നാഥാർജുനം: ഭാഗം 16

എഴുത്തുകാരി: അനു രാജീവ്

അർജുനെ തള്ളി താഴെയിട്ടത്തിന് ശേഷം വാമി കട്ടിലിലൂടെ മുട്ടിലിഴഞ്ഞു വന്ന് അവന്റെ കിടപ്പ് നോക്കി.. വീണത് പോലും അറിയാതെ കിടപ്പാ... അവൾക്ക് ചിരി വന്നു. അവളും താഴോട്ടിറങ്ങി അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തല വച്ച് വയറിലൂടെ കൈകൾ ചുട്ടിപിടിച്ചു കിടന്നു.. ബോധത്തോടെ അല്ലെങ്കിലും അവന്റെ കയ്യും അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു.. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റ് പോവാം എന്നായിരുന്നു പ്ലാൻ എങ്കിലും ഉറക്കം ചതിച്ചു.. രാവിലെ ആദ്യം കണ്ണുതുറന്നത് അർജുൻ ആണ്. അടുത്ത് തന്റെ മേലെ കൈകൾ കൊണ്ട് ചുറ്റിവരിഞ്ഞ് നെഞ്ചിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി കിടക്കുന്ന വാമിയെ കണ്ടപ്പോൾ അവനു തോന്നിയത് സ്വപ്നം ആവുമെന്നാണ്... അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവളുടെ മുഖം ഒന്ന് ഉയർത്തി നോക്കി ആ ചുണ്ടുകളിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു... അവൾ ഒന്ന് ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മൂക്ക് ഉരസി... അപ്പോഴും അവൻ അത് സ്വപ്നമാണെന്ന് കരുതി ആ മുടിയിഴകളിലൂടെ കൈ വിരൽ കോർത്ത് തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു..

തലയ്ക്കു വല്ലാത്ത ഭാരം തോന്നിയപ്പോൾ പതിയെ വാമിയേ നിലത്തേക്ക് കിടത്തി അവൻ എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന്, അയഞ്ഞു പോയിരുന്ന മുണ്ട് മുറുക്കിയുടുത്ത് ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു... മുഖം കഴുകി കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഒന്നുകൂടി റീവൈൻഡ് ചെയ്തു നോക്കി... ഷോക്കടിച്ചപോലെ കുറച്ചുനേരം നിന്നു പിന്നെ എന്തോ ഓർത്ത് ഒരു ടവലും കയ്യിലെടുത്ത് ഓടി റൂമിലേക്ക് വന്നു... റൂമിൽ ചുരുണ്ടുകൂടി ഉറങ്ങുന്ന വാമിയേ നോക്കി അന്തംവിട്ടു നോക്കി നിന്നു പോയി... അർജുൻ ക്ലോക്കിലേക്കും റൂമിലേക്കും വീണ്ടും അവളിലേക്കും മാറിമാറി നോക്കി.... സമയം ഏഴേ മുക്കാൽ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു... ഈ നേരത്ത് അവൾ തന്റെ കൂടെ ഉറങ്ങുന്നു എന്നത് അവന് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. എത്ര ആലോചിച്ചു നോക്കിയിട്ടും ഒന്നും ഓർമയും വരുന്നില്ല.. അവൻ വാമിക്ക് അടുത്ത് വന്ന് കുനിഞ്ഞിരുന്ന് അവളെ നോക്കി... കുഞ്ഞ് കുട്ടികളെ പോലെ ചുണ്ടും ചളുക്കി വച്ച് ഉറങ്ങുന്ന അവളെ കണ്ട് അവന് എന്തെന്നില്ലാത്ത പ്രണയം തോന്നി..

