മറന്നില്ല. ജിത്തു ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ഗൗരിയോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു. മഹിയെ ഒന്ന് കാണിക്കാനാണ് ഗൗരി ജിത്തൂന്റെ കൂടെ പോന്നത് ഇപ്പോ അവൾക്കിത് വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി. " ജിത്തുവേട്ടാ എന്ന ഞാൻ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോകുവാ.. ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് അവര് കണ്ടില്ല " ഗൗരി എഴുനേറ്റു. "Ok താൻ പൊക്കോ " ജിത്തു. " എന്താടാ സെറ്റായോ " ഗൗരി പോകുന്നത് കണ്ട് ആൽബർട്ട് ജിത്തൂന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. " ഏയ്യ്... ഇല്ല.. ആദ്യം അവള്ടെ ഒരു ഫ്രണ്ടായി മാറണം. " ജിത്തു. " മോനെ വിശ്വജിത്തേ... നിനക്ക് ഇത് ദിവ്യയോട് തോന്നിയ പോലെ ഒരു ടൈം പാസ്സ് അല്ലേ.. ഈ ഗൗരിയും. " ആൽബർട്ട് ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ ജിത്തൂനെ നോക്കി. " അല്ല..... ദിവ്യ അവൾ എനിക്ക് ടൈം പാസ്സ് ആയിരുന്നു. പക്ഷേ... ഗൗരി അങ്ങനെയല്ല.. എനിക്ക് അവളോടുള്ള പ്രണയം ആത്മാർഥമാണ്. " ജിത്തു. " മ്മ് ... മ്മ്... " ആൽബർട്ട് മൂളി. 🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴🌿🔴

ക്യാന്റീനിൽ നിന്ന് തിരിച്ചു പോകുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിലേക്ക് ഗൗരി ആരോ വലിച്ചു. " ആ....... " ഗൗരി നിലവിളിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് അവളുടെ വാ ആരോ പൊത്തി. പതിയെ ജനലിന്റെ ഇടയിലൂടെ വന്ന വെളിച്ചത്തിൽ അവൾ അയാളുടെ മുഖം കണ്ടു. " മഹി സാർ " ഗൗരി പതിയെ പറഞ്ഞു. അവളുടെ ഉയർന്ന ഹൃദയമിടിപ്പ് പതിയെ ശാന്തമായി. പേടിച്ച മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുമന്നു. " സാറ് എന്തിനാ എന്നെ ഇതിനകത്തുകൊണ്ടുവന്നേ " ഗൗരി. " നീ എന്തിനാ ആ അവന്റെ കൂടെ പോയെ.. " മഹി ഗൗരവത്തിൽ ഗൗരിയെ നോക്കി. " ഞാൻ ജിത്തുവേട്ടന്റെ കൂടെ പോയതിന് മഹി സാറിന് എന്താ? " ഗൗരിയും അതേ ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി. " എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമല്ല "മഹി ഒട്ടും ചിന്തികാതെ ഉത്തരം പറഞ്ഞു. " ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യ്താലും സാറിന് എന്താ..... പിന്നെ സാറ് ആ സ്‌മൃതിയോട് മിണ്ടുന്നതോ " ഗൗരി അവസാനം പറഞ്ഞത് ചെറിയ കുശുമ്പോടെ ആണ്. "അവൾ എന്റെ സ്റ്റുഡന്റ് ആണ്. " മഹി കൈകെട്ടി ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അതേ ഗൗരവത്തിൽ നിന്നു.

" അതുപോലെ ജിത്തുവേട്ടൻ എന്റെ ഫ്രണ്ട്‌ ആണ്. " ഗൗരി മഹി നിന്നപോലെ കൈകെട്ടി നിന്നു. " അല്ല ഞാൻ മിണ്ടുന്നതിന് സാറിന് എന്താ ഇഷ്ടക്കേട്... ഹേ... " ഗൗരി സംശയത്തിൽ മഹിയെ നോക്കി. " നിനക്ക് അറിയത്തില്ലേ.... " മഹി ആർദ്രമായി ചോദിച്ചു. " ഇ... ഇല്ല " മഹിയുടെ നോട്ടത്തിൽ ഗൗരിയൊന്നു പതറി. " ഇല്ലേ..? " മഹി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. അവൾ മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചു.. "പാറു...... " അവൻ അവളുടെ കവിളിൽ കൈവെച്ചു മുഖം പൊക്കി അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു. " ഈ കണ്ണുകളെയാണ് ഞാൻ ആദ്യം പ്രണയിച്ചത്. നീ എന്റെയാ പാറു ഈ"" മഹാദേവന്റെ പാർവതിയാ നീ """ മഹി അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു. മഹി തന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ.... ആ കരിനീല കണ്ണുകളിൽ തന്നോടുള്ള പ്രണയമാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഗൗരിയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.

അന്ന് നഷ്ട്ടപെട്ട തിളക്കം അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ വന്നു ചേർന്നു. മഹിയുടെ നെഞ്ചിൽ തല ചായിച്ചവൾ നിന്നു. മഹി അവളെ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പുണർന്നു. മഹി അവന്റെ പ്രണയം തുറന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ പ്രകൃതിയും ആ നിമിഷം സന്തോഷിച്ചു. ഇളം തെന്നൽ അവരെ തഴുകി പോയി. വാകമരം പൂക്കൾ പൊഴിഞ്ഞു . ആകാശം ചാറ്റൽ മഴ പൊഴിച്ചു. ഇലകളിൽ വന്നു വീണ വെള്ളത്തുള്ളികൾ വജ്രം പോലെ തിളങ്ങി. ചെമ്പകചോട്ടിൽ ഇരുന്ന നാഗയക്ഷിയുടെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. പാലമരം ആടിയുലഞ്ഞു. കാവിലെ വള്ളിപ്പടർപ്പിൽ പടർന്നു കേറിയ മുല്ലവള്ളിയിൽ മൊട്ടുകൾ വിടർന്നു. മഹിയുടെയും ഗൗരിയുടെയും കണ്ണുകളിൽ നിന്നു ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനിർ പൊടിഞ്ഞു.....തുടരും...

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...