💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 51

രചന: RAFEENA MUJEEB

  " ആമി " തന്റെ മുൻപിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്നയാളെ കണ്ട് ദേവയ്ക്ക് അത്ഭുതമാണ് തോന്നിയത്. ആമി അവളുടെ മുറിവിട്ടിറങ്ങുന്നത് തന്നെ വളരെ കുറവാണ്, അവളെ അവളുടെ മുറിയിൽ അല്ലാതെ ഇതുവരെ താൻ പുറത്തെങ്ങും കണ്ടിട്ടില്ല, താൻ വന്നതിനുശേഷം ഇന്ന് ആദ്യമായിട്ടാണ് അവൾ ആ വീട് വിട്ട് പുറത്തിറങ്ങുന്നത്. നീയെന്താ നന്ദ ഇങ്ങനെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നത്..? ദേവയുടെ നിൽപ്പ് കണ്ട് ആമി പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. നീയെന്താ ഈ സമയത്ത് ആമീ..? നിന്നെയും മക്കളെയും ഇന്ന് കണ്ടില്ലല്ലോ..,? ജമീലുമ്മയ്ക്ക് വയ്യെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞു, നീ അവിടം വരെ പോയതാണെന്നും പറഞ്ഞു, നിങ്ങൾ വരുന്നതും നോക്കി ഞാൻ ഇരിപ്പ് തുടങ്ങിയിട്ട് കുറച്ച് സമയമായി, ഖാദറിക്ക നിന്നെയിവിടെയാക്കി തിരികെ പോകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു. അങ്ങോട്ട് വരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച് ഇത്രനേരം നിന്നു,കാണാതായപ്പോൾ ഇറങ്ങിയതാണ് , ആമി അതും പറഞ്ഞു അകത്തേക്ക് കയറി. ദേവ ഒന്നും പറയാതെ അവളുടെ പുറകെ നടന്നു.

ആമി അകത്തുകയറിയതും കുഞ്ഞിനെയാണ് അന്വേഷിച്ചത് മുറിയിൽ അല്ലുവിനരികിൽ കിടന്ന് കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആദിമോനെ കയ്യിലെടുത്ത് തുരുതുരാ ഉമ്മ കൊടുത്തു. ദേവയ്ക്ക് അവളുടെയാ പ്രവർത്തി തെല്ലും പിടിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് അവളുടെ മുഖഭാവം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. ആദി ആമിയുടെ സാന്നിധ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞത് പോലെ മോണകാട്ടി ചിരിച്ചു അവളോട് അവന്റെ ഭാഷയിൽ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്, ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് ദേവയുടെ ഉള്ളൊന്നു പിടഞ്ഞു. അവനെയധിക സമയം കയ്യിൽ വെയ്ക്കണ്ട ആമി അവൻ മൂത്രമൊഴിച്ച് ഡ്രസ്സൊക്കെ വൃത്തികേടാക്കും , ദേവ കുഞ്ഞിനെ അവളിൽ നിന്നും എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അതിനിപ്പോയെന്താ കുഞ്ഞുങ്ങളായാൽ മൂത്രമൊഴിക്കും, അവൻ ഒഴിച്ചിട്ട് എന്റെ ഡ്രസ്സ് ചീത്തയാവുകയാണെങ്കിൽ അങ്ങ് ചീത്തയാകട്ടെ അല്ലേടാ കണ്ണാ ആമി അവന്റെ കുഞ്ഞു കവിളിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ദേവയ്ക്ക് അതൊക്കെ കണ്ടുനിൽക്കുന്നത് അത്ര സുഖമുള്ള കാര്യം അല്ലായിരുന്നു.

