💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 80

രചന: RAFEENA MUJEEB

 " പ്രസാദ് സാറിന്റെ കൂടെ ഫ്രണ്ട് സീറ്റിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ആളെ പരിചയം ഇല്ലെങ്കിലും വേഷവും ഭാവവും കണ്ടാൽ ആള് ഒരു അമ്പലത്തിലെ മേൽശാന്തിയാണെന്ന് മനസ്സിലാകും. പക്ഷേ ബാക്ക് സീറ്റിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ആരെയും തന്നെ ശ്വേതയ്ക്കും അരുണിമയ്ക്കും പിടികിട്ടിയില്ല. കറുത്ത പർദ്ദ ധരിച്ച ഒരു മുസ്ലിം സ്ത്രീയാണെന്ന് മനസ്സിലായി അവരുടെ മുഖം മൂടുപടം കൊണ്ട് മൂടിയത് കൊണ്ട് പരിചിതമായ മുഖം ആണോ എന്നു പോലും വ്യക്തമല്ല. അവരുടെ കയ്യിൽ ഒരു കുഞ്ഞും വിരലിൽ തൂങ്ങി ഒരു പെൺകുട്ടിയുമുണ്ട്. ആ കുരുന്നുകളേയും ഇവിടെയെങ്ങും മുൻപ് കണ്ടതായി രണ്ടുപേരും ഓർക്കുന്നുമില്ല. ഇനി പ്രസാദ് സാറിന്റെ ഭാര്യയും മക്കളുമായിരിക്കുമോ ഇത്...?? അതിന് കല്യാണം കഴിച്ചതൊന്നും ഇതിനുമുൻപ് സാറ് പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ..? അങ്ങനെ പല പല സംശയങ്ങളാണ് അവരുടെ മനസ്സിൽ വന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നത്. എല്ലാം മനസ്സിലാക്കിയെന്നവണ്ണം പ്രസാദ് അവരെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

എന്നിട്ട് കാറിന്റെ ഡിക്കി തുറന്ന് കുറച്ച് സാധനങ്ങളെടുത്തു പുറത്തേക്ക് വച്ച്. തിരുമേനി വീടും പരിസരവും ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി എന്തോ ആലോചിച്ചിട്ടെന്നപോലെ ഗൗരവത്തിൽ പ്രസാദിനെ ഒന്നു നോക്കി. "ഇങ്ങനെ അമാന്തിച്ചു നിൽക്കാതെ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യാനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ നടത്തൂ." അയാൾ പറയുന്നത് കേട്ടതും പ്രസാദ് ശരി തീരുമാനി എന്നും പറഞ്ഞു കൊണ്ടുവന്ന സാധനങ്ങൾ എല്ലാം വീടിനു പുറകു വശത്തായി തയ്യാറാക്കി വെച്ചു. നേരം കളയാതെ നീ മോളെയും കൊണ്ട് പോയി കുളിച്ച് ഈറനോടെ വാ എന്നും പറഞ്ഞ് ആ പർദ്ദയിട്ടവളുടെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന കുഞ്ഞിനെയും വാങ്ങി പ്രസാദ് അവളെ കുളിക്കാനായി പറഞ്ഞുവിട്ടു. അവൻ പറഞ്ഞത് അനുസരണയോടെ തലയാട്ടിയ അവൾ കുഞ്ഞിനെ സാറിന്റെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിച്ചു. ഇതെല്ലാം കണ്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അരുണിമയും ശ്വേതയും അമ്പരന്നു നിൽക്കുന്നുണ്ട്. കുഞ്ഞിനെ പ്രസാദിന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്ത ശേഷം ദേവ തന്റെ പർദ്ദയും മുഖത്തെ മൂടുപടവും മാറ്റി.

അതുവരെ ആ പർദ്ദക്കാരിയെ സംശയത്തോടെ മാത്രം നോക്കി നിന്നിരുന്ന അരുണിമയുടെയും ശ്വേതയുടെയും മുഖം പെട്ടെന്ന് വിളറി വെളുത്തു . കണ്ട കാഴ്ച്ച അവിശ്വസനീയമായിരുന്നു അതിന്റെ ഞെട്ടൽ രണ്ടുപേർക്കുമുണ്ട്. ഇനിയൊരിക്കലും കാണില്ല എന്ന് വിചാരിച്ച മുഖം മരണത്തിന്റെ കൈപ്പിടിയിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്ന തങ്ങളുടെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവളുടെ മുഖം. എന്നും വേദനയോടെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഓർത്ത മുഖം. ചില മാറ്റങ്ങളോടെ തങ്ങളുടെ മുൻപിൽ വന്നു നിൽക്കുന്നു. ഈ കാഴ്ച്ച വിശ്വസനീയമോ...?? അതോ അവിശ്വസനീയമോ...?രണ്ടുപേർക്കും തങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ ചതിക്കുകയാണെന്ന് തോന്നിപ്പോയി. അതെ ഇതൊക്കെ തങ്ങളുടെ വെറും തോന്നലാണ്.!! അവളെ ആർക്കും മറക്കാൻ കഴിയില്ല ന വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് ഇതേ ദിവസമാണ് അവളും ഗിരിയും ഈ ഭൂമി വിട്ടു പോയത്. ഗിരിയുടെ ചേതനയറ്റ ശരീരം ഈ വീട്ടുമുറ്റത്ത് അടക്കം ചെയ്ത ദിവസം. പിന്നീട് നാലു ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ദേവയുടെ ശരീരം കിട്ടിയതെങ്കിലും പോസ്റ്റ്മോർട്ടം റിപ്പോർട്ടിൽ വളരെ വ്യക്തമായി പറയുന്നത് മരണം സംഭവിച്ചത്

