💞ഹൃദയത്തിൽ ഒരിടം💞: ഭാഗം 13

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു 

ദേവു മുറിയിൽ എത്തുമ്പോൾ ടേബിളിൽ ഒരു ബോക്‌സ് ഉണ്ടായിരുന്നു... ഇത് എന്താ?? ഇന്ന് രാവിലെ വരെ ഇവിടെ ഇങ്ങനെ ഒന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലലോ?? ഇപ്പോ പൊട്ടി മുളച്ചു വരാൻ ഒരു സാധ്യതയും ഇല്ലാലോ... ഇനി ആദിയേട്ടൻ വച്ചതായിരിക്കുമോ,...എന്നാലും എന്തായിരിക്കും ഇതിൽ??? ഒന്ന് തുറന്നു നോക്കിയാലോ ?? അല്ലേൽ വേണ്ട ആദിയേട്ടൻ എന്തെങ്കിലും ആവശ്യത്തിന് കൊണ്ട് വച്ചതാവും എടുത്തിട്ട് ചുമ്മാ വഴക്ക് കേൾക്കണ്ടല്ലോ....." (അത് അവിടെ തന്നെ വച്ചിട്ട് ദേവു പുറത്തേക്ക് പോയി.) എന്നാൽ അതിൽ എന്താണെന്ന് അറിയാതെ അവൾക്ക് ഒരു സമാധാനവും ഇല്ല. ഇടയ്ക്കിടെ വന്ന് അത് കൈയിൽ എടുത്ത് നോക്കും പിന്നെ ആദിയുടെ ദേഷ്യം ഓർക്കുമ്പോൾ അവിടെ തന്നെ വച്ചിട്ട് പോകും.

അവസാനം ആകാംക്ഷയും കൗതുകവും സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ ആയപ്പോൾ ദേവു അത് തുറന്നു നോക്കി. നിറയെ മണികൾ ഉള്ള ഒരു വെള്ളികൊലുസ്സ്.... ഒപ്പം ഒരു കുറിപ്പും ഹൃദയം നിറഞ്ഞ പിറന്നാളാശംസൾ കുറിപ്പ് കണ്ടപ്പോഴാണ് ഇന്നത്തെ ദിവസത്തിന് പ്രത്യേകത ദേവു ഓർത്തത്. ഇന്ന് തന്റെ പിറന്നാൾ ആണല്ലോ 😍അപ്പോൾ ഇത് ആദിയേട്ടൻ തനിക്കായി കരുതിവച്ച പിറന്നാൾ സമ്മാനമാണ്. ദേവുവിന് ഒരുപാട് സന്തോഷമായി. എത്രയോ കാലമായി കൊതിക്കുന്നതാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു വെള്ളികൊലുസ്സ്...

എന്നിട്ടും അവൾ അത് എടുത്തത് പോലെ തന്നെ തിരിച്ചു വച്ചു. ഇത്ര നേരം എന്നോട് പിണങ്ങി ഇരുന്നതല്ലേ.... ആദ്യം ആദിയേട്ടൻ തന്നെ വരട്ടെ.... പിറന്നാൾ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും എന്നോട് ഒന്ന് മിണ്ടാൻ തോന്നിയില്ലല്ലോ.... എനിക്കുമുണ്ട് വാശി... രാവിലെ പോയ ആദി പിന്നെ തിരിച്ചുവന്നത് വൈകിട്ടാണ്. ദേവുവിനുള്ള ഗിഫ്റ്റ് ടേബിളിൽ വച്ചിട്ടാണ് പോയത്. പോയി വരുമ്പോഴേക്കും അവളത് കാണുമെന്ന് അവന് ഉറപ്പായിരുന്നു. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഒരു തിരക്കിൽ പെട്ടുപോയി. അതാണ് ഇത്രയും വൈകിയത്. തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ ടേബിളിൽ ബോക്സ് അങ്ങനെ തന്നെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആദിക്ക് ആകെ ദേഷ്യമായി. "ദേവൂ........."

