നീലാംബരി: ഭാഗം 18

എഴുത്തുകാരി: ANU RAJEEV

കയ്യിൽ കിട്ടിയ ഫ്ലവർ വേസ് എടുത്ത് മുന്നിൽ കണ്ട കണ്ണാടിയിലേക്ക് ആഞ്ഞെറിഞ്ഞു... ചില്ലുകഷണങ്ങളായി കണ്ണാടി തകർന്ന് തെറിച്ചു... ആ കുപ്പിച്ചില്ലുകൾക്കിടയിലിരുന്ന് മുടിയിഴകൾക്കിടയിലൂടെ കയ്യിട്ട് വലിച്ച് ആർത്താർത്തു കരഞ്ഞു.. ഭ്രാന്തിയെ പോലെ.. "മായാ..........." ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ പൊടുന്നനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി... "ഡാഡീ........ " കുപ്പി ചില്ലുകളെ വക വയ്ക്കാതെ അവൾ ഓടി ആ മനുഷ്യന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്ത് പൊട്ടി കരഞ്ഞു... "ഡാ... ഡാ... ഡീ..... സിദ്ധു... സിദ്ധു......" പറയാൻ കഴിയാതെ അവൾ വിങ്ങി പൊട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു... "അറിഞ്ഞു മോളെ... ഡാഡി എല്ലാം അറിഞ്ഞു... ആ വിവാഹം നടക്കാൻ ഈ ഡാഡി ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ സമ്മതിക്കില്ല..." അവൾ കണ്ണ് തുടച്ച് അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി... "എനിക്ക് അവനെ കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ സത്യമായും ഞാൻ ചത്ത്‌കളയും...." അവളുടെ മുഖത്തപ്പോൾ സങ്കടത്തിനു പകരം ഒരു തരം ക്രൂരതയായിരുന്നു... "എന്റെ മോളെന്തിനാ മരിക്കുന്നത്... ആ ദീപ്തി.. അവളാ മരിക്കണ്ടത്...

ഞാൻ അന്നെ പറഞ്ഞതാ അവളെ കൊന്നു കളയാൻ, അന്ന് നിനക്കായിരുന്നില്ലേ സിംപതി... ആ വിഷ്ണുവിനാണെങ്കിൽ അവളോട് ഒടുക്കത്തെ പ്രേമവും, നിന്റെയും സിദ്ധുവിന്റെയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ അവളെയും കൊണ്ട് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പൊയ്ക്കോളാം എന്ന് കാലു പിടിച്ച് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാ അവളെ മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടിട്ടത്... എന്നിട്ടിപ്പോ എന്തായി..." അയാളുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറച്ചു... "ഒരിക്കൽ തെറ്റ് പറ്റി പോയി ഡാഡി... ഇനി ഞാൻ ക്ഷമിക്കില്ല... അവളെ കൊന്നിട്ടായാലും എന്റെ സിദ്ധുവിനെ ഞാൻ നേടിയിരിക്കും..." "അവളെ കൊല്ലാനുള്ള ആളുകളെയൊക്ക ഞാൻ സെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് മോളെ... നീ നാട്ടിലേക്ക് പോകാനുള്ള കാര്യങ്ങൾ നോക്കിക്കോ... Coming sunday മാര്യേജ് നടക്കും... അത് നിന്റെയും സിദ്ധുവിന്റെയും ആകുമെന്ന് മാത്രം....." 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

