💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 58

രചന: RAFEENA MUJEEB

 " അരുണിമ" പ്രസാദ് സാറിന്റെ മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ നോക്കി ദേവ പറഞ്ഞു. ഇതിപ്പൊ കുറച്ചായല്ലോ സാറിനെ ഈ വഴിയൊക്കെ കണ്ടിട്ട്...? പ്രസാദ് സാറിനെ കണ്ട് അരുണിമ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. ഞാൻ കുറച്ചു ദിവസമായിട്ട് നാട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, നാട്ടിൽ വന്ന് കോളേജിൽ റീജോയിൻ ചെയ്തു, അതിന്റെ തിരക്കുകളിലായിരുന്നു, ഞാനും ഓർത്തു എന്തെങ്കിലും തിരക്കിൽ പെടാതെ ഇവിടെ വരുന്നത് മുടങ്ങാറില്ലല്ലോ...? ഞാൻ മുൻപ് വന്നപ്പോൾ ഇവിടെ ആകെ കാടുപിടിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്ന ല്ലോ...? ഇതൊക്കെ ആരാണ് വൃത്തിയാക്കിയത് ഇങ്ങോട്ടുള്ള വഴിപോലും എല്ലാവരും മറന്നു തുടങ്ങിയെന്ന് എനിക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്, പക്ഷേ ഇന്ന് വന്നപ്പോൾ ഇവിടെയാകെ മാറിയിരിക്കുന്നു, എന്നും മുടങ്ങാതെ ഇവിടെ തിരി കത്തിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി, എന്തുപറ്റി പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യാൻ. പ്രസാദ് അരുണിമയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. ഇതൊന്നും ഞങ്ങളാരും ചെയ്തതല്ല, ശ്വേത വന്നിട്ടുണ്ട്, അവൾ വീട്ടിലിരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ സമയം ഇവിടെയാണ് ചെലവഴിക്കാറ്,

ദേവയുടെ അരികിൽ ദേവയുടെ കുഴിമാടത്തിലേക്ക് നോക്കി അരുണിമ പറഞ്ഞു. ശ്വേത വന്നിട്ടുണ്ടോ..? അവളെ ഞാൻ കണ്ടിട്ട് ഒരുപാട് നാളായി, കല്യാണം കഴിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ അവളെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല, സുഖമാണോ അവൾക്ക് ഇനി എന്നാണ് തിരിച്ചു പോകുന്നത്..? പ്രസാദ് ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു. അവൾ ഇനി തിരിച്ചു പോകുന്നില്ല സാർ അവളുടെ ജീവിതം ഒരു വല്ലാത്ത സങ്കടം തന്നെയാണ്, കിരണുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടുപോകാൻ അവൾ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു. അയാൾ ഒരു സംശയ രോഗിയാണ്, എന്തിനും ഏതിനും അവളെ കുറ്റപ്പെടുത്തും മദ്യപിച്ച് വഴക്കുണ്ടാക്കും, അവളെ ശാരീരികമായി ഉപദ്രവിക്കും, വീട്ടുകാർക്ക് വേണ്ടി അവൾ ഒരുപാട് സഹിച്ചു, അവിടെ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു നോക്കി പരാജയപ്പെട്ടു, ഒടുവിൽ സഹികെട്ട് അവളവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോന്നു, ശരീരമാസകലം അയാൾ ഉപദ്രവിച്ച പാടുകളുമായിട്ടാണ് അവൾ ഇവിടെ കേറി വന്നത്, എന്നിട്ട് പോലും വല്യമ്മയും നകുലേട്ടനും അവളോട് എങ്ങനെയെങ്കിലും അവിടെ പിടിച്ചു നിൽക്കാനാണ് പറഞ്ഞത്,