അവൻ അലറി. ആദിയുടെ വിളി കേട്ടപ്പോൾ മടിച്ചു മടിച്ചാണ് ദേവു മുറിയിലേക്ക് വന്നത്. "എന്താ ......" "നീ ഇത് കണ്ടില്ലേ???" (ബോക്‌സ് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു). " കണ്ടു ......." "പിന്നെ എന്താ എടുക്കാഞ്ഞേ.... " "അതിന് ........അതിന് ആദിയേട്ടൻ എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.... അത് മറ്റാർക്കെങ്കിലും വാങ്ങിയത് ആണെങ്കിലോ എന്ന് കരുതിയാണ് ഞാൻ ........" "അതെ ഡീ....... ഇത് ഞാൻ എൻറെ മറ്റവൾക്ക് കൊടുക്കാൻ വാങ്ങിയതാ... നിനക്കൊക്കെ ഓരോന്ന് വാങ്ങിത്തന്ന എന്നെ പറഞ്ഞാൽ മതിയലോ... ദേവുവിന് ആകെ സങ്കടമായി... സമ്മാനം ഒന്നും സമ്മാനം തന്നില്ലെങ്കില്ലും സാരമില്ല. സ്നേഹത്തോടെ ഒന്ന് സംസാരിച്ചാൽ മതി...

അതേ ആഗ്രഹമുള്ളൂ എന്നിട്ടും എപ്പോഴും ദേഷ്യം.... ഇതാണ് സഹിക്കാൻ കഴിയാത്തത്. ദേവുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു... ദേവു ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആദിയുടെ ദേഷ്യം വർദ്ധിച്ചു.... " അപ്പോൾ നിനക്ക് ഇത് വേണ്ട എന്നാൽ കളഞ്ഞേക്കാം" ആദി കൊലുസ് പുറത്തേക്കു വലിച്ചെറിയാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ദേവു ആദിയെ പിറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചു "വേണ്ട.... കളയണ്ട..... എനിക്ക് തന്നേക്ക് എനിക്ക് വേണം...." "വേണ്ട.... മര്യാദയ്ക്ക് നിനക്കായി വച്ചപ്പോൾ നീ എടുത്തില്ലല്ലോ😏 നിനക്ക് വേണ്ടി വാങ്ങിയതാണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും എടുത്തില്ല.....അത് നിനക്ക് വേണ്ടാഞ്ഞിട്ടല്ലേ..." ആദി വീണ്ടും കൊല്ലുസ്സ് പുറത്തേക്ക് എറിയാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ദേവു ആദിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.

അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ആദി അവളെ തുറിച്ചു നോക്കിയതും ദേവു ആദിയുടെ നെഞ്ചിലേക് ചാഞ്ഞു. "എന്തിനാ ആദിയേട്ടാ......എന്നെ ഇങ്ങനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നത് ..... ഞാൻ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തു??? സമ്മാനത്തെക്കാൾ എനിക്ക് വേണ്ടത് ആദിയേട്ടന്റെ സ്നേഹമാണ്.❤️❤️❤️ആദിയേട്ടന്റെ *ഹൃദയത്തിൽ ഒരിടം*. അത് മതി. അതേ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുള്ളൂ എന്നും.............." ദേവുവിന്റെ കണ്ണുനീരിന് ഒപ്പം അവളുടെ വാക്കുകളും ആദിയുടെ നെഞ്ചകം പൊള്ളിച്ചു. തന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നു കരയുന്ന ദേവുവിന്റെ മുഖം അവൻ കൈകുമ്പിളിൽ കോരിയെടുത്തു. "ദേവൂ........"

