💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 47

രചന: RAFEENA MUJEEB

 " കേട്ടടീ നമ്മൾ പറയുന്നതൊക്കെ ആ പൂതന ഒളിഞ്ഞു നിന്നു കേട്ടു , അപ്പു ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ വെപ്രാളത്തോടെ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും ഓടിച്ചെന്നു പുറത്തേക്കൊന്നുകൂടി തലയിട്ട് നോക്കി. ഇനി ഇതും ഒളിഞ്ഞു നിന്ന് കേട്ടാലോ..? പുറത്തേക്ക് നോക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അവൾ കാണിക്കുന്നതൊക്കെ കണ്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ മറ്റുള്ളവർ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. നീ ഇതെന്തൊക്കെയാ അപ്പു ഈ പറയുന്നത്....?മനസ്സിലാവാതെ ആമി ചോദിച്ചു. എടീ നമ്മളിവിടെ പറയുന്നതൊക്കെ ആ സാന്ദ്ര ഈ ചുമരിന് പുറത്തുനിന്ന് ഒളിഞ്ഞു കേൾക്കുകയായിരുന്നു , ഞാൻ വെള്ളമെടുക്കാൻ പോയപ്പോൾ അവിടെ പതുങ്ങിനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഇത് എന്ന് തുടങ്ങിയ പരിപാടിയാണെന്ന് ദൈവത്തിനറിയാം, എന്തായാലും ഞാൻ ഇന്ന് പറഞ്ഞതു മുഴുവൻ അവൾ കേട്ടുകാണും, എന്തായാലും എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനവുമായി കാണും അപർണ ഒരു തളർച്ചയോടെ അവിടെയിരുന്നു. പടച്ചോനെ ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടാലോ...?

ഷഹല പേടിയോടെ എല്ലാവരെയും നോക്കി പറഞ്ഞു. ഈ കാണുന്ന ലുക്കേയുള്ളൂ അവൾ തനി കൂതറയല്ലേ റീമ എല്ലാരേയും നോക്കി പറഞ്ഞു. ഒന്ന് പതുക്കെ പറ റീമു ഇനി അതൂടെ അവൾ ഒളിഞ്ഞു നിന്നു കേൾക്കും അപ്പു പരിഭ്രമത്തോടെ പറഞ്ഞു. മതിയാക്കാനായില്ലേ നിങ്ങളുടെ ഗൂഢാലോചന എല്ലാത്തിനെയും മമ്മ വിളിക്കുന്നുണ്ട് താഴേക്ക്... വീർപ്പിച്ചു കെട്ടിയ മുഖവുമായി സാന്ദ്ര വാതിലിനടുത്തേക്ക് വന്ന് പറഞ്ഞു, എല്ലാവരെയും രൂക്ഷമായി ഒന്ന് നോക്കി കൊണ്ട് അവൾ താഴേക്ക് പോയി. അത് കേട്ടതും എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് പരിഭ്രമം നിഴലിച്ചു. വാ എല്ലാവരും എന്തായാലും നമ്മളെ തൂക്കിക്കൊല്ലാനൊന്നും പോകുന്നില്ല ആമി അവർക്ക് ധൈര്യം കൊടുത്തുകൊണ്ട് മുൻപിൽ നടന്നു പേടിച്ചിട്ടാണെങ്കിലും മറ്റുള്ളവരും അവൾക്ക് പിറകിലായി നടന്നു. താഴെ അവരെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഹാളിലെ സോഫയിൽ തന്നെ സാന്ദ്രയിരിപ്പുണ്ട്. അവരെ കണ്ടതും അവൾ തന്റെ ഒരു കാലെടുത്ത് മറ്റേ കാലിന് മുകളിലായി വെച്ച് അവരെ നോക്കി അഹങ്കാരത്തോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ച് ആ സോഫയിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു.