ഉള്ളിലെ അനിഷ്ടം മറച്ചുവെച്ചവൾ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. നീ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നത് ആരെങ്കിലും കണ്ടിരുന്നോ...? അവൾക്ക് പോവാനുള്ള ഉദ്ദേശം ഒന്നുമില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ദേവ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. ഞാൻ ഇങ്ങോട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ പുറത്തൊന്നും ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അതുകൊണ്ട് ആരോടും പറയാതെയാണ് വന്നത്. അയ്യോ ജാനകിയമ്മ നിന്നെ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ വിഷമിക്കല്ലേ..? അതിനു ഞാൻ ദൂരേയ്ക്ക് ഒന്നുമല്ലല്ലോ പോയത്,തൊട്ടപ്പുറത്തെക്കല്ലേ..? അവിടെ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെ അന്വേഷിക്കാവുന്നതല്ലേയുള്ളൂ, ഞാൻ കുറച്ചു സമയം ഇവിടെ നിന്നിട്ട് പൊയ്ക്കോളാം എന്റെ നന്ദ കൊച്ചേ ദേവയെ നോക്കി ഒരു കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ആമി പറഞ്ഞു. ദേവ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഇന്നിവിടെ മായയാന്റിയും കിച്ചുവും വന്നിരുന്നു. നിനക്ക് അവരെയൊന്നും അറിയില്ലല്ലോ..? മായാന്റി അച്ഛന്റെ അപ്പച്ചിയുടെ മോളാണ്, അവരുടെ ഒരേയൊരു മകനാണ് കിച്ചു, എന്റെ ചെറുപ്പം തൊട്ടുള്ള കളിക്കൂട്ടുകാരൻ, രണ്ടുപേർക്കും നിന്നെ കാണാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു,

നീ വരുന്നതും നോക്കി ഒരുപാട് സമയം നിന്നു, കിച്ചന് പോയിട്ട് ചില അത്യാവശ്യ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തുതീർക്കേണ്ടതുകൊണ്ടാണ് അവർ പോയത് അല്ലെങ്കിൽ നിന്നെ കണ്ടിട്ടേ പോകൂ. എന്നെ എന്തിന് കാണണം,..? മുഖത്തെ പരിഭ്രമം അവൾ കാണാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി ദേവ ആവുന്നതും ശ്രമിച്ചു. നിന്നെയല്ലേ അവർക്ക് കാണേണ്ടത്... നീയല്ലേ എന്നെ ഈ വിധം മാറ്റിയെടുത്തത്, അവരൊക്കെ എത്ര ശ്രമിച്ചു പരാജയപ്പെട്ടതാണെന്നറിയോ ,..? നിന്നെ നേരിൽ കണ്ട് ഒരു നന്ദി പറയണമെന്ന് കിച്ചനായിരുന്നു നിർബന്ധം. അവന് ഒരുപാട് സന്തോഷം ആയിട്ടുണ്ട് എനന്റെ ഈ മാറ്റം, അത്രയ്ക്കും ഇഷ്ടമാണ് അവനെന്നെ , ചെറുപ്പം തൊട്ടുള്ള കളിക്കൂട്ടുകാരാണ് ഞങ്ങൾ, എപ്പോഴും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു, ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ പരസ്പരം പറയാത്തതായി ഒരു കാര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഞങ്ങളുടെ ആത്മബന്ധം കണ്ട് എല്ലാവരും തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചുകാണണമെന്ന് തന്നെയായിരുന്നു എല്ലാവരുടെയും ആഗ്രഹവും. ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ അങ്ങനെയൊരു ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നില്ല,