(അങ്ങേയറ്റം ആർദ്രമായിരുന്നു അവന്റെ സ്വരം. മിഴികൾ ഉയർത്തി ദേവു അവനെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ തള്ളവിരൽ കൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കളഞ്ഞു) "ദേവൂ..... നിനക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ എനിക്ക് നിന്നോട് സ്നേഹമില്ല എന്ന്.... എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിനക്ക് സ്ഥാനം ഇല്ലെന്ന്.. ദേഷ്യപ്പെട്ടതും വാശി കാണിച്ചതുമൊക്കെ നീ എന്റെ സ്വന്തമാണെന്ന് ഉള്ള തോന്നല് കൊണ്ടാണ്.... അത് നിന്നെ ഇത്രയധികം വേദനിപ്പിക്കുമെന്ന് ഞാൻ ഓർത്തില്ല.. തെറ്റ് പറ്റി പോയി നീ എന്നോട് ക്ഷമി......." (പറഞ്ഞു പൂർത്തിയാക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ ദേവു ആദിയുടെ വായ പൊത്തി പിടിച്ചു)

"ഇങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ ആദിയേട്ടാ...... ഞാനറിയാതെ എന്റെ സങ്കടം കൊണ്ട് പറഞ്ഞതല്ലേ...... അപ്പോ ഇങ്ങനെ ആണോ പറയുവാ..... ആദിയേട്ടന് എന്നോട് ഒരു കുന്നോളം സ്നേഹമുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. പക്ഷേ പലപ്പോഴും ആദിയേട്ടന്റെ ദേഷ്യവും വാശിയും അതിനും മുകളിൽ എത്തുന്നു. അതാ എനിക്ക് പേടി... സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ എനിക്ക് ആദിയേട്ടൻ മാത്രമല്ലേ ഉള്ളൂ.... ആദിയേട്ടൻ പിണങ്ങി ഇരിക്കുമ്പോൾ തനിച്ചായത് പോലെ തോന്നുവാ എനിക്ക്. ....." ആദിക്ക് അത് കേട്ടപ്പോൾ വല്ലാത്ത ഒരു സങ്കടം... അവൻ ദേവുവിനെ ഒന്ന് കൂടി ചേർത്ത് പിടിച്ചു. "ആദിയേട്ടാ.........." "മ്മം........"

"ആദിയേട്ടൻ പറഞ്ഞില്ലേ സ്വന്തമെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ് ദേഷ്യപ്പെട്ടുന്നതും പിണങ്ങുന്നതുമൊക്കെ എന്ന്. എന്നാൽ ഇനി എത്ര വേണമെങ്കിലും പിണങ്ങിക്കോ എനിക്ക് സങ്കടമില്ല. എന്നാൽ പിണക്കം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാൽ എന്നെ ഇതുപോലെ ഒന്ന് ചേർത്തു പിടിച്ചാൽ മതി, എന്റെ എല്ലാ സങ്കടവും മാറും..... അതുകേട്ടപ്പോൾ ആദിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു. "ദേവൂ.... നിനക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യമാണോ????" " എനിക്കോ???? ഒരിക്കലുമില്ല, എനിക്ക് എന്റെ ജീവനാണ് ആദിയേട്ടൻ❤️ " സത്യമായിട്ടും😀" " സത്യം☺️" "എന്നാൽ എനിക്ക് ഒരു ഉമ്മ തരുമോ??" "അയ്യടാ പിറന്നാളായിട്ട് എനിക്കല്ലേ തരേണ്ടത്" അത് കേട്ടപ്പോൾ ആദിയുടെ യുടെ മുഖത്ത് ചിരി വിരിഞ്ഞു

. "ആഹാ അപ്പോൾ ചോദിച്ചു വാങ്ങാൻ ഒക്കെ അറിയാം അല്ലേ...." "താ........." ദേവു അവളുടെ കവിൾ ആദിയുടെ നേരെ കാണിച്ചു ചിണുങ്ങി. ആദി അവളുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് മുഖം അവന് നേരെ തിരിച്ചു. " ഉമ്മ തരാം പക്ഷേ കാവിളിൽ അല്ല. ഇവിടെ???" ആദി ദേവുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ തൊട്ടു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടപ്പോൾ ദേവു അവനെ തുറിച്ചുനോക്കി. എന്നാൽ അപ്പോഴേക്കും ആദിയുടെ ചുണ്ടുകൾ അതിൻറെ ഇണയോട് ചേർന്നിരിന്നു. ദേവുവിന്റെ കണ്ണുകൾ പുറത്തേക്ക് തള്ളി വന്നു. പിന്നീട് പതിയെ ആ ചുംബനത്തിൽ ലയിച്ച് അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൂമ്പി അടഞ്ഞു. വാക്കുകളിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത സ്നേഹം ഒരു ചുംബനത്തിലൂടെ അവൻ അവൾക്ക് പകർന്നു നൽകി.

