നാഥാർജുനം: ഭാഗം 24

എഴുത്തുകാരി: അനു രാജീവ്

ദേവിക പുറപ്പെട്ടു ഏകദേശം മൂന്ന് മണിക്കൂറിന് ശേഷമാണ് താൻ പുറപ്പെട്ടത് എന്ന് ബോധ്യമുള്ളതുകൊണ്ട് തന്നെ ശ്രീ കാർ പറപ്പിക്കുകയായിരുന്നു.... ബസിൽ ആയതുകൊണ്ട് പലയിടങ്ങളിലും നിന്നു നിന്നു പോകുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ അവർക്കൊപ്പം തന്നെ എത്താൻ കഴിയണം എന്ന കണക്കുകൂട്ടലിലായിരുന്നു ശ്രീക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത്.... ബസ് ഏകദേശം ഏഴ് മണിയോടടുത്ത് പാലക്കാട് എത്തും എന്നാണ് അറിഞ്ഞിരുന്നത്... അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവൻ പോകുമ്പോൾ എത്ര കിലോമീറ്റർ സ്പീഡിൽ പോയാൽ ഏഴു മണിക്കുള്ളിൽ എത്തുമെന്ന് കാൽക്കുലേറ്റ് ചെയ്തതിനുശേഷമാണ് പുറപ്പെട്ടത്.... പ്രതീക്ഷിച്ചതു പോലെ തന്നെ 7 മണിയാവുമ്പോഴേക്കും ബസ്സ്റ്റാൻഡിന് അടുത്ത് എത്തി... അവർ കയറിയ ബസ് പറഞ്ഞുതന്നിരുന്നകൊണ്ടുതന്നെ അത് സ്റ്റാൻഡിൽ ഉണ്ടോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ ഒരു അര മണിക്കൂർ മുന്നേ അവിടെ എത്തി എന്ന് കണ്ടക്ടർ പറഞ്ഞു.... അർജുൻ തന്ന സ്ഥലപ്പേര് വെച്ച് അവൻ അന്വേഷിച്ച് ഇറങ്ങി... നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു... രണ്ടു ഭാഗത്തും പാടങ്ങളും നടുവിലൂടെ റോഡും... വളരെ ഭംഗിയുള്ള പ്രത്യേകതരം കുളിർമയുള്ള കാലാവസ്ഥയാണ് അതെന്ന് അവനു തോന്നി... സ്ഥലപ്പേര് മാത്രം അറിയുന്ന അതുകൊണ്ട് തന്നെ എങ്ങനെ അവരെ കണ്ടു പിടിക്കും എന്ന് നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നില്ല...

അവൻ റോഡോരത്ത് വണ്ടി ഒതുക്കി അതിൽ നിന്നിറങ്ങി ചുറ്റും നോക്കി നിന്നു... അവളുടെ പേര് പറഞ്ഞു അന്വേഷിക്കുകയെ നിവർത്തിയുള്ളു... അവളുടെ അച്ഛന്റെ പേര് പോലും തനിക്കറിയില്ല എന്നവൻ ഓർത്തു... ആരോടെങ്കിലും അന്വേഷിക്കാമെന്ന് കരുതിയിരിക്കുമ്പോഴാണ് അവന്റെ കാറിനെ പാസ് ചെയ്ത് ഒരു ഓട്ടോ പോയത്... ഓട്ടോയിൽ ഇരിക്കുന്നത് ദേവിക ആണെന്ന് അവനു തോന്നി... വേഗം കാറെടുത്ത് ഓട്ടോയ്ക്ക് പിന്നാലെ ചെറിയൊരു ഡിസ്റ്റൻസ്ൽ ഓട്ടിച്ചു... ഓട്ടോയുടെ ഒരു സൈഡിലൂടെ പറക്കുന്ന സാരിത്തുമ്പ് അത് ദേവിക തന്നെയാണ് എന്ന് ഉറപ്പിക്കാൻ സഹായിച്ചു... അതുകൊണ്ടുതന്നെ പതിയെ ആ ഓട്ടോയുടെ പുറകെ അവൻ പോയി... ഒരു ഓടിട്ട വീടിന് മുന്നിൽ ഓട്ടോ നിർത്തി.. ദേവിക ഓട്ടോക്ക് കാശുകൊടുത്ത് ഇറങ്ങി... പുറകെ തന്നെ ദീപിക കുഞ്ഞിനേയുമെടുത്ത് ഇറങ്ങി... ആ വീട് ഒട്ടും ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല എന്ന് ദീപികയുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് ദേവികയ്ക്ക് മനസ്സിലായി... അവിടെ നിന്നും പോയിട്ട് 5 വർഷം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു... അന്ന് ദീപിക ഒൻപതാം ക്ലാസ്സിൽ ആയിരുന്നു... ഒരു ചെറിയ ഓടിട്ട ഒറ്റ നില വീട്... അവർ ഇരുന്ന വീടിനേക്കാൾ വലുപ്പം ഉണ്ടെങ്കിലും ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ് വീഴാറായ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു ആ വീട്... എങ്കിലും ചേച്ചിക്ക് വിഷമം ആവണ്ട എന്ന് കരുതി അവൾ തന്റെ അനിഷ്ടം പറഞ്ഞില്ല....

