💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 50

രചന: RAFEENA MUJEEB

 " തന്റെ മുൻപിലിരുന്ന് പൊട്ടിക്കരയുന്ന ആമീയെ എന്തു പറഞ്ഞ് ആശ്വസിപ്പിക്കണം എന്നറിയാതെ ദേവ കുഴങ്ങി. ഒരു തരത്തിൽ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു തരത്തിൽ ആമിയും തന്നെപ്പോലെ ഒരുപാട് വേദന സഹിച്ചിട്ടുണ്ട്, അവളെ തല്ലിയതോർത്ത് ദേവയ്ക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നി, കുഞ്ഞിന് പാല് കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ നിയന്ത്രണം വിട്ട് ചെയ്തുപോയതാണ്, ഒരിക്കലും താൻ അവളെ തല്ലരുതായിരുന്നു, ദേവയ്ക്കതോർത്തപ്പോൾ ഒരുപാട് സങ്കടം തോന്നി. അവൾ ആമിയെ തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു പിടിച്ചു. താൻ തല്ലിയ കവിളിൽ മൃദുവായി തലോടി, അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിൽ ചെയ്തുപോയതാണ് നീ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം ദേവ അവളോട് ക്ഷമാപണം നടത്തി. നീയെന്നെ എത്രവേണമെങ്കിലും തല്ലിക്കോ, അതിനുള്ള അവകാശവും സ്വാതന്ത്ര്യവും നിനക്ക് ഞാൻ തന്നിട്ടുണ്ട്, പക്ഷേ ഞാൻ ചീത്തയാണെന്ന് മാത്രം പറയരുത് ആമി അവളോട് അപേക്ഷയോടെ പറഞ്ഞു. നിന്നെ ചീത്തയെന്ന് പറയാൻ ഒരു അർഹതയുമില്ലാത്ത പെണ്ണാണ് ഞാൻ,

അങ്ങനെ മനസ്സിൽ പോലും ചിന്തിക്കാൻ അവകാശമില്ലയെനിക്ക്, ദേവ അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പറഞ്ഞു. അവൾ പറയുന്നതൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ ആമി അവളെ ഒന്നു നോക്കി. അവളുടെ നോട്ടത്തിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലായെങ്കിലും അവൾക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി മാത്രം നൽകി ദേവ അവളെ ഒന്നുകൂടി തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അവരുടെ സംസാരമെല്ലാം കേട്ട് റൂമിനു വെളിയിൽ ജാനകി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ മോൾക്ക് സംഭവിച്ച ദുരന്തവും അവൾ പിന്നിട്ട വേദനയും ഒരിക്കൽ കൂടി കേട്ടതും ജാനകിയുടെ ചങ്ക് പൊട്ടി. ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയോടെ സ്വപ്നംകണ്ട് വളർത്തിക്കൊണ്ടുവന്ന മകളാണ്, ഇന്ന് ജീവിതം നഷ്ടപ്പെട്ടു തങ്ങളുടെ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്നത്, ജാനകിക്ക് ആമിയുടെ കാര്യം ഓർക്കുന്തോറും ഉള്ളിൽ വേവലാതിയാണ്, പുറമേ കാണിക്കുന്നിങ്കിലും രാഘവന്റെ ഉള്ളിലും ഒരു കടലിരമ്പുന്നുണ്ട്, തങ്ങളുടെ മകളുടെ ജീവിതം ഇപ്പോൾ അവർക്കു മുൻപിൽ ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമാണ്. നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുനീർ ആരും കാണാതെ തുടച്ച് ജാനകി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി 