അല്പസമയത്തിനുശേഷം അകന്നു മാറുമ്പോൾ ദേവുവിന്റെ മുഖം നാണത്താൽ ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു.... ആദിയുടെ മുഖത്തെ കള്ള ചിരി കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ നാണം കൂടി. അവനെ തള്ളി മാറ്റി പുറത്തേക്ക് പോകാൻ ശ്രമിച്ച അവളുടെ കയ്യിൽ അവൻ പിടി മുറുക്കി. പുറം തിരിഞ്ഞ് ആദിയുടെ നെഞ്ചോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന ദേവുവിനെ അവൻ കോരിയെടുത്ത് കട്ടിലിൽ ഇരുത്തി. അവളുടെ മുന്നിൽ നിലത്ത് മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്ന് അവൻ ആ വെള്ളികൊലുസ്സ് അവളെ അണിയിച്ചു.

കൗതുകത്തോടെ ആദിയെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ദേവു. തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന ദേവുവിന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് മുന്നിൽ വിരൽ ഞൊട്ടിച്ചപ്പോഴാണ് അവൾ നോട്ടം മാറ്റിയത്. എണീറ്റു പോകാൻ നിന്ന അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് ആദി ഒരു കവർ വെച്ചുകൊടുത്തു. " വേഗം പോയി ഒരുങ്ങി വാ...... നമുക്ക് ഒന്ന് അമ്പലത്തിൽ പോയി വരാം" " ഇതെന്താ ???" "തുറന്നു നോക്ക്" ദേവു അത് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അതിൽ ഒരു സെറ്റ് സാരി ആയിരുന്നു. ആലിലയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന ഉണ്ണിക്കണ്ണനെ വരച്ചിരിക്കുന്ന ഗോൾഡൻ കസവുള്ള സെറ്റുസാരി. അതിനുമേൽ മാച്ച് പച്ച ബ്ലൗസും. ദേവുവിന് അത് ഒരുപാടിഷ്ടമായി. 'അല്ല ചിന്നുവിന് ഒന്നും വാങ്ങിച്ചില്ലേ....."

" എല്ലാവർക്കും വാങ്ങിച്ചു. നീ വേഗം പോയി ഒരുങ്ങി വാ......." (ദേവു വേഗം കുളിച്ചു റെഡിയായി വരുമ്പോൾ വിളിക്കും വരുമ്പോഴേക്കും ആദിയും ചിന്നുവും ഒരുങ്ങിയിരുന്നു. ദേവുവിന്റെ ബ്ലൗസിന്റെ അതേ കളർ ഷർട്ടും ഗോൾഡൻ കസവ് മുണ്ടുമായിരുന്നു ആദിയുടെ വേഷം.ചിന്നുവിന് അതേ നിറത്തിലുള്ള പട്ടുപാവാടയും ബ്ലൗസും....) ഇറങ്ങാൻ നോക്കുമ്പോഴാണ് അച്ഛൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്. " സോറീ മോളെ ഇന്നാണ് നിൻറെ പിറന്നാൾ എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. ഇവൻ എപ്പോഴാ പറഞ്ഞത്." " അത് സാരമില്ല അച്ഛാ....... അച്ഛന്റെ അനുഗ്രഹം മാത്രം മതി" "അത് എന്നും നിങ്ങളുടെ കൂടെ ഉണ്ടാകും. ആയുരാരോഗ്യസൗഖ്യവുമായി ദീർഘ സുമംഗലി ആയിരിക്കട്ടെ എന്നും എന്റെ മോള്."

