💙ജീവിതസഖി💙 ഭാഗം 11

രചന: സാന്ദ്ര വിജയൻ

"പാർവതി... നീ എന്താ ഇവിടെ?"(വീണ) ( അതിന് അവൾ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. കയ്യിലുള്ള വാൾ അവൾക്കുനേരെ വീശിയതും അവൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറി) "പാർവതി പ്ലീസ് വേണ്ട എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്." " അതുപറയാൻ പോലുമുള്ള അധികാരം നിനക്കില്ല എന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും ഇല്ലാതാക്കിയ നിന്നെ എന്നെ കൈകൊണ്ട് തീർക്കണം എന്നാണ് ദൈവനിശ്ചയമെങ്കിൽ എനിക്കത് ചെയ്തല്ലേ പറ്റൂ."(പാറു) "പാർവതി മതി ഞാൻ അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തില് ചെയ്തു പോയതാ എന്നോട് പൊറുക്ക്." "പൊറുക്കാൻ ആവുന്ന തെറ്റല്ലല്ലോ നീ ചെയ്തത്." ( താഴെയുള്ള ശബ്ദം കേട്ട് ഇറങ്ങിയ മിനിസ്റ്റർ വാസുദേവൻ നായർ കാണുന്നത് വാളുമായി മകളെ വെട്ടാൻ ഒരുങ്ങുന്ന പാർവതിയെയാണ്. അയാൾ മകൾക്കരികിലേക്ക് ഓടിയെത്തുന്നതിനു മുന്നേ പാർവ്വതി വീണയ്ക്കു നേരെ വാൾ വീശി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.) "മോളെ...." അയാളുടെ മനസ്സൊന്നു പിടഞ്ഞു. മകൾക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റി കാണുമോ എന്ന്.പക്ഷേ അതിനു മുന്നേ ഒരു കൈ പാറുവിന്റെ കൈകളെ തടഞ്ഞിരുന്നു.

"നന്ദേട്ടാ ഇവളാ എന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കൊന്നത് എനിക്കവളെ കൊല്ലണം" പറഞ്ഞുതീരുന്നതിനു മുന്നേ നന്ദന്റെ കൈ പാറുവിൻറെ മുഖത്ത് പതിച്ചു " നന്ദേട്ടാ........." " ആരോടും ഒരു വാക്കുപോലും പറയാതെ ഇറങ്ങി വന്നത് ഇതിനു വേണ്ടിയായിരുന്നോ ? അവളെ കൊന്നാ നിന്റെ പ്രശ്നം തീരോ.... എങ്കിൽ കൊല്ല്. എന്നിട്ട് ജയിലിൽ പോയി കിടക്ക്. ഞങ്ങൾക്ക് കുറച്ച് സമാധാനം കിട്ടുമല്ലോ. സർ ക്ഷമിക്കണം ഇനി ഇവളുടെ ഭാഗത്തു നിന്ന് ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാവില്ല." (അത്രയും പറഞ്ഞ് നന്ദൻ പാറുവിനെയും കൂട്ടി വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.) -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- " ഇവളിന്ന് എന്താ ചെയ്തതെന്ന് അമ്മയ്ക്കറിയോ ഞാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ വീണയെ കൊല്ലാൻ നിക്കായിരുന്നു ഇവൾ." "എന്താ മോളെ ഇതൊക്കെ" "എന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കൊന്ന അവളെ വെറുതെ വിടാൻ മാത്രം പരിശുദ്ധാത്മാവൊന്നുമല്ല ഞാൻ. എന്നെക്കാൾ എത്രയോ മുമ്പ് നന്ദേട്ടൻ സത്യങ്ങളൊക്കെ തിരിച്ചറിഞ്ഞതാ എന്നിട്ടെന്തെങ്കിലും ചെയ്തോ.

