💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 57

രചന: RAFEENA MUJEEB

 " തിരികെയുള്ള യാത്രയിൽ കിച്ചു ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചു. കളഞ്ഞു പോയതെ ന്തോ തിരികെ കിട്ടിയ സന്തോഷമായിരുന്നു അവന്, ശരിക്കും തന്റെ പ്രാർത്ഥന കൊണ്ടല്ലേ അവളെ ജീവനോടെ തന്റെ മുൻപിൽ ഈശ്വരൻ എത്തിച്ചത്,...? അത്രയ്ക്കും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട് താൻ ഒരിക്കലെങ്കിലും ദേവയെ ഇതുപോലെ തന്റെ മുൻപിലൊന്നു കാണാൻ , അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടത് മുതലുള്ള ഓരോ രംഗങ്ങളും അവന്റെ മനസ്സിലേക്കോടി വന്നു, പാവമൊരു നാട്ടിൻപുറത്തുകാരി കുട്ടി, അതായിരുന്നു അവളെ താൻ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കാൻ കാരണം, പിന്നീട് താൻ പോലുമറിയാതെ തന്റെ കണ്ണുകൾ അവളെ മാത്രം തേടാൻ തുടങ്ങി, അവള് അരികിൽ വരുമ്പോൾ മാത്രം ഹൃദയം തുടക്കാൻ തുടങ്ങി, അത് പ്രണയമാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ അധികമൊന്നും സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല തന്റെ ഇഷ്ടം അവളെ അറിയിക്കാൻ എന്തോ ഒരു ചമ്മൽ, ഒരു അധ്യാപകനായ താൻ ഇങ്ങനെയൊരു ഇഷ്ടം പറഞ്ഞാൽ അവൾ എങ്ങനെ എടുക്കും എന്ന ഒരു ചെറിയ ഭയം. തുറന്നു പറയാതെ ആ ഇഷ്ടം തന്റെയുള്ളിൽ തന്നെ കുഴിച്ചുമൂടി.

മറ്റൊരാൾക്കവൾ സ്വന്തമാക്കുന്നതറിഞ്ഞ ദിവസം ഒരുപാട് വേദനിച്ചു. എവിടെയായിരുന്നാലും തന്റെ പ്രണയമാണ് അവൾ അവർ സന്തോഷമായിരുന്നാൽ മതി, അത്ര മാത്രമേ താനും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നുള്ളൂ , ഉള്ളിൽ കെടാതെ ആ പ്രണയം നിലനിർത്തി, അവളുടെ മരണവാർത്തയറിഞ്ഞ നിമിഷം തകർന്നു പോയതാണ്, സമരനില തെറ്റിപ്പോയി, പിന്നീട് താൻ ചെയ്തുകൂട്ടിയത് എന്തൊക്കെയാണെന്ന് പോലും ഓർമ്മയില്ല, ഇത്ര നാളായിട്ടും തന്റെ ജീവിതത്തിൽ അവളെ ഓർക്കാത്ത ഒരു ദിവസം പോലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല മരിച്ചെന്നു കരുതിയ അവൾ ഇന്ന് ജീവനോടെ കൺമുൻപിൽ വന്നു നിന്നപ്പോൾ ശരിക്കും അത്ഭുതപ്പെട്ടുപോയി, സ്വപ്നം കാണുകയാണോ എന്ന് പോലും ചിന്തിച്ചു. പാവം ഒരുപാട് അനുഭവിച്ചു. അവളെ അങ്ങനെ തോൽക്കാൻ വിട്ടുകൂടാ അതാണ് അവൾക്ക് വേണ്ടി താൻ ഉറച്ചു നിന്നത്, അവളെ ദ്രോഹിച്ചവരെയെല്ലാം ഇഞ്ചിഞ്ചായി നശിപ്പിക്കണം അതിന് സ്വന്തം ജീവൻ കൊടുത്തും അവളുടെ കൂടെ താൻ നിന്നിരിക്കും. അവൻ മനസ്സുകൊണ്ട് ഉറപ്പിച്ചു. പതിവില്ലാതെ സന്തോഷത്തോടെ കയറിവരുന്ന മകനെ കണ്ട് മായ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി.