അച്ഛൻ മനസ്സ് നിറഞ്ഞ് ആശീർവദിച്ചപ്പോൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് ദേവുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. " സമയം കളയണ്ട വേഗം പോയി വാ....." അച്ഛനോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് അവർ അമ്പലത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി. അമ്പലത്തിൽ എത്തുമ്പോൾ നട തുറന്നതേയുള്ളൂ ദീപങ്ങൾ പ്രകാശം ചൊരിയുന്ന അന്തരീക്ഷത്തിൽ ചന്ദനത്തിന്റെയും കർപ്പൂരത്തിന്റെയും ഗന്ധം പരന്നിരുന്നു. ഭക്തി സാന്ദ്രമായ ആ അന്തരീക്ഷത്തിൽ ആദിയെ തന്നതിന് ദേവു മനസ്സറിഞ്ഞ് ദൈവത്തോട് നന്ദി പറഞ്ഞു. എന്നും ഈ സന്തോഷം കൂടെ ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് മാത്രമായിരുന്നു അവളുടെ പ്രാർത്ഥന.... ചുറ്റമ്പലത്തിന് പുറത്തിറങ്ങി നടക്കുമ്പോൾ ആദി ദേവുവിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.

"ദേവൂ....... നീ പറഞ്ഞില്ലേ നിനക്ക് സ്വന്തമെന്നു പറയാൻ ഞാൻ മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്ന്. നമ്മുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞത് മുതൽ ഞാൻ നിൻറെ സ്വന്തം ആണെങ്കിൽ ചിന്നുവും അച്ഛനും എല്ലാം നിനക്ക് സ്വന്തമാണ്. ഇപ്പോൾ എന്റെ അമ്മാവനും കുടുംബവും നിന്റെ വല്യച്ഛനും കുടുംബവുമാണ് എന്ന സത്യവും തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ ഒരുപാട് പേർ സ്വന്തമായി ഉണ്ടായിട്ടും നിനക്ക് ആരും ഇല്ലെന്ന് തോന്നുന്നത് അവരെ മിസ് ചെയ്യുന്നത് കൊണ്ടല്ലേ........" ആദി കൈ ചൂണ്ടിയ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ദേവുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. അമ്മ..... ഒപ്പം കണ്ണനും മാളുവും. അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി ചെന്ന് മനസ്സിലെ സങ്കടം തീരുന്നത് വരെ അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.

അമ്മ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു . "അയ്യേ......അമ്മയുടെ കുട്ടി കരയുകയാണോ??? വലിയ പെണ്ണ് ആയിട്ടും തൊട്ടാവാടി സ്വഭാവത്തിന് ഒരു മാറ്റവുമില്ല... " അല്ല ചേച്ചി ഇങ്ങനെ ചുമ്മാ കണ്ണീർ പാഴാക്കാതെ ഞങ്ങളെയും കൂടി ഒന്ന് മൈൻഡ് ആക്ക്......." കണ്ണൻ അവളെ കളിയാക്കി. " നീ പോടാ ......എത്ര ദിവസമായി ഞാൻ എന്റെ അമ്മയെ കണ്ടിട്ട് ....അമ്മയ്ക്ക് സുഖമാണോ???" "സുഖം. മോൾക്ക് സുഖമാണോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നില്ല. മുഖം കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം... എന്റെ കുട്ടിയെ എന്നും ഇതുപോലെ സന്തോഷത്തോടെ കണ്ടാൽ മതി അമ്മയ്ക്ക്.." "അമ്മേ...... അച്ഛന് എന്നോട് ദേഷ്യം ആകും അല്ലേ ......." "അല്ല ചേച്ചി, ഞങ്ങൾ അമ്പലത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അച്ഛൻ ചോദിച്ചു ഇന്ന് ദേവുവിന്റെ പിറന്നാൾ ആണല്ലേ എന്ന്.....അച്ഛന് ചേച്ചിയോട് ഒരു പിണക്കവുമില്ല. സങ്കടം കൊണ്ട് പറഞ്ഞു പോയതാ അന്ന് ഓരോന്ന്... ചേച്ചി അത് മറന്നു കളഞ്ഞേക്ക്........"