അത് കണ്ടതും അപർണയ്ക്ക് ചൊറിഞ്ഞു വന്നു. എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ അതുകൂടി പണിയാവും എന്നറിയാവുന്നതു കൊണ്ട് അവൾ സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചു നിന്നു. തൊട്ടടുത്തിരിക്കുന്ന തങ്ങളുടെ അദ്ധ്യാപികയുടെ മുൻപിലായി അവർ അഞ്ചുപേരും നിരന്ന് നിന്നു. മിസ്സ്‌ അവർ ആറുപേരെയും അടിമുടിയൊന്ന് നോക്കി, എന്താണ് നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നം...? ഏറെ നേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷം അവർ ചോദിച്ചു. മാം എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്..? ചോദ്യം മനസ്സിലാവാതെ ആമീ തിരിച്ചുചോദിച്ചു. എന്റെ മോൾ നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞത് ഇവിടെ ജീവിക്കാനുള്ള ചിട്ടകളാണ്, ഇതൊരു വീടാണ് താമസിക്കാൻ വന്നത് നിങ്ങൾ പെൺകുട്ടികളും നാളെ എന്തെങ്കിലും നിങ്ങളുടെമേൽ പരാതി വന്നാൽ ആദ്യം ഉത്തരം പറയേണ്ടത് ഞാനാണ്, വല്ല ചീത്തപ്പേരും വന്നുകഴിഞ്ഞാൽ അതെന്റെ മക്കളെ കൂടി ബാധിക്കും. ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞ റൂൾസ് അനുസരിച്ച് ഇവിടെ താമസിക്കാൻ കഴിയുന്നവർ താമസിച്ചാൽ മതി അല്ലാതെ തോന്നിയതു പോലെ ജീവിക്കാനാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾ വേറെ സ്ഥലം നോക്കിക്കോണം,

ഞാൻ എന്റെ മക്കളെ അടക്കവും ഒതുക്കവുമായിട്ടാണ് വളർത്തുന്നത്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ തെറ്റ് കണ്ടാൽ അവർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കും, അതിന് മാറിനിന്ന് കുറ്റം പറഞ്ഞ് രസിക്കുകയല്ല വേണ്ടത്, അതൊന്നും നല്ല സംസ്കാരത്തിൽ പെട്ടതല്ല. മിസ്സ്‌ അവരെ നോക്കി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. മറ്റുള്ളവർ സംസാരിക്കുന്നത് ഒളിഞ്ഞു കേൾക്കുന്നതാണോ മാം പറഞ്ഞ ഈ നല്ല സംസ്കാരം. എല്ലാവരെയും ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് ആമിയുടെ ശബ്ദം അവിടെ ഉയർന്നു. ഞങ്ങൾ എന്ത് സംസാരിക്കണം എങ്ങനെ സംസാരിക്കണം എന്നൊക്കെ ഞങ്ങളുടെ മാത്രം തീരുമാനങ്ങളാണ്, അതിൽ ആരും കൈകടത്തേണ്ട കാര്യമില്ല അത് ഞങ്ങളുടെ വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യമാണ്. ലോ കോളേജ് അധ്യാപികയായ മാമിന് ഞാൻ ഇത് പ്രത്യേകിച്ച് പറഞ്ഞു തരേണ്ടതില്ലല്ലോ...? ഞങ്ങൾ ഇവിടെ പെയിൻ ഗസ്റ്റ് ആയിട്ട് താമസിക്കാൻ വന്നത് പറഞ്ഞ ക്യാഷ് എണ്ണി തന്നിട്ട് തന്നെയാണ്, അല്ലാതെ ആരുടെയും ഓസിനല്ല. ഹോസ്റ്റലിലെ റൂമിന് പ്രശ്നം വന്നത് ഞങ്ങളുടെ കുറ്റമല്ല, ഇവിടെ വന്നതുമുതൽ ജയിലിലെ പോലെയാണ് ജീവിതം,

റൂമിനു വെളിയിൽ ഇറങ്ങരുതെന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതൊന്നും നടക്കുന്ന കാര്യമല്ല, വീട്ടിൽനിന്നും ഒന്നു വിളിച്ചാൽ റെയിഞ്ച് കിട്ടണമെങ്കിൽ പോലും പുറത്തിറങ്ങാതെ പറ്റില്ല, ഒരു റൂമിൽ തന്നെ ഇരുപതിനാല് മണിക്കൂറും ഒതുങ്ങി കൂടണം എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയല്ല, ഒന്ന് ശുദ്ധവായു കിട്ടാൻ ആരാണെങ്കിലും പുറത്തിറങ്ങും, ഇതൊക്കെയാണ് ഞങ്ങൾ ചെയ്ത തെറ്റെങ്കിൽ ഇവിടെ താമസിക്കണമെന്ന് ഞങ്ങൾക്കും യാതൊരു നിർബന്ധവുമില്ല, എല്ലാവരെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തി കൊണ്ടായിരുന്നു ആമി മിസ്സിന് മുമ്പിൽ ഓരോ കാര്യങ്ങളും അവതരിപ്പിച്ചത്. മിസ്സ്‌ ഒന്നും പറയാനാവാതെ അവളെ തുറിച്ചു നോക്കി നിന്നു. മാം നേരത്തെ പറഞ്ഞില്ലേ അടക്കവും ഒതുക്കവും ആ ഒരു കാര്യം മാമിന്റെ മോളെ പോലെ ഞങ്ങൾക്കില്ല, സമ്മതിച്ചു അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഞങ്ങളാരും രാത്രി എല്ലാവരും ഉറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ് ആരുമറിയാതെ പാത്തും പതുങ്ങിയും ഗേറ്റിനു പുറത്തേക്ക് പോകുന്നതും ഗേറ്റിനു വെളിയിൽ തന്നെ കാണാൻ വന്ന ചെറുപ്പക്കാരനുമായി മണിക്കൂറുകൾ സംസാരിക്കുകയും പറയാൻ പോലും അറക്കുന്ന കോപ്രായങ്ങൾ കാണിക്കുന്നതും സാന്ദ്രയെ തന്നെ നോക്കി