"ദീപ്തി.... ദീപ്തി... May I come in...." ഇതെന്താ ശബ്ദമൊന്നും കേൾക്കാത്തത്...🙄🙄 ഇനിയിവള് സങ്കടം സഹിക്കാതെ ആത്മഹത്യ ചെയ്ത് കാണുമോ...😢 അവൻ ഡോറിൽ ആഞ്ഞു തള്ളി... ഈസി ആയി ഡോറും തുറന്ന് പോയി.... അവനോ... അതാ കിടക്കുന്നു താഴെ... നടുവും തിരുമ്മി എണീറ്റു... "Nee varumboth... Naan maraivena... Nee varumboth Naan maraivenaa.. Tharikida tharikida thaa... Vinnod mela chetham enna... Mannod...." മനസിലായില്ല ലേ... ബാത്‌റൂമില് കാവിലെ പാട്ടു മത്സരം നടക്കുവാണെന്ന് തോന്നുന്നു... പാടുന്ന സൗണ്ടിൽ കുട്ടി കൊട്ടിയതും വിളിച്ചതും വീണതുമൊന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല... അവൻ മുഖം വീർപ്പിച്ചു തിരിഞ്ഞു നോക്കി... അവിടെ കുറെ പെയിന്റിംഗ്സ് ഒട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു... താഴെ ദീപ്തി എന്നും എഴുതിയിരിക്കുന്നു.. "ഇവള് വരച്ചതാണോ ഇതൊക്കെ... കൊള്ളാലോ...." അവൻ സ്വയം മറന്ന് അതിൽ തന്നെ നോക്കി നിന്നു പോയി... ആ സമയത്താണ് ദീപ്തി കുളി കഴിഞ്ഞിറങ്ങിയത്... ബ്ലൗസും പാവാടയും മാത്രം ഇട്ട് അവൾ നേരെ ഡോറിനരികിലേക് നടന്ന് അത് അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു...

ആ ശബ്ദം കേട്ടാണ് കാർത്തിക് ചിത്രത്തിൽ നിന്ന് കണ്ണ് മാറ്റിയത് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും കണ്ണ് പോയത് പഞ്ഞി പോലെ വെളുത്ത ആ വയറിലേക്കാണ്.. ജനലിലൂടെ അടിക്കുന്ന സൂര്യ പ്രകാശത്തിൽ ആ വയറിലെ നേർത്ത നിരനിരയായി നിൽക്കുന്ന രോമങ്ങൾ സ്വർണ നിറത്തിൽ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു... അവനെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ തലയിലെ തോർത്തഴിച്ചു നേരെ നടന്ന അവൾ നിലത്തു രണ്ടു കാലു കണ്ട് ഞെട്ടി പുറകിലോട്ട് വേച്ചു പോയി... വീഴാൻ പോയ അവളെ അവൻ ഇടുപ്പിലൂടെ കയ്യിട്ട് ചേർത്ത് നിർത്തി... വീഴുമെന്ന് കരുതി അടച്ചു പിടിച്ച കണ്ണുകൾ പതിയെ തുറന്ന് നോക്കി... "കാർത്തിക്ക്...." മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അവന്റെ മുഖത്ത് ഇത് വരെ കാണാത്ത ഭാവങ്ങളായിരുന്നു... അവൾ പതറിക്കൊണ്ട് അവനിൽ നിന്ന് അകന്നു നിന്നു... അവന്റെ നോട്ടം അവളുടെ നെറ്റിയിൽ നിന്നൂർന്ന് കഴുത്തിലൂടെ ഒഴുകി മാറിലേക്ക് അഭയം പ്രാപിക്കുന്ന വെള്ളതുള്ളികളിലായിരുന്നു... ആ നോട്ടം താങ്ങാൻ കഴിയാതെ അവൾ തല താഴ്ത്തി തിരിഞ്ഞു നിന്നു..

അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ നിന്നുതിർന്ന വെള്ള തുള്ളികളിലേക്ക് നീങ്ങി... അത് മനസിലായ പോലെ അവളുടെ ശബ്ദം നേർത്ത് കേട്ടു.. "കാർത്തിക്..........." അവൻ അപ്പോഴാണ് ബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്... അവനു സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി.. "Sorry deepthi " അത്രയും പറഞ്ഞ് ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കാതെ വാതിലും തുറന്ന് പുറത്തേക്കോടി... അവന്റെ ഓട്ടം കണ്ട് അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചോണ്ട് പോയി വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു... എന്നിട്ട് ആ വാതിലിൽ ചാരി നിന്ന് ചുണ്ട് കടിച്ചു പിടിച്ച് പതുക്കെ ചിരിച്ചു... നാണത്തിൽ കലർന്ന ചിരി... കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ വന്ന് നിന്നപ്പോഴും ഒരു തരം ചടപ്പായിരുന്നു... പിന്നെ അതൊന്നും ആലോചിക്കാതെ കബോർഡിൽ നിന്ന് സാരീ എടുത്ത് ഉടുത്തു... 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 ഏതോ സ്വപ്ന ലോകത്ത് പെട്ട പോലെയായിരുന്നു കാർത്തിക്കിന്റെ അവസ്ഥ... നഗ്നമായ ഇടുപ്പിലമർന്ന കൈകളിലെ ചൂട് ഇപ്പോഴും വിട്ടുമാറിയിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നി അവന്... ഇങ്ങനെയൊരു ഫീലിംഗ് ഇതാദ്യമാ... അവള് വിളിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ആ മുടികളിൽ കൊണ്ട് മുഖം പൂഴ്ത്തിയേനെ...