അവളെ കണ്ടതും അവൻ ഓടി ചെന്ന് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. നടന്ന കാര്യങ്ങളൊക്കെ മായയോട് പറയുമ്പോൾ മായയുടെ മനസ്സിൽ ദേവയോടുള്ള സ്നേഹം കൂടി, സ്വന്തം ജീവിതം പോലും എന്താകും എന്നറിയാത്ത ആ സമയത്തും ആരോ ഉപേക്ഷിച്ച കുഞ്ഞിനവൾ തണലായതോർത്ത് അവളോടവർക്കൊരു ബഹുമാനം തോന്നി. മുൻപോട്ട് ഇനി എങ്ങനെയാവണം എന്ന് കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചെറിയൊരു പ്ലാൻ മനസ്സിൽ കുറിച്ച് വെച്ചാണ് അവൻ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത്. ************** ദേവയോട് ഇനി തെക്കേ പുരയിൽ താമസിക്കേണ്ടയെന്ന് രാഘവൻ ഒരുപാട് തവണ പറഞ്ഞു നോക്കി. തന്റെ ദേവന്റെ മകൾ ഒരിക്കലും താമസിക്കേണ്ട വീടല്ല അത് എന്നയാൾ പറഞ്ഞു. ദേവയ്ക്ക് പക്ഷേ അത് തന്നെ ഒരു സ്വർഗ്ഗം ആയതിനാൽ അവൾ ആ അഭ്യർത്ഥന സ്നേഹത്തോടെ നിരസിച്ചു. പഴയപോലെ തന്നെ താൻ ചെയ്തിരുന്ന എല്ലാ ജോലികളും അവൾ മുടങ്ങാതെ ചെയ്തു. അന്നത്തെ ദിവസം ജാനകി യോടും ദേവ യോടൊപ്പം ആമിയും കൂടി അടുക്കളയിൽ. അവരുടെ കളിയും ചിരിയുമായി അടുക്കള രാവിലെ ഉണർന്നു.

തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ അല്ലിയും കുഞ്ഞും കളിക്കുന്നുമുണ്ട്. അധികം താമസിയാതെ അവരുടെ കൂട്ടത്തിലേക്ക് ഒരു അതിഥി കൂടി വന്നെത്തി പ്രസാദ് സാർ. രണ്ട് കയ്യിലും വലിയ രണ്ടുമൂന്ന് കവറുകൾ ഉണ്ട്, അവൻ അതും കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ അടുക്കളയിലേക്ക് വന്നു. ഇതെന്താ കിച്ചാ നിന്റെ കയ്യിൽ...? അവനെ കണ്ടതും ആമി ചോദിച്ചു. കുട്ടികൾക്ക് കുറച്ച് ഡ്രസ്സും കളിപ്പാട്ടങ്ങളുമാണ്, ഇന്നലെ പുറത്തു പോയപ്പോൾ അവർക്ക് എന്തെങ്കിലും മേടിക്കണമെന്ന് തോന്നി, അളവ് എത്രയെന്നു കൃത്യം അറിയാത്തതുകൊണ്ട് കുറച്ചധികം മേടിച്ചു. അയ്യോ ഇതിന്റെ ഒന്നും ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല, അവർക്കിപ്പോൾ അത്യാവശ്യം ഡ്രസ്സൊക്കെയുണ്ട് ദേവ നീരസത്തോടെ പറഞ്ഞു. ആവശ്യമൊക്കെമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ കിച്ചൻ ഇത് വാങ്ങേണ്ടിയിന്നില്ല, ഇവർക്ക് ഇവിടെ വന്നിട്ട് ഒന്നും എടുത്തിട്ടില്ല ദേവയേയും കൊണ്ട് ഞാൻ പുറത്തുപോകാനിരിക്കുകയായിരുന്നു ആമി ഇത്തിരി പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞു. നീ അബദ്ധം കാണിക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയാം അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ ഇതൊക്കെ വാങ്ങി കൊണ്ടുവന്നത്.

