💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 73

രചന: RAFEENA MUJEEB

  " വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട രണ്ട് കേസിന്റെ കാര്യങ്ങൾ റഫർ ചെയ്യാനുള്ളതുകൊണ്ട് അപർണ്ണ വളരെ വൈകിയാണ് ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത്. റൂമിലെത്തി ഒന്ന് ഫ്രഷായി വന്നപ്പോഴേക്കും തന്റെ ഫോൺ നിർത്താതെ റിങ്ങ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി . പരിചയമില്ലാത്ത നമ്പറാണ്. എടുക്കണോ..വേണ്ടയോ...? ഫോൺ കയ്യിൽ പിടിച്ചവൾ കുറച്ചു നേരം ആലോചിച്ചു നിന്നു. ആരായിരിക്കും ഈ സമയത്ത്...? ഇത് തന്റെ പേഴ്സണൽ നമ്പറാണ്. ഒഫീഷ്യൽ കാര്യങ്ങൾക്ക് ഈ നമ്പർ ഉപയോഗിക്കാറില്ല. ഈ നമ്പർ അധികമാർക്കും അറിയില്ല. ഈ സമയത്ത് വിളിക്കണമെങ്കിൽ പരിചയമുള്ള ആരോ ആയിരിക്കണം. അവൾ ഫോണെടുത്ത് ചെവിയോടടുപ്പിച്ച് ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു. "ഹലോ അപർണ്ണ!!. ഇത് ആദിയാണ് .അരവിന്ദന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ആദി നിനക്ക് ഓർമ്മയുണ്ടോ എന്നെ...? മറുതലയ്ക്കൽ നിന്ന് അവളുടെ ശബ്ദമൊന്നും കേൾക്കാതെയായപ്പോൾ ആദി തന്നെ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു . നിങ്ങളെയൊക്കെ അങ്ങനെ അങ്ങ് മറക്കാൻ പറ്റുമോ..?

എന്റെ ആമിയുടെ കണ്ണീരിന്നും തോർന്നിട്ടില്ല.. അതിന് കാരണക്കാരായവരേയും അതിനു കൂട്ടുനിന്നവരേയും ഞാൻ അങ്ങനെ പെട്ടെന്നൊന്നും മറക്കില്ല.. " ഞാനെന്ത് ചെയ്തു എന്നാണ് നീ പറയുന്നത്...,?" "ഒന്നും ചെയ്യാത്തത് കൊണ്ടാണല്ലോ ഇത്രകാലം ഒരു വിവരവും ഇല്ലാതിരുന്നത്..? ഒരുപാട് കാലം അന്വേഷിച്ചു നിങ്ങളെയൊക്കെ ഒരു വിവരവും കിട്ടാത്തവിധം നിങ്ങൾ മുങ്ങി നടന്നു". നിർത്ത്...നിർത്ത്... നീ വെറുതെ കാടുകയറി പോകേണ്ട..!! ആരും മുങ്ങി നടന്നിട്ടൊന്നുമില്ല.നീ ശരിക്കും അന്വേഷിച്ചാലറിയാം രണ്ടുവർഷത്തോളം വെന്റിലേറ്ററിൽ മാത്രം കഴിച്ചു കൂട്ടിയ ആദിയെ കുറിച്ച്. വേണേൽ തെളിവും തരാം. അന്നത്തെ എല്ലാ രേഖയും ഇപ്പോഴും എന്റെ കയ്യിലുണ്ട്. ഓർമ്മ വന്നപ്പോൾ എനിക്ക് എന്റെ സുഹൃത്തിനെ നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നുള്ളത് ശരിയാണ്, പക്ഷേ ഞാൻ അവനെ കണ്ടെത്തി അവനെ തിരിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന് നിന്റെ ആമിയുടെ കണ്ണുനീരിന് ഒരു അറുതി വരുത്തും. സംഭവിച്ചു പോയതൊന്നും ഞങ്ങളുടെ മാത്രം തെറ്റ് കൊണ്ടല്ല.