ഒന്നില്ലെങ്കിലും നന്ദേട്ടന്റ അമ്മാവനും അമ്മായിയും കൂടിയല്ലേ മരിച്ചത്.അവരെക്കാൾ വലുതല്ലേ നന്ദേട്ടന് വീണ അതുകൊണ്ടാണല്ലോ അവളെ രക്ഷിക്കാൻ നോക്കിയത്." "ഡീ നീ അതിരു വിടുന്നു പാറു. " " ഞാനാണോ അതിരുവിട്ടത് നന്ദേട്ടനല്ലേ. ഇതുവരെ എന്നെ അടിക്കാത്ത നന്ദേട്ടൻ ഇന്ന് അതും ചെയ്തില്ലേ. അതിന്നു തന്നെ മനസിലാകും നന്ദേട്ടന് എനെക്കാൾ വലുത് വീണയായിരിക്കുമെന്ന്." (നന്ദൻ പാറുവിനെ ഒരിക്കൽ കൂടി അടിക്കാൻ കയ്യോങ്ങിയതും ദേവ ഗോപാൽ അത് തടഞ്ഞു.) "തല്ലട്ടെ അമ്മാവാ.ഇത്രയും നാളും സ്നേഹിച്ചതും പുറകെ നടന്നതും ഞാനല്ലേ. നന്ദേട്ടൻ ഒരിക്കൽ പോലും ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഒരു നോട്ടത്തിലൂടെയോ സംസാരത്തിലൂടെയോ പോലും." "അതെ ഞാൻ ഇതുവരെ നിന്നോട് അങ്ങിനെയൊന്നും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. ഇനിയൊട്ടും പറയാനും പോകുന്നില്ല. എന്റെ മുമ്പിലേക്ക് നീയിനി വന്നാലുണ്ടല്ലോ ഇത്രയും നാളും കണ്ട നന്ദനെ ആയിരിക്കില്ല നീയിനി കാണുക. പൊക്കോ...എവിടെയാണെന്ന് വച്ചാ പൊയ്ക്കോ ആരെയാണെന്ന് വച്ചാ കൊന്നോ എനിക്കൊന്നുമില്ല.

ഞാനത് തടയാനും വരില്ല." പെട്ടെന്നുള്ള ദേഷ്യത്തിൽ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവളിൽ അത് വലിയൊരു മുറിവാകുമെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞില്ല. ആ ദേഷ്യത്തിൽ റൂമിലുള്ള സാധനങ്ങളെല്ലാം എറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചു. പിന്നീട് വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയ എന്നെ കാത്തിരുന്നത് പാറുവിന്റെ ഒരു കത്തായിരുന്നു. "പ്രിയപ്പെട്ട നന്ദേട്ടന്, ഞാൻ പോകുവാണ് നന്ദേട്ടാ... ഇത്രയും നാളും എനിക്കൊരു വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു എന്നെങ്കിലും നന്ദേട്ടനെന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയുമെന്ന്. പക്ഷെ ഇപ്പൊ എന്റെ മനസിലാ പ്രതീക്ഷയില്ല. അച്ഛനും അമ്മയും എന്നെ വിട്ട് പോയപ്പോ തകർന്നു പോയ എന്റെ മനസ് പിടിച്ചുയർത്തിയത് നന്ദേട്ടനാ. പക്ഷെ ഇപ്പൊ തകർന്ന എന്റെ മനസിനെ ശാന്തമാക്കാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല. എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ച് അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അടുത്തേക്ക് പോയാലോന്ന് വരെ ചിന്തിച്ചതാ പക്ഷെ അതിനു മുമ്പ് അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും വലിയൊരാഗ്രഹം നിറവേറ്റണം എനിക്ക്. ഇനി അതായിരിക്കും എന്റെ ലക്ഷ്യം. നന്ദേട്ടൻ പറഞ്ഞതു പോലെ ഇനി ഒരിക്കലും മുമ്പിൽ വരില്ല ഞാൻ ഒരു ശല്ല്യമായി.