ഇന്ന് രാവിലെ ഉമ്മ കൊടുത്തത് സ്വപ്നത്തിൽ അല്ല എന്നുകൂടെ ഓർമ വന്നപ്പോൾ അവന് അല്പം ചളിപ്പ് തോന്നി.. സ്ഥാനം മാറി കിടക്കുന്ന അവളുടെ ടോപ് വലിച്ച് നേരെയിട്ടു കൊടുത്തു.. അവളെ തട്ടി വിളിച്ചു... "വാമി... ടീ... എഴുന്നേൽക്ക്.." "2 minits.. Please..." ഉറക്കച്ചടവോടെ അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട് അവന് ചിരി വന്നു.. "വാമി.. നീ എന്താ ഇവിടെ??" "എവിടെ...???" "എന്റെ വീട്ടിൽ...." "നിന്റെയോ.....? പറയുന്നതിനോടൊപ്പം അവൾ എഴുന്നേറ്റ് മൂരിനിവർന്ന് അർജുനെ നോക്കി.. അവനെ കണ്ടതും അവൾ മനോഹരമായൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. എന്നിട്ട് വേഗം അവന്റെ മടിയിൽ കയറിയിരുന്നു.. കഴുത്തിലൂടെ ചുറ്റി പിടിച്ച് തോളിൽ ചാരി വീണ്ടും കണ്ണടച്ചു.. അർജുൻ ആണെങ്കിൽ ഇനി അവൾ വീട്ടീന്ന് ഇറങ്ങി വന്നതാണോ എന്ന ഡൌട്ടിലാണ്.. ഇനി കുടിച്ച ബോധത്തിൽ പോയി വിളിച്ചിറക്കി കൊണ്ട് വന്നോ. അവനാണെങ്കിൽ ഒന്നും ഓർമയില്ല. അവൾക്കാണെങ്കിൽ ഒട്ടും ടെൻഷനും ഇല്ല...

പിന്നെ വരുന്നത് പോലെ വരട്ടെ എന്ന് കരുതി അവളെ വട്ടം പിടിച്ച് ഒന്ന് കൂടെ ചേർത്തിരുത്തി.. അവന്റെ തോളിൽ കിടന്ന അവൾക്ക് ഇടുപ്പിൽ ഒരു മുറുക്കം ഫീൽ ചെയ്തപ്പോഴാണ് അവൾക്ക് കാര്യങ്ങൾ മിന്നിയത്.. വാമി അവന്റെ മടിയിൽ നിന്നും ഉരുണ്ട് പിരണ്ടു ഉരുതി താഴെക്കിരുന്നു.. "നേരം വെളുത്തോ???" "ങേ... എടി സമയം 8 ആയി " "Oh.. God... അവിടെ എല്ലാരും എന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ടാവില്ലേ??" "എന്നോടാണോ ചോദിക്കുന്നെ.? നീയെന്താ ഇവിടെ??" "അത്.. അത് പിന്നെ.. നീ ഉറങ്ങിയോന്ന് നോക്കാൻ വന്നതാ..." "എന്ത്???" "അതൊന്നുമില്ല.. ഞാൻ പോവട്ടെ.. പിന്നെ പറയാം.." അവൾ തിരിഞ്ഞു പോവാനൊരുങ്ങിയതും അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവൻ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു.. "എത്ര മണിക്ക് ഗേറ്റ് ചാടി??" അവൻ ചുണ്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ച ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.. "12 മണി ആയിക്കാണും.." അവളും ആ കണ്ണിൽ നോക്കി തന്നെ പറഞ്ഞു.. "എന്തെങ്കിലും നടന്നോടി..." "ഒന്നും ഓർമയില്ലേ..." അവൻ ഇല്ല എന്ന് തലയനക്കി..

"10 മാസം വെയിറ്റ് ചെയ്താൽ ജൂനിയർ അർജുൻ വരും..." അവൾ നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു.. "പോടീ.. നുണച്ചി പാറു.. അതിനും മാത്രമൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാവില്ലാന്നൊക്കെ എനിക്കറിയാം..". "അപ്പൊ നിനക്കൊന്നും ഓർമയില്ലേ.. ഇത് നോക്ക് നിന്റെ തോന്ന്യവാസതിന്റേ അടയാളം..." അവൾ മുടി മാറ്റി കഴുത്ത് കാണിച്ച് കൊടുത്തു.. വെളുത്ത കഴുത്തിൽ ചുവന്ന് കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു അവന്റെ പല്ലിന്റെ അടയാളം.. ടോപ്പ് മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി ഇടുപ്പും കാണിച്ച് കൊടുത്തു.. അവിടെയും നഖം തട്ടി ചെറുതായി പോറിയിരുന്നു... അർജുന്റെ മുഖം ടെൻഷൻ കൊണ്ട് ചുവന്നു.. അവൻ നെറ്റിയിലുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു.. വാമി കഷ്ടപ്പെട്ട് ചിരി കടിച്ചു പിടിച്ചു.. "വാമി.. Iam sorry.. ഞാൻ... എനിക്ക് ഓർമയില്ല..." അത് കേട്ടതും വാമി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു... അവളുടെ ചിരിയുടെ അർത്ഥം മനസിലായ പോലെ അവൻ ശ്വാസം ആഞ്ഞു വിട്ടു.. ഒരു ചിരിയോടെ അവളെ തൂക്കിയെടുത്ത് ബെഡിലേക്കിട്ടു.. അവളുടെ മേലേക്ക് കിടന്നു കൊണ്ട് അവൻ കടിച്ച പാടിലേക്ക് ചുണ്ട് ചേർത്തു..

