💙ജീവിതസഖി💙 ഭാഗം 16 || അവസാനിച്ചു

രചന: സാന്ദ്ര വിജയൻ

 " ദേ നീ ഞങ്ങളോട് മിണ്ടണ്ട"( രൂപശ്രീ) " അല്ലെങ്കിലും നീ ഞങ്ങളുടെ ആരാ . ഇത്രയും നാളും എവിടെയായിരുന്നു ?"(സൂര്യ) "എടീ ഞാൻ മനപൂർവമൊന്നും....(പാറു) " വേണ്ട ഒന്നും കേൾക്കണ്ട ഞങ്ങൾക്ക്. എന്നും നിഴലു പോലെ കൂടെ ഉണ്ടായിട്ട് അവൾക്കൊരു വിഷമം വന്നപ്പോ ഞങ്ങളോട് പോലും അത് പറയാതെ നാട് വിട്ടേക്കുന്നു."( രൂപശ്രീ) (അവരതു പറഞ്ഞതും പാറു തിരിഞ്ഞ് നടക്കാൻ തുടങ്ങി.) " പാറൂ .... നീ പോവാണോ. ഞങ്ങള് ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ ടീ ഞങ്ങൾക്കിപ്പൊ നിന്നോട് ദേഷ്യമൊന്നുമില്ല. "(സൂര്യ) (അതു പറഞ്ഞതും പാറു ഓടിച്ചെന്ന് അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചു.) "സോറി ഡീ" "നീയിനി സോറിയൊന്നും പറയണ്ട ഞങ്ങൾ ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു."( രൂപശ്രീ) "എടി സൂര്യേ ഇത് നിന്റെ മോനാണോ" "അതേലോ 6 വർഷം മുമ്പായിരുന്നു കല്യാണം. നീ എവിടെയാണെന്ന് കരുതിയാ വന്ന് ക്ഷണിക്കുന്നെ . " "എന്നിട്ട് നിന്റെ ഹസ്ബന്റ് എന്തു ചെയ്യുന്നു ?". "ആള് ദുബായിലാ. ഒരാഴ്ചയായി നാട്ടിലുണ്ട്. അതോണ്ട് ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചോണ്ട് വന്നു. അമ്മയും കുറച്ചു നാളായി ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ പറയുന്നു."

" രൂപേ നീയോ..." " കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞ് 2 വർഷം ആവാറായി. പിന്നേ ദേമാസം 3 ആയി." ( ചെറുറായി വീർത്ത വയറിൽ കെെവച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.) " സത്യത്തില് നിന്റെയും 2 പിള്ളേര് ഓടി കളിക്കേണ്ടതായിരുന്നില്ലേ ഈ സമയം. അല്ല നിന്റെ നന്ദേട്ടനെന്ത് പറയുന്നു."(സൂര്യ) "സുഖായിരിക്കുന്നു. ഇപ്പൊ പണ്ടത്തെ പോലെ ദേഷ്യമൊന്നുമില്ല. ആ മനസ്സിൽ നിറയെ എന്നോടുള്ള സ്നേഹം മാത്രം. " " ഉം. എന്നാ ഞങ്ങളങ്ങോട്ട് ചെല്ലട്ടെ വേഗം വരാന്ന് പറഞ്ഞ് പോന്നതാ. ഇപ്പൊ കെട്യോൻ വിളിക്കും. " " എന്നാ ശരി ഡി മക്കളെ നമുക്ക് പിന്നെ കാണാം. ഞാനും പോവാ നന്ദേട്ടനോട് പറയാതെയാ പോന്നത്. " *************** " പാറൂ നിന്റെ മനസിൽ മായാതെ കിടക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരം വേണ്ടെ നിനക്ക് ?" " വേണം. അതറിയാൻ വേണ്ടിയല്ലേ ഞാൻ കാത്തു നിൽക്കുന്നത്. " " വാ നമുക്ക് ഒരിടം വരെ പോകാനുണ്ട്. " "എങ്ങോട്ടാ നന്ദേട്ടാ " " അതൊക്കെ പറയാം നീ വേഗം റെഡിയായിട്ട് വാ" (പാറു റെഡിയായി വന്നതും നന്ദൻ ബൈക്കുമെടുത്ത് റെഡിയായി നിന്നിരുന്നു. വണ്ടി ചെന്ന് നിന്നത് ഒരു മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ മുന്നിലാണ്. )

