കാമഭ്രാന്തൻ: ഭാഗം 6

എഴുത്തുകാരി: മുഹ്‌സിന

റൂമിലേക് പ്രവേശിച്ചവളെ പെട്ടന്ന് ബെഡിലേക് തള്ളിയിട്ടുകൊണ്ടാണ് വിശാൽ വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചത്... എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് മനസിലാക്കാൻ വേണ്ടി ദുർഗ്ഗ എഴുന്നേൽക്കാൻ നിന്നതും വിശാൽ പെട്ടന്ന് വീണ്ടും അവളെ കിടക്കായിലേക് തന്നെ തള്ളി ഇട്ടുകൊണ്ട് അവളുടെ മേലിലായി കിടന്നു... ഒരു തരം മരവിപ്പോടെ ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് ദുർഗ്ഗാ അവനെ നോക്കിയതും അവൻ വശ്യമായ ചിരിയോടെ അവളുടെ ചുണ്ടുകളിലായി അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു... മധുരമൂറുന്ന എന്നാൽ ഒരു തുള്ളിപോലും വേദനയില്ലാത്ത ആ ചുംബനത്തിൽ ദുർഗ്ഗ മനസിലാക്കുവായിരുന്നു ശരിക്കും എന്താണ് lip lock... ഭർത്താവിൽ നിന്ന് ലഭിക്കേണ്ട സ്നേഹ സമ്മാനമാണത്... പ്രണയത്തിന്റെ പ്രതീകം... പ്രണയം ചുണ്ടകളാൽ കൈമാറുന്ന ഒരു മധുരിക്കും ഓർമ്മ... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും അവൻ അവളിൽ നിന്ന് വിട്ട് മാറിയതും അവനെ സൈഡിലേക് ഒന്ന് തള്ളിക്കൊണ്ട് ദുർഗ്ഗാ ഭയത്താൽ അഞ്ചു സ്റ്റപ് മാറി നിന്നുകൊണ്ട് അവനെ നോക്കാൻ മടി ആയതിനാൽ താഴേക് നോക്കി നിന്നതു....

പെട്ടന്ന് വിശാൽ അവളെ ഇറുകെ പുണർന്നു....വീണ്ടും ആ പെണ്ണൊന്ന് ഞെട്ടിയിരുന്നുവോ...? അവൾ അവനെ ആൽബുധത്തോടെ നോക്കിയതും... അവന്റെ കൈകൾ മുറുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു... പെട്ടെന്ന് ബോധം വന്നതും അവളിൽ നിന്ന് വിട്ടനിന്നുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി പേടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ബാത് ടവ്വൽ എടുത്തു വാഷ്‌റൂമിലേക് നീരാട്ടിനായി ഇറങ്ങി... അത്ഭുതം ആയിരുന്നോ ആ പെണ്ണിന്... ആദ്യമായാണ് ഇങ്ങനെ ഒന്ന്,,,വിശാലിന് എന്ത് പറ്റി...? അവൾ സ്വയം മനസ്സാൽ ഒന്ന് ശങ്കിച്ചു നിന്നു... പിന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും തന്നെ ചിന്തിക്കാൻ നിൽക്കാതെ താഴേക് ഇറങ്ങി... _________💙 ഫുഡ് കഴിഞ്ഞു മുറിയിൽ എത്തിയതും എന്നത്തേയും പോലെ മാനസികമായുള്ള ഉപദ്രവം കഴിഞ്ഞതും അവൻ അവളുടെ ശരീരത്തിലായി പടർന്നു കയറി... പഴയ വിശാലിൽ നിന്ന് എത്രെയോ മാറിയിരിക്കുന്നു അവൻ.... രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ഫ്രഷായി മിററിന് മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ ദുർഗ്ഗാ അവളെ തന്നെ ഒന്ന് നോക്കി... 'എന്തൊരു ദുരന്തം ജീവിധമാണ് തന്റേത്...

അവനോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ വേണ്ടിയാണ് അവനുമായുള്ള കല്യാണത്തിന് സമ്മദിച്ചത്..പക്ഷെ ഇവിടെ ഇപ്പോഴും ജയിച്ചതും ജയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും അവൻ മാത്രമാണ്.... താൻ വെറും പൂജ്യമാണ്...വട്ട പൂജ്യം... എന്നാണ് ദേവ്യെ... നിക്ക് ഞാനായിട്ട് ജീവിക്കാൻ കഴിയണത്....?' അവൾ അവളോട് തന്നെ ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ പ്രതിപിമ്പത്തെ ഒന്ന് നോക്കിക്കൊണ്ട് താഴേക് പോയി... __________💛 "മായാ..." "പ്ലീസ് വേണ്ട വിച്ചു...വേണ്ടട... അയാൾ പാവ... വേണ്ട വിച്ചു... എന്താ സംഭവിച്ചത് എന്ന് ഒന്ന് കേൾക്കട..." "എങ്കിൽ പറയ്...? ന്താ സംഭവിച്ചത്...?" ദേഷ്യത്തിൽ നടന്ന വിശാൽ മായ പറയുന്നത് കേട്ട് ഒരുനിമിഷം ഒന്ന് നിന്നു... അവളെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി... "പറയ് മായ എന്താ സംഭവിച്ചത്...?" അവളെ തുറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ അലറി...മായയുടെ കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞു വന്നു... "എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല മായാ... ഒന്നും അറിയാൻ തലാപര്യവും ഇല്ല... നിന്നെ അവൻ കയറിപ്പിടിച്ചു... അത്രയേ എനിക്ക് അറയുള്ളൂ... കൂടുതലായി എനിക്ക് ഒന്നും അറിയാൻ താൽപര്യവും ഇല്ല..."

"വിച്ചു അങ്ങനെയല്ല...എനിക്ക്... ഞാൻ..." "വേണ്ട മായാ... നീ പറയണ്ട.. അവനുമായുള്ള ആ പ്രണയം നീ വേണ്ടന്ന് വെച്ചേക്... ഇത്രയും ദിവസം ഞാൻ ഒന്നും പറയാതെ നിന്നത് നിനക്ക് അവനെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ട... ബട്ട് നൗ... അവന്റെ സ്വപവത്തിൽ ചെറിയ ചേഞ്ച്‌....സോ മായക്ക് ഗിരി ചേരില്ല..." അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളെ തുറിച്ചു നോക്കി അവൻ ആ മുറിയിലേക്ക് കയറി... അവിടെ തല കീഴായി അസിഡിൽ മുക്കി തൊലികളൊക്കെ പിഴുത് ക്രൂരമായി മരണം കാണാൻ പോകുന്നവനെ നോക്കി വിശാൽ ചിരിച്ചു... "എന്താടാ... മായ ആരാണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ മേൽ കൈ വെച്ച നിന്റെ കഴപ്പ് മാറിയോ....? " ഒന്നും തന്നെ മിണ്ടിയില്ല ഗിരി... മിണ്ടാൻ അവന്റെ നാക്കില്ല.... കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു... വിശാൽ കൈയ്യിൽ ഉള്ള gun എടുത്തു അവനെ ഷൂട്ട് ചെയ്തതും ഒരു പിടച്ചിലോടെ ഗിരി മരിച്ചു വീണു...

വെടിപൊട്ടുന്ന സൗണ്ട് കേട്ടതും പുറത്ത് മായ വായിൽ കൈ വച്ചു അലറി... അവളെ വേദന ആരും കണ്ടില്ല.... അവൾ മുട്ടിൽ മുകമർത്തി കരഞ്ഞു... അപ്പൊ തന്നെ വിശാൽ ആ റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി മായയുടെ തോളിലൊന്ന് തട്ടി നടന്നതും ആരോ ആയി അവൻ തട്ടി വീഴാൻ പോയി അപ്പോ തന്നെ അവൻ ആളെ പിടിച്ചു നിർത്തിച്ചു... ആളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കിയതും രണ്ട് കരിമിഴികൾ... "എവിടെ നോക്കിയാടി നടക്കുന്നെ...?" "സോറി സർ..." "എന്താ നിന്റെ പേര്...?" പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി അവൻ തിരക്കി.... "ദുർഗ്ഗ... ദുർഗ്ഗാ ദേവി...🔥" പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ നടന്നു നീങ്ങി... "ദുർഗ്ഗാ ദേവി..." ചിരിയോടെ മനസ്സിലോർത്തുകൊണ്ടവൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു... ഇരുവരും രണ്ടു വഴികളിലായി നടന്നു നീങ്ങി....♥ പെട്ടന്ന് ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് വിശാൽ ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് എണീറ്റു... ആ മധുരിയ്ക്കും ഓർമ്മകൾ വീണ്ടും മനസ്സിൽ കടന്ന് വന്നതും ഒന്നും തന്നെ ആലോചിക്കാൻ നിക്കാതെ വാഷ്‌റൂമിലേക് കയറി... ചുണ്ടിലൊരു പുച്ഛച്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നുവോ....? __________💚

ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞതും റൂമിൽ പോയപ്പോ എന്നത്തേയും പോലെ ദേഹോഭദ്രവം കഴിഞ്ഞതും വിശാൽ ഓഫിസിലേക് പോയി.... ദിവസങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി കൊഴിഞ്ഞുപോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു... വിശാലിന്റെ ഉപദ്രവങ്ങൾക് കുറവൊന്നും ഉണ്ടായില്ല... എന്തിനാണ് ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത് എന്ന് പോലും അറിയാതെ ദുർഗ്ഗയും ഓരോ ദിവസവും തള്ളിനീക്കി... കല്യാണം കഴിഞ്ഞു 3 മാസങ്ങൾ പിന്നിടുന്നു... ഇടക്കൊക്കെ അച്ഛനും അമ്മയും കാണാൻ വരുന്നത് ദുർഗ്ഗക്ക് വലിയ ഒരു സമാധാനം തന്നെ ആയിരുന്നു... എന്നാൽ വിശാലിന്റെ പ്രവർത്തികളും അവളുടെ വേദനകളും ഒരിക്കൽ പോലും അവൾ ആരെയും തന്നെ അറിയിച്ചില്ല....അവന്റെ വീട്ടുകാരെ പോലും... വീട്ടിൽ കസിൻസ് പോയിട്ട് 3 മാസം ആയി... രണ്ട് മാസം കഴിഞ്ഞാൽ കോഴ്‌സ് കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്ത് വരും... പിന്നെ അവൾക്കവിടെ ഉള്ളത് പഠിത്തം കഴിഞ്ഞു ഇരിക്കുന്ന ദീപയും പ്രിയയും ആയിരുന്നു... കസിൻസ് എന്നതിൽ ഉപരി സ്വന്തം അനിയതിമാരാണ് ദുർഗ്ഗക്ക് അവർ...

അവരുടെ ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോകുന്നതിനനുസരിച് വളർന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു...അത്ര നല്ല ബന്ധം ആയിരുന്നിട്ട് കൂടി വിശാലിന്റെ ചെയ്തികൾ അവൾ ആരോടും പറഞ്ഞില്ല... എന്നാൽ പ്രശ്നം എന്താണ് എന്ന് ദുർഗ്ഗക്ക് അതുവരെ മസിലായില്ല... പലതവണ അവനോട് തന്നെ ചോദിക്കണം എന്ന് തോന്നിയെങ്കിൽ പോലും അവൻ ഒന്നും തന്നെ പറഞ്ഞിരുന്നില്ല... എന്നാൽ ദുർഗ്ഗ അറിയാതെ ശർമിള അവളെ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു... അവൾ പലതും തീരുമാനിച്ചു... ശർമിള പൊതുവെ ഗൗരവക്കാരിയാണ്... ആരുമായും അതികം അവൾ സംസാരിക്കാറില്ല... ശർമിള പറയുന്നതിന് അപ്പുറം വിശാൽ പോകാറില്ല... അവന് അവന്റെ അമ്മയെ പേടിയാണ്... വീട്ടിൽ എല്ലാരും വിശലിനെ ഭയക്കുമ്പോൾ അവൻ അവന്റെ അമ്മയായ ശർമിളയെ ഭയന്നിരുന്നു.. അതുപോലെ അമ്മക്ക് മകനോടും മകന് അമ്മയോടും അത്രയ്ക്കും പ്രിയവുമാണ്.. ശർമിള ദുരൂഹതകൾ നിറഞ്ഞവളാണ്... അവൾക് പലതും അറിയാം.... ___________💜