രാത്രി ഏറെ വൈകിയിട്ടും ദേവയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഉറക്കത്തിന്റെ ഒരു കണികപോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന തന്റെ രണ്ട് മക്കളെയും നോക്കി അവൾ അവർക്കരികിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. അവളുടെയുള്ളിൽ ഇന്ന് താൻ കണ്ട കാഴ്ച മാത്രമായിരുന്നു, എത്ര കളയാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും അത് മനസ്സിൽ നിന്നു പോകുന്നില്ല. ഉള്ളിൽ കൂടുതൽ മികവോടെ ആ ചിത്രം തെളിഞ്ഞു വരികയാണ്. എന്റെ പൊന്നു മോന് പാല് കൊടുക്കുന്ന ആമീ, ഏറെ സന്തോഷത്തോടെയവൻ അതാസ്വദിച്ച് അവളുടെ മാറോടൊട്ടി പാല് കുടിക്കുന്നു, പെട്ടെന്ന് നോക്കിയാൽ ഒരു അമ്മ മകൻ ആത്മബന്ധം അവർക്കിടയിൽ കാണാം. ആ കാഴ്ച്ച അവളെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ആമിയുടെ അവസ്ഥ സഹതാപകരം തന്നെ, തന്റെ മോൻ അവൾക്ക് ആശ്വാസം ആവുന്നുണ്ട്, പക്ഷേ അവർക്കിടയിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു ബന്ധം വളർന്നു വന്നാൽ തന്റെ പൊന്നു മോനെ തനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് അവൾ ഭയന്നു. അവൾ ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെയെടുത്ത് തന്റെ മാറോടടക്കി പിടിച്ചു.

ഇവനെ കൈയ്യിൽ ൽ കിട്ടുന്ന സമയത്ത് ജീവിതം എങ്ങനെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകും എന്നറിയാത്ത ഒരു അവസ്ഥയായിരുന്നു, അന്ന് ഇവനൊരു അവകാശി വന്നാൽ നിറമനസ്സോടെ കുഞ്ഞിനെ അവർക്ക് നൽകിയേനെ, ഇന്ന് അതല്ല അവസ്ഥ ഇവൻ വന്നതിനുശേഷമാണ് തന്റെ ജീവിതം ഒന്നു മാറിയത്, താനോന്നു ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് ഇവനെ കണ്ടതുമുതലാണ്, അല്ലി മോളെ പോലെ തന്നെയാണ് ഇപ്പോൾ തനിക്ക് ആദിയും രണ്ടും തന്റെ പൊന്നുമക്കളാണ്, ഇനി ഒന്നിന്റെ പേരിലും തന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കൈവിടാൻ താൻ ഒരുക്കമല്ല, ഒരുപക്ഷേ ആമിയെപോലെ ഇവന്റെ അമ്മയും എവിടെയെങ്കിലുമിരുന്നു കരയുന്നുണ്ടാവും തന്റെ മകനെയോർത്ത് , ഇനിയൊഎന്നെങ്കിലും അങ്ങനെയൊരവകാശി വന്നാൽ തനിക്കത് സഹിക്കാനാവില്ല, ആർക്കും തന്റെ കുഞ്ഞിനെ താൻ വിട്ടുകൊടുക്കില്ല അവൾ ആദിയെ ഒന്നുകൂടി തന്റെ നെഞ്ചോടടക്കി പിടിച്ചു അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു. ഒന്നുമറിയാതെ ശാന്തനായി ഉറങ്ങുന്ന ആ കുഞ്ഞു മുഖം നോക്കി അവൾ നേരം വെളുപ്പിച്ചു. പുലർച്ചെ അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് കുളിച്ച് ദേവ രാഘവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോവാൻ തയ്യാറായി വന്നു . കുഞ്ഞിനെ എന്തോ അവിടേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ അവളുടെ മനസ്സ് വിസമ്മതിച്ചു.

