💙ജീവിതസഖി💙 ഭാഗം 1

രചന: സാന്ദ്ര വിജയൻ

ഹേയ് ശ്രീ... ഇന്നലത്തെ നിന്റെ ഇന്റർവ്യൂ പത്രത്തിലുണ്ട് " ആതുരസേവനരംഗത്തെ മാലാഖ- ഡോ. ശ്രീപാർവ്വതി ചുരുങ്ങിയ കാലയളവിൽ ആതുര സേവനരംഗത്ത് പുതിയ മാറ്റങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച് ഡോ. ശ്രീപാർവ്വതി മാതൃകയാകുന്നു. തുച്ഛമായ തുകയ്ക്ക് ശസ്ത്രക്രിയകൾ ചെയ്ത് സാധാരണക്കാരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ചേക്കേറിയ മാലാഖ" " മായ മതി നിർത്ത്" " എന്തുപറ്റി ശ്രീ ഇന്ന് നീയാകെ മൂഡോഫാണല്ലോ. Anything serias...?" " ഹേയ് ഒന്നുല്ലാ ചെറിയൊരു തലവേദന അത്രയേ ഉള്ളൂ." " നിനക്ക് തലവേദന വന്നില്ലെങ്കിലേ അത്ഭുതമുള്ളൂ. 24 മണിക്കൂറും ഇടം വലം തിരിയാതെ ജോലിയിലല്ലേ ശ്രദ്ധ." " ശരിയാ മായ നീ പറഞ്ഞത്. പക്ഷെ ഇതൊക്കെ എന്റെ വിഷമങ്ങൾ മറക്കാൻ വേണ്ടിയല്ലേ. ആരുമില്ലാത്ത എനിക്ക് ഇവിടെ വരുന്ന ഓരോ പേഷ്യന്റ്സും ബന്ധുക്കൾ തന്നെയാണ്."

" സോറി ശ്രീ ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ. നീ റെസ്റ്റ് എടുക്ക്." " ഡീ പേഷ്യന്റ്സ് ആരെങ്കിലും വന്നാ മറക്കാണ് വന്ന് പറയട്ടാ " അതിനു മറുപടിയായി പുഞ്ചിരിച്ച് ക്യാബിന്റെ വാതിൽ ചാരി പുറത്തേക്ക് പോയി അവൾ. " ഞാൻ ശ്രീപാർവ്വതി ചെന്നൈയിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ഡോക്ടറാണെന്ന് പറയാം. ഇതെന്റെ സ്റ്റോറിയാണ്. ഇന്ന് ഞാനീ Position -ൽ ഇരിക്കുന്നതിന് ഒരുപാട് കാരണങ്ങൾ ഉണ്ട്. അതൊക്കെ വഴിയെ പറയാം. ഇപ്പൊ നല്ല തലവേദനയാ കുറച്ച് നേരം ഞാൻ റെസ്റ്റെടുക്കട്ടെ" * * * * * * * * * * * * * * * * * * * "കുഞ്ഞേ.... കുഞ്ഞിന് രാത്രീല് കഴിക്കാനെന്താ വേണ്ടെ?" " ചേട്ടത്തിയ്ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതുണ്ടാക്കിക്കോ ഞാനത് കഴിച്ചോളാം." ( ശ്രീ) " അങ്ങനെ പറഞ്ഞാലെങ്ങിനെയാ കുഞ്ഞേ... എന്നെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടു വന്നത് കുഞ്ഞാ. അപ്പൊ ഇനിയുള്ള കാലം കുഞ്ഞിന്റെ ഇഷ്ടം നടത്തി തന്ന് ജീവിക്കാനാ എനിക്കിഷ്ടം."