. എന്തബദ്ധം...? കിച്ചൻ പറയുന്നത് കേട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ആമി ചോദിച്ചു. ദേവ നിങ്ങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ഒരാളല്ല കേരളത്തിലെ നമ്പർവൺ ബിസിനസ് ഗ്രൂപ്പായ കാളിയാർ മഠത്തിന്റെ അവകാശിയായിരുന്നവൾ , അവളെ ഒരുമാത്ര കാഴ്ചയിൽ തന്നെ തിരിച്ചറിയുന്നവർ ഒരുപാടുണ്ട് ഈ നാട്ടിൽ, അഖിലോ നകുലനോ അവളെ കണ്ടാൽ ദേവയുടെ ജീവനുവരെ ആപത്താണ്, അയ്യോ ഞാൻ അത്രയൊന്നും ചിന്തിച്ചില്ല.. ചിന്തിക്കണം ഇനിയുള്ള ഓരോ നീക്കങ്ങളും നമ്മൾ കരുതലോടെ വേണം മുന്നോട്ട് നീങ്ങാൻ, പ്രസാദ് എല്ലാവരോടുമായിട്ടാണ് പറഞ്ഞത്. എനിക്ക് എല്ലാവരോടുമായി മറ്റൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്. പ്രസാദ് പറയുന്നത് കേട്ട് എല്ലാവരും അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കി. ഞാൻ ഇന്ന് കാളിയാർ മഠം വരെ പോവുകയാണ്. ഒരു സംശയത്തോടെ ഇതുവരെ ഞാൻ അവരെ സമീപിച്ചിട്ടില്ല അതുകൊണ്ടുതന്നെ എനിക്ക് അസ്വാഭാവികതയൊന്നും ഇതുവരെ തോന്നിയിട്ടില്ല, ഇന്ന് അവിടെ പോകുമ്പോൾ പല കാര്യങ്ങളിലും ചിലപ്പോൾ ഒരു വ്യക്തത കിട്ടും,

ശരിയാണ് പക്ഷേ പെട്ടെന്ന് സാർ അങ്ങോട്ട് കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ അവർക്കെല്ലാം സംശയം തോന്നില്ലേ..? ദേവ അവനെ നോക്കി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. അവൻ അവളെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. ഞാൻ ഈ നാട്ടിൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ മാസത്തിൽ ഒരു തവണയെങ്കിലും അവിടെ പോകാതിരുന്നിട്ടില്ല, കഴിയുന്നതും കൂടുതൽ ദിവസം അവിടേക്ക് പോകാനാണ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കാറ് , ദേവയുടെ മുഖത്തുനിന്നും ശ്രദ്ധ മാറ്റാതെ അവൻ പറഞ്ഞു. അവൾ ഒരു പതർച്ച യോടെ അവന്റെ മുഖത്ത് നിന്ന് ശ്രദ്ധ മാറ്റി. ഞാനിന്നവിടെ പോകുമ്പോൾ നിനക്ക് ഇവിടെയിരുന്ന് അവിടെ നടക്കുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അറിയാൻ പറ്റും അതിനുള്ള സജ്ജീകരണം ഞാൻ ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട് ദേവയെ നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു. ഇത് ഒരു ഹിഡൻ ക്യാമറയാണ് തന്റെ ഷർട്ടിലെ ഒരു ബട്ടൺ പുറത്തേക്കെടുത്ത് അവൻ എല്ലാവർക്കും മുമ്പിലായി കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ഞാൻ ഈ ലാപ്ടോപ്പിലേക്ക് ഇതിന്റെ കണക്ഷൻ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് കയ്യിലെ ലാപ്പ് ദേവയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ എവിടെ പോയാലും നിങ്ങൾക്ക് അത് കാണാൻ പറ്റും എല്ലാം വളരെ വ്യക്തതയോടെ തന്നെ. അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട് ആമിയും ദേവയും പരസ്പരം ഒന്ന് നോക്കി.