വിധി ആ സമയത്ത് വില്ലൻ വേഷത്തിൽ വന്നു. ഒരു ആക്സിഡന്റ് രൂപത്തിൽ അവരെ തമ്മിലകറ്റി. ആ വിധി തന്നെ അവരെ ഒരുമിപ്പിക്കും എന്ന് എനിക്ക് പൂർണ്ണ ബോധ്യമുണ്ട്. . " കേൾക്കാൻ നല്ല രസമുണ്ട്!! നടന്നാൽ മതിയായിരുന്നു അവളെ പഴയ ചുറുചുറുക്കോടെ വീണ്ടും കാണണമെന്ന് വലിയ ആഗ്രഹമുണ്ട്". നടക്കും അതിനുവേണ്ടിയല്ലേ ഞങ്ങളൊക്കെ കഷ്ടപ്പെടുന്നത്..? അന്ന് മുംബൈലേക്ക് വണ്ടി കയറുമ്പോഴും ചെറിയൊരു പ്രതീക്ഷ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. പക്ഷേ തിരിച്ചുവന്നത് പൂർണ്ണ ബോധ്യത്തോടെ തന്നെയാണ്. ഞങ്ങൾ കാത്തിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ അരവിയെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന ഉറപ്പോടെ .. " സത്യമാണോ ഈ പറയുന്നത്...? അത് അരവിന്ദനെ തന്നെയാണോ...? അപർണ്ണ വിശ്വാസം വരാതെ അവനോട് ചോദിച്ചു. അത് അരവി തന്നെയാണെന്ന് ചില സൂചനകൾ ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. തൊണ്ണൂറ് ശതമാനവും ഉറപ്പാണ് അത് അരവി തന്നെയെന്ന്.പക്ഷേ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ഇനിയും അന്വേഷിച്ച് കണ്ടെത്താനുണ്ട്, അത് അരവി ആണെങ്കിൽ എന്തിനാ തനവ് എന്ന മറ്റൊരാളുടെ ഐഡിയിൽ കഴിയുന്നു.

എന്തിനാണ് അമിയിൽ നിന്ന് ഇത്ര കാലം അകന്ന് കഴിഞ്ഞത് ..? ഒരുപാട് ദുരൂഹതകൾ ഉണ്ടിപ്പോൾ അവനെ ചുറ്റിപ്പറ്റി. അതെല്ലാം ചുരുളഴിച്ചേ മതിയാവൂ...!!. അതിനാദ്യം അവനെ കണ്ടുപിടിക്കണം ലണ്ടനിലേക്ക് അവനും കുടുംബവും ഇതുവരെ എത്തി ചേർന്നിട്ടില്ല, അവരുന്ന് എവിടെയാണെന്ന് ഒരു അറിവുമില്ല.. അവൻ എവിടെയാണെങ്കിലും ഞാൻ കണ്ടുപിടിച്ചോളാം . അതിനുള്ള കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ ഇപ്പോൾ വിളിച്ചത് തന്റെ ഒരു സഹായം എനിക്ക് വേണം അത് ചോദിക്കാനാണ് അരവിന്ദൻ ഒന്ന് നിർത്തി. "എന്ത് സഹായം...?"അപ്പു ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ആദിയോട് ചോദിച്ചു. " അരവിന്ദൻ എവിടെയാണെങ്കിലും അവനെ ഞാൻ കണ്ടുപിടിക്കും!! അവനെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്യും. അങ്ങനെ അവൻ വരുമ്പോൾ അവനെ കാത്തിരിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അവന്റെ കുഞ്ഞും ഉണ്ടാവണം. അവന്റെ കുഞ്ഞിനോളം വലിയൊരു സമ്മാനംഅവന് നമുക്ക് അവന് നമുക്ക് നൽകാനില്ല. എങ്ങിനെയും ആ കുഞ്ഞിനെ കണ്ടെത്തിയേ മതിയാവൂ ...!!"

" അതിനാ കുഞ്ഞ് മരിച്ചു പോയില്ലേ....? മരിച്ചുപോയെന്ന് വിശ്വസിക്കാത്ത രണ്ടു പേരാണ് ഈ ലോകത്തുള്ളത് ഒന്നഅരവിന്ദന്റെ അച്ഛമ്മ മറ്റൊന്ന് ആമി.അവർ രണ്ടുപേരും ഇപ്പോഴും പറയുന്നു ആ കുഞ്ഞ് ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്ന്, തന്റെ പേരക്കുട്ടി സുരക്ഷിതമായി എവിടെയോ ഉണ്ടെന്ന് തന്നെ അച്ഛമ്മ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ഇതുവരെ ഞാൻ അവരുടെ വാക്കുകളൊന്നും അത്രയ്ക്കും മുഖവിലയ്ക്കെടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ അരവിയുടെ കാര്യത്തിൽ അവർ പറഞ്ഞതെല്ലാം ഏറെക്കുറെ ശരിയായി വന്നിട്ടുണ്ട്. അപ്പോൾ എനിക്കും തോന്നി അവർ പറയുന്നതിൽ എന്തൊക്കെയോ കാര്യം ഉണ്ടല്ലോയെന്ന് . അതെന്താണെന്ന് കണ്ടുപിടിക്കണം. ആമിയുടെ അച്ഛനോട് ചോദിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല അദ്ദേഹം ഒന്നും വിട്ടു പറയില്ല. ആമിയുടെ ഡെലിവറി നടന്നത് എവിടെ എപ്പോൾ ഏതു ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്ര മണിക്ക് എന്നൊക്കെ അറിഞ്ഞാൽ ഒരുപക്ഷേ എന്തെങ്കിലും ഒരു സൂചന ആ കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ച് കിട്ടിയാലോ.!!?അതാണ് ആദ്യം അന്വേഷിക്കേണ്ടത്.അവളോട് ഈ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ച് അവളെ വീണ്ടും വിഷമിക്കാൻ എന്റെ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല.

അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് തന്റെ നമ്പർ വാങ്ങിച്ചത്. തനിക്ക് ഇതിനെക്കുറിച്ച് വല്ല അറിവുമുണ്ടോ...?എങ്കിൽ എന്നോട് തുറന്നു പറയണം." ഒരു കാര്യവുമില്ല, അച്ഛമ്മയേയും കൂട്ടി വരാം എന്നും പറഞ്ഞു നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും കോളേജിൽനിന്ന് പോയശേഷം നിങ്ങളുടെ ഒരു വിവരവുമില്ലാതെ ആമി ഒരുപാട് വിഷമിച്ചു.അറിയാവുന്ന രീതിയിൽ എല്ലാം നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു പക്ഷേ വിവരമില്ലായെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ അവസ്ഥ വീട്ടിൽ പറയാതെ വയ്യ എന്നായി. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ തന്നെ മുൻകൈയ്യെടുത്ത് അവളുടെ വീട്ടിൽ കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞു. അതിനു ശേഷം ഒരുപാടവൾ അനുഭവിച്ചു. വിവരങ്ങളെല്ലാം അവർ അറിഞ്ഞശേഷം അന്ന് തന്നെ അവളെ കോളേജിൽ നിന്നും അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. വിവരങ്ങൾ അറിയാൻ ഞങ്ങൾ വിളിച്ചാൽ പോലും അവളുടെ അച്ഛൻ ഞങ്ങളോടൊന്ന് സംസാരിക്കാൻ പോലും കൂട്ടാക്കിയില്ല. അതിനുശേഷം അവളോടൊന്നും മിണ്ടാൻ പോലും ശരിക്കും സാധിച്ചില്ല.

അവളെ അന്വേഷിച്ച് പലതവണ അവളുടെ വീട്ടിൽ പോയെങ്കിലും അവരൊന്നും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പിന്നീട് അവളെ കുറിച്ച് യാതൊരു വിവരവും ഞങ്ങൾക്കാർക്കും ഉണ്ടായില്ല. ഈയടുത്താണ് അവൾ തിരികെ വന്നത്. കുഞ്ഞുമരിച്ചു കഴിയുന്ന അവൾക്ക് ഇത്തിരിയെങ്കിലും ആശ്വാസം ഞങ്ങളെ കാണുമ്പോൾ ഉണ്ടായിക്കോട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ചാണ് അവളുടെ അച്ഛൻ വീണ്ടും ഞങ്ങളെയൊക്കെ അവളെ കാണാൻ അനുവദിച്ചത്. കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ച് യാതൊന്നും അന്വേഷിക്കരുത് എന്ന് അവളുടെ അച്ഛൻ ആദ്യമേ പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ പിന്നെ ആ വിഷയം അവളോട് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. അപർണ്ണ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ആദിയിൽ ചെറിയ നിരാശയുണ്ടാക്കി. എന്തെങ്കിലും വഴി ഈശ്വരൻ കാണിച്ചു തരാതിരിക്കില്ല,. അരവി യെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുന്നതിനിടയിൽ തന്നെ കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കണം അതിനി വൈകിച്ചൂടാ .. നേരം ഒരുപാട് ആയില്ലേ...താൻ കിടന്നോ.... ഈ ഒരാവശ്യം ആയതുകൊണ്ടാ ഞാൻ ഈ രാത്രിയിൽ വിളിച്ചത്. എങ്കിൽ ശരി " ഗുഡ് നൈറ്റ് 'എന്നും പറഞ്ഞ് ആദി ഫോൺ വെച്ചു. അപർണ്ണയും ഫോൺ ബെഡിലേക്കിട്ട് സുഖമായി മൂടിപ്പുതച്ച് കിടന്ന് ഉറങ്ങി.... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...