അല്ലിയെ വിളിച്ചുണർത്തി മോൻ ഉണർന്നാൽ തന്നെ വിളിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞവൾ രാഘവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അടുക്കളയിൽ ജാനകി രാവിലത്തേക്കുള്ള ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു ജാനകിയോടൊപ്പം അവളും കൂടി. അവിടെ ജോലി തകൃതിയായി നടക്കുമ്പോഴാണ് രാഘവൻ അങ്ങോട്ട് വന്നത് ഖാദർ ഒരുപാട് തവണയായി നിന്നെ അന്വേഷിച്ചു വിളിക്കുന്നു നീ വന്നാൽ തിരിച്ചു വിളിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞതാ, ദേവയ്ക്ക് നേരെ തന്റെ ഫോൺ നീട്ടിക്കൊണ്ട് രാഘവൻ പറഞ്ഞു. അവള് ഫോണെടുത്ത് കുറച്ച് മാറിനിന്നു. മോളെ, മോൾ എത്രയും പെട്ടെന്ന് അവിടെ നിന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങളേയും എടുത്ത് ഇങ്ങോട്ട് വരണം, അവിടേക്ക് ഇന്ന് മായും കിച്ചുവും വരുന്നുണ്ട് ആമിയെ കാണാൻ, മോളെ കിച്ചു ഇപ്പോൾ കാണണ്ട, ജമീലക്ക് സുഖമില്ല സഹായത്തിന് നിന്നെ ഒന്ന് ഇങ്ങോട്ട് അയക്കണം എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, മോളെത്രയും പെട്ടെന്ന് മക്കളെയും കൂട്ടി ഇറങ്ങാൻ നോക്ക്, അവളുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും ഖാദർ ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി.

അയാളോട് എത്രയും പെട്ടെന്ന് വരാം എന്നും പറഞ്ഞവൾ ഫോൺ കട്ടാക്കി. ജമീലത്താക്ക് സുഖമില്ല എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ ജാനകിയും അവളോട് എത്രയും പെട്ടെന്ന് അവിടേക്ക് പോകാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ അവിടെനിന്ന് മക്കളുടെ അടുത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് രാഘവൻ അവളെ പിന്നിൽ നിന്ന് വിളിച്ചത്. അവൾ സംശയത്തോടെ അയാളെ നോക്കി. അയാൾ അവളുടെ കൈകളിലേക്ക് ഒരു കവർ വെച്ചുകൊടുത്തു. ഇത് നിന്റെ ആദ്യത്തെ ശമ്പളം ആണ് പിന്നെ ഒരു ചെറിയ ഫോണും നിനക്ക് ഒരു ആവശ്യം വന്നാൽ വിളിക്കാനാണ് കയ്യിൽ വച്ചോ, വിളിക്കേണ്ടവർക്കൊക്കെ നമ്പർ കൊടുത്തോ അദ്ദേഹം പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. ദേവ നിറകണ്ണുകളോടെ അയാളെ ഒന്ന് നോക്കി. അവൾക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകി അയാൾ അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി. ദേവ തന്റെ കയ്യിലെ കവറിലേക്ക് വേദനയോടെ നോക്കി. എത്രപേർക്ക് ശമ്പളം കൊടുത്തിരുന്ന കുടുംബത്തിലെ കുട്ടിയാണ് താൻ, ഇന്നിപ്പോ മറ്റൊരാളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് തനിക്കും കിട്ടി ആദ്യത്തെ ശമ്പളം.

അവൾ ആ തുകയെടുത്ത് തന്റെ മുഖത്തോടടുപ്പിച്ചു. കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ നിയന്ത്രണമില്ലാതെ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. ആമി തന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടാവുമെന്നറി യാമെങ്കിലും ആമിയുടെ റൂമിലേക്ക് കയറാതെ അവൾ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി കുഞ്ഞുങ്ങളെയും കൊണ്ട് ഖാദറിന്റെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. ഖാദറും ജമീലയും അവളെ പ്രതീക്ഷിച്ചു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അല്ലിമോളെ കണ്ടതും ആയിശു ഓടിവന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. രണ്ടു പേരും കളിക്കാനെന്നും പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്നും ഓടിപ്പോയി. വൈകുന്നേരം മായയും കിച്ചുവും അവിടെനിന്നും ഇറങ്ങി എന്ന് ഉറപ്പായതിനുശേഷമാണ് ഖാദർ അവരെ തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു വിട്ടത്. അവരെ വീട്ടിലാക്കി ഖാദർ അവിടെനിന്നും മടങ്ങി, വൈകുന്നേരം ആയതുകൊണ്ട് ദേവ പിന്നീട് രാഘവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയില്ല, അവൾ കുഞ്ഞുങ്ങളെയും കൊണ്ട് അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് കതകിൽ ശക്തിയായ മുട്ട് കേട്ടത്. അവൾ സംശയത്തോടെ വാതിൽ തുറന്ന് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ട് ഒന്ന് ഞെട്ടി......... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...