അവൾ കുറുകി കൊണ്ട് അവന്റെ മുടിയിൽ കോർത്തു പിടിച്ചു.. "മനുഷ്യന്റെ ഉള്ള ജീവനങ്ങു പോയി.. നിന്റെ അവിടേം ഇവിടേം എത്താത്ത ഡ്രെസ്സും അടയാളങ്ങളും.. ശരിക്കും ഞാൻ പേടിച്ചു..." മുഖം കഴുത്തിൽ തന്നെ പൂഴ്ത്തി വച്ചു കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.. "ആ അടയാളങ്ങളൊക്കെ ഇന്നലെ നീ തന്നത് തന്നെയാ... ഓർമയില്ലേ..." "ഓർമയില്ല...." കുറച്ച് നേരം രണ്ടു പേരിലും മൗനം തളം കെട്ടി നിന്നു.. വാമി തന്നെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.., "ഇത് പോലെയാവും ശ്രീയേട്ടനും എല്ലാം മറന്നത്... അല്ലെ..." അർജുൻ തലയുയർത്തി നോക്കി.... അവന് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... വാമി തുടർന്നു.. "അജു.. ഇപ്പൊ അങ്ങനെ വല്ലതും നടന്നിരുന്നേൽ നീ എന്ത് ചെയ്തേനെ??" "ഒട്ടും വൈകിക്കാതെ നിന്നെ കെട്ടും.." "ഹ്മ്മ്.. അപ്പൊ ശ്രീയേട്ടൻ അതെല്ലാം അറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാൽ ദേവികയെ കല്യാണം കഴിക്കില്ലേ... ഒന്നും അറിയിക്കാതിരുന്നിട്ട് എന്താ പ്രയോജനം ...?" "ഞാനും ഇത് ഒരുപാട് തവണ ആലോചിച്ചതാടീ.. പക്ഷെ ദേവിക.. അവൾക്ക് ഒന്നും ആരെയും അറിയിക്കാൻ താല്പര്യമില്ല...

പക്ഷെ എല്ലാം അർജുൻ അറിയിക്കും.. ഒട്ടും വൈകാതെ..." " നീ മാറിക്കെ അജു...ഞാൻ പോവട്ടെ.. ഒരുപാട് ലേറ്റ് ആയി.. ഇനി ഇതിനെന്തൊക്കെ ആണാവോ നടക്കാൻ പോവുന്നെ.." "മ്മ്.. അതൊക്കെ അസമയത്ത് ഓരോന്ന് ചെയ്തു കൂട്ടുമ്പോൾ ആലോചിക്കണമായിരുന്നു...." അവന്റെ സ്വരത്തിൽ വീണ്ടും കുസൃതി നിറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ അവനെ തള്ളിയിട്ട് വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.. മൂളി പാട്ടും പാടി സ്റ്റെപ്പ് ഇറങ്ങാൻ നിക്കുമ്പോഴാണ് കയ്യിൽ ചായ കപ്പും ആയി വരുന്ന ജെനിയെ കണ്ടത്.. അവളാണെങ്കിൽ വാമിയെ കണ്ടതിന്റെ അമ്പരപ്പിലാണ്.. ഉറങ്ങി എഴുന്നേറ്റാതാണെന്ന് കണ്ടതും മനസിലാവുന്നുണ്ട്.. പാറി പരന്ന മുടിയും.. അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങളുയർന്നു.. അവളുടെ അന്തംവിട്ടുള്ള നിൽപ്പ് കണ്ട് വാമി അവൾക്കടുത്തേക്ക് പോയി. ആ ചായ വാങ്ങി ഒരു സിപ് കുടിച്ചു.. എന്നിട്ട് ജെനിയുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയിട്ട് പറഞ്ഞു, "ഇപ്പൊ തന്നെ അജുവിനെ ഉണർത്തണ്ട.. കുറച്ചൂടെ കഴിഞ്ഞു ചായ കൊടുത്താൽ മതി. രാത്രി ഒരു പോള കണ്ണടച്ചിട്ടില്ല..

