💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 41

രചന: RAFEENA MUJEEB

" അയ്യോ വേണ്ടമ്മായി ആ കുട്ടിയെ ഞാൻ ഇനി വരുമ്പോൾ കണ്ടോളാം, ഇപ്പോഴേ നേരം ഒരുപാട് വൈകി, ഇനി തറവാട്ടിൽ പോയി അമ്മയേയും വിളിച്ചിട്ട് വേണം വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ , നാളെ തൊട്ട് കോളേജിൽ റീജോയിൻ ചെയ്യണം എന്ന് വിജാരിക്കുന്നുണ്ട് അതിന്റെ ചില കാര്യങ്ങൾ റെഡിയാക്കാൻ കോളേജിലേക്ക് പോകേണ്ട ആവിശ്യവും ഉണ്ട് , ദേവയെ വിളിക്കാനായി പോകാനൊരുങ്ങിയ ജാനകിയെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് കിച്ചു പറഞ്ഞു. പിന്നീട് അധികനേരമൊന്നും അയാൾ അവിടെ നിന്നില്ല, എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് പെട്ടെന്നിറങ്ങി . അവന്റെ കാർ അവിടെ നിന്നും അകന്നു പോകുന്നത് ദേവ റൂമിൽ നിന്ന് ആശ്വാസത്തോടെ നോക്കിനിന്നു. അല്പസമയം കൂടി ആ റൂമിൽ ചെലവഴിച്ചതിനുശേഷമാണ് ദേവ അവിടെനിന്നും ഇറങ്ങി മാളിക വീട്ടിലേക്ക് പോയത് . മോളിതെവിടെയായിരുന്നു...? കിച്ചുമോൻ മോളെ ഒന്ന് കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഇതുവരെ നോക്കി നിന്ന് ഇപ്പോ അങ്ങോട്ട് പോയതേയുള്ളൂ ദേവയെ കണ്ടതും ജാനകി പറഞ്ഞു.

ഞാൻ കുഞ്ഞ് കരഞ്ഞപ്പോൾ അവനെയും കൊണ്ട് പോയതാ.. ജാനകിയോടവളൊരു കള്ളം പറഞ്ഞു. കുഞ്ഞിനിപ്പോഴും നല്ല പനിയുണ്ടോ നന്ദാ ജാനകിഅവളുടെ അടുത്ത് വന്ന് കുഞ്ഞിന്റെ നെറ്റിയിൽ തൊട്ടു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ഇപ്പോൾ ചെറിയൊരു ആശ്വാസമുണ്ട്, പനിയുടെ ക്ഷീണം കൊണ്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു നല്ല ഉറക്കമാണ് ദേവ അവനെ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവനെ ആമിയുടെ റൂമിൽ കൊണ്ട് കിടത്തിയേക്ക് ഇങ്ങനെ എടുത്തു നിൽക്കണ്ട അവൻ സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ ജാനകിയത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ദേവ അവനെ ആമിയുടെ റൂമിൽ കൊണ്ട് കിടത്തി. കുഞ്ഞു വീണ്ടും വന്നപ്പോൾ ആമിക്ക് ഒരുപാട് സന്തോഷമായി അവൾ നന്ദിയോടെ ദേവയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. ജാനകിയമ്മേ... അടുക്കളയിൽ അവർ കഴിച്ച പാത്രങ്ങളെല്ലാം ഒതുക്കി വെയ്ക്കുമ്പോളായിരുന്നു ജാനകിയെ ദേവ പുറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചത് . അവളുടെ വിളികേട്ട് ജാനകി ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഞാൻ ജമീല താത്തയുടെ വീട് വരെ ഒന്ന് പൊയ്ക്കോട്ടെ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു വരാം ദേവ അപേക്ഷയോടെ ജാനകി യോട് ചോദിച്ചു.