പിന്നെ ഞാൻ എങ്ങനെ ആ മുഖത്തു നോക്കും?🙄🙄🙄🙄 ദൈവം ഉണ്ട്..🙏 സൈക്കിൾ അഗർബത്തീസ്‌... ശേ.. മറ്റെറിന്ന് വിട്ടു... എന്നാലും... ഇനി എങ്ങനെ ആ മുഖത്ത് നോക്കും... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 എങ്ങനെയെങ്കിലും നീലുവിനോട് സംസാരിക്കണം എന്ന് മനസിലുറപ്പിച്ചാണ് സിദ്ധു റെഡി ആയത്... നേരെ നീലുവിന്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു.. ഡോറിന് വെളിയിൽ നിന്ന് ഒന്നൂടെ പറയണ്ട കാര്യങ്ങൾ മുഴുവൻ ആലോചിച്ചു... ഡോറിൽ ഒന്ന് നോക്ക് ചെയ്തു... വീണ്ടും ഒന്നൂടെ നോക്ക് ചെയ്യാൻ പോയി.. പിന്നെ വേണ്ടന്ന് വച്ച് ഡോറിൽ പിടിച്ചു അകത്തേക്ക് തുറന്നു... റൂമിനകത്ത് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... തനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ഗന്ധം റൂം മുഴുവൻ തങ്ങി നിൽക്കുന്നതായി തോന്നി അവന്... ഇനിയൊരു പക്ഷെ ഈ ഗന്ധം ആസ്വദിക്കാൻ കഴിയാതെ വരുമോ എന്നവൻ ഭയപ്പെട്ടു... പെട്ടെന്ന് പുറത്ത് നിന്നും നീലു അകത്തേക്ക് ഓടി വന്ന് ബെഡിൽ കിടന്ന ഫോൺ എടുക്കുമ്പോഴാണ് അവൾ അവിടെ നിൽക്കുന്നയാളെ ശ്രദ്ധിച്ചത്..

കാലിൽ തുടങ്ങിയ നോട്ടം പതിയെ മുകളിലേക്ക് വന്ന് ആ ചാര കണ്ണുകളിലെത്തി നിന്നു... നീലുവിന് തൊണ്ട വരളുന്ന പോലെ തോന്നി... ഇങ്ങനെ തന്റെ മുന്നിൽ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല... "നീലു... ഞാൻ...... അവൻ പറയാൻ തുടങ്ങിയതും അവൾ കൈകൾ എടുത്ത് തടഞ്ഞു... "ഒരു ഏറ്റുപറച്ചിലിന്റെയോ കുമ്പസാരത്തിന്റെയോ ആവശ്യമില്ല... വീണ്ടും വീണ്ടും കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഓർക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല... നിങ്ങൾ പറയാതെ തന്നെ എനിക്കറിയാം ദീപ്തി നല്ല കുട്ടിയാണ്... നിങ്ങൾ അവളെ സ്വീകരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് എനിക്ക് സന്തോഷമേ ഉള്ളു... താഴെ അവർ വെയിറ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്... വരൂ..." അത്രയും പറഞ് ബെഡിൽ കിടന്ന മൊബൈലും എടുത്ത് അവൾ താഴെക്കിറങ്ങി... സിദ്ധുവിന് സ്വയം നഷ്ടപെടുന്ന പോലെ തോന്നി... ഒന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എന്ന നിരാശയേക്കാൾ 'നിങ്ങൾ' എന്ന് അഭിസംബോധന ചെയ്തതായിരുന്നു അവനെ ഒരുപാട് വേദനിപ്പിച്ചത്... ഏതോ ഒരു അപരിചിതനോട് പെരുമാറും പോലെ... അവൻ ഒന്ന് കണ്ണടച്ച് ദീർഘശ്വാസമെടുത്ത് അവനും താഴേക്ക് വന്നു... കാറിലേക്ക് കയറി...