ഓട്ടോയിൽ നിന്നും മൂന്ന് ബാഗും എടുത്ത് അവർ വീട്ടിനകത്തേക്ക് നീങ്ങി.. ബാഗിൽ ഉള്ള താക്കോലെടുത്ത് അവൾ വീട് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി... അപ്പോഴേക്കും അയൽക്കാർ എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ അവർക്ക് അടുത്തേക്ക് വന്നു... "മക്കൾ ഇന്ന് തന്നെ വരും എന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല.... ബാലേട്ടൻ പറഞ്ഞിരുന്നു നിങ്ങൾ കേസ് ജയിച്ചു അതുകൊണ്ട് ഉടൻ തന്നെ വരുമെന്ന്.." അവരെ കേസ് നടത്താൻ വേണ്ടി സഹായിച്ചത് അവരുടെ അച്ഛന്റെ ഉറ്റ ചങ്ങാതിയായ ബാലൻ എന്ന വ്യക്തിയായിരുന്നു... അവരുടെ ബാലേട്ടൻ.. പ്ലസ്‌ ടു വരെ അവർ ഇവിടെയായിരുന്നു.. പ്ലസ്‌ ടു പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന സമയത്താണ് പ്രതീക്ഷിക്കാതെയുള്ള അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മരണം... വലിയച്ഛന്മാർ ചേർന്ന് അവർ രണ്ടു പേരെയും അവിടെ നിന്നും ഇറക്കി വിട്ടു... ബാലേട്ടന്റെ സഹായത്തോടെ കേസ് ഫയൽ ചെയ്തു... മുത്തശ്ശൻ അച്ഛന് എന്ന് പറഞ്ഞു മാറ്റി വച്ച സ്വത്ത്‌ തറവാട് മാത്രമായിരുന്നു.. അവിടെ നിന്നിറങ്ങിയപ്പോൾ ആകെയുള്ള ഓപ്ഷൻ അമ്മമ്മയുടെ കൂടെ ജീവിക്കാം എന്നതായിരുന്നു.. ഒരു വർഷം വെറുതെയിരുന്നു.. പശുവിനെ നോക്കിയും പാല് വിറ്റും കുറച്ച് പൈസയുണ്ടാക്കി അനിയത്തിയെ പഠിക്കാൻ വിട്ടു.. അപ്പോഴാണ് ശ്രീനാഥിനെ അവൾ ആദ്യമായി കാണുന്നത്..

ശിവശൈലത്ത് പാല് കൊടുക്കാൻ പോവുമ്പോൾ മറഞ്ഞു നിന്നു നോക്കും... ആരാധനയായിരുന്നു.. പക്ഷെ ഒരിക്കലും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല..അതിന് അടുത്ത വർഷം അപ്ലൈ ചെയ്തപ്പോൾ അവിടെ തന്നെയുള്ള ഗവണ്മെന്റ് കോളേജിൽ സീറ്റ് കിട്ടി.. പാല് വീറ്റിട്ടാണെങ്കിലും പഠിക്കാം എന്ന് കരുതി അവൾ അവിടെ ജോയിൻ ചെയ്തു.. അവളുടെ മനസ്സ് പഴയ ഓർമകളിലേക്ക് ചേക്കേറുമ്പോഴേക്കും അവൾ അതിന് കടിഞ്ഞാണിറ്റു... "ഇന്ന് തന്നെ വരണമെന്ന് കരുതിയതല്ല ശാരദേച്ചി... അതാ അറിയിക്കാത്തിരുന്നത്...". അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ മറുപടി കൊടുത്തു.. "നിന്റെ മോളാണോ...??!. ശാരദ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ ലച്ചുവിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു.. അവൾ അതേ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.. "കല്യാണത്തിനെങ്കിലും വിളിക്കുമെന്ന് കരുതി.. ഞാനും സുജാതയും (ദേവികയുടെ അമ്മ)എങ്ങനെ കഴിഞ്ഞിരുന്നതാ... അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഇങ്ങനെ മറക്കുമായിരുന്നോ എന്നെ..." അവർ പരിഭവം പോലെ പറഞ്ഞു... അതിന് ദേവിക തീരെ തെളിച്ചമില്ലാത്ത ഒരു ചിരി നൽകി.. "എന്നിട്ട് മരുമോൻ എവിടെ?? കൂടെ വന്നില്ലേ....???"" "ഞാനിവിടുണ്ട്.....✋️" പുറകെ നിന്നും ഒരു പുരുഷ ശബ്ദം കേട്ട് മൂന്ന് പേരും തിരിഞ്ഞു നോക്കി... നിലത്തു വച്ചിരുന്ന അവരുടെ ഒരു ബാഗ് കയ്യിലെടുത്ത് അവർക്കടുത്തേക്ക് വരുന്ന ശ്രീയെ ദേവികയും ദീപികയും അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി... ശാരദ ശ്രീയെ നോക്കി ചിരിച്ചു..