ആമി അത് പറഞ്ഞതും അവളുടെ മുഖമൊന്നു വിളറി വെളുത്തു. ആമി പറയുന്നതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ മറ്റുള്ളവർ ആമിയെയും സാന്ദ്രയെയും മാറി മാറി നോക്കി. അനാവശ്യം പറയുന്നോ ടീച്ചർ ദേഷ്യത്തോടെ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു കൊണ്ടവളോട് ചോദിച്ചു. ഞാൻ പറയുന്നത് കള്ളമാണെങ്കിൽ സാന്ദ്ര നിഷേധിക്കട്ടെ അങ്ങനെ അവൾ നിഷേധിച്ചാൽ തെളിവ് സഹിതം ഞാൻ ഇത് അറിയിക്കേണ്ടവരെയെല്ലാം അറിയിച്ചു കൊള്ളാം, സാന്ദ്ര യെ നോക്കി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ആമി തന്റെ കയ്യിലുള്ള മൊബൈൽ ഇട്ട് കറക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. സാന്ദ്ര ആമിയുടെ കയ്യിലിരിക്കുന്ന മൊബൈലിലേക്ക് പേടിയോടെ നോക്കി ഒന്നും മിണ്ടാതെ തല താഴ്ത്തി നിന്നു. തന്റെ മകളെ പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കിയ ടീച്ചറുടെ കണ്ണുകളിൽ നിരാശ പടർന്നു. അപർണ്ണയും കൂട്ടരും വിജയഭാവത്തോടെ സാന്ദ്രയെ ഒന്നു നോക്കി. മാമിനു ഞങ്ങളെ ഈ നിമിഷം വേണമെങ്കിൽ പുറത്താക്കാം, പക്ഷേ പുറത്താക്കാനുള്ള കാരണം ചോദിക്കുന്നവരോട് തെളിവ് സഹിതം ഞാൻ തന്നെ കാരണം നിരത്തും.

എന്ത് വേണമെന്ന് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് മാം ആണ് ആമി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവരെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. നിങ്ങൾ തൽക്കാലം എങ്ങും പോകുന്നില്ല, മുകളിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊള്ളൂ ആരും നിങ്ങളെ ഇനി ഒന്നും പറഞ്ഞു ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ല,അവർ ആമിയേയും കൂട്ടുകാരെയും നോക്കി പറഞ്ഞശേഷം സാന്ദ്രയെ ദേഷ്യത്തോടെ ഒന്നു നോക്കി അകത്തേക്ക് പോയി. സാന്ദ്രയും ആമിയേ ദേഷ്യത്തോടെ ഒന്നു നോക്കി മമ്മി എന്നും വിളിച്ചു അമ്മയ്ക്ക് പിറകെ ഓടി, അവർ അവിടെ നിന്നും പോയി കഴിഞ്ഞതും അപ്പു വന്ന് ആമിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു. നീ ഞങ്ങളെ ഞെട്ടിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോടി അവളുടെ അഹങ്കാരം ഇന്നത്തോടെ തീർന്നു കാണും ഇനി അവൾ നമുക്കു മുൻപിൽ തലപൊക്കില്ല അപ്പു സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു. സ്നേഹപ്രകടനമൊക്കെ പിന്നെ ഇപ്പോൾ എല്ലാവരും റൂമിലേക്ക് വാ എന്നും പറഞ്ഞ് ആമി മുകളിലേക്ക് നടന്നു. ആ ക്ലിപ്പ് ഒന്ന് എനിക്കയച്ചേ ഞാനൂടെ കാണട്ടെ ആ കൂതറയുടെ ലീലാവിലാസം റൂമിലെത്തിയതും അപ്പു ആമിയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ഏതു ക്ലിപ്പ്...? ആമി മനസ്സിലാവാതെ അപർണ്ണയെ നോക്കി. നീയല്ലേ പറഞ്ഞത് സാന്ദ്ര പുറത്ത് പോയതിന് തെളിവുണ്ടെന്ന്..