എന്ന് ശ്രീപാർവ്വതി എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചരണിനോട് പറഞ്ഞ് തീർന്നതും നന്ദൻ കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. "നീ വിഷമിക്കാതിരിക്ക് എല്ലാം ശരിയാകും നാളെ നമുക്ക് നിന്റെ പാറുവിനെ കാണേണ്ടതാ നീ സമാധാനായിട്ട് പോയി കിടക്കാൻ നോക്ക്."( ചരൺ) (അതിനു മറുപടിയായി ഒന്നു മൂളി കൊണ്ട് നന്ദൻ റൂമിലേക്ക് പോയി.) * * * * * * * * " ചേട്ടത്തി ഞാനൊരു കാര്യം പറയാൻ മറന്നു പോയി. നമ്മുടെ മായേടെ എങ്കേജ്മെന്റാ ഈ ആഴ്ച ക്ഷണമുണ്ട് കേട്ടോ. ചേട്ടത്തി വരുന്നോ എന്റെ കൂടെ."( ശ്രീ) " ഇല്ല കുഞ്ഞേ ഞാൻ വരുന്നില്ല. മായ കുഞ്ഞിന്റെ കല്ല്യാണത്തിന് വരാം. മോൾക്കും വേണ്ടെ അങ്ങിനെയൊരു കുടുംബം. ആദി മോൾക്കൊരു ഫ്രണ്ട് മാത്രമാണോ ?" "ആദി എനിക്കൊരു ഫ്രണ്ട് മാത്രമല്ല എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പിനെ പോലെയാ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ വലിയൊരു സ്ഥാനം തന്നെ ആദിയ്ക്കുണ്ട്." അത്രയും പറഞ്ഞ് റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ പാറു ഓർത്തെടുക്കുകയായിരുന്നു താൻ ചെന്നൈയിൽ കാലുകുത്തിയ ആ ദിവസത്തെ കുറിച്ച്. എങ്ങോട്ടു പോകുമെന്ന് അറിയാതെ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന താൻ എവിടെ നിന്നോ കിട്ടിയ ധൈര്യത്തിൽ ചെന്നൈയിലേക്ക് ട്രെയിൻ കയറി.

സമയം ഒരുപാട് കഴിഞ്ഞിരുന്നു അവിടെയെത്തുമ്പോൾ. ഇനി എങ്ങോട്ട് പോകണമെന്ന് അറിയാതെ നിന്നപ്പോ മനസിൽ ഉറച്ച തീരുമാനവുമായി മുന്നോട്ട് നടന്നു. രാത്രിയായതു കൊണ്ട് തന്നെ പല കണ്ണുകളും തനിക്കു നേരെ വരുന്നുണ്ടെന്നറിഞ്ഞിട്ടും അതെല്ലാം ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഞാൻ നടന്നു. ഇനിയിപ്പൊ ഹോട്ടലിലോ ലോഡ്ജിലോ പോകാതെ വഴിയില്ലെന്ന് വന്നപ്പോ കുറെ നേരം ഓട്ടോ നോക്കി നിന്നു.കൈ കാണിച്ചെങ്കിലും ആരും നിർത്താൻ തയ്യാറായില്ല. അന്നാണ് ദൈവദൂതനെ പോലെ ആദി എന്റെ മുന്നിലേക്ക് കടന്നുവന്നത്. "കുട്ടി എവിടെയെങ്കിലും പോകാൻ നിക്കാണോ ഈ സമയത്ത് ഇനി വേറെ വണ്ടിയൊന്നും നിർത്തില്ല. എവിടെയാണെന്ന് പറഞ്ഞാ ഞാൻ കൊണ്ടാക്കാം."( ആദി) അതിനു മറുപടിയായി സംശയത്തോടെയുള്ള നോട്ടമായിരുന്നു ഞാൻ കൊടുത്തത്. "താൻ പേടിക്കൊന്നും വേണ്ട ഞാൻ ഉപദ്രവിക്കാനൊന്നും വന്നതല്ല. എനിക്കും ഉണ്ട് വീട്ടില് ഇതേ പോലൊരു പെങ്ങൾ. വിശ്വാസമുണ്ടെങ്കി കേറിക്കോ." (ആ ഒരു ഡയലോഗിൽ ആദിയുടെ സ്വഭാവം ഏറെക്കുറെ എനിക്ക് മനസിലായി.