"മോനെ കണ്ടില്ലാട്ടോ.. മോന്റെ കാർ ആണോ.. കാറിൽ ആണോ വന്നത്???!" വീടിനു മുന്നിലെ വഴിയിൽ ഒതുക്കി നിർത്തിയിരിക്കുന്ന കാറിൽ നോക്കി അവർ അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു. നല്ല വിലപിടിപ്പുള്ള കാർ ആണ് അതെന്ന് അവർക്ക് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസിലായി.. അവൻ അതേ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.. "എന്തായാലും എന്റെ മക്കൾക്ക് നല്ല ജീവിതം കിട്ടിയല്ലോ.. അത് മതി.. മോനെന്താ ജോലി...?" "ഇപ്പൊ ജോലിയൊന്നുമില്ല.. കുറച്ച് മാസം കഴിഞ്ഞാൽ ജോലിയാകും.. IPS ട്രൈനിങ്ങിന് പോവാൻ നിക്കുവാ.. അതിന് മുന്നേ അവൾക്ക് ഇവിടെയൊക്കെ വന്ന് നിൽക്കണം എന്ന് ഒരേ നിർബന്ധം.. ഞാനും കരുതി ആയിക്കോട്ടെന്ന്..." അവൻ നിസാരമായി പറയുന്നത് കേട്ട് ഇതൊക്കെ എപ്പോ എന്ന ഭാവത്തിൽ ദീപിക വായും പൊളിച്ചു നിന്നു... ദേവികയാണെങ്കിൽ തരിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു... അവനെ ഇത്രയും അടുത്ത് കണ്ടതിൽ... ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടതിൽ, എല്ലാത്തിലുമുപരി മരുമോൻ എവിടെ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഇവിടെയുണ്ട് എന്ന മറുപടിയിൽ... ശാരദ ചേച്ചി ആണെങ്കിൽ ദേവികയുടെ ഭർത്താവ് എന്ന നിലയിൽ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.. അപ്പോഴേക്കും ദീപികയുടെ തോളിൽ കിടന്നുറങ്ങുകയായിരുന്ന ലച്ചു മോൾ എഴുന്നേറ്റു...