ഞങ്ങളുടെ ഇഷ്ടങ്ങളും വേറെ വേറെയായിരുന്നു. ഞാൻ അരവിയെ സ്നേഹിച്ചത് പോലെ തന്നെ, അവന്റെ ഉള്ളിലും ഒരു പെൺകുട്ടിയുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ജീവനക്കാളേറെ സ്നേഹിച്ച അവന്റെ പെണ്ണ്, തന്റെ പേര് തന്നെയാണ് അവൾക്കും "ദേവനന്ദ." ആ പേര് കേട്ടതും ദേവയുടെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി തൊണ്ട വരളുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. ഒരാൾക്ക് ഇത്രത്തോളം ഒരാളെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയുമോ എന്ന് ഞാൻ പലപ്പോഴും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്, അവനത്രയ്ക്കും ജീവനായിരുന്നു ആ കുട്ടിയെ. എന്നുവെച്ച് അവർ തമ്മിൽ പ്രേമത്തിലൊന്നുമല്ലായിരുന്നു കേട്ടോ, അവൻ തുറന്നു പറയാതെ അവന്റെയുഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ച സ്നേഹം ആ കുട്ടിക്ക് അറിയുകപോലുമില്ല. ഞാൻ ഒരുപാട് തവണ അവനെ നിർബന്ധിച്ചിട്ടുണ്ട് അവന്റെയുള്ളിലെ ഇഷ്ടം അവളോട് തുറന്നു പറയാൻ, ഒരു അദ്ധ്യാപകൻ എന്നുള്ള നിലയിൽ താൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥിയോട് ഇഷ്ടം തുറന്നു പറയാൻ അവന്റെ മനസ്സനുവദിച്ചില്ല എന്നെങ്കിലും അവൾ തന്റെ ഇഷ്ടം തിരിച്ചറിയുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ അവൻ കാത്തിരുന്നു,

പക്ഷേ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അവളുടെ വിവാഹമാണെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ തകർന്നു പോയി, അവൻ സങ്കടപ്പെട്ടെങ്കിലും അവൾ സന്തോഷത്തോടെയിരിക്കുന്നുണ്ടല്ലൊ എന്ന സമാധാനത്തിൽ അവൻ അവളോടുള്ള തന്റെ ഇഷ്ടത്തെ എന്നെന്നേക്കുമായി അവന്റെയുള്ളിൽ കുഴിച്ചു മൂടി. പക്ഷേ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അവളുടെയും ഭർത്താവിന്റെയും മരണവാർത്ത കേട്ടപ്പോൾ അവൻ പൂർണമായും തകർന്നു, സമനില നഷ്ടപ്പെട്ടവനെപ്പോലെ അവൻ പെരുമാറി, ആരോടും മിണ്ടാതെ ഭ്രാന്തെടുത്തവൻ നാടും വീടും ഉപേക്ഷിച്ചു എവിടെയൊക്കെയോ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞു, ഏറെ അന്വേഷണത്തിനൊടുവിലാണ് മാനസികനില നഷ്ടപ്പെട്ട അവനെ കൽപ്പാത്തിക്കടുത്തുവെച്ച് കണ്ടു കിട്ടുന്നത്, രൂപം പോലും തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത വിധത്തിലായിരുന്നു അപ്പോഴേക്കും അവൻ, ഒരുപാട് ചികിത്സ ചെയ്തിട്ടാണ് അവനെ പഴയ രൂപത്തിൽ ഞങ്ങൾക്ക് തിരിച്ചു കിട്ടിയത്, പക്ഷേ ഇന്നും അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു നോവായി ആ കുട്ടിയുണ്ട് ഒരു വിവാഹത്തെക്കുറിച്ചോ കുടുംബ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചോ ആരും അവനോട് പറയുന്നത് ഇഷ്ടമല്ല,

എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇനി അങ്ങനെ ഒരു അധ്യായം ഉണ്ടാവില്ല എന്നാണ് അവൻ തീർത്തു പറയുന്നത്, അവൾക്ക് പകരമാവാൻ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ കൊണ്ടും സാധിക്കില്ലെന്ന് അവൻ ഉറപ്പിച്ചു പറയുന്നു. എന്നെങ്കിലും അവന്റെ മനസ്സൊന്നു മാറ്റണേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയിൽ കഴിയുകയാണ് മായ ആന്റി, ആമി അത്രയും പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ചപ്പോഴേക്കും ദേവ പോലുമറിയാതെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങി, ആ കണ്ണുനീർ ആമി കാണാതിരിക്കാൻ അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. താനിത് എന്തൊക്കെയാണ് ഈശ്വരാ ഈ കേൾക്കുന്നത്...?താൻ കാരണം പ്രസാദ് സാറിന്റെ മാനസികനില നഷ്ടപ്പെട്ടു വന്നോ,..? താൻ കാരണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടി ലൈഫ് നശിച്ചിരുന്നുവെന്നോ...?, പലപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടെങ്കിലും ശ്വേതയും ആരോഹിയും അരുണിമയും ആ പേരും പറഞ്ഞ് കളിയാക്കുമ്പോൾ ദേഷ്യമാണ് തോന്നാറ്, അദ്ദേഹത്തിനോട് പുച്ഛം വരെ തോന്നിയിട്ടുണ്ട്, ഈ നിമിഷം ഇതൊക്കെ കേട്ടപ്പോൾ താൻ വലിയൊരു തെറ്റായിരുന്നു എന്നവൾക്ക് തോന്നി.