ഇതെന്തിനാ മോളെ അവിടേക്ക് പോകാൻ എന്നോട് അനുവാദം ചോദിക്കുന്നത്? നിങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം എനിക്കറിയുന്നതല്ലേ? മോൾക്ക് എപ്പോൾ അങ്ങോട്ട് പോകണം തോന്നുന്നുവോ അപ്പൊൾ പോകാം എന്നോട് അനുവാദം ചോദിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല. മോനുണരുമ്പോഴേക്കും ഞാൻ പോയിട്ട് പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു വരാം, അവന് വയ്യാണ്ടിരിക്കുകയല്ലേ അവനെയും കൊണ്ട് പോകുന്നത് ശരിയല്ല, ഞാനും മോളും പോയിട്ട് പെട്ടെന്നിങ്ങു വരാം. മോള് പോയി പതിയെ വന്നാൽമതി അത് വരെ ഞങ്ങൾ നോക്കിക്കൊള്ളാം അവനെ ജാനകി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ദേവ അല്ലിയേയും കൊണ്ട് ധൃതിയിൽ ഖാദറിന്റെ കട ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. ഉച്ചസമയം കഴിഞ്ഞതുക്കൊണ്ട് കടയിൽ അധികം തിരക്കില്ല, ഒന്ന് രണ്ട് ആളുകളൊഴിച്ചാൽ കട ശൂന്യമാണ്, ജോലിയൊക്കെ തീർത്ത് ക്ഷീണത്തിലിരിക്കുകയാണ് ഖാദർകാക്കയും ജമീലതാത്തയും, അവളെ കണ്ടപ്പോൾ രണ്ടുപേർക്കും സന്തോഷമായിട്ടുണ്ട്, ഐഷുട്ടി ഓടിവന്ന് അല്ലിയെയും കൊണ്ട് പുറത്തേക്കോടി,

ഞാൻ ഇന്നലെ കൂടി വിജാരിച്ചതേയുള്ളൂ അവിടേക്കൊന്നു വരണം മോളെ ഒന്ന് കാണണം എന്നൊക്കെ ജമീല താത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ദേവ രണ്ടുപേരെയും നോക്കിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. മോനേക്കൂടി കൊണ്ടുവന്നൂടായിരുന്നോ...?അവനെ കണ്ടിട്ടും ഒത്തിരി നാളായില്ലേ..?ഖാദർ കാക്ക അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു . കുഞ്ഞിന് ചെറിയൊരു പനി അതാ കൊണ്ടുവരാഞ്ഞത് അസുഖം മാറിയിട്ട് അവനെയുംകൊണ്ട് പിന്നീട് വരാം, അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അയാളോട് പറഞ്ഞു. അതൊന്നും വേണ്ട, നിങ്ങളെ കാണാൻ തോന്നുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ട് വരും , നിങ്ങൾ സുഖമായിരിക്കുന്നു എന്ന് കേട്ടാൽ മതി ഞങ്ങൾക്ക് ജമീല താത്ത പറയുന്നത് കേട്ട് അവളൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചുതല്ലാതെ ഒരു മറുപടിയും കൊടുത്തില്ല. നിങ്ങൾക്ക് തിരക്കില്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് നിങ്ങളോട് കുറച്ച് സംസാരിക്കാനുണ്ട് അൽപസമയം ഒന്നും മിണ്ടാതെയിരുന്ന ദേവ അവരെ രണ്ടുപേരെയും നോക്കി പറഞ്ഞു. മോള് പറഞ്ഞോ എന്താണെന്നുവെച്ചാൽ,

അതു കേട്ടിട്ട് ചെയ്യാനുള്ള ജോലിയെ ഇനിയുള്ളൂ ഖാദർ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾക്ക് പറയാനുള്ളത് കേൾക്കാനിരുന്നു. നിങ്ങളോട് രണ്ടാളോടും മാത്രമായാണ് സംസാരിക്കാനുള്ളത് കടയിലുള്ള മറ്റുള്ളവരെ നോക്കി ദേവ പറഞ്ഞു. അൻസാറേ നീ ഈ കടയൊന്നു നോക്ക് ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ വരാം കടയിൽ സഹായത്തിന് നിൽക്കുന്ന പയ്യനോട് ഖാദർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞ് ദേവയുമായി അവർ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. എന്താ മോളെ നിനക്ക് പറയാനുള്ളത്..? അവളുമായി ഒരു ഒഴിഞ്ഞ സ്ഥലത്തെത്തിയതും ഖാദർ ചോദിച്ചു. രാഘവൻ സാറിന്റെ വീട്ടിൽ ഇന്ന് ഒരു അതിഥി വന്നിരുന്നു, അതിഥിയോ അതാര്..? ഖാദർ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. പ്രസാദ് സാർ, ദേവ ഖാദറിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. പ്രസാദ് സാറോ അതാരാ..? ജമീല ആളെ മനസ്സിലാവാതെ ഖാദറിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു, ഖാദറും ആ പേര് കേട്ട് പരിചയമില്ലാത്ത പോലെ അവളെ നോക്കി, ജാനകിയമ്മ അയാളെ കിച്ചു എന്നോ മറ്റോ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു തന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അവരെ രണ്ടുപേരെയും നോക്കി ദേവ തുടർന്നു. ഓഹ് കിച്ചു, അവന്റെ പേര് പ്രസാദ് എന്നായിരുന്നോ ? അത് രാഘവന്റെ അപ്പച്ചിയുടെ മകളുടെ മകനാണ്,