"ഇത് ചേച്ചീടെ കൂടെ വീടാ എല്ലാ സ്വാതന്ത്ര്യവും ചേച്ചിക്കുണ്ടാവും ഇവിടെ. അതോണ്ട് പഴയ കാര്യം ഒന്നും ഓർക്കേ വേണ്ട. പിന്നെ എന്താ കഴിക്കാൻ വേണ്ടേന്നല്ലേ ചോദിച്ചേ എനിക്കിത്തിരി പൊടിയരി കഞ്ഞി മതി. കൂട്ടിന് രണ്ട് പപ്പടവും." " എന്നാ കുഞ്ഞ് ചെന്ന് ഫ്രഷായിട്ട് വാ അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ എല്ലാം റെഡിയാക്കി വയ്ക്കാം" ഇതാണ് ശാരദേടത്തി എനിക്കെന്റെ സ്വന്തം ചേച്ചിയെ പോലെയാ. ഒരു ആക്സിഡന്റ് കേസായിട്ടാണ് ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടത്. സ്വന്തമായി ആരുമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ എന്റെയൊപ്പം കൂട്ടി. ഒരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാ ഞാനും ആ അവസ്ഥയിൽ തന്നെ ആണല്ലോ. സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ ഒരുപാട് പേർ ഉണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്. ഇപ്പൊ.... പഴയതല്ലാം ഓർത്താൽ കണ്ണ് നിറയുമെന്നുള്ളതു കൊണ്ട് ഞാൻ വേഗം ഫ്രഷായി താഴേക്ക് ചെന്നു. നല്ല ചൂട് പൊടിയരി കഞ്ഞിയും പപ്പടും അകത്താക്കി. കുറച്ച് ഫയലുകൾ നോക്കാനുള്ളതുമായി എന്റെ ഓഫീസ് റൂമിലേക്ക് ചെന്നിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ചേട്ടത്തി അടുത്തു വന്നിരുന്നത്. " എന്തു പറ്റി ചേട്ടത്തി ഇതുവരെ കിടന്നില്ലേ...?"

" ഞാൻ കുഞ്ഞിന് ഈ പാല് തരാൻ വന്നതാ." " എന്നാ അതവിടെ വെച്ചേക്ക് ചേട്ടത്തി ഞാൻ കുടിച്ചോളാം. ഉം... ചേട്ടത്തിയ്ക്ക് എന്നോടെന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടോ?" (ഞാനത് ചോദിച്ചപ്പോ ചേട്ടത്തി ഉണ്ടെന്നും ഇല്ലെന്നും തലയാട്ടി.) " ഇതെന്താ ഉണ്ടെന്നാണോ ?" " അത് കുഞ്ഞെ എനിക്കത് പറയാനുള്ള അധികാരം ഉണ്ടോന്നറിയില്ല എന്നാ പറയാതിരിക്കാനും വയ്യ." " എന്താണെങ്കിലും പറ ചേട്ടത്തി." " ഇന്ന് ആദിമോൻ വന്നിരുന്നു. അവന് കുഞ്ഞിനെ ഒരുപാടിഷ്ടാ. മോൾക്കിപ്പോ 27 കഴിഞ്ഞില്ലേ. ഒരു വിവാഹത്തെപ്പറ്റിയൊക്കെ ആലോചിക്കാൻ സമയമായില്ലേ. വർഷം 2 ആയില്ലേ അവൻ മോളുടെ മുന്നിൽ മനസ്സു തുറന്നിട്ട്. എന്തുകൊണ്ടാ അവനെ അകറ്റി നിർത്തുന്നത്." " ചേട്ടത്തീ... ആദി... അവനെന്റെ നല്ലൊരു സുഹൃത്താ അവൻ നല്ലവനാ. പക്ഷേ കാലങ്ങൾക്കു മുമ്പേ ഞാൻ എന്റെ മനസ്സിൽ കൊത്തിവെച്ചൊരു പേരുണ്ട്. എത്രയൊക്കെ മായ്ച്ചു കളയാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും മായാത്തൊരു പേര്. എന്നെങ്കിലും എന്നെ തേടി വരുമെന്ന ഉറപ്പിലാ ഞാൻ കാത്തിരിക്കുന്നത്." " കുഞ്ഞെ ഞാൻ...." " വേണ്ട ചേട്ടത്തി ഇനിയൊന്നും പറയണ്ട. പോയി കിടന്നേ നാളെ രാവിലെ എഴുന്നേക്കണ്ടതല്ലേ." * * * * *

" ഡോക്ടർ രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസായി വല്ലാത്തൊരു തലവേദനയും ഛർദ്ധിയും" " ഉം. ഞാനീ സ്കാനിങ് റിപ്പോർട്ട് നോക്കട്ടെ. നിങ്ങൾടെ ഹസ്ബന്റ് വന്നിട്ടില്ലേ." " ഇല്ല ഡോക്ടർ അച്ഛൻ ജോലിക്ക് പോയേക്കുവാ." " ആണോ... മോന്റെ പേരെന്താ?" " മൈ നെയിം ഈസ് ദേവാനന്ദ്" ആ പേര് കേട്ടതും മറക്കാൻ ശ്രമിച്ച പല കാര്യങ്ങളും ഒരൊറ്റ സെക്കന്റിൽ ഓർമ്മയിലേക്ക് വന്നു. അവരെന്നെ തട്ടി വിളിച്ചപ്പോഴാണ് സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്. "ഡോക്ടർ റിപ്പോർട്ട് നോക്കിയിട്ട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല." " വിചാരിച്ച പോലെ തന്നെ.നിങ്ങള് 1 മാസം പ്രഗ്നെന്റ് ആണ്. മോനുസെ അധികം വൈകാണ്ട് മോന്റെ കൂടെ കളിക്കാർ ഒരനിയത്തിയോ അനിയനോ വരുട്ടോ." ഞാനത് പറഞ്ഞതും ആ കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം കൂടുതൽ പ്രകാശിച്ചു. " രമ്യ ഈ സമയത്ത് നല്ല ശ്രദ്ധ വേണം. ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ അറിയാലോ. അധികം ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള പണിയൊന്നും ചെയ്യണ്ട. വേണ്ട മരുന്ന് ഞാൻ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ഈ പ്രീകൃപ്ഷ്ൻ മെഡിക്കൽ സ്റ്റോറിൽ കാണിച്ചാ മതി." " താങ്ക്യൂ ഡോക്ടർ"