"ദുർഗ്ഗ നീയെന്താ ഈ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നെ...?" കാര്യമായി തങ്ങൾ ഇവിടെ ചിലച്ചോണ്ട് ഇരിക്കുമ്പഴും ഫോണിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്ന ദുർഗ്ഗയെ തോണ്ടിക്കൊണ്ട് പ്രിയ ചോദിച്ചതും ദീപ അവളുടെ ഫോണ് തട്ടിപ്പറിച്ചു വാങ്ങിക്കൊണ്ട് അവളെന്താ ഇത്രേം നേരം നോക്കിയിരുന്നത് കണ്ടതും അതിൽ നിലാവ് ഉദിക്കും പോലെ ഉദിച്ചുനിൽക്കുന്ന സുന്ധരൻ ആയ ചെറുപ്പക്കാരനെ കണ്ട് അവരുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു... അവർ അവനെ തന്നെ നോക്കി ദുർഗ്ഗയെ നോക്കി ആ ഫോട്ടോയിൽ അവർ തറഞ്ഞു നിന്നുപോയി... അത്രയ്ക്കും സൗന്ദര്യം ആയിരുന്നവന്... അവർ വീണ്ടും ദുർഗ്ഗയെ നോക്കിയതും കണ്ണും നിറച്ചുകൊണ്ട് തങ്ങളെ നോക്കി നിക്കുന്ന ദുർഗ്ഗയെ കണ്ട് അവരുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു വന്നു... "ആരാ ദുർഗ്ഗാ ഇത്..? ഇവനെ കണ്ട് നീയെന്തിനാ കണ്ണ് നിറക്കുന്നെ...?" അവർ ചോദിച്ചതും അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു... "എന്റെ ഏട്ടനാ..." പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ കണ്ണു തുടച്ചു...ശരിക്കും എന്ന മട്ടിൽ ദീപയും പ്രിയയും അവളെ നോക്കി നിന്നതും അവൾ അതേ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തല കുലുക്കി... അപ്പോ തന്നെ രണ്ടും അവളുടെ ഇരു സൈഡിലായി ഇരുന്നു.... "ശരിക്കും... എന്നാൽ എനിക്ക് നിന്റെ ഏട്ടനെ തരുമോ ദുർഗ്ഗാ ഞാൻ പൊന്ന് പോലെ നോക്കികൊള്ളാം... എനിക്ക് നല്ലൊരു ജോലി ഉണ്ട്.. കൃഷിപ്പണിക്കാരൻ ആയാലും എനിക്ക് കുഴപ്പല്ല എനിക്ക് തന്നാൽ മതി...

"ദീപ... "എടി പൊട്ടി... ആൾ ഡോക്റ്റർ ആണ് നീ ഫോട്ടോ ൽ കാണണില്ലേ...?" അവളുടെ നേരെ ഫോണ് നീട്ടിക്കൊണ്ട് അവളെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി കൊണ്ട് പ്രിയ പറഞ്ഞു... "ആരായാലും കുഴപ്പല്ല എനിക്ക് തന്നാൽ മതി... എന്തൊരു സൗന്ദര്യം ആടി എന്താടി ഏട്ടന്റെ പേര്....?" അവൾ ധൃതി കൂട്ടിയതും ദുർഗ്ഗ മയത്തിലൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു... "ഏട്ടന്റെ പേര് സിദ്ധാർത്ഥ്... ഡോക്റ്റർ ആണ്....പക്ഷെ ആളിപ്പോ ജീവിച്ചിരിപ്പില്ലാഹ്... മരിച്ചുപോയി രണ്ട് വർഷം മുൻപ് കാണാതായത് ആയിരുന്നു..പിന്നീട്..സംസ്കാരം കഴിക്കാൻ മാത്ര കഴിഞ്ഞത്.." അവളത് പറഞ്ഞതും... "ദുർഗ്ഗാ..." വിശാൽ വിളിച്ചതും നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് ദുർഗ്ഗാ എണീറ്റ് അവന്റെ അടുത്തേക് പോയി... അവളുടെ കയ്യിൽ ബാഗ് കൊടുത്തുകൊണ്ട് വിശാൽ അവളെ നോക്കിയതും ദുർഗ്ഗാ ബാഗ് എടുത്തുകൊണ്ട് മുകളിലേക്കു പോയതും വിശാൽ അവൾ പോകുന്നത് നോക്കി അവൾ അവരോട് പറഞ്ഞത് ഒക്കെ ഓർത്ത് പലതും ഓർത്ത് ഒന്ന് വെട്ടി ചിരിച്ചു... അവൻ... ആ 💛കാമഭ്രാന്തൻ💛....തുടരും…………

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...