ഇനി അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചയച്ചാൽ തന്റെ ശവമായിരിക്കും എല്ലാവരും കാണുക എന്നവൾ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു. അരുണിമ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. പാവം കുട്ടി.. പ്രസാദിന് അവളുടെ കാര്യം കേട്ടപ്പോൾ വിഷമം തോന്നി. പാവമാണ് ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഏറ്റവും പാവം അവളും ദേവയുമായിരുന്നു രണ്ടുപേരുടെ ജീവിതവും നശിച്ചു. വല്ല്യമ്മയും നകുലേട്ടനും ചെയ്ത പാപത്തിനുള്ള ശിക്ഷ അനുഭവിക്കുന്നത് ശ്വേതയാണ്. പാപമോ...? അതിനുമാത്രം പാപം അവർ എന്താണ് ചെയ്തത്...? പ്രസാദ് സാർ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവളുടെ നാവിൽ നിന്നും അറിയാതെ വന്ന ആ വാക്കിൽ പിടിച്ചു കയറി.. അയ്യോ ഞാൻ അതൊരൊഴുക്കിൽ പറഞ്ഞതാണ്, അല്ലാതെ അവർ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്യാനാണ് പ്രസാദ് സാറിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ അരുണിമ പറഞ്ഞു. അത് പറയുമ്പോഴുള്ള അവളുടെ പതർച്ച പ്രസാദ് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾക്ക് എന്തൊക്കെയോ അറിയാം എന്ന് അയാൾക്ക് മനസ്സിലായി. ഇവിടെ ഇങ്ങനെ നിൽക്കാതെ സാർ അകത്തേക്ക് വാ,ശ്വേത അകത്തുണ്ട് അരുണിമ അയാളെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.

അവർ തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണമെല്ലാം നേരിൽ കണ്ടു കൊണ്ട് ദേവ ലാപ്പിന് മുമ്പിൽ തന്നെയിരുന്നു. അരുണിമയെ കണ്ടതുമുതൽ അവളുടെ ഉള്ളമാകെ കലങ്ങി മറിഞ്ഞു, നാല് പേരും കൂടി പരസ്പരം കളി ചിരിയുമായി നടന്നിരുന്ന ആ പഴയ ഓർമ്മകൾ അവളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് തികട്ടിവന്നു. എന്തു സന്തോഷമായിരുന്നു അന്നൊക്കെ , പരസ്പരം പിണങ്ങിയിരിക്കാൻ പോലും തങ്ങൾക്കാവില്ലായിരുന്നു, എന്നിട്ടും എല്ലാവരും കൂടെ എന്നെ ഇല്ലാതാക്കാൻ ശ്രമിച്ചല്ലോ ഈശ്വരാ. അവൾ കണ്ണുകളടച്ചു സോഫയിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു. പ്രസാദ് അകത്തേക്ക് കയറിയതും ശ്വേത അവനെ കണ്ട് ഓടിവന്നു. സാറിതെപ്പോ വന്നു,...? എന്തൊക്കെയുണ്ട് വിശേഷങ്ങൾ,? ഒരുപാട് നാളായില്ലേ കണ്ടിട്ട്...?ശ്വേത ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ ചോദിച്ചു . ദേവ അവരുടെ സംഭാഷണം നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. ശ്വേത ഒരുപാട് മാറിയിട്ടുണ്ട് പണ്ട് കൂട്ടത്തിൽ നല്ല തടിയുള്ളത് അവൾക്കായിരുന്നു ഇന്നവൾ ഒരുപാട് മെലിഞ്ഞു നല്ലതുപോലെ ക്ഷീണിച്ചു. അരുണിമ പഴയതിനേക്കാൾ സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ട്, അവളുടെ കുടുംബജീവിതം സന്തുഷ്ടമാണെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മനസ്സിലാവും.