"ആഹാ മോളെഴുന്നേറ്റോ....?" ചോദിക്കുന്നതിനോടൊപ്പം ദീപികയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ശ്രീ കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി പിടിച്ചു... അവൾ ഒന്ന് കണ്ണ് തിരുമ്മി അവന്റെ തോളിലേക്ക് കിടന്നു.. മറ്റാരോടും അത്ര പെട്ടെന്ന് അടുക്കാത്ത ലച്ചു മോൾ അവന്റെ തോളിൽ കിടന്നപ്പോൾ ദീപികയും ദേവികയും പരസ്പരം കണ്ണും മിഴിച്ചു നോക്കി നിന്നു... ശ്രീയാണെങ്കിൽ ഒരുതരം അനുഭൂതിയിൽ ആയിരുന്നു... ആദ്യമായി പിതൃത്വം എന്ന വികാരം അവനിൽ നിറയുകയായിരുന്നു... അതിന്റെ പരിണിതഫലം എന്നപോലെ അവന്റെ കണ്ണിൽ നനവ് പടർന്നു.... അവൻ കുഞ്ഞിന്റെ തലയിലൂടെ തഴുകികൊണ്ടിരുന്നു.. "എന്താ മോനെ പേര്???" അപ്പോഴേക്കും ശാരദ ചേച്ചി അടുത്ത ചോദ്യമുന്നയിച്ചു... "ശ്രീനാഥ്...." അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... "മോൾടെ പേരോ??" അവന് ഉത്തരമില്ലായിരുന്നു... 'സ്വന്തം കുഞ്ഞിന്റെ പേര് പോലും അറിയാത്ത അച്ഛൻ’ അവൻ മനസ്സാലെ ശപിച്ചു... അപ്പോഴേക്കും ദീപിക ആ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം പറഞ്ഞു.. " ശ്രീലക്ഷ്മി...ലച്ചുന്ന് വിളിക്കും " "ആഹാ.... ശ്രീനാഥ്, ശ്രീലക്ഷ്മി. അച്ഛനും മോൾക്കും ഒരേ പോലത്തെ പേരാണല്ലോ...." അത്രനേരം തന്റെ വികാരം എന്താണെന്ന് അറിയാതെ നിന്ന ദേവികയ്ക്ക് അല്പം ജാള്യത തോന്നി... എന്നാൽ ശ്രീലക്ഷ്മി എന്ന പേര് കേട്ടപ്പോൾ ശ്രീനാഥിന് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം ആയിരുന്നു...

ദേവികയുടെ ഉള്ളിലെവിടെയോ താൻ ഉണ്ടെന്ന് അവന് ചെറിയ വിശ്വാസം വന്നു.. ശാരദ വിശേഷം പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞ് അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി... ദേവികയ്ക്ക് അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി സംസാരിക്കാനുള്ള ധൈര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി വാതിൽ തുറന്ന് അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി... കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി എന്നു പറയാൻ കഴിയില്ല തട്ടിപ്പറിച്ചു എന്നുപറയാം... ദീപിക അവനെ നിസ്സഹായതയോടെ നോക്കി അകത്തേക്ക് കയറി.... ആരും അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചില്ലെങ്കിലും ഞാൻ വരും എന്ന ഭാവത്തോടെ അവനും അകത്തേക്ക് കയറി... ഒരു ഹോള്... ഹാളിൽ നിന്നും മൂന്ന് റൂമുകൾ, ഹാളിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് ഒരു കിച്ചൻ,, ആകെ അത്രമാത്രമാണ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്.. ആ മൂന്ന് മുറികളിലെ നടുവിലെ മുറി പൂജാറൂം ആണെന്ന് അവനു മനസ്സിലായി... റൂമിന്റെ മുൻപിൽ തന്നെ ഒരു ദൈവത്തിന്റെ ഫോട്ടോ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ബാക്കിയുള്ള രണ്ടു മുറികളിൽ എങ്ങോട്ട് പോകണമെന്നറിയാതെ അവൻ നിന്നു.. അപ്പോഴേക്കും ഒരു റൂമിൽ നിന്നും ദീപിക ഇറങ്ങിവന്നു "ചേച്ചി അവിടെയുണ്ട്" അതിന് ശ്രീ ഒന്ന് ചിരിച്ച് ആ റൂമിലേക്ക് കയറി വാതിൽ തുറന്നതും ദേവിക ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞിരുന്നു...

അവൻ തലയ്ക്കടിച്ചു കൊണ്ട് വേഗം റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി... അവൾ കുഞ്ഞിന് പാലു കൊടുക്കുകയായിരുന്നു... അവൻ സ്വയമേ ചീത്ത വിളിച്ചു കൊണ്ട് തലയ്ക്ക് അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. ഇടുങ്ങിയ ഹാളിൽ ഇട്ട ഒരു ചെയറിൽ പോയി അവൻ ഇരുന്നു മൊബൈൽ എടുത്തു സ്വിച്ച് ഓണാക്കി... മാധവാന്റെ ഒരുപാട് miss call നോട്ടിഫിക്കേഷൻ കണ്ട് അവന് ദേഷ്യം വന്നു... വീണ്ടും ഫോൺ ഓഫ്‌ ആക്കി അവൻ തലക്ക് കൈ കൊടുത്ത് ചെയറിൽ ചാരി ഇരുന്നു... ⭕⭕️⭕️⭕️⭕💠💠💠⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ നടന്ന കല്യാണം ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ അർജുന്റെ വീട്ടിൽ അതിനു വേണ്ട ഒരുക്കങ്ങൾ ഒന്നും നടത്തിയിരുന്നില്ല.. റിസപ്ഷൻ മറ്റൊരു ദിവസത്തേക്ക് നടത്താം അപ്പോൾ എല്ലാ ബന്ധുക്കളെയും ക്ഷണിക്കാം എന്ന ജെസ്സിയുടെ തീരുമാനം എല്ലാവരും അനുകൂലിച്ചു... അതുകൊണ്ടുതന്നെ പിന്നീട് മറ്റൊരു പരിപാടിയുമുണ്ടായിരുന്നില്ല... പെൺവീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകുന്ന ചടങ്ങ് ഉണ്ടെങ്കിലും അതിനിവിടെ സാധ്യതയില്ല എന്ന് അവർക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.. വേണു ശിവശൈലത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചെങ്കിലും അത് അർജുൻ മണ്ഡപത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ സ്നേഹത്തോടെ നിരസിച്ചു.. വന്നതുമുതൽ വാമിയെ ഒന്ന് കാണാൻ പോലും അർജുന് കഴിഞ്ഞില്ല... അവൾ ജെസ്സിയുടെ റൂമിൽ തന്നെയായിരുന്നു...

