ജാനകീരാവണൻ 🖤: ഭാഗം 142
എഴുത്തുകാരി: ആസിയ പൊന്നൂസ്‌
നൊന്ത് പ്രസവിച്ച മകളെ ആർക്കോ വളർത്താൻ എന്ന പേരിൽ എറിഞ്ഞു കൊടുത്തു.... പോട്ടെ അത് എനിക്ക് വേണ്ടിയാണെന്നല്ലേ വാദം.... എനിക്ക് വേണ്ടി നിങ്ങൾ എന്നെ മറ്റൊരാൾക്ക്‌ കൈമാറി.... അതെനിക്ക് മനസ്സിലാവും.... പക്ഷേ അതിന് ശേഷം ഒരു ദിവസം പോലും എന്നെ അന്വേഷിച്ചു വന്നിട്ടില്ല.... നിങ്ങൾ സ്വന്തം കേരിയർ ഒക്കെ നോക്കി തിരക്കിലായപ്പോ എന്നെ മനഃപൂർവം അങ്ങ് മറന്നു.... ഞാൻ എവിടെയാണെന്നോ എങ്ങനെയാണെന്നോ ഒന്നും അന്വേഷിച്ചിട്ടില്ല..... ഒടുവിൽ കണ്മുന്നിൽ വന്ന് പെട്ടപ്പോൾ എന്റെ ഹൃദയം തകർത്തുകൊണ്ട് എന്റെ പ്രീയപ്പെട്ടവരെ എനിക്ക് അന്യരാക്കി അമ്മയെന്ന അവകാശവാദവുമായി വന്നു നിങ്ങൾ.... എന്നിട്ടും അതൊന്നും മനസ്സിൽ വെക്കാതെ ഞാൻ അംഗീകരിച്ചില്ലേ... സ്നേഹിച്ചില്ലേ..... എന്നിട്ടും നിങ്ങളെന്നോട് ചെയ്തത് ഒക്കെ....?" ബാക്കി പറയാനാവാതെ അവൾ തേങ്ങിപ്പോയി.... "മോളെ....."ഗൗരിയുടെ തൊണ്ടയിടറി.... "വേണ്ടാ.... ഇനിയും ഈ കപട സ്നേഹം കാട്ടി ജാനിയെ വരുത്തിയിലാക്കാൻ നോക്കണ്ട....
ഒരു അമ്മയെന്ന നിലയിൽ എനിക്ക് വേണ്ടി നിങ്ങൾ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല.... എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാവേണ്ട പ്രായത്തിൽ ഒന്നും നിങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നു... ആരുമല്ലാത്ത കുറേ ആളുകൾക്കിടയിൽ അവരാണ് തന്റെ സ്വന്തമെന്ന് വിശ്വസിച്ചു ഒരു പൊട്ടിയായി ജീവിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ...." ജാനി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു പോയി.... ആരും അവളെ തടഞ്ഞില്ല.... ഇന്നെങ്കിലും മനസ്സിലുള്ളത് അവൾ പറഞ്ഞു തീർക്കട്ടെ എന്ന് എല്ലാവരും കരുതി.... "ഞാൻ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിച്ച ന്റെ അപ്പയും അമ്മയും ജെനിയും എന്റെ ആരുമല്ലെന്ന് അറിഞ്ഞ ആ നിമിഷം എനിക്ക് തോന്നിയ വേദന എത്രയാണെന്ന് അറിയോ നിങ്ങൾക്ക്.... ഞാൻ അവരുടെ മകളല്ലെന്ന് എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി അവർ പറഞ്ഞപ്പോ തകർന്ന് പോയ എന്നെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ നിങ്ങൾ..... ഇങ്ങനെയൊരു ദിവസം വരുമെന്നും അന്നെനിക്ക് ഒന്നും താങ്ങാൻ കഴിയില്ലെന്നും ചിന്തിക്കാമായിരുന്നില്ലേ.... ആരിൽ നിന്നൊക്കെയോ എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി കണ്ട് പിടിച്ച വഴി.... അന്ന് എന്നെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതിന് പകരം കൂടെ കൂട്ടമായിരുന്നില്ലേ....