ദേവ മരിച്ചതിൽ പിന്നെ സാർ ഇവിടെ സ്ഥിരം സന്ദർശകനാണ് നീ ഇവിടെ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ് അത് മനസ്സിലാവാത്തത് അരുണിമ പറഞ്ഞു. ദേവയുടെ പേര് കേട്ടതും ശ്വേതയുടെ മുഖമൊന്നു വാടി അവൾ സങ്കടത്തോടെ പ്രസാദിനെ നോക്കി. അന്നൊക്കെ സാറിന്റെ പേരും പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ അവളെ ഒരുപാട് കളിയാക്കിയിരുന്നു. സാർ അവളെ പ്രേമിക്കുന്നത് കണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് ചിരിയാണ് വന്നിരുന്നത്. പക്ഷേ ഇന്ന് അതൊക്കെ ഓർത്തു കുറ്റബോധം തോന്നുന്നു. ഗിരിയേട്ടനെ പോലെയുള്ള ഒരു വാടക ഗുണ്ടയെക്കൊണ്ട് അവളെ കല്യാണം കഴിപ്പിച്ചത്l കൊണ്ടല്ലേ അവൾക്ക് ഈ ഗതി വന്നത് സാറിനെ പോലെയുള്ള ഒരാളാണ് അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ വന്നിരുന്നെങ്കിൽ അവൾ എന്നും ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ കാണുമായിരുന്നു ശ്വേത സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. പ്രസാദ് അതിനുള്ള മറുപടി ഒരു പുഞ്ചിരിയിലൊതുക്കി. അവനറിയാം തൊട്ടപ്പുറത്തെന്നപോലെ എല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് ദേവയുണ്ടെന്ന്, ഗിരിയെ പറയുന്നതൊന്നും അവൾക്ക് സഹിക്കില്ല, സത്യം അതല്ലല്ലോ..? ശ്വേതയ്ക്ക് ഒന്നും അറിയില്ലെന്നും അവനു മനസ്സിലായി.

അവർ സംസാരിച്ചുക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ ദേവകി ഒരു കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് അവർക്കിടയിലേക്ക് വന്നത്. ഏകദേശം രണ്ടര വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ആൺ കുഞ്ഞ് . അമ്മാ... അരുണിമയേ കണ്ടതും കിണുങ്ങി കൊണ്ട് അവൻ അവൾ എടുക്കാനായി വാശി പിടിച്ചു അവളുടെ മോനാണതെന്ന് ദേവയ്ക്ക് മനസ്സിലായി. ആ കുഞ്ഞിനെ കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. അതിനെയൊന്ന് വാരിപ്പുണരാൻ അവൾ വല്ലാതെ കൊതിച്ചു. ആരോഹിയില്ലേ ഇവിടെ..? അവൻ അരുണിമയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. അവളിപ്പോ പഴയ പോലെയൊന്നുമല്ല, മുൻപ് ഞങ്ങൾക്കപ്പുറം ഒരു ലോകം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലവൾക്ക് ഇപ്പോൾ ബിസിനസും കാര്യങ്ങളും ഏറ്റെടുത്ത് അവൾ വല്ലാതെ മാറി, സ്വന്തം ഭർത്താവിനെ പോലും അവൾക്ക് ഒരു വിലയുമില്ല തോന്നിയത് പോലുള്ള ജീവിതം, അരുണിമയുടെ വാക്കുകളിൽ അവളോടുള്ള വെറുപ്പ് പ്രകടമായിരുന്നു. നിനക്ക് ഇതെന്താ അരുണിമേ ഏതുനേരവും അവളെ കുറ്റം പറയൽ ആണല്ലോ നിന്റെ പ്രധാന പരിപാടി സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പിനോട് എന്തിനാണ് ഇത്ര പക ദേവകി ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു. അവൾ എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പ് തന്നെയാണോയെന്നാണ് എന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ സംശയം,

പണ്ട് എത്ര സന്തോഷത്തോടെ കഴിഞ്ഞിരുന്നതായിരുന്നു ഞങ്ങളൊക്കെ അതൊന്നും അമ്മ മറന്നിട്ടില്ലല്ലോ....?ഇന്ന് ഞാൻ ഇങ്ങനെ അവളെ പറയണമെങ്കിൽ അത് അവളുടെ സ്വഭാവം കൊണ്ട് തന്നെയാണ്. അരുണിമയും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. പറഞ്ഞത് ഇഷ്ടപ്പെടാതെ ദേവകി അവിടെ നിന്നും മുഖം വീർപ്പിച്ചു പോയി. സാറിരിക്ക് ഞാൻ കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുക്കാം ശ്വേത അടുത്ത് കണ്ട സോഫയിലേക്ക് വിരൽചൂണ്ടി പ്രസാദിനോട് പറഞ്ഞു. അതൊക്കെ പിന്നീട് വരുമ്പോഴാവാം ഇപ്പോൾ എനിക്ക് പോയിട്ട് അത്യാവശ്യമുണ്ട് ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ എന്നും പറഞ്ഞു പ്രസാദ് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. അരുണിമയും ശ്വേതയും അയാൾ പോകുന്നത് നോക്കി വാതിൽപടിയിൽ തന്നെ നിന്നു . കുറച്ച് ദൂരം മുൻപോട്ടു നടന്നിട്ട് എന്തോ ഓർത്തതുപോലെ പ്രസാദ് വീണ്ടും അവർക്കരികിലേക്ക് തന്നെ വന്നു. അരുണിമയും ശ്വേതയും അയാൾ തിരികെ വരുന്നത് കണ്ടു കാര്യമറിയാൻ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ...? രണ്ടുപേരെയും നോക്കി അയാൾ ചോദിച്ചു. സാറിന് എന്തുവേണമെങ്കിലും ഞങ്ങളോട് പറയാമല്ലോ അതിനൊരു മുഖവുരയുടെ ആവശ്യമുണ്ടോ...? ശ്വേതയാണ് അയാൾക്കുള്ള മറുപടി കൊടുത്തത്. ദേവയുടെയും ഗിരിയുടെയും കർമ്മങ്ങളൊക്കെ ഇപ്പോഴും ചെയ്യാറുണ്ടോ..?