ഞങ്ങൾ രണ്ടു മക്കളെ കുറിച്ചും വീട്ടുകാർക്ക് ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു , ഇന്ന് ഞങ്ങൾ രണ്ടാളെ കുറിച്ച് ഓർത്ത് സങ്കടപ്പെടാനാണ് അവർക്ക് വിധി, ആമി സങ്കടം കടിച്ചമർത്തി കൊണ്ട് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ദേവയ്ക്ക് ആമിയെ ഓർത്തപ്പോൾ വിഷമം തോന്നി. മോള് ഇവിടെ നിൽക്കുകയാണോ..? ഞങ്ങൾ എവിടെയൊക്കെ അന്വേഷിച്ചെന്നറിയോ ..? ജാനകി വെപ്രാളത്തോടെ വന്നു ആമിയോട് പറഞ്ഞു . ഞാൻ മക്കളെ ഒന്ന് കാണാൻ വേണ്ടി വന്നതാ,ഇന്നിവരെ കണ്ടതേയില്ലല്ലോ..? അമ്മയോട് പറയാൻ വേണ്ടി നോക്കുമ്പോൾ അമ്മയെ അവിടെയെങ്ങും കണ്ടില്ല അതാ പെട്ടെന്ന് വരാം എന്നോർത്ത് ഇറങ്ങിയത്. അതൊന്നും സാരമില്ല എന്റെ മോള് എത്ര നാളുകൾക്ക് ശേഷമാണ് ഒന്ന് പുറത്തിറങ്ങുന്നത് അമ്മയ്ക്ക് അതുമതി ആമിയുടെ മുടിയിൽ ഒന്ന് തലോടിക്കൊണ്ട് ജാനകി പറഞ്ഞു. കുറച്ച് സമയം കൂടി ദേവയോട് സംസാരിച്ച ശേഷം അവർ രണ്ടുപേരും അവളോട് യാത്ര പറഞ്ഞവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി. അവരൊന്ന് പോയപ്പോഴാണ് ദേവയ്ക്കൊന്ന് സമാധാനമായത്,

ആമി തന്റെ കുഞ്ഞിനോട് കാണിക്കുന്ന അടുപ്പം അവൾക്ക് സഹിക്കാവുന്നതിലും കൂടുതലായിരുന്നു, പക്ഷേ പ്രതികരിക്കാൻ തനിക്കിപ്പോൾ ഒരു അവകാശവും ഇല്ലാതായത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക് , അവരുടെ ദയയാണ് തന്റെയും മക്കളുടെയും ജീവിതം, അതോർക്കുമ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ധർമ്മസങ്കടത്തിലാവുന്നു അവൾ . രാത്രി ഏറെ വൈകിയിട്ടും ഉറക്കം വരാതെ ദേവ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു. മുൻപോട്ടുള്ള ജീവിതം ഇനി എങ്ങനെയാകുമെന്ന് ഒരു പിടിയുമവൾക്കില്ല, അതിനിടയിൽ പ്രസാദ് സാർ ഒരു നോവായി മാറി താൻ അറിയാതെ ചെയ്ത ഒരു അപരാധം. അവൾ പഴയ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് കണ്ണുകളടച്ചു കിടന്നു. വൈകി എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു ....... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...