കെട്ടി വന്നതിനുശേഷമാണ് വിവരമറിഞ്ഞ് ഓരോരുത്തരായി വീട്ടിലേക്ക് വന്നു കൊണ്ടിരുന്നത്.. വന്നവരെല്ലാം ജെസ്സിയുടെ റൂമിൽ പോയി പെണ്ണിനെ കണ്ടു ഇറങ്ങുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു... അതുകൊണ്ടുതന്നെ അങ്ങോട്ട് പോകാനും അവൻ ശ്രമിച്ചില്ല... അവളെ നേരെ ഒന്ന് കാണാനുള്ള അർജുനിന്റെ വ്യഗ്രത ജെനിയിൽ വാമിയോടുള്ള ദേഷ്യം വർധിപ്പിച്ചു... സന്തോഷം കൊണ്ട് നിലത്തൊന്നുമല്ലായിരുന്നു വാമി... ഇന്നലെ ഈ നേരത്ത് എത്രത്തോളം ടെൻഷനടിച്ചോ അതിലും ആയിരമിരട്ടി താൻ സന്തോഷവതിയാണ് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.... എന്നാൽ അവൾ അർജുനെ കാണാൻ ശ്രമിച്ചില്ല... സത്യാവസ്ഥ അറിയാത്തതുകൊണ്ട് തന്നെ താൻ ഇന്നലെ മുതൽ അനുഭവിച്ച ടെൻഷന് പകരം കുറച്ചുനേരം അനുഭവിക്കട്ടെ എന്ന് കരുതി.... അതുകൊണ്ട് തന്നെ രാത്രി ആവുന്നതുവരെ അവന്റെ മുന്നിൽ പെടാതെ ഒളിച്ചു നടന്നു... അർജുനും അത് ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... തന്നെ കാണുമ്പോൾ ഓരോ ഭാഗത്തായി ഒളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന വാമിയെ അവൻ ചിരിയോടെ കണ്ടുനിന്നു... ഒരുമിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോലും അവൾ കൂട്ടാക്കിയില്ല... ജെസ്സി വാരി കൊടുക്കുന്നത് കിച്ചണിലെ സ്ലാബിൽ കയറിയിരുന്ന് അവൾ ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുന്നത് അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി...

അവളുടെ മുഖത്തെ സന്തോഷം അവനിൽ അത്യധികം ആനന്ദം നിറച്ചു.. 💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠 "അവർ ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചൂടാ.... എനിക്കത് സഹിക്കില്ല... കൊല്ലണം.." "നീ പറയുന്നതു പോലെ എളുപ്പമല്ല കാര്യങ്ങൾ.. എന്നെ കൊണ്ട് ഇനി കുറച്ച് കാലത്തേക്ക് നടക്കാൻ പോലും പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല... ആ പെണ്ണും തന്തയും തന്ന കാശ് ബാക്കിയുണ്ട് അതാ ഡേവിഡിനേം പിള്ളാർനേം ഏൽപ്പിക്കാം.. അവന്മാർ ചെയ്തോളും..." "ഹ്മ്മ്.... ഞാൻ പറയാം അത് പോലെ ചെയ്‌താൽ മതി.. നാളെ പുലരുമ്പോൾ അവന്റെ വീടിന്റെ മുന്നിൽ കിടന്നിരിക്കണം ആ ശവശരീരം.. പിടിക്കപ്പെട്ടാലും ആ ജോണിന്റെയും ജെനിയുടെയും പേരെ പറയാൻ പാടുള്ളു അവർ..... ഒരു കാരണവശാലും എന്റെ പേര് പോലും അറിയരുത് ആരും..... അവരുടെ കയ്യിന്ന് കുറച്ചൂടെ പൈസ വാങ്ങി ദേവിഡിന് കൊടുക്ക്.. അവരുടെ കോട്ടെഷൻ ആണെന്നും പറ.. അവർക്ക് ഞാൻ പറയുന്ന പ്ലാൻ അത് പോലെ പറഞ്ഞു കൊടുക്കണം.. മനസിലായോ.. മ്?!" "മനസിലായി... പകരം..." "പകരം തന്നിരിക്കും നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നവളെ... ദേവികയെ.." ശിവൻ ക്രൂരമായി ചിരിച്ചു.. അതിലും ക്രൂരമായി തന്നെ കഭളിപ്പിക്കുന്ന ചെന്നായയാണ് മറുഭാഗത്ത് എന്നറിയാതെ... 💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