ആരാണ് ചെയ്യാറുള്ളത്...? അയാളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് രണ്ടുപേരും പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി. കർമ്മങ്ങളൊന്നും ഇന്നുവരെ ഒരു മുടക്കവും വരുത്തിയിട്ടില്ല കൂട്ടത്തിൽ മുതിർന്നയാൾ നകുലൻ ആയതുകൊണ്ട് ചേട്ടൻ തന്നെയാണ് എല്ലാ കർമ്മങ്ങളും ചെയ്യാറ് അരുണിമ പറഞ്ഞു. എന്തുപറ്റി സാറേ എന്താ ഇപ്പോ ഇങ്ങനെ ചോദിക്കാൻ...?ശ്വേത അയാളോട് ചോദിച്ചു. ഞാൻ ഇന്നലെ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു, സ്വപ്നത്തിൽ ദേവ എന്നോട് വന്നു പറഞ്ഞു അവളുടെ ആത്മാവിന് മോക്ഷം കിട്ടിയിട്ടില്ല എന്ന് അവൾ ഇവിടെയൊക്കെ അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുകയാണ്, എന്തൊക്കെയോ അവൾക്ക് ചെയ്തുതീർക്കാനുണ്ട് അതൊന്നും ചെയ്യാതെ ഈ ഭൂമി വിട്ടു പോവില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു . ആ സ്വപ്നം കണ്ടതുമുതൽ ഉള്ളിൽ എന്തോ ഒരു വിഷമം അതാ ചോദിച്ചത് വെറും സ്വപ്നമായി തള്ളിക്കളയാൻ മനസ്സനുവദിക്കുന്നില്ല അയാൾ മുഖത്ത് വിഷമം വരുത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ഇതുകേട്ടതും അരുണിമയുടെ മുഖം വല്ലാതെയാകുന്നത് പ്രസാദ് സാർ ശ്രദ്ധിച്ചു,

ശ്വേതയിൽ പറയത്തക്ക മാറ്റമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. അവരെ രണ്ടുപേരെയും ഒന്നു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി അയാൾ അവിടെ നിന്നും പോയി. അയാൾ പോയതും ശേത അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി. അരുണിമ പക്ഷേ എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു അവിടെ തന്നെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഇടയ്ക്കിടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി പ്രസാദ് സാർ അവളുടെ ഓരോ ഭാവവും വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . സാർ.. തന്റെ കാറിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങിയ പ്രസാദിനെ അരുണിമ പിറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചു. ആ വിളി അയാൾ പ്രതീക്ഷിച്ചത് കൊണ്ട് തന്നെ ആയാൾ ഒന്ന് ഗൂഢമായി ചിരിച്ചു. അയാൾ തിരിഞ്ഞതും എല്ലാവരുടെ ശ്രദ്ധയും അവളിലേക്ക് ആയി. അവൾക്ക് എന്താണ് പറയാനുള്ളതെന്ന് കേൾക്കാൻ എല്ലാവരും ആകാംക്ഷയോടെയിരുന്നു.... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...