ഞാൻ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങാം നിങ്ങൾക്ക് കാണാൻ പറ്റുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്ക് എന്നും പറഞ്ഞ് പ്രസാദ് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. ഒരു സിനിമ കാണുന്ന ദൃശ്യ മികവോടെ ടെ അവർക്ക് എല്ലാം വ്യക്തമായി കാണാമായിരുന്നു . അപ്പോൾ നമ്മുടെ ആദ്യ മിഷൻ ഇന്ന് ആരംഭിക്കുകയാണ്, കാളിയാർ മഠത്തിൽ എത്തിയിട്ട് ഞാൻ വിളിക്കാം, നിങ്ങൾ തയ്യാറായിരുന്നോളൂ.. അവരോട് അതും പറഞ്ഞ് പ്രസാദ് കാളിയാർ മഠത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു. ************** കാളിയാർ മഠത്തിനു മുൻപിൽ കാർ നിർത്തി പ്രസാദ് ദേവയെ വിളിച്ച് തയ്യാറായിരിക്കാൻ പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു. ദേവയ്ക്കൊപ്പം ആമിയും ജാനകിയും ദേവി ജനിച്ചു വളർന്ന ലോകം കാണാൻ റെഡിയായിരുന്നു . ദേവ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഒരിക്കൽ കൂടി തന്റെ വീടും പരിസരവും കാണുകയാണ്, താൻ ജനിച്ചു വളർന്ന വീട് കളിച്ചു നടന്ന മുറ്റം അവളുടെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞു തുടങ്ങി. കാളിയാർ മഠം എന്ന പടുകൂറ്റൻ വീട് കണ്ട് ജാനകി അൽഭുതപ്പെട്ടു. ഇത്രയും വലിയ വീട്ടിലായിരുന്നോ മോള് താമസിച്ചിരുന്നത്..? അത്രയൊക്കെ സൗകര്യത്തിൽ ജീവിച്ച മോളിന്ന് വെറും വേലക്കാരിയായിട്ട് ജീവിക്കുന്നു.

മോള് ശരിക്കും ഒരു അത്ഭുതം തന്നെ. തീച്ചൂളയിലൂടെയാണ് മോള് നടന്നു വന്നത്, തന്റെ മോളുടെയും ജീവൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചോടുമ്പോഴും വഴിയരികിൽ കണ്ട പിഞ്ചു ജീവൻ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചില്ലല്ലോ, മുൻപോട്ടു എങ്ങനെയാവും എന്ന് പോലും ഓർക്കാതെ ആ ജീവൻ കൂടി നെഞ്ചോടടക്കിപ്പിടിച്ച മോൾ ഒരു അത്ഭുതം തന്നെയാണ്, ജാനകി അവളെ നെഞ്ചോടടക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പ്രസാദ് സാർ നേരെ പോയത് വീടിന്റെ പുറകുവശത്തേക്കാണ് . അവിടെ ദേവയ്ക്ക് സുപരിചിതമായ നാല് കുഴിമാടങ്ങൾ നിരന്നു നിൽക്കുന്നുണ്ട് അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും രണ്ടു ചേട്ടന്മാരുടെയും, അത് കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെയുള്ളം ഒന്ന് വിങ്ങി, തൊട്ടടുത്തായി തന്നെ തനിക്ക് പരിചിതമല്ലാത്ത രണ്ടെണ്ണം കൂടി ഉയർന്നുവന്നിട്ടുണ്ട് ഒന്ന് തന്റെ എന്ന് പറഞ്ഞു കുടുംബക്കാർ അടക്കം ചെയ്ത ഏതോ നിർഭാഗ്യവതിയായ പെൺകുട്ടിയുടേത് മറ്റൊന്ന് താൻ ജീവനെക്കാളേറെ സ്നേഹിച്ച തന്റെ ഗിരീയേട്ടൻ,

അവളുടെ നെഞ്ച് ഒന്ന് പിടഞ്ഞു പോയി, അനുസരണയില്ലാതെ ഒഴുകുന്ന കണ്ണുനീരിനെ അവൾക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, കൂടെ കാണും എന്ന് വിശ്വസിച്ചവന്റെ മുഖം അവസാനമായി ഒരു നോക്ക് കാണാൻ പോലും തനിക്ക് സാധിച്ചില്ല, തനിക്കൊരു ജീവിതം തന്നതിന്റെ പേരിൽ എല്ലാരും കൂടി ഇല്ലാതാക്കി കളഞ്ഞു, തന്റെ മോൾക്ക് ഒരു അച്ഛൻ ഇല്ലാതാക്കി, തൊട്ടപ്പുറത്ത് ഒന്നുമറിയാതെ കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അല്ലിയെ അവൾ വേദനയോടെ നോക്കി. ദേവയുടെ മനസ്സിൽ ആ നിമിഷം തൊട്ട് ഗിരി തന്നെയായി, മനപ്പൂർവ്വം ഓർക്കാതെയിരുന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും അവളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് ഓടി വന്നു. സാർ എപ്പോ വന്നു....? പുറകിൽ നിന്നുള്ള ആ ശബ്ദം കേട്ട് പ്രസാദ് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. വിളിച്ചത് ആരാണെന്നറിയാൻ എല്ലാവരും ആകാംഷയോടെ കാത്തിരുന്നു.... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...