വർഷങ്ങളോളം ആരുടേയും കണ്മുന്നിൽ പെടാതെ നിങ്ങൾ ജീവിച്ചത് പോലെ നമുക്ക് ജീവിക്കാമായിരുന്നു.... പക്ഷേ നിങ്ങളത് ചെയ്തില്ല.... അപ്പോഴല്ലെങ്കിൽ പിന്നീട് എപ്പോഴെങ്കിലും സാഹചര്യം അനുകൂലം ആയി വന്നപ്പോൾ എന്നെ തേടി വന്നില്ലല്ലോ നിങ്ങൾ.... ഇത്രയൊക്കെ വേദന തന്നിട്ടും സ്നേഹിച്ചില്ലേ നിങ്ങളെ.... പകരം എനിക്ക് തന്നതോ മറക്കാൻ ആവാത്ത വേദന...."ജാനിയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു.... "അങ്ങനെ.... പറയല്ലേ അവീ...."ഗൗരി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നതും ജാനി പിന്നോട്ട് മാറി.... "തൊടരുത് എന്നെ....." ജാനി ശബ്ദം ഉയർത്തി.... "ഈ നിൽക്കുന്നത് ആരാണെന്നറിയുമോ.... ഈ ജാനിയുടെ ജീവനാ...."റാവണിനെ ചൂണ്ടി അവൾ പറഞ്ഞു.... ഗൗരി കണ്ണീരോടെ അവരെ നോക്കി.... "മാറ്റാരേക്കാളും എന്റെ മനസ്സിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചവനാണ്..... അപ്പയെക്കാളും അമ്മയെക്കാളും ഒക്കെ മേലെയായിരുന്നു എനിക്ക് എന്റെ ഭർത്താവ്.....
ഒടുവിൽ അവരെന്റെ ആരുമല്ലെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോഴും പുതിയ അവകാശികൾ വന്നപ്പോഴും ഒന്നും ആ സ്ഥാനം ഇടിഞ്ഞിട്ടില്ല.... അത്ര ഇഷ്ടമായിരുന്നു എനിക്ക് എന്റെ രാവണനെ....."അവൾ റാവണിനെ നോക്കി കണ്ണ് നിറച്ചു.... അവൻ അവളെ വിടാതെ ഉറ്റുനോക്കുന്നുണ്ട്..... "ആ നശിച്ച ദിവസത്തെ പഴിക്കാത്ത ഒരു നിമിഷം പോലും എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇല്ല.... എന്റെ ഭർത്താവിനെ തന്നെ ഞാൻ മറന്നു... കണ്മുന്നിൽ നെഞ്ച് പൊട്ടി നിന്നവനെ അപരിചിതത്വത്തോടെ നോക്കിയപ്പോൾ ആ മനസ്സ് എത്രത്തോളം നൊന്തിട്ടുണ്ടാവും...." അത് പറയുമ്പോൾ അന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നടന്ന സംഭവം വിവരിച്ച നന്ദുവിന്റെ വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സിൽ.... "ആ സാഹചര്യവും നിങ്ങൾ മുതലെടുത്തില്ലേ.... മൂന്ന് വർഷം.... മൂന്ന് വർഷം ഞങ്ങളെ തമ്മിൽ അകറ്റിയില്ലേ.... സ്നേഹത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും ജീവിക്കേണ്ടിയിരുന്ന എത്ര നല്ല നല്ല നിമിഷങ്ങളാണ് നിങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കിയത്...."അവൾക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല....