ദേവിക കുഞ്ഞിന് പാലു കൊടുത്ത് കഴിഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് വരുമ്പോൾ ചെയറിൽ ചാരി കണ്ണടച്ചിരിക്കുന്ന ശ്രീയെ ആണ് കണ്ടത്.... അവളുടെ മനസ്സ് വല്ലാതെ പതറിപ്പോയി... തന്നോട് ചെയ്ത ചതിയേക്കാൾ, അത്രയും വലിയ മനുഷ്യൻ ഇങ്ങനെയൊരു സ്ഥലത്ത് ഒരു ഫാൻ പോലുമില്ലാതെ ചൂടിൽ വിയർത്തുകുളിച്ച് ഇരിക്കുന്നത് കാണേ അവളുടെ ഉള്ളം വിങ്ങി. "ദീപികേ....." അതൊരു അലർച്ചയായിരുന്നു... ശ്രീ മയക്കത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു.. ദീപിക എവിടെ നിന്നോ ഓടി വന്നു... "എന്താ ചേച്ചി???" "ഇവിടെ നമ്മൾ മാത്രം മതി... നാട്ടുകാരെക്കൊണ്ട് പറയിപ്പിക്കാൻ നിൽക്കാതെ പോവാൻ പറ...." അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.. " അങ്ങനെ പോകാൻ മനസ്സില്ല എന്നു നിന്റെ ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞേക്ക്..... " ശ്രീയും കുറച്ചു ദേഷ്യത്തോടെ തന്നെ പറഞ്ഞു... ദേവിക അവനെ ഞെട്ടി നോക്കി.... "എന്ത് അധികാരത്തിൽ ആണ് ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത്??" ശാന്തം എങ്കിലും ഉറച്ചതായിരുന്നു അവളുടെ ശബ്ദം... "ഇവൾ എന്റെ മോളാണ് എന്ന അധികാരത്തിൽ..." ദേവികയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.... ശ്രീ വന്നപ്പോൾ തന്നെ എല്ലാ സത്യവും അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള വരവാണെന്ന് ദേവികയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു എങ്കിലും, അവൻ പറഞ്ഞത് അവളെ തളർത്തിക്കളഞ്ഞു... "

ഇങ്ങനെയൊരു അവകാശി ഇത്രകാലം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... ഇനിയും വേണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.... എന്റെ മോൾക്ക് ഞാൻ മാത്രം മതി...." അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറി.... ദീപിക അവർ മനസ്സ് തുറന്ന് സംസാരിക്കട്ടെ എന്ന പോലെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി... ശ്രീ ദേവികയെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ കുഞ്ഞിനേയും എടുത്ത് ദേവികയുടെ മുറിയിലേക്കും... ▫️▫️▫️▫️▫️💠💠💠💠▫️▫️▫️▫️▫️ സമയം 9 കഴിഞ്ഞു.... അർജുൻ വാമിയെ പ്രതീക്ഷിച്ച് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടപ്പാണ്... മുറി എല്ലാം അലങ്കരിച്ചിട്ടുണ്ട്... അമലിന്റെ പണിയാണ്.... ചുറ്റും മുല്ലപ്പൂക്കൾ കൊണ്ട് ഒരു താജ്മഹൽ തന്നെ അവൻ പണിതിട്ടുണ്ട്... ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന നാൾ... അർജുന് അത്യധികം സന്തോഷം തോന്നി... ഡോർ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി....വാമി... വാമിക അർജുൻ.... ഒരു നിമിഷം അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളിലേക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി പോയി... ചുവന്ന സാരിയിൽ അത്രയധികം സുന്ദരിയായിരുന്നു വാമി... കയ്യിൽ ഒരു പാൽ ഗ്ലാസും ഉണ്ട്... എന്നാൽ അവളുടെ മുഖത്ത് നാണമോ ടെൻഷനോ ആയിരുന്നില്ല....

വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് പാല് ടേബിളിൽ വച്ച് മുന്താണി എടുത്ത് കുത്തി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു നിന്നു... "ഇന്നലെ നീ എവിടെയായിരുന്നു???" അവൾ പെട്ടെന്ന് ചോദിക്കും എന്ന് കരുതാത്തത്കൊണ്ട് അവന് ഉത്തരമുണ്ടായിരുന്നില്ല... "നിന്റെ ഫോൺ ചത്ത് കിടക്കുവായിരുന്നോ???ആണെങ്കിൽ തന്നെ ആരുടെയും ഫോണിൽ നിന്ന് വിളിച്ചാൽ എന്തായിരുന്നു കുഴപ്പം???? അവൻ മറുപടി പറയാൻ വരുമ്പോഴേക്കും അവൾ അടുത്ത ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചു... "നിന്റെ മനസ്സിൽ നീ എന്താ വിചാരിച്ചിരിക്കുന്നത്??? എന്റെ ടെൻഷനോ സങ്കടമോ ഒന്നും നിനക്ക് കാര്യമില്ലല്ലോ അല്ലെ.. ഞാൻ.... എനിക്ക് മരിച്ചാലോ എന്ന് പോലും ചിന്തിച്ചു അറിയൊ....??" പറയുന്നതിനോടൊപ്പം അവനെ അടിക്കാനും കുത്താനും നുള്ളാനുമൊക്കെ തുടങ്ങി... അവൻ അവളുടെ രണ്ടുകൈയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് പിന്നിലേക്കാക്കി അവളെ നെഞ്ചോട് അടക്കിപ്പിടിച്ചു.. ചെറുതായൊന്ന് തേങ്ങി കൊണ്ട് അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി നിന്നു... അവൻ ഉണ്ടായ സംഭവങ്ങൾ മുഴുവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു... മുഴുവൻ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാണ് അവൾ തലയുയർത്തി നോക്കിയത്... "സോറി..." അവൾ നുള്ളിയ കയ്യിൽ തടവി കൊണ്ട് കള്ളച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. "എന്നാലും ഫസ്റ്റ് നൈറ്റിൽ തന്നെ ഭർത്താവിനെ അടിക്കുന്ന ഭാര്യ ഞാനാദ്യമായി കാണുവാ.."

"ഇനി എന്നും കണ്ടോളും" അവൾ അല്പം കേറുവോടെ പറഞ്ഞു... "പ്രശ്നം ഒക്കെ തീർന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഇനി ബാക്കി കാര്യങ്ങളൊക്കെ എങ്ങനെയാ???" കുറുമ്പോടെ പറയുന്നതിനോടൊപ്പം അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ നഗ്നമായ ഇടുപ്പിനെ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു... "അയ്യടാ... ഇന്നലെ ഞാൻ ഒരുപോള കണ്ണടച്ചിട്ടില്ലാ.... എനിക്ക് നല്ല ഉറക്കം വരുന്നു... ഗുഡ് നൈറ്റ്..." അവൾ വേഗം ചാടി ബെഡിൽ കയറി കിടന്നു.. അവൻ ചിരിയോടെ അവളുടെ ഒപ്പം കേറിക്കിടന്നു... "എടീ..." "മ്മ്മ്..." "വാമി..." "പറയടാ..." 'ഹോ.. നശിപ്പിച്ച്...നീ ഇനി എന്നെ അജുവേട്ടാന്നൊന്ന് വിളിച്ചേ... " "No chance.... നീ എനിക്ക് എന്റെ അജുവാ..., വാമിടെ അജു...." അവൾ കമിഴ്ന്നുകിടന്ന് തന്നെ മറുപടി കൊടുത്തു... അവൻ അവളുടെ മുടി നീക്കി പുറത്ത് ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് തഴുകി.. അവൾ ഇക്കിളി കൊണ്ട് പുളഞ്ഞു... അവൻ ബ്ലൗസിന്റെ കെട്ട് പല്ലുകൾ കൊണ്ട് പതിയെ അഴിച്ചു... ചുണ്ടുകളും നാവും അവളുടെ പുറത്ത് ചിത്രങ്ങൾ രചിച്ചു... ശരീരത്തിനുണ്ടാവുന്ന മാറ്റങ്ങൾ വാമി മനസ്സിലാക്കി.... അവളുടെ കാൽ വിരലുകൾ മടക്കി മുറുകെ പിടിച്ചു.. ചുണ്ടുകൾക്കൊപ്പം കൈകളും കുസൃതി കാണിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ തന്റെ മുഴുവൻ കണ്ട്രോളും പോകുന്നത് മനസ്സിലാക്കി വാമി തിരിഞ്ഞുകിടന്നു... അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിടുക്കിലേക്ക് മുഖം ചേർത്തു..