ഞാൻ ധൈര്യത്തോടെ തന്നെ വണ്ടിയിൽ കയറി.) "തനിക്കെവിടെയാ പോകണ്ടെ?" " ഞാൻ ചെന്നൈയിൽ ആദ്യായിട്ടാ എനിക്കിവിടത്തെ സ്ഥലങ്ങളൊന്നും അറിയില്ല. ഏതെങ്കിലും ഒരു ലോഡ്ജിലോ ഹോട്ടലിലോ ആക്കിയാ മതി." " ഇക്കാലത്ത് തന്നെ പോലെയുള്ള പെൺകുട്ടികൾക്കൊന്നും വിശ്വസിച്ച് താമസിക്കാൻ പറ്റില്ല അവിടെ." "അപ്പോ പിന്നെ എന്താ ചെയ്യാ." "താൻ ടെൻഷനടിക്കാതിരിക്ക് സെയ്ഫായൊരു സ്ഥലത്ത് ഞാൻ കൊണ്ടാക്കാം. ഞാൻ എന്നെയൊന്ന് പരിചയപ്പെടുത്താം. ഞാൻ ആദിദേവ് എല്ലാവരും ആദീന്ന് വിളിക്കും. പോലീസ് ടെയിനിങ്ങൊക്കെയായി നടക്കാ. തന്റെ പേരെന്താ?" "ശ്രീപാർവ്വതി" (കുറച്ചു നേരത്തെ യാത്രയ്ക്കൊടുവിൽ വണ്ടി ഒരു ചെറിയ വീടിനു മുന്നിൽ നിർത്തി) " ഇതെന്റെ ഫ്രണ്ട് നിത്യയുടെ വീടാ തൽക്കാലം ഇന്നിവിടെ കഴിയ് നാളെ വേറൊരു സ്ഥലം ശരിയാക്കാം."

(പിറ്റേന്ന് ആദി വന്നപ്പോ എന്നിലൊരു പുതിയ പ്രതീക്ഷ ചിറകടിക്കുകയായിരുന്നു) " തന്നെ കുറിച്ച് കൂടുതലൊന്നും എനിക്കറിയില്ല. പക്ഷെ എന്തോ ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട് തനിക്ക് .ഒരു ഗേൾസ് ഹോസ്റ്റലിൽ താമസം ശരിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അവിടെത്തെ വാർഡനെ എനിക്ക് പരിചയമുണ്ട് അപ്പൊ അങ്ങോട്ട് പോവല്ലേ." (അന്നു തൊട്ട് എനിക്ക് എല്ലാ സഹായത്തിനും ആദി ഉണ്ടായിരുന്നു കൂടെ മനസിൽ പണ്ടു തൊട്ടേ കയറി കൂടിയ മറ്റൊരു സ്വപ്നം പൊടി തട്ടിയെടുക്കുമ്പോൾ ആദി എനിക്ക് കരുത്തു നൽകി. ഡോക്ടർ എന്ന ലക്ഷ്യത്തിനായി MBBS ന് ചേർന്നപ്പോ ആദി എനിക്കൊരു ജോലി കൂടി സംഘടിപ്പിച്ചു തന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരു പാട് പ്രശ്നങ്ങളെയെല്ലാം തരണം ചെയ്ത് എനിക്ക് ഈ പദവിയിലെത്താൻ സാധിച്ചു. പക്ഷെ ആദിയ്ക്ക് എന്നോട് പ്രണയമാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ ഒരു പാട് വിഷമിച്ചു. പിന്നീടൊരിക്കൽ പോലും കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സിൽ നന്ദേട്ടൻ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.ആദി എന്നും എന്റെ നല്ല സുഹൃത്ത് മാത്രമായിരിക്കും.) ..... .കാത്തിരിക്കൂ.........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...