ഗൗരിക്ക് എന്ത് പറയണമെന്നറിയില്ല..... പറയാൻ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.... തെറ്റിനെ ന്യായീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലാവും അത്.... "ഇത്രയൊക്കെ ചെയ്തിട്ടും വീണ്ടും വീണ്ടും എന്നെ ഇദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് പറിച്ചു മാറ്റാൻ നിങ്ങൾ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു... എന്നിട്ടും ഒരാപത്ത് വന്നപ്പോൾ ഓടി വന്നു ഞാൻ.... പക്ഷേ അവിടെയും നിങ്ങളെന്നെ തോൽപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു.... ഇത്രയും കാലം എന്റെ ജീവിതം വെച്ചാണ് കളിച്ചതെങ്കിലും അവസാനം കളിച്ചത് എന്റെ ജീവൻ വെച്ചായിരുന്നു.... അത് മരിക്കുന്ന കാലത്തോളം ഈ ജാനകി മരിക്കില്ല.... " അവൾ തീർത്തു പറഞ്ഞു.... "പിന്നൊരു കാര്യം..... ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടത് കൊണ്ട് എന്നെയും നിങ്ങളെപ്പോലെ ആക്കാനുള്ള ശ്രമം ഇവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചേക്ക്..... ഞാൻ ഒരിക്കലും നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വരുമെന്ന് മനക്കോട്ടെ കെട്ടണ്ട.... ഞാനിപ്പോ അവ്നിയല്ല.... RK യുടെ ഭാര്യ ആണ്..... അത് മരണം വരെ അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും...." അവൾ വീറോടെ പറഞ്ഞു.... "മോളെ..... ഒന്ന് സമാധാനിക്ക്....." ഗൗതം അവളെ അണച്ച് പിടിച്ചു....
അവളാ കൈകൾക്കുള്ളിൽ നിന്ന് കുതറി... "ഇല്ലമ്മാവാ.... ഇന്ന് വരെ എനിക്ക് നഷ്ടങ്ങൾ മാത്രേ ഇവർ സമ്മാനിച്ചിട്ടുള്ളൂ.... നഷ്ടപ്പെട്ട നല്ല നിമിഷങ്ങൾ ഞാനിപ്പോ തിരിച്ചു പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുവാ.... സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങിയതേ ഉള്ളൂ..... അത് നശിപ്പിക്കാനായിട്ട് വരരുതെന്ന് ഒന്ന് പറയ്.... ഞങ്ങളെ ജീവിക്കാൻ വിട്...."അവൾ കൈകൾ കൂപ്പി.... തേങ്ങിപ്പോയി അവൾ.... നിലത്തേക്ക് വീണിരിക്കാൻ നോക്കും മുന്നേ റാവൺ അവളെ ചേർത്തു നിർത്തിയിരുന്നു.... ഗൗരിക്ക് ആകെ സമനില തെറ്റും പോലെ തോന്നി.... ഈ ലോകത്ത് തനിക്കെന്ന് അവകാശപ്പെടാൻ ആകെയുള്ളത് അവളാണ്.... അവളും കൂടി തന്നെ കൈ വിട്ടാൽ.... ഗൗരിയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു..... "പോകാൻ പറയ് രാവണാ....." അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖമമർത്തി അവൾ തേങ്ങി.... റാവൺ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ കൂട്ടി അകത്തേക്ക് നടന്നു.... അവളോട് ഇനിയും സംസാരിക്കണമെന്നും എല്ലാത്തിനും മാപ്പ് പറയണമെന്നും ഗൗരിക്കുണ്ടായിരുന്നു..... പക്ഷേ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവിൽ ആരോടും മിണ്ടാതെ വേഗം പുറത്തേക്ക് നടന്നു.....
പിന്നാലെ ശിവദയോട് പറഞ്ഞ് ഗൗതമും ഇറങ്ങി..... ശിവദക്ക് ഒക്കെ കണ്ടപ്പോൾ സങ്കടം തോന്നി..... പക്ഷേ ആരുടേയും പക്ഷം പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.... അവർ ഓർത്തു.... അന്ന് പിന്നെ ജാനി ഓഫീസിൽ പോയില്ല.... ഇടക്ക് ഒരു കാൾ വന്ന് റാവൺ മാത്രം പുറത്തേക്ക് പോയി..... ജാനി കുറേ നേരം മൂഡ് ഓഫായായിരുന്നു..... ഇനിയും ഗൗരിക്ക് വേണ്ടി കണ്ണീർ പൊഴിക്കില്ലെന്ന വാശിയിൽ അവൾ മുഖമൊക്കെ കഴുകി പുറത്തേക്കിറങ്ങി.... •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••° "അപ്പോ നീ ശരിക്കും വരാൻ തീരുമാനിച്ചോ....?"രാവിലെ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് റെഡി ആവുന്ന നന്ദുവിനോടായി യുവ തിരക്കി അതിന് അവൾ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ അവളുടെ ജോലി തുടർന്നു... "ഛെ.... വേണ്ടായിരുന്നു....." അവൻ മുഖം ചുളിച്ചു.....