" ഇതെന്താ നന്ദേട്ടാ ഇവിടെ. ഇവിടെ ആരെ കാണാനാ?" " നീ വാ ഞാൻ പറയാം. " (നന്ദൻ പാറുവിന്റെ കൈ പിടിച്ച് മുമ്പോട്ട് നടന്നു. അവൻ ചെന്ന് നിന്നത് ഒരു റൂമിന് മുന്നിലാണ്.) " പാറൂ ചെല്ല് നിന്റെ ഒരു ചോദ്യത്തിനുത്തരം ഇതിനകത്തുണ്ട്. നീ ആദ്യം കണ്ടിട്ടു വാ.എന്നിട്ട് ഞാൻ ബാക്കി പറയാം." (പാറു റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് നടന്നു. റൂമിലിരിക്കുന്ന ആ രൂപത്തെ കണ്ട് പാറുവിന്റെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു.) " വീണ..." "ആരാ നീ എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നേ ? പോ എനിക്ക് ആരെയും കാണണ്ട. പോവാൻ..."(വീണ) (പാറു പതിയെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.) " ഇതുവരെ ഞാൻ ആരുടെയും സങ്കടത്തിൽ സന്തോഷിച്ചിട്ടില്ല. ഞാൻ ഞാനായിരിക്കുന്ന കാലത്തോളം അതിലൊരു മാറ്റവും ഉണ്ടാകില്ല. പക്ഷേ ഇത് നീ അർഹിക്കുന്നത് തന്നെയാണ്. ഞാൻ അന്ന് വിധിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചതിനേക്കാൾ എത്രയോ വലുതാണ് നീയിപ്പോ അനുഭവിക്കുന്നത്. എല്ലാം നിയോഗമാണ്." (അത്രയും പറഞ്ഞ് പാറു റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ ദൂരേയ്ക്ക് ദൃഷ്ടി പായിച്ച് പ്രകൃതി ഭംഗി ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു വീണ .)

" നന്ദേട്ടാ..." " നീ വന്നോ. കണ്ടില്ലെ വീണയെ ." "ഉം കണ്ടു. അവൾക്കെന്താ പറ്റിയത് നന്ദേട്ടാ ?" "പറയാനാണെങ്കിൽ കുറച്ചുണ്ട് നീ വാ ഞാൻ പറയാം." 🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤 " സത്യത്തിൽ നമ്മൾ വിചാരിച്ചതു പോലൊരാളായിരുന്നില്ല അവളുടെ പപ്പ . പുറമെ നല്ലവനായി നടിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അഴിമതികളുടെ രാജാവ് തന്നെയായിരുന്നു അയാൾ. കുറച്ച് നാള് മുമ്പ് അയാളെപ്പറ്റിയുള്ള സകല സത്യങ്ങളും പുറംലോകം അറിയാൻ തുടങ്ങി. അന്നുമുതൽ അയാൾ താഴ്ചയുടെ പടവുകൾ താണ്ടാൻ തുടങ്ങി. ജനങ്ങളുടെ പ്രതിക്ഷേധം സഹിക്കാനാവാതെ അയാൾ രാജിവെച്ചു. എവിടെയും തോൽക്കാത്ത ആൾ അവിടെയും തോറ്റപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനോബലം നഷ്ടപ്പെട്ടു. ദേഷ്യത്തോടെ ഒറ്റയ്ക്ക് കാറെടുത്ത് പോയ അദ്ദേഹം തിരിച്ചു വന്നത് യശശരീരനായിട്ടായിരുന്നു. തനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട പപ്പയുടെ മരണം വീണയെയും ഒരു മനോരോഗിയാക്കി. സത്യത്തിൽ ഇത് ദൈവം അവർക്കായി കാത്തുവച്ചതു തന്നെയാണ്. ഇതിന്റെ പേരിൽ നീ വിഷമിക്കാനൊന്നും നിക്കണ്ട."