( അവര് പോയതും പെട്ടെന്ന് ആരോ ഇടിച്ച് കയറി ക്യാബിനിലേക്ക് വന്നു.) " ആദി... നീയെന്താ ഇവിടെ ?" "നിന്നെ കാണാൻ നീയുള്ളിടത്ത് വന്നല്ലേ പറ്റൂ." നീയെന്തിനാ ചൂടാവുന്നെ ആദ്യം ഇരിക്ക് എന്നിട്ട് എന്താ കാര്യംന്ന് പറ" എന്റെ പ്രശ്നം പ്രണയം. അതും നിന്നോട്. ഇതും പറഞ്ഞ് 2 വർഷായി നിന്റെ പിന്നാലെ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് നിനക്കാണെങ്കി ഒരു കൂസലുമില്ല. എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാൻ എന്താ കാരണം. ഞാനൊരു പോലീസ് ഓഫീസറായതു കൊണ്ടാണോ. എന്തുകൊണ്ടാണെന്നറിയാതെ ഞാനിവിടെ നിന്ന് പോകുന്ന പ്രശ്നമില്ല." " സീ മിസ്റ്റർ ആദി ഇതൊരു ഹോസ്പിറ്റലാണ് ഇവിടെ കിടന്ന് ഇങ്ങനെ ഒച്ചവയ്ക്കാൻ പറ്റില്ല. തൽക്കാലം താനിപ്പൊ പോ നമുക്ക് വൈകുന്നേരം മീറ്റെയ്യാം. തനിക്കറിയേണ്ടതെല്ലാം അപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞു തരാം." " ഓക്കെ. ഇപ്പൊ ഞാൻ പോവാം. വൈകുന്നേരം 4 മണിക്ക് ഞാൻ നെഹ്റു പാർക്കിൽ ഉണ്ടാവും വരാതിരിക്കരുത്."

( അത്രയും പറഞ്ഞ് ആദി പുറത്തേക്ക് പോയതും എന്റെ മനസ് അസ്വസ്തമാവാൻ തുടങ്ങി. പിന്നീടൊന്നിനും ഒരു മൂഡ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്ങിനെയൊക്കെയോ സമയം തള്ളിനീക്കി. 4 മണിയ്ക്ക് പാർക്കിലെത്തിയപ്പോ സൈഡിലെ ബെഞ്ചിൽ എന്നെ കാത്ത് ആദിയിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.) " ആദി വന്നിട്ടൊരു പാട് നേരായോ" " ഇല്ല ഒരു 10 മിനുട്ട് ആയേ ഉള്ളു. ഇനി പറ എന്താ നിനക്കെന്നെ ഇഷ്ടമല്ലാത്തത്." " അത് പറയാൻ തന്നെയാ ആദീ ഞാൻ വന്നത്. നിന്നെയെന്നല്ല വേറെ ആരെയും സ്നേഹിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല.കാരണം എന്റെ മനസ്സിൽ അന്നും ഇന്നും ഒരാള് മാത്രേ ഉള്ളൂ. 'ദേവാനന്' എന്റെ നന്ദേട്ടൻ. എന്റെ മുറചെറുക്കനായിരുന്നെങ്കിലും ആളിത്തിരി കലിപ്പനായിരുന്നു. ചെറുപ്പം തൊട്ടേ ഒരുമിച്ച് കളിച്ച് വളർന്നവർ. പതിയെ എന്നിൽ അത് പ്രണയമായി മാറിയത് ഞാൻ പോലും അറിഞ്ഞില്ല." (ആദിയോട് അത് പറയുമ്പോ എന്റെ ഓർമ്മകൾ 10 വർഷങ്ങൾക്ക് പിന്നിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു.) തുടരും.....