ഗിരി മരിച്ച അതേ ദിവസമാണെന്നാണ് . അതുകൊണ്ട് തന്നെ രാവിലെ തൊട്ട് ദേവ ഒരു തീരാ നോവായി മനസ്സിലുണ്ട്. ആ ഓർമ്മകളാവാം മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ഈ പെൺകുട്ടിക്കും അവളുടെ ചായ തോന്നിപ്പിക്കുന്നത്. രണ്ടുപേരും ഇമവെട്ടാതെ അവളെ നോക്കുന്നുണ്ട്. അവരുടെ ഇരുകണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകുകയാണെന്ന് അവർ പോലും അറിയുന്നില്ല. തന്നെ മിഴിച്ചു നോക്കുന്ന ശ്വേതയേയും അരുണിമയേയും നോക്കി ദേവ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. അതു കൂടി കണ്ടപ്പോൾ അവരുടെ നിയന്ത്രണം വിട്ടു പോയി അവർ ഓടി വന്നു അവളെ ഇറുകെ പിടിച്ചു. ദേവയും അവരെ തന്നിലേക്കടക്കി പിടിച്ചു. നാലുപേരും ചേർന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന അതേ അനുഭൂതി, ആ അനുഭൂതി മാത്രം മതിയായിരുന്നു അവർക്ക് തങ്ങളുടെ കൈകളിൽ ഉള്ളത് തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവളാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ. ഒരു ചോദ്യമോ വിവരണമോ അവിടെ ആവശ്യം വന്നില്ല. ഉയർന്നുവന്നത് നേരിയ ഏങ്ങലടികൾ മാത്രം. അതിന്റെ ആഴം പതിയെ പതിയെ കൂടാൻ തുടങ്ങി.

മൂന്നുപേരുടെയും ശബ്ദം ഉയർന്നു വരാൻ തുടങ്ങി അത് പിന്നെ ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലിലേക്ക് വഴിവെച്ചു. ദേവയും നിയന്ത്രണംവിട്ട് കരഞ്ഞു.അന്നാദ്യമായി അവൾ ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ ഏങ്ങലടിച്ചു കരയുന്നത് പ്രസാദ് നോക്കി നിന്നു. അവൾക്ക് ആ രണ്ടു ചുമലുകൾ തന്നെ ധാരാളമായിരുന്നു ഇതുവരെ താൻ അനുഭവിച്ച ഒറ്റപ്പെടൽ ഇല്ലാതാക്കാൻ. അവരുടെ മുമ്പിൽ വീണ്ടും ആ പഴയ ദേവയായവൾ മാറി. ആ പഴയ പൊട്ടിപ്പെണ്ണ് ദേവ. മൂന്ന് പേരുടെയും നിൽപ്പ് കണ്ടാൽ ഒരിക്കലും അവരെ അടർത്തിമാറ്റാൻ തോന്നുകയില്ല. പക്ഷേ അവിടെ അങ്ങനെ നിൽക്കുന്നത് ഗുണത്തേക്കാളേറെ ദോഷമേ ചെയ്യുകയുള്ളൂ. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പ്രസാദ് അവരെ മൂന്നുപേരെയും പിടിച്ചു മാറ്റി. "മതി മതി!! ഇങ്ങനെ ഇവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല ആരെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് കണ്ടു വന്നാൽ നമ്മുടെ എല്ലാ പദ്ധതികളും വെള്ളത്തിലാവും ഒന്നും ദേവയെ പ്രത്യേകിച്ച് പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ഇല്ലല്ലോ..?? വേഗം പോയി കുളിച്ച് ഈറനോടെ വാ മോളെയും കൊണ്ട് ഒട്ടും വൈകിക്കണ്ട നമുക്ക് പെട്ടെന്ന് തന്നെ കർമ്മങ്ങൾ നടത്തേണ്ടതുണ്ട്.