ആരും പരസ്പരം മിണ്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല... സിദ്ധുവിന് നീലുവിൽ നിന്ന് കേട്ട വാക്കുകളുടെ ആഘാതമായിരുന്നെങ്കിൽ, നീലുവിന്റെ മനസ്സിൽ രാവിലെ ജനാലയിലൂടെ കണ്ട കാഴ്ചയായിരുന്നു മനസ്സിൽ... അത് സത്യമല്ല എന്ന് ഹൃദയം ആയിരം വട്ടം എടുത്ത് പറയുമ്പോഴും ബുദ്ധി കണ്ണിനെ വിശ്വസിക്കുന്നു... എന്നാൽ ബാക്കി രണ്ടു പേരും റൂമിൽ നടന്ന കാര്യത്തിന്റെ ചടപ്പിൽ മുഖത്ത് പോലും നോക്കാതെ പുറംകാഴ്ചകളിൽ മുഴുകിയ പോലെ തകർത്ത് അഭിനയിക്കുവായിരുന്നു... വണ്ടി NH ൽ നിന്ന് പോക്കറ്റ് റോഡിലേക്ക് കടന്നതും അവരുടെ കാറിനു കുറുകെ ഒരു സുമോ വന്ന് നിന്നു... അതിൽ നിന്നും ഗുണ്ടകളെ പോലെ തോന്നിക്കുന്ന 8 പേർ ഇറങ്ങി വന്നു.. നീലുവും ദീപ്തിയും ബാക്ക് സീറ്റിൽ ആയിരുന്നു... ആ ഗുണ്ടകളിൽ ഒരുത്തൻ മുന്നോട്ട് വന്ന് കാറിന്റെ വലതു വശത്തു കൂടെ സിദ്ധുവിനെ ഒന്ന് കലിപ്പിച്ചു നോക്കി ബാക്ക് സീറ്റിലേക്ക് കുനിഞ്ഞു നോക്കി..

എന്നിട്ട് അവരോട്‌ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.. "അണ്ണാ... ഇതിൽ 2 പെണ്ണുങ്ങൾ ഉണ്ട്..." "നീ രണ്ടിനേം തൂക്കിയിട്ട് വാടാ...." അവരുടെ തലവൻ എന്ന് തോന്നിക്കുന്നവനിൽ നിന്ന് ഓർഡർ കിട്ടിയതും ഡോർ തുറന്ന് വലത് നീലുവിന്റെ കയ്യിൽ പിടിത്തമിട്ടു... പേടിച്ച് കണ്ണുകൾ അടച്ചിരുന്ന നീലു ചെവിയടപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലുള്ള ഒച്ച കേട്ട് കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കി... കയ്യിൽ പിടിച്ചവനൊപ്പം കാറിന്റെ ഡോറും കൂടെ പറിഞ് തെറിച്ചു പോകുന്നതായിരുന്നു അവൾ കണ്ട കാഴ്ച... ഉയർന്ന ഭയത്തോടെ സിദ്ധുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ കഴുത്തിലെ ഞരമ്പുകൾ മുറുകി രക്തവർണമായ കണ്ണുകളും, ചുരുട്ടി പിടിച്ച മുഷ്ടി കയ്യിലെ മസിലുകളെ എടുത്ത് കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... അവളെ ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ അവൻ ബാക്കി ഗുണ്ടകൾക്കെതിരായി തിരിഞ്ഞു നിന്നു... ശേഷം തല ചെരിച്ച് നേരത്തെ വീണു കിടന്നവനിലേക്ക് നോട്ടം കൊടുത്തു... കയ്യും കാലും ഒരേ ഭാഗത്തേക്ക് മടങ്ങി തല ഒടിഞ്ഞ പോലെ കിടക്കുന്ന അവനെ കണ്ടതും ബാക്കിയുള്ളവർ ഒരടി പുറകോട്ട് നീങ്ങി.. അത് കണ്ട് സിദ്ധുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുച്ഛചിരി നിറഞ്ഞു..................തുടരും............

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...