ക്ഷീണം കാരണം ഉറങ്ങുവാ.. മോള് വാ.. താഴേക്ക് പോകാം....." അവളുടെ തോളിൽ കൈ ചേർത്ത് മറുകൈയിലെ ചായയും കുടിച്ച് വാമി സ്റ്റെപ് ഇറങ്ങി.. പല്ല് കടിച്ചു കൊണ്ട് ജെനിയും.. ഹാളിലെ ടേബിളിൽ ചായ വച്ചിട്ട് വാമി ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി.. ആരും ഇല്ല എന്ന് ഉറപ്പാക്കിയ ശേഷം ജെനിക്കടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു.. "അതേ.. രാത്രി ഞാൻ ഇവിടെ ആയിരുന്നു എന്ന് ആരോടും പറയണ്ടാട്ടോ... എന്നാൽ ഏടത്തി പോകുവാ... Gud morning...." വാമി മൂളി പാട്ട് continue ചെയ്ത് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി..  ശിവശൈല ത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ വാമിക്ക് ഉള്ളിൽ നല്ല ഭയമുണ്ടായിരുന്നു... എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റിട്ടുണ്ടാകും, തന്നെ അന്വേഷിച്ചിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന് ഉള്ളിലിരുന്ന് ആരോ പറയും പോലെ... എവിടെയായിരുന്നു എന്ന് ചോദിച്ചാൽ എന്തു പറയും എന്ന് അറിയാതെ അവൾ വിറച്ചു കൊണ്ടാണ് പടി കയറി വന്നത്.. ഹാളിൽ തന്നെ എല്ലാവരും നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ കാലുകൾ നിശ്ചലമായി... അവരുടെ മുഖത്തെ ടെൻഷനിൽ നിന്ന് ഊഹിച്ചിരുന്നു താൻ റൂമിൽ ഇല്ല എന്ന് എല്ലാവരും മനസ്സിലാക്കി എന്ന്.. ഇനി എന്തു പറയും എന്നറിയാതെ വാമി മിഴിച്ചു നിൽക്കുമ്പോഴാണ് പ്രിയ വാമിയെ കണ്ടത്...

അവളുടെ നോട്ടം കണ്ട് മറ്റുള്ളവരും പുറത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോഴാണ് അവിടെ വാമി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടത്.. അത് ചിലരിൽ ആശ്വാസം നിറച്ചെങ്കിൽ ചിലരിൽ ദേഷ്യമായിരുന്നു... "എവിടെയായിരുന്നു മോളെ.. ഇത്ര നേരത്തെ എവിടെ പോയതാ....??" ഭാമ മുന്നോട്ട് വന്ന് അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് ചോദിച്ചു.. വേണുവും മാധവനും മുഖം വീർപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു.. ഭാമയും മഹിമയും അവളെ കണ്ടതിന്റെ ആശ്വാസത്തിലാണ്.. പ്രിയയാണെങ്കിൽ പിടിക്കപ്പെട്ടോ എന്ന പേടിയിലും.. ശ്രീക്ക് മാത്രം ഒരു ഭാവവും ഇല്ല.. ഫോണിൽ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്.. "അത്.. ഭാമമ്മായി.. ഞാൻ.. ജോഗിങ്..." "ജോഗിങ്ങോ...?" മഹിമയുടെ ശബ്ദമായിരുന്നു അത്. "കേട്ടോ വേണുവേട്ടാ.. 8 മണി ആയാലും കണ്ണ് തുറക്കാൻ കിട്ടാത്തവൾ ജോഗിങ്ങിനു പോയെന്നു.. അതും ഈ കുഗ്രാമത്തിൽ..." തമാശ പോലെ മഹിമ പറഞ്ഞിട്ടും വേണുവിന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞില്ല.. അയാൾക്ക് എവിടെ പോയതാവും എന്ന് ഏകദേശം ഒരു ധാരണ ഉണ്ടായിരുന്നു.. "മ്മ്മ്.. അവളെ അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോ ഭാമേ..." മാധവനായിരുന്നു.. ഭാമക്കൊപ്പം അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.. അവർ ചായ കൊടുത്തു. അതും കുടിച്ച് ഫ്രഷ് ആവാൻ മുകളിലേക്ക് കയറി..