പ്രസാദ് ശാസന യോടെ തന്നെ ദേവയോട് പറഞ്ഞു. അയാൾ പറയുന്നത് കേട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ അരുണിമയും ശ്വേതയും അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. നിങ്ങൾ വിഷമിക്കേണ്ട നിങ്ങൾക്ക് സ്നേഹിക്കാനും പരസ്പരം സംസാരിക്കാനും സമയം തരാം വിശദമായി കാര്യങ്ങളൊക്കെയും അവളിൽ നിന്ന് തന്നെ നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞോളൂ...ഇപ്പോൾ ചില ചടങ്ങുകൾ ഇവിടെ നടക്കേണ്ടതുണ്ട് അത്‌ കഴിയട്ടെ ആദ്യം. പ്രസാദ് പറയുന്നത് അവർക്ക് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അവർ അനുസരണയോടെ തലയാട്ടി. ദേവ അല്ലിയുടെ കയ്യും പിടിച്ച് കാളിയാർ മഠത്തിലേക്ക് വലതുകാൽ വച്ച് തന്നെ കേറി. വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമുള്ള അവളുടെ ആ തിരിച്ചുവരവ് വീട് അറിഞ്ഞത് പോലെ അവളെ സ്വാഗതം ചെയ്തുകൊണ്ട് നല്ല തണുത്ത കാറ്റ് വീശി. ഓർമ്മകളുടെ ഭാണ്ഡക്കെട്ടുമായി വിറക്കുന്ന പാദങ്ങളോടെ അവർ ഓരോ കാൽപാദവും മുൻപോട്ട് വെച്ചു. ആചാരം പോലെ ഹാളിൽ തന്നെ നിരത്തി മാലയിട്ട് തൂക്കിയ തങ്ങളുടെ കുടുംബ ഫോട്ടോ അവളുടെ ഉള്ളിൽ തീക്കനൽ കോരിയിട്ടു.

അവൾ അറിയാതെ തന്നെ അവിടെ നിന്നു പോയി. അച്ഛൻ അമ്മ ഏട്ടന്മാർ ഗിരിയേട്ടൻ താൻ എല്ലാവരെയും ആദരവോടെ തന്നെ അവർ ഇപ്പോഴും ബഹുമാനിക്കുന്നുണ്ട്. അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പരിഹാസച്ചിരി വിടർന്നു. അല്ലിക്ക് കാര്യങ്ങളൊന്നും മനസ്സിലായിട്ടില്ല. ആ വലിയ വീടും പരിസരവും കണ്ട അമ്പരപ്പിലാണ് അവൾ.. ഇല്ലായ്മയിൽ വളർന്ന അവൾ കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ വീട് രാഘവന്റെയാണ്, അതിന്റെ ഇരട്ടി വലിപ്പമുണ്ട് കാളിയാർ മഠവും അതിനുള്ളിലെ സുഖസൗകര്യങ്ങളും അവളുടെ കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ കൗതുകത്തോടെ ചുറ്റും ഓടി നടക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ഒരുപാട് ഫോട്ടോകൾക്കിടയിൽ തന്റെ അമ്മയുടെ ഫോട്ടോയിരിക്കുന്നത് അവൾ കാണുന്നത്. അമ്മയേക്കാളും സുന്ദരിയായ ഒരു അമ്മ. അമ്മാ..!! അല്ലി ഫോട്ടോയിൽ നോക്കി വിളിച്ചു. അത് കണ്ടതും ദേവ അവളെ എടുത്തു എളിയിൽവെച്ചു. ഫോട്ടോയിൽ ഉള്ള എല്ലാവരെയും അവൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു. "അപ്പൂപ്പൻ അമ്മൂമ്മ മാമന്മാർ അവസാനം അവൾ വിരൽചൂണ്ടിയത് ഗിരിയുടെ ഫോട്ടോയുടെ നേരയാണ്.. "

യാരമ്മാ അത്...?"അല്ലി ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "അത് ഉന്നൂടെ അപ്പ!!" ദേവയുടെ ശബ്ദം ഒന്ന് ഇടറി. കടവുളേ...ഏൻ അപ്പാവോ.... നിജമാ ഇത് ഏൻ അപ്പതാനേ അമ്മാ ....? വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ അവൾ ചോദിച്ചു. ദേവ അവളെ തന്റെ മാറോട് ചേർത്ത് തലയാട്ടി. അമ്മ എങ്കെ പോയിട്ടേൻ ഏൻ അപ്പാ ഇങ്കെ എങ്കെയും കാണാമാട്ടെ അവൾ നിഷ്കളങ്കമായി ദേവയോട് ചോദിച്ചു. അപ്പ എങ്ങും പോയിട്ടില്ല കടവുള്കിട്ടേയിരിക്ക് . നീ കവലപടവേണ്ട സമയമാകുമ്പോൾ എല്ലാം അമ്മ സൊല്ലിത്തരാം. ഇപ്പോൾ നമുക്ക് രണ്ടുപേർക്കും പോയി കുളിക്കാം എന്നും പറഞ്ഞ് ദേവ അവളെയും കൊണ്ട് മുകളിലേക്ക് നടന്നു. അവൾ നേരെ പോയത് താൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന തന്റെ ആ പഴയ മുറിയാണ്. അത് തുറക്കാൻ നോക്കിയിട്ട് കഴിയുന്നില്ല ആരോ പൂട്ടിയിട്ടതുപോലെ. അവൾ ശക്തിയായി ഒന്ന് തള്ളി നോക്കി. " അത് പൂട്ടിയിരിക്കുകയാണ് തുറക്കാൻ പറ്റില്ല " പുറകിൽ നിന്നും ഒരു ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി...... തുടരും..

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...