" ഇല്ല നന്ദേട്ടാ ഞാനെന്തിന് വിഷമിക്കണം എന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കൊന്നവരല്ലേ. അവരോട് പൊറുക്കാൻ എന്റെ ഈ ജന്മത്തിലാവില്ല. വാ നന്ദേട്ടാ ഇനി ഇവിടെ നിക്കണ്ട എനിക്ക് എത്രയും വേഗം അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കാണണം." ( വീട്ടിലെത്തിയതും ബൈക്ക് സൈഡൊതുക്കി പാറുവിന്റെ കൈകൾ പിടിച്ച് നന്ദൻ തെക്കെ തൊടിയിലേക്ക് നടന്നു. അടുത്തടുത്തായിട്ടുള്ള രണ്ട് അസ്ഥി തറകൾക്കു മുമ്പിൽ ചെന്നു നിന്നു.) " അച്ഛാ.... അമ്മേ... ഞാൻ വന്നു നിങ്ങളെ കാണാൻ. ഇനിയൊരിക്കലും അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും ഓർമ്മകളുള്ള ഇവിടം വിട്ട് ഞാൻ പോവില്ല. എന്നിൽ നിന്നും അമ്മയെയും അച്ഛനെയും അകറ്റിയവർക്ക് ഭഗവാൻ തന്നെ ശിക്ഷ നടപ്പിലാക്കി. പിന്നെ അച്ഛന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ തന്നെ ഞാനിന്നൊരു ഡോക്ടറാണ്. പറയാതെ തന്നെ നിങ്ങളിതെല്ലാം കാണുന്നുണ്ടെന്നെനിക്കറിയാം. ഇപ്പൊ ഞാൻ തനിച്ചല്ല അമ്മേ എനിക്ക് നന്ദേട്ടനുണ്ട് ,അമ്മാവനുണ്ട് ,അമ്മായിയുണ്ട് എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്." (അത്രയും പറഞ്ഞതും പാറുവിന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു.

നന്ദൻ അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചു.) " പാറൂ കരയല്ലേടി ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ ഇനി ഈ കണ്ണുകൾ നിറയരുതെന്ന്. നീ വേഗം വിളക്ക് കത്തിച്ചേ എനിക്ക് എന്റെ അമ്മാവനോട് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്." (നന്ദൻ പറഞ്ഞതും വേഗം അവൾ അസ്ഥി തറയ്ക്കു മുമ്പിൽ തിരി കത്തിച്ചു.) "അമ്മാവാ.... അങ്ങിനെയാണ് വിളിച്ച് ശീലമെങ്കിലും എന്റെ മനസിൽ അച്ഛന്റെ സ്ഥാനം തന്നെയാണ്. മുമ്പൊരിക്കൽ അമ്മാവനെന്നോട് ചോദിച്ചിട്ടില്ലേ ഇവളെ ഞാൻ നിനക്ക് തരട്ടെ നിന്റെ ജീവിതസഖിയാക്കാമോയെന്ന്. അമ്മാവന് തന്ന വാക്ക് ഞാൻ പാലിക്കുകയാണ് ഇനിയെന്നും ഇവളെന്റെ കൂടെ തന്നെയുണ്ടാകും എന്റെ ജീവിതസഖിയായിഎന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർന്ന്❤️

( അത്രയും പറഞ്ഞ് നന്ദൻ പാറുവിനെ തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുപിടിച്ചു. അവരുടെ സന്തോഷത്തിന് കൂട്ടായി മഴയും പങ്കു ചേർന്നു.) " പാറൂ നീ കണ്ടോ നിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ദൂരെ നിന്നും നമ്മളെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്. ആത്മാക്കളുടെ സന്തോഷമാണ് മഴ." ( ആ മഴയിലൂടെ അവരെ അനുഗ്രറിയായിരുന്നു സ്വർഗലോകത്തിരുന്നു കൊണ്ട് പാറുവിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും. അപ്പോഴും നന്ദൻ പാറുവിനെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുപിടിച്ചിരുന്നു. ഏതു പ്രതിസന്ധിയ്ക്കിടയിലും കൈവിടാതെ ചേർത്തു നിർത്തുമെന്ന ഉറച്ച മനസോടെ. പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ പാറുവിന് കൂട്ടായി അവളുടെ നന്ദേട്ടനും നന്ദനു കൂട്ടായി അവന്റെ ജീവിതസഖിയായി പാറുവും ഉണ്ടാകുമെന്ന വാക്കോടെ. ❤️ശുഭം❤️ 

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...