"എടി ദുഷ്ട്ടെ, രാത്രി നീ എവിടെയായിരുന്നു.." റൂമിൽ കയറിയതും കേട്ട അപശബ്ദത്തിന്റെ സ്രോതസ്സ് നോക്കി വാമി തിരിഞ്ഞു.. കയ്യും കെട്ടി മുഖം കൂർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്ന പ്രിയയെ കണ്ട് വാമി അവൾക്കടുത്തേക്ക് പോയി.. "ഞാനേ.. ഞങ്ങടെ ഫസ്റ്റ് നൈറ്റ്‌ ആഘോഷിക്കാൻ പോയതാ..." "ങേഹ്...🙄🙄🙄🙄 ശരിക്കും???" "ആഹ് ടീ..." വാമി പ്രോമിസ് ചെയ്യുന്ന പോലെ ആക്ഷൻ ഇട്ട് പറഞ്ഞു.. "ങ്ങീ.. ങ്ങീ... ഞാൻ ഇങ്ങനെ മൂത്തുനരച്ച് പോവത്തെ ഉള്ളൂ... എനിക്കും ഉണ്ട് ഒരു കാമുകൻ.. ഉപ്പിലിട്ട് വക്കാൻ കൊള്ളാം..." അവൾ പരിഭവത്തോടെ പറയുന്നത് കേട്ട് വാമി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ടവൽ എടുത്ത് ബാത്‌റൂമിൽ കയറി.. ◽️◽️◽️💠💠💠💠💠💠💠💠◽️◽️◽️ രാവിലെ വാമി വീട്ടിൽ ഇല്ല എന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും തനിക്ക് യാതൊരു ടെൻഷനും തോന്നിയില്ല എന്നത് ശ്രീയെ വീണ്ടും വീണ്ടും കുഴപ്പിച്ചു... തനിക്ക് അവളോട് സ്നേഹമില്ല എന്നു പോലും ഒരുവേള അവന് തോന്നിപ്പോയി... അവൾക്ക് വേണ്ടി മറ്റുള്ളവർ ടെൻഷൻ അടിക്കുമ്പോൾ തനിക്ക് ഒരു ആധിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...

അവൻ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു ഡ്രൈവ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് കാറിനു വട്ടം വച്ച് രണ്ടുമൂന്ന് ബൈക്കുകൾ വന്നു നിന്നത്.... പെട്ടെന്ന് ആയതുകൊണ്ട് സഡൻ ബ്രേക്കിട്ടു വണ്ടി നിർത്തി.. ബൈക്കിൽ ഇരിക്കുന്ന വരെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോഴാണ് ഏഴാം പൂജക്ക് അടി വാങ്ങിയ രണ്ടുപേരെ അവർക്കിടയിൽ കണ്ടത്.. നാലു ബൈക്കിൽ ആയി എട്ടുപേരുണ്ട് .. ശ്രീ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി ഡോർ close ചെയ്ത് ബംബറിൽ ചാരി നിന്നു.. അവന്മാർ ബൈക്കിൽ നിന്നുമിറങ്ങി കയ്യിൽ വാളുകളും സൈക്കിൾ ചെയിനുകളും ഉണ്ട് എന്നും അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു... മുന്നിൽ നിന്ന ഒരുത്തൻ കയ്യിൽ ചുറ്റിയ സൈക്കിൾ ചെയിനും ഓങ്ങി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് അടിക്കാൻ വന്നു.. ആ കൈ ബ്ലോക്ക്‌ ചെയ്ത് അവന്റെ വയറ്റിലേക്ക് ചവിട്ടി പുറകിലേക്ക് മറിച്ചു... . അവന് പുറകെ തന്നെ രണ്ടു പേർ ഒരുമിച്ച് വന്നു ശ്രീയെ അടിച്ചു.. ഒരു വിധം അവരെ വീഴ്ത്തുമ്പോഴേക്കും അടുത്ത രണ്ടു പേർ അവന്റെ കൈകളെ ലോക്ക് ചെയ്തിരുന്നു.. അപ്പോഴെക്കും അടുത്തവൻ ശ്രീക്ക് നേരെ വാള് വീശിയിരുന്നു.. അത് പ്രതീക്ഷിക്കാത്തത് കൊണ്ടെന്നെ അവൻ അത് കൊണ്ടു എന്ന പോലെ തല ചെരിച്ചു പിടിച്ച് കണ്ണടച്ച് നിന്നു. വെട്ട് തന്റെ മേലെ തട്ടിയില്ല എന്ന് മനസിലായപ്പോൾ അവൻ കണ്ണ് തുറന്നു... വാളോങ്ങിയവന്റെ കൈ തണ്ടയിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന അർജുൻ.. അവന്റെ കണ്ണിൽ ചുവപ്പായിരുന്നു.......... തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...