എന്നുവെച്ചാൽ രാഘവന്റെ മുറപ്പെണ്ണിന്റെ മകൻ. രാഘവന്റെയും മായയെയുടെയും ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ വീട്ടുകാർ അവരുടെ വിവാഹം തീരുമാനിച്ചിരുന്നു, മായ രാഘവനുള്ളതാണെന്ന് കുഞ്ഞിലെ കേട്ടത് കൊണ്ടാവാം രണ്ടുപേരും നല്ല അടുപ്പത്തിലായിരുന്നു, അതിനിടയിലാണ് രാഘവന്റെ അച്ഛൻ കടം കേറി ആത്മഹത്യ ചെയ്തത്, അദ്ദേഹം മരിക്കുമ്പോൾ തെക്കേപ്പുരയല്ലാതെ ഒരു സമ്പാദ്യവും ബാക്കി വെച്ചിരുന്നില്ല, എല്ലാം വിറ്റു നശിപ്പിച്ചു, അമ്മയെയും പെങ്ങളെയുംക്കൊണ്ട് ഇനി എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ രാഘവൻ പകച്ചുനിന്ന നിമിഷങ്ങൾ, ഒന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരാൾക്ക് തന്റെ മകളെ കൊടുക്കില്ല എന്നും പറഞ്ഞ് മായയുടെ അച്ഛൻ അവളുടെ എതിർപ്പ് വകവയ്ക്കാതെ അവളെ വേറെ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചു. അന്ന് അവൻ ഒരുപാട് തകർന്നു. ജീവിതത്തോട് തന്നെ പിന്നെ ഒരു വാശിയായിരുന്നു, ആ വാശിപ്പുറത്താണ് അച്ഛൻ നശിപ്പിച്ചതും അതിന്റെ ഇരട്ടിയും അവൻ നേടിയെടുത്തത്. മകൾക്ക് നല്ലൊരു ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ട ആ അച്ഛനെ വിധി തോൽപ്പിച്ചു, കിച്ചു ജനിച്ച് അധികം കഴിയുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ മായ വിധവയായി, രാഘവന് അവളെ വീണ്ടും കല്ല്യാണം കഴിക്കാൻ സമ്മതമായിരുന്നു പക്ഷേ മായ അതിനെ എതിർത്തു,

അങ്ങനെയാണ് അവൻ ജാനകിയ കല്ല്യാണം കഴിച്ചത്, ആമി ജനിച്ചപ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും ആഗ്രഹം അവളെ കിച്ചുവിന് നൽകണമെന്നാണ്, അവരുടെ അടുപ്പം കണ്ട് എല്ലാവരും തെറ്റിദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്, പക്ഷെ രണ്ടുപേരും അതിനെ ശക്തമായി എതിർത്തു, പിന്നീട് ആമിയുടെ ജീവിതം ഞങ്ങൾ ആരും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു വഴിയിലൂടെ കടന്നു പോയി, മായയും കിച്ചുവും ഇന്നും ആ കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളെപ്പോലെയാണ്, കുടുംബങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇപ്പോഴും നല്ല അടുപ്പമുണ്ട് ഖാദർ പറയുന്നതെല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കുകയായിരുന്നു ദേവ. അതിരിക്കട്ടെ മോളെങ്ങനെയാണ് കിച്ചുവിനെ അറിയുന്നത്...? മോൾ തമിഴ്നാട്ടിലെവിടെയോ ആയിരുന്നില്ലേ...? ഖാദർ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. പ്രസാദ് സാർ എന്നെ പഠിപ്പിച്ച അധ്യാപകനാണ്, അതിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്നതിനു മുമ്പ് എനിക്ക് നിങ്ങളോട് കുറച്ച് കാര്യങ്ങൾ ചോദിക്കാനുണ്ട്. എന്താ മോളെ ജമീല അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു ചോദിച്ചു. ഈ സ്ഥലം ഏതാണ്..? കാളിയാർമഠം എന്ന സ്ഥാപനത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടോ?

ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇവിടെ നിന്നും എത്ര ദൂരമുണ്ട് അങ്ങോട്ട്..? അവൾ തനിക്കറിയാനുള്ള കാര്യങ്ങളൊക്കെ അവരോട് ചോദിച്ചു. ഇത് വട്ടിയൂർക്കാവ്, കാളിയാർ മഠം എന്ന സ്ഥാപനത്തെക്കുറിച്ച് അറിയാത്തവരായി ഈ നാട്ടിൽ തന്നെ ആരും ഉണ്ടാവില്ല, ഇവിടെനിന്നും അധികം ദൂരമൊന്നുമില്ല കാളിയാർമഠത്തിലേക്ക്, ഇത് ഒരുൾ നാടാണ് കാളിയാർ മഠവും അവരുടെ സ്ഥാപനങ്ങളുമൊക്കെ ടൗണിലാണ്, കാളിയാർ മഠത്തിലെ മരിച്ചുപോയ ദേവൻ സാർ ഇവിടെ അധിക ദിവസവും വരാറുണ്ടായിരുന്നു, രാഘവനുമായി അടുത്ത ബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്ന ആളാണ് ഒരു ബിസിനസ് മീറ്റിങ്ങിനിടയിൽ പരിചയപ്പെട്ടതാണവർ പിന്നീട് ആ ബന്ധം ദേവൻ സാറിന്റെ മരണം വരെ തുടർന്ന് കൊണ്ടുപോയിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ യും ഭാര്യയുടെയും മരണവിവരം അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലും രാഘവനും എനിക്ക് പോകാനായില്ല. രാഘവൻ എന്ന വിദേശത്തെ ഏതോ മീറ്റിങ്ങിൽ ആയിരുന്നു, പിന്നീട് മകളുടെയും മരുമകന്റെയും ബോഡി കാണാൻ ഞാനും രാഘവനും പോയിരുന്നു, അതിരിക്കട്ടെ തമിഴ്നാട് ജീവിച്ച മോൾക്ക് എങ്ങനെ കാളിയാർ മഠത്തെക്കുറിച്ച് അറിയാം ഖാദർ വീണ്ടും സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

അയാൾ പറയുന്നതെല്ലാം നിറകണ്ണുകളോടെ കേട്ടുക്കൊണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു ദേവ, അവളുടെ കണ്ണു നിറയുന്നത് രണ്ടുപേരും ശ്രദ്ധിച്ചു, അവർ രണ്ടുപേരും അവളുടെയടുത്തി, എന്താ...?എന്താ മോളെ, നീ ഇങ്ങനെ കരയാതെ കാര്യം പറ..? ജമീലതാത്ത അവളെ തന്നോട് ചേർത്തു നിർത്തിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ഞാൻ ആരാണെന്നോ എന്താണെന്നോ അറിയാതെയാണ് നിങ്ങൾ എനിക്ക് സംരക്ഷണം തന്നത്, സ്വന്തക്കാർ പോലും ചെയ്യാത്ത ഒരുപാട് നന്മകൾ നിങ്ങൾ എനിക്ക് ചെയ്തു, ഇനി നിങ്ങളിൽ നിന്നും എന്തെങ്കിലും മറച്ചുവെച്ചാൽ ദൈവം പോലും എന്നോട് പൊറുക്കില്ല, ഇവിടെ ഞാൻ എത്തിപ്പെട്ടത് എങ്ങനെയാണെന്ന് എനിക്ക് പോലും അറിയില്ല, ജീവൻ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചുള്ള ഓട്ടമായിരുന്നു അതിനിടയിൽ എങ്ങനെയൊക്കെയോ എത്തിപ്പെട്ടതാണിവിടെ, പക്ഷേ ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നു ഞാൻ ഇവിടെ വെറുതെ എത്തിപ്പെട്ടതല്ല, എന്നെ ഇവിടെ ഈശ്വരൻ കൊണ്ടെത്തിച്ചതാണെന്ന്, അവൾ രണ്ടുപേരെയും നോക്കി പറഞ്ഞു. ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ഖാദറും ജമീലയും അവളെ നോക്കി. നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞില്ലേ കാളിയാർ മഠത്തിലെ ദേവൻ സാർ അതെന്റെ അച്ഛനാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരേയൊരു മകളാണ് ഞാൻ പേര് ദേവനന്ദ ദേവ നിറകണ്ണുകളോടെ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് രണ്ടുപേരോടും പറഞ്ഞു. കേട്ടതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അവർ രണ്ടുപേരും ദേവയെ നോക്കി മിഴിച്ചു നിന്നു..... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...