ചുണ്ടുകൾ കഴുത്തിൽ പരതി നടന്നു... അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ ഷർട്ടിനുള്ളിലൂടെ കയറി... രണ്ടുപേരുടെ ശരീരവും ചൂടു പിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.... അവളിൽ നിന്നുയർന്ന അവൻ ഷർട്ട് ബട്ടണുകൾ ഓരോന്നായി ഊരി.. അവൾ നാണം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു അവൻ അവളുടെ ശരീരത്തിലൂടെ ഊർന്നിറങ്ങി നഗ്നമായ അവളുടെ വയറ്റിൽ ചുണ്ടുകൾ ആഴ്ത്തി.. അവന്റെ തലയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ വില്ലുപോലെ വളഞ്ഞു പോയി... പെട്ടെന്ന് താഴെ നിന്നു ഒരു നിലവിളി ശബ്ദം ഉയർന്നു വന്നു... അവൻ അവളുടെ വയറിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി... അവൾ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു... അപ്പോഴേക്കും ആരോ ഡോറിൽ ശക്തമായി മുട്ടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു... അർജുൻ വേഗം ഷർട്ട് എടുത്തിട്ട് പോയി വാതിൽ തുറന്നു... ജെനി ആയിരുന്നു അവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നത്... "അജുവേട്ടാ.. പപ്പാ.. പപ്പാ... " അവൾ. കരഞ്ഞു കൊണ്ട് താഴേക്ക് കൈ കാണിച്ചു... അവർ വേഗം താഴെക്കിറങ്ങി.... ഹാളിൽ ജോൺ സോഫയിൽ കിടക്കുന്നു.. അയാളുടെ ഭാവം അവരെ ഭയപ്പെടുത്തി... അടുത്ത് തന്നെ ജെസ്സിയും ത്രേസ്യാമ്മയും കരയുന്നു...

"എന്താ.. എന്ത് പറ്റി???" "മോനെ.. ഇച്ഛ... ഇച്ഛക്ക് വയ്യ.. നെഞ്ച് വേദനിക്കുന്നെന്ന് പറയുന്നു... എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു... രണ്ട് അറ്റാക്ക് കഴിഞ്ഞ ആളാ... വണ്ടി വിളിക്ക് മോനെ...." ജെസ്സി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... അവൻ വേഗം ഫോണെടുത്ത് അമലിനെ വിളിച്ചു വർക്ക് ഷോപ്പിൽ നിന്നും വണ്ടി എടുത്തിട്ട് വരാൻ പറഞ്ഞു... അമൽ വേഗം ജീപ്പുമായി വന്നു... ജോണും ജെസ്സിയും അർജുനും വണ്ടിയിൽ കയറി... ജെനിയോട് അമ്മച്ചിക്കും വാമിക്കും കൂട്ടുനിൽക്കാൻ പറഞ്ഞ് ജെസ്സി അമലിനോട് വണ്ടി എടുക്കാൻ പറഞ്ഞു... വണ്ടി ഹോസ്പിറ്റലിൽ നോക്കി പാഞ്ഞു... വാമി റൂമിലേക്ക് കയറി പോയി... ജെനി വാമിയെ നോക്കി ക്രൂരമായി ചിരിച്ചു... ത്രേസ്യ റൂമിൽ പോയി കിടന്നു.. ജെനി ആ വാതിൽ പുറത്ത് നിന്നും ലോക്ക് ചെയ്തു.. അവളുടെ ഫോണിൽ ഒരു msg വന്നു... അവൾ ഫ്രണ്ട് ഡോർ തുറന്നിട്ടു... ആ വീടിനു ഗേറ്റിനു മുന്നിൽ കുറച്ച് പേർ ആയുധങ്ങളോടെ നിരന്നു നിന്നു.......... തുടരും.......................

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...