"പാവം എന്റെ സ്വപ്ന.... നീ ഞങ്ങടെ കഞ്ഞിയിൽ പാറ്റ ഇട്ടല്ലോടി...."അത് കേൾക്കേണ്ട താമസം അവളുടെ കൈയിൽ ഇരുന്ന സേഫ്റ്റി പിൻ അവന്റെ തോളിൽ കുത്തിയിറക്കി... ശേഷം ഒറ്റ വലി അങ്ങ് കൊടുത്തു.... ഷർട്ട് ചെറുതായി കീറി.... നന്നായിട്ട് വേദനിച്ചിരുന്നു അവന്.... "നിനക്ക് എന്താടി പ്രാന്താണോ.... എന്നെ ഇങ്ങനെ ദ്രോഹിച്ചോളാം എന്ന് നിനക്ക് വല്ല നേർച്ചയും ഉണ്ടോ....?" അവൻ ടക്ക് ഇൻ ചെയ്ത ഷർട്ട് പുറത്തേക്ക് എടുത്ത് ഇട്ട് ബട്ടൺ അഴിച്ചു.... "ആ സ്വപ്നേടെ കാര്യം വിട്ട് ഭാര്യ ആയ എന്റെ കാര്യം നോക്കി ജീവിച്ചാൽ ഇത് വല്ലതും ഉണ്ടാകുമോ....?" അവൾ സാരി പിൻ ചെയ്തുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.... "അതിന് നിന്റെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കാനായിട്ട് നീ ഒന്നും കാണിക്കുന്നില്ലല്ലോ.... എല്ലാം പൊതിഞ്ഞുകെട്ടി നടക്കുവല്ലേ.... ഞാനെങ്ങാനും നോക്കാൻ വന്നാലോ.... കടിച്ചു ഓടിക്കും കടിപ്പട്ടി...."
വേറെ ഷർട്ട് എടുത്ത് ഇട്ടുകൊണ്ട് അവൻ പല്ല് കടിച്ചു.... "അയ്യേ വൃത്തികെട്ടത്....." പുറമേ മുഖം ചുളിച്ചെങ്കിലും ഉള്ള് കൊണ്ട് അത് രസിച്ചിരുന്നു അവൾക്ക്.... "എന്ത് വൃത്തികേട്... ഇതൊക്കെ എല്ലാടുത്തും നടക്കുന്നത് തന്നാ...." അവൻ ഷർട്ടിന്റെ സ്ലീവ് മടക്കി അവളുടെ പിന്നിൽ വന്ന് നിന്നു.... "വാചകമടിക്കാതെ വേഗം വരാൻ നോക്ക്....."അവൾ അവിടുന്ന് തടി തപ്പി.... "ഡീ.... ഇത് നിന്റെ അവസാനത്തെ എസ്‌കേപ്പ് ആണ്.... ഫോഴ്സ് ചെയ്യണ്ട ചെയ്യണ്ട എന്ന് വിചാരിക്കുമ്പോ തലയിൽ കയറി തോന്ന്യാസം ആയോ... ഇത്രയും കാലം വെറുതെ വിട്ടത് നിനക്ക് ഇഷ്ടമല്ലെന്ന് ഓർത്തിട്ടാ... ഇപ്പൊ ആണെന്ന് ഉറപ്പിച്ച സ്ഥിതിക്ക്...."അവൻ അവളെ നോക്കി വിളിച്ച് പറഞ്ഞ് മീശ പിരിച്ചു.... അത് കേട്ട് വാതിൽക്കൽ എത്തിയവൾ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..... "ഉറപ്പിച്ച സ്ഥിതിക്ക്....??" ...തുടരും....