ഓ അതോ അത് ഞാൻ ചുമ്മാ നമ്പറിട്ടതല്ലേ അതിൽ അവർ വീഴുകയും ചെയ്തു അല്ലാതെ രാത്രി വീഡിയോ എടുക്കാൻ എനിക്ക് വെട്ടം കാണിച്ചുതരാൻ എന്റെയമ്മാവന്റെ കയ്യിൽ അല്ല ഭൂമിയുടെ കൺട്രോൾ ആമി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. എടീ ഭയങ്കരീ നീ ആള് കൊള്ളാമല്ലോ..,? റീമ അത്ഭുതത്തോടെ പറഞ്ഞു. അതിരിക്കട്ടെ നീ എന്തിനാണ് ആ നേരത്ത് പുറത്തിറങ്ങിയത്...? ബാത്ത്ടവലുമെടുത്ത് ബാത്റൂമിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങിയ ആമി അശ്വതിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ഒരു നിമിഷം നിന്നു. അത് പിന്നെ ഞാൻ ഉറക്കം വരാതായപ്പോൾ പുറത്തിറങ്ങിയതാ അവൾ പറയുന്നത് എല്ലാവരും വിശ്വസിച്ചു എന്ന് ഉറപ്പായതും അവൾ ബാത്റൂമിലേക്കോടി. തന്നെ പിന്തുടരുന്ന ആ കണ്ണുകളെ കണ്ടുപിടിക്കാനായി രാത്രി എല്ലാവരും ഉറങ്ങി കഴിഞ്ഞ് ബാൽക്കണിയിലെ തൂണിൽ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് കാണുന്ന വിധം ഒരു കണ്ണാടി വെയ്ക്കാനാണ് ആമി അപ്പോൾ പുറത്തിറങ്ങിയത്. കണ്ണാടി അവിടെയുള്ള തൂണിൽ പിടിപ്പിച്ച ശേഷം തിരികെ റൂമിലേക്ക് വരുമ്പോഴാണ് സാന്ദ്ര പതുങ്ങിപ്പതുങ്ങി പുറത്തേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടതും എന്തോ കള്ളത്തരം തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ് അവളെ മാറിനിന്ന് വീക്ഷിച്ചതും .

അത്‌ ഉപകാരമായി. പക്ഷെ ഏറെ പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരുന്നിട്ടും ആ മുഖം മാത്രം അന്ന് തന്നെ തേടിയെത്തിയില്ല, ഒന്നല്ലെങ്കിൽ അയാൾ തന്റെ പ്ലാൻ മനസ്സിലാക്കി കാണും അല്ലെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും തിരക്കുകാരണം ഇന്ന് വരാൻ പറ്റി കാണില്ല, എന്തായാലും നാളെ കൂടി നോക്കാം ആമി മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു. അന്നത്തെ രാത്രി ഏറെ സന്തോഷത്തോടെയാണ് അവർ ആറുപേരും ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത്, തങ്ങൾക്കു മുമ്പിലുണ്ടായിരുന്ന സാന്ദ്ര എന്ന വൻമരം കടപുഴകി വീണു, അവളുടെ ശല്യം ഇനി ഉണ്ടാവില്ല അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് കുളിച്ച് മുടിയിലെ ഈറൻ ടവൽ കൊണ്ട് തുവർത്തി ആമി പ്രതീക്ഷയോടെ ബാൽക്കണിയിൽ വന്നുനിന്നു.

പുലരിയുടെ വരവറിയിച്ച് സൂര്യകിരണങ്ങൾ മെല്ലെ ഭൂമിയിലേക്ക് വന്നു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്, ആളൊഴിഞ്ഞ റോഡിൽ ഇടവിട്ടിടവിട്ട് വണ്ടികൾ ചീറിപ്പാഞ്ഞു പോകുന്നുണ്ട്, രാവിലെ നടക്കാൻ ഇറങ്ങിയവർ ഇരു സൈഡിലും കൈവീശി നടന്ന് പോകുന്നത് ആമി കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ കാണുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവളുടെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ ആ കണ്ണാടിയിൽ ആയിരുന്നു. കുറച്ചുസമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ പിന്തുടരുന്ന കണ്ണുകൾ തന്നെ വീക്ഷിക്കുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ ആ മുഖം കണ്ണാടിയിൽ വരുന്നതും നോക്കി നിന്നു. ഏറെനേരം നിൽക്കേണ്ടി വന്നില്ല ആമുഖം തന്റെ കണ്ണാടിയിൽ വളരെ വ്യക്തമായിത്തന്നെ പതിഞ്ഞു. താനിതുവരെ അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ആമുഖം തന്റെ കണ്ണാടിയിൽ കണ്ടതും ആമി വിശ്വസിക്കാനാവാതെ മിഴിച്ചുനിന്നു..... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...