(മാളു പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ദേവുവിന്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. കുറെ കാലമായി മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്ന എന്തോക്കെയോ ഭാരങ്ങൾ ഇല്ലാതായത് പോലെ....) "അല്ല ചേച്ചി എൻറെ അളിയൻ എവിടെ ???ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടില്ല" കണ്ണൻ ചോദിച്ചപ്പോഴാണ് ആദിയും ചിന്നുവും കൂടെ വന്നകാര്യം ദേവു ഓർത്തത്. തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോൾ കുറച്ചു മാറി ചിന്നുവിനെയും എടുത്തു ആദി നിൽക്കുന്നുണ്ട്. അമ്മയെ കണ്ടപ്പോൾ പെണ്ണ് എന്നെ പോലും മറന്ന് അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ഒരു ഓട്ടമായിരുന്നു. കരച്ചിലും പിഴിച്ചിലും കെട്ടിപ്പിടുത്തവും ഒക്കെ കഴിയട്ടെ എന്ന് കരുതി ഞാൻ കുറച്ച് സമയം മാറി നിന്നു. ദേവു നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്നത്. "ചേച്ചി അളിയൻ കൊള്ളാട്ടോ...."

ആദിയെ കണ്ടപ്പോൾ കണ്ണൻറെ വക കമൻഡ്. മാളു ചിന്നുവിനെ ആയിരുന്നു നോക്കുന്നത്. "ഇത് ആരാ ചേച്ചി......." ചിന്നുവിനെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി മാളു ചോദിച്ചു. " ഇതാണ് എൻെറ അനിയത്തികുട്ടി. ഞങ്ങളുടെ ചിന്നൂട്ടി. എന്റെ കുഞ്ഞു നാത്തൂൻ.......😀" പിന്നെ അവർ പരസ്പരം വിശേഷങ്ങൾ പങ്കു വെച്ചു. ആദി ദേവുവിന്റെ സ്വന്തം മുറച്ചെറുക്കൻ ആണെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മയ്ക്ക് ഒരുപാട് സന്തോഷമായി. അർഹതപ്പെട്ട കൈകളിൽ തന്നെ ദേവു എത്തി ചേർന്നത്തിന്റെ സന്തോഷം അവരുടെ മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം എല്ലാവരും കൂടി വീട്ടിലേക്ക് വരണമെന്ന് ക്ഷണിച്ചിട്ടാണ് അവർ തിരിച്ചുപോയത്. ദേവുവിന്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. സന്തോഷം കൊണ്ട് അവൾ ആദിയെ കെട്ടിപിടിച്ചു.

" Thank you ആദിയേട്ടാ.......Thank you so much.. ഇതാണ്... ഇതാണ് ആദിയേട്ടൻ എനിക്ക് തന്നതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും best ഗിഫ്റ്റ്. അമ്മയ്ക്ക് എന്നെ വേണ്ട എന്ന് ഓർത്ത് ഇത്ര ദിവസവും എനിക്ക് ഒരു സമാധാനവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ സങ്കടം എന്നും എന്റെ മനസ്സിനെ അലട്ടിയിരുന്നു. മാത്രമല്ല ഇപ്പോ അച്ഛന് ക്ഷമിച്ചു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ സന്തോഷത്തിന് അതിരില്ല. ഞാൻ എത്ര സന്തോഷത്തിലാണ് എന്ന് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല.... love you ആദിയേട്ടാ........ Love you so much😍 "എന്റെ ദേവൂ..... ഇങ്ങനെ ഒച്ച ഇടാതെ .....ബാക്കി ഒക്കെ വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ട് പറയാം. നീ വന്നേ......" അപ്പോഴാണ് അമ്പലപ്പറമ്പിൽ ആണ് നിൽക്കുന്നതെന്ന ബോധം ദേവുവിന് വന്നത്. ആദിയുടെ കൈയും പിടിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ദേവുവിന്റെ മനസ്സ് സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളി ചാടുകയായിരുന